Relaties
alle pijlers
Verwachtingen van schoonvader.Terecht of niet?
dinsdag 13 januari 2009 om 08:40
Misschien denkt de titel de lading niet helemaal maar ik wist even niet hoe ik het topic anders zou moeten noemen.
Mijn schoonvader vroeg mij gisteren of er een zaterdag in maart was dat wij konden ivm een feest.
Nou staat maart sowieso al vol met verjaardagen maar daar komt ook nog eens bij dat mijn zoon dit jaar een hele grote kans maakt om kampioen te worden met zijn team.De laatste wedstrijden zijn in maart maar het zou natuurlijk kunnen dat er al eerder bekent wordt dat ze kampioen zijn (omdat ze niet meer in te halen zijn)
Toch kan ik dus nu nog niet zeggen op welke zaterdag in maart wij kunnen.
Dat viel bij mijn schoonvader niet in goede aarde.Hij vond dat ik maar een datum moest noemen en dat zoonlief die wedstrijd op die dag maar moest missen dan.
Ik heb aangegeven dat ik dat niet zal doen omdat mijn zoon zelf al aangegeven heeft dat hij geen wedstrijd meer wil missen.
Heb wel aangegeven dat als hij het toch op een wedstrijddag wil vieren we er gewoon even twee uurtjes tussenuit kunnen gaan en daarna weer terug komen maar dat was ook niet goed.
Mijn schoonfamilie zijn erg van het "familiegevoel" maar blijkbaar hoort mijn kind niet bij onze familie.
Wat vinden jullie? Stel ik me te star op of zouden jullie die kampioenswedstrijd ook voor laten gaan?
Mijn schoonvader vroeg mij gisteren of er een zaterdag in maart was dat wij konden ivm een feest.
Nou staat maart sowieso al vol met verjaardagen maar daar komt ook nog eens bij dat mijn zoon dit jaar een hele grote kans maakt om kampioen te worden met zijn team.De laatste wedstrijden zijn in maart maar het zou natuurlijk kunnen dat er al eerder bekent wordt dat ze kampioen zijn (omdat ze niet meer in te halen zijn)
Toch kan ik dus nu nog niet zeggen op welke zaterdag in maart wij kunnen.
Dat viel bij mijn schoonvader niet in goede aarde.Hij vond dat ik maar een datum moest noemen en dat zoonlief die wedstrijd op die dag maar moest missen dan.
Ik heb aangegeven dat ik dat niet zal doen omdat mijn zoon zelf al aangegeven heeft dat hij geen wedstrijd meer wil missen.
Heb wel aangegeven dat als hij het toch op een wedstrijddag wil vieren we er gewoon even twee uurtjes tussenuit kunnen gaan en daarna weer terug komen maar dat was ook niet goed.
Mijn schoonfamilie zijn erg van het "familiegevoel" maar blijkbaar hoort mijn kind niet bij onze familie.
Wat vinden jullie? Stel ik me te star op of zouden jullie die kampioenswedstrijd ook voor laten gaan?
donderdag 15 januari 2009 om 12:23
Mijn zoon heeft regelmatig aan opa gevraagd of hij eens kwam kijken.Het antwoord was steeds dat opa geen tijd had.Mijn zoon heeft toen ook aangegeven aan opa dat hij dat heel erg jammer vindt.Maar dat werd afgedaan met de woorden dat opa er ook niets aan kan doen dat hij het zo druk heeft.
Mijn zoon heeft ondertussen ook wel door dat het dus geen zin meer heeft om te vragen of opa komt kijken.Net zo goed als hij ook doorheeft dat opa wel tijd heeft voor neefjes.En ook dit heeft hij aangegeven bij opa maar het antwoord daarop was dat dat anders was (?)
Verder weet mijn zoon heel goed dat het leven niet altijd leuk en eerlijk is want vanwege de (team)sport heeft hij al meerdere partijtjes af "moeten" zeggen.
@ houvanjezelf:Ik heb inderdaad mijn besluit al genomen.Maar niet zoals jij denkt voor ik dit topic opende.Ik kies in deze voor mijn kind omdat ik weet hoe belangrijk die wedstrijd voor hem is en ik het onzin vindt dat ik er niet even twee uurtjes tussenuit zou kunnen.
