Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
zondag 28 december 2008 om 19:23
quote:Chardonnay schreef op 28 december 2008 @ 19:18:
Nog even terugkomen hoor! Hannah, toen ik door mijn vroegere vriend geestelijk mishandeld werd, huilde ik ook niet als hij me verrot schold voor k*nkerhoer, dom wijf met je stink kut, bla bla bla bla.
Maar nadat de relatie met deze jongen voorbij was, heb ik met terugwerkende kracht nog heel veel moeten huilen. Misschien dat het me daarom zo raakt.
Ik begrijp het.. nadat hij hoer zei en ik thuis was dacht ik ook, ja ik heb stomme dingen gezegt die hem kwetsten (dat hij bij zn exen de knoop ook niet kon doorhakken en daar jaren bij heeft zitten twijfelen, zelfs bij 1 is vreemdgegaan en voorzichzelf alles heeft goedgemaakt zodat hij een goed persoon leek omdat hij dr meenam op reisjes en dingen voor dr kocht) waardoor ik me weer schuldig voel.
Ik weet heel goed dat niemand je zo mag behandelen, maar omdat ik zelf ook stomme dingen zeg dan denk je van nouja ik ben ook stom geweest, heb m gekwets etc. Maargoed uitschelden is gewoon verschrikkelijk.
Door hier te posten heb ik ook ontdekt dat hij mijn kwetsbare kant tegen me gebruikt. Dat soort dingen zijn gewoon slecht.
Dat hij dreigt met een verhaal over me te schrijven zodat mensen zien hoe kil en afstandelijk ik ben vind ik gewoon heel erg, want dat zegt hij in boosheid en hij doet het niet, maar hij wil me een rotgevoel geven.. en dat is juist zo erg.
Dankjewel.. ga nu eventjes relaxen nog voordat ik hem bel.
Je reacties doen me goed, en geven me een steuntje in de rug.
Nog even terugkomen hoor! Hannah, toen ik door mijn vroegere vriend geestelijk mishandeld werd, huilde ik ook niet als hij me verrot schold voor k*nkerhoer, dom wijf met je stink kut, bla bla bla bla.
Maar nadat de relatie met deze jongen voorbij was, heb ik met terugwerkende kracht nog heel veel moeten huilen. Misschien dat het me daarom zo raakt.
Ik begrijp het.. nadat hij hoer zei en ik thuis was dacht ik ook, ja ik heb stomme dingen gezegt die hem kwetsten (dat hij bij zn exen de knoop ook niet kon doorhakken en daar jaren bij heeft zitten twijfelen, zelfs bij 1 is vreemdgegaan en voorzichzelf alles heeft goedgemaakt zodat hij een goed persoon leek omdat hij dr meenam op reisjes en dingen voor dr kocht) waardoor ik me weer schuldig voel.
Ik weet heel goed dat niemand je zo mag behandelen, maar omdat ik zelf ook stomme dingen zeg dan denk je van nouja ik ben ook stom geweest, heb m gekwets etc. Maargoed uitschelden is gewoon verschrikkelijk.
Door hier te posten heb ik ook ontdekt dat hij mijn kwetsbare kant tegen me gebruikt. Dat soort dingen zijn gewoon slecht.
Dat hij dreigt met een verhaal over me te schrijven zodat mensen zien hoe kil en afstandelijk ik ben vind ik gewoon heel erg, want dat zegt hij in boosheid en hij doet het niet, maar hij wil me een rotgevoel geven.. en dat is juist zo erg.
Dankjewel.. ga nu eventjes relaxen nog voordat ik hem bel.
Je reacties doen me goed, en geven me een steuntje in de rug.
zondag 28 december 2008 om 19:30
quote:dubiootje schreef op 28 december 2008 @ 19:22:
Ha Annelies
Een voor jou. Jij hebt ook een leuk exemplaar getroffen, zo te horen Je hebt gelijk dat sommige dingen op een bepaald moment niet echt meer aankomen. Je gaat ze zelfs geloven, je denkt dat jíj gek bent. Je huilt niet meer, maar er gaat steeds een stukje van jezelf kapot. Uiteindelijk blijft er niets meer van je over.
Daarom moet je dit nu stoppen, Hannah. Om heel te blijven.
Je hebt gelijk dubio.
