Relaties
alle pijlers
Het gebeurde ineens... wat moet ik met mezelf aan?
maandag 2 januari 2017 om 15:54
Hallo Dames,
Ik zit met een erg vervelende situatie. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet…. Hopelijk kunnen jullie mij adviseren… bij mijn vriendinnen kan ik niet terecht met mijn gevoelens
Ik schaam me voor mijn eigen daden en daarom hoop ik dat jullie me niet veroordelen.
Het is een nogal gecompliceerd verhaal, daarom heb ik er 3 delen van gemaakt.
Ik wil graag de situatie zo goed mogelijk omschrijven zodat jullie voldoende informatie hebben om een beeld te vormen.
Bij deze deel 1. De andere delen komen vandaag/morgen. Ik zet ze hieronder als reactie.
Ik ben al jaren bij mijn vriend, al vanaf mijn vijftiende (ben nu 31) en ik ga er vanuit dat dit de liefde van mijn leven is.
We hebben reizen gemaakt, gevoelens geuit en enorm veel liefdevolle momenten beleefd. Bovendien is de seks na al die tijd nog geweldig. Eigenlijk zijn we samen volwassen geworden.
Deze bloei van liefde heeft geleid tot ons eerste dochtertje, waar ik zielsveel van hou.
Het begon op mijn werk.
Ik werk met veel plezier als receptioniste. Mijn oude manager is enkele maanden terug vertrokken en ergens anders gaan werken.
Zijn vervanger, laten we hem voor het gemak even Rick noemen. Een leuke, spontane, slimme man waar ik veel mee moet samenwerken.
Zo loop ik bijvoorbeeld zijn managementnotities na op spelling en beheer ik zijn agenda.
Toen ik Rick voor het eerst zag leek het wel alsof er iets in mij gebeurde. Je kent het gevoel vast wel…. een klik wat niet in woorden is uit te drukken. Een soort magisch gevoel wat je maar bij heel, heel weinig mannen (en vrouwen trouwens ook) hebt.
Ik schaamde me een beetje voor mijn gevoel. Het mag toch niet zo zijn dat ik deze gevoelens toelaat? Kom op zeg meid… je hebt verdorie een gezin.
Een van de veranderingen die Rick doorvoerde is dat hij iedere week minimaal één keer met mij afspreekt om het werk door te nemen… Een soort van wekelijks werkoverleg.
Heb ik weer dacht ik. Ik geef eerlijk toe dat ik stiekem erg uitkeek naar die wekelijke overleggen, en dat ik zelfs mijn kleding aanpaste op ‘de dag’ met een bijpassend parfum. Als ik het zo lees is het wel heel erg slecht.
En een wekelijks werkoverleg is ook niet zo gek, toch?
Tot er in het tweede of derde gesprek iets gebeurde. We zaten naast elkaar wat stukken door te nemen en ik merkte dat zijn been de mijne aanraakte.
Was het toeval, deed hij dit expres? mijn hartslag steeg explosief en ik kreeg van die vervelende rode vlekken in mijn nek die onthulde dat er spanningen in mijn lichaam plaatsvonden.
‘Heb je het warm?’ Vroeg hij. Ik lachte sukkelig en keek naar beneden naar het dossier… ik kon mezelf wel schieten. Sukkel die je bent.
Tijdens het gesprek lachte ik om zijn grapjes, terwijl deze eigenlijk helemaal niet grappig waren en ik zat aan mijn haar te kroelen.
Ojee meid. Zei ik tegen mezelf. Pas alsjeblieft op, laat die gevoelens niet toe….
En zo ging dat nog een aantal gesprekken door. Hoewel ik enige afstand bewaarde groeide we steeds meer naar elkaar toe. Het was duidelijk dat hij dezelfde gevoelens had.
Het leek wel alsof ik iedere dag met nog meer plezier naar mijn werk ging. Ik zat weer lekker in mijn vel na een heftige periode in mijn relatie.
Het was alsof er allemaal vlindertjes rondfladderde als ik in zijn mooie blauwe ogen keek. Zijn stem… en ik vond het niet eens erg dat hij zijn bakkenbaarden iets te hoog scheert. Het zag er zelf wel schattig uit.
