Relaties
alle pijlers
Oogkleppen, Wazen, BeenThereDoneThats en Tranen, deel 5
zaterdag 7 juli 2007 om 23:49
Een topic waar iedere vrouw kan aansluiten die in een ongelijkwaardige relatie zit of heeft gezeten.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
Er zijn de verschrikkelijke verhalen van vrouwen die mishandeld zijn, die zelfs blij moeten zijn dat ze het er levend of niet al te zwaar gewond vanaf hebben gebracht. Maar het begint al bij niet gewoon jezelf kunnen zijn in de relatie, bij afhankelijk zijn van de buien van je partner, bij van alles uit de kast te moeten halen om je partner goed gestemd te houden.
Een speelbal zijn: of jij, of je huisraad, of je eigen dingetjes moeten eraan geloven.
Vooral: onvrij zijn. Niemand houdt je beet, niemand dwingt je te lopen, en toch ben je niet vrij. Je weet dat je eigenlijk anders wilt maar je doet het niet.
Angst. Soms meer, soms minder, soms lijkt ze weer afwezig.
Op het scherpst van de snede leven, want áls je ruzie kunt maken over iets wat je uitgesproken wilt hebben, dan dóe je het ook, zover als je kunt.
Eruitstappen: eindelijk voor jezelf kiezen. Er dan achter komen dat er ook nog een leven te leven valt, in te vullen valt. Jezelf eindelijk tegenkomen.
Manu jij kunt je verhaal niet meer vertellen.
maandag 29 december 2008 om 09:20
Hoi Wen, Loes, Lies Wat een havette invazie hier
Annelies, wat een verhaal Wat kunnen sommige mannen toch beestachtig wreed zijn. Het lijkt wel (wat zeg ik) of ze er genoegen in scheppen de ander helemaal kapot te maken. Je hebt inderdaad geluk gehad dat hij je ingeruild heeft. Maar dat lijkt me tegelijkertijd ook wel een beetje eng. Want zoals Iseo zegt (ik ga maar niet te veel met de havette-aliejassen aan de haal, anders kan niemand het hier straks nog volgen ), wat als hij niet was weggegaan? Wat zegt het dat jij dit accepteerde? Kun je voor jezelf zeggen dat je ervan geleerd hebt en dat het je niet nog een keer gaat gebeuren?
Het heeft heel veel te maken met eigenwaarde, van jezelf houden, jezelf goede dingen gunnen. Dat zie je ook aan Hannah. Het feit dat je je zo laat behandelen, laat zien dat je vindt dat je dat waard bent. Als je dat niet zou vinden, zou je je namelijk niet zo laten behandelen. Dat klinkt nogal simpel, maar eigenlijk is het dat ook.
Daarmee is het nog niet simpel te verhelpen, want een gezonde eigenwaarde trek je niet zomaar uit de kast. Maar de confrontatie met jezelf aangaan is een belangrijke stap. En ook er met anderen over praten. Daarbij kun je jezelf een spiegel laten voorhouden, maar ook herkenning vinden (zoals met belachelijke chocomel-incidenten). Dan ga je jezelf al minder gek vinden, vooral als het zulke lieve, wijze en leuke vrouwen zijn als Iseo en de andere oogkleppers
Nee, het lag niet aan jou. Het lag aan die man, die was gestoord. Maar jij koos er wel voor bij die man te zijn en te blijven. Dat is wel iets wat je moet onderzoeken.
Wat bracht je er eigenlijk toe hier te gaan lezen/schrijven, Lies? Is het iets waar je op dit moment mee bezig bent?
dubio
Annelies, wat een verhaal Wat kunnen sommige mannen toch beestachtig wreed zijn. Het lijkt wel (wat zeg ik) of ze er genoegen in scheppen de ander helemaal kapot te maken. Je hebt inderdaad geluk gehad dat hij je ingeruild heeft. Maar dat lijkt me tegelijkertijd ook wel een beetje eng. Want zoals Iseo zegt (ik ga maar niet te veel met de havette-aliejassen aan de haal, anders kan niemand het hier straks nog volgen ), wat als hij niet was weggegaan? Wat zegt het dat jij dit accepteerde? Kun je voor jezelf zeggen dat je ervan geleerd hebt en dat het je niet nog een keer gaat gebeuren?
