Relaties
alle pijlers
Ben ik verantwoordelijk?
woensdag 4 februari 2009 om 13:38
Sinds kort heeft de hond van mijn ouders diabetes en moet gespoten worden. Één keer 's ochtends en één keer 's avonds.
Mijn moeder werkt in onregelmatige dienst en als zij 'smiddags/ 's avonds werkt dan moet ik de hond spuiten want mijn vader durft dat niet.
In het begin ging dat goed maar nu de hond vaak gespoten is gaat het natuurlijk pijn doen en piept en gromt ze van pijn en woede.
Ik kreeg er steeds meer moeite mee en kreeg er zelfs slapeloze nachten van. Ik heb bij mijn vader aangegeven dat hij het echt zelf moet gaan leren maar hij weigert omdat hij niet durft.
De nacht voordat ik dus moest spuiten sliep ik de hele nacht niet.. bang om de hond pijn te doen.
Nu heb ik de laatste tijd heel erg veel meegemaakt en ik zit niet lekker in mijn vel. Dit kan ik er gewoon niet bij hebben omdat het me enorme stress oplevert.
Ik heb dit aangegeven en mijn moeder werd meteen boos.. ik moest het er maar voor over hebben want het gaat om de gezondheid van de hond.
Nadat me gezegd werd dat ik MOEST spuiten omdat mijn moeder een dag wegging is het geklapt hier..
Ik gaf namelijk aan dat ik het al erg vervelend vond en dat ze dit wel even kon vragen ipv mededelen.
Maar ik was onverantwoordelijk naar de hond toe en kwam ze met de meest belachelijke oplossingen -zoals dat mijn vader met de hond naar mijn moeders werk moet komen - en daarmee ook een soort van emotionele chantage omdat de hond zo zieker zou worden.
Nu vertelde ze mij vandaag dat ze alleen nog 's ochtend spuiten en dat ze nu om de 2 dagen bloedonderzoek moeten doen om te controleren of het wel goed gaat.. en weer met de mededeling dat het slechter voor de hond is en ze waarschijnlijk zieker wordt nu..
Mijn schuld dus dat de hond nu extra stress krijgt volgens mijn moeder.
Ik heb gezegd dat ze die verantwoordelijkheid niet bij mij kan leggen maar dat bij mijn vader moet leggen en toen gooide ze kwaad de telefoon erop..
Mijn man zegt dat ik niet verantwoordelijk ben en dat ik eens wat vaker nee moet zeggen als ik iets niet wil/kan....
Voor mij is dit moeilijk omdat ik een extreem loyaliteitsgevoel naar mijn vader heb..
Graag jullie mening over dit verhaal..
Mijn moeder werkt in onregelmatige dienst en als zij 'smiddags/ 's avonds werkt dan moet ik de hond spuiten want mijn vader durft dat niet.
In het begin ging dat goed maar nu de hond vaak gespoten is gaat het natuurlijk pijn doen en piept en gromt ze van pijn en woede.
Ik kreeg er steeds meer moeite mee en kreeg er zelfs slapeloze nachten van. Ik heb bij mijn vader aangegeven dat hij het echt zelf moet gaan leren maar hij weigert omdat hij niet durft.
De nacht voordat ik dus moest spuiten sliep ik de hele nacht niet.. bang om de hond pijn te doen.
Nu heb ik de laatste tijd heel erg veel meegemaakt en ik zit niet lekker in mijn vel. Dit kan ik er gewoon niet bij hebben omdat het me enorme stress oplevert.
Ik heb dit aangegeven en mijn moeder werd meteen boos.. ik moest het er maar voor over hebben want het gaat om de gezondheid van de hond.
Nadat me gezegd werd dat ik MOEST spuiten omdat mijn moeder een dag wegging is het geklapt hier..
Ik gaf namelijk aan dat ik het al erg vervelend vond en dat ze dit wel even kon vragen ipv mededelen.
Maar ik was onverantwoordelijk naar de hond toe en kwam ze met de meest belachelijke oplossingen -zoals dat mijn vader met de hond naar mijn moeders werk moet komen - en daarmee ook een soort van emotionele chantage omdat de hond zo zieker zou worden.