Mijn zoon heeft ondertussen ook wel door dat het dus geen zin meer heeft om te vragen of opa komt kijken.Net zo goed als hij ook doorheeft dat opa wel tijd heeft voor neefjes.En ook dit heeft hij aangegeven bij opa maar het antwoord daarop was dat dat anders was (?)
Verder weet mijn zoon heel goed dat het leven niet altijd leuk en eerlijk is want vanwege de (team)sport heeft hij al meerdere partijtjes af "moeten" zeggen.
@ houvanjezelf:Ik heb inderdaad mijn besluit al genomen.Maar niet zoals jij denkt voor ik dit topic opende.Ik kies in deze voor mijn kind omdat ik weet hoe belangrijk die wedstrijd voor hem is en ik het onzin vindt dat ik er niet even twee uurtjes tussenuit zou kunnen.
donderdag 15 januari 2009 om 12:27
Ligt het puur aan 't kleinkind of ook aan opa's smaak qua sport die door beide neefjes beoefend wordt? Kan me voorstellen dat je vaker gaat naar degene die 'n sport beoefend waar je zelf ook warm voor loopt dan naar iets wat je oersaai vindt. Al zou het 'n opa natuurlijk sieren om uit beleefdheid toch 'n keertje langs te gaan.
Vanuit jouw argumentatie betreffende het gedrag van opa, zou ik (zeker als het kleinkind) helemaal geen trek meer hebben om uberhaupt op dat feestje op te komen draven.
Vanuit jouw argumentatie betreffende het gedrag van opa, zou ik (zeker als het kleinkind) helemaal geen trek meer hebben om uberhaupt op dat feestje op te komen draven.
donderdag 15 januari 2009 om 12:33
Maar wat nu als het feest gehouden wordt op een datum in maart waarop niet de kampioenswedstrijd van je zoon is, maar je wel een verjaardag gepland hebt staan? Wat doe je dan? Ga je dan ook naar die verjaardag omdat je daar zelf gelukkiger van wordt dan op het feest van schoonouders te moeten zijn?
En nogmaals de vraag, wat vindt je man hier allemaal van? Staat hij achter je? Zo ja, dan kan hij ook communiceren met zijn ouders. Even uitleggen dat jullie hun ook echt wel belangrijk vinden, maar jullie zoon ook. En eventueel dus een paar uurtjes niet op het feest zijn. Denk dat je dat als schoondochter niet moet gaan doen. Zeker niet als er al meer voorgevallen is. (zo komt het op mij over) Dan wordt jij gezien als de boeman. Bij hun eigen zoon zal dat niet zo snel het geval zijn.
Verder zie ik je steeds meer argumenten aanvoeren waarom je niet naar het feest zou hoeven. (opa komt niet naar zoons voetbalwedstrijden, andere neefjes krijgen meer aandacht) Misschien moet je gewoon even bij het probleem blijven: wat als 40 jarig huwelijksfeest op dezelfde datum valt als belangrijke voetbalwedstrijd? Je maakt er nu een heel groot probleem van, en haalt allemaal andere ergernissen die bij jouw spelen er ook bij. Zo kom je natuurlijk nooit tot een oplossing.
En nogmaals de vraag, wat vindt je man hier allemaal van? Staat hij achter je? Zo ja, dan kan hij ook communiceren met zijn ouders. Even uitleggen dat jullie hun ook echt wel belangrijk vinden, maar jullie zoon ook. En eventueel dus een paar uurtjes niet op het feest zijn. Denk dat je dat als schoondochter niet moet gaan doen. Zeker niet als er al meer voorgevallen is. (zo komt het op mij over) Dan wordt jij gezien als de boeman. Bij hun eigen zoon zal dat niet zo snel het geval zijn.
Verder zie ik je steeds meer argumenten aanvoeren waarom je niet naar het feest zou hoeven. (opa komt niet naar zoons voetbalwedstrijden, andere neefjes krijgen meer aandacht) Misschien moet je gewoon even bij het probleem blijven: wat als 40 jarig huwelijksfeest op dezelfde datum valt als belangrijke voetbalwedstrijd? Je maakt er nu een heel groot probleem van, en haalt allemaal andere ergernissen die bij jouw spelen er ook bij. Zo kom je natuurlijk nooit tot een oplossing.
donderdag 15 januari 2009 om 12:44
Ik heb nergens gezegd dat ik niet naar het feest zal gaan.Natuurlijk ga ik wel en zal ik ook een hele dag in de keuken staan om die hapjes te maken maar ik zal ook zeker naar die wedstrijd gaan als die op de dag van het feest valt.
