Relaties
alle pijlers
25 jaar: is dit het nou-gevoel??
zaterdag 17 januari 2009 om 22:44
Ik ben 25 jaar oud, woon samen met een leuke vriend,
we hebben 3 prachtige kinderen,
beiden gestudeerd,
ik heb een fijne vaste baan,
we hebben een eigen huis, auto
Ik 'heb' alles.
Toch knaagt er steeds vaker een 'is-dit-het-nou-gevoel' aan me
We kregen onze jongste niet geheel gepland, maar met hard werken hebben we er wat van gemaakt en daar ben ik heel blij mee.
Toen we toch eenmaal jong een kind hadden, kwamen een tweede en derde er ook vlot achter aan.
Alles gaat nu eigenlijk (voor de buitenwereld) op rolletjes.
Want ik krijg steeds vaker een angstig gevoel.
'Moet ik nog 50 jaar naast deze man op de bank zitten?'
Ik zou niet weten waarom niet, maar het 'wat-als...'-gevoel komt steeds terug:
Wat als ik niet zwanger was geraakt, zouden we dan nog bij elkaar zijn?
Wat als we niet zo jong kinderen hadden gekregen, zou ik dan nog zijn gaan reizen of verder studeren of..
Zou ik dan nog meer op stap gaan
Zou ik wat meer vriendjes hebben gehad
Ik ben 'klaar' met alle grote mensen dingen, maar wat weet ik nou van het leven en de liefde??
Zijn er mensen die dit herkennen?
25 jaar oud en denken: IS DIT HET NOU?
Liefs!
we hebben 3 prachtige kinderen,
beiden gestudeerd,
ik heb een fijne vaste baan,
we hebben een eigen huis, auto
Ik 'heb' alles.
Toch knaagt er steeds vaker een 'is-dit-het-nou-gevoel' aan me
We kregen onze jongste niet geheel gepland, maar met hard werken hebben we er wat van gemaakt en daar ben ik heel blij mee.
Toen we toch eenmaal jong een kind hadden, kwamen een tweede en derde er ook vlot achter aan.
Alles gaat nu eigenlijk (voor de buitenwereld) op rolletjes.
Want ik krijg steeds vaker een angstig gevoel.
'Moet ik nog 50 jaar naast deze man op de bank zitten?'
Ik zou niet weten waarom niet, maar het 'wat-als...'-gevoel komt steeds terug:
Wat als ik niet zwanger was geraakt, zouden we dan nog bij elkaar zijn?
Wat als we niet zo jong kinderen hadden gekregen, zou ik dan nog zijn gaan reizen of verder studeren of..
Zou ik dan nog meer op stap gaan
Zou ik wat meer vriendjes hebben gehad
Ik ben 'klaar' met alle grote mensen dingen, maar wat weet ik nou van het leven en de liefde??
Zijn er mensen die dit herkennen?
25 jaar oud en denken: IS DIT HET NOU?
Liefs!
zaterdag 17 januari 2009 om 22:50
Nee, ik ben 25, heb 2 kinderen. Maar ik kan nog alle kanten op voor mijn gevoel, ik kijk liever naar wat ik nog wil en kan dan naar wat ik niet meer kan (klinkt wat zwaar, maar zo bedoel ik het niet, voor mijn gevoel kan ik eigelijk nog bijna alles) . Het leven is nou eenmaal keuzes maken in mijn ogen, je kunt niet alles doen en alles beleven, dus ik kijk niet teveel naar wat ik allemaal ook nog had kunnen doen maar ben gewoon gelukkig met wat ik nú doe en maak plannen voor de toekomst.
zaterdag 17 januari 2009 om 22:52
zaterdag 17 januari 2009 om 22:54
@ Eowynn: heb jij ook vrienden/vriendinnen in hetzelfde schuitje?
Ik vind dat namelijk ook erg lastig.
De vrienden van mijn leeftijd studeren allemaal nog, sommigen reizen, veel op stap enz.
De vrienden mét kinderen zijn allemaal rond de 40, sommigen richting 50.
Bij beiden voel ik me wel op mijn gemak, maar mis soms wel wat...
Hoe zit dat bij jou/jullie?
