Relaties
alle pijlers
Minnaressen deel 36
woensdag 7 januari 2009 om 09:30
Dewit
het lijkt er op of het kleine meisje in jouw eenzaam staat de roepen in de woestijn dat er nu eindelijk iemand is die van haar houd. Dat niemand dan jij dat ziet hoe echt dat wel is. Verder wordt dat houden van alleen maar uitgedrukt in woorden en niet opgevolgd door enige daden. Maar misschien is dat al veel meer dan je ooit eerder gewend bent geweest. Wat jij echt verdiend en echt mag eisen en verwachten in houden van jou als volwassen vrouw dat is weer even heel iets anders.
het lijkt er op of het kleine meisje in jouw eenzaam staat de roepen in de woestijn dat er nu eindelijk iemand is die van haar houd. Dat niemand dan jij dat ziet hoe echt dat wel is. Verder wordt dat houden van alleen maar uitgedrukt in woorden en niet opgevolgd door enige daden. Maar misschien is dat al veel meer dan je ooit eerder gewend bent geweest. Wat jij echt verdiend en echt mag eisen en verwachten in houden van jou als volwassen vrouw dat is weer even heel iets anders.
woensdag 7 januari 2009 om 10:00
quote:dewit schreef op 07 januari 2009 @ 08:37:
Ik kwam gisteren een mooie quote tegen op het internet;
The hardest thing to do is to watch the one you love, love someone else.
Wat dacht je van dit vervolg:
So close your eyes, don't watch anymore.
If he really loves someone else it will make you sore.
Ik kwam gisteren een mooie quote tegen op het internet;
The hardest thing to do is to watch the one you love, love someone else.
Wat dacht je van dit vervolg:
So close your eyes, don't watch anymore.
If he really loves someone else it will make you sore.
woensdag 7 januari 2009 om 10:15
De Wit jij en ik lijken regelrecht weggelopen uit het boek van Carolien Roodvoets.
Door een onveilige jeugd ga je rare dingen doen. Maar daar word je niet gelukkiger van. Je leven wordt leuker als je zelf de regie gaat voeren. Echt waar.
Ik vind het trouwens opmerkelijk dat je A nu al zo belangrijk in je leven maakt door hem contactpersoon te laten zijn.
Door een onveilige jeugd ga je rare dingen doen. Maar daar word je niet gelukkiger van. Je leven wordt leuker als je zelf de regie gaat voeren. Echt waar.
Ik vind het trouwens opmerkelijk dat je A nu al zo belangrijk in je leven maakt door hem contactpersoon te laten zijn.
woensdag 7 januari 2009 om 10:22
DeWit,je bent al eens in therapie geweest schrijf je,misschien moet je eens overwegen om opnieuw in therapie te gaan.
Als ik hier op basis van je berichten lees hoe je er nu aan toe bent dan moet het voor je therapie helemaal verschrikkelijk zijn geweest.
Het hele verhaal A begrijp ik ook niet,waarom ga je niet 2 weken lekker in je eentje weg om eens enkel met jezelf bezig te zijn.
Is de optie om het eens een tijdje zonder kerels te doen wel eens in je opgekomen?
Als ik hier op basis van je berichten lees hoe je er nu aan toe bent dan moet het voor je therapie helemaal verschrikkelijk zijn geweest.
Het hele verhaal A begrijp ik ook niet,waarom ga je niet 2 weken lekker in je eentje weg om eens enkel met jezelf bezig te zijn.
Is de optie om het eens een tijdje zonder kerels te doen wel eens in je opgekomen?
woensdag 7 januari 2009 om 10:43
quote:superstar_2 schreef op 07 januari 2009 @ 10:23:
Ik weet ook nog wel een mooie quote: Liefde maakt niet blind,je vertikt het alleen om te zien.
Mooi! Dewit, het verschil tussen jouw quote en de andere quotes die worden aangedragen is heel simpel:
Jij zet jezelf in een afhankelijke rol. Jij bent slachtoffer van de situatie. It hurts, het is moeilijk, je kan er niks aan doen. Jij ziet, jij voelt, jij lijdt. Maar je doet er niks aan.
Je blijft in die rol hangen. Nu weer, je wacht af, en meent dat je GM écht heus wel over een tijdje, over een paar jaar, gaat scheiden. Tegen beter weten in, en je voelt je er klote bij. En je accepteert dat blijkbaar ook gewoon.