Een collega die had natuurlijk direct door dat ik me anders gedroeg de laatste tijd en begon al vragen te stellen.
‘Wat is dat tussen jullie?’
Ik ging haar natuurlijk echt niet vertellen wat ik voelde… daar komt alleen maar ellende van.
Ik heb geprobeerd al deze gevoelens te onderdrukken omdat ik weet dat ik die gevoelens niet mag toelaten en dat er problemen van komen.
En dat is ook precies wat ik heb gedaan. Totdat het gebeurde.
Tijdens het gesprek keek hij me aan en we stopten met praten. Alsof we allebei precies wisten wat we beiden al een lange tijd dachten. Die aantrekkingskracht, het gevoel dat je elkaar al jaren kent, de ongemakkelijke sukkelige gedragingen..
We leken wel een verliefd puberstel.
Het oogcontact was zo intens, totdat we abrupt werden onderbroken. Een collage wilde wat vragen aan Rick en we deden alsof er niks aan de hand was.
Sorry dat het zo'n gedetailleerd verhaal is geworden. Ik zal het volgende deel wat korter proberen te schrijven. En alvast heel veel dank voor het lezen.
Ik zit met een erg vervelende situatie. Ik weet niet wat ik met mezelf aan moet…. Hopelijk kunnen jullie mij adviseren… bij mijn vriendinnen kan ik niet terecht met mijn gevoelens
Ik schaam me voor mijn eigen daden en daarom hoop ik dat jullie me niet veroordelen.
Het is een nogal gecompliceerd verhaal, daarom heb ik er 3 delen van gemaakt.
Ik wil graag de situatie zo goed mogelijk omschrijven zodat jullie voldoende informatie hebben om een beeld te vormen.
Bij deze deel 1. De andere delen komen vandaag/morgen. Ik zet ze hieronder als reactie.
Ik ben al jaren bij mijn vriend, al vanaf mijn vijftiende (ben nu 31) en ik ga er vanuit dat dit de liefde van mijn leven is.
We hebben reizen gemaakt, gevoelens geuit en enorm veel liefdevolle momenten beleefd. Bovendien is de seks na al die tijd nog geweldig. Eigenlijk zijn we samen volwassen geworden.
Deze bloei van liefde heeft geleid tot ons eerste dochtertje, waar ik zielsveel van hou.
Het begon op mijn werk.
Ik werk met veel plezier als receptioniste. Mijn oude manager is enkele maanden terug vertrokken en ergens anders gaan werken.
Zijn vervanger, laten we hem voor het gemak even Rick noemen. Een leuke, spontane, slimme man waar ik veel mee moet samenwerken.
Zo loop ik bijvoorbeeld zijn managementnotities na op spelling en beheer ik zijn agenda.
Toen ik Rick voor het eerst zag leek het wel alsof er iets in mij gebeurde. Je kent het gevoel vast wel…. een klik wat niet in woorden is uit te drukken. Een soort magisch gevoel wat je maar bij heel, heel weinig mannen (en vrouwen trouwens ook) hebt.
Ik schaamde me een beetje voor mijn gevoel. Het mag toch niet zo zijn dat ik deze gevoelens toelaat? Kom op zeg meid… je hebt verdorie een gezin.
Een van de veranderingen die Rick doorvoerde is dat hij iedere week minimaal één keer met mij afspreekt om het werk door te nemen… Een soort van wekelijks werkoverleg.
Heb ik weer dacht ik. Ik geef eerlijk toe dat ik stiekem erg uitkeek naar die wekelijke overleggen, en dat ik zelfs mijn kleding aanpaste op ‘de dag’ met een bijpassend parfum. Als ik het zo lees is het wel heel erg slecht.
En een wekelijks werkoverleg is ook niet zo gek, toch?
Tot er in het tweede of derde gesprek iets gebeurde. We zaten naast elkaar wat stukken door te nemen en ik merkte dat zijn been de mijne aanraakte.
Was het toeval, deed hij dit expres? mijn hartslag steeg explosief en ik kreeg van die vervelende rode vlekken in mijn nek die onthulde dat er spanningen in mijn lichaam plaatsvonden.
