Kinderen
alle pijlers
Minder vruchtbaar en zwanger worden
woensdag 28 januari 2009 om 10:04
Als je iets nieuws doet moet je het goed doen, dus vandaar dat ik mijn eerste echte topic meteen op de kinderpijler slinger. Voor de leeuwen ermee!
De situatie is als volgt. Mijn man (Cornell, naar goed forumgebruik) en ik proberen een kind te krijgen, nu zo'n vijf maanden. Voordat we aan deze onderneming begonnen wisten we al dat het misschien wat lang ging duren, dus hebben we ons ingesteld op een flinke tijd wachten. Nu we echter een paar maanden bezig zijn, merk ik dat ik toch wat vragen heb.
Cornell heeft vijf jaar geleden kanker gehad, testiskanker, en er is een zaadbal weggehaald. Hij heeft er nog één over gelukkig, en ondanks bestraling is hij vruchtbaar bevonden, zo'n vier-en-half jaar geleden. Voor de zekerheid is er sperma ingevroren, dat ligt op dit moment ergens in een vriezer.
Een half jaar geleden is hij genezen verklaard. Zijn behandelend arts heeft hem bij afscheid wel gezegd aan de bel te trekken als er binnen een paar maanden nog geen bevruchting heeft plaatsgevonden, en heeft dat ook in zijn ontslagbrief vermeld.
Nu ik: ik heb een cyclus van 40 dagen. Ik heb er afgelopen maand, na een vermoedelijke miskraam (maar misschien leek het er alleen op?), maar eens wat ovulatietesten tegen aangegooid, en hoewel hij roze was, wordt de test bij lange na niet positief. Een vriendin zit me bang te maken met pcos-verhalen (bij 42 dagen heb je geen eisprong, zei ze dreigend - ze heeft zelf trouwens pco), en inmiddels ben ik wel een tikje aan het twijfelen geslagen: hoe erg is het dat ik zo'n lange cyclus heb?
Mijn vragen nu: heeft iemand ervaring met bovenstaande? Misschien niet met allebei, met een van de twee zaken is ook goed. Wanneer stap je naar een arts? Na een paar maanden lijkt me wat snel, zoals arts zei. Nouja, ervaring dus maar, en jullie wijze raad en meningen. Alvast mijn dank!
De situatie is als volgt. Mijn man (Cornell, naar goed forumgebruik) en ik proberen een kind te krijgen, nu zo'n vijf maanden. Voordat we aan deze onderneming begonnen wisten we al dat het misschien wat lang ging duren, dus hebben we ons ingesteld op een flinke tijd wachten. Nu we echter een paar maanden bezig zijn, merk ik dat ik toch wat vragen heb.
Cornell heeft vijf jaar geleden kanker gehad, testiskanker, en er is een zaadbal weggehaald. Hij heeft er nog één over gelukkig, en ondanks bestraling is hij vruchtbaar bevonden, zo'n vier-en-half jaar geleden. Voor de zekerheid is er sperma ingevroren, dat ligt op dit moment ergens in een vriezer.
Een half jaar geleden is hij genezen verklaard. Zijn behandelend arts heeft hem bij afscheid wel gezegd aan de bel te trekken als er binnen een paar maanden nog geen bevruchting heeft plaatsgevonden, en heeft dat ook in zijn ontslagbrief vermeld.
Nu ik: ik heb een cyclus van 40 dagen. Ik heb er afgelopen maand, na een vermoedelijke miskraam (maar misschien leek het er alleen op?), maar eens wat ovulatietesten tegen aangegooid, en hoewel hij roze was, wordt de test bij lange na niet positief. Een vriendin zit me bang te maken met pcos-verhalen (bij 42 dagen heb je geen eisprong, zei ze dreigend - ze heeft zelf trouwens pco), en inmiddels ben ik wel een tikje aan het twijfelen geslagen: hoe erg is het dat ik zo'n lange cyclus heb?
