Relaties
alle pijlers
nog een keer the sky is the limit
zondag 4 januari 2009 om 22:00
Anderhalf jaar geleden kam ik via een datingsite met A in contact. Ik was bij de eerste ontmoeting verliefd. Ik had echter een vaste vriend, heb een poos een dubbelrelatie gehad. A was toen 43 en had nog nooit een vriendin gehad ook geen sexueel contact of iets wat daar maar in de verste verte op lijkt. ook geen sociale vaardigheden. maar ik viel voor zijn rust, tederheid, verlegenheid, intelligentie, z'n mooi geschreven mails.
nu is hij niet verliefd meer, al sinds zomer vorig jaar niet meer. hij heeft erg zijn best gedaan voor onze relatie wat niet meeviel want hij had ook nooit vrienden, was altijd alleen dus niet echt sociaal vaardig.
ik ben helemaal gek van hem, houd zielsveel van hem. 6 december heb ik (knip-wat ik hier schrijf valt buiten de regels v h forum))
-omdat hij aangaf dat hij niet verder wilde. ik wil niet zonder hem;
een leven zonder hem kan ik me niet voorstellen.
vandaag zei hij dat hij wil dat ik bij hem in rotterdam kom wonen op zijn kosten journalistiek ga studeren ( ik heb al 5 jaar als journaliste gewerkt maar nog geen papiertje) en dan zwijgend de avonden doorbrengen. hij wil nl. wel samen eten en slapen. hij zegt dat hij van me houdt maar wil langs elkaar heen leven hij lezen ik studeren en af en toe wat tegen elkaar zeggen koppie thee.
tijden geleden heb ik over dit onderwerp hetvolgende geschreven:
Ik zoek echt het sprookje
Ooit heb ik op een forum hierover een stukje geschreven. Over het is this all there is-gevoel. Ik kreeg allemaal boze huisvrouwen over me heen die schreven dat ze het drukdrukdruk hadden en dat er geen tijd was voor fratsen en dat ik normaal moest doen en dankbaar voor wat ik heb. Ik heb getracht het op te zoeken zodat u het kunt lezen maar het is er niet meer.
Maar op een gegeven moment was er een vrouw die het voor me opnam;ze opende een nieuw topic met als titel: the sky is the limit versus om 6 uur de piepers op tafel. Ze vroeg waarom de dames zich zo opwonden als ze het toch de normaalste zaak van de wereld vonden om te moeten sloven, weinig plezier, nauwelijks waardering, nauwelijks interesse van hun man, gewoon 0m 6 uur eten daarna de tv aan etcetc.langs elkaar heen leven en de romantiek waar ik over schreef zou allemaal onzin zijn, en ik moest me na laten kijken. Ze vroeg ook: denken jullie niet diep van binnen hetzelfde als t/ o? maar accepteren jullie jullie leven maar omdat het nou eenmaal zo is? zijn jullie diep van binnen ook niet teleurgesteld? hadden jullie ook niet iets anders verwacht toen jullie gingen samenleven/ trouwen met jullie Geliefde?
Schoorvoetend kwamen de antwoorden binnen. Inderdaad, ze hadden gehoopt op een ander leven, meer interesse in elkaar, meer liefde, meer passie, meer romantiek, maar het huishouden en de kinderen namen hen helemaal in beslag en zo ontstond de opvoedmachine.
Iedereen met een greintje mensenkennis ziet in 1 oogopslag op 50 meter afstand dat een rustig normaal leven met mij niet mogelijk is.
Ik ben een Himmelhoch jauchzend und zum Tode betruebt-type. Hou ervan om tot diep in de nacht met een glas wijn of port of champagne te bomen over het Leven, de Liefde, literatuur, films...
Het echte leven is niet erg prozaisch en interactie en communicatie tussen mensen ook niet.
Reve schreef ooit:"Humor, drank en acceptatie maken het leven leefbaar", ik denk dat iedereen een eigen versie heeft.