Nu vertelde ze mij vandaag dat ze alleen nog 's ochtend spuiten en dat ze nu om de 2 dagen bloedonderzoek moeten doen om te controleren of het wel goed gaat.. en weer met de mededeling dat het slechter voor de hond is en ze waarschijnlijk zieker wordt nu..
Mijn schuld dus dat de hond nu extra stress krijgt volgens mijn moeder.
Ik heb gezegd dat ze die verantwoordelijkheid niet bij mij kan leggen maar dat bij mijn vader moet leggen en toen gooide ze kwaad de telefoon erop..
Mijn man zegt dat ik niet verantwoordelijk ben en dat ik eens wat vaker nee moet zeggen als ik iets niet wil/kan....
Voor mij is dit moeilijk omdat ik een extreem loyaliteitsgevoel naar mijn vader heb..
Graag jullie mening over dit verhaal..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 13:48
Het is hun hond en hun verantwoordelijkheid.
Als het jou zo veel stress oplevert dan snap ik niet waarom je vaders niet durven heiliger is dan jou stress.
Aan de andere kant zit je moeder ws ook met haar handen in het haar omdat haar man hun eigen hond niet eens een spuit durft te geven. Ik vermoed dat ze daar ook de nodige woorden en irritatie over heeft gehad met je vader en dat ze dat niet aan jou vertelt, maar wel afreageert op jou.
Als het jou zo veel stress oplevert dan snap ik niet waarom je vaders niet durven heiliger is dan jou stress.
Aan de andere kant zit je moeder ws ook met haar handen in het haar omdat haar man hun eigen hond niet eens een spuit durft te geven. Ik vermoed dat ze daar ook de nodige woorden en irritatie over heeft gehad met je vader en dat ze dat niet aan jou vertelt, maar wel afreageert op jou.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 4 februari 2009 om 13:49
Je woont niet thuis lijkt me. Dus je moet er ook nog eens voor op pad. Van wie is die hond eigenlijk? Incidenteel een spuit geven als je ouders bijvoorbeeld weg zijn kan ik me nog voorstellen, mara om het in je dagelijks routine op te nemen vindt ik wel veel gevraagd....
Ruil hem in voor een ED! Veilig en warm. Dat is wat je nodig hebt!
woensdag 4 februari 2009 om 13:54
Wat een vervelende situatie zeg!
Maar ik vroeg me af of het niet mogelijk is voor je ouders om eens samen naar de dierenarts te gaan en dat de dierenarts aan je vader uitlegt hoe hij dat spuiten het beste kan doen. Wellicht heeft hij er dan minder angst voor en kan hij het toch gewoon zelf doen... lijkt me voor hen ook prettiger om op deze manier niet zo afhankelijk te zijn van iemand anders.
Verder wil ik je heel veel sterkte wensen in ieder geval .
Maar ik vroeg me af of het niet mogelijk is voor je ouders om eens samen naar de dierenarts te gaan en dat de dierenarts aan je vader uitlegt hoe hij dat spuiten het beste kan doen. Wellicht heeft hij er dan minder angst voor en kan hij het toch gewoon zelf doen... lijkt me voor hen ook prettiger om op deze manier niet zo afhankelijk te zijn van iemand anders.
Verder wil ik je heel veel sterkte wensen in ieder geval .
woensdag 4 februari 2009 om 13:58
quote:Fame schreef op 04 februari 2009 @ 13:49:
Je woont niet thuis lijkt me. Dus je moet er ook nog eens voor op pad. Van wie is die hond eigenlijk? Incidenteel een spuit geven als je ouders bijvoorbeeld weg zijn kan ik me nog voorstellen, mara om het in je dagelijks routine op te nemen vindt ik wel veel gevraagd....Nee ik woon niet thuis maar dat vind ik niet erg hoor om daar elke keer naartoe te gaan. Behalve als het sneeuwt want ik moet een eind fietsen
Je woont niet thuis lijkt me. Dus je moet er ook nog eens voor op pad. Van wie is die hond eigenlijk? Incidenteel een spuit geven als je ouders bijvoorbeeld weg zijn kan ik me nog voorstellen, mara om het in je dagelijks routine op te nemen vindt ik wel veel gevraagd....Nee ik woon niet thuis maar dat vind ik niet erg hoor om daar elke keer naartoe te gaan. Behalve als het sneeuwt want ik moet een eind fietsen
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 13:59
quote:Loesssie schreef op 04 februari 2009 @ 13:54:
Wat een vervelende situatie zeg!