Mijn vragen nu: heeft iemand ervaring met bovenstaande? Misschien niet met allebei, met een van de twee zaken is ook goed. Wanneer stap je naar een arts? Na een paar maanden lijkt me wat snel, zoals arts zei. Nouja, ervaring dus maar, en jullie wijze raad en meningen. Alvast mijn dank!
anoniem_69819 wijzigde dit bericht op 28-01-2009 10:05
Reden: Vierkantjes vervangen door apostrofjes;)
Reden: Vierkantjes vervangen door apostrofjes;)
% gewijzigd
woensdag 28 januari 2009 om 10:11
Ik weet niet Parneel, ben geen expert in deze. Maar de combinatie van zijn voorgescheidenis en jouw cyclus, zou mij toch wel een afspraak doen maken. NIet in paniek ofzo, want er is nog niks aan de hand. Maar ik zou het niet willen afwachten een jaar lang. Dat doe je normaal gesproken als er écht geen reden is om aan te nemen dat er iets aan de hand zou kunnen zijn. En in jullie situatie vind ik dat wel.
Dus ik zou op je dooie gemakje een afspraak maken. Dan is het alweer 6 maanden dat jullie aan het proberen zijn en dan kun je al die vragen dus stellen aan een arts. Zodat -als het dan vervolgens nog niet lukt- jullie met een jaar actief aan de beurt zijn en het traject van 'probeer het eens zo en doe eens zus' al gehad hebben en gelijk door kunnen voor onderzoeken.
Ik vind jouw cyclus ook aan de erg lange kant, zeker als je met zo'n test geen eisprong signaleert. Het kan misschien makkelijk op te lossen zijn. Maar waarom daar verplicht nog maanden op moeten gaan wachten?
Succes iig. en veel plezier met het zwanger proberen te worden
Dus ik zou op je dooie gemakje een afspraak maken. Dan is het alweer 6 maanden dat jullie aan het proberen zijn en dan kun je al die vragen dus stellen aan een arts. Zodat -als het dan vervolgens nog niet lukt- jullie met een jaar actief aan de beurt zijn en het traject van 'probeer het eens zo en doe eens zus' al gehad hebben en gelijk door kunnen voor onderzoeken.
Ik vind jouw cyclus ook aan de erg lange kant, zeker als je met zo'n test geen eisprong signaleert. Het kan misschien makkelijk op te lossen zijn. Maar waarom daar verplicht nog maanden op moeten gaan wachten?
Succes iig. en veel plezier met het zwanger proberen te worden
woensdag 28 januari 2009 om 10:22
Hoi Parnell,
Tjonge wat een verhaal zeg! Wel goed dat je vriend in eerste instantie vruchtbaar is bevonden. Al is vruchtbaar in die zin een breed begrip; als er bijvoorbeeld minder zaadjes zijn dan gemiddeld, kan het best zo zijn dat het iets langer duurt zonder dat dit verder gevolgen heeft.
vwb je cyclus; 40 dagen is idd iets aan de lange kant, maar zoals ik het begrijp ben je wel regelmatig. Dat vinden gyns altijd supercool En het hoeft niet per definitie zo te zijn dat je geen eisprong hebt met een lange cyclus.
Test je lang genoeg door met die ovulatietesten? Met een cyclus van 35 dagen heb ik mijn eisprong rond dag 18, dus ik kan me voorstellen dat jou eisprong later is?
Persoonlijk zou ik zoals intiem zegt rustig aan een afspraak maken. Het is al spannend zat zonder jullie complicerende factoren, daarnaast heeft de arts het ook aangegeven.
Maar hou je tot die tijd vast aan dat je vriend vruchtbaar is bevonden en jij een regelmatige cyclus hebt.
Als je wel naar het ziekenhuis gaat, gaan ze waars. zaad testen en jouw cyclus volgen, hormonen prikken etc. Het haalt wel definitief de romantiek en charme van zwanger worden uit het hele gebeuren. Maar het geeft je wel meer zekerheid misschien......
Lastig dilemma. Hoe dan ook heel veel succes!
