Kinderen
alle pijlers
Altijd maar weer spierpijn
vrijdag 16 januari 2009 om 12:46
Ik moet even mijn ei kwijt. Ik ben 10 weken geleden bevallen en sindsdien heb ik altijd wel ergens hele erge spierpijn. In mijn lies (dan kun je dus echt niet lopen) of in mijn schouder of in mijn knie. Gisteren ben ik een stukje gaan wandelen met de kinderwagen en huppa, vandaag kan ik niet lopen omdat ik spierpijn in mijn lies heb. Ik kan alleen van meubel naar meubel schuifelen. Het is volgens mij een kwestie van overbelasting of vitamines ofzo. Ik ben al begonnen met het nemen van magnesium. Volgende week begint de nagym en ik ga dan ook weer zwemmen, maar voor nu word ik er echt simpel van. Ik heb het gevoel dat ik in kleine stukjes uit elkaar val..
Iemand nog tips? Of heeft iemand misschien zin het huishouden te doen hier??
Iemand nog tips? Of heeft iemand misschien zin het huishouden te doen hier??
vrijdag 16 januari 2009 om 13:15
Hoi Liubi,
Toevallig lig ik met enorme spierpijn nu op bed, t zit in mijn nek. Bij mijn moeder ging ik op de bank slapen, want ik ging haar verzorgen omdat ze grieperig was. Kennelijk in een verkeerde houding gelegen, want ik kan mn hoofd niet meer bewegen zonder erge pijn te hebben. Iboprufen slik ik nu en paracetamollen...dat helpt een beetje. Belangrijk is wel dat je blijft bewegen ondanks de spierpijn. Massage kan ook wonderen doen. Sterkte!
Toevallig lig ik met enorme spierpijn nu op bed, t zit in mijn nek. Bij mijn moeder ging ik op de bank slapen, want ik ging haar verzorgen omdat ze grieperig was. Kennelijk in een verkeerde houding gelegen, want ik kan mn hoofd niet meer bewegen zonder erge pijn te hebben. Iboprufen slik ik nu en paracetamollen...dat helpt een beetje. Belangrijk is wel dat je blijft bewegen ondanks de spierpijn. Massage kan ook wonderen doen. Sterkte!
vrijdag 16 januari 2009 om 13:19
Liubi, ik heb ook een tijdje enorm veel last van spierpijn gehad. (zonder bevalling trouwens, bij mij was het er gewoon)
Echt onbegrijpelijke nergens vandaan komende spierpijn.
Ook bij de huisarts teruggekomen met "tja, het moet vanzelf over gaan en ik weet niet wat het is. Maar zal vast niets ernstigs zijn"
Soms was het zo erg dat ik in de AH niet meer wist waar ik tegen de kar hangen moest.
En bij mij is het inderdaad over gegaan.
Wat mij wel heeft geholpen was heel veel te gaan lopen en zwemmen.
Mijn ervaring is dus het er echt uit te bewegen en paracetamol te nemen. Ik weet niet hoeveel je mag hebben als je net bevallen bent (ik ga er even voor het gemak van uit dat je borstvoeding geeft) maar op een dag de maximaal aantal molletjes nemen op gezette tijden. Bij mij was dat s'morgens bij het opstaan 2, bij de lunch 2 en bij het slapen gaan.
Dit heb ik ook weer afgebouwd tot 1 per keer en steeds wat minder nemen.
Sterkte ermee. Het is ontzettend onhandig!
Echt onbegrijpelijke nergens vandaan komende spierpijn.
Ook bij de huisarts teruggekomen met "tja, het moet vanzelf over gaan en ik weet niet wat het is. Maar zal vast niets ernstigs zijn"
Soms was het zo erg dat ik in de AH niet meer wist waar ik tegen de kar hangen moest.
En bij mij is het inderdaad over gegaan.
Wat mij wel heeft geholpen was heel veel te gaan lopen en zwemmen.
Mijn ervaring is dus het er echt uit te bewegen en paracetamol te nemen. Ik weet niet hoeveel je mag hebben als je net bevallen bent (ik ga er even voor het gemak van uit dat je borstvoeding geeft) maar op een dag de maximaal aantal molletjes nemen op gezette tijden. Bij mij was dat s'morgens bij het opstaan 2, bij de lunch 2 en bij het slapen gaan.
Dit heb ik ook weer afgebouwd tot 1 per keer en steeds wat minder nemen.
Sterkte ermee. Het is ontzettend onhandig!
"ik ben het, Barbabelladingdong"
vrijdag 16 januari 2009 om 13:35
Ik had in de weken na de geboorte van mijn dochter ook overal spierpijn. Je loopt opeens de hele dag te zeulen met een kind, dat ben je niet gewend natuurlijk. Maar zo'n spierpijn als jij beschrijft, dat is niet normaal.
Bij mij ging de meeste spierpijn vanzelf over, alleen in mijn heup bleef ik pijn houden. Die pijn werd alleen maar erger, tot ik opeens midden op straat door mijn benen zakte. De huisarts heeft me onderzocht, foto's laten maken en toen daarop geen afwijkingen te zien waren een verwijzing gegeven naar de fysio. Daar bleek ik een verwaarloosde blessure te hebben, waarschijnlijk als gevolg van de bevalling, die inmiddels ontaard was in een slijmbeursontsteking. Verder waren werkelijk álle spieraanhechtingen en pezen in mijn heup geblesseerd en overbelast.