Maar ik vroeg me af of het niet mogelijk is voor je ouders om eens samen naar de dierenarts te gaan en dat de dierenarts aan je vader uitlegt hoe hij dat spuiten het beste kan doen. Wellicht heeft hij er dan minder angst voor en kan hij het toch gewoon zelf doen... lijkt me voor hen ook prettiger om op deze manier niet zo afhankelijk te zijn van iemand anders.
Verder wil ik je heel veel sterkte wensen in ieder geval .
Hij weigert.. hij durft het niet zegt hij en daarmee is het klaar voor hem..
Hij heeft zelfs een kennis die dierenarts is en het hem rustig uit wilde leggen en laten oefenen maar nee.. angst is te groot..
Wat een vervelende situatie zeg!
Maar ik vroeg me af of het niet mogelijk is voor je ouders om eens samen naar de dierenarts te gaan en dat de dierenarts aan je vader uitlegt hoe hij dat spuiten het beste kan doen. Wellicht heeft hij er dan minder angst voor en kan hij het toch gewoon zelf doen... lijkt me voor hen ook prettiger om op deze manier niet zo afhankelijk te zijn van iemand anders.
Verder wil ik je heel veel sterkte wensen in ieder geval .
Hij weigert.. hij durft het niet zegt hij en daarmee is het klaar voor hem..
Hij heeft zelfs een kennis die dierenarts is en het hem rustig uit wilde leggen en laten oefenen maar nee.. angst is te groot..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 13:59
Nee je bent niet verantwoordelijk, maar ik begrijp wel hoe je moeder redeneert. Het gaat om de gezondheid van hun hond en je moeder verwacht dat je loyaal naar haar toe bent en dit net zo belangrijk vind als zij. Waarschijnlijk heb je geen andere zussen/ broers en zijn er geen anderen aan wie ze dit zou kunnen vragen en zou je moeder het andersom ook voor jouw hond doen. Waarschijnlijk heeft ze ook woorden met je vader gehad dat hij dit niet wil doen, maar ik zou het zelf ook niet doen want ik ben panisch voor naalden. Als ik bloed moet laten prikken wordt ik onwel, heb een keer bijna in mijn broek gepiest, laat staan dat ik een ander zou moeten prikken, dus onderschat die angst van je vader ook niet en misschien zijn er andere oplossingen mogelijk?
woensdag 4 februari 2009 om 14:00
woensdag 4 februari 2009 om 14:00
quote:lapin schreef op 04 februari 2009 @ 13:59:
Het is niet jouw verantwoordelijkheid, maar ik kan me voorstellen dat je dat wel zo voelt.
Moeilijke situatie hoor.
Hoe oud is de hond? En heeft hij voor de rest nog wel een 'dierwaardig' leven?De hond is 10 (west highland white terrier) en zonder spuiten zou ze nog een jaar hebben en met spuiten is onduidelijk..
Het is niet jouw verantwoordelijkheid, maar ik kan me voorstellen dat je dat wel zo voelt.
Moeilijke situatie hoor.
Hoe oud is de hond? En heeft hij voor de rest nog wel een 'dierwaardig' leven?De hond is 10 (west highland white terrier) en zonder spuiten zou ze nog een jaar hebben en met spuiten is onduidelijk..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 14:02
Er zit hier wel meer achter denk ik dan alleen dit..
Mijn vader komt altijd overal onderuit.
Mijn ouders hebben een vreemd huwelijk.. er is 0 communicatie dus dat ze ruzie of woorden met mijn vader hierover heeft gehad betwijfel ik..
Ik heb altijd zo veel voor hen over maar als het mij een keer teveel wordt dan ben ik de schuldige.. dat steekt zo ontzettend..
Mijn vader komt altijd overal onderuit.
Mijn ouders hebben een vreemd huwelijk.. er is 0 communicatie dus dat ze ruzie of woorden met mijn vader hierover heeft gehad betwijfel ik..