Het heeft heel veel te maken met eigenwaarde, van jezelf houden, jezelf goede dingen gunnen. Dat zie je ook aan Hannah. Het feit dat je je zo laat behandelen, laat zien dat je vindt dat je dat waard bent. Als je dat niet zou vinden, zou je je namelijk niet zo laten behandelen. Dat klinkt nogal simpel, maar eigenlijk is het dat ook.
Daarmee is het nog niet simpel te verhelpen, want een gezonde eigenwaarde trek je niet zomaar uit de kast. Maar de confrontatie met jezelf aangaan is een belangrijke stap. En ook er met anderen over praten. Daarbij kun je jezelf een spiegel laten voorhouden, maar ook herkenning vinden (zoals met belachelijke chocomel-incidenten). Dan ga je jezelf al minder gek vinden, vooral als het zulke lieve, wijze en leuke vrouwen zijn als Iseo en de andere oogkleppers
Nee, het lag niet aan jou. Het lag aan die man, die was gestoord. Maar jij koos er wel voor bij die man te zijn en te blijven. Dat is wel iets wat je moet onderzoeken.
Wat bracht je er eigenlijk toe hier te gaan lezen/schrijven, Lies? Is het iets waar je op dit moment mee bezig bent?
dubio
Ga in therapie!
maandag 29 december 2008 om 11:25
quote:Iseo schreef op 29 december 2008 @ 00:30:
OMG, wat een tijd.
Ben je wel eens bang van de gedachte hoe het verder was afgelopen als hij niet ineens naar een andere vrouw was gegaan?
Vind je het moeilijk om terug te kijken? Hoe ben je daarna verder gegaan? Hoe was dat?
Heftig dat hij je bleef lastig vallen. Wilde hij je ook echt terug of was hij kwaad? Of allebei natuurlijk. Jou niet los kunnen laten.
Ik herken veel uit je verhaal. Het uit zijn dak gaan, dat gedoe met sexlijnen, het slopen van spullen. Oja, bij ons hadden we ook de chocomel-kwestie..
Ongelofelijk als je daar naar terug kijkt. Hmm, had je soms hetzelfde exemplaar aan de haak geslagen?
Waarom hij me bleef lastig vallen is me een groot raadsel. Nog geen week nadat hij weg was werd ik volgens mij 25. Hij kwam die dag en nam me mee naar zandvoort om kleding voor me te kopen (waarom ging ik mee???). Maar een week later stond hij weer in onze stamkroeg snijbewegingen met zijn vinger over zijn keel te maken. Dit was meestal omdat ik met "zijn" vrienden aan het lol maken was. En dit ging zo af en aan. Ik kreeg zelfs een ander nummer op mijn werk omdat hij me bleef bellen. En dan stond hij plotseling weer in mijn kantoor met een bos bloemen.
Wat ik niet snap van mezelf is toen we uiteindelijk echt oorlog hadden, ik hem in het supportershome van de voetbalclub een biertje gaf en zei dat we er misschien maar eens zand over moesten gooien. Vergeven en vergeten. We zagen elkaar namelijk vreselijk vaak bij voetbal en ik liep constant met een naar gevoel rond. Misschien probeerde ik op deze manier de regie weer in handen te krijgen ofzo. Ik heb daarna na jaren een soort van 'vriendschap' onderhouden met hem Hoe vreemd dat ook mag klinken, ik heb in die 'vriendschap' toch weer veel lol met hem gehad en het deed mij goed dat ik, voor mijn gevoel iig, boven hem stond. Ik bepaalde wanneer we elkaar zagen, of hij in mijn huis mocht, of ik hem belde (mijn nummer kreeg hij niet).
Uiteraard vond en vind mijn huidige vriend die ik dit ook allemaal verteld heb van de zotte dat ik nog contact had met hem. En daar had hij natuurlijk helemaal gelijk in. Heb het contact ook verbroken. Mede omdat hij ook weer psygische spelletjes begon te spelen en mij liefdesverklaringen stuurde.
Ik ben trouwens na de relatie met M. heel lang in therapie geweest. Zo'n 1,5 jaar. In deze therapie heb ik wel een beetje ondekt waarom het zo gelopen is als dat het gelopen is.