Sophy
Tjonge wat een verhaal zeg! Wel goed dat je vriend in eerste instantie vruchtbaar is bevonden. Al is vruchtbaar in die zin een breed begrip; als er bijvoorbeeld minder zaadjes zijn dan gemiddeld, kan het best zo zijn dat het iets langer duurt zonder dat dit verder gevolgen heeft.
vwb je cyclus; 40 dagen is idd iets aan de lange kant, maar zoals ik het begrijp ben je wel regelmatig. Dat vinden gyns altijd supercool En het hoeft niet per definitie zo te zijn dat je geen eisprong hebt met een lange cyclus.
Test je lang genoeg door met die ovulatietesten? Met een cyclus van 35 dagen heb ik mijn eisprong rond dag 18, dus ik kan me voorstellen dat jou eisprong later is?
Persoonlijk zou ik zoals intiem zegt rustig aan een afspraak maken. Het is al spannend zat zonder jullie complicerende factoren, daarnaast heeft de arts het ook aangegeven.
Maar hou je tot die tijd vast aan dat je vriend vruchtbaar is bevonden en jij een regelmatige cyclus hebt.
Als je wel naar het ziekenhuis gaat, gaan ze waars. zaad testen en jouw cyclus volgen, hormonen prikken etc. Het haalt wel definitief de romantiek en charme van zwanger worden uit het hele gebeuren. Maar het geeft je wel meer zekerheid misschien......
Lastig dilemma. Hoe dan ook heel veel succes!
Sophy
woensdag 28 januari 2009 om 10:33
Ik heb zelf PCO en zo zwart/wit als je vriendin het zegt is het niet hoor. Met zo'n lange cyclus is de kans een stuk groter dat je idd geen eisprong hebt, maar er kan ook af en toe wel een eisprong zijn(mijn middelste zoon is daar het voorbeeld van, mijn andere 3 kinderen zijn met wat hulp van de gynaecoloog verwekt).
Maar ik zou toch maar eens een afspraak maken bij de gynaecoloog. In jullie geval is het wel geoorloofd om eerder aan de bel te trekken, normaal gesproken wordt je na een jaar pas doorverwezen. PCO is vrij eenvoudig op te sporen met een bloedonderzoek en een echo van je eierstokken. En een groot gedeelte van de vrouwen met PCO kunnen met wat kunstgrepen(varieert van het slikken van pillen tot het spuiten van hormonen tot uiteindelijk ivf) wel zwanger worden.
In die onderzoeken wordt de man meegenomen, hij moet dan een potje sperma inleveren, wordt dat meteen ook nog gecontroleerd.
Succes!
Maar ik zou toch maar eens een afspraak maken bij de gynaecoloog. In jullie geval is het wel geoorloofd om eerder aan de bel te trekken, normaal gesproken wordt je na een jaar pas doorverwezen. PCO is vrij eenvoudig op te sporen met een bloedonderzoek en een echo van je eierstokken. En een groot gedeelte van de vrouwen met PCO kunnen met wat kunstgrepen(varieert van het slikken van pillen tot het spuiten van hormonen tot uiteindelijk ivf) wel zwanger worden.
In die onderzoeken wordt de man meegenomen, hij moet dan een potje sperma inleveren, wordt dat meteen ook nog gecontroleerd.
Succes!
woensdag 28 januari 2009 om 10:45
Parnell, toe maar, op de hormonenpijler?
Maar ik vind je cyclus ook lang. Welke anticonceptie heb je hiervoor gebruikt, hoelang ben je daarmee gestopt en hoelang is je cyclus al 40 dagen?
Ik zou, als je je er niet gerust op voelt, gewoon even een afspraak maken en je zorgen bespreken, zeker omdat jullie een redelijk gegronde reden hebben om een afspraak te maken gezien het verleden van je man.
Maar ik vind je cyclus ook lang. Welke anticonceptie heb je hiervoor gebruikt, hoelang ben je daarmee gestopt en hoelang is je cyclus al 40 dagen?
