Minnaar

Wat als dat vrouwtje echt het gevoel heeft, en de man het niet heeft... is het dan niet normaal dat hij daar open en eerlijk over is?... Ik bedoel is het nou zo moeilijk om uit te leggen hoe je zelf in een rendevous/relatie/ofhoejehetwilnoemen staat?... een beetje eerlijkheid, duidelijkheid. Dat moet toch niet zo moeilijk zijn?.... beloftes zijn makkelijk te maken... maar eerlijkheid werkt op de lange duur toch het beste?....

Nou Geheim...klopt misschien wel een beetje.. Er was altijd al vanaf het begin dat hij de touwtjes in handen had wat contact betreft. Vond ik op zich prima, soms wat storend omdat het je wel afhankelijk maakt. Toch gaat dit me steeds meer tegen staan.

Tevens heb ik de laatste tijd steeds meer het idee dat ik 'ingeruild' ga worden. Klinkt heel raar, maar dat gevoel is opgekomen en het laat me niet los.



Soms heb ik het gevoel dat ik ziek ben..of is het 'gewoon' die verslaving?

Het maakt me kwaad en verdrietig, vooral omdat ik hier een fantastische vriend thuis heb zitten!



Kom ik echt weer uit dat dal/kuil zonder dat ik die ander vaarwel moet zeggen? Ik hoop dat ik zo sterk ben, want ik geniet van hem in mijn leven.

Is het jullie wel gelukt?



En Mrs Lucky, heb ik ook aan gedacht, maar ik geloof dat ik dat niet kan...of wel...

Neemt hij ineens minder contact op, lijkt hij steeds minder behoefte aan jou zien te hebben? Komt daar het idee van ingeruild worden vandaan?

Daar wordt je idd onzeker van. Dit topic staat er vol mee.

Ik weet ook niet waarom, maar ik krijg de indruk dat het de normale gang van zaken is. Erg storend.

Ik denk dat het enige dat je kan doen is accepteren dat hij minder behoefte heeft aan contact dan jij, maar dat dat absoluut nog niet wil zeggen dat het voor hem niet meer zo hoeft.

Probeer ervoor te zorgen dat hij niets merkt van die gevoelens en wees vrolijk en sexy.

Blijf je hiermee zitten, kies dan voor jezelf en zeg hem vaarwel.

klopt allemaal geheim!.. Mag ik zeggen dat je woorden me erg goed doen?!...



Niet teveel zeuren moet ik...vrolijk en spannend zijn...kan ik me iets bij voorstellen... contact moet leuk zijn en blijven, zolang ik maar niet besodemietert word (en dat is in dit verhaal wel heel erg om te zeggen besef ik....)

Geef hem het gevoel dat je zonder hem kunt.... (ook al is dat nu even niet zo)... Hij wil geen afhankelijk vriendinnetje, dat benauwd hem... Maak jezelf los van hem...



(en die 2e sv werkt echt )

Da's wel een goeie van Lucky.

Geef hem het gevoel dat je zonder hem kunt.

Dat zal hem aanzetten tot wat beter zijn best doen om je in zijn leven te houden.

klinkt misschien heel stom...maar hoe doe ik dat? Niet meer zo op afroep beschikbaar zijn? Sms negeren enzo?

Welkom Kortjakje!

Mijn kop staat er nu niet naar je relaas te lezen, ik probeer dat morgenavond te doen.

quote:mrsLucky schreef op 03 februari 2009 @ 17:22:

@ Toytje...

Ik wil je zeggen dat ik het ontzettend dapper van je vindt dat je erover begonnen bent. Ik kan me wel voorstellen dat hij ervan is geschrokken maar misschien gaat hij er nu wel over nadenken. De eerste reactie van mensen op dingen die ze niet gewend zijn is vaak heel afwijzend en heftig maar als hij om je geeft zal hij niet gelijk de deur dicht gooien omdat jij er alleen maar over begonnen bent. Het moet toch iets zijn wat bespreekbaar is? Los van het feit of hij hiermee op deze manier door wil of niet.