Die acceptatie, daar moet ik hard aan werken. Blij zijn met de kleine dingen, zoals een goede vriend een paar dagen geleden tegen me zei.
mar ik ben erg down. krijg professionele hulp morgen. moeilijk lichtpunten te zien. iemand wijze raad?
nu is hij niet verliefd meer, al sinds zomer vorig jaar niet meer. hij heeft erg zijn best gedaan voor onze relatie wat niet meeviel want hij had ook nooit vrienden, was altijd alleen dus niet echt sociaal vaardig.
ik ben helemaal gek van hem, houd zielsveel van hem. 6 december heb ik (knip-wat ik hier schrijf valt buiten de regels v h forum))
-omdat hij aangaf dat hij niet verder wilde. ik wil niet zonder hem;
een leven zonder hem kan ik me niet voorstellen.
vandaag zei hij dat hij wil dat ik bij hem in rotterdam kom wonen op zijn kosten journalistiek ga studeren ( ik heb al 5 jaar als journaliste gewerkt maar nog geen papiertje) en dan zwijgend de avonden doorbrengen. hij wil nl. wel samen eten en slapen. hij zegt dat hij van me houdt maar wil langs elkaar heen leven hij lezen ik studeren en af en toe wat tegen elkaar zeggen koppie thee.
tijden geleden heb ik over dit onderwerp hetvolgende geschreven:
Ik zoek echt het sprookje
Ooit heb ik op een forum hierover een stukje geschreven. Over het is this all there is-gevoel. Ik kreeg allemaal boze huisvrouwen over me heen die schreven dat ze het drukdrukdruk hadden en dat er geen tijd was voor fratsen en dat ik normaal moest doen en dankbaar voor wat ik heb. Ik heb getracht het op te zoeken zodat u het kunt lezen maar het is er niet meer.
Maar op een gegeven moment was er een vrouw die het voor me opnam;ze opende een nieuw topic met als titel: the sky is the limit versus om 6 uur de piepers op tafel. Ze vroeg waarom de dames zich zo opwonden als ze het toch de normaalste zaak van de wereld vonden om te moeten sloven, weinig plezier, nauwelijks waardering, nauwelijks interesse van hun man, gewoon 0m 6 uur eten daarna de tv aan etcetc.langs elkaar heen leven en de romantiek waar ik over schreef zou allemaal onzin zijn, en ik moest me na laten kijken. Ze vroeg ook: denken jullie niet diep van binnen hetzelfde als t/ o? maar accepteren jullie jullie leven maar omdat het nou eenmaal zo is? zijn jullie diep van binnen ook niet teleurgesteld? hadden jullie ook niet iets anders verwacht toen jullie gingen samenleven/ trouwen met jullie Geliefde?
Schoorvoetend kwamen de antwoorden binnen. Inderdaad, ze hadden gehoopt op een ander leven, meer interesse in elkaar, meer liefde, meer passie, meer romantiek, maar het huishouden en de kinderen namen hen helemaal in beslag en zo ontstond de opvoedmachine.
Iedereen met een greintje mensenkennis ziet in 1 oogopslag op 50 meter afstand dat een rustig normaal leven met mij niet mogelijk is.
Ik ben een Himmelhoch jauchzend und zum Tode betruebt-type. Hou ervan om tot diep in de nacht met een glas wijn of port of champagne te bomen over het Leven, de Liefde, literatuur, films...
Het echte leven is niet erg prozaisch en interactie en communicatie tussen mensen ook niet.
Reve schreef ooit:"Humor, drank en acceptatie maken het leven leefbaar", ik denk dat iedereen een eigen versie heeft.
Die acceptatie, daar moet ik hard aan werken. Blij zijn met de kleine dingen, zoals een goede vriend een paar dagen geleden tegen me zei.
mar ik ben erg down. krijg professionele hulp morgen. moeilijk lichtpunten te zien. iemand wijze raad?
zondag 4 januari 2009 om 22:27
quote:estrellita2 schreef op 04 januari 2009 @ 22:00:
Anderhalf jaar geleden kam ik via een datingsite met A in contact. Ik was bij de eerste ontmoeting verliefd. Ik had echter een vaste vriend, heb een poos een dubbelrelatie gehad. A was toen 43 en had nog nooit een vriendin gehad ook geen sexueel contact of iets wat daar maar in de verste verte op lijkt. ook geen sociale vaardigheden. maar ik viel voor zijn rust, tederheid, verlegenheid, intelligentie, z'n mooi geschreven mails.