Bij de mensen die in maart jarig zijn heb ik al aangegeven dat we sochtends komen als de wedstrijd die dag is en dat wordt gewoon geaccepteerd.Als ik ook nog een verjaardag zou hebben op de dag van het feest zou ik in de ochtend gaan en als dat niet mogelijk is gewoon op een andere dag komen.
Mijn man heeft zich erbij neergelegd dat ons gezin minder belangrijk is dan die van de andere kinderen.Hij is dus geneigd om toe te geven om de lieve vrede te bewaren.
En hij zal mogelijk nog meer de boeman zijn als ik en omdat ik " maar" een schoondochter ben neem ik de rol van boeman graag op me.Ik leg het namelijk makkelijker naast me neer als mijn man.
Bij de mensen die in maart jarig zijn heb ik al aangegeven dat we sochtends komen als de wedstrijd die dag is en dat wordt gewoon geaccepteerd.Als ik ook nog een verjaardag zou hebben op de dag van het feest zou ik in de ochtend gaan en als dat niet mogelijk is gewoon op een andere dag komen.
Mijn man heeft zich erbij neergelegd dat ons gezin minder belangrijk is dan die van de andere kinderen.Hij is dus geneigd om toe te geven om de lieve vrede te bewaren.
En hij zal mogelijk nog meer de boeman zijn als ik en omdat ik " maar" een schoondochter ben neem ik de rol van boeman graag op me.Ik leg het namelijk makkelijker naast me neer als mijn man.
donderdag 15 januari 2009 om 13:14
Nou mooi, dan is het toch opgelost? Nog even je schoonouders inlichten dat het wat jullie betreft niet uitmaakt wanneer het gevierd wordt, behalve als voetbalwedstrijd is. (dan zullen jullie er even tussenuit piepen)
Als je dit nu gelijk gedaan had, dan was het niet zo'n vervelend verhaal geworden. Nu heb je eerst gezegd dat je allemaal verjaardagen had in maart, waar je achteraf dus ook op n ander tijdstip heen kunt. Enige punt is dus de wedstrijd van je zoon, daar wil je gewoon heen.
Als je dit nu gelijk gedaan had, dan was het niet zo'n vervelend verhaal geworden. Nu heb je eerst gezegd dat je allemaal verjaardagen had in maart, waar je achteraf dus ook op n ander tijdstip heen kunt. Enige punt is dus de wedstrijd van je zoon, daar wil je gewoon heen.
donderdag 15 januari 2009 om 13:53
Waarom ga je helemaal niet in op het stuk van mijn posting waarin ik je uitnodig eens wat duidelijker en rechtlijniger te zijn naar je schoonvader toe?
Je hangt nu alles op aan je kind.
De goede vrede bewaren zorgt voor onduidelijkheid. Waar men aan toe is, is niet meer duidelijk.
In het gezicht bij iemand iets zeggen en later anders beweren, kan ook weer bij die persoon terugkomen.
Dat zal de verstandhouding niet ten goede komen.
Zachte heelmeesters maken niet voor niets stinkende wonden.
Je hangt nu alles op aan je kind.
De goede vrede bewaren zorgt voor onduidelijkheid. Waar men aan toe is, is niet meer duidelijk.
In het gezicht bij iemand iets zeggen en later anders beweren, kan ook weer bij die persoon terugkomen.
Dat zal de verstandhouding niet ten goede komen.
Zachte heelmeesters maken niet voor niets stinkende wonden.
donderdag 15 januari 2009 om 15:43
In het telefoongesprek met mijn schoonvader vroeg hij aan mij welke zaterdagen we in maart vrij hadden.Ik heb toen aangegeven dat we geen enkele zaterdag vrij hadden ivm met verjaardagen en wedstrijden.
Ook heb ik meteen aangegeven dat dat geen probleem hoefde te zijn omdat verjaardagen ook op een andere dag gevierd kunnen worden maar dat ik er voor die ene belangrijke wedstrijd misschien even weg zou moeten als die op de dag zou vallen die zij zouden prikken voor het feest.
Daar werd heel erg moeilijk over gedaan.
Ik heb dus wel degelijk gelijk aangegeven dat het allemaal geen probleem hoeft te zijn maar schoonvader wil niet accepteren dat we er misschien even tussenuit zouden moeten.