Ik vind dat namelijk ook erg lastig.
De vrienden van mijn leeftijd studeren allemaal nog, sommigen reizen, veel op stap enz.
De vrienden mét kinderen zijn allemaal rond de 40, sommigen richting 50.
Bij beiden voel ik me wel op mijn gemak, maar mis soms wel wat...
Hoe zit dat bij jou/jullie?
zaterdag 17 januari 2009 om 23:00
Ja, dat herken ik wel. Je valt een beetje tussen wal en schip. De meeste jonge moeder die ik ken (vaak via internet) zijn laag opgeleid en hebben geen ambitie. De meeste moeders die ik ken mét ambitie en een hogere opleiding zijn een stuk ouder. En je leeftijdsgenoten zitten in een heel andere fase. En dat is soms best lastig ja. Maar aan de andere kant: er zitten ook véél voordelen aan. Je bent nu even wat meer aan huis gebonden (ik weet niet hoe oud je kinderen zijn, die van mij zijn 1 en 2,5 jaar oud) en je vrienden wonen nog op kamers, gaan stappen, halen hele nachten door, wisselen van relatie, enzovoorts. Daar moet je een balans in vinden en dat is lastig.
En je voelt je soms saai en suf omdat je níet elke keer mee kunt doen, ik tenminste wel. En de balans vinden tussen rust in huis en genieten van je gezin en niet saai en suf worden en ook sociale contacten onderhouden en dat combineren met een drukke baan is soms best lastig.
Ik ken eigenlijk geen mensen met kinderen in mijn directe omgeving (op de ouders van het KDV na), en we staan dus wel vaak een beetje alleen daarin.
Je doet gewoon iets wat niet helemaal gemiddeld is en dat is soms lastig. Maar accepteren dat het is zoals het is, en dat je daar zelf voor gekozen hebt en er maar gewoon van moet genieten en níet op je luie kont blijven zitten en alles maar goedvinden, dan komt het best goed
En je voelt je soms saai en suf omdat je níet elke keer mee kunt doen, ik tenminste wel. En de balans vinden tussen rust in huis en genieten van je gezin en niet saai en suf worden en ook sociale contacten onderhouden en dat combineren met een drukke baan is soms best lastig.
Ik ken eigenlijk geen mensen met kinderen in mijn directe omgeving (op de ouders van het KDV na), en we staan dus wel vaak een beetje alleen daarin.
Je doet gewoon iets wat niet helemaal gemiddeld is en dat is soms lastig. Maar accepteren dat het is zoals het is, en dat je daar zelf voor gekozen hebt en er maar gewoon van moet genieten en níet op je luie kont blijven zitten en alles maar goedvinden, dan komt het best goed
zaterdag 17 januari 2009 om 23:02
denk inderdaad dat het allemaal behoorlijk snel is gegaan bij je en dat je daardoor misschien wel wat dingen gemist hebt. Maar....het is nooit te laat om daar verandering in te brengen. Ga een cursus doen of boek met je man een vakantie zonder de kinderen, bijvoorbeeld duikvakantie, of ga met je vrienden eens per maand lekker stappen terwijl je man zich met de kinderen bemoeit, kijk desnoods of je eens met een vriend/vriendin een reis kan maken, kortom, probeer nieuwe en andere dingen uit in je leven zodat je alsnog van alles kan ervaren. Dan zal je ook merken dat je kids en man een aanvulling zijn op je leven en niet langer alleen maar een invulling waardoor je dat is-dit-het-nou gevoel krijgt.
zaterdag 17 januari 2009 om 23:05
En wat zou je anders willen aan je leven?
En dan niet 'ik wil op mezelf gaan wonen en elk weekend feesten zonder verantwoordelijkheid' want erg realistisch is dat niet.
Heb je genoeg tijd voor jezelf, doe je nog genoeg met je partner, hoe is jullie relatie en wat kun je daaraan doen? Vind je je werk nog leuk, wil je nog iets anders doen of leren, wat doe je in je vrije tijd, hoe kun je dat anders indelen....