nu is hij niet verliefd meer, al sinds zomer vorig jaar niet meer. hij heeft erg zijn best gedaan voor onze relatie wat niet meeviel want hij had ook nooit vrienden, was altijd alleen dus niet echt sociaal vaardig.
ik ben helemaal gek van hem, houd zielsveel van hem. 6 december heb ik (knip-wat ik hier schrijf valt buiten de regels v h forum))
-omdat hij aangaf dat hij niet verder wilde. ik wil niet zonder hem;
een leven zonder hem kan ik me niet voorstellen.
vandaag zei hij dat hij wil dat ik bij hem in rotterdam kom wonen op zijn kosten journalistiek ga studeren ( ik heb al 5 jaar als journaliste gewerkt maar nog geen papiertje) en dan zwijgend de avonden doorbrengen. hij wil nl. wel samen eten en slapen. hij zegt dat hij van me houdt maar wil langs elkaar heen leven hij lezen ik studeren en af en toe wat tegen elkaar zeggen koppie thee.
tijden geleden heb ik over dit onderwerp hetvolgende geschreven:
Ik zoek echt het sprookje
Ooit heb ik op een forum hierover een stukje geschreven. Over het is this all there is-gevoel. Ik kreeg allemaal boze huisvrouwen over me heen die schreven dat ze het drukdrukdruk hadden en dat er geen tijd was voor fratsen en dat ik normaal moest doen en dankbaar voor wat ik heb. Ik heb getracht het op te zoeken zodat u het kunt lezen maar het is er niet meer.
Maar op een gegeven moment was er een vrouw die het voor me opnam;ze opende een nieuw topic met als titel: the sky is the limit versus om 6 uur de piepers op tafel. Ze vroeg waarom de dames zich zo opwonden als ze het toch de normaalste zaak van de wereld vonden om te moeten sloven, weinig plezier, nauwelijks waardering, nauwelijks interesse van hun man, gewoon 0m 6 uur eten daarna de tv aan etcetc.langs elkaar heen leven en de romantiek waar ik over schreef zou allemaal onzin zijn, en ik moest me na laten kijken. Ze vroeg ook: denken jullie niet diep van binnen hetzelfde als t/ o? maar accepteren jullie jullie leven maar omdat het nou eenmaal zo is? zijn jullie diep van binnen ook niet teleurgesteld? hadden jullie ook niet iets anders verwacht toen jullie gingen samenleven/ trouwen met jullie Geliefde?
Schoorvoetend kwamen de antwoorden binnen. Inderdaad, ze hadden gehoopt op een ander leven, meer interesse in elkaar, meer liefde, meer passie, meer romantiek, maar het huishouden en de kinderen namen hen helemaal in beslag en zo ontstond de opvoedmachine.
Iedereen met een greintje mensenkennis ziet in 1 oogopslag op 50 meter afstand dat een rustig normaal leven met mij niet mogelijk is.
Ik ben een Himmelhoch jauchzend und zum Tode betruebt-type. Hou ervan om tot diep in de nacht met een glas wijn of port of champagne te bomen over het Leven, de Liefde, literatuur, films...
Het echte leven is niet erg prozaisch en interactie en communicatie tussen mensen ook niet.
Reve schreef ooit:"Humor, drank en acceptatie maken het leven leefbaar", ik denk dat iedereen een eigen versie heeft.
Die acceptatie, daar moet ik hard aan werken. Blij zijn met de kleine dingen, zoals een goede vriend een paar dagen geleden tegen me zei.
mar ik ben erg down. krijg professionele hulp morgen. moeilijk lichtpunten te zien. iemand wijze raad?
Ik kopieer hem alvast, je weet maar nooit.
Maar begrijp er geen hout van.
