Relaties
alle pijlers
25 jaar: is dit het nou-gevoel??
zaterdag 17 januari 2009 om 22:44
Ik ben 25 jaar oud, woon samen met een leuke vriend,
we hebben 3 prachtige kinderen,
beiden gestudeerd,
ik heb een fijne vaste baan,
we hebben een eigen huis, auto
Ik 'heb' alles.
Toch knaagt er steeds vaker een 'is-dit-het-nou-gevoel' aan me
We kregen onze jongste niet geheel gepland, maar met hard werken hebben we er wat van gemaakt en daar ben ik heel blij mee.
Toen we toch eenmaal jong een kind hadden, kwamen een tweede en derde er ook vlot achter aan.
Alles gaat nu eigenlijk (voor de buitenwereld) op rolletjes.
Want ik krijg steeds vaker een angstig gevoel.
'Moet ik nog 50 jaar naast deze man op de bank zitten?'
Ik zou niet weten waarom niet, maar het 'wat-als...'-gevoel komt steeds terug:
Wat als ik niet zwanger was geraakt, zouden we dan nog bij elkaar zijn?
Wat als we niet zo jong kinderen hadden gekregen, zou ik dan nog zijn gaan reizen of verder studeren of..
Zou ik dan nog meer op stap gaan
Zou ik wat meer vriendjes hebben gehad
Ik ben 'klaar' met alle grote mensen dingen, maar wat weet ik nou van het leven en de liefde??
Zijn er mensen die dit herkennen?
25 jaar oud en denken: IS DIT HET NOU?
Liefs!
we hebben 3 prachtige kinderen,
beiden gestudeerd,
ik heb een fijne vaste baan,
we hebben een eigen huis, auto
Ik 'heb' alles.
Toch knaagt er steeds vaker een 'is-dit-het-nou-gevoel' aan me
We kregen onze jongste niet geheel gepland, maar met hard werken hebben we er wat van gemaakt en daar ben ik heel blij mee.
Toen we toch eenmaal jong een kind hadden, kwamen een tweede en derde er ook vlot achter aan.
Alles gaat nu eigenlijk (voor de buitenwereld) op rolletjes.
Want ik krijg steeds vaker een angstig gevoel.
'Moet ik nog 50 jaar naast deze man op de bank zitten?'
Ik zou niet weten waarom niet, maar het 'wat-als...'-gevoel komt steeds terug:
Wat als ik niet zwanger was geraakt, zouden we dan nog bij elkaar zijn?
Wat als we niet zo jong kinderen hadden gekregen, zou ik dan nog zijn gaan reizen of verder studeren of..
Zou ik dan nog meer op stap gaan
Zou ik wat meer vriendjes hebben gehad
Ik ben 'klaar' met alle grote mensen dingen, maar wat weet ik nou van het leven en de liefde??
Zijn er mensen die dit herkennen?
25 jaar oud en denken: IS DIT HET NOU?
Liefs!
woensdag 28 januari 2009 om 10:14
Ik herken het wel, ook ik was jong moeder, toen ik rond de 25 was kreeg ik ook zo`n periode van 'is dit het nou'. Ik denk dat het helemaal niet erg is en misschien juist wel goed om kritisch te kijken naar hoe je de toekomst ziet. Je bent bewust bezig met je leven, er zijn zat mensen die gewoon maar doordenderen in het leven en nergens over nadenken.
Ik ben nu 30 en dat gevoel is helemaal over. Ik voel me heel prettig met het leven dat ik leef en hoe dingen vroeger zijn gelopen (jong moeder worden). Ik denk dat het een fase is waar je doorheen moet, til er niet al te zwaar aan, en realiseer je dat hoe je leven er ook uit ziet, je ook dan afvraagt of 'dit het nou is'.