En bedenk dat je deze periode óók hebt als je op je 30e kinderen krijgt. Wanneer je op je 30e 3 kinderen vlot achter elkaar krijgt zul je ook even moeten wennen aan het anders inrichten van je leven. Geef jezelf de tijd om daar een draai aan te geven die bij je past.
En dan niet 'ik wil op mezelf gaan wonen en elk weekend feesten zonder verantwoordelijkheid' want erg realistisch is dat niet.
Heb je genoeg tijd voor jezelf, doe je nog genoeg met je partner, hoe is jullie relatie en wat kun je daaraan doen? Vind je je werk nog leuk, wil je nog iets anders doen of leren, wat doe je in je vrije tijd, hoe kun je dat anders indelen....
En bedenk dat je deze periode óók hebt als je op je 30e kinderen krijgt. Wanneer je op je 30e 3 kinderen vlot achter elkaar krijgt zul je ook even moeten wennen aan het anders inrichten van je leven. Geef jezelf de tijd om daar een draai aan te geven die bij je past.
zaterdag 17 januari 2009 om 23:10
Ik weet ook wel dat ik niet moet zeuren.
Ik heb vrienden die even oud zijn als ik en nog nooit een serieuze relatie hebben gehad. Daar zou ik voor geen goud mee willen ruilen, ik ben erg blij met mijn vriend en kinderen
Ik heb ook vrienden die waarschijnlijk al met pensioen gaan en dan nog inwonende kinderen hebben, moet ik ook niet aan denken, als ik 45 ben, is mijn jongste al 20, haha!
Dus ik weet ook wel hoe goed ik het getroffen heb, maar soms overweldigd het me allemaal zo.
Mijn kinderen zijn trouwens 5 jaar, bijna 2 jaar en 10 weken oud.
Daarbij werk ik drie dagen, als mijn ouderschapsverlof erop zit zelfs 4, dus ik heb het gewoon best druk.
Dan ontstaat misschien wel vanzelf het gevoel dat je geleefd wordt
Of misschien láát ik me wel leven.
Moeilijk hoor, om altijd zelf alles te sturen...
Want hoe een volwassen leven ik ook heb, ik ben wel nog 'maar' 25, toch?
oef, wat kun je je met je eigen gedachten toch soms van streek maken...
Ik heb vrienden die even oud zijn als ik en nog nooit een serieuze relatie hebben gehad. Daar zou ik voor geen goud mee willen ruilen, ik ben erg blij met mijn vriend en kinderen
Ik heb ook vrienden die waarschijnlijk al met pensioen gaan en dan nog inwonende kinderen hebben, moet ik ook niet aan denken, als ik 45 ben, is mijn jongste al 20, haha!
Dus ik weet ook wel hoe goed ik het getroffen heb, maar soms overweldigd het me allemaal zo.
Mijn kinderen zijn trouwens 5 jaar, bijna 2 jaar en 10 weken oud.
Daarbij werk ik drie dagen, als mijn ouderschapsverlof erop zit zelfs 4, dus ik heb het gewoon best druk.
Dan ontstaat misschien wel vanzelf het gevoel dat je geleefd wordt
Of misschien láát ik me wel leven.
Moeilijk hoor, om altijd zelf alles te sturen...
Want hoe een volwassen leven ik ook heb, ik ben wel nog 'maar' 25, toch?
oef, wat kun je je met je eigen gedachten toch soms van streek maken...
zaterdag 17 januari 2009 om 23:13
eowynn, denk wel dat er verschil kan zijn hoor. ik heb al veel gedaan wat ik wilde doen, gereisd, in buitenland gewoond, gestudeerd, stappen met vrienden, studentenleventje, verschillende relaties.... en nu ben ik gesetteld met lieve vriend en sinds kort kleintje erbij. maar ik was daar ook helemaal klaar voor. als ik op mijn 25ste al 3 kinderen had, zou ik al deze dingen niet gedaan kunnen hebben en had ik dus wel degelijk iets gemist! d at is ook wel wat TO aangeeft en dat snap ik heel goed. daarom is mijn advies ook om toch een aantal van die dingen te gaan doen. oke, lang naar het buitenland kan misschien niet, maar een reisje met of zonder man kan toch wel? en misschien is een studie niet haalbaar op dit moment, maar een cursus misschien wel. en inderdaad, elk weekend stappen is niet realistisch, maar af en toe kan wel. dus inderdaad uitzoeken wat je wil, wat mogelijk is en dat gaan doen!