Toch kan ik nog niet met zekerheid zeggen dat het me nooit meer zou gebeuren. Tuurlijk, als ik zo'n verhaal als die van hannah weer lees denk ik, meid laat je niet zo behandelen. Maar ik weet ook dat het in een relatie kan sluipen. Het is er niet van de 1 op andere dag. Dus misschien ligt daar nog wel een stukje 'werken aan mezelf'.
OMG, wat een tijd.
Ben je wel eens bang van de gedachte hoe het verder was afgelopen als hij niet ineens naar een andere vrouw was gegaan?
Vind je het moeilijk om terug te kijken? Hoe ben je daarna verder gegaan? Hoe was dat?
Heftig dat hij je bleef lastig vallen. Wilde hij je ook echt terug of was hij kwaad? Of allebei natuurlijk. Jou niet los kunnen laten.
Ik herken veel uit je verhaal. Het uit zijn dak gaan, dat gedoe met sexlijnen, het slopen van spullen. Oja, bij ons hadden we ook de chocomel-kwestie..
Ongelofelijk als je daar naar terug kijkt. Hmm, had je soms hetzelfde exemplaar aan de haak geslagen?
Waarom hij me bleef lastig vallen is me een groot raadsel. Nog geen week nadat hij weg was werd ik volgens mij 25. Hij kwam die dag en nam me mee naar zandvoort om kleding voor me te kopen (waarom ging ik mee???). Maar een week later stond hij weer in onze stamkroeg snijbewegingen met zijn vinger over zijn keel te maken. Dit was meestal omdat ik met "zijn" vrienden aan het lol maken was. En dit ging zo af en aan. Ik kreeg zelfs een ander nummer op mijn werk omdat hij me bleef bellen. En dan stond hij plotseling weer in mijn kantoor met een bos bloemen.
Wat ik niet snap van mezelf is toen we uiteindelijk echt oorlog hadden, ik hem in het supportershome van de voetbalclub een biertje gaf en zei dat we er misschien maar eens zand over moesten gooien. Vergeven en vergeten. We zagen elkaar namelijk vreselijk vaak bij voetbal en ik liep constant met een naar gevoel rond. Misschien probeerde ik op deze manier de regie weer in handen te krijgen ofzo. Ik heb daarna na jaren een soort van 'vriendschap' onderhouden met hem Hoe vreemd dat ook mag klinken, ik heb in die 'vriendschap' toch weer veel lol met hem gehad en het deed mij goed dat ik, voor mijn gevoel iig, boven hem stond. Ik bepaalde wanneer we elkaar zagen, of hij in mijn huis mocht, of ik hem belde (mijn nummer kreeg hij niet).
Uiteraard vond en vind mijn huidige vriend die ik dit ook allemaal verteld heb van de zotte dat ik nog contact had met hem. En daar had hij natuurlijk helemaal gelijk in. Heb het contact ook verbroken. Mede omdat hij ook weer psygische spelletjes begon te spelen en mij liefdesverklaringen stuurde.
Ik ben trouwens na de relatie met M. heel lang in therapie geweest. Zo'n 1,5 jaar. In deze therapie heb ik wel een beetje ondekt waarom het zo gelopen is als dat het gelopen is.
Toch kan ik nog niet met zekerheid zeggen dat het me nooit meer zou gebeuren. Tuurlijk, als ik zo'n verhaal als die van hannah weer lees denk ik, meid laat je niet zo behandelen. Maar ik weet ook dat het in een relatie kan sluipen. Het is er niet van de 1 op andere dag. Dus misschien ligt daar nog wel een stukje 'werken aan mezelf'.
maandag 29 december 2008 om 11:41
quote:Lemmy schreef op 28 december 2008 @ 23:37:
Hannah, ik denk dat er mensen zijn die er zelf van overtuigd zijn dat ze van iemand houden, maar dat ze dat desondanks gewoon niet doen. Niet omdat de persoon waar ze een relatie mee hebben niet leuk genoeg is, het niet waard is of wat dan ook, maar gewoon omdat ze er niet echt toe in staat zijn. Op z'n hoogst misschien een beetje, op momenten dat het ze uitkomt, maar niet op een echt diepe en onbaatzuchtige manier. Misschien zeggen ze zelf dat het wel zo is, maar omdat ze dat soort liefde nooit gevoeld hebben kunnen ze dat zelf eigenlijk niet inschatten. Ze begrijpen het verschil niet (komt dit begrijpelijk over? )
Je kunt dan eindeloos je best doen, hopen dat hij je toch leuk gaat vinden, je vastklampen aan de leuke momenten, maar nooit vind je wat je zoekt. Je gaat twijfelen aan jezelf, denkt dat het aan jou ligt. Maar laat dat los, want het zegt niets over jou dat hij blijkbaar niet genoeg om je geeft.
Ik begrijp het lemmy, dankjewel.
Ik merk het heel erg duidelijk dat hij op bepaalde momenten wel lief/leuk kan zijn.. als hij dat wil zegmaar.
Ik zie het nu zo duidelijk.. dat hij zegt dat hij van me houdt maar hij blijft staan waar hij staat en dat al maandenlang. Dat frustreerd me idd en ik moet er niet meer om vragen etc etc daarom heb ik gister het gesprek ook niet voortgezet..omdat ik dat bijna wel ging doen.
Ik heb zo slecht geslapen, ben ontzettend moe, werd vannacht zovaak wakker.. het is echt slecht zo.
En dat doet me opzich wel goed...op 1 of andere manier.. Ik ben er klaar mee.
@ Chardonnay:
Wat een heftig verhaal..
Hannah, ik denk dat er mensen zijn die er zelf van overtuigd zijn dat ze van iemand houden, maar dat ze dat desondanks gewoon niet doen. Niet omdat de persoon waar ze een relatie mee hebben niet leuk genoeg is, het niet waard is of wat dan ook, maar gewoon omdat ze er niet echt toe in staat zijn. Op z'n hoogst misschien een beetje, op momenten dat het ze uitkomt, maar niet op een echt diepe en onbaatzuchtige manier. Misschien zeggen ze zelf dat het wel zo is, maar omdat ze dat soort liefde nooit gevoeld hebben kunnen ze dat zelf eigenlijk niet inschatten. Ze begrijpen het verschil niet (komt dit begrijpelijk over? )
Je kunt dan eindeloos je best doen, hopen dat hij je toch leuk gaat vinden, je vastklampen aan de leuke momenten, maar nooit vind je wat je zoekt. Je gaat twijfelen aan jezelf, denkt dat het aan jou ligt. Maar laat dat los, want het zegt niets over jou dat hij blijkbaar niet genoeg om je geeft.
Ik begrijp het lemmy, dankjewel.
Ik merk het heel erg duidelijk dat hij op bepaalde momenten wel lief/leuk kan zijn.. als hij dat wil zegmaar.
Ik zie het nu zo duidelijk.. dat hij zegt dat hij van me houdt maar hij blijft staan waar hij staat en dat al maandenlang. Dat frustreerd me idd en ik moet er niet meer om vragen etc etc daarom heb ik gister het gesprek ook niet voortgezet..omdat ik dat bijna wel ging doen.
Ik heb zo slecht geslapen, ben ontzettend moe, werd vannacht zovaak wakker.. het is echt slecht zo.
En dat doet me opzich wel goed...op 1 of andere manier.. Ik ben er klaar mee.
@ Chardonnay:
Wat een heftig verhaal..
maandag 29 december 2008 om 12:11
Hannah, ik zie bij jou niet een echte verandering of ontwikkeling plaatsvinden. Je blijft maar in cirkeltjes ronddraaien. Je bent er steeds klaar mee en gaat er steeds mee door. Ik zou zeggen: hak de knoop nu eens door, hier word je toch gek van. Accepteer hoe hij is en blijf bij hem of verbreek de relatie. Meer smaken zijn er niet. Ik vind dat je een simpele situatie erg ingewikkeld maakt met al je overpeinzingen.
Ga in therapie!
maandag 29 december 2008 om 12:47
quote:dubiootje schreef op 29 december 2008 @ 12:11:
Hannah, ik zie bij jou niet een echte verandering of ontwikkeling plaatsvinden. Je blijft maar in cirkeltjes ronddraaien. Je bent er steeds klaar mee en gaat er steeds mee door. Ik zou zeggen: hak de knoop nu eens door, hier word je toch gek van. Accepteer hoe hij is en blijf bij hem of verbreek de relatie. Meer smaken zijn er niet. Ik vind dat je een simpele situatie erg ingewikkeld maakt met al je overpeinzingen.
Ja het is ook n dikke onzin.
Ik sms 'm of hij me vanmiddag belt ipv vanavond.
Waarom uitstellen..
Hannah, ik zie bij jou niet een echte verandering of ontwikkeling plaatsvinden. Je blijft maar in cirkeltjes ronddraaien. Je bent er steeds klaar mee en gaat er steeds mee door. Ik zou zeggen: hak de knoop nu eens door, hier word je toch gek van. Accepteer hoe hij is en blijf bij hem of verbreek de relatie. Meer smaken zijn er niet. Ik vind dat je een simpele situatie erg ingewikkeld maakt met al je overpeinzingen.
Ja het is ook n dikke onzin.
Ik sms 'm of hij me vanmiddag belt ipv vanavond.
Waarom uitstellen..
maandag 29 december 2008 om 13:21
Kort gebeld, gezegt dat ik dit allemaal niet meer wil enzo..
Hij begrijpt het, vind het eigenlijk ook. Hij kan me niet geven wat hij nodig heeft zegt hij en ik hem niet dus dan is de conclusie duidelijk..Snel daarna eigenlijk opgehangen.,,viel weinig te zeggen, hij voelt zich rot en ik ook.. maar is beter zo.
Ik heb er vannacht veel aan zitten denken, het is beter.
En ik kan het ook niet meer en t sloeg ook allemaal nergens meer om, ben niet zozeer verdrietig maar weet niet wat ik wel voel. Was eigenlijk een vervolg op ons gesprek van gister, eerlijk en open. Wel eng maar wel fijn dat hij ook eerlijk was.
Omdat we t er gister al zo duidelijk over hadden gehad had hij er ook zo over nagedacht..dat het zo zou aflopen.
Nouja.. dat was t dan..
misschien een kort en afstandelijk gesprek van mijn kant maar mn zusje zei ook al dat ik moet kijken wat ik wil en hoe ik t graag zie. En jullie hebben al zovaak gezegt dat het niet veranderd. Wou er snel vanaf zijn anders wordt het emotioneel en dan kan ik 't niet meer..
Hij begrijpt het, vind het eigenlijk ook. Hij kan me niet geven wat hij nodig heeft zegt hij en ik hem niet dus dan is de conclusie duidelijk..Snel daarna eigenlijk opgehangen.,,viel weinig te zeggen, hij voelt zich rot en ik ook.. maar is beter zo.
Ik heb er vannacht veel aan zitten denken, het is beter.
En ik kan het ook niet meer en t sloeg ook allemaal nergens meer om, ben niet zozeer verdrietig maar weet niet wat ik wel voel. Was eigenlijk een vervolg op ons gesprek van gister, eerlijk en open. Wel eng maar wel fijn dat hij ook eerlijk was.
Omdat we t er gister al zo duidelijk over hadden gehad had hij er ook zo over nagedacht..dat het zo zou aflopen.
Nouja.. dat was t dan..
misschien een kort en afstandelijk gesprek van mijn kant maar mn zusje zei ook al dat ik moet kijken wat ik wil en hoe ik t graag zie. En jullie hebben al zovaak gezegt dat het niet veranderd. Wou er snel vanaf zijn anders wordt het emotioneel en dan kan ik 't niet meer..
maandag 29 december 2008 om 13:46
Hi Hannah,
Goed dat je door de zure appel hebt gebeten. Op een gegeven moment is het ''klaar'''. De appel smaakt nu nog heel zuur, maar geef het tijd om e.e.a. te laten bezinken.
Zet voor jezelf letterlijk op papier wat jij belangrijk vindt in een relatie. Daarmee bedoel ik ook dat je ook eens goed naar jezelf moet kijken. Als jij jezelf niet waardeert of je eigen grenzen niet respecteert en eigenlijk jezelf dus niet serieus neemt, dan wordt het ook voor anderen een makkie om over jouw grenzen heen te gaan.
Als jij in een relatie niet jezelf kunt zijn of voortdurend het gevoel hebt dat je op eieren loopt dan klopt er iets niet. Je kunt een ander niet veranderen alleen de manier waarop jezelf met dingen omgaat kun je beinvloeden.
Doe je voordeel met de wijsheid van de dames hier, die hebben al met dit bijltje gehakt!
Sterkte! Ik wens jou (en de rest hier) alvast een sprankelend 2009. Trek maar een mooie fles bubbels open!
Goed dat je door de zure appel hebt gebeten. Op een gegeven moment is het ''klaar'''. De appel smaakt nu nog heel zuur, maar geef het tijd om e.e.a. te laten bezinken.
Zet voor jezelf letterlijk op papier wat jij belangrijk vindt in een relatie. Daarmee bedoel ik ook dat je ook eens goed naar jezelf moet kijken. Als jij jezelf niet waardeert of je eigen grenzen niet respecteert en eigenlijk jezelf dus niet serieus neemt, dan wordt het ook voor anderen een makkie om over jouw grenzen heen te gaan.
Als jij in een relatie niet jezelf kunt zijn of voortdurend het gevoel hebt dat je op eieren loopt dan klopt er iets niet. Je kunt een ander niet veranderen alleen de manier waarop jezelf met dingen omgaat kun je beinvloeden.
Doe je voordeel met de wijsheid van de dames hier, die hebben al met dit bijltje gehakt!
Sterkte! Ik wens jou (en de rest hier) alvast een sprankelend 2009. Trek maar een mooie fles bubbels open!
maandag 29 december 2008 om 14:02
Alice, bedankt voor je reactie!
Je hebt helemaal gelijk.
Wat mijn fout is, is dat ik door blijf gaan, moeite blijf doen etc terwijl er weinig is om moeite voor te doen. Waarom? Geen idee. Ik wil mezelf bewijzen, ik wil leuk gevonden worden en al die onzin. Als iemand me niet waardeerd om wie ik ben zal dat nooit gebeuren en dat moet ik inzien, ik kan iemand niet veranderen en dat moet ik ook niet willen. Iemand is zoals hij is, en hij is goed zoals hij is, maar niet goed genoeg voor mij.
Dat moet ik onthouden.
Ik kan niet zo goed voor mezelf opkomen en als ik dat wel doe, dan op een verkeerde manier.
En verder.. een tijd alleen zijn is ook niet erg..
Ik moet zelf groeien, mezelf weer zijn, zelfvertrouwen hebben etc en me niet meer verliezen in een nutteloze moeilijke relatie.
Jij ook een sprankelend 2009 gewenst!
Liefs
Je hebt helemaal gelijk.
Wat mijn fout is, is dat ik door blijf gaan, moeite blijf doen etc terwijl er weinig is om moeite voor te doen. Waarom? Geen idee. Ik wil mezelf bewijzen, ik wil leuk gevonden worden en al die onzin. Als iemand me niet waardeerd om wie ik ben zal dat nooit gebeuren en dat moet ik inzien, ik kan iemand niet veranderen en dat moet ik ook niet willen. Iemand is zoals hij is, en hij is goed zoals hij is, maar niet goed genoeg voor mij.
Dat moet ik onthouden.
Ik kan niet zo goed voor mezelf opkomen en als ik dat wel doe, dan op een verkeerde manier.
En verder.. een tijd alleen zijn is ook niet erg..
Ik moet zelf groeien, mezelf weer zijn, zelfvertrouwen hebben etc en me niet meer verliezen in een nutteloze moeilijke relatie.
Jij ook een sprankelend 2009 gewenst!
Liefs
maandag 29 december 2008 om 14:07
Hannah, ik ben echt blij voor je. Je hebt een stap genomen waar je, ook al ben je er nu heel verdrietig over, uiteindelijk gelukkig van zal worden. Hou deze man voortaan helemaal uit je leven alsjeblieft.
Probeer in 2009 te ontdekken wat er allemaal leuk en mooi aan jou is en waarom jij jezélf de moeite waard vindt. Als je dat weet, verwacht je van een nieuwe aanbidder niet anders dan dat hij dat ook ziet
liefs,
dubio
Probeer in 2009 te ontdekken wat er allemaal leuk en mooi aan jou is en waarom jij jezélf de moeite waard vindt. Als je dat weet, verwacht je van een nieuwe aanbidder niet anders dan dat hij dat ook ziet
liefs,
dubio
Ga in therapie!