Ik ben nu 30 en dat gevoel is helemaal over. Ik voel me heel prettig met het leven dat ik leef en hoe dingen vroeger zijn gelopen (jong moeder worden). Ik denk dat het een fase is waar je doorheen moet, til er niet al te zwaar aan, en realiseer je dat hoe je leven er ook uit ziet, je ook dan afvraagt of 'dit het nou is'.
woensdag 28 januari 2009 om 10:15
quote:absoluteEinstein schreef op 28 januari 2009 @ 10:10:
Ach, er zijn zelfs mooie liedjes over geschreven:
Ga zitten want ik wil eens met je praten
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
Nee schrik maar niet, ik wil je niet verlaten, nee
Er is iets en ik kan er niks aan doen
We komen niets te kort, we hebben alles
Een kind, een huis, een auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar
Is dit alles..
Is dit alles...
Is dit alles wat er is
DoeMaar
Ik moest hier ook gelijk aan denken.
de welbekende quarterlife crisis. ( als ik het goed schrijf o-) )
Ach, er zijn zelfs mooie liedjes over geschreven:
Ga zitten want ik wil eens met je praten
Ik ben allang niet meer zo blij als toen
Nee schrik maar niet, ik wil je niet verlaten, nee
Er is iets en ik kan er niks aan doen
We komen niets te kort, we hebben alles
Een kind, een huis, een auto en elkaar
Maar weet je lieve schat wat het geval is, ah
Ik zoek iets meer, ik weet alleen niet waar
Is dit alles..
Is dit alles...
Is dit alles wat er is
DoeMaar
Ik moest hier ook gelijk aan denken.
de welbekende quarterlife crisis. ( als ik het goed schrijf o-) )
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
woensdag 28 januari 2009 om 10:38
Beetje off-topic:
Ik zou ook best jong kinderen willen krijgen (gaat niet lukken carriere-technisch vrees ik), maar: waar vind je een man die ook al op zo'n jonge leeftijd vader wil worden ram83? Of is je vriend veel ouder?
Niet dat ik hard op zoek ben, want ik ben happy met mijn vriend... Maar ik ken in ieder geval géén mannen in de leeftijd 25-30 die er nu al aan denken om 'papa' te worden...
Ik zou ook best jong kinderen willen krijgen (gaat niet lukken carriere-technisch vrees ik), maar: waar vind je een man die ook al op zo'n jonge leeftijd vader wil worden ram83? Of is je vriend veel ouder?
Niet dat ik hard op zoek ben, want ik ben happy met mijn vriend... Maar ik ken in ieder geval géén mannen in de leeftijd 25-30 die er nu al aan denken om 'papa' te worden...
De Wet van Wuiles: hoe langer de OP, hoe kleiner de kans op een duurzame relatie.
woensdag 28 januari 2009 om 10:58
ik heb ook voor nederlandse begrippen jong kinderen gekregen (25-27). Ik vind dat wel best, want ik was er aan toe. Bovendien heb ik kans dat ze als ik 45 ben zowat uit huis gaan. Liever zo dan eerst die heilige carriere maken en dan op je 40ste nog snel kinderen proberen te krijgen (wat dan misschien moeilijk gaat, ivf, etc) en dan tot je 60ste met kinderen opgescheept zitten. (pff, ik wil dan tutten met een kleinkind en niet mijn 20 jarige kinderen achter de broek zitten)
woensdag 28 januari 2009 om 11:01
woensdag 28 januari 2009 om 11:06
quote:Zwieber schreef op 28 januari 2009 @ 10:59:
Carriere maken en kinderen krijgen kunnen trouwens prima samen gaan hoor, het hoeft niet altijd óf óf te zijn.Nee akkoord, maar in de praktijk is het vaak toch of/of. Niet overal kan je carriere maken op en parttime baan en met fulltime voelen veel moeders zich toch niet prettig (en de huishoudens waar pa parttimed en ma fulltimed zijn op 1 hand te tellen.)