Anderhalf jaar geleden kam ik via een datingsite met A in contact. Ik was bij de eerste ontmoeting verliefd. Ik had echter een vaste vriend, heb een poos een dubbelrelatie gehad. A was toen 43 en had nog nooit een vriendin gehad ook geen sexueel contact of iets wat daar maar in de verste verte op lijkt. ook geen sociale vaardigheden. maar ik viel voor zijn rust, tederheid, verlegenheid, intelligentie, z'n mooi geschreven mails.
nu is hij niet verliefd meer, al sinds zomer vorig jaar niet meer. hij heeft erg zijn best gedaan voor onze relatie wat niet meeviel want hij had ook nooit vrienden, was altijd alleen dus niet echt sociaal vaardig.
ik ben helemaal gek van hem, houd zielsveel van hem. 6 december heb ik (knip-wat ik hier schrijf valt buiten de regels v h forum))
-omdat hij aangaf dat hij niet verder wilde. ik wil niet zonder hem;
een leven zonder hem kan ik me niet voorstellen.
vandaag zei hij dat hij wil dat ik bij hem in rotterdam kom wonen op zijn kosten journalistiek ga studeren ( ik heb al 5 jaar als journaliste gewerkt maar nog geen papiertje) en dan zwijgend de avonden doorbrengen. hij wil nl. wel samen eten en slapen. hij zegt dat hij van me houdt maar wil langs elkaar heen leven hij lezen ik studeren en af en toe wat tegen elkaar zeggen koppie thee.
tijden geleden heb ik over dit onderwerp hetvolgende geschreven:
Ik zoek echt het sprookje
Ooit heb ik op een forum hierover een stukje geschreven. Over het is this all there is-gevoel. Ik kreeg allemaal boze huisvrouwen over me heen die schreven dat ze het drukdrukdruk hadden en dat er geen tijd was voor fratsen en dat ik normaal moest doen en dankbaar voor wat ik heb. Ik heb getracht het op te zoeken zodat u het kunt lezen maar het is er niet meer.
Maar op een gegeven moment was er een vrouw die het voor me opnam;ze opende een nieuw topic met als titel: the sky is the limit versus om 6 uur de piepers op tafel. Ze vroeg waarom de dames zich zo opwonden als ze het toch de normaalste zaak van de wereld vonden om te moeten sloven, weinig plezier, nauwelijks waardering, nauwelijks interesse van hun man, gewoon 0m 6 uur eten daarna de tv aan etcetc.langs elkaar heen leven en de romantiek waar ik over schreef zou allemaal onzin zijn, en ik moest me na laten kijken. Ze vroeg ook: denken jullie niet diep van binnen hetzelfde als t/ o? maar accepteren jullie jullie leven maar omdat het nou eenmaal zo is? zijn jullie diep van binnen ook niet teleurgesteld? hadden jullie ook niet iets anders verwacht toen jullie gingen samenleven/ trouwen met jullie Geliefde?
Schoorvoetend kwamen de antwoorden binnen. Inderdaad, ze hadden gehoopt op een ander leven, meer interesse in elkaar, meer liefde, meer passie, meer romantiek, maar het huishouden en de kinderen namen hen helemaal in beslag en zo ontstond de opvoedmachine.
Iedereen met een greintje mensenkennis ziet in 1 oogopslag op 50 meter afstand dat een rustig normaal leven met mij niet mogelijk is.
Ik ben een Himmelhoch jauchzend und zum Tode betruebt-type. Hou ervan om tot diep in de nacht met een glas wijn of port of champagne te bomen over het Leven, de Liefde, literatuur, films...
Het echte leven is niet erg prozaisch en interactie en communicatie tussen mensen ook niet.
Reve schreef ooit:"Humor, drank en acceptatie maken het leven leefbaar", ik denk dat iedereen een eigen versie heeft.
Die acceptatie, daar moet ik hard aan werken. Blij zijn met de kleine dingen, zoals een goede vriend een paar dagen geleden tegen me zei.
mar ik ben erg down. krijg professionele hulp morgen. moeilijk lichtpunten te zien. iemand wijze raad?
Ik kopieer hem alvast, je weet maar nooit.
Maar begrijp er geen hout van.
zondag 4 januari 2009 om 22:36
Als je in die stilte met hem woordloze hoogten kunt bereiken (en ik bedoel niet eens zozeer seksueel ), is het misschien een heel leuke relatie voor jou. Met sommige mensen kun je een hoop in stilte delen.
Alsnog denk ik uit je posting te lezen dat je, hoe gek je ook op hem bent, meer wil dan dat. Dan zou ik het aanbod dus weigeren. En inderdaad op zoek gaan naar een goede therapeut, niet omdat ik denk dat je gek bent maar omdat ik denk dat je een intense persoonlijkheid bent/hebt. En dat is an sich geen probleem. Maar dat kan het wel zijn, alleen al door een stuk eenzaamheid wat er vaak vanzelf bij komt kijken.