Ook in dit geval denk ik dat je hier respectvol over moet kunnen praten en hij moet ook begrijpen dat jij dit uit eerlijkheid op tafel hebt gegooid en dat moet hem ook wat waard zijn. Als jij dit voor jezelf had gehouden dan was dat veel minder eerlijk naar hem toe geweest.



Ik hoop dat je er een goed gesprek over kunt hebben dat is op dit moment denk ik nog veel belangrijker dan meteen conclusies verbinden. Wat mij betreft is dat nog een deur verder waar jullie nog niet zijn aangekomen. Wanneer hij die deur nu wel al dichtgooit en jou niet de kans geeft om dingen uit te leggen dan zet ik daar wel mijn vraagtekens bij want dat betekent dat hij er niet voor openstaat om dingen van alle kanten te bekijken.



Ik wens je op de eerste plaats een goed gesprek toe...

Jij ook bedankt voor je woorden Mrs Lucky.

Het doet me zoveel goed nu, van jullie allemaal



Hele dag buikpijn gehad, vanavond gewerkt, dat ging (niet geweldig) Nu moest ik eigenlijk allang slapen... over 5,5 uur gaat de wekker weer en morgen (straks dus) een hele belangrijke dag op het werk. Als dat maar goed gaat...



Date is even geweest vanavond, ontzettend fijn en lief.

Smsjes gedurende de dag waren erg kortaf en ik kreeg alleen maar meer buikpijn. Nu konden we elkaar tenminste vasthouden en in de ogen kijken, dat zegt zoveel meer dan lettertjes. Hij vertelde de hele nacht (hij had niet kunnen slapen) en dag gedacht te hebben als enige met een dillema rond te lopen. Nu hij me zag besefte hij dat ik daar ook mee rondliep en begreep hij hoe moeilijk het voor me was geweest om het te vertellen. Vooral ook, wanneer te vertellen? Daar vooral hebben we het kort over gehad, we hebben geen oplossing gevonden of bedacht nu, maar dat kan ook niet. Hij zei dat hij waarschijnlijk net zo baalde dat hij níet zo is als dat ik baal dat ik wél zo ben. Denk dat dat een hele eerlijke en gelijkwaardige conclusie is.



Hij vertelde me echt ontzettend lief te vinden en heel eerlijk. Hij vond dat ik daar mezelf best een schouderklop voor kon geven. En hoe het ook zou gaan lopen verder, ik mocht nooit vergeten dat ik het liefste Toytje was.



Nu maar weer een nachtje slapen.

Hopelijk zie ik hem morgen, en hopelijk blijft hij dan bij me slapen. Niet eens voor de seks nu (dat is even helemaal niet belangrijk nu) maar ik wil de hele nacht in zijn armen liggen...



We zijn verdrietig, kan ik wel stellen.

Maar ik hoop dat mijn eerlijkheid niet alles om zeep helpt, en ben nu meer geneigd daarop te vertrouwen dan de afgelopen pakweg 24 uur.



Die man is goud waard....

quote:Kortjakje schreef op 03 februari 2009 @ 23:46:

klinkt misschien heel stom...maar hoe doe ik dat? Niet meer zo op afroep beschikbaar zijn? Sms negeren enzo?

Toch nog even gelezen en inderdaad, dat zou een goed begin zijn. Besef ook (vind ik) dat een sv voor de lol is, niet voor de ellende. En als dit jou zoveel slecht doet (blijft doen) en je weet zeker dat je je vriend niet kwijt wilt, kap er dan mee en concentreer je op je vriend.



Echt, je kunt het alleen zelf, als je van dit gevoel af wilt.

En ik heb niet het idee dat dat je gaat lukken als je hem blijft zien.

Sterkte!

Misschien wat minder interessant, want helemaal probleemloos, maar ik wil jullie even vertellen over mijn langverwachte date van gisteren. Het was helemaal geweldig. We hadden uren de tijd, alles was super lekker en heerlijk. Zij was verliefd, ik was verliefd, maar geen twijfels of problemen over nr1's of zo. Na afloop alle bevestigende smsjes en mails verstuurd en ontvangen. Ook nog eens spierpijn. Het was echt een date uit het boekje!!!!!!

Toytje, wat goed om te lezen dat jullie tweetjes toch blijven communiceren! Ik ben heel blij dat hij je niet meteen afschuift.

Ik wens je heel veel sterkte toe.



@Kortjakje, het advies van Mrs. Lucky is een hele goeie. Ik heb eens ooit een boek gelezen waarin stond dat de man het meest aangetrokken is tot de vrouw die veel vriendinnen heeft, daar veel afspraken mee heeft en altijd net op het punt staat de deur uit te gaan....

Dus, niet te beschikbaar zijn, je eigen leven hebben, en hem bellen als jij daar eens een keer aan toe bent. En dan kom ik toch weer bij dmjn uit als ik zeg: Zo doet de man het namelijk ook!

Oh, and as for me: Ik heb besloten dat het tijd wordt voor een extra sv.....

Ik hoorde laatst iemand zeggen: The best way to get over someone is to get under someone else.



Dus ik moet een tweede SV. Ik herken me zo in het verhaal van Kortjakje (welkom!) Ik verwacht teveel. En ook ik ben een 'onderdeel' en dat steekt soms. Dus 'boos en verdrietig' (beetje uitvergroot, maar het houd me bezig en dat is al irritant genoeg) en daar word je niet aantrekkelijker van. Ik probeer het te verbergen, maar of dat helemaal lukt?

Het ging heel goed, totdat ik hem weer zag dit weekend. Etentje met vrienden en dan is hij zo afstandelijk omdat hij echt niet wil dat die anderen iets gaan vermoeden. Dat doet hij dus al vanaf het begin, terwijl we voordat dit speelde enorm naar elkaar toetrokken.

Ik kan hem maar moeilijk loslaten omdat ik hem vertrouw (in bed, discreet en ik zou hem zonder na te denken de sleutel van mijn huis, auto etc. geven). En in bed is het erg leuk. Het is ook een 'vlucht' uit mijn echte leven. Even Mac-tijd!



En nu heb ik Mac-tijd nodig. Moet ik hem dan nu weer sms-en, moet ik langs gaan? Dat weet ik dan weer niet. Omdat ik niet kan peilen of hij daar ook behoefte aan heeft.

@ Mac....Omdat ik niet kan peilen of hij daar ook behoefte aan heeft....

Ik schrik echt heel erg van dat zinnetje dat je daar neer zet. Jij past je aan aan hem? Nee... jij stuurt een sms als JIJ daar zin in hebt en niet wanneer je denkt dat hij daar de behoefte aan heeft om er een te krijgen...Je moet proberen omgekeerd te denken... Alleen dan kun je afstand houden/nemen.



Ik snap wel dat het een andere manier van denken is dan wanneer je echt voor iemand voelt en dat het ook geen basis is voor een relatie met iemand maar dit is toch ook niet wat je wilt?

Je moet onafhankelijk blijven van je sv en dat kan alleen wanneer je je niet stort in een lawine van gevoelens waarvan je niet weet waar het gaat eindigen.



(Uiteraard is deze manier niet zaligmakend maar het helpt je wel om controle te houden wanneer je die dreigt te verliezen....)



En toch is die tip van die 2e sv nog de beste...

Lucky, het is eigenlijk meer dat ik geen zin heb in een afwijzing. Op het moment dat het ergens in mijn leven wat minder gaat (werk op dit moment) heb ik de behoefte aan afleiding en geen behoefte aan een afwijzing, om wat voor reden dan ook.

MeneerDeRaaf: Wat leuk dat je het zo naar je zin hebt gehad. Dit is echt een date waarvoor je het allemaal doet! En zo zou het moeten zijn!!! Ze is het een aanvulling in je leven en geen obstakel..



Mac123: Als hij zo afstandelijk tegen je doet en zo bang is dat het ontdekt wordt tja dan zal ik hem niet smsen nu… maar het even lekker zo laten. Zelf zou ik het belachelijk vinden als mijn sv zo krampachtig doet. Ik zeg altijd tegen hem tja dat is het risico van het vak!



Zelf gaat voor mij deze week de date niet door. Ach ook niet erg volgende week is er weer een week en anders maar niet <<<<<< mmm dat meen ik niet echt maar ik voel het wel zo. Ik heb hem deze week al 4 keer gesproken vanaf maandag en dat voelt erg fijn al zeg ik het zelf. Ook thuis kan ik het goed gescheiden houden vooral omdat mijn nummer 1 nu ook oog heeft op een sv dus helemaal leuk hoef ik me niet schuldig tevoelen…..en begrijpt hij ook meer waarom ik soms zo enthousiast erover kan praten. Het is voor mij ook een moment van ontspanning naar mn drukke baan…

Mac, ik lees al sinds het voorjaar 2008 mee en denk dat jij veel te leuk/ lekker/ geil bent om je druk te moeten maken over een evt. afwijzing.



Raap jezelf bij elkaar, trek je leukste kleren aan (of doe iets anders waar je een goed gevoel van krijgt), kijk in de spiegel naar die ongetwijfeld prachtige vrouw die je bent en bedenk dat het zijn loss is als hij je afwijst omdat het net niet zijn moment is...



Verder sluit ik me helemaal aan bij mrsLucky.

@Kortjakje: Zoals ik het lees, heb jij heel erge verliefde gevoelens voor je sv. Je zegt dan wel dat je -als hij aan jou zou vragen om met hem verder te gaan (ik ga er dan vanuit dat hij zijn partner zou verlaten- dit zou weigeren. Ik vraag mij dat sterk af. Als jij al spreekt over een (mogelijke) verslaving, dan ben je sterk afgedreven van de voor jou wenselijke situatie. Totale disbalans dus. En je denkt toch niet écht dat -als jouw sv zijn partner zou verlaten voor jou en samen met jou een relatie zou opbouwen- deze relatie ook stand houdt? Dat zal dan een relatie worden die op drijfzand is gebaseerd. Jij bent immers de vrouw waar jouw sv (en dan wellicht partner) al een hele tijd mee omging toen hij nog een gewone relatie/huwelijk had. Zoals DMJN (m.i. deels terecht) opmerkt, ben je niets meer en minder dan "een onderdeel van" zijn leven. Zijn partner is en blijft nummer 1 en als sv zin heeft in (contact en/of seks) met jou, dan laat hij jou dit weten en sta jij blijkbaar voor hem klaar. En in perioden dat hij daar geen zin/tijd/gelegenheid voor heeft, dan besta je voor hem niet en moet je -als JIJ dan eens contact met hem opneemt of met hem wilt afspreken- je stil houden en vooral niet zeuren. Je bent en blijft immers "slechts" dat onderdeel. Hij bepaalt en beslist alles en jij loopt achter hem aan en wordt keer op keer teleurgesteld, gefrustreerd, verdrietig en boos. Je houdt je vast aan de spaarzame tijd die jullie samen hebben als hij weer eens belt, sms't of afspreekt en dan strijk je weer met de hand over je hart. Want ja..je bent zo verliefd op/verslaafd aan hem. En die verslaving? Tja...je haalt dan je rush/kick uit door hem geïnitieerde contacten, al dan niet lijfelijk. Daarna rest er niks meer dan leegte en ellende, totdat de volgende rush komt waar je zo naar verlangt. Als jij je prima voelt in zo'n contact, be my guest. Je weet zelf beter dan dat. Jij bent zo'n behandeling niet waard. Je verliest je totale gevoel van eigenwaarde, zelfrespect en zelfvertrouwen, want je laat alles bepalen en beslissen door hem.



Speltip 86: Kies voor je verstand, voordat je gevoel je meetrekt naar de bodem van de put.

@Mac: Het hebben van een tweede sv kan je blik verhelderen en je mogelijk weer scherp tegen je omgang met sv1 aan laten kijken. Vergelijken zul je in zo'n situatie sowieso doen en je zou zelfs zover kunnen komen, dat je "het licht" ziet en vervolgens inziet dat een verdere omgang met sv1 je niks anders zal opleveren als ellende en verdriet, vooropgesteld dat je met sv2 wél een aanvaardbare omgang zult gaan hebben.

Kortjakje, voordat je iets met je SV begon deed je toch ook wel leuke dingen? Probeer niet zo afhankelijk te zijn en idd ga lekker zelf (of met vriend) dingen doen die jij leuk vindt. En als dan een afspraak een keer niet door kan gaan, dan is dat maar zo.