En dat hoeft dus niet. Je hoeft niet te accepteren dat je in een klote-situatie zit. Je kan zelf keuzes maken die jouw leven beinvloeden. En dat zijn keuzes die nu veel energie kosten, veel wilskracht. Maar wel keuzes die je leven op langere termijn een stuk leuker maken. Dan moet je dus wel uit die slachtoffer-rol kruipen. En bewust een andere rol aannemen. In het begin is dat knokken, maar op een gegeven moment zal dat makkelijker gaan. Welke rol? Die van onafhankelijke vrouw die niet met zich laat sollen. Een vrouw die niet accepteert dat ze altijd op nummer 2 komt. Een vrouw die voor zichzelf kiest.
Dat is lastig, dat weet je zelf ook. Daar heb je echt een mentaliteitsverandering voor nodig. En het is helemaal niet raar daar een -loog voor in te schakelen. Ook al heb je al eens therapie gehad.
En, inderdaad, Roodvoets, de duivelsdriehoek. Is écht een aanrader. Ook al heb je zelf vanuit je vorige relatie ervaring met vreemdgaan van je vriend. Dan nog kan dat boek helpen. Het geeft namelijk inzichten. Ook het genoemde topic van Greys kan je helpen, ook al ken je de situatie.
Het lijkt nu alsof je die informatie gewoon allemaal niet tot je wílt nemen. Alsof de huidige situatie je wel bevalt?!
Ik weet ook nog wel een mooie quote: Liefde maakt niet blind,je vertikt het alleen om te zien.
Mooi! Dewit, het verschil tussen jouw quote en de andere quotes die worden aangedragen is heel simpel:
Jij zet jezelf in een afhankelijke rol. Jij bent slachtoffer van de situatie. It hurts, het is moeilijk, je kan er niks aan doen. Jij ziet, jij voelt, jij lijdt. Maar je doet er niks aan.
Je blijft in die rol hangen. Nu weer, je wacht af, en meent dat je GM écht heus wel over een tijdje, over een paar jaar, gaat scheiden. Tegen beter weten in, en je voelt je er klote bij. En je accepteert dat blijkbaar ook gewoon.
En dat hoeft dus niet. Je hoeft niet te accepteren dat je in een klote-situatie zit. Je kan zelf keuzes maken die jouw leven beinvloeden. En dat zijn keuzes die nu veel energie kosten, veel wilskracht. Maar wel keuzes die je leven op langere termijn een stuk leuker maken. Dan moet je dus wel uit die slachtoffer-rol kruipen. En bewust een andere rol aannemen. In het begin is dat knokken, maar op een gegeven moment zal dat makkelijker gaan. Welke rol? Die van onafhankelijke vrouw die niet met zich laat sollen. Een vrouw die niet accepteert dat ze altijd op nummer 2 komt. Een vrouw die voor zichzelf kiest.
Dat is lastig, dat weet je zelf ook. Daar heb je echt een mentaliteitsverandering voor nodig. En het is helemaal niet raar daar een -loog voor in te schakelen. Ook al heb je al eens therapie gehad.
En, inderdaad, Roodvoets, de duivelsdriehoek. Is écht een aanrader. Ook al heb je zelf vanuit je vorige relatie ervaring met vreemdgaan van je vriend. Dan nog kan dat boek helpen. Het geeft namelijk inzichten. Ook het genoemde topic van Greys kan je helpen, ook al ken je de situatie.
Het lijkt nu alsof je die informatie gewoon allemaal niet tot je wílt nemen. Alsof de huidige situatie je wel bevalt?!
woensdag 7 januari 2009 om 10:43
quote:dewit schreef op 06 januari 2009 @ 23:24:
SecretAngel zo ben ik ook begonnen, kijk uit het is een gevaarlijk spel...
Ik heb iedereens advies in de wint geslagen, alle verhalen naast me gelegd, bij mij zou het anders gaan. Eerst omdat ik simpelweg niet verliefd zou worden en later omdat het bij mij toch echt anders zou lopen als bij de anderen.
weetikveel, er is weinig nieuws hier. GM heel even gezien maandag, echt maar 5 minuten terwijl ik aan het werk was, ik houd zo ontzettend veel van hem. Bij A voel ik me goed, hij is echt super, maar bij GM voel ik me compleet. Heb hem nog regelmatig aan de telefoon, ik denk niet dat zijn huwelijk stand zal houden maar ik denk ook niet dat het slechts een kwestie is van weken. Uiteindelijk zal hij bij haar weggaan, zoveel is voor mij wel zeker. Tot die tijd kijk ik waar de weg met A heen leidt, voorlopig ga ik eind volgende week eerst eens even lekker 2 weekjes naar de zon.