Ik heb altijd zo veel voor hen over maar als het mij een keer teveel wordt dan ben ik de schuldige.. dat steekt zo ontzettend..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 14:04
Toch fijn dat de gezondheid van hun hond belangrijker voor je ouders is dan de geestelijke gezondheid van hun kind.
Weet je moeder dat je er slapeloze nachten van hebt? mss tijd om dat tegen haar te zeggen. zij hebben die hond in huis genomen, zij zijn verantwoordelijk. Als zij m niet meer kunnen verzorgen moeten ze een ander tehuis voor het beest zoeken`.
Zou jij eventueel bereid zijn om de hond definitief in huis te nemen? an kun je dat nog voorstelen. dan is het jouw hond en jouw verantwoordelijkheid. zolang het hun hond is, is het hun verantwoordelijkheid. Luister naar je man en geef aan je moeder aan dat het hun hond en hun probleem is, dat ze samen moeten oplossen en niet bij jou op je bord deponeren.
Weet je moeder dat je er slapeloze nachten van hebt? mss tijd om dat tegen haar te zeggen. zij hebben die hond in huis genomen, zij zijn verantwoordelijk. Als zij m niet meer kunnen verzorgen moeten ze een ander tehuis voor het beest zoeken`.
Zou jij eventueel bereid zijn om de hond definitief in huis te nemen? an kun je dat nog voorstelen. dan is het jouw hond en jouw verantwoordelijkheid. zolang het hun hond is, is het hun verantwoordelijkheid. Luister naar je man en geef aan je moeder aan dat het hun hond en hun probleem is, dat ze samen moeten oplossen en niet bij jou op je bord deponeren.
woensdag 4 februari 2009 om 14:05
quote:Gisselle schreef op 04 februari 2009 @ 13:59:
Nee je bent niet verantwoordelijk, maar ik begrijp wel hoe je moeder redeneert. Het gaat om de gezondheid van hun hond en je moeder verwacht dat je loyaal naar haar toe bent en dit net zo belangrijk vind als zij. Waarschijnlijk heb je geen andere zussen/ broers en zijn er geen anderen aan wie ze dit zou kunnen vragen en zou je moeder het andersom ook voor jouw hond doen. Waarschijnlijk heeft ze ook woorden met je vader gehad dat hij dit niet wil doen, maar ik zou het zelf ook niet doen want ik ben panisch voor naalden. Als ik bloed moet laten prikken wordt ik onwel, heb een keer bijna in mijn broek gepiest, laat staan dat ik een ander zou moeten prikken, dus onderschat die angst van je vader ook niet en misschien zijn er andere oplossingen mogelijk?
Ik heb idd geen broers of zussen en daardoor voel ik mij dus ontzettend verantwoordelijk terwijl deze toch echt bij mijn vader ligt..
Schuldgevoel is het goede woord samen met de afwijzing van mijn moeder maakt dit het er niet makkelijker op..
Ik wil alleen nu eens een keer niet over mijn grenzen heen gaan en dat wordt me niet in dank afgenomen..
Nee je bent niet verantwoordelijk, maar ik begrijp wel hoe je moeder redeneert. Het gaat om de gezondheid van hun hond en je moeder verwacht dat je loyaal naar haar toe bent en dit net zo belangrijk vind als zij. Waarschijnlijk heb je geen andere zussen/ broers en zijn er geen anderen aan wie ze dit zou kunnen vragen en zou je moeder het andersom ook voor jouw hond doen. Waarschijnlijk heeft ze ook woorden met je vader gehad dat hij dit niet wil doen, maar ik zou het zelf ook niet doen want ik ben panisch voor naalden. Als ik bloed moet laten prikken wordt ik onwel, heb een keer bijna in mijn broek gepiest, laat staan dat ik een ander zou moeten prikken, dus onderschat die angst van je vader ook niet en misschien zijn er andere oplossingen mogelijk?
Ik heb idd geen broers of zussen en daardoor voel ik mij dus ontzettend verantwoordelijk terwijl deze toch echt bij mijn vader ligt..
Schuldgevoel is het goede woord samen met de afwijzing van mijn moeder maakt dit het er niet makkelijker op..