‘Heb je het warm?’ Vroeg hij. Ik lachte sukkelig en keek naar beneden naar het dossier… ik kon mezelf wel schieten. Sukkel die je bent.
Tijdens het gesprek lachte ik om zijn grapjes, terwijl deze eigenlijk helemaal niet grappig waren en ik zat aan mijn haar te kroelen.
Ojee meid. Zei ik tegen mezelf. Pas alsjeblieft op, laat die gevoelens niet toe….
En zo ging dat nog een aantal gesprekken door. Hoewel ik enige afstand bewaarde groeide we steeds meer naar elkaar toe. Het was duidelijk dat hij dezelfde gevoelens had.
Het leek wel alsof ik iedere dag met nog meer plezier naar mijn werk ging. Ik zat weer lekker in mijn vel na een heftige periode in mijn relatie.
Het was alsof er allemaal vlindertjes rondfladderde als ik in zijn mooie blauwe ogen keek. Zijn stem… en ik vond het niet eens erg dat hij zijn bakkenbaarden iets te hoog scheert. Het zag er zelf wel schattig uit.
Een collega die had natuurlijk direct door dat ik me anders gedroeg de laatste tijd en begon al vragen te stellen.
‘Wat is dat tussen jullie?’
Ik ging haar natuurlijk echt niet vertellen wat ik voelde… daar komt alleen maar ellende van.
Ik heb geprobeerd al deze gevoelens te onderdrukken omdat ik weet dat ik die gevoelens niet mag toelaten en dat er problemen van komen.
En dat is ook precies wat ik heb gedaan. Totdat het gebeurde.
Tijdens het gesprek keek hij me aan en we stopten met praten. Alsof we allebei precies wisten wat we beiden al een lange tijd dachten. Die aantrekkingskracht, het gevoel dat je elkaar al jaren kent, de ongemakkelijke sukkelige gedragingen..
We leken wel een verliefd puberstel.
Het oogcontact was zo intens, totdat we abrupt werden onderbroken. Een collage wilde wat vragen aan Rick en we deden alsof er niks aan de hand was.
Sorry dat het zo'n gedetailleerd verhaal is geworden. Ik zal het volgende deel wat korter proberen te schrijven. En alvast heel veel dank voor het lezen.
vrijdag 6 januari 2017 om 04:20
De op is duidelijk een gevalletje "aandacht nodig".
Of je vreemd gaat/bent gegaan, boeit me niet. Ik erger me meer aan dit soort slappe pogingen kijk mij eens een hip stuk proberen te schrijven, zonder talent daarvoor overigens, terwijl het enige wat je doet aandacht vragen is, op een knullige manier.
Of je vreemd gaat/bent gegaan, boeit me niet. Ik erger me meer aan dit soort slappe pogingen kijk mij eens een hip stuk proberen te schrijven, zonder talent daarvoor overigens, terwijl het enige wat je doet aandacht vragen is, op een knullige manier.
vrijdag 6 januari 2017 om 05:36
quote:HelloFromTheOtherSide schreef op 06 januari 2017 @ 04:25:
Huh, het gebeurde ineens maar je schrijft er een heel epistel over?
Ja ik val nu pas binnen mensen, is het plot al bekend? Is er iemand vermoord?Zij is dolverliefd, voelt zich schuldig, helemaal gek op Rick, wil een relatie beginnen etc etc toen ze erachter kwam dat Rick alleen een neukertje wilde. Wat een ellende. En nu is ze zwanger en ze weet niet van wie het kind is.
Huh, het gebeurde ineens maar je schrijft er een heel epistel over?
Ja ik val nu pas binnen mensen, is het plot al bekend? Is er iemand vermoord?Zij is dolverliefd, voelt zich schuldig, helemaal gek op Rick, wil een relatie beginnen etc etc toen ze erachter kwam dat Rick alleen een neukertje wilde. Wat een ellende. En nu is ze zwanger en ze weet niet van wie het kind is.