Weg van hier, even niks doen, strand, zon, palmbomen, zee, drank, en ontspannen. Ik neem mijn telefoon en laptop niet mee, al het echt belangrijk is belt men maar naar A, geef zijn telefoonnummer wel ana mijn ouders zodat die me kunnen bereiken en de rest zoekt het maar even 2 weken zelf uit.
lieve de wit, het is een gevaarlijk spel zeg je..... waarom speel je het toch zo graag?
Hoe kom je toch zo zeker dat hij uiteindelijk wel bij haar weg zal gaan? Ik geloof het ook hoor; als ie 73 is en zijn vrouw eerder overlijdt.
Geniet in ieder geval van je vakantie, ga je alleen of met A?
SecretAngel zo ben ik ook begonnen, kijk uit het is een gevaarlijk spel...
Ik heb iedereens advies in de wint geslagen, alle verhalen naast me gelegd, bij mij zou het anders gaan. Eerst omdat ik simpelweg niet verliefd zou worden en later omdat het bij mij toch echt anders zou lopen als bij de anderen.
weetikveel, er is weinig nieuws hier. GM heel even gezien maandag, echt maar 5 minuten terwijl ik aan het werk was, ik houd zo ontzettend veel van hem. Bij A voel ik me goed, hij is echt super, maar bij GM voel ik me compleet. Heb hem nog regelmatig aan de telefoon, ik denk niet dat zijn huwelijk stand zal houden maar ik denk ook niet dat het slechts een kwestie is van weken. Uiteindelijk zal hij bij haar weggaan, zoveel is voor mij wel zeker. Tot die tijd kijk ik waar de weg met A heen leidt, voorlopig ga ik eind volgende week eerst eens even lekker 2 weekjes naar de zon.
Weg van hier, even niks doen, strand, zon, palmbomen, zee, drank, en ontspannen. Ik neem mijn telefoon en laptop niet mee, al het echt belangrijk is belt men maar naar A, geef zijn telefoonnummer wel ana mijn ouders zodat die me kunnen bereiken en de rest zoekt het maar even 2 weken zelf uit.
lieve de wit, het is een gevaarlijk spel zeg je..... waarom speel je het toch zo graag?
Hoe kom je toch zo zeker dat hij uiteindelijk wel bij haar weg zal gaan? Ik geloof het ook hoor; als ie 73 is en zijn vrouw eerder overlijdt.
Geniet in ieder geval van je vakantie, ga je alleen of met A?
woensdag 7 januari 2009 om 10:45
Oja, als aanvulling. Ik weet dat ik best hard post, maar ik heb het idee dat je echt op een keerpunt zit, dat je nu kunt kiezen. Blijven hangen, of groeien.
En ik gun het je zó, dat je de goede keuze maakt, dat je definitief breekt met die lamlul, en dat je gelukkig met jezelf wordt. Dat je niet vlucht in "dan maar een relatie met A, zolang het duurt", maar dat je op jezelf bouwt, je zelfrespect terugvindt, en echt een sterke vrouw wordt.
Ik zou dus zo graag willen dat je nu verstandig bent, streng bent voor jezelf...
En ik gun het je zó, dat je de goede keuze maakt, dat je definitief breekt met die lamlul, en dat je gelukkig met jezelf wordt. Dat je niet vlucht in "dan maar een relatie met A, zolang het duurt", maar dat je op jezelf bouwt, je zelfrespect terugvindt, en echt een sterke vrouw wordt.
Ik zou dus zo graag willen dat je nu verstandig bent, streng bent voor jezelf...
woensdag 7 januari 2009 om 10:48
dewit,
Al een tijdje lees ik mee omdat ik mijzelf in een soortgelijke situatie heb geplaatst.
Wat er bij mij nu gebeurd...is dat hij door zijn twijfels, draaikonterij, niet doorzetten, wel doorzetten, toch weer terug, zeggen niet gelukkig te kunnen worden "thuis", niet alleen durven te zijn... ik uiteindelijk heel langzaam...eerst on- nu bewust : respect verlies...