Ik wil alleen nu eens een keer niet over mijn grenzen heen gaan en dat wordt me niet in dank afgenomen..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 14:08
Is er geen oplossing te vinden door bijvoorbeeld een dierenartsassistente (in opleiding) te vinden die het wil doen? Ik weet niet of ze daar de financiële middelen voor hebben, maar dan zou het toch ook opgelost zijn. misschien wil de dierenartsassistente van jullie dat wel tegen een vergoeding doen...
woensdag 4 februari 2009 om 14:08
quote:return_of_kreng schreef op 04 februari 2009 @ 14:04:
Toch fijn dat de gezondheid van hun hond belangrijker voor je ouders is dan de geestelijke gezondheid van hun kind.
Weet je moeder dat je er slapeloze nachten van hebt? mss tijd om dat tegen haar te zeggen. zij hebben die hond in huis genomen, zij zijn verantwoordelijk. Als zij m niet meer kunnen verzorgen moeten ze een ander tehuis voor het beest zoeken`.
Zou jij eventueel bereid zijn om de hond definitief in huis te nemen? an kun je dat nog voorstelen. dan is het jouw hond en jouw verantwoordelijkheid. zolang het hun hond is, is het hun verantwoordelijkheid. Luister naar je man en geef aan je moeder aan dat het hun hond en hun probleem is, dat ze samen moeten oplossen en niet bij jou op je bord deponeren.
Die eerste zin omvat het hele verhaal..
Ik heb bijvoorbeeld 2 weken geleden te horen gekregen dat wij na 4 jaar vruchtbaarheidsbehandelingen zijn uitbehandeld en dat wij dus nooit ouders gaan worden..
Na dit nieuws heb ik tegen mijn man gezegd dat ik even geen telefoontjes wilde en gewoon de rest van de dag even rust..
Mijn moeder was de volgende dag hels want ik wilde zelfs mijn moeder niet spreken..
Mijn vader heeft er geen woord over gezegd..
Ik heb gezegd dat ik veel stress heb en slapeloze nachten over het spuiten maar de hond is blijkbaar toch belangrijker..
Tenminste.. zo voelt het wel nu.. en het doet verdomde pijn..
Toch fijn dat de gezondheid van hun hond belangrijker voor je ouders is dan de geestelijke gezondheid van hun kind.
Weet je moeder dat je er slapeloze nachten van hebt? mss tijd om dat tegen haar te zeggen. zij hebben die hond in huis genomen, zij zijn verantwoordelijk. Als zij m niet meer kunnen verzorgen moeten ze een ander tehuis voor het beest zoeken`.
Zou jij eventueel bereid zijn om de hond definitief in huis te nemen? an kun je dat nog voorstelen. dan is het jouw hond en jouw verantwoordelijkheid. zolang het hun hond is, is het hun verantwoordelijkheid. Luister naar je man en geef aan je moeder aan dat het hun hond en hun probleem is, dat ze samen moeten oplossen en niet bij jou op je bord deponeren.
Die eerste zin omvat het hele verhaal..
Ik heb bijvoorbeeld 2 weken geleden te horen gekregen dat wij na 4 jaar vruchtbaarheidsbehandelingen zijn uitbehandeld en dat wij dus nooit ouders gaan worden..
Na dit nieuws heb ik tegen mijn man gezegd dat ik even geen telefoontjes wilde en gewoon de rest van de dag even rust..
Mijn moeder was de volgende dag hels want ik wilde zelfs mijn moeder niet spreken..
Mijn vader heeft er geen woord over gezegd..
Ik heb gezegd dat ik veel stress heb en slapeloze nachten over het spuiten maar de hond is blijkbaar toch belangrijker..
Tenminste.. zo voelt het wel nu.. en het doet verdomde pijn..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 14:11
quote:elninjoo schreef op 04 februari 2009 @ 14:07:
Maar vindt 't nu niemand van jullie gezin het zielig voor de hond? Voor wie pijnig je dat dier 2 maal daags? Niet voor het welbevinden van dat beestje lijkt me...
Als de hond voor de rest nog een leuk leven zonder pijn heeft dan zou ik hem ook niet af laten maken, denk ik. Maar dat zou ik eerst zelf moeten ervaren bij mijn honden. Als ik het idee zou hebben dat het voor de hond niet leuk meer is dan zou ik hem ook af laten maken. Ik moet er niet aan denken, maar dat gaat voor bij mij.
Maar ik krijg hier niet het idee dat de hond nou zo'n rotleven heeft. Dan had de dierenarts al lang een ander advies gegeven denk ik.
Maar vindt 't nu niemand van jullie gezin het zielig voor de hond? Voor wie pijnig je dat dier 2 maal daags? Niet voor het welbevinden van dat beestje lijkt me...
Als de hond voor de rest nog een leuk leven zonder pijn heeft dan zou ik hem ook niet af laten maken, denk ik. Maar dat zou ik eerst zelf moeten ervaren bij mijn honden. Als ik het idee zou hebben dat het voor de hond niet leuk meer is dan zou ik hem ook af laten maken. Ik moet er niet aan denken, maar dat gaat voor bij mij.
Maar ik krijg hier niet het idee dat de hond nou zo'n rotleven heeft. Dan had de dierenarts al lang een ander advies gegeven denk ik.
woensdag 4 februari 2009 om 14:11
Elninjoo, ik weet het niet.. ik denk het niet eerlijk gezegd..
Ik weet wel dat ik mijn hond niet zo zou laten lijden maar goed de prgnose is onduidelijk en we hebben allemaal nog hoop dat ze beter wordt want dat kan...
Gelukkig meisje, dan zou mijn vader nog elke keer de hond daarnaartoe moeten brengen en blijft dat dus hetzelfde als naar mijn moeders werk..
Lapin, ik kan het niet.. mn knieën knikken en ik heb de laatste paar keer echt staan huilen omdat ik het zo erg vond...
Ik weet wel dat ik mijn hond niet zo zou laten lijden maar goed de prgnose is onduidelijk en we hebben allemaal nog hoop dat ze beter wordt want dat kan...
Gelukkig meisje, dan zou mijn vader nog elke keer de hond daarnaartoe moeten brengen en blijft dat dus hetzelfde als naar mijn moeders werk..
Lapin, ik kan het niet.. mn knieën knikken en ik heb de laatste paar keer echt staan huilen omdat ik het zo erg vond...
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 14:11
Heel even afgezien van wiens verantwoordelijkheid het is.
Maar hebben jullie allemaal wel goed insuline leren inspuiten? (door je opmerking dat de hond gromt end van de pijn bij het inenten).
Toen ik een dierenservice had heb ik het o.a. van een dierenarts geleerd, en op zo'n manier dat ik een kat die ik dagelijks 2x per dag moest spuiten er geen last van had.
Dit even los van het verhaal wie er verantwoordelijk is en hoe nu verder.
Maar hebben jullie allemaal wel goed insuline leren inspuiten? (door je opmerking dat de hond gromt end van de pijn bij het inenten).
Toen ik een dierenservice had heb ik het o.a. van een dierenarts geleerd, en op zo'n manier dat ik een kat die ik dagelijks 2x per dag moest spuiten er geen last van had.
Dit even los van het verhaal wie er verantwoordelijk is en hoe nu verder.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 4 februari 2009 om 14:12
quote:lapin schreef op 04 februari 2009 @ 14:11:
[...]
Als de hond voor de rest nog een leuk leven zonder pijn heeft dan zou ik hem ook niet af laten maken, denk ik. Maar dat zou ik eerst zelf moeten ervaren bij mijn honden. Als ik het idee zou hebben dat het voor de hond niet leuk meer is dan zou ik hem ook af laten maken. Ik moet er niet aan denken, maar dat gaat voor bij mij.
Maar ik krijg hier niet het idee dat de hond nou zo'n rotleven heeft. Dan had de dierenarts al lang een ander advies gegeven denk ik.
De dierenarts heeft ook bewondering dat er gespoten wordt.. veel mensen doen dit niet omdat het een hele opgave is..
Er is wel gesproken over inslapen maar ik weet (omdat ik zelf een hond heb) hoe moeilijk die keuze is..
[...]
Als de hond voor de rest nog een leuk leven zonder pijn heeft dan zou ik hem ook niet af laten maken, denk ik. Maar dat zou ik eerst zelf moeten ervaren bij mijn honden. Als ik het idee zou hebben dat het voor de hond niet leuk meer is dan zou ik hem ook af laten maken. Ik moet er niet aan denken, maar dat gaat voor bij mij.
Maar ik krijg hier niet het idee dat de hond nou zo'n rotleven heeft. Dan had de dierenarts al lang een ander advies gegeven denk ik.
De dierenarts heeft ook bewondering dat er gespoten wordt.. veel mensen doen dit niet omdat het een hele opgave is..
Er is wel gesproken over inslapen maar ik weet (omdat ik zelf een hond heb) hoe moeilijk die keuze is..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 14:13
quote:mylenevalerie schreef op 04 februari 2009 @ 14:11:
Heel even afgezien van wiens verantwoordelijkheid het is.
Maar hebben jullie allemaal wel goed insuline leren inspuiten? (door je opmerking dat de hond gromt end van de pijn bij het inenten).
Toen ik een dierenservice had heb ik het o.a. van een dierenarts geleerd, en op zo'n manier dat ik een kat die ik dagelijks 2x per dag moest spuiten er geen last van had.
Dit even los van het verhaal wie er verantwoordelijk is en hoe nu verder.Ja we hebben het goed geleerd.. de hond gromt al als je haar aan haar poot aait.. pittig beestje dus en het is ook veel aanstellerij want ook al raak je haar nek maar aan dan piept ze al..
Heel even afgezien van wiens verantwoordelijkheid het is.
Maar hebben jullie allemaal wel goed insuline leren inspuiten? (door je opmerking dat de hond gromt end van de pijn bij het inenten).
Toen ik een dierenservice had heb ik het o.a. van een dierenarts geleerd, en op zo'n manier dat ik een kat die ik dagelijks 2x per dag moest spuiten er geen last van had.
Dit even los van het verhaal wie er verantwoordelijk is en hoe nu verder.Ja we hebben het goed geleerd.. de hond gromt al als je haar aan haar poot aait.. pittig beestje dus en het is ook veel aanstellerij want ook al raak je haar nek maar aan dan piept ze al..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
woensdag 4 februari 2009 om 14:16
Een relatie met ouders is altijd lastig. Als je er van een afstand naar kijkt denk je:"Ja dag, het is jouw hond niet, je moet twee keer op een dag een eind fietsen om iets te doen waar je niet van kan slapen! Natuurlijk moet je daar mee stoppen."
Maar als het je moeder is die je verdriet doet en die jou verwijten maakt, dan is het erg moeilijk om rationeel tegen de situatie aan te blijven kijken. Stel dat die hond een spuitje krijgt omdat er niemand is om te prikken, dan krijg je dat waarschijnlijk ook in je schoenen geschoven.
Ouders en kinderen kunnen niet op een normale manier naar elkaar en hun relatie kijken. Even extreem gezegd:"Moeders blijven je tot je dood als een soort bezit of verlenging vanzichzelf zien, kinderen blijven hun hele leven verlangen naar acceptatie, liefde en bevestiging."
Maar goed, om je vraag te beantwoorden. Het is jouw hond niet. Het is dus ook niet jouw verantwoordelijkheid. Jij hebt die hond niet gekocht, jij hebt niet voor die hond gekozen. Je ouders, dus ook je vader, wel.
Maar als het je moeder is die je verdriet doet en die jou verwijten maakt, dan is het erg moeilijk om rationeel tegen de situatie aan te blijven kijken. Stel dat die hond een spuitje krijgt omdat er niemand is om te prikken, dan krijg je dat waarschijnlijk ook in je schoenen geschoven.
Ouders en kinderen kunnen niet op een normale manier naar elkaar en hun relatie kijken. Even extreem gezegd:"Moeders blijven je tot je dood als een soort bezit of verlenging vanzichzelf zien, kinderen blijven hun hele leven verlangen naar acceptatie, liefde en bevestiging."
Maar goed, om je vraag te beantwoorden. Het is jouw hond niet. Het is dus ook niet jouw verantwoordelijkheid. Jij hebt die hond niet gekocht, jij hebt niet voor die hond gekozen. Je ouders, dus ook je vader, wel.