zaterdag 17 januari 2009 om 23:16
denk ook wel dat je voor een groot deel geleefd wordt, maar dat er ook best wat ruimte overblijft om nog een eigen invulling te geven, maar die ruimte moet je zoeken en némen!
je bent zeker volwassen en doet veel volwassen dingen (zoals 3 bevallingen en het opvoeden van 3 kinderen) maar als 25jarige wil je natuurlijk ook jonge dingen doen (reizen, stappen, uitdagingen in studie of werk) dus kijk gewoon of je dat kan realiseren. trouwens ook op latere leeftijd kan je die dingen nog graag willen. je zal dus altijd ruimte in je leven moeten maken voor je eigen wensen en dromen
je bent zeker volwassen en doet veel volwassen dingen (zoals 3 bevallingen en het opvoeden van 3 kinderen) maar als 25jarige wil je natuurlijk ook jonge dingen doen (reizen, stappen, uitdagingen in studie of werk) dus kijk gewoon of je dat kan realiseren. trouwens ook op latere leeftijd kan je die dingen nog graag willen. je zal dus altijd ruimte in je leven moeten maken voor je eigen wensen en dromen
zaterdag 17 januari 2009 om 23:24
Maar die dingen kán TO toch ook nog doen? Alleen heeft ze nu een baby van 10 weken en dat is nog hartstikke piepjong. dus dat gaat gewoon even niet. Dat lijkt me wel zo realistisch. Maar er is geen énkele reden waarom ze niet lekker op vakantie kan met haar man, een studie kan volgen, kan gaan stappen, enzovoorts.
Ik denk overigens dat moeder worden nádat je al die dingen hebt gedaan ook nadelen heeft: je bent dan zo aan je vrijheid gewend dat het aanpassen misschien wat lastiger gaat. Als je 25 bent ligt je hele leven toch overhoop, dus een baby meer of minder valt niet zo op Het heeft beide voor en nadelen. Alleen wordt er tegenwoordig gedaan alsof het beter is om op je 34e moeder te worden dan op je 24e. En soms heb je het ook gewoon niet voor het kiezen maar wórdt je gewoon moeder.
Alleen het leven met kleine kinderen heeft zo zijn beperkingen, al zijn die zo groot als je ze zelf maakt. Met een baby van 10 weken verwachten dat je een bruisend leven hebt is misschien wat veel van het goede Maar dat komt wel weer!
Ik denk overigens dat moeder worden nádat je al die dingen hebt gedaan ook nadelen heeft: je bent dan zo aan je vrijheid gewend dat het aanpassen misschien wat lastiger gaat. Als je 25 bent ligt je hele leven toch overhoop, dus een baby meer of minder valt niet zo op Het heeft beide voor en nadelen. Alleen wordt er tegenwoordig gedaan alsof het beter is om op je 34e moeder te worden dan op je 24e. En soms heb je het ook gewoon niet voor het kiezen maar wórdt je gewoon moeder.
Alleen het leven met kleine kinderen heeft zo zijn beperkingen, al zijn die zo groot als je ze zelf maakt. Met een baby van 10 weken verwachten dat je een bruisend leven hebt is misschien wat veel van het goede Maar dat komt wel weer!
zaterdag 17 januari 2009 om 23:27
En Ram, bespreek met het je man! Kijk hoe hij erin staat. En als je financien het toelaten gá dan lekker uit met z'n tweeen, zoek een goede oppas en ga lekker samen weg, spreek af met vriendinnen, ga stappen, zoek een leuke baan met uitdaging.