Echter doordat je als je van iemand houdt niet 1-2-3 los kunt laten, hou je vast. Op sterke momenten wil je wel loslaten, maar op zwakke momenten, wordt de band juist weer dubbel zo sterk aangehaald.
Wat ik nu voorzie en wat mij angstig maakt is dat als hij toch uiteindelijk alsnog gaat (50-50 voor mijn gevoel), ik binnen no time erachter zal komen dat hij niet meer op het voetstuk staat waar hij ooit wel stond.
De manier waarop hij de dingen nu aanpakt, is niet mijn manier. Daar kan ik in principe respect voor opbrengen, wil het niet dat ik vind dat hij daarmee zijn vrouw en kinderen onnodige schade toebrengt. Dan heb ik het niet over het liegen over de 3e partij, maar wel over de onzekerheid waarin hij alle partijen brengt. Zijn angst om een paar maanden alleen te zijn, zorgt ervoor dat ik respect voor hem verlies als man. Iemand die altijd zijn woordje klaar heeft, het altijd zo goed weet. Een hele sterke persoon aan de buitenkant is, blijkt ineens geen vechter te zijn. Blijkt ineens iemand te zijn die opgeeft als het moeilijk wordt en hij zich rot voelt. Om vervolgens weer op te krabbelen en op goede momenten toch weer die andere kant op wil gaan.
Dat alles zorgt ervoor dat ik eigenlijk al weet dat ik hem op lange termijn niet als "man" ga zien, maar als kleine jongen.
Hoop dat je snapt hoe ik dat bedoel. Hij is even weggeweest bij zijn vrouw, hierdoor heb ik iets meer van dichtbij qua dagelijks leven meegemaakt. Daar waar ik vroeger dacht als hij wat vertelde, wat heb jij toch een goede kijk op het leven, wat ben je recht door zee en wat een goede normen en waarden heb je......daar denk ik nu bij : wat een mooie woorden kun je weer omhoog toveren en wat onzettend knap dat je ze zelf ook nog kunt geloven...zo maak je je eigen cirkeltje weer rond, ga zo door...maar niet met mij...
Misschien heb je hier iets aan, ik voel dat ik in een afscheidsfase zit. Voel me te goed om als jojo te fungeren, ben eerder een vlieger...zonder touw!
Sterkte.
Al een tijdje lees ik mee omdat ik mijzelf in een soortgelijke situatie heb geplaatst.
Wat er bij mij nu gebeurd...is dat hij door zijn twijfels, draaikonterij, niet doorzetten, wel doorzetten, toch weer terug, zeggen niet gelukkig te kunnen worden "thuis", niet alleen durven te zijn... ik uiteindelijk heel langzaam...eerst on- nu bewust : respect verlies...
Echter doordat je als je van iemand houdt niet 1-2-3 los kunt laten, hou je vast. Op sterke momenten wil je wel loslaten, maar op zwakke momenten, wordt de band juist weer dubbel zo sterk aangehaald.
Wat ik nu voorzie en wat mij angstig maakt is dat als hij toch uiteindelijk alsnog gaat (50-50 voor mijn gevoel), ik binnen no time erachter zal komen dat hij niet meer op het voetstuk staat waar hij ooit wel stond.
De manier waarop hij de dingen nu aanpakt, is niet mijn manier. Daar kan ik in principe respect voor opbrengen, wil het niet dat ik vind dat hij daarmee zijn vrouw en kinderen onnodige schade toebrengt. Dan heb ik het niet over het liegen over de 3e partij, maar wel over de onzekerheid waarin hij alle partijen brengt. Zijn angst om een paar maanden alleen te zijn, zorgt ervoor dat ik respect voor hem verlies als man. Iemand die altijd zijn woordje klaar heeft, het altijd zo goed weet. Een hele sterke persoon aan de buitenkant is, blijkt ineens geen vechter te zijn. Blijkt ineens iemand te zijn die opgeeft als het moeilijk wordt en hij zich rot voelt. Om vervolgens weer op te krabbelen en op goede momenten toch weer die andere kant op wil gaan.
Dat alles zorgt ervoor dat ik eigenlijk al weet dat ik hem op lange termijn niet als "man" ga zien, maar als kleine jongen.