De fysio heeft een behandeling gestart, die bestond uit een gecontroleerde balans tussen rust en beweging vinden, massages en oefeningen. Ik moest bijvoorbeeld traplopen óf zijwaarts doen, maar als dat pijn deed kontje voor kontje. Verder moest ik op een wigkussen gaan zitten, heb ik geleerd bepaalde spieren aan te spannen bij inspanning (optillen kind) en andere juist te ontspannen. Op die manier werd mijn heup zo veel mogelijk ontlast, terwijl mijn bekken juist onder een gezondere spanning kwam te staan.
Omdat je pijn in je lies beschrijft, denk ik dat je in je achterhoofd moet houden dat je bekken (en met name de verweking daarvan, die ook nog na de bevalling aanhoudt) een rol kan spelen. Ik zou toch terug gaan naar de huisarts en een verwijzing vragen naar een fysio, liefst een die gespecialiseerd is in het bekkengebied. Ook bij overbelasting, of misschien: juist wel bij overbelasting kan een fysio een hoop betekenen. Al is het maar door jou te leren op de juiste manier (met je kind!) te bewegen. Als je dit verwaarloost, dan kun je dus nog veel vervelender en chronische klachten krijgen, zoals ik.
Mijn dochter is inmiddels bijna 16 maanden en ik ben nog steeds niet pijn-vrij. Lig bij teveel inspanning of bij een verkeerde beweging 's nachts nog steeds echt wakker van de pijn.
Had ik mijn blessure serieuzer genomen, dan had het niet zo uit de hand hoeven lopen.
Terug naar de huisarts dus en húp naar de fysio.
Bij mij ging de meeste spierpijn vanzelf over, alleen in mijn heup bleef ik pijn houden. Die pijn werd alleen maar erger, tot ik opeens midden op straat door mijn benen zakte. De huisarts heeft me onderzocht, foto's laten maken en toen daarop geen afwijkingen te zien waren een verwijzing gegeven naar de fysio. Daar bleek ik een verwaarloosde blessure te hebben, waarschijnlijk als gevolg van de bevalling, die inmiddels ontaard was in een slijmbeursontsteking. Verder waren werkelijk álle spieraanhechtingen en pezen in mijn heup geblesseerd en overbelast.
De fysio heeft een behandeling gestart, die bestond uit een gecontroleerde balans tussen rust en beweging vinden, massages en oefeningen. Ik moest bijvoorbeeld traplopen óf zijwaarts doen, maar als dat pijn deed kontje voor kontje. Verder moest ik op een wigkussen gaan zitten, heb ik geleerd bepaalde spieren aan te spannen bij inspanning (optillen kind) en andere juist te ontspannen. Op die manier werd mijn heup zo veel mogelijk ontlast, terwijl mijn bekken juist onder een gezondere spanning kwam te staan.
Omdat je pijn in je lies beschrijft, denk ik dat je in je achterhoofd moet houden dat je bekken (en met name de verweking daarvan, die ook nog na de bevalling aanhoudt) een rol kan spelen. Ik zou toch terug gaan naar de huisarts en een verwijzing vragen naar een fysio, liefst een die gespecialiseerd is in het bekkengebied. Ook bij overbelasting, of misschien: juist wel bij overbelasting kan een fysio een hoop betekenen. Al is het maar door jou te leren op de juiste manier (met je kind!) te bewegen. Als je dit verwaarloost, dan kun je dus nog veel vervelender en chronische klachten krijgen, zoals ik.
Mijn dochter is inmiddels bijna 16 maanden en ik ben nog steeds niet pijn-vrij. Lig bij teveel inspanning of bij een verkeerde beweging 's nachts nog steeds echt wakker van de pijn.
Had ik mijn blessure serieuzer genomen, dan had het niet zo uit de hand hoeven lopen.
Terug naar de huisarts dus en húp naar de fysio.
vrijdag 16 januari 2009 om 13:51
@Qwertu, jouw klachten komen heel erg met de mijne overeen. Ik ben van plan weer wat baantjes te trekken, want hier word ik echt chagrijnig van. En het is ook altijd mijn linkerheup want misschien wel te verklaren is omdat ik bij de bevalling met dit been in een beugel heb gelegen en bij het andere niet. Ik lag zo op mijn zij zeg maar.
Bedankt voor je tips!
Bedankt voor je tips!
vrijdag 16 januari 2009 om 16:55
Dat bewegen (inspannen dus) mocht ik alleen maar als ik goed mijn bekken kon stabiliseren. Of dat nou intensief sporten of "alleen maar" baantjes trekken of "bewegen" is: ik zou dat met een blessure niet op eigen houtje doen.
Liubi, apart! Ik ben ook met één bil omhoog bevallen (maar dan omdat ik op mijn rug gedraaid werd, niet snapte wat er gebeurde en dus weer probeerde terug te draaien, ondanks vermanende woorden van de gyn ). Bij mij lag ook mijn rechterheup op het bed en mijn linkerheup had ik iets opgelicht. Precies die linkerheup heeft de zwaarste klap opgevangen.
Echt even naar een fysio dan hoor, want zeker met een nog verweekt bekken (dat herstelt pas volledig als je uitgeborstvoederd en/of ontzwangerd bent) kun je daar niet voorzichtig genoeg mee zijn!
Liubi, apart! Ik ben ook met één bil omhoog bevallen (maar dan omdat ik op mijn rug gedraaid werd, niet snapte wat er gebeurde en dus weer probeerde terug te draaien, ondanks vermanende woorden van de gyn ). Bij mij lag ook mijn rechterheup op het bed en mijn linkerheup had ik iets opgelicht. Precies die linkerheup heeft de zwaarste klap opgevangen.
Echt even naar een fysio dan hoor, want zeker met een nog verweekt bekken (dat herstelt pas volledig als je uitgeborstvoederd en/of ontzwangerd bent) kun je daar niet voorzichtig genoeg mee zijn!