Ik snap je gevoel wel hoor. Ik heb een goede vriendin die het tegenovergesteld is van mijzelf: kunstenares, geen vaste relatie, verhuisd om de haverklap, doet spannende dingen in het weekend en door de week ook (jeetje, ze ligt niet eens om 22.30 in bed! )
Dat lijkt me ook heel erg leuk. Aan de andere kant: ik weet van haar dat ze ook weleens míjn leven zou willen Het gras is nou eenmaal groener aan de overkant
Ik snap je gevoel wel hoor. Ik heb een goede vriendin die het tegenovergesteld is van mijzelf: kunstenares, geen vaste relatie, verhuisd om de haverklap, doet spannende dingen in het weekend en door de week ook (jeetje, ze ligt niet eens om 22.30 in bed! )
Dat lijkt me ook heel erg leuk. Aan de andere kant: ik weet van haar dat ze ook weleens míjn leven zou willen Het gras is nou eenmaal groener aan de overkant
zaterdag 17 januari 2009 om 23:35
Ben er zelf "laat" bij. Pas op 26e eerste vaste relatie en nu ben ik bijna 30 en net gewend aan samenwonen en bezig voor de eerste (wil na jaar nog niet lukken maar doet er hier niet toe). Om te lezen dat jij dan op je 25e al 3 kinderen hebt vind ik best "opvallend" om te lezen (sorry weet niet hoe ik het moet verwoorden).
Niet rot bedoeld!!! Dacht juist meteen: petje af!
Kan voor mezelf gewoon niet voorstellen hoe het zou zijn geweest als ik in jouw schoenen stond.
Mijn schoonzus heeft 3 kinderen van precies dezelfde leeftijden als jouw kinderen en als ik haar zie dan is er amper tijd voor haarzelf.
Dat zal jij vast ook hebben(?) Er gebeurd zoveel nieuwe dingen in je leven, de jongste is nog maar 10 weken. En door alle veranderingen en de kinderne die veel tijd kosten zal misschien je relatie ook veranderd zijn.
Dat alles bij elkaar zorgt misschien dat is dit het nou-gevoel.
Je bent nog jong dus idd een heel leven voor je.
Maar als je straks jezelf wat meer terug gevonden hebt en je leven wat meer op rails is dan zul je zien dat niet alle jaren hetzelfde zullen zijn. Er kan nog zoveel gebeuren.
En zoals je zelf al zegt: als je op middelbare leeftijd zit dan zijn misschien je kinderen al de deur uit. Klinkt zo suf maar zie het nu bij mijn ouders, ook erg jong al 3 kinderen maar zij genieten nu volop van reisjes maken samen en de vrijheid die ze nu hebben.
Terwijl vrienden van hun nog met jonge kinderen thuis zit.
Zo zie je maar dat ieders leven anders verloopt en soms lijkt het gras groener aan de overkant, maar zoek het dan niet te ver, maar hou het klein. Zoals al genoemd is bijv een leuke hobby voor jezelf zoeken bijv.
~he bah wat klink ik suf, tijd om naar bed te gaan~
Niet rot bedoeld!!! Dacht juist meteen: petje af!
Kan voor mezelf gewoon niet voorstellen hoe het zou zijn geweest als ik in jouw schoenen stond.
Mijn schoonzus heeft 3 kinderen van precies dezelfde leeftijden als jouw kinderen en als ik haar zie dan is er amper tijd voor haarzelf.
Dat zal jij vast ook hebben(?) Er gebeurd zoveel nieuwe dingen in je leven, de jongste is nog maar 10 weken. En door alle veranderingen en de kinderne die veel tijd kosten zal misschien je relatie ook veranderd zijn.
Dat alles bij elkaar zorgt misschien dat is dit het nou-gevoel.
Je bent nog jong dus idd een heel leven voor je.
Maar als je straks jezelf wat meer terug gevonden hebt en je leven wat meer op rails is dan zul je zien dat niet alle jaren hetzelfde zullen zijn. Er kan nog zoveel gebeuren.
En zoals je zelf al zegt: als je op middelbare leeftijd zit dan zijn misschien je kinderen al de deur uit. Klinkt zo suf maar zie het nu bij mijn ouders, ook erg jong al 3 kinderen maar zij genieten nu volop van reisjes maken samen en de vrijheid die ze nu hebben.
Terwijl vrienden van hun nog met jonge kinderen thuis zit.
Zo zie je maar dat ieders leven anders verloopt en soms lijkt het gras groener aan de overkant, maar zoek het dan niet te ver, maar hou het klein. Zoals al genoemd is bijv een leuke hobby voor jezelf zoeken bijv.