Carriere maken en kinderen krijgen kunnen trouwens prima samen gaan hoor, het hoeft niet altijd óf óf te zijn.Nee akkoord, maar in de praktijk is het vaak toch of/of. Niet overal kan je carriere maken op en parttime baan en met fulltime voelen veel moeders zich toch niet prettig (en de huishoudens waar pa parttimed en ma fulltimed zijn op 1 hand te tellen.)
woensdag 28 januari 2009 om 11:09
quote:Starshine schreef op 28 januari 2009 @ 11:06:
[...]
Nee akkoord, maar in de praktijk is het vaak toch of/of. Niet overal kan je carriere maken op en parttime baan en met fulltime voelen veel moeders zich toch niet prettig (en de huishoudens waar pa parttimed en ma fulltimed zijn op 1 hand te tellen.)
Dat heeft meer te maken met keuzes die je zelf maakt dan met de onmogelijkheid. Er valt bijna altijd wel een combinatie te maken maar velen doen dat niet omdat ze zich bijvoorbeeld liever niet fijn voelen bij full-time werken en een kind op de creche. Heel begrijpelijk maar je hebt w'él de keuze. De situaties waar het echt onmogelijk is en je geen keuze hebt komen veel minder voor.
Maar we gaan een beetje te off-topic.
[...]
Nee akkoord, maar in de praktijk is het vaak toch of/of. Niet overal kan je carriere maken op en parttime baan en met fulltime voelen veel moeders zich toch niet prettig (en de huishoudens waar pa parttimed en ma fulltimed zijn op 1 hand te tellen.)
Dat heeft meer te maken met keuzes die je zelf maakt dan met de onmogelijkheid. Er valt bijna altijd wel een combinatie te maken maar velen doen dat niet omdat ze zich bijvoorbeeld liever niet fijn voelen bij full-time werken en een kind op de creche. Heel begrijpelijk maar je hebt w'él de keuze. De situaties waar het echt onmogelijk is en je geen keuze hebt komen veel minder voor.
Maar we gaan een beetje te off-topic.
woensdag 28 januari 2009 om 12:07
Ja, idd.
Op dit moment loopt er nog een ander topic (wanneer ben je geslaagd in het leven) dat eigenlijk over hetzelfde onderwerp handelt, nl. 'is dit alles'.
In dit kader wil ik het volgende plaatje laten zien.
.
in deze piramide zie je welke behoeften een mens heeft en wat de vorowaarden zijn op aan een volgende behoefte te gaan werken.
Het is heel simpel eigenlijk. Als jij in een vluchtelingenkamp in Rwanda leeft, heb je de behoeftes: voedsel, veiligheid, een dak boven je hoofd. Denk maar niet dat die mensen daar erg veel waarde hechten aan zelfontplooiing.
Als jij materieel alles voor elkaar hebt, een goede relatie hebt, vrienden om je heen etc, komt de volgende behoefte om de hoek kijken. Ik denk dat jij ergens op zo'n grensvlak tussen twee behoeftes inzit en dat daar dat gevoel vandaan komt.
Op dit moment loopt er nog een ander topic (wanneer ben je geslaagd in het leven) dat eigenlijk over hetzelfde onderwerp handelt, nl. 'is dit alles'.
In dit kader wil ik het volgende plaatje laten zien.
.
in deze piramide zie je welke behoeften een mens heeft en wat de vorowaarden zijn op aan een volgende behoefte te gaan werken.
Het is heel simpel eigenlijk. Als jij in een vluchtelingenkamp in Rwanda leeft, heb je de behoeftes: voedsel, veiligheid, een dak boven je hoofd. Denk maar niet dat die mensen daar erg veel waarde hechten aan zelfontplooiing.
Als jij materieel alles voor elkaar hebt, een goede relatie hebt, vrienden om je heen etc, komt de volgende behoefte om de hoek kijken. Ik denk dat jij ergens op zo'n grensvlak tussen twee behoeftes inzit en dat daar dat gevoel vandaan komt.