Ik voel me zo fout..en verkeerd..ipv dat ik me het aller-leukste meisje van de wereld voel zegmaar. Dat gevoel mis ik.
Nog halfuurtje dan zou ik m bellen..spannend.
Nu maar ff relaxed een kopje thee drinken haha.
Ha Annelies
Een voor jou. Jij hebt ook een leuk exemplaar getroffen, zo te horen Je hebt gelijk dat sommige dingen op een bepaald moment niet echt meer aankomen. Je gaat ze zelfs geloven, je denkt dat jíj gek bent. Je huilt niet meer, maar er gaat steeds een stukje van jezelf kapot. Uiteindelijk blijft er niets meer van je over.
Daarom moet je dit nu stoppen, Hannah. Om heel te blijven.
Je hebt gelijk dubio.
Ik voel me zo fout..en verkeerd..ipv dat ik me het aller-leukste meisje van de wereld voel zegmaar. Dat gevoel mis ik.
Nog halfuurtje dan zou ik m bellen..spannend.
Nu maar ff relaxed een kopje thee drinken haha.
zondag 28 december 2008 om 22:48
We hebben nog nooit zo met elkaar gesproken.. we waren eerlijk over onze gevoelens en wensen en onze twijfels.
Hij denkt dat hij me niet kan geven wat ik nodig heb, en dat ik wel goed voor hem ben enzo maar dat het botst omdat hij bepaalde behoeften heeft (discussieren etc) en ik dat niet zo nodig vind.. etc etc etc.
Kan het niet zo goed uitleggen.. maar heb in ieder geval gezegt wat ik wilde zeggen. Maar het is niet precies gezegt dat het NU uit is. Wel dat het zo voelt dat het uit is en dat is van beide kanten zo.. en dat we beide vinden dat dit niet goed is.
Misschien ben ik ook wel een watje maar het is zo moeilijk als je iemand zo aan de telefoon hebt.
Ik heb wel gezegt dat ik dit niet meer wil en dat ik erover nadacht dat het beter is als het uit is omdat dit niet goed gaat. En hij zei precies hetzelfde. Dus we zitten wel op 1 lijn.
Blijkbaar is dé stap moeilijk ofzo.. we hebben nog nooit zó gepraat dus ik vond het al zo ver en zo eerlijk..
Morgen belt hij mij, hij vond t een moeilijk gesprek en hij wou graag even nadenken.. omdat het allemaal zo gaat zoals het gaat. Het is ook moeilijk..
Ik vind het wel eng moet ik zeggen..maar het is beter en ik voel me ook niet emotioneel ofzo.
Het is zo dichtbij en best wel eng.
Het gesprek was zo eerlijk.. ik wou ook dat hij me morgen terug belde omdat.. hij geen moeite voor me doet nu en dan ga ik ervoor vechten, mezelf misschien bewijzen omdat ik het gevoel heb dat hij me niet leuk vind enzo en dat doet me pijn, en dat is niet oké.. dat wilde ik niet en ik kwam op dat punt en ik wilde het voorkomen. Daarom stemde ik ook in met zijn verzoek om me morgen terug te bellen.
Een goede keuze denk ik, kan ik weer realistisch met hem in gesprek zodat ik een goede keuze maak ipv mezelf wil bewijzen enzo.
Hij denkt dat hij me niet kan geven wat ik nodig heb, en dat ik wel goed voor hem ben enzo maar dat het botst omdat hij bepaalde behoeften heeft (discussieren etc) en ik dat niet zo nodig vind.. etc etc etc.
Kan het niet zo goed uitleggen.. maar heb in ieder geval gezegt wat ik wilde zeggen. Maar het is niet precies gezegt dat het NU uit is. Wel dat het zo voelt dat het uit is en dat is van beide kanten zo.. en dat we beide vinden dat dit niet goed is.
Misschien ben ik ook wel een watje maar het is zo moeilijk als je iemand zo aan de telefoon hebt.
Ik heb wel gezegt dat ik dit niet meer wil en dat ik erover nadacht dat het beter is als het uit is omdat dit niet goed gaat. En hij zei precies hetzelfde. Dus we zitten wel op 1 lijn.
Blijkbaar is dé stap moeilijk ofzo.. we hebben nog nooit zó gepraat dus ik vond het al zo ver en zo eerlijk..