Let’s go Brandon!
vrijdag 6 januari 2017 om 07:25
vrijdag 6 januari 2017 om 08:16
quote:Sbelsma schreef op 03 januari 2017 @ 20:21:
Hoi,
Ik heb besloten niet verder te gaan. Dacht dat ik hier open kon zijn, maar blijkbaar is dat een vrijbrief om als aangeschoten wild behandeld te worden.Hé...kort en bondige reactie. Je kan het dus wel. Nu die kunst ff omzetten naar een OP want we willen wel weten of je man en Rick al rollend over straat zijn gegaan of Rick-vrouw Sbelsma-man al heeft ingelicht of dat je je hebt opgeworpen als draagmoeder voor Rick zijn vrouw.
Hoi,
Ik heb besloten niet verder te gaan. Dacht dat ik hier open kon zijn, maar blijkbaar is dat een vrijbrief om als aangeschoten wild behandeld te worden.Hé...kort en bondige reactie. Je kan het dus wel. Nu die kunst ff omzetten naar een OP want we willen wel weten of je man en Rick al rollend over straat zijn gegaan of Rick-vrouw Sbelsma-man al heeft ingelicht of dat je je hebt opgeworpen als draagmoeder voor Rick zijn vrouw.
vrijdag 6 januari 2017 om 08:30
quote:Tijdschriftenverslindster schreef op 06 januari 2017 @ 05:33:
Ik heb alle reacties niet gelezen.
Deel 2 en 3 kun je weglaten; heb nooit van de bouquetreeks gehouden.
Maar misschien kun je een mysterie ontrafelen: sinds wanneer kan een collage praten?De hele relatiepijler van de Viva leest als een bouquetreeks.
Ik heb alle reacties niet gelezen.
Deel 2 en 3 kun je weglaten; heb nooit van de bouquetreeks gehouden.
Maar misschien kun je een mysterie ontrafelen: sinds wanneer kan een collage praten?De hele relatiepijler van de Viva leest als een bouquetreeks.
Autopsies tonen onomstotelijk de injectieschade aan.
vrijdag 6 januari 2017 om 09:22
To,
Zoals hier het meest is geschreven is je opening nogal ala een boeketreeks/fluproman zoals ik ze noem. IK wil toch wel even reageren.
In het kort maak ik er uit op. dat tot op heden je leven wel veilig en leuk was. Huisje boompje kindje.
Je krijgt een nwe baas en wordt hals overkop verliefd op hem. Je kleed je bewuster , je tut je bewuster op in de hoop dat ook hij voor jou valt.
Ook ik neem aan dat je er voor gevallen bent . Het was al weer jaren geleden, zo'n specifiek onderbuik gevoel te hebben.
Je dacht nergens bij na en whalla een over heerlijke vrijpartij.
Misschien zelfs beter en heftiger dan dat je gewend was.
Toen het moment over was, ging jij je schuldig voelen.
Je wilt advies in deze. Wat voor advies.?? niet vertellen aan je vriend?, wel vertellen aan je vriend met alle gevolgen van dien??
Moet je er nog blijven werken?? Is hij vrijgezel of ook getrouwd?
Is hij serieus?? of ben je de zoveelste die hij even tussen neus en lippen versiert.
Het lullige voor jou is, dat je niet de enige bent, er zijn diverse topics over geopend.
(vandaar ook de reacties)
Vooral als je je probleem in een soort van fluproman wilt vertellen.
BV over die bakkebaarden, dat is niet relevant.
Vind je je zelf hier niet serieus genomen open dan een topic op een ander forum en schrijf kort en bondig.
Zoals hier het meest is geschreven is je opening nogal ala een boeketreeks/fluproman zoals ik ze noem. IK wil toch wel even reageren.
In het kort maak ik er uit op. dat tot op heden je leven wel veilig en leuk was. Huisje boompje kindje.
Je krijgt een nwe baas en wordt hals overkop verliefd op hem. Je kleed je bewuster , je tut je bewuster op in de hoop dat ook hij voor jou valt.
Ook ik neem aan dat je er voor gevallen bent . Het was al weer jaren geleden, zo'n specifiek onderbuik gevoel te hebben.
Je dacht nergens bij na en whalla een over heerlijke vrijpartij.