~he bah wat klink ik suf, tijd om naar bed te gaan~
zondag 18 januari 2009 om 00:18
Miss helpt dé andere kant van het verhaal je een beetje om het gras minder groen te laten lijken.
Toen ik jouw OP las , dacht ik jeumig , 25 (net als ik) en dan zo ong alles hebben wat ik niet heb. Dus geen relatie , geen huis (wel op zoek naar iets voor mezelf maar eerst een baan), geen vaste baan en ook geen auto. Wel dingen die ik in de toekomst graag zie en het mag wat mij betreft allemaal wel wat sneller gaan dan het tempo nu
Heb dan wel weer gestudeerd en gereisd , maar elk weekend op stap en doorhalen, dat vind ik ook niet echt bevredigend. Ben juist meer op zoek naar een plekje voor mezelf en echt thuiskomen ergens, dat alles soepel loopt etc en oja iemand die 'op je wacht' als je savonds laat thuiskomt ofzo.
Helpt dit wat voor het perspectief?
Toen ik jouw OP las , dacht ik jeumig , 25 (net als ik) en dan zo ong alles hebben wat ik niet heb. Dus geen relatie , geen huis (wel op zoek naar iets voor mezelf maar eerst een baan), geen vaste baan en ook geen auto. Wel dingen die ik in de toekomst graag zie en het mag wat mij betreft allemaal wel wat sneller gaan dan het tempo nu
Heb dan wel weer gestudeerd en gereisd , maar elk weekend op stap en doorhalen, dat vind ik ook niet echt bevredigend. Ben juist meer op zoek naar een plekje voor mezelf en echt thuiskomen ergens, dat alles soepel loopt etc en oja iemand die 'op je wacht' als je savonds laat thuiskomt ofzo.
Helpt dit wat voor het perspectief?
zondag 18 januari 2009 om 13:59
Misschien oversimplificeer ik het nou maar als ik jouw stukje lees dan denk ik dat het probleem eigenlijk best logisch is, namelijk: je hebt alle doelen al gehaald die je je gesteld had, al veel eerder voordat de meeste mensen deze halen en je mist nu een hoger doel om voor te gaan. Zijn er dingen op carrieregebied die je nog graag zou willen, reizen die je nog zou willen maken etc? Wat waren de dingen waar jullie als stel van droomde voordat jullie kinderen hadden? En welke zijn hiervan nog niet uitgekomen en wel haalbaar?
Ik denk dat daar je probleem ligt. Verder, ben je ongelukkig met je vriend of vind je dat jullie relatie niet optimaal tot bloei komt onder deze omstandigheden en wat kan je daaraan veranderen? Ik krijg het idee dat je wel heel veel van je vriend houdt maar gewoon baalt van het gevoel vast te zitten, misschien een beetje in de sleur.
Ik denk dat daar je probleem ligt. Verder, ben je ongelukkig met je vriend of vind je dat jullie relatie niet optimaal tot bloei komt onder deze omstandigheden en wat kan je daaraan veranderen? Ik krijg het idee dat je wel heel veel van je vriend houdt maar gewoon baalt van het gevoel vast te zitten, misschien een beetje in de sleur.
zondag 18 januari 2009 om 21:26
Het klopt hoor, eigenlijk ben ik gewoon heel gelukkig. Ik 'heb' alles wat ik zou willen.
Maar het is inderdaad het gevoel van sleur. En dan het idee dat die sleur er al is op je 25e!
En daarbij helpt een 10 weken oude baby ook natuurlijk niet al te best. Ik was alweer even vergeten hoe huisgebonden je daardoor bent.
Ik denk inderdaad dat het belangrijk is dat je je doelen blijft stellen, dat je ambities hebt.
Zeker op het gebied van werk en hobbies (hobbies die eignelijk werk zouden moeten worden, das nog es een ambitie, niet?).
Bedankt voor jullie reacties!
Ram
ps. Ik hoop trouwens niet dat iemand het opvat dat dit ook maar iets met mijn drie geweldige kinderen te maken heeft!
Dat is het beste wat me ooit overkomen is!
Maar het is inderdaad het gevoel van sleur. En dan het idee dat die sleur er al is op je 25e!