@ houvanjezelf: ik ben heel erg duidelijk naar mijn schoonouders toe.Mijn gezin (dus man en kinderen) gaan voor.
Wij zijn geen mensen die iedere zondag op de koffie gaan bij opa en oma (om maar een voorbeeld te noemen).Dit hebben we al heel vaak aangegeven maar dat wordt gewoon niet geaccepteerd.
Dat wij een eigen leven hebben met sporten van man en kinderen, werken en vrienden kan er bij hen niet in.
Ze zouden het liefste zien dat we net als de andere kinderen iedere week langskomen en iedere dag bellen.
Zo zijn we niet, zo zijn we nooit geweest en zo zullen we ook nooit worden.
Ik heb echt geprobeerd om regelmatig te bellen hoe het gaat maar als je steeds het verwijt krijgt dat je nooit eens zomaar langskomt vergaat je daar de lol ook snel van.
Ook heb ik meteen aangegeven dat dat geen probleem hoefde te zijn omdat verjaardagen ook op een andere dag gevierd kunnen worden maar dat ik er voor die ene belangrijke wedstrijd misschien even weg zou moeten als die op de dag zou vallen die zij zouden prikken voor het feest.
Daar werd heel erg moeilijk over gedaan.
Ik heb dus wel degelijk gelijk aangegeven dat het allemaal geen probleem hoeft te zijn maar schoonvader wil niet accepteren dat we er misschien even tussenuit zouden moeten.
@ houvanjezelf: ik ben heel erg duidelijk naar mijn schoonouders toe.Mijn gezin (dus man en kinderen) gaan voor.
Wij zijn geen mensen die iedere zondag op de koffie gaan bij opa en oma (om maar een voorbeeld te noemen).Dit hebben we al heel vaak aangegeven maar dat wordt gewoon niet geaccepteerd.
Dat wij een eigen leven hebben met sporten van man en kinderen, werken en vrienden kan er bij hen niet in.
Ze zouden het liefste zien dat we net als de andere kinderen iedere week langskomen en iedere dag bellen.
Zo zijn we niet, zo zijn we nooit geweest en zo zullen we ook nooit worden.
Ik heb echt geprobeerd om regelmatig te bellen hoe het gaat maar als je steeds het verwijt krijgt dat je nooit eens zomaar langskomt vergaat je daar de lol ook snel van.
donderdag 15 januari 2009 om 16:02
quote:pinolover2 schreef op 15 januari 2009 @ 15:43:
@ houvanjezelf: ik ben heel erg duidelijk naar mijn schoonouders toe.Mijn gezin (dus man en kinderen) gaan voor.
Wij zijn geen mensen die iedere zondag op de koffie gaan bij opa en oma (om maar een voorbeeld te noemen).Dit hebben we al heel vaak aangegeven maar dat wordt gewoon niet geaccepteerd.
Dat wij een eigen leven hebben met sporten van man en kinderen, werken en vrienden kan er bij hen niet in.
Ze zouden het liefste zien dat we net als de andere kinderen iedere week langskomen en iedere dag bellen.
Zo zijn we niet, zo zijn we nooit geweest en zo zullen we ook nooit worden.
Ik heb echt geprobeerd om regelmatig te bellen hoe het gaat maar als je steeds het verwijt krijgt dat je nooit eens zomaar langskomt vergaat je daar de lol ook snel van.Oh, maar dat verklaart dan toch gelijk 'n heleboel? Hoe kun je nu verwachten dat opa wél op komt draven op de sport van zoon, terwijl jullie niet net zoals de anderen bij hen op de koffie gaan? Logisch dat ie dan een betere band met die andere kleinkids opbouwt en wel naar hun dingen gaat.
@ houvanjezelf: ik ben heel erg duidelijk naar mijn schoonouders toe.Mijn gezin (dus man en kinderen) gaan voor.
Wij zijn geen mensen die iedere zondag op de koffie gaan bij opa en oma (om maar een voorbeeld te noemen).Dit hebben we al heel vaak aangegeven maar dat wordt gewoon niet geaccepteerd.
Dat wij een eigen leven hebben met sporten van man en kinderen, werken en vrienden kan er bij hen niet in.
Ze zouden het liefste zien dat we net als de andere kinderen iedere week langskomen en iedere dag bellen.
Zo zijn we niet, zo zijn we nooit geweest en zo zullen we ook nooit worden.
