Relatie over - loslaten is zo moeilijk

Wowww zat al een paar dagen dit topic te volgen. Echt hoe herkenbaar!! Mijn relatie van 3,5 jaar (incl. 2 jaar samenwonen) is voorbij. Ik had voor ons een soort pauze in gedachten en heb die ook ingelast. Hoopte op die manier erachter te komen of hij nog wel moeite voor me wilde doen. Dit bleek gewoon totaal niet het geval. Hij liet me gewoon keihard stikken. Ik heb hier onwijs veel verdriet van gehad en heb het diep van binnen nog steeds. Dat was natuurlijk erg kwetsend om mee te maken en te voelen, maar kan er nu op een andere manier naar kijken. Ik heb hier veel van geleerd en ook heb ik geleerd dat je jezelf altijd op de 1e plaats moet houden! Je komt er altijd beter/sterker uit dan je ooit bent geweest (ookal denk je nu heel anders). Had ook al mijn vrienden en vriendinnen verwaarloosd en het is daarom extra moeilijk om de afleiding te zoeken/vinden i know. Maar dit lukt me eigenlijk prima nu en dit gaat jou ook ckr lukken!



Na ongeveer 2 a 3 weken had mijn ex idd alweer een ander. Dat was voor mij echt een grote klap. Hoe kon hij dat zomaar doen!!Was kwaad en wilde hem wel voor vanalles en nog wat uitmaken. Heb dit uiteraard niet gedaan, want laag zinken heb je helemaal niks aan. Hierop kan ik maar 1 ding zeggen en dat is dat deze meid er ook wel achter gaat komen hoe zijn gedrag is (of ze moet naïef/gemakkelijk zijn). Want de negatieve kanten heeft hij uiteraard nog niet kunnen veranderen/verbeteren (laat staan dat hij er überhaupt over nagedacht heeft). Dit geeft mij weer wat rust en ben blij dat ik dit alles niet meer mee hoef te maken.



Ben nu ongeveer 8 weken vrijgezel en mijn tip om je liefdesverdriet te minderen is: Ga voor jezelf na wat jij eigenlijk allemaal nog wilt doen en berijken in je leven. Ga je hier op richten. Wees lief voor jezelf en ga lekker shoppen en doe de dingen die je altijd al hebt willen doen en weerhoudt jezelf hier niet van. Zoek oude vriendinnen op en leg nieuwe contacten op wat voor manier dan ook (via internet, nieuwe sport, uitgaan etc.) En dwing jezelf niet om alla minuut je leven op de rit te hebben daardoor zal het proces langer duren. Zoek ook ckr geen contact met je ex. Het moet je namelijk helemaal niet boeien wat hij allemaal uitspookt en doet. Richt je op jezelf!! Jij bent belangrijker en meer waard dan dit alles!!



Heb ook het gevoel dat mensen mij nu meer waarderen. Ben zelf nu al stukken vrolijker/opener en doe mijn ding. Ben na 8 weken al stukken sterker geworden dat doet erg goed!



Wens je iig heel veel suc6 en sterkte met het verwerken (ook voor alle andere meiden met hetzelfde probleem hebben) (f)

quote:lovehurts schreef op 03 februari 2009 @ 19:53:

Hoi Miek86



Bedankt voor je verhaal! Fijn ook om te lezen dat je je zoveel sterker voelt nu, dat het dus toch kan en mogelijk is. Ik had een waardeloