Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
woensdag 21 januari 2009 om 16:30
woensdag 21 januari 2009 om 19:23
Het is helemaal waar wat je zegt Marla, nr. 2 behoort toe aan een ander. Als je daar niet mee om kunt gaan, als je wilt dat je nr. 2 je nr. 1 wordt, dan kan je geen rust vinden, denk ik.
Mijn nr. 2 heeft ook een nr. 1 waar hij heel erg veel van houdt, datzelfde geldt voor mij. Wij weten van elkaar dat we elkaars nr. 2 zullen blijven en nooit elkaars nr. 1. Dat is goed zo!
Wij voelen elkaar dan ook als een cadeautje.
En inderdaad, ik zal mijn nr. 2 niet opgeven uit mezelf (op dit moment dan). Ik denk inderdaad dat er iets moet gebeuren, wil ik de keuze maken om nr. 2 los te laten. Alleen al als ik eraan denk, doet dat heel erg zeer.
Daarom heb ik zo vreselijk veel respect voor degenen die wel hebben kunnen kiezen.
Een emotionele achtbaan is het voor mij allang niet meer, de verwachtingen naar elkaar zijn gelijk, we hebben respect voor elkaars relatie, we weten waar we aan toe zijn.
En zoals al zo vaak hier gezegd, ik denk dat deze liefde voor nr. 2 nooit zal verdwijnen.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester van de mooie!
x Knipoogje
Mijn nr. 2 heeft ook een nr. 1 waar hij heel erg veel van houdt, datzelfde geldt voor mij. Wij weten van elkaar dat we elkaars nr. 2 zullen blijven en nooit elkaars nr. 1. Dat is goed zo!
Wij voelen elkaar dan ook als een cadeautje.
En inderdaad, ik zal mijn nr. 2 niet opgeven uit mezelf (op dit moment dan). Ik denk inderdaad dat er iets moet gebeuren, wil ik de keuze maken om nr. 2 los te laten. Alleen al als ik eraan denk, doet dat heel erg zeer.
Daarom heb ik zo vreselijk veel respect voor degenen die wel hebben kunnen kiezen.
Een emotionele achtbaan is het voor mij allang niet meer, de verwachtingen naar elkaar zijn gelijk, we hebben respect voor elkaars relatie, we weten waar we aan toe zijn.
En zoals al zo vaak hier gezegd, ik denk dat deze liefde voor nr. 2 nooit zal verdwijnen.
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester van de mooie!
x Knipoogje
woensdag 21 januari 2009 om 20:49
Ik ben blij voor jou Knipoogje dat jij zo kunt genieten van jou twee liefdes.
Jij hebt ook altijd geschreven dat je veel van je nr 1 houdt.
Hoe heb jij dat een plek gegeven?
Voel jij ook twee verschillende liefdes voor je twee mannen?
Ik was intens gelukkig in de periode dat ik genoot van het samenzijn met mijn nr 2, naast mijn gezinsleven.
Ik had toen wel last van schuldgevoel maar dat kwam ook vanwege de vriendschappen die o.a. op het spel stonden.
Maar ergens vind je in iemand iets, wat je niet bij de ander vindt.
Dat maakt nr 1 niet minder, maar het maakt wel dat je gevoelens helemaal in de war raken.
Je verwacht niet van jezelf dat je open staat voor nog een liefde in je leven.
En natuurlijk bedenk je wat iedereen zegt, "verliefd worden kan maar het gaat om wat je er mee doet...."
Maar er is een 'point of no return' en als je die overgaat, vervagen alle grenzen.
Ik heb er toen voor gekozen om het over en om mij heen te laten komen, net zoals vele anderen hier.
Ik gunde het mezelf, maar natuurlijk gun je dit niet je nr 1.
En toch lukt het om die gevoelens weg te drukken.
Er zit toch een raar mechanisme in de mens, houden van en tegelijkertijd toch iemand pijn kunnen doen.
Jij hebt ook altijd geschreven dat je veel van je nr 1 houdt.
Hoe heb jij dat een plek gegeven?
Voel jij ook twee verschillende liefdes voor je twee mannen?
Ik was intens gelukkig in de periode dat ik genoot van het samenzijn met mijn nr 2, naast mijn gezinsleven.
Ik had toen wel last van schuldgevoel maar dat kwam ook vanwege de vriendschappen die o.a. op het spel stonden.
Maar ergens vind je in iemand iets, wat je niet bij de ander vindt.