Ik zou, als je je er niet gerust op voelt, gewoon even een afspraak maken en je zorgen bespreken, zeker omdat jullie een redelijk gegronde reden hebben om een afspraak te maken gezien het verleden van je man.
woensdag 28 januari 2009 om 10:51
Dank jullie voor jullie reacties! Ik ben stiekem erg opgelucht dat jullie me geen aansteller vinden. We hebben het er al zo'n beetje over gehad om in maart of april maar eens naar een arts toe te stappen, dat gaan we dus ook maar doen. En nu zonder schuldgevoel
Wat betreft die ovulatietesten: ik heb vanaf dag 15 getest. De test werd ietsje rozer rond dag 26 en zakte daarna weer weg, zonder positief te worden volgens de gebruiksaanwijzing. Ter illustratie, het streepje werd maximaal ietsje lichter dan onderste teststreepje:
Wat betreft die ovulatietesten: ik heb vanaf dag 15 getest. De test werd ietsje rozer rond dag 26 en zakte daarna weer weg, zonder positief te worden volgens de gebruiksaanwijzing. Ter illustratie, het streepje werd maximaal ietsje lichter dan onderste teststreepje:
woensdag 28 januari 2009 om 10:54
quote:Eowynn_ schreef op 28 januari 2009 @ 10:45:
Parnell, toe maar, op de hormonenpijler?
Maar ik vind je cyclus ook lang. Welke anticonceptie heb je hiervoor gebruikt, hoelang ben je daarmee gestopt en hoelang is je cyclus al 40 dagen?
Ik zou, als je je er niet gerust op voelt, gewoon even een afspraak maken en je zorgen bespreken, zeker omdat jullie een redelijk gegronde reden hebben om een afspraak te maken gezien het verleden van je man.
Zodra de bevruchting is geslaagd vertrek ik naar het ontaarde moeder-topic, ik zweer! *spuug*
Ik heb hiervoor de pil geslikt, trigynon, en ben daar nu anderhalf jaar mee gestopt. Het eerste half jaar was mijn cyclus nog zo'n 33 dagen dagen, maar inmiddels zijn we opgeschoven naar een steady 40. Wel regelmatig. Dat dan weer wel
Parnell, toe maar, op de hormonenpijler?
Maar ik vind je cyclus ook lang. Welke anticonceptie heb je hiervoor gebruikt, hoelang ben je daarmee gestopt en hoelang is je cyclus al 40 dagen?
Ik zou, als je je er niet gerust op voelt, gewoon even een afspraak maken en je zorgen bespreken, zeker omdat jullie een redelijk gegronde reden hebben om een afspraak te maken gezien het verleden van je man.
Zodra de bevruchting is geslaagd vertrek ik naar het ontaarde moeder-topic, ik zweer! *spuug*
Ik heb hiervoor de pil geslikt, trigynon, en ben daar nu anderhalf jaar mee gestopt. Het eerste half jaar was mijn cyclus nog zo'n 33 dagen dagen, maar inmiddels zijn we opgeschoven naar een steady 40. Wel regelmatig. Dat dan weer wel
woensdag 28 januari 2009 om 10:56
Parnell, gezien jullie geschiedenis zou ik het allemaal gewoon even laten nakijken.
Heb je al het temperaturen geprobeerd? Bij mij werkten namelijk de ovulatietesten helemaal niet!! (ben nu zwanger van de 2e, dus ovuleerde wel ). Als je temp stijgt, heb je al een indicatie of je ovuleert.
Maar wat voorgangers ook al zeiden: laat je (en het sperma van je man) even nakijken, is een kwestie van 1 of 2 keer naar het ziekenhuis en je weet al veel meer. Naar mijn ervaring kunnen ze dan veel onzekerheid wegnemen.
Heb je al het temperaturen geprobeerd? Bij mij werkten namelijk de ovulatietesten helemaal niet!! (ben nu zwanger van de 2e, dus ovuleerde wel ). Als je temp stijgt, heb je al een indicatie of je ovuleert.
Maar wat voorgangers ook al zeiden: laat je (en het sperma van je man) even nakijken, is een kwestie van 1 of 2 keer naar het ziekenhuis en je weet al veel meer. Naar mijn ervaring kunnen ze dan veel onzekerheid wegnemen.
woensdag 28 januari 2009 om 11:03
woensdag 28 januari 2009 om 11:37
Hoi Parnell,
Ik sluit me volledig bij de anderen aan: Gewoon een afspraak maken. Ik heb hier ook topics van stellen voorbij zien komen die zonder jullie geschiedenis na 6 maanden naar de huisarts zijn gegaan en doorverwezen werden.
quote:Sophy schreef op 28 januari 2009 @ 10:22:
Als je wel naar het ziekenhuis gaat, gaan ze waars. zaad testen en jouw cyclus volgen, hormonen prikken etc. Het haalt wel definitief de romantiek en charme van zwanger worden uit het hele gebeuren. Maar het geeft je wel meer zekerheid misschien......
Vind dit toch wel een te sterke uitspraak voor wat er kan gaan komen. Een verwijzing naar het ziekenhuis betekent absoluut niet meteen dat er hormonen gespoten moeten worden. Buiten dat is de ervaring van iedere vrouw / stel anders met het prikken van hormonen. Lichamelijk heb ik er geen last van gehad en bij de eerste behandelingen hebben wij er ook geen stress / druk van ondervonden.
Definitief verliezen van romantiek en charme vind ik ook wat te stellig en is voor iedereen weer anders. Maar zo ver is het bij jullie nog niet en zal het misschien ook niet komen.
Succes!
Ik sluit me volledig bij de anderen aan: Gewoon een afspraak maken. Ik heb hier ook topics van stellen voorbij zien komen die zonder jullie geschiedenis na 6 maanden naar de huisarts zijn gegaan en doorverwezen werden.
quote:Sophy schreef op 28 januari 2009 @ 10:22:
Als je wel naar het ziekenhuis gaat, gaan ze waars. zaad testen en jouw cyclus volgen, hormonen prikken etc. Het haalt wel definitief de romantiek en charme van zwanger worden uit het hele gebeuren. Maar het geeft je wel meer zekerheid misschien......
Vind dit toch wel een te sterke uitspraak voor wat er kan gaan komen. Een verwijzing naar het ziekenhuis betekent absoluut niet meteen dat er hormonen gespoten moeten worden. Buiten dat is de ervaring van iedere vrouw / stel anders met het prikken van hormonen. Lichamelijk heb ik er geen last van gehad en bij de eerste behandelingen hebben wij er ook geen stress / druk van ondervonden.
Definitief verliezen van romantiek en charme vind ik ook wat te stellig en is voor iedereen weer anders. Maar zo ver is het bij jullie nog niet en zal het misschien ook niet komen.
Succes!
woensdag 28 januari 2009 om 11:50
Ik vond dat wel hoor Anne, vooral toen ik wel hormonen moest gaan spuiten en 2 a 3 keer per week soms voor een groeiecho naar het zh moest, was de romantiek en charme van het zwanger worden echt weg. Ook al het verplichte vrijen soms, maar met een grote dosis humor maak je alles luchtiger. ("schat, was het voor jou net zo lekker als voor mij", na een IUI inseminatie)
woensdag 28 januari 2009 om 11:57
Over die behandelingen maak ik me niet eens zoveel zorgen eigenlijk. Ik vind de stap zelf naar een arts wel heel moeilijk, vooral voor Cornell. Hij is zo blij dat hij eindelijk niet meer hoeft, dat hij genezen is verklaard, verder kan met zijn leven, en dan wordt hij er alweer mee geconfronteerd...
Alle grote stappen in ons leven worden erdoor overschaduwd, en dat vindt hij heel erg. Huis kopen was ook al erg moeizaam, door zijn ziektegeschiedenis. En nu dit... Ergens hoop ik heel erg dat als er iets mis is, dat het aan mij ligt.
We proberen het nog een keer; tegen de tijd dat mijn cyclus is afgelopen is het maart, dan maken we tegen die tijd een afspraak.
Bedankt voor jullie adviezen!
Alle grote stappen in ons leven worden erdoor overschaduwd, en dat vindt hij heel erg. Huis kopen was ook al erg moeizaam, door zijn ziektegeschiedenis. En nu dit... Ergens hoop ik heel erg dat als er iets mis is, dat het aan mij ligt.
We proberen het nog een keer; tegen de tijd dat mijn cyclus is afgelopen is het maart, dan maken we tegen die tijd een afspraak.
Bedankt voor jullie adviezen!
woensdag 28 januari 2009 om 11:58
quote:Aruba schreef op 28 januari 2009 @ 11:54:
Parnell, je bent toch wel al een keer zwanger geweest? (of gooi ik nu echt dingen door elkaar?)Vorige cyclus leek het vagelijk op een miskraam: heel mini licht streepje en een verschrikkelijke ongesteldheid. Maar aan de andere kant: misschien hield m'n lichaam me wel voor de gek. Verder geen kinderen.
Parnell, je bent toch wel al een keer zwanger geweest? (of gooi ik nu echt dingen door elkaar?)Vorige cyclus leek het vagelijk op een miskraam: heel mini licht streepje en een verschrikkelijke ongesteldheid. Maar aan de andere kant: misschien hield m'n lichaam me wel voor de gek. Verder geen kinderen.
woensdag 28 januari 2009 om 12:01
woensdag 28 januari 2009 om 12:06
quote:Parnell schreef op 28 januari 2009 @ 11:58:
[...]
Vorige cyclus leek het vagelijk op een miskraam: heel mini licht streepje en een verschrikkelijke ongesteldheid. Maar aan de andere kant: misschien hield m'n lichaam me wel voor de gek. Verder geen kinderen.Okey want de doodoener die na zoiets altijd volgt: Je weet tenminste dat je zwanger kunt worden is wel waar. Hoe knullig het soms ook klinkt. Maar zou in jou situatie ook zeker aan de bel trekken.
[...]
Vorige cyclus leek het vagelijk op een miskraam: heel mini licht streepje en een verschrikkelijke ongesteldheid. Maar aan de andere kant: misschien hield m'n lichaam me wel voor de gek. Verder geen kinderen.Okey want de doodoener die na zoiets altijd volgt: Je weet tenminste dat je zwanger kunt worden is wel waar. Hoe knullig het soms ook klinkt. Maar zou in jou situatie ook zeker aan de bel trekken.
woensdag 28 januari 2009 om 12:11
Welke ovulatietesten gebruik je? Mijn gyn adviseert me namelijk om alleen maar die van Clear Blue te gebruiken. Ik heb ook goedkopere testen gebruikt, o.a. van het Kruidvat en van internet. Maar deze werkten niet bij mij. Ik ben trouwens na een jaar zelf proberen naar de huisarts gestapt. Daar hebben ze urine en bloed onderzocht. Ongeveer een half jaar later zijn we voor het eerst naar het ziekenhuis gegaan. Ik snap dat de stap naar het ziekenhuis voor je man groot is. Toch hoeft het zeker niet aan hem te liggen. En je begint ook echt niet gelijk met allerlei behandelingen; wel met allerlei vooronderzoeken.
Heel veel succes!!!!!
Heel veel succes!!!!!
woensdag 28 januari 2009 om 13:14
Ik heb tot nu toe inderdaad de goedkoopste gebruikt die ik kon vinden: internetdipsticks. Ik heb zo'n enorm lange cyclus, dat ik me met Clear Blue letterlijk helder blauw zou betalen. Heb er afgelopen maand 15 doorheen gejast.
Maar ik zal komende cyclus eens wat minder knieperig zijn en een paar Clear Blues halen, bedankt voor de tip! En ik zal ook eens gaan temperaturen, wie weet geeft dat wat duidelijkheid (en heb ik iets om mee te showen bij de dokter ).
@Aruba: dat was ook mijn eerste gedachte toen, maar inmiddels ben ik overal aan aan het twijfelen.
@Liubi: dank je voor dat positieve nieuws. Dat geeft de burger weer moed!
Maar ik zal komende cyclus eens wat minder knieperig zijn en een paar Clear Blues halen, bedankt voor de tip! En ik zal ook eens gaan temperaturen, wie weet geeft dat wat duidelijkheid (en heb ik iets om mee te showen bij de dokter ).
@Aruba: dat was ook mijn eerste gedachte toen, maar inmiddels ben ik overal aan aan het twijfelen.
@Liubi: dank je voor dat positieve nieuws. Dat geeft de burger weer moed!