Misschien zelfs beter en heftiger dan dat je gewend was.
Toen het moment over was, ging jij je schuldig voelen.
Je wilt advies in deze. Wat voor advies.?? niet vertellen aan je vriend?, wel vertellen aan je vriend met alle gevolgen van dien??
Moet je er nog blijven werken?? Is hij vrijgezel of ook getrouwd?
Is hij serieus?? of ben je de zoveelste die hij even tussen neus en lippen versiert.
Het lullige voor jou is, dat je niet de enige bent, er zijn diverse topics over geopend.
(vandaar ook de reacties)
Vooral als je je probleem in een soort van fluproman wilt vertellen.
BV over die bakkebaarden, dat is niet relevant.
Vind je je zelf hier niet serieus genomen open dan een topic op een ander forum en schrijf kort en bondig.
vrijdag 6 januari 2017 om 09:32
Het is toch altijd weer leuk, dat er sommige vrouwen maar blijven denken, dat ze romantiek van een andere man krijgen...door zelf vreemd te, willen, gaan.
.
Hahahahahah...
Hahahaha...
Geweldig!!!....
.
En die kerels die hoor je vanaf hier al lachen.
.
Hahahahahah...
Hahahaha...
Geweldig!!!....
.
En die kerels die hoor je vanaf hier al lachen.
We are the heroes of our time, but we are dancing with demons in our minds..
vrijdag 6 januari 2017 om 14:38
quote:Habbekratz schreef op 06 januari 2017 @ 14:22:
Ik vond het super spannend geschreven,zoooo benieuwd naar deel 2 en 3.
geef het topic nog een kans AUB
Maak van deel 2 en 3 gewoon 1 deel maar laat ons niet in spanning
PLEASE
Joh misschien heeft Rick zelfmoord gepleegd omdat hij zoveel van Sbelsma hield maar zij gebonden was... hij kon het niet meer aan,
net als Romeo
Ik vond het super spannend geschreven,zoooo benieuwd naar deel 2 en 3.
geef het topic nog een kans AUB
Maak van deel 2 en 3 gewoon 1 deel maar laat ons niet in spanning
PLEASE
Joh misschien heeft Rick zelfmoord gepleegd omdat hij zoveel van Sbelsma hield maar zij gebonden was... hij kon het niet meer aan,
net als Romeo
Let’s go Brandon!
vrijdag 6 januari 2017 om 20:19
Ik heb besloten dat ik de dames die serieus zijn om mij te helpen het vervolg van mijn ervaring toe te zenden, daar ik merk dat erg veel dames mij toch willen helpen.
Maar ik ga dat niet hier openbaar doen omdat de reacties mij kwetsen.
Willen de dames die het vervolg willen mij een privéberichtje sturen. Ik zal het wat compacter houden (beloofd ).
Maar ik ga dat niet hier openbaar doen omdat de reacties mij kwetsen.
Willen de dames die het vervolg willen mij een privéberichtje sturen. Ik zal het wat compacter houden (beloofd ).
zaterdag 7 januari 2017 om 12:10
quote:Sbelsma schreef op 06 januari 2017 @ 20:19:
Ik heb besloten dat ik de dames die serieus zijn om mij te helpen het vervolg van mijn ervaring toe te zenden, daar ik merk dat erg veel dames mij toch willen helpen.
Maar ik ga dat niet hier openbaar doen omdat de reacties mij kwetsen.
Willen de dames die het vervolg willen mij een privéberichtje sturen. Ik zal het wat compacter houden (beloofd ).Jij hebt een beetje vertekend beeld van jouw belang in de wereld, geloof ik.
Ik heb besloten dat ik de dames die serieus zijn om mij te helpen het vervolg van mijn ervaring toe te zenden, daar ik merk dat erg veel dames mij toch willen helpen.
Maar ik ga dat niet hier openbaar doen omdat de reacties mij kwetsen.
Willen de dames die het vervolg willen mij een privéberichtje sturen. Ik zal het wat compacter houden (beloofd ).Jij hebt een beetje vertekend beeld van jouw belang in de wereld, geloof ik.