Wat heb je nodig om kalmer en milder in het leven te staan? En wat wil je kunnen accepteren? Jezelf? Je verlangens? De wereld? Anderen? Ik denk dat die dingen vaak in essentie verbonden zijn met elkaar , hoe meer je het 1 accepteert, hoe meer acceptatie op een van de andere vlakken zal volgen. Maar misschien interpreteer ik het verkeerd, in dat geval excuses.
Alsnog denk ik uit je posting te lezen dat je, hoe gek je ook op hem bent, meer wil dan dat. Dan zou ik het aanbod dus weigeren. En inderdaad op zoek gaan naar een goede therapeut, niet omdat ik denk dat je gek bent maar omdat ik denk dat je een intense persoonlijkheid bent/hebt. En dat is an sich geen probleem. Maar dat kan het wel zijn, alleen al door een stuk eenzaamheid wat er vaak vanzelf bij komt kijken.
Wat heb je nodig om kalmer en milder in het leven te staan? En wat wil je kunnen accepteren? Jezelf? Je verlangens? De wereld? Anderen? Ik denk dat die dingen vaak in essentie verbonden zijn met elkaar , hoe meer je het 1 accepteert, hoe meer acceptatie op een van de andere vlakken zal volgen. Maar misschien interpreteer ik het verkeerd, in dat geval excuses.
zondag 4 januari 2009 om 23:12
Hai Estrellita,
Volgens mij was het BlijfGewoonBianca die het voor je opnam toen en dat topic opende.
Ik kan het me nog wel herinneren.
Jij wil het sprookje.
Dat snap ik helemaal. Maar je wil het sprookje met iemand die dat sprookje helemaal niet kan beleven. Die stil wil lezen, zwijgen, thee drinken, terwijl jij studeert. 'langs elkaar heenleven' zeg je zelfs. Maar dat is een uitspraak van mensen met een relatie in nood meid. Niet een reden om juist lekker bij elkaar te gaan wonen.
Je houdt van een man die iets heel anders wil dan jij en dat maakt je doodongelukkig en onzeker. Is ook logisch want het is belangrijk om in een relatie hetzelfde te willen, in de basis, wat dan ook maar wel de neuzen in dezelfde richting.
Denk je dat je dat ooit zult beleven met deze man? Of is het hopen tegen beter weten in?
Volgens mij was het BlijfGewoonBianca die het voor je opnam toen en dat topic opende.
Ik kan het me nog wel herinneren.
Jij wil het sprookje.
Dat snap ik helemaal. Maar je wil het sprookje met iemand die dat sprookje helemaal niet kan beleven. Die stil wil lezen, zwijgen, thee drinken, terwijl jij studeert. 'langs elkaar heenleven' zeg je zelfs. Maar dat is een uitspraak van mensen met een relatie in nood meid. Niet een reden om juist lekker bij elkaar te gaan wonen.
Je houdt van een man die iets heel anders wil dan jij en dat maakt je doodongelukkig en onzeker. Is ook logisch want het is belangrijk om in een relatie hetzelfde te willen, in de basis, wat dan ook maar wel de neuzen in dezelfde richting.
Denk je dat je dat ooit zult beleven met deze man? Of is het hopen tegen beter weten in?
maandag 5 januari 2009 om 02:42
Langs elkaar heen leven, zijn neus in een boek en jij alleen tot diep in de nacht met een glaasje port. Beiden zijn jullie niet sociaal, maar als je hiervan gelukkig wordt?
Zoals Reve zei: Dranks, Acceptatie en Humor en dan op je eigen manier.
Drank is aanwezig!, humor?? en acceptatie?? accepteert hij jou wel? Waarom neem je direct "genoegen" met het samenwonen en hij die je studie bekostigd? Is/was hij als verliefd persoon anders tegen je? Ga eerst die kopjes thee drinken samen in de kroeg en wellicht wordt hij weer verliefd op je.
Je openingspost is een beetje wazig, kan je verder ook geen advies geven behalve succes en denk aan je eigenwaarde
Zoals Reve zei: Dranks, Acceptatie en Humor en dan op je eigen manier.