Ik heb echt geprobeerd om regelmatig te bellen hoe het gaat maar als je steeds het verwijt krijgt dat je nooit eens zomaar langskomt vergaat je daar de lol ook snel van.Oh, maar dat verklaart dan toch gelijk 'n heleboel? Hoe kun je nu verwachten dat opa wél op komt draven op de sport van zoon, terwijl jullie niet net zoals de anderen bij hen op de koffie gaan? Logisch dat ie dan een betere band met die andere kleinkids opbouwt en wel naar hun dingen gaat.
donderdag 15 januari 2009 om 16:24
Het is voor mij zelfs al zou ik het willen onmogelijk om door de week bij ze langs te gaan.Geen auto, te grote afstand om even snel op de fiets te gaan na het werk en geen openbaar vervoer.
Keer op keer hoor ik het verwijt dat we nooit eens langskomen maar in de auto stappen om hier eens langs te komen doen ze ook niet.
In het weekend gaan is ook geen optie omdat ze er dan meestal niet zijn.
Als er hier iemand jarig is zijn ze na een uurtje weer weg omdat ze andere dingen te doen hebben.Maar van mij verwachten ze wel dat ik alles aan de kant zet omdat zij een feestje geven.
Verwachtingen heb ik al lang niet meer maar ik kan mijn zoon niet verbieden om aan opa te vragen of hij een keer komt kijken naar een wedstrijd.Ik hoop dat die zelf eens inziet dat het toch geen zin heeft om het te vragen en tot die tijd slik ik de brok wel weg als ik zijn teleurgestelde gezicht zie.
Keer op keer hoor ik het verwijt dat we nooit eens langskomen maar in de auto stappen om hier eens langs te komen doen ze ook niet.
In het weekend gaan is ook geen optie omdat ze er dan meestal niet zijn.
Als er hier iemand jarig is zijn ze na een uurtje weer weg omdat ze andere dingen te doen hebben.Maar van mij verwachten ze wel dat ik alles aan de kant zet omdat zij een feestje geven.
Verwachtingen heb ik al lang niet meer maar ik kan mijn zoon niet verbieden om aan opa te vragen of hij een keer komt kijken naar een wedstrijd.Ik hoop dat die zelf eens inziet dat het toch geen zin heeft om het te vragen en tot die tijd slik ik de brok wel weg als ik zijn teleurgestelde gezicht zie.
donderdag 15 januari 2009 om 16:41
quote:houvanjezelf schreef op 15 januari 2009 @ 09:26:
Komt bij, in het leven krijg je wat je geeft.
Jij zegt veel te geven, richting schoonfamilie, maar in dit verhaal merk ik daar weinig van.
Dit is dus wat ik eerder al zei.
Je krijgt wat je zelf geeft.
Van een ander verwachten wat je zelf (ook) niet geeft is verloren energie.
Wel willen dat de ander van jou accepteert dat je geen aandacht aan ze schenkt, maar andersom dezelfde situatie niet willen accepteren.
Daar gaat het volgens mij mis.
Komt bij, in het leven krijg je wat je geeft.
Jij zegt veel te geven, richting schoonfamilie, maar in dit verhaal merk ik daar weinig van.
Dit is dus wat ik eerder al zei.
Je krijgt wat je zelf geeft.
Van een ander verwachten wat je zelf (ook) niet geeft is verloren energie.
Wel willen dat de ander van jou accepteert dat je geen aandacht aan ze schenkt, maar andersom dezelfde situatie niet willen accepteren.
Daar gaat het volgens mij mis.
donderdag 15 januari 2009 om 16:44
Ach eigenlijk heb ik de hoop op een normale relatie met mijn schoonouders al opgegeven en leef mijn eigen leven maar soms dan gebeurt er weer iets waardoor ik me toch weer rot voel en alles naar boven komt.
Ik moet me er gewoon bij neerleggen dat wat ik ook doe ik nooit zal voldoen aan hun verwachtingen.
Ik moet me er gewoon bij neerleggen dat wat ik ook doe ik nooit zal voldoen aan hun verwachtingen.
donderdag 15 januari 2009 om 16:48
donderdag 15 januari 2009 om 16:55
quote:houvanjezelf schreef op 15 januari 2009 @ 16:41:
[...]
Dit is dus wat ik eerder al zei.
Je krijgt wat je zelf geeft.
Van een ander verwachten wat je zelf (ook) niet geeft is verloren energie.