Morgen belt hij mij, hij vond t een moeilijk gesprek en hij wou graag even nadenken.. omdat het allemaal zo gaat zoals het gaat. Het is ook moeilijk..
Ik vind het wel eng moet ik zeggen..maar het is beter en ik voel me ook niet emotioneel ofzo.
Het is zo dichtbij en best wel eng.
Het gesprek was zo eerlijk.. ik wou ook dat hij me morgen terug belde omdat.. hij geen moeite voor me doet nu en dan ga ik ervoor vechten, mezelf misschien bewijzen omdat ik het gevoel heb dat hij me niet leuk vind enzo en dat doet me pijn, en dat is niet oké.. dat wilde ik niet en ik kwam op dat punt en ik wilde het voorkomen. Daarom stemde ik ook in met zijn verzoek om me morgen terug te bellen.
Een goede keuze denk ik, kan ik weer realistisch met hem in gesprek zodat ik een goede keuze maak ipv mezelf wil bewijzen enzo.
zondag 28 december 2008 om 23:06
Hoi Hannah,
Fijn dat voor jou jullie telefoongesprek goed voelde, maar ik vind het maar moeilijk te begrijpen.
Hij wil niet veranderen zegt hij, jij bent niet gelukkig met hoe het nu gaat. Je had hem een paar weken niet gezien en nu jullie elkaar gezien hebben was er meteen alweer onenigheid. Ik snap wel dat het moeilijk kan zijn een knoop door te hakken, maar eerlijk gezegd lijkt het mij nóg moeilijker om die knoop (bij wijze van spreken) heel langzaam door te hakken... want dat doe je nu toch? Je beslissing is toch al gemaakt? Of hoop je eigenlijk toch nog op bepaalde woorden van hem die alles anders maken of zoiets?
Fijn dat voor jou jullie telefoongesprek goed voelde, maar ik vind het maar moeilijk te begrijpen.
Hij wil niet veranderen zegt hij, jij bent niet gelukkig met hoe het nu gaat. Je had hem een paar weken niet gezien en nu jullie elkaar gezien hebben was er meteen alweer onenigheid. Ik snap wel dat het moeilijk kan zijn een knoop door te hakken, maar eerlijk gezegd lijkt het mij nóg moeilijker om die knoop (bij wijze van spreken) heel langzaam door te hakken... want dat doe je nu toch? Je beslissing is toch al gemaakt? Of hoop je eigenlijk toch nog op bepaalde woorden van hem die alles anders maken of zoiets?
zondag 28 december 2008 om 23:14
Het lijkt ook wel alsof je eigenlijk gewoon het meest blij bent vanwege eindelijk eens een rustig, prettig (telefoon)gesprek. Alsof dat nog hoop geeft voor de toekomst ofzo.
Alsof het iets moois is nadat hij je zo weer eens behandeld heeft.
Weet je, je kunt eeuwig vast blijven houden aan dat kleine beetje in je gevoel/gedachten wat hem nog niet los wil laten. Maar ja, als ik naar mezelf kijk is er nog steeds ergens in mij iets wat ook liever mijn ex en mij weer ziet samenkomen.
Laat je niet voor de gek houden.
Ergens heb je nog die wens of twijfel dat het goed zou kunnen komen ooit, en daarom wil je het nog niet uitmaken?
En daarom maak je jezelf maar wijs dat je niet te snel een besluit wilt nemen en het maar weer eens gaat afwachten?
Alles gaat niet ineens anders worden tussen jullie. En je kunt echt zo lang op deze manier doorgaan.
Alsof het iets moois is nadat hij je zo weer eens behandeld heeft.
Weet je, je kunt eeuwig vast blijven houden aan dat kleine beetje in je gevoel/gedachten wat hem nog niet los wil laten. Maar ja, als ik naar mezelf kijk is er nog steeds ergens in mij iets wat ook liever mijn ex en mij weer ziet samenkomen.
Laat je niet voor de gek houden.
Ergens heb je nog die wens of twijfel dat het goed zou kunnen komen ooit, en daarom wil je het nog niet uitmaken?
En daarom maak je jezelf maar wijs dat je niet te snel een besluit wilt nemen en het maar weer eens gaat afwachten?