Drank is aanwezig!, humor?? en acceptatie?? accepteert hij jou wel? Waarom neem je direct "genoegen" met het samenwonen en hij die je studie bekostigd? Is/was hij als verliefd persoon anders tegen je? Ga eerst die kopjes thee drinken samen in de kroeg en wellicht wordt hij weer verliefd op je.
Je openingspost is een beetje wazig, kan je verder ook geen advies geven behalve succes en denk aan je eigenwaarde
maandag 5 januari 2009 om 04:54
ja mn tekst is wazig, ik kan niet goed denken door het verdriet.
Eigenwaarde heeft ie stuk gemaakt, vanaf t eerste weekend samen moets alles anders ik mocht geen gezichtscremes gebruiken want die zijn nergens goed voor volgens hem geen jurken dragen hij wou me in spijkerbroek met gympies hebben
als verliefde persoon was ie attent, mailde zich wezenloos maar wel altijd negatief wat hij allemaal stom aan mij vond en meer dan 100 mails over de dubbelrelatie die moest eindigen. gelukkig heb ik nog heeele goed contact met die dubbelrelatie die is nu hier om me te troosten of de relatie met dubbelman C te lijmen is weet ik niet ant die heeft nieuwe vriendin, gelukkig zit die voor 5 weken aan de andere kant van de wereld.
nee hij accepteert me niet zoals ik ben hij wil dat ik natuurkundeboeken lees, ik lees psychologie, spiritualiteit ed.
ja mn tekst klinkt manisch.
ik wil niet zonder hem verder. dan maar ongelukkig in zijn vinex huis en zwijgend de tijd doorbrengen ik zie geen andere oplossing ik ga wel braaf studeren en hem kopjes thee serveren sorry voor de slechte interpunctie en wazige taal en sorry voor het l;astigvallen
Eigenwaarde heeft ie stuk gemaakt, vanaf t eerste weekend samen moets alles anders ik mocht geen gezichtscremes gebruiken want die zijn nergens goed voor volgens hem geen jurken dragen hij wou me in spijkerbroek met gympies hebben
als verliefde persoon was ie attent, mailde zich wezenloos maar wel altijd negatief wat hij allemaal stom aan mij vond en meer dan 100 mails over de dubbelrelatie die moest eindigen. gelukkig heb ik nog heeele goed contact met die dubbelrelatie die is nu hier om me te troosten of de relatie met dubbelman C te lijmen is weet ik niet ant die heeft nieuwe vriendin, gelukkig zit die voor 5 weken aan de andere kant van de wereld.
nee hij accepteert me niet zoals ik ben hij wil dat ik natuurkundeboeken lees, ik lees psychologie, spiritualiteit ed.
ja mn tekst klinkt manisch.
ik wil niet zonder hem verder. dan maar ongelukkig in zijn vinex huis en zwijgend de tijd doorbrengen ik zie geen andere oplossing ik ga wel braaf studeren en hem kopjes thee serveren sorry voor de slechte interpunctie en wazige taal en sorry voor het l;astigvallen
maandag 5 januari 2009 om 05:36
kort en krachtig de vraag is wat ik moet doen.
of er hoop is. ( bv omdat hij zegt dat hij van me houdt, en hij regelt een minicruise voor Valentijnsdag enzo)
ik pas bij A en moet ervoor gaan? ja want hij is rustig en betrouwbaar en teder. super-teder. en aantrekkelijk.
hij wil iets heel anders ja. wil me ahw opsluiten ijn zijn sfeerloze vinex huis waar ook echt geen sfeer in te krijgen is, hij heeft gezegd dat ik helemaal mn gang mag gaan, open haard erin, schapenvachten ervoor, planten etcetc.
ja hij maakt me doodongelukkig en onzeker met zn introverte gedrag en z'n laksheid en stiltes. nul interesse in wat ik zoal uitvoer.
zo blij dat C er is die me gisteravond en vannacht opvangt. en met jullie die toch ook aardig reageren. prozac heb ik niet hoor.
ja het klinkt manisch, ik ben niet manisch maar je zit niet ver bezijden te waarheid en hij houdt me wel stabiel en hij weet dat ik hem daar zeer erkentelijk voor ben.