Hoop dat je snapt hoe ik dat bedoel. Hij is even weggeweest bij zijn vrouw, hierdoor heb ik iets meer van dichtbij qua dagelijks leven meegemaakt. Daar waar ik vroeger dacht als hij wat vertelde, wat heb jij toch een goede kijk op het leven, wat ben je recht door zee en wat een goede normen en waarden heb je......daar denk ik nu bij : wat een mooie woorden kun je weer omhoog toveren en wat onzettend knap dat je ze zelf ook nog kunt geloven...zo maak je je eigen cirkeltje weer rond, ga zo door...maar niet met mij...
Misschien heb je hier iets aan, ik voel dat ik in een afscheidsfase zit. Voel me te goed om als jojo te fungeren, ben eerder een vlieger...zonder touw!
Sterkte.
woensdag 7 januari 2009 om 10:51
quote:southerngirl schreef op 07 januari 2009 @ 10:48:
Muziekmeisje, of de huidige situatie zo goed bevalt is de vraag, het is wel bekend en vertrouwd voor dewit. Hiermee stoppen is mss wel eng, want wat dan, een enorme leegte, dan is een surrogaat relatie beter?En daarom denk ik dat ze daar goed hulp bij zou kunnen gebruiken...
Muziekmeisje, of de huidige situatie zo goed bevalt is de vraag, het is wel bekend en vertrouwd voor dewit. Hiermee stoppen is mss wel eng, want wat dan, een enorme leegte, dan is een surrogaat relatie beter?En daarom denk ik dat ze daar goed hulp bij zou kunnen gebruiken...
woensdag 7 januari 2009 om 10:52
quote:southerngirl schreef op 07 januari 2009 @ 10:48:
Muziekmeisje, of de huidige situatie zo goed bevalt is de vraag, het is wel bekend en vertrouwd voor dewit. Hiermee stoppen is mss wel eng, want wat dan, een enorme leegte, dan is een surrogaat relatie beter?
Ik denk ook idd dat het zo zit..
Daarom zou het heel goed zijn als DeWit niet langer voor zichzelf vlucht maar opnieuw in therapie gaat want de vorige keer heeft het blijkbaar niet voldoende resultaat gehad.
Muziekmeisje, of de huidige situatie zo goed bevalt is de vraag, het is wel bekend en vertrouwd voor dewit. Hiermee stoppen is mss wel eng, want wat dan, een enorme leegte, dan is een surrogaat relatie beter?
Ik denk ook idd dat het zo zit..
Daarom zou het heel goed zijn als DeWit niet langer voor zichzelf vlucht maar opnieuw in therapie gaat want de vorige keer heeft het blijkbaar niet voldoende resultaat gehad.
woensdag 7 januari 2009 om 11:03
Muziekmeisje en superstar, het is idd triest om een situatie als die van dewit laten doorhobbelen omdat je denkt dat dit het beste is wat je kan krijgen.
Als Lamlul nu over de brug zou komen en spijkers met koppen zou slaan, dan zou ik nog zeggen, ga ervoor.
Maar hij doet het nog steeds en alweer niet en over 6 maanden is dus echt geen optie (want geen prioriteit). En bovendien, over 6 maanden is hij hoogstwaarschijnlijk nog dezelfde lamlul.
Dus de wit, tenzij hij morgen met de scheidingspapieren op de stoep staat, ga voor jezelf!
Als Lamlul nu over de brug zou komen en spijkers met koppen zou slaan, dan zou ik nog zeggen, ga ervoor.
Maar hij doet het nog steeds en alweer niet en over 6 maanden is dus echt geen optie (want geen prioriteit). En bovendien, over 6 maanden is hij hoogstwaarschijnlijk nog dezelfde lamlul.
Dus de wit, tenzij hij morgen met de scheidingspapieren op de stoep staat, ga voor jezelf!
woensdag 7 januari 2009 om 11:19
Ik kan inderdaad niet goed tegen alleen zijn, heb altijd iemand om me heen gehad. Niet altijd een vriend maar dan wel een vaste scharrel. Daarentegen kan ik het ook niet hebben als iemand constant om me heen hangt. Zodra iemand te dichtbij komt duw ik hem weg, A heb ik hier van de week ook weggestuurd, zag hem al 2 dagen achter elkaar en dag 3 wilde meneer weer langskomen. Ik trek dat niet, heb ruimte nodig en ben dan rustig 3 dagen alleen, geen andere mensen om me heen behalve mijn kind en op mijn werk.