Mac, denk je dat een 2e SV wel bij zal dragen aan je beter te voelen? Of is dat misschien toch meer korte termijn oplossing? En heb je dan ook al iemand op het oog?

MdR .. helemaal super ... Ook alweer een nieuwe date gepland?

Toy, hij klinkt inderdaad als een topper (bedoel het goed, maar heb eigenlijk een hekel aan het woord, maar weet even geen ander). Hoop echt dat jullie er uit komen.

@ Kortjakje, laatst had ik een gesprek met een vriendin van me . Ze heeft een sv, allebei zijn ze gebonden. Maar nu wil ze meer, zegt ze tegen hem. Hij kan dat niet beloven. Dus ik vraag haar wat zou je dan zelf willen? Zou je zelf je (goeie) huwelijk zomaar opgeven. Daar moest ze heel hard over nadenken en toen antwoordde ze; ik wil gewoon dat hij mij wil! Ik denk dat dat ook het 'probleem' kan zijn. In een normale relatie ga je voor elkaar, in een sv-relatie blijven er veel meer twijfels. Dus Kortjakje, geniet van je vriend, geniet van je sv en besef in wat voor luxe positie je zit!

Heb al een tijd niet geschreven hier op het forum, maar nog steeds meegelezen.

Allemaal heel mooi gezegd Q-Q. Maar als ik voor mezelf mag spreken zit er een heel groot gat tussen verstand vs gevoel. Heb sinds zomer 2007 dezelfde sv en ook ik ben verslaafd aan die man. Gevoelens zijn van beide zijden aanwezig, alleen heb ik aanmerkelijk meer behoefte aan contact dan hij. En ja, hij heeft me gevraagd of ik met hem verder wil maar nee, nooit zou ik met hem verder willen.

Maar toch wel allemaal heel herkenbaar wat er de laatste tijd geschreven is, ook ik schik me naar zijn wensen als het gaat om afspraken etc. Voor vandaag stond een afspraak maar voor het eerst heb ik die afgezegd, met pijn in het hart.

Heb echter geen zin meer uitsluitend op afroep beschikbaar te zijn. Wordt dus tijd dat te doorbreken. Ofwel hij past zich meer aan aan mijn wensen, of het is het einde, wil gewoon gelijkwaardigheid. Heb ik thuis dus waarom ook niet in mijn relatie met mijn sv.

Maar eenmaal verslaafd is het bijzonder moeilijk ontstane patronen te doorbreken... Maar wordt zo moe van het eeuwige gevecht met mezelf, wacht ik op hem of stuur ik zelf een bericht.

@ Toy: Wat vind ik dat bijzonder, dat jullie in zo'n relatief korte tijd kennelijk al zo naar elkaar toegegroeid zijn dat dit verschil in denken niet direct tot een breuk leidt.

Hij klinkt al een man om vast te houden.

Letterlijk en figuurlijk...



@ Stew: Mooi gezegd en erg herkenbaar.

Ik zit geloof ik in een erg luxe positie. Met mijn sv heb ik (even afkloppen misschien) dit soort problemen helemaal niet. Ik wil haar en zij wil mij. Het liefst zo vaak mogelijk, maar vanwege de grote afstand lukt het niet al te vaak om af te spreken. Definitief samen verder willen we allebei niet. We hechten heel er aan onze thuissituatie. We genieten gewoon ontzettend van elkaar en we weten van elkaar dat we gek op elkaar zijn. Dat is geen geheim. We hoeven niets onuitgesproken te laten. Het is gewoon helemaal goed.

@ Engel: Inderdaad een tijd niet gezien.

Ik herken elk woord dat je opschrijft. Zo voelde ik het precies toen ik nog een sv had.



Zouden mannen nu echt geen last hebben van de verslaving, de onzekerheid, de behoefte aan meer contact?

Waarom zijn vrouwen toch zo vaak de mutsen die maar zitten te wachten?



Ik denk dat mijn sv me een dienst heeft bewezen toen hij mij dumpte, ik geloof niet dat ik er zelf ooit mee had kunnen stoppen.