zelfs trouwen is aan de orde geweest van de zomer. bovenop een berg. met helikopter.
kort en krachtig: heeft het zin om naar een relatietherapeut te gaan? want daar had hij wel oren naar vorige week.
of er hoop is. ( bv omdat hij zegt dat hij van me houdt, en hij regelt een minicruise voor Valentijnsdag enzo)
ik pas bij A en moet ervoor gaan? ja want hij is rustig en betrouwbaar en teder. super-teder. en aantrekkelijk.
hij wil iets heel anders ja. wil me ahw opsluiten ijn zijn sfeerloze vinex huis waar ook echt geen sfeer in te krijgen is, hij heeft gezegd dat ik helemaal mn gang mag gaan, open haard erin, schapenvachten ervoor, planten etcetc.
ja hij maakt me doodongelukkig en onzeker met zn introverte gedrag en z'n laksheid en stiltes. nul interesse in wat ik zoal uitvoer.
zo blij dat C er is die me gisteravond en vannacht opvangt. en met jullie die toch ook aardig reageren. prozac heb ik niet hoor.
ja het klinkt manisch, ik ben niet manisch maar je zit niet ver bezijden te waarheid en hij houdt me wel stabiel en hij weet dat ik hem daar zeer erkentelijk voor ben.
zelfs trouwen is aan de orde geweest van de zomer. bovenop een berg. met helikopter.
kort en krachtig: heeft het zin om naar een relatietherapeut te gaan? want daar had hij wel oren naar vorige week.
maandag 5 januari 2009 om 10:05
Lieve meid,
hij wilt jou veranderen in iemand die je niet bent en dat wil jij van hem ook... Als je zo ongelukkig bent.. ga... ga je eigen pad op. Dit gaat het niet worden...
De man had nog nooit een relatie gehad en heeft héél véél eigenaardigheden... Verschuil je aub niet achter de dames van The sky is the limit... Ja, die verwachtten ook meer in het leven, maar dat is niet te vergelijken met jouw situatie nu...
Neem hulp... voor jezelf.
Liefs
hij wilt jou veranderen in iemand die je niet bent en dat wil jij van hem ook... Als je zo ongelukkig bent.. ga... ga je eigen pad op. Dit gaat het niet worden...
De man had nog nooit een relatie gehad en heeft héél véél eigenaardigheden... Verschuil je aub niet achter de dames van The sky is the limit... Ja, die verwachtten ook meer in het leven, maar dat is niet te vergelijken met jouw situatie nu...
Neem hulp... voor jezelf.
Liefs
maandag 5 januari 2009 om 10:29
Jee kom op die man wil dat je een totaal ander iemand bent als dat je nu bent, dat moet je toch niet willen????
Ik vind dan ook niet dat hij van je houdt, anders wil je niet iemand veranderen.
Je kan wel nagaan dat dit niet goed zal gaan, je kan je wel een paar maanden anders voor doen als je bent, maar een heel leven????
Ik vind dan ook niet dat hij van je houdt, anders wil je niet iemand veranderen.
Je kan wel nagaan dat dit niet goed zal gaan, je kan je wel een paar maanden anders voor doen als je bent, maar een heel leven????
maandag 5 januari 2009 om 12:11
Hij wil je veranderen, eerst de creme, dan de spijkerbroeken ipv een jurk of andere literatuur. Mag ik vragen wat je leeftijd is?
Hier wordt je doodongelukkig van, hij accepteerd je gewoon niet en interesseerd zich niet in je. Hij heeft je eigenwaarde stuk gemaakt......is dit wat je wilt de rest van je leven. Je wordt met geld vertroeteld/omgekocht en verder niet met liefde.
Praat met een psycholoog of een goede vriend/vriendin, ik ken je niet maar jij, je geluk en je toekomst zijn meer waard dat dit!
Hier wordt je doodongelukkig van, hij accepteerd je gewoon niet en interesseerd zich niet in je. Hij heeft je eigenwaarde stuk gemaakt......is dit wat je wilt de rest van je leven. Je wordt met geld vertroeteld/omgekocht en verder niet met liefde.
Praat met een psycholoog of een goede vriend/vriendin, ik ken je niet maar jij, je geluk en je toekomst zijn meer waard dat dit!