Maar de wetenschap dat er iemand is als ik bel, ja dat heb ik blijkbaar nodig. Door mijn werk is mijn sociale leven ongeveer op nul komen te staan, tel daar een klein kind bij op en het zakte allemaal nog verder richting het nulpunt. En natuurlijk kan ik zelf achter die 'vrienden' van vroeger aan gaan bellen, maar waarom zou ik. Blijkbaar ben ik niet zo belangrijk voor ze dat ik wat hoor met kerst, oud&nieuw, mijn verjaardag, de verjaardag van mijn kind of gewoon zo tussendoor. Voorheen onderhield ik al die contacten zelf, constant achter mensen aan blijven lopen omdat ik wilde dat iedereen me aardig vond. Ik ben daarmee gestopt. Mensen komen maar naar mij.
GM is een ander verhaal, ik heb nog nooit in iemand zoveel vertrouwen gehad als in hem, en daarom laat ik hem ook niet los. Hij voelt zo vertrouwd, veilig, en echt hij was altijd heel lief. Daarom doet het nu ook allemaal zo'n pijn, eindelijk iemand die ik helemaal compleet en volledig vertrouw en dan blijkt dat onterecht. Misschien dat ik daarom ook wel vasthoudt aan dat sprankje hoop dat er nog is, dan zou mijn vertrouwen in hem immers niet onterecht zijn.
Reageer morgen pas weer, ga nu de deur uit voor de rest van de dag.
Maar de wetenschap dat er iemand is als ik bel, ja dat heb ik blijkbaar nodig. Door mijn werk is mijn sociale leven ongeveer op nul komen te staan, tel daar een klein kind bij op en het zakte allemaal nog verder richting het nulpunt. En natuurlijk kan ik zelf achter die 'vrienden' van vroeger aan gaan bellen, maar waarom zou ik. Blijkbaar ben ik niet zo belangrijk voor ze dat ik wat hoor met kerst, oud&nieuw, mijn verjaardag, de verjaardag van mijn kind of gewoon zo tussendoor. Voorheen onderhield ik al die contacten zelf, constant achter mensen aan blijven lopen omdat ik wilde dat iedereen me aardig vond. Ik ben daarmee gestopt. Mensen komen maar naar mij.
GM is een ander verhaal, ik heb nog nooit in iemand zoveel vertrouwen gehad als in hem, en daarom laat ik hem ook niet los. Hij voelt zo vertrouwd, veilig, en echt hij was altijd heel lief. Daarom doet het nu ook allemaal zo'n pijn, eindelijk iemand die ik helemaal compleet en volledig vertrouw en dan blijkt dat onterecht. Misschien dat ik daarom ook wel vasthoudt aan dat sprankje hoop dat er nog is, dan zou mijn vertrouwen in hem immers niet onterecht zijn.
Reageer morgen pas weer, ga nu de deur uit voor de rest van de dag.
woensdag 7 januari 2009 om 11:19
quote:dewit schreef op 06 januari 2009 @ 23:24:
SecretAngel zo ben ik ook begonnen, kijk uit het is een gevaarlijk spel...
Ik heb iedereens advies in de wint geslagen, alle verhalen naast me gelegd, bij mij zou het anders gaan. Eerst omdat ik simpelweg niet verliefd zou worden en later omdat het bij mij toch echt anders zou lopen als bij de anderen.
Je weet het dus wel!
Nou nog even wakker worden!
Of je moet echt vanuit het zottenhuis zitten mailen, dan neem ik het terug.
SecretAngel zo ben ik ook begonnen, kijk uit het is een gevaarlijk spel...
Ik heb iedereens advies in de wint geslagen, alle verhalen naast me gelegd, bij mij zou het anders gaan. Eerst omdat ik simpelweg niet verliefd zou worden en later omdat het bij mij toch echt anders zou lopen als bij de anderen.
Je weet het dus wel!
Nou nog even wakker worden!
Of je moet echt vanuit het zottenhuis zitten mailen, dan neem ik het terug.
woensdag 7 januari 2009 om 16:41
Ik hoorde via een ander forum van 'dit' forum.
Als bedrogen vrouw wil/moet ik me beheersen.
Een relatie die in een web van leugens wordt geboren is geen relatie.
Een man die gebonden is en in zijn huidige relatie niet gelukkig is en/of met zichzelf in de knoop zit kan makkelijk in de verleiding komen.
De 'minnares' van mijn partner (dit duurde 2,5 maand) zit er totaal doorheen. Ik kwam erachter, mijn vriend werd 'wakker' de affaire werd beëindigd.