Alles gaat niet ineens anders worden tussen jullie. En je kunt echt zo lang op deze manier doorgaan.
zondag 28 december 2008 om 23:14
Nee zo is het niet, het was fijn dat we eerlijk tegen elkaar waren maar daardoor voelde ik dus dat hij zn best niet meer deed voor mij en dan krijg ik de behoefte om mezelf te laten zien, zodat hij me wel weer wil en weer moeite doet etc etc en dat wil ik niet meer doen.. hem overtuigen van "hoe leuk ik ben" zegmaar zodat hij me weer wil etc. Want daar doe ik mezelf te kort mee en dat deed ik elke x en ik merkte dat ik die behoefte kreeg ik dit gesprek en dat wil ik niet meer want dat is verkeerd en onzin en praat ik mezelf weer positieve dingen aan enzo.
Toen hij, toen ik die behoefte begon te krijgen, aangaf dat hij zich verward voelde en me morgen graag terug wilde bellen vond ik dat oké omdat ik geen fouten wilde maken en mezelf niet in bepaalde hoop wilde verliezen en niet meer wilde vechten voor iets wat niet oké is.
Kan het niet zo goed uitleggen maar het was beter zo, omdat ik nu weer redelijk denk en zo geen fout maak door weer te vechten voor iets wat niet werkt.. en hij nagedacht heeft en niet meer in de war is zodat, als ik duidelijk ben, hij dit ook duidelijk opvat en we waren al zo ver in gesprek, zo eerlijk.. het was ook confronterend dat we beide zo dachten.
Maar wel goed, hij gaat me dus ook niet overtuigen waardoor het dus niet moeilijk word, en gelukkig ging ik hem ook niet overtuigen om mezelf te bewijzen, dat wil ik niet meer.
Toen hij, toen ik die behoefte begon te krijgen, aangaf dat hij zich verward voelde en me morgen graag terug wilde bellen vond ik dat oké omdat ik geen fouten wilde maken en mezelf niet in bepaalde hoop wilde verliezen en niet meer wilde vechten voor iets wat niet oké is.
Kan het niet zo goed uitleggen maar het was beter zo, omdat ik nu weer redelijk denk en zo geen fout maak door weer te vechten voor iets wat niet werkt.. en hij nagedacht heeft en niet meer in de war is zodat, als ik duidelijk ben, hij dit ook duidelijk opvat en we waren al zo ver in gesprek, zo eerlijk.. het was ook confronterend dat we beide zo dachten.
Maar wel goed, hij gaat me dus ook niet overtuigen waardoor het dus niet moeilijk word, en gelukkig ging ik hem ook niet overtuigen om mezelf te bewijzen, dat wil ik niet meer.
zondag 28 december 2008 om 23:16
quote:Iseo schreef op 28 december 2008 @ 23:14:
Het lijkt ook wel alsof je eigenlijk gewoon het meest blij bent vanwege eindelijk eens een rustig, prettig (telefoon)gesprek. Alsof dat nog hoop geeft voor de toekomst ofzo.
Alsof het iets moois is nadat hij je zo weer eens behandeld heeft.
Weet je, je kunt eeuwig vast blijven houden aan dat kleine beetje in je gevoel/gedachten wat hem nog niet los wil laten. Maar ja, als ik naar mezelf kijk is er nog steeds ergens in mij iets wat ook liever mijn ex en mij weer ziet samenkomen.
Laat je niet voor de gek houden.
Ergens heb je nog die wens of twijfel dat het goed zou kunnen komen ooit, en daarom wil je het nog niet uitmaken?
En daarom maak je jezelf maar wijs dat je niet te snel een besluit wilt nemen en het maar weer eens gaat afwachten?
Alles gaat niet ineens anders worden tussen jullie. En je kunt echt zo lang op deze manier doorgaan.
Haha nouja het was niet helemaal een perfect gesprek maar ik ben niet emotioneel of onredelijk geworden dus dat vind ik zelf wel prettig ja.
Nee ik wil er ook niet aan vast houden maar ik was bang om een stomme keuze te maken omdat ik dus de neiging kreeg om mezelf te bewijzen dat ik liever t gesprek beïndigde en hem ook even tot rust liet komen omdat hij zo verward was. Ik raakte mezelf een beetje kwijt in bepaalde gevoelens van "maar ik ben het toch waard??" enzo.