Wel willen dat de ander van jou accepteert dat je geen aandacht aan ze schenkt, maar andersom dezelfde situatie niet willen accepteren.
Daar gaat het volgens mij mis.
Misschien is dit wel een reactie op de actie (weinig belangstelling) van opa en oma.
Als zij begonnen zijn met weinig aandacht schenken aan de (klein)kinderen dan kan ik me voorstellen dat je na verloop van tijd ook geen zin meer hebt om er energie in te stoppen.
Mijn schoonouders (lees schoonmoeder) waren ook zo, wij gingen er iedere maand 1x naar toe (geen auto en zij woonden zo'n 80 km. verderop, dus met het openbaar vervoer) maar in de 10 jaar dat wij samen waren voordat mijn schoonvader stierf zijn ze misschien 5 of 6 keer bij ons geweest. Op een gegeven moment is de maat dan vol en heb je ook geen zin meer om te gaan.
Dus ik begrijp TS wel, ik vermoed dat zij - ondanks dat haar man haar wsl. gewaarschuwd heeft voor teleurstellingen - haar verwachtingen zoals zij die in het begin van de relatie met schoonouders had, heeft moeten bijstellen en dat kun je als volwassene nog wel accepteren. Maar op het moment dat deze acties van de grootouders je kinderen raken dan gaat er een knop om en gaat je moedergevoel spreken en denk je, met mij kan je sollen maar van m'n kinderen blijf je af.
[...]
Dit is dus wat ik eerder al zei.
Je krijgt wat je zelf geeft.
Van een ander verwachten wat je zelf (ook) niet geeft is verloren energie.
Wel willen dat de ander van jou accepteert dat je geen aandacht aan ze schenkt, maar andersom dezelfde situatie niet willen accepteren.
Daar gaat het volgens mij mis.
Misschien is dit wel een reactie op de actie (weinig belangstelling) van opa en oma.
Als zij begonnen zijn met weinig aandacht schenken aan de (klein)kinderen dan kan ik me voorstellen dat je na verloop van tijd ook geen zin meer hebt om er energie in te stoppen.
Mijn schoonouders (lees schoonmoeder) waren ook zo, wij gingen er iedere maand 1x naar toe (geen auto en zij woonden zo'n 80 km. verderop, dus met het openbaar vervoer) maar in de 10 jaar dat wij samen waren voordat mijn schoonvader stierf zijn ze misschien 5 of 6 keer bij ons geweest. Op een gegeven moment is de maat dan vol en heb je ook geen zin meer om te gaan.
Dus ik begrijp TS wel, ik vermoed dat zij - ondanks dat haar man haar wsl. gewaarschuwd heeft voor teleurstellingen - haar verwachtingen zoals zij die in het begin van de relatie met schoonouders had, heeft moeten bijstellen en dat kun je als volwassene nog wel accepteren. Maar op het moment dat deze acties van de grootouders je kinderen raken dan gaat er een knop om en gaat je moedergevoel spreken en denk je, met mij kan je sollen maar van m'n kinderen blijf je af.
Maar waar zijn dan de oren van het konijn? Die zitten nog in mijn potlood opa (vrij naar Herman van Veen)
donderdag 15 januari 2009 om 17:32
Ik denk dat dit een reactie is van hoe jullie je al vaker hebben opgesteld naar schoonouders toe. Je zegt zelf dat jullie niet langsgaan/bellen. Dus toon je ook geen interesse in hen. En wel verwachten dat ze interesse in jouw gezin blijven houden. Misschien zijn zij het proberen ook wel zat? Zouden zij het ook leuk vinden als jullie eens tijd en moeite in hun staken. Hun andere kinderen doen dat schijnbaar wel, en krijgen zo dus meer aandacht.
Nu is er weer n conflict en stellen jullie je allebei hetzelfde op. Bovendien komen er allerlei frustraties bij je naar boven tav je schoonouders die niks met dit probleem te maken hebben.
Ik vind ook dat je je met je uitspraken nogal tot slachtoffer maakt. (eens is het op, ik heb al zovaak toegegeven, ik voldoe gewoon niet aan hun verwachtingen) Misschien is actie gewoon reactie??
Nu is er weer n conflict en stellen jullie je allebei hetzelfde op. Bovendien komen er allerlei frustraties bij je naar boven tav je schoonouders die niks met dit probleem te maken hebben.