Dat maakt nr 1 niet minder, maar het maakt wel dat je gevoelens helemaal in de war raken.
Je verwacht niet van jezelf dat je open staat voor nog een liefde in je leven.
En natuurlijk bedenk je wat iedereen zegt, "verliefd worden kan maar het gaat om wat je er mee doet...."
Maar er is een 'point of no return' en als je die overgaat, vervagen alle grenzen.
Ik heb er toen voor gekozen om het over en om mij heen te laten komen, net zoals vele anderen hier.
Ik gunde het mezelf, maar natuurlijk gun je dit niet je nr 1.
En toch lukt het om die gevoelens weg te drukken.
Er zit toch een raar mechanisme in de mens, houden van en tegelijkertijd toch iemand pijn kunnen doen.
donderdag 22 januari 2009 om 01:00
Dag allemaal,
ik volg jullie al een tijdje, omdat ik erg veel in jullie verhalen herken.
Een paar dagen geleden hoorde ik op de radio een liedje van Frans Halsema en moest aan jullie allemaal (en mezelf
) denken. De tekst is al mooi, maar hij zingt (zong) het ook nog eens prachtig.
Dit is m:
Frans Halsema - Ik mis
Ik mis een gele regenjas, een vinger op het randje van een sherryglas
Ik mis het wachten op de hoek en zoals jij daar aan komt in je spijkerbroek
Ik mis het altijd even plagen met de haaltjes aan mijn sigaret, en het woordje kom dan maar
Ik mis al elke lange autorit, als jij dan zwijgend naast me zit
Dat kleine streelgebaar
En ik heb alles wat een mens maar kan verlangen
Ik heb een vrouw, ik heb een huis, ik heb een kind
Maar waarom blijf ik dan aan kleine dingen hangen
Alsof het leven daarmee pas begint
Ik mis de kauwgom in je zak, die ik daar altijd terugvind
Naast je nagellak
Ik mis een vinger op mijn arm, hij trekt maar een klein streepje
En ik voel me warm
Ik mis ons stiekem in de bioscoop, domweg gelukkig zonder hoop
Hulp zoekend bij elkaar
Ik mis de angst dat deze keer misschien, een van ons tweeen wordt gezien
En denken was 't maar waar
Want jij hebt alles wat een mens maar kan verlangen
Je hebt een man, je hebt een huis, je hebt een kind
En waarom dus aan kleine dingen hangen
Alsof het leven daarmee pas begint
Ik mis je gele regenjas waarop wat tranen gingen
Naast sigarettenas
Ik mis het woordje lieveling, dat zeggen moest
Je weet dat dit zo niet meer ging
Ik mis de stem die er nu niet meer is, om te beamen wat ik mis
De nagel in mijn hand
Die nagel die wanhopig zei, ik zal je missen en jij mij
M'n lief, m'n misverstand
Wij hebben alles wat een mens maar kan verlangen
Een lieve vrouw, een lieve man, een huis, een kind
De kleine dingen waar we nu aan blijven hangen
Zijn het geluk waarmee verdriet begint
Vooral die zin: 'M'n lief, m'n misverstand'
ik volg jullie al een tijdje, omdat ik erg veel in jullie verhalen herken.
Een paar dagen geleden hoorde ik op de radio een liedje van Frans Halsema en moest aan jullie allemaal (en mezelf
) denken. De tekst is al mooi, maar hij zingt (zong) het ook nog eens prachtig.Dit is m:
Frans Halsema - Ik mis
Ik mis een gele regenjas, een vinger op het randje van een sherryglas
Ik mis het wachten op de hoek en zoals jij daar aan komt in je spijkerbroek
Ik mis het altijd even plagen met de haaltjes aan mijn sigaret, en het woordje kom dan maar
Ik mis al elke lange autorit, als jij dan zwijgend naast me zit
Dat kleine streelgebaar
En ik heb alles wat een mens maar kan verlangen
Ik heb een vrouw, ik heb een huis, ik heb een kind
Maar waarom blijf ik dan aan kleine dingen hangen
Alsof het leven daarmee pas begint
Ik mis de kauwgom in je zak, die ik daar altijd terugvind
Naast je nagellak
Ik mis een vinger op mijn arm, hij trekt maar een klein streepje
En ik voel me warm
Ik mis ons stiekem in de bioscoop, domweg gelukkig zonder hoop
Hulp zoekend bij elkaar
Ik mis de angst dat deze keer misschien, een van ons tweeen wordt gezien
En denken was 't maar waar
Want jij hebt alles wat een mens maar kan verlangen
Je hebt een man, je hebt een huis, je hebt een kind
En waarom dus aan kleine dingen hangen
Alsof het leven daarmee pas begint
Ik mis je gele regenjas waarop wat tranen gingen
Naast sigarettenas
Ik mis het woordje lieveling, dat zeggen moest
Je weet dat dit zo niet meer ging
Ik mis de stem die er nu niet meer is, om te beamen wat ik mis
De nagel in mijn hand
Die nagel die wanhopig zei, ik zal je missen en jij mij
M'n lief, m'n misverstand
Wij hebben alles wat een mens maar kan verlangen
Een lieve vrouw, een lieve man, een huis, een kind
De kleine dingen waar we nu aan blijven hangen
Zijn het geluk waarmee verdriet begint
Vooral die zin: 'M'n lief, m'n misverstand'
donderdag 22 januari 2009 om 12:37
Hallo allemaal,
Wat een verhalen allemaal weer, en zo herkenbaar, nu, nr2 heeft weer besloten dat we er mee stoppen, maar nu echt, tot we allebei gescheiden zijn,
Ik heb het weer vreselijk moeilijk, maar heb op het moment teveel problemen met nr1,
nr2 kan dit niet meer aan, en voor allebei onze gezinnen moeten we nog even doorgaan,
Onze kids gaan voor, voor ONS
Het heeft nu bij elkaar 10 jaar geduurd, waarvan 4 jr relatie,
dus al moet ik nog 10 jr wachten, onze liefde blijft
Dames bedankt voor al jullie steun, ik lees af en toe nog wel mee hoor,
knuffel van Anna
Wat een verhalen allemaal weer, en zo herkenbaar, nu, nr2 heeft weer besloten dat we er mee stoppen, maar nu echt, tot we allebei gescheiden zijn,
Ik heb het weer vreselijk moeilijk, maar heb op het moment teveel problemen met nr1,
nr2 kan dit niet meer aan, en voor allebei onze gezinnen moeten we nog even doorgaan,
Onze kids gaan voor, voor ONS
Het heeft nu bij elkaar 10 jaar geduurd, waarvan 4 jr relatie,
dus al moet ik nog 10 jr wachten, onze liefde blijft
Dames bedankt voor al jullie steun, ik lees af en toe nog wel mee hoor,
knuffel van Anna
donderdag 22 januari 2009 om 19:23
Marla, ik voel me ook heel erg bevoorrecht, besef dat ik iets heel bijzonders heb. Het heeft me, zeker in het begin dat nr. 2 en ik iets met elkaar hadden, heel veel energie (niet het goede woord eigenlijk) gekost. Ik genoot ontzettend van het contact met mijn nr. 2, maar realiseerde me tegelijkertijd dat ik oneerlijk was t.o.v. mijn nr. 1, maar ook naar mijzelf. De aantrekkingskracht was zo groot, ik kon en wilde niet besluiten om te stoppen met nr. 2. Inmiddels zijn we 2 jaar verder, nr. 2 en ik weten precies wat we van elkaar verwachten en wat we aan elkaar hebben, dat is heel heel erg fijn. Daardoor kan je het ook makkelijker een plekje geven, echt uitleggen hoe ik dat kan, kan ik niet. Ik heb er gewoon rust van, ik hou gewoon van 2 mannen. Die liefde die ik heb voor deze 2 kan je eigenlijk niet vergelijken, met mijn nr. 1 leef ik samen, we hebben samen kinderen, voeden ze samen op, kunnen (over de meeste dingen) heel fijn praten met elkaar. Met mijn nr. 2 deel ik wel dagelijkse dingetjes, maar ook niet alles omdat ik hem daarmee niet wil belasten. Maar houden van..... ja, dat doe ik van allebei!
Die schuldgevoelens, natuurlijk heb ik die ook, maar ik duw ze weg, ik ben soms net een struisvogel.
Natuurlijk is het zo dat je openstaat voor een nr. 2, ik had dat van mezelf ook nooit gedacht. Ik een "vreemdganger", never!!! Nu zeg ik nooit meer nooit. Ja, het is me in eerste instantie overkomen, ik zocht het niet echt op. Ja, het is een bewuste keuze, zodra je de spanning en aantrekkingskracht voelt, kan je nog stoppen. Doe je dat niet dan is er inderdaad een point of no return.
Ook ik denk vaak, stel dat mijn nr. 1 achter mijn nr. 2 komt, dit heeft mijn nr. 1 nooit, nooit verdiend!!! En toch... nr. 2 voelt zo vertrouwd, is een deel van mijn leven.
Juist vanwege het point of no return probeer ik anderen te waarschuwen. Ik weet niet wat de toekomst mij brengt, maar dat ik verdriet zal hebben om mijn nr. 2, dat weet ik zeker. Uiteindelijk verliezen we elkaar op welke manier dan ook. (Lees het boek "Zout op mijn huid", nu al krijg ik tranen in mijn ogen.)
Marla, ik hoop dat je je nr. 2 een mooi plekje kunt geven, die liefde gaat niet over, denk ik. Doorelkaargeschud houdt ook nog steeds van zijn nr. 2. Ik denk dat bij velen hier, de liefde voor nr. 2 nooit zal overgaan, welke keus je ook maakt of er voor je gemaakt wordt.
Tulin, ontzettende mooie tekst!!! Straks zal ik eens even op youtube zoeken en luisteren. Gebeurd mij ook vaak, dan hoor je muziek met een tekst en die betrekt je direct op jezelf.
Vrouwtje, direct komt er een zinnetje bij me naar boven als ik je verhaal lees; "het is beter iets moois te verliezen, dan dat je het nooit hebt gekend". Geniet van die mooie momenten, sla ze op!
Anna, getrouwd met nr. 1, verbonden met nr. 2. Een hele hele grote arm om je heen!!!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Die schuldgevoelens, natuurlijk heb ik die ook, maar ik duw ze weg, ik ben soms net een struisvogel.
Natuurlijk is het zo dat je openstaat voor een nr. 2, ik had dat van mezelf ook nooit gedacht. Ik een "vreemdganger", never!!! Nu zeg ik nooit meer nooit. Ja, het is me in eerste instantie overkomen, ik zocht het niet echt op. Ja, het is een bewuste keuze, zodra je de spanning en aantrekkingskracht voelt, kan je nog stoppen. Doe je dat niet dan is er inderdaad een point of no return.
Ook ik denk vaak, stel dat mijn nr. 1 achter mijn nr. 2 komt, dit heeft mijn nr. 1 nooit, nooit verdiend!!! En toch... nr. 2 voelt zo vertrouwd, is een deel van mijn leven.
Juist vanwege het point of no return probeer ik anderen te waarschuwen. Ik weet niet wat de toekomst mij brengt, maar dat ik verdriet zal hebben om mijn nr. 2, dat weet ik zeker. Uiteindelijk verliezen we elkaar op welke manier dan ook. (Lees het boek "Zout op mijn huid", nu al krijg ik tranen in mijn ogen.)
Marla, ik hoop dat je je nr. 2 een mooi plekje kunt geven, die liefde gaat niet over, denk ik. Doorelkaargeschud houdt ook nog steeds van zijn nr. 2. Ik denk dat bij velen hier, de liefde voor nr. 2 nooit zal overgaan, welke keus je ook maakt of er voor je gemaakt wordt.
Tulin, ontzettende mooie tekst!!! Straks zal ik eens even op youtube zoeken en luisteren. Gebeurd mij ook vaak, dan hoor je muziek met een tekst en die betrekt je direct op jezelf.
Vrouwtje, direct komt er een zinnetje bij me naar boven als ik je verhaal lees; "het is beter iets moois te verliezen, dan dat je het nooit hebt gekend". Geniet van die mooie momenten, sla ze op!
Anna, getrouwd met nr. 1, verbonden met nr. 2. Een hele hele grote arm om je heen!!!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
donderdag 22 januari 2009 om 21:57
quote:vrouwtje29 schreef op 22 januari 2009 @ 12:22:
Er zijn zoveel vrouwen die denken; wil ik dit nog 30 jaar?' Ook als je gelukkig bent. Van degenen die dit gezegd hebben, zijn echt gelukkig en mogen niet klagen en toch schiet die gedachte soms door het hoofd.
Vrouwtje, dat vraag ik me nou nooit af.
Geniet van de mooie momenten en pas goed op jezelf!
Anna dikke
Er zijn zoveel vrouwen die denken; wil ik dit nog 30 jaar?' Ook als je gelukkig bent. Van degenen die dit gezegd hebben, zijn echt gelukkig en mogen niet klagen en toch schiet die gedachte soms door het hoofd.
Vrouwtje, dat vraag ik me nou nooit af.
Geniet van de mooie momenten en pas goed op jezelf!
Anna dikke
vrijdag 23 januari 2009 om 12:41
Hoi Vrouwtje, heb je hem nog wel gezien afgelopen tijd? Jullie hadden toch ook nog niet echt gezoend? Zou zeker geen dingen doen waar je niet helemaal achter staat, je krijgt toch al schuldgevoel (denk ik) en schuldgevoel over dingen waar jezelf eigenlijk ook niet helemaal achter staat is nog moeilijker om mee te gaan. Althans dat is mijn mening.
Lees ook nog steeds mee met de rest en blijf veel herkennen, het blijft gewoon moeilijk om van 2 mannen houden, maar het kan ook heel mooi zijn. Ik zit nu even in rustiger vaarwater en dat gaat me goed af, en als het me wat moeilijker af gaat, denk ik aan onze mooie gezamenlijke herinneringen, alleen verschil is nu dat ik deze even niet met hem deel maar gewoon zelf van geniet. Ben wel blij met de rust en merk dat het tussen mij en nr 1 ook iets beter gaat, toch even vaker een knuffelmoment enzo.
Nou succes weer met alle emoties en prettig weekend alvast allemaal!
Lees ook nog steeds mee met de rest en blijf veel herkennen, het blijft gewoon moeilijk om van 2 mannen houden, maar het kan ook heel mooi zijn. Ik zit nu even in rustiger vaarwater en dat gaat me goed af, en als het me wat moeilijker af gaat, denk ik aan onze mooie gezamenlijke herinneringen, alleen verschil is nu dat ik deze even niet met hem deel maar gewoon zelf van geniet. Ben wel blij met de rust en merk dat het tussen mij en nr 1 ook iets beter gaat, toch even vaker een knuffelmoment enzo.
Nou succes weer met alle emoties en prettig weekend alvast allemaal!
vrijdag 23 januari 2009 om 19:47
Doorelkaargeschud, hoe zit dat met jou?
Want ik heb begrepen uit jou berichten dat jij ook al een hele tijd zonder nr 2 bent, hoe denk jij daar over?
Jij schrijft dat jij je nr 2 ook al jaren niet meer hebt gezien, hoe zou jij het vinden als je nr 2 weer zou ontmoeten?Zou jij dat aandurven en aankunnen?
Inderdaad heb ik mijn nr. 2 al jaren niet meer gezien. Een ontmoeting lijkt op zich geweldig, maar ik moet je zeggen dat alles voor mij zo'n prijs heeft gehad dat ik er zeker niet naar op zoek ga. Dat hebben overigens nr.2 en ik ook aan elkaar beloofd en aan die belofte heb ik mij al die tijd gehouden. Door mijn werk zit ik nog wel eens in de buurt en zou ik het zeker kunnen. Het risico is echter ook enorm groot en daarvoor heb ik ook teveel angst om datgene dat ik nog wel heb ook nog eens kwijt te raken. Ik koester datgene wat ik nog wel heb en daar ben ik heel gelukkig mee. Wellicht dat ik mijn nr. 2 nog eens zie, maar dat zal dan niet zijn opgezocht, maar per toeval.
Want ik heb begrepen uit jou berichten dat jij ook al een hele tijd zonder nr 2 bent, hoe denk jij daar over?
Jij schrijft dat jij je nr 2 ook al jaren niet meer hebt gezien, hoe zou jij het vinden als je nr 2 weer zou ontmoeten?Zou jij dat aandurven en aankunnen?
Inderdaad heb ik mijn nr. 2 al jaren niet meer gezien. Een ontmoeting lijkt op zich geweldig, maar ik moet je zeggen dat alles voor mij zo'n prijs heeft gehad dat ik er zeker niet naar op zoek ga. Dat hebben overigens nr.2 en ik ook aan elkaar beloofd en aan die belofte heb ik mij al die tijd gehouden. Door mijn werk zit ik nog wel eens in de buurt en zou ik het zeker kunnen. Het risico is echter ook enorm groot en daarvoor heb ik ook teveel angst om datgene dat ik nog wel heb ook nog eens kwijt te raken. Ik koester datgene wat ik nog wel heb en daar ben ik heel gelukkig mee. Wellicht dat ik mijn nr. 2 nog eens zie, maar dat zal dan niet zijn opgezocht, maar per toeval.
zaterdag 24 januari 2009 om 15:09
DEG, bedankt voor je reaktie.