!!
maandag 29 december 2008 om 14:15
Goed gedaan Hannah!
Ik hoop nu ook oprecht dat hij je met rust gaat laten. Dit heeft al veel te lang aangesleept zo.
Ik merk wel dat je het nog erg op jezelf betrekt, ik moet dit en ik moet dat ...
Wat je jezelf kwalijk kunt nemen is dat je er te lang in meegegaan bent. Dus dat is een wijze les die je geleerd hebt.
Maar nee, je kon hem niet veranderen, omdat hij dat zelf ook niet wou, dat is zijn aandeel, daar sta jij helemaal buiten.
Herken het ook wel dat ik vroeger een hele tijd dingen opkropte en dan ineens kwam alles er heel scheef uit. Is ook erg gebeterd. Door zo'n situaties leer je jezelf ook kennen en wordt je op de duur zelfbewuster én sterker.
Zal nu wel moeilijk zijn voor jou, maar geloof me, je gaat hieruit heel veel dingen leren, weten wat je echt wilt en echt NIET meer wilt in een relatie en daar ook beter naar handelen!
Toi toi!
Ik hoop nu ook oprecht dat hij je met rust gaat laten. Dit heeft al veel te lang aangesleept zo.
Ik merk wel dat je het nog erg op jezelf betrekt, ik moet dit en ik moet dat ...
Wat je jezelf kwalijk kunt nemen is dat je er te lang in meegegaan bent. Dus dat is een wijze les die je geleerd hebt.
Maar nee, je kon hem niet veranderen, omdat hij dat zelf ook niet wou, dat is zijn aandeel, daar sta jij helemaal buiten.
Herken het ook wel dat ik vroeger een hele tijd dingen opkropte en dan ineens kwam alles er heel scheef uit. Is ook erg gebeterd. Door zo'n situaties leer je jezelf ook kennen en wordt je op de duur zelfbewuster én sterker.
Zal nu wel moeilijk zijn voor jou, maar geloof me, je gaat hieruit heel veel dingen leren, weten wat je echt wilt en echt NIET meer wilt in een relatie en daar ook beter naar handelen!
Toi toi!
maandag 29 december 2008 om 14:26
maandag 29 december 2008 om 14:26
Lieve Dania
Het is iets van tien dagen geleden dat je hier schreef. Ik hoop dat je je welkom voelt om mee te praten als je daar behoefte aan hebt.
Hoe gaat het nu met je? Hoe is de sfeer thuis? Hoe waren de kerstdagen? Hoe is het met je zoontje?
Je schreef dat je er ook lichamelijk doorheen zit, gaat het wel?
Ik hoop dat je langskomt wanneer je tijd hebt, dat je er iets aan hebt om te schrijven.
Veel liefs
Het is iets van tien dagen geleden dat je hier schreef. Ik hoop dat je je welkom voelt om mee te praten als je daar behoefte aan hebt.
Hoe gaat het nu met je? Hoe is de sfeer thuis? Hoe waren de kerstdagen? Hoe is het met je zoontje?
Je schreef dat je er ook lichamelijk doorheen zit, gaat het wel?
Ik hoop dat je langskomt wanneer je tijd hebt, dat je er iets aan hebt om te schrijven.
Veel liefs
maandag 29 december 2008 om 14:33
quote:alice33 schreef op 29 december 2008 @ 14:26:
Hi Hannah,
Je hebt al een stap in de goede richting gezet door een einde te maken aan deze relatie. Ik lees daarnaast dat je het moeilijk vindt om voor jezelf op te komen.
Misschien kun je daar aan werken door bijvoorbeeld een assertiviteitstraining te volgen?Dat is een goed idee, mijn zusje heeft hier ook veel moeite mee en heeft volgens mij zo'n training gevolgd, dus vraag haar vanmiddag wel hoe dat haar beviel.
Hi Hannah,
Je hebt al een stap in de goede richting gezet door een einde te maken aan deze relatie. Ik lees daarnaast dat je het moeilijk vindt om voor jezelf op te komen.