Dus het is beter als ik rustig en redelijk en realistisch ben..dan dat ik hem ervan wil overtuigen hoe leuk ik ben..
denk ik..
Het lijkt ook wel alsof je eigenlijk gewoon het meest blij bent vanwege eindelijk eens een rustig, prettig (telefoon)gesprek. Alsof dat nog hoop geeft voor de toekomst ofzo.
Alsof het iets moois is nadat hij je zo weer eens behandeld heeft.
Weet je, je kunt eeuwig vast blijven houden aan dat kleine beetje in je gevoel/gedachten wat hem nog niet los wil laten. Maar ja, als ik naar mezelf kijk is er nog steeds ergens in mij iets wat ook liever mijn ex en mij weer ziet samenkomen.
Laat je niet voor de gek houden.
Ergens heb je nog die wens of twijfel dat het goed zou kunnen komen ooit, en daarom wil je het nog niet uitmaken?
En daarom maak je jezelf maar wijs dat je niet te snel een besluit wilt nemen en het maar weer eens gaat afwachten?
Alles gaat niet ineens anders worden tussen jullie. En je kunt echt zo lang op deze manier doorgaan.
Haha nouja het was niet helemaal een perfect gesprek maar ik ben niet emotioneel of onredelijk geworden dus dat vind ik zelf wel prettig ja.
Nee ik wil er ook niet aan vast houden maar ik was bang om een stomme keuze te maken omdat ik dus de neiging kreeg om mezelf te bewijzen dat ik liever t gesprek beïndigde en hem ook even tot rust liet komen omdat hij zo verward was. Ik raakte mezelf een beetje kwijt in bepaalde gevoelens van "maar ik ben het toch waard??" enzo.
Dus het is beter als ik rustig en redelijk en realistisch ben..dan dat ik hem ervan wil overtuigen hoe leuk ik ben..
denk ik..
zondag 28 december 2008 om 23:37
Hannah, ik denk dat er mensen zijn die er zelf van overtuigd zijn dat ze van iemand houden, maar dat ze dat desondanks gewoon niet doen. Niet omdat de persoon waar ze een relatie mee hebben niet leuk genoeg is, het niet waard is of wat dan ook, maar gewoon omdat ze er niet echt toe in staat zijn. Op z'n hoogst misschien een beetje, op momenten dat het ze uitkomt, maar niet op een echt diepe en onbaatzuchtige manier. Misschien zeggen ze zelf dat het wel zo is, maar omdat ze dat soort liefde nooit gevoeld hebben kunnen ze dat zelf eigenlijk niet inschatten. Ze begrijpen het verschil niet (komt dit begrijpelijk over? )
Je kunt dan eindeloos je best doen, hopen dat hij je toch leuk gaat vinden, je vastklampen aan de leuke momenten, maar nooit vind je wat je zoekt. Je gaat twijfelen aan jezelf, denkt dat het aan jou ligt. Maar laat dat los, want het zegt niets over jou dat hij blijkbaar niet genoeg om je geeft.
Je kunt dan eindeloos je best doen, hopen dat hij je toch leuk gaat vinden, je vastklampen aan de leuke momenten, maar nooit vind je wat je zoekt. Je gaat twijfelen aan jezelf, denkt dat het aan jou ligt. Maar laat dat los, want het zegt niets over jou dat hij blijkbaar niet genoeg om je geeft.
zondag 28 december 2008 om 23:48
quote:Lemmy schreef op 28 december 2008 @ 23:28:
Goed Iseo! Met jou ook?
Hoi hoi, ja wel goed hoor! Gisteren een heel toffe dag gehad!
Het was een hele mooie en fijne ontmoeting met zulke lieve vriendinnen van hier
Ben er ook wel echt mee bezig.
En vandaag verder een beetje rustig aan. We hebben gegeten bij een andere lieve vriendin ook, die vrouw die me toen zo geholpen had toen met die rechtszaak en die vanaf dat moment er altijd is geweest voor me. Nog steeds goed contact dus en het was heel gezellig bij haar thuis. Dochter vermaakte zich net als gisteren weer zo goed, echt mooi.
Goed Iseo! Met jou ook?
Hoi hoi, ja wel goed hoor! Gisteren een heel toffe dag gehad!
Het was een hele mooie en fijne ontmoeting met zulke lieve vriendinnen van hier
Ben er ook wel echt mee bezig.