Ik vind ook dat je je met je uitspraken nogal tot slachtoffer maakt. (eens is het op, ik heb al zovaak toegegeven, ik voldoe gewoon niet aan hun verwachtingen) Misschien is actie gewoon reactie??
donderdag 15 januari 2009 om 17:36
De belangstelling voor ons is altijd minder geweest dan voor de andere kinderen van mijn schoonouders.
Dit veranderde toen mijn zoon geboren werd.Ze kwamen vaak langs en begrepen ook dat het voor mij moeilijk was om langs te komen.
Maar sinds de neefjes(dit zijn de kinderen van hun (duidelijk) favoriete zoon) er zijn is mijn zoon en dus ook mijn dochter veel minder interessant.
Ook het begrip dat we moeilijk langs kunnen komen is verminderd.
Natuurlijk begrijp ik dat ze meer met de neefjes hebben dan met onze kinderen omdat ze die vaker zien.
Maar doe dan niet tegenover de buitenwereld net alsof je ook zo trots ben op je kleinzoon en dochter.
En accepteer dat we ook een leven hebben buiten opa en oma om.
Dit veranderde toen mijn zoon geboren werd.Ze kwamen vaak langs en begrepen ook dat het voor mij moeilijk was om langs te komen.
Maar sinds de neefjes(dit zijn de kinderen van hun (duidelijk) favoriete zoon) er zijn is mijn zoon en dus ook mijn dochter veel minder interessant.
Ook het begrip dat we moeilijk langs kunnen komen is verminderd.
Natuurlijk begrijp ik dat ze meer met de neefjes hebben dan met onze kinderen omdat ze die vaker zien.
Maar doe dan niet tegenover de buitenwereld net alsof je ook zo trots ben op je kleinzoon en dochter.
En accepteer dat we ook een leven hebben buiten opa en oma om.
donderdag 15 januari 2009 om 18:17
Ingewikkeld hoor allemaal.
Ik vind wel dat er een hoop voor de ander gedacht wordt. Nu weet ik jouw situatie niet, maar als je er al vannuit gaat dat opa geen belangstelling heeft, kleurt die aanname natuurlijk alle acties van hem. Andersom zal het bij hun misschien ook zo zijn. Niet langs komen wegens drukte wordt uitgelegd als 'geen belangstelling'. Terwijl in wezen iedereen, ouders, kinderen, kleinkinderen etc een beetje belangstelling altijd fijn vinden.
Ik vind het ook hard klinken dat je zegt dat opa niet trots is op zijn kleinzoon en kleindochter. Is dat echt zo, of maak je dat er zelf van? En kún je dat ook echt voor een ander invullen?
Het komt op mij over als een 'ding' dat tussen jullie in is komen te staan en als dat er eenmaal is kan dat blijven groeien en broeien.
Ik snap je ergernis ook wel hoor. Heb me ook lang het minst interessante kind gevoelt, en gedacht :"Zoek het dan ook maar lekker allemaal zelf uit". Maar ja, ook al denk ik daar soms verstandelijk boven te staan, af en toe knaagt het wel. Ik probeer er niet rancuneus over te doen en bedenk me dan dat ik in ieder geval zelf de keus heb hoe ík hierin wil staan.
Mijn oduers zijn af en toe ook van die halfgaren. Doen laten ze niks van zich horen omdat ze niet bemoeierig willen zijn. Of omdat ze 'het toch nooit goed doen'. Terwijl ik dan denk: elke zichzelf respecterende ouder had me effe gebeld om te vragen hoe iets gegaan is. Tja, zo gaan die dingen nou eenmaal in mijn familie denk ik dan maar.
Ik snap je gevoelens dus wel, maar soms is het ook voor jezelf fijner die even opzij te zetten. En juist niet met oude koeien in je achterhoofd ergens heen te gaan, of voor de ander te denken.
Ik vind wel dat er een hoop voor de ander gedacht wordt. Nu weet ik jouw situatie niet, maar als je er al vannuit gaat dat opa geen belangstelling heeft, kleurt die aanname natuurlijk alle acties van hem. Andersom zal het bij hun misschien ook zo zijn. Niet langs komen wegens drukte wordt uitgelegd als 'geen belangstelling'. Terwijl in wezen iedereen, ouders, kinderen, kleinkinderen etc een beetje belangstelling altijd fijn vinden.