Ik zoek mijn nr 2 nog wel vaak,vooral bij onze 'opstapplek' in de hoop op een "toevallige" ontmoeting, maar tevergeefs.
Het is voor mij ook niet zo moeilijk omdat het dicht bij mijn werkplek ligt.Daarom is het ook zo moeilijk om los te komen.
Mijn hele werk en leefomgeving is verweven met mijn nr 2.
Vooral mijn werkplek, ik heb zelfs nog moeite gedaan om elders te kunnen werken maar op de reistijd haakte ik af.
Nu bezoek ik de plekken ook om even tot rust te komen,even terug te denken aan onze intense liefde.
De hoop dat hij er ooit staat, zal ik waarschijnlijk toch niet los kunnen laten, maar ik ben er niet meer zo verdrietig om.
Het geeft ook wel weer kracht.
Ik wil hem niet storen en daarom hoop ik dat hij ook ooit op een moment onze plek opzoekt.
We hebben al eens eerder tijdens ons gedwongen afscheid elkaar ontmoet op deze plek, stom toeval, allebei zochten we een verwerkingsplek en we reden elkaar gewoon tegemoet.
Maar dat is alweer een paar jaar geleden.
Tussen jou regels door lees ik veel verdriet over wat jij verloren hebt, heb jij spijt van alles?
Dat wat jij schrijft, dat is nou net waar ik vragen over heb, hoe heeft mijn n 2 de tijd erna doorgemaakt.
Heel mondjesmaat hoor ik nog wel eens iets, en dat roept nog wel eens vragen bij mij op.
Daarom is het voor mij ook zo moeilijk om los te komen, er zijn nog via, via een paar lijntjes die met hem verbonden zijn.
Zoals de vrienden,dat maakt het soms heel zwaar.
Ik ben blij dat je schrijft dat je, met wat je nog hebt, heel gelukkig bent.
Dat geldt voor mij ook, maar helemaal loskomen van mijn nr 2 lukt mij gewoon nog niet zo goed.
Ik zoek mijn nr 2 nog wel vaak,vooral bij onze 'opstapplek' in de hoop op een "toevallige" ontmoeting, maar tevergeefs.
Het is voor mij ook niet zo moeilijk omdat het dicht bij mijn werkplek ligt.Daarom is het ook zo moeilijk om los te komen.
Mijn hele werk en leefomgeving is verweven met mijn nr 2.
Vooral mijn werkplek, ik heb zelfs nog moeite gedaan om elders te kunnen werken maar op de reistijd haakte ik af.
Nu bezoek ik de plekken ook om even tot rust te komen,even terug te denken aan onze intense liefde.
De hoop dat hij er ooit staat, zal ik waarschijnlijk toch niet los kunnen laten, maar ik ben er niet meer zo verdrietig om.
Het geeft ook wel weer kracht.
Ik wil hem niet storen en daarom hoop ik dat hij ook ooit op een moment onze plek opzoekt.
We hebben al eens eerder tijdens ons gedwongen afscheid elkaar ontmoet op deze plek, stom toeval, allebei zochten we een verwerkingsplek en we reden elkaar gewoon tegemoet.
Maar dat is alweer een paar jaar geleden.
Tussen jou regels door lees ik veel verdriet over wat jij verloren hebt, heb jij spijt van alles?
Dat wat jij schrijft, dat is nou net waar ik vragen over heb, hoe heeft mijn n 2 de tijd erna doorgemaakt.
Heel mondjesmaat hoor ik nog wel eens iets, en dat roept nog wel eens vragen bij mij op.
Daarom is het voor mij ook zo moeilijk om los te komen, er zijn nog via, via een paar lijntjes die met hem verbonden zijn.
Zoals de vrienden,dat maakt het soms heel zwaar.
Ik ben blij dat je schrijft dat je, met wat je nog hebt, heel gelukkig bent.