En vandaag verder een beetje rustig aan. We hebben gegeten bij een andere lieve vriendin ook, die vrouw die me toen zo geholpen had toen met die rechtszaak en die vanaf dat moment er altijd is geweest voor me. Nog steeds goed contact dus en het was heel gezellig bij haar thuis. Dochter vermaakte zich net als gisteren weer zo goed, echt mooi.
zondag 28 december 2008 om 23:52
quote:Chardonnay schreef op 28 december 2008 @ 23:44:
Haai Loes
Heb Koekie ook al een tijdje niet gezien volgens mij. Alles goed met haar?
Hai Lies.
Ik lees dat je het nodige hebt meegemaakt in een eerdere relatie. Zomaar in een paar woorden vat je het samen, maar wat een tijd moet dat geweest zijn..
Haai Loes
Heb Koekie ook al een tijdje niet gezien volgens mij. Alles goed met haar?
Hai Lies.
Ik lees dat je het nodige hebt meegemaakt in een eerdere relatie. Zomaar in een paar woorden vat je het samen, maar wat een tijd moet dat geweest zijn..
zondag 28 december 2008 om 23:57
Iseo, het was inderdaad nogal wat. Ik had het geluk dat meneer me na 6 maanden in ruilde voor een ander. Al vond ik dat toen natuurlijk niet, maar achteraf ben ik natuurlijk superblij.
Het is nu al laat, maar ik wil er hier best wel over vertellen hoor. Maar daar moet ik natuurlijk even wat tijd voor hebben.
Het is nu al laat, maar ik wil er hier best wel over vertellen hoor. Maar daar moet ik natuurlijk even wat tijd voor hebben.
maandag 29 december 2008 om 00:13
Oh nou dat komt mooi uit, vriend gaat nog even spelcomputeren.
Dit is een van de eerste topics die ik heb gelezen. Niet alles, want het was nogal veel Maar ik heb pagina 1 tot 100 in 1 nacht doorgelezen.
Pfff, waar te beginnen. Ergens zou je ook de voorgeschiedenis moeten kennen waarschijnlijk, maar goed ik kom maar direct to the point.
Na een relatie die 6 jaar geduurd had kwam ik R. tegen. R. en ik waren na 2 dagen stapel verliefd op elkaar. Nog nooit ben ik zo verliefd geweest als toen. Deze roze wolk mocht 2 maanden duren. Toen begon het.
Na een wilde nacht met drank, drugs en sex begon hij te huilen. Hij kon het allemaal niet zo goed meer aan, was misbruikt door zijn moeder en de buurvrouw en daaraan werd hij herinnert als hij sex met mij had. Dat was even schrikken natuurlijk maar vond het vooral heel zielig. En toen had hij me dus al. Daarna ging het snel over in mij de schuld van alles te geven. Me uit te schelden. Hij werkte niet meer, woonde bij mij. Ik werkte wel en had wat spaargeld. Meneer bleef geld van mij lenen en achteraf bleek dat hij daarvan naar de hoeren ging of het geld uitgaf in de kroeg en daar meisjes versierde. En het erge is, ik wist dit heus wel.
Maar zoo verliefd geweest en dat wilde ik terug. Maar dat kwam natuurlijk niet terug. Hij ging om niets compleet uit zijn dak. Als ik eens een avondje weg was met een vriendin, dan belde hij sexlijnen en ging de deur uit zonder de hoorn er op te leggen. Hij verknipte mijn kleding, sloopte een hoop spullen in mijn huis. En dat alles onder de noemer: ik ben manisch depressief, ik kan er niets aan doen.
Hij schold me nog verrot als ik een pak chocomel had gekocht ipv een fles chocomel, want ik wist toch zeker wel, met me domme kop, dat een pak chocomel niet te zuipen was.
Nou ja, je kan je wel voorstellen hoe dat ging. Ik heb hem zelfs met zijn exvriendin in mijn huis betrapt, neukend, en ik deed niks.
Onbegrijpelijk vind ik nog altijd. Dat ik dit heb geaccepteerd snap ik nog steeds niet helemaal.
Zoals ik al zei, gelukkig vond hij een ander meisje, en dus heeft deze ellende niet al te lang geduurd. Al heeft hij me nog wel een jaar lang regelmatig lastig gevallen. Maar dat is nu ook wel over. Tsss, tis alweer 9 jaar geleden dat dit speelde, toch lijkt het nog best kort. Maakt natuurlijk ook wel wat indruk.