Ik vind het ook hard klinken dat je zegt dat opa niet trots is op zijn kleinzoon en kleindochter. Is dat echt zo, of maak je dat er zelf van? En kún je dat ook echt voor een ander invullen?
Het komt op mij over als een 'ding' dat tussen jullie in is komen te staan en als dat er eenmaal is kan dat blijven groeien en broeien.
Ik snap je ergernis ook wel hoor. Heb me ook lang het minst interessante kind gevoelt, en gedacht :"Zoek het dan ook maar lekker allemaal zelf uit". Maar ja, ook al denk ik daar soms verstandelijk boven te staan, af en toe knaagt het wel. Ik probeer er niet rancuneus over te doen en bedenk me dan dat ik in ieder geval zelf de keus heb hoe ík hierin wil staan.
Mijn oduers zijn af en toe ook van die halfgaren. Doen laten ze niks van zich horen omdat ze niet bemoeierig willen zijn. Of omdat ze 'het toch nooit goed doen'. Terwijl ik dan denk: elke zichzelf respecterende ouder had me effe gebeld om te vragen hoe iets gegaan is. Tja, zo gaan die dingen nou eenmaal in mijn familie denk ik dan maar.
Ik snap je gevoelens dus wel, maar soms is het ook voor jezelf fijner die even opzij te zetten. En juist niet met oude koeien in je achterhoofd ergens heen te gaan, of voor de ander te denken.
donderdag 15 januari 2009 om 18:30
Ik denk dat het er hier heel erg mee te maken heeft uit welke cultuur je komt. Ik begrijp niet waar die schoonvader zo moeilijk overdoet... Alsof het slagen van zijn feest er van afhangt dat er wat mensen even weg gaan... Tjongejonge. Misschien brengt het wat leven in de brouwerij. Denkt je dat die jonge nu uberhaupt nog zin heeft??
donderdag 15 januari 2009 om 18:33
quote:pinolover2 schreef op 15 januari 2009 @ 16:24:
Het is voor mij zelfs al zou ik het willen onmogelijk om door de week bij ze langs te gaan.Geen auto, te grote afstand om even snel op de fiets te gaan na het werk en geen openbaar vervoer.
Keer op keer hoor ik het verwijt dat we nooit eens langskomen maar in de auto stappen om hier eens langs te komen doen ze ook niet Maar wat wil je nou? Aan de ene kant verwijt jij hen dat ze geen interesse tonen en hun andere kinderen op de eerste plaats zetten, maar elke poging tot contact van je schoonouders, of elke aanwijzing waaruit je zou kunnen opmaken dat ze het jammer vinden jullie niet vaker te zien wordt als verwijt opgevat.
Het is voor mij zelfs al zou ik het willen onmogelijk om door de week bij ze langs te gaan.Geen auto, te grote afstand om even snel op de fiets te gaan na het werk en geen openbaar vervoer.
Keer op keer hoor ik het verwijt dat we nooit eens langskomen maar in de auto stappen om hier eens langs te komen doen ze ook niet Maar wat wil je nou? Aan de ene kant verwijt jij hen dat ze geen interesse tonen en hun andere kinderen op de eerste plaats zetten, maar elke poging tot contact van je schoonouders, of elke aanwijzing waaruit je zou kunnen opmaken dat ze het jammer vinden jullie niet vaker te zien wordt als verwijt opgevat.
donderdag 15 januari 2009 om 18:43
quote:pinolover2 schreef op 15 januari 2009 @ 15:43:
Ze zouden het liefste zien dat we net als de andere kinderen iedere week langskomen en iedere dag bellen
Nog even een aanvulling:
Hoezo hebben zij geen interesse in jullie, in hoeverre kan je hen de desinteresse nog verwijten als zij steeds weer aangeven jullie vaker te willen zien?
Wees dan eerlijk en zeg gewoon dat je zo min mogelijk met hen te maken wilt hebben en je niet in de relatie wilt investeren. Maar draai het niet om.
Ze zouden het liefste zien dat we net als de andere kinderen iedere week langskomen en iedere dag bellen
Nog even een aanvulling:
Hoezo hebben zij geen interesse in jullie, in hoeverre kan je hen de desinteresse nog verwijten als zij steeds weer aangeven jullie vaker te willen zien?
Wees dan eerlijk en zeg gewoon dat je zo min mogelijk met hen te maken wilt hebben en je niet in de relatie wilt investeren. Maar draai het niet om.