Iedereen ongelukkig, iedereen verdrietig, met dien verstande dat IK er niet om gevraagd heb bedrogen te worden door de persoon waar ik onvoorwaardelijk van hield.
In mijn geval probeerde de dame in kwestie zich alsnog vast te bijten in mijn man en er kwamen nog twee afspraakjes en diverse mailtjes !
Ze was verliefd, hield en houdt vast van hem, maar was zelf ook getrouwd, hij bedroog haar vervolgens weer (dus ze WEET hoe het voelt !). Ze had waarschijnlijk gehoopt iets met mijn man op te kunnen (gaan) bouwen.
Mijn man is verantwoording verschuldigd naar mij toe. Zij uiteraard niet, maar ik heb er totaal geen medelijden mee dat mevrouw nu totaal aan de grond zit.
Je weet waar je aan begint als je een affaire start met een gebonden man die problemen heeft.
Het is 'even' leuk, maar de pijn en het enorme verdriet als alles uitkomt (en geloof me, dit soort dingen komen vroeg of laat ALTIJD uit) is afschuwelijk !
Mijn man in therapie, ik in therapie, verdriet, heel veel verdriet en teleurstelling.
Dus minnaressen, veel plezier met het stukmaken van een relatie !
Als bedrogen vrouw wil/moet ik me beheersen.
Een relatie die in een web van leugens wordt geboren is geen relatie.
Een man die gebonden is en in zijn huidige relatie niet gelukkig is en/of met zichzelf in de knoop zit kan makkelijk in de verleiding komen.
De 'minnares' van mijn partner (dit duurde 2,5 maand) zit er totaal doorheen. Ik kwam erachter, mijn vriend werd 'wakker' de affaire werd beëindigd.
Iedereen ongelukkig, iedereen verdrietig, met dien verstande dat IK er niet om gevraagd heb bedrogen te worden door de persoon waar ik onvoorwaardelijk van hield.
In mijn geval probeerde de dame in kwestie zich alsnog vast te bijten in mijn man en er kwamen nog twee afspraakjes en diverse mailtjes !
Ze was verliefd, hield en houdt vast van hem, maar was zelf ook getrouwd, hij bedroog haar vervolgens weer (dus ze WEET hoe het voelt !). Ze had waarschijnlijk gehoopt iets met mijn man op te kunnen (gaan) bouwen.
Mijn man is verantwoording verschuldigd naar mij toe. Zij uiteraard niet, maar ik heb er totaal geen medelijden mee dat mevrouw nu totaal aan de grond zit.
Je weet waar je aan begint als je een affaire start met een gebonden man die problemen heeft.
Het is 'even' leuk, maar de pijn en het enorme verdriet als alles uitkomt (en geloof me, dit soort dingen komen vroeg of laat ALTIJD uit) is afschuwelijk !
Mijn man in therapie, ik in therapie, verdriet, heel veel verdriet en teleurstelling.
Dus minnaressen, veel plezier met het stukmaken van een relatie !
woensdag 7 januari 2009 om 16:52
quote:moniekk schreef op 07 januari 2009 @ 16:41:
Het is 'even' leuk, maar de pijn en het enorme verdriet als alles uitkomt (en geloof me, dit soort dingen komen vroeg of laat ALTIJD uit) is afschuwelijk !
Mijn man in therapie, ik in therapie, verdriet, heel veel verdriet en teleurstelling.
Dus minnaressen, veel plezier met het stukmaken van een relatie !
Gelukkig komt het niet ALTIJD uit. Ik heb zelf al 4 jaar een relatie met een GM en ik ken genoeg verhalen van minaressen waarbij het nooit is uitgekomen.
Ik, en met mij meerdere, ben er niet op uit om een relatie kapot te maken.
Het is 'even' leuk, maar de pijn en het enorme verdriet als alles uitkomt (en geloof me, dit soort dingen komen vroeg of laat ALTIJD uit) is afschuwelijk !
Mijn man in therapie, ik in therapie, verdriet, heel veel verdriet en teleurstelling.
Dus minnaressen, veel plezier met het stukmaken van een relatie !
Gelukkig komt het niet ALTIJD uit. Ik heb zelf al 4 jaar een relatie met een GM en ik ken genoeg verhalen van minaressen waarbij het nooit is uitgekomen.