Dat geldt voor mij ook, maar helemaal loskomen van mijn nr 2 lukt mij gewoon nog niet zo goed.
zaterdag 24 januari 2009 om 21:24
Heb nergens spijt van. Natuurlijk praat ik over de prijs en de gevolgen wat alles heeft veroorzaakt. Maar dat staat los van de relatie die ik had met mijn nr. 2. Dat gevoel is goud waard en verwarmd me nog steeds op momenten dat ik het extra nodig heb. Het heeft een vast plekje een mijn hart en zal nooit meer weggaan. Als je zo'n intense band met een ander hebt ervaren, dan zal loskomen volgens mij nooit gebeuren. Maar is dat echt nodig? Ik vraag het me af, volgens mij gaat het er meer om er op een goede manier mee om te gaan. En ja, dat is een zoektocht en lange strijd. En tuurlijk, ook ik ben wel eens te vinden op plekken waar ik een bijzonder gevoel bij heb. Ik doe dat echter niet om mijn nr.2 weer te ontmoeten, maar om zelf tot rust te komen, na te genieten en op kracht te komen. Het is 1 grote energiebron waar ik zo af en toe eens kan bijtanken. Heerlijk ook om dat voor jezelf te hebben. Misschien kun jij er ook meer zo naar kijken en daar extra kracht uithalen.
zondag 25 januari 2009 om 13:08
DEG, uit jou woorden klinken rust, kracht, en liefde.
Ik wou dat ik iets meer van die rust en kracht had.Liefde heb ik genoeg, maar ik moet het opnieuw leren investeren in de man waar ik voor gekozen heb.
Ik vind het moeilijk om mezelf weer helemaal te kunnen geven.
Het lijkt wel of ik me schuldig voel naar twee mannen toe.
De ene man voor al het verdriet wat ik hem heb aangedaan, en het idee dat hij niet alleen mijn hart heeft en de andere man om het feit dat ik met hart en ziel van hem hield maar niet voor hem kon kiezen.
Ik zit op de een of andere manier met mijn gevoelsleven in de knoop.
Niets is, of lijkt meer op wat het ooit was.
Voor de buitenwereld misschien wel, maar van binnen is het nog steeds onrustig.
Enerzijds haal ik energie uit mijn ervaring, precies zoals jij het ook beschrijft DEG, het geeft me een heel rijk gevoel dat ik liefde in de puurste vorm heb mogen ervaren.
Maar anderzijds heb ik moeite met het definitieve afscheid.
Wat je schrijft is waar, ik hoef ook niet los te komen, ik moet het een mooie plek geven.
Maar afscheid heb ik moeten nemen, afscheid van een vriend, een maatje en een grote liefde, en afscheid nemen van iemand die nog verder leeft, en weten dat de mensen in mijn omgeving van alles over hem weten maar het bewust niet delen met mij, dat is moeilijk, en ingewikkeld.
Maar ik klaag niet naar de buitenwereld, ik heb het mezelf uiteindelijk aangedaan.
Maar het is soms even fijn om het met anderen te kunnen delen, het is een geluk en een verdriet tegelijkertijd.
Ik wou dat ik iets meer van die rust en kracht had.Liefde heb ik genoeg, maar ik moet het opnieuw leren investeren in de man waar ik voor gekozen heb.
Ik vind het moeilijk om mezelf weer helemaal te kunnen geven.
Het lijkt wel of ik me schuldig voel naar twee mannen toe.
De ene man voor al het verdriet wat ik hem heb aangedaan, en het idee dat hij niet alleen mijn hart heeft en de andere man om het feit dat ik met hart en ziel van hem hield maar niet voor hem kon kiezen.
Ik zit op de een of andere manier met mijn gevoelsleven in de knoop.
Niets is, of lijkt meer op wat het ooit was.
Voor de buitenwereld misschien wel, maar van binnen is het nog steeds onrustig.
Enerzijds haal ik energie uit mijn ervaring, precies zoals jij het ook beschrijft DEG, het geeft me een heel rijk gevoel dat ik liefde in de puurste vorm heb mogen ervaren.
Maar anderzijds heb ik moeite met het definitieve afscheid.
Wat je schrijft is waar, ik hoef ook niet los te komen, ik moet het een mooie plek geven.
Maar afscheid heb ik moeten nemen, afscheid van een vriend, een maatje en een grote liefde, en afscheid nemen van iemand die nog verder leeft, en weten dat de mensen in mijn omgeving van alles over hem weten maar het bewust niet delen met mij, dat is moeilijk, en ingewikkeld.
Maar ik klaag niet naar de buitenwereld, ik heb het mezelf uiteindelijk aangedaan.
Maar het is soms even fijn om het met anderen te kunnen delen, het is een geluk en een verdriet tegelijkertijd.
zondag 25 januari 2009 om 21:55