En daarbij helpt een 10 weken oude baby ook natuurlijk niet al te best. Ik was alweer even vergeten hoe huisgebonden je daardoor bent.
Ik denk inderdaad dat het belangrijk is dat je je doelen blijft stellen, dat je ambities hebt.
Zeker op het gebied van werk en hobbies (hobbies die eignelijk werk zouden moeten worden, das nog es een ambitie, niet?).
Bedankt voor jullie reacties!
Ram
ps. Ik hoop trouwens niet dat iemand het opvat dat dit ook maar iets met mijn drie geweldige kinderen te maken heeft!
Dat is het beste wat me ooit overkomen is!
woensdag 28 januari 2009 om 09:54
Misschien is dit een troost: iedereen krijgt vroeg of laat te maken met het 'is dit het nou gevoel'. Gewoon wat ik hierboven ook las: weer wat nieuwe doelen stellen, nieuwe dingen doen en ontdekken dan wordt het anders. Veranderen van situaties kun je zelf doen. En mijn oma zei het altijd al: het is nooit zo kant en klaar of het hapert hier of daar! Zo waar als wat! Jij hebt je geluk met je kinderen en ik heb die weer niet. Of ik daar rouwig om moet zijn weet ik ook niet want ik heb ze niet want ik dacht ze niet te willen en ze passen niet in mijn leven, maar vraag het me soms af hoe het zou zijn met kinderen. Zo heeft ieder zijn ding. Geluk zit hem ook in kleine dingen.
Ga geen grote dingen zoeken of zo want die zijn er niet echt. Het gaat om een soort balans in je leven en in jezelf. Probeer momenten voor jezelf te creeren (naar de sauna, stukje wandelen, gezellig kletsen met iemand, gewoon een boek lezen, cursus volgen). Je zult je steeds beter voelen en de sleur gaat weg. Ik werd 40 en kwam in een ongelofelijke dip terecht. Ik werd ineens verliefd op andere mannen en zag mijn vriend niet eens meer staan. Hele dagen keiharde muziek luisteren, huilen om niks, spullen kopen, spullen kopen en nog eens spullen kopen, zoeken naar spanning en uitdaging, ruzie maken, ineens een andere baan etc. etc. Zo was ik niet, maar langzaam ben ik er naar toe gegroeid. Achteraf bleek dat mijn vriend en ik er allebei ons aandeel in hadden dat onze relatie afgevlakt was. Ben er net weer uit (heeft een half jaar geduurd). Pffff het valt allemaal niet mee, maar er zijn genoeg leuke dingen om toch lekker door te gaan met iets te maken van je leven en te genieten.
Ga geen grote dingen zoeken of zo want die zijn er niet echt. Het gaat om een soort balans in je leven en in jezelf. Probeer momenten voor jezelf te creeren (naar de sauna, stukje wandelen, gezellig kletsen met iemand, gewoon een boek lezen, cursus volgen). Je zult je steeds beter voelen en de sleur gaat weg. Ik werd 40 en kwam in een ongelofelijke dip terecht. Ik werd ineens verliefd op andere mannen en zag mijn vriend niet eens meer staan. Hele dagen keiharde muziek luisteren, huilen om niks, spullen kopen, spullen kopen en nog eens spullen kopen, zoeken naar spanning en uitdaging, ruzie maken, ineens een andere baan etc. etc. Zo was ik niet, maar langzaam ben ik er naar toe gegroeid. Achteraf bleek dat mijn vriend en ik er allebei ons aandeel in hadden dat onze relatie afgevlakt was. Ben er net weer uit (heeft een half jaar geduurd). Pffff het valt allemaal niet mee, maar er zijn genoeg leuke dingen om toch lekker door te gaan met iets te maken van je leven en te genieten.
voer eendjes geen oorlog!
woensdag 28 januari 2009 om 10:07
woensdag 28 januari 2009 om 10:09
quote:elninjoo schreef op 28 januari 2009 @ 10:07:
Je doet nu dingen waar veel mensen pas aan beginnen als ze half in de 30 zijn. Jij kunt als je tegen de 40 bent en je kinderen niet meer 24/7 oppas nodig hebben gaan reizen etc. terwijl anderen die in 'n later stadium met kinderen beginnen dat tussen hun 20 en 30 gedaan hebben. Ik ook! Maar ik weet dat het ergens wel raar voelt als je qua fase zoveel verder bent dan vriendinnen.