Nou dit even in een notendop.
Dit is een van de eerste topics die ik heb gelezen. Niet alles, want het was nogal veel Maar ik heb pagina 1 tot 100 in 1 nacht doorgelezen.
Pfff, waar te beginnen. Ergens zou je ook de voorgeschiedenis moeten kennen waarschijnlijk, maar goed ik kom maar direct to the point.
Na een relatie die 6 jaar geduurd had kwam ik R. tegen. R. en ik waren na 2 dagen stapel verliefd op elkaar. Nog nooit ben ik zo verliefd geweest als toen. Deze roze wolk mocht 2 maanden duren. Toen begon het.
Na een wilde nacht met drank, drugs en sex begon hij te huilen. Hij kon het allemaal niet zo goed meer aan, was misbruikt door zijn moeder en de buurvrouw en daaraan werd hij herinnert als hij sex met mij had. Dat was even schrikken natuurlijk maar vond het vooral heel zielig. En toen had hij me dus al. Daarna ging het snel over in mij de schuld van alles te geven. Me uit te schelden. Hij werkte niet meer, woonde bij mij. Ik werkte wel en had wat spaargeld. Meneer bleef geld van mij lenen en achteraf bleek dat hij daarvan naar de hoeren ging of het geld uitgaf in de kroeg en daar meisjes versierde. En het erge is, ik wist dit heus wel.
Maar zoo verliefd geweest en dat wilde ik terug. Maar dat kwam natuurlijk niet terug. Hij ging om niets compleet uit zijn dak. Als ik eens een avondje weg was met een vriendin, dan belde hij sexlijnen en ging de deur uit zonder de hoorn er op te leggen. Hij verknipte mijn kleding, sloopte een hoop spullen in mijn huis. En dat alles onder de noemer: ik ben manisch depressief, ik kan er niets aan doen.
Hij schold me nog verrot als ik een pak chocomel had gekocht ipv een fles chocomel, want ik wist toch zeker wel, met me domme kop, dat een pak chocomel niet te zuipen was.
Nou ja, je kan je wel voorstellen hoe dat ging. Ik heb hem zelfs met zijn exvriendin in mijn huis betrapt, neukend, en ik deed niks.
Onbegrijpelijk vind ik nog altijd. Dat ik dit heb geaccepteerd snap ik nog steeds niet helemaal.
Zoals ik al zei, gelukkig vond hij een ander meisje, en dus heeft deze ellende niet al te lang geduurd. Al heeft hij me nog wel een jaar lang regelmatig lastig gevallen. Maar dat is nu ook wel over. Tsss, tis alweer 9 jaar geleden dat dit speelde, toch lijkt het nog best kort. Maakt natuurlijk ook wel wat indruk.
Nou dit even in een notendop.
maandag 29 december 2008 om 00:30
OMG, wat een tijd.
Ben je wel eens bang van de gedachte hoe het verder was afgelopen als hij niet ineens naar een andere vrouw was gegaan?
Vind je het moeilijk om terug te kijken? Hoe ben je daarna verder gegaan? Hoe was dat?
Heftig dat hij je bleef lastig vallen. Wilde hij je ook echt terug of was hij kwaad? Of allebei natuurlijk. Jou niet los kunnen laten.
Ik herken veel uit je verhaal. Het uit zijn dak gaan, dat gedoe met sexlijnen, het slopen van spullen. Oja, bij ons hadden we ook de chocomel-kwestie..
Ongelofelijk als je daar naar terug kijkt.
Ben je wel eens bang van de gedachte hoe het verder was afgelopen als hij niet ineens naar een andere vrouw was gegaan?
Vind je het moeilijk om terug te kijken? Hoe ben je daarna verder gegaan? Hoe was dat?
Heftig dat hij je bleef lastig vallen. Wilde hij je ook echt terug of was hij kwaad? Of allebei natuurlijk. Jou niet los kunnen laten.
Ik herken veel uit je verhaal. Het uit zijn dak gaan, dat gedoe met sexlijnen, het slopen van spullen. Oja, bij ons hadden we ook de chocomel-kwestie..
Ongelofelijk als je daar naar terug kijkt.