Misschien kun je daar aan werken door bijvoorbeeld een assertiviteitstraining te volgen?Dat is een goed idee, mijn zusje heeft hier ook veel moeite mee en heeft volgens mij zo'n training gevolgd, dus vraag haar vanmiddag wel hoe dat haar beviel.
maandag 29 december 2008 om 14:38
quote:mellie001 schreef op 29 december 2008 @ 14:15:
Goed gedaan Hannah!
Ik hoop nu ook oprecht dat hij je met rust gaat laten. Dit heeft al veel te lang aangesleept zo.
Ik merk wel dat je het nog erg op jezelf betrekt, ik moet dit en ik moet dat ...
Wat je jezelf kwalijk kunt nemen is dat je er te lang in meegegaan bent. Dus dat is een wijze les die je geleerd hebt.
Maar nee, je kon hem niet veranderen, omdat hij dat zelf ook niet wou, dat is zijn aandeel, daar sta jij helemaal buiten.
Herken het ook wel dat ik vroeger een hele tijd dingen opkropte en dan ineens kwam alles er heel scheef uit. Is ook erg gebeterd. Door zo'n situaties leer je jezelf ook kennen en wordt je op de duur zelfbewuster én sterker.
Zal nu wel moeilijk zijn voor jou, maar geloof me, je gaat hieruit heel veel dingen leren, weten wat je echt wilt en echt NIET meer wilt in een relatie en daar ook beter naar handelen!
Toi toi!
Dankjewel, denk ook wel dat hij me met rust zal laten, hij is niet iemand die achter me aan komt als we ruzie hadden of als ik wegging ofzo daarom durfde ik ook nooit weg te gaan omdat ik bang was dat hij nooit meer bij me zou komen en ik de 1e stap moest nemen om het weer goed te maken zegmaar.
Maargoed tijd zal het leren, ik ben nog altijd diegene die het contact accepteerd of afhoud..dus kan mijn telefoon altijd uitdrukken..
Ja inderdaad.. een wijze les.
Bedankt .
@ Iseo; dankjewel.
Ik ga nu naar mn zusje en wat uitrusten en kletsen enzo.
Vind 't zo fijn dat ik dr altijd mag bellen en bij dr terecht kan.
Voel ik me toch wat minder..alleen.
Goed gedaan Hannah!
Ik hoop nu ook oprecht dat hij je met rust gaat laten. Dit heeft al veel te lang aangesleept zo.
Ik merk wel dat je het nog erg op jezelf betrekt, ik moet dit en ik moet dat ...
Wat je jezelf kwalijk kunt nemen is dat je er te lang in meegegaan bent. Dus dat is een wijze les die je geleerd hebt.
Maar nee, je kon hem niet veranderen, omdat hij dat zelf ook niet wou, dat is zijn aandeel, daar sta jij helemaal buiten.
Herken het ook wel dat ik vroeger een hele tijd dingen opkropte en dan ineens kwam alles er heel scheef uit. Is ook erg gebeterd. Door zo'n situaties leer je jezelf ook kennen en wordt je op de duur zelfbewuster én sterker.
Zal nu wel moeilijk zijn voor jou, maar geloof me, je gaat hieruit heel veel dingen leren, weten wat je echt wilt en echt NIET meer wilt in een relatie en daar ook beter naar handelen!
Toi toi!
Dankjewel, denk ook wel dat hij me met rust zal laten, hij is niet iemand die achter me aan komt als we ruzie hadden of als ik wegging ofzo daarom durfde ik ook nooit weg te gaan omdat ik bang was dat hij nooit meer bij me zou komen en ik de 1e stap moest nemen om het weer goed te maken zegmaar.
Maargoed tijd zal het leren, ik ben nog altijd diegene die het contact accepteerd of afhoud..dus kan mijn telefoon altijd uitdrukken..
Ja inderdaad.. een wijze les.
Bedankt .
@ Iseo; dankjewel.
Ik ga nu naar mn zusje en wat uitrusten en kletsen enzo.
Vind 't zo fijn dat ik dr altijd mag bellen en bij dr terecht kan.
Voel ik me toch wat minder..alleen.