Je doet nu dingen waar veel mensen pas aan beginnen als ze half in de 30 zijn. Jij kunt als je tegen de 40 bent en je kinderen niet meer 24/7 oppas nodig hebben gaan reizen etc. terwijl anderen die in 'n later stadium met kinderen beginnen dat tussen hun 20 en 30 gedaan hebben. Ik ook! Maar ik weet dat het ergens wel raar voelt als je qua fase zoveel verder bent dan vriendinnen.
woensdag 28 januari 2009 om 10:10
Ach, er zijn zelfs mooie liedjes over geschreven:
Ga zitten want ik wil eens met je praten
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
Nee schrik maar niet, ik wil je niet verlaten, nee
Er is iets en ik kan er niks aan doen
We komen niets te kort, we hebben alles
Een kind, een huis, een auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar
Is dit alles..
Is dit alles...
Is dit alles wat er is
DoeMaar
Ga zitten want ik wil eens met je praten
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
Nee schrik maar niet, ik wil je niet verlaten, nee
Er is iets en ik kan er niks aan doen
We komen niets te kort, we hebben alles
Een kind, een huis, een auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar
Is dit alles..
Is dit alles...
Is dit alles wat er is
DoeMaar
woensdag 28 januari 2009 om 10:10
quote:Zwieber schreef op 28 januari 2009 @ 10:09:
[...]
Ik ook! Maar ik weet dat het ergens wel raar voelt als je qua fase zoveel verder bent dan vriendinnen.Ik zou dat niet als veel verder willen omschrijven. Je bent met 'n andere fase eerst begonnen. Zij zijn veel verder dan jou wat bijv. reizen betreft. (En ik kies er bewust voor die fase nooit te verlaten )
[...]
Ik ook! Maar ik weet dat het ergens wel raar voelt als je qua fase zoveel verder bent dan vriendinnen.Ik zou dat niet als veel verder willen omschrijven. Je bent met 'n andere fase eerst begonnen. Zij zijn veel verder dan jou wat bijv. reizen betreft. (En ik kies er bewust voor die fase nooit te verlaten )
woensdag 28 januari 2009 om 10:13
quote:elninjoo schreef op 28 januari 2009 @ 10:10:
[...]
Ik zou dat niet als veel verder willen omschrijven. Je bent met 'n andere fase eerst begonnen. Zij zijn veel verder dan jou wat bijv. reizen betreft. (En ik kies er bewust voor die fase nooit te verlaten )In dit geval is het wel verder want zij gaan nu allemaal trouwen en aan de kinders. En ik hoef dat gelukkig allemaal niet meer te doen. Qua reizen is de stand ongeveer gelijk hoor. Maar ik bedoelde verder niet als in beter ofzo hoor.
[...]
Ik zou dat niet als veel verder willen omschrijven. Je bent met 'n andere fase eerst begonnen. Zij zijn veel verder dan jou wat bijv. reizen betreft. (En ik kies er bewust voor die fase nooit te verlaten )In dit geval is het wel verder want zij gaan nu allemaal trouwen en aan de kinders. En ik hoef dat gelukkig allemaal niet meer te doen. Qua reizen is de stand ongeveer gelijk hoor. Maar ik bedoelde verder niet als in beter ofzo hoor.
woensdag 28 januari 2009 om 10:13
Ik had dat gevoel ook wel een beetje, al had ik ' alleen maar' een huis en een vriend en dus geen kinderen.
Ik kwam al snel tot de conclusie dat ik gewoon niet meer van mijn vriend hield, heb het dus uitgemaakt en nu is mijn gevoel weg.
Maar mijn oplossing werkt natuurlijk niet voor iedereen
Ik kwam al snel tot de conclusie dat ik gewoon niet meer van mijn vriend hield, heb het dus uitgemaakt en nu is mijn gevoel weg.
Maar mijn oplossing werkt natuurlijk niet voor iedereen
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