Ik, en met mij meerdere, ben er niet op uit om een relatie kapot te maken.
woensdag 7 januari 2009 om 17:04
Wat mij als man toch op valt is dat tal van minnaressen, zoals ook Moniekk hier boven beschrijft, zo wat compleet gevoelsmatig onderuit gaan omdat/als de affaire stopt.
Dit staat mijn inziens in contrast met de gevoelsmatige reactie van tal van vrouwen die ook hier op dit forum schrijven en een einde zien komen aan hun echte, vaak langdurige, relatie, waarbinnen ze ontzettend meer samen gedeeld hebben met hun partner dan een minnares en gm.
Deze vrouwen laatste vrouwen komen in het algemeen veel sterker op mij over. Ook zij zijn terecht verdrietig maar tonen in het algemeen toch stukken minder de afhankelijkheid en het niet los willen laten van de ex-partner. Vaak blijft de minnares tegen beter in hopen en pikt ieder signaaltje vanuit de GM weer op als hoop.
Zoals Moniekk beschrijft "na 2,5 maand (hoeveel tijd echt samen besteed en echte relatiedingen samen gedaan en beleefd????)" zit de minnares er compleet door heen.
Ik zie hier bitter weinig vrouwen schrijven die een gewone relatie hadden (dus geen affaire met een GM) van 2,5 maanden en daarna helemaal kapot zijn van ellende door het eindigen er van.
Wat zegt dit over de minnares in kwestie die zo "panisch" overdone?) reageert als de affaire over schijnt te zijn terwijl er tevens bitter weinig echt normale relatiezaken samen beleefd zijn?
Dit staat mijn inziens in contrast met de gevoelsmatige reactie van tal van vrouwen die ook hier op dit forum schrijven en een einde zien komen aan hun echte, vaak langdurige, relatie, waarbinnen ze ontzettend meer samen gedeeld hebben met hun partner dan een minnares en gm.
Deze vrouwen laatste vrouwen komen in het algemeen veel sterker op mij over. Ook zij zijn terecht verdrietig maar tonen in het algemeen toch stukken minder de afhankelijkheid en het niet los willen laten van de ex-partner. Vaak blijft de minnares tegen beter in hopen en pikt ieder signaaltje vanuit de GM weer op als hoop.
Zoals Moniekk beschrijft "na 2,5 maand (hoeveel tijd echt samen besteed en echte relatiedingen samen gedaan en beleefd????)" zit de minnares er compleet door heen.
Ik zie hier bitter weinig vrouwen schrijven die een gewone relatie hadden (dus geen affaire met een GM) van 2,5 maanden en daarna helemaal kapot zijn van ellende door het eindigen er van.
Wat zegt dit over de minnares in kwestie die zo "panisch" overdone?) reageert als de affaire over schijnt te zijn terwijl er tevens bitter weinig echt normale relatiezaken samen beleefd zijn?
woensdag 7 januari 2009 om 17:10
Tja Isolde,
ik "leen" ook al jaren stiekum de auto van de buren terwijl zij hem onderhouden, er belasting en verzekering voor betalen en de tank ook nog eens vullen als die weer eens leeg is. Voel me er niet schuldig over want de auto zelf moppert niet en weigert ook geen dienst aan mij. Kwestie van eigen waarden en moraal, daarnaast beschikken over een "gezonde" portie egoisme en verder schijt hebben aan bepaalde medemensen en hetgeen wat jij bewust doet met hen kan gaan doen.
ik "leen" ook al jaren stiekum de auto van de buren terwijl zij hem onderhouden, er belasting en verzekering voor betalen en de tank ook nog eens vullen als die weer eens leeg is. Voel me er niet schuldig over want de auto zelf moppert niet en weigert ook geen dienst aan mij. Kwestie van eigen waarden en moraal, daarnaast beschikken over een "gezonde" portie egoisme en verder schijt hebben aan bepaalde medemensen en hetgeen wat jij bewust doet met hen kan gaan doen.
woensdag 7 januari 2009 om 17:15
En dat is juist het enge, die waar het nooit uit komt. Jarenlang een dubbelleven hebben, kan me er niks bij voorstellen.Na 10 jaar ofzo denk ik dat misschien maar beter is als het nooit meer uitkomt. Als partner ga je er denk ik aan kapot als je hoort dat je al 10 jaar in een leugen leeft.
Voor minnaressen als Dewit lijkt het me een verschrikkelijk om zolang minnares te zijn.
Voor minnaressen als Dewit lijkt het me een verschrikkelijk om zolang minnares te zijn.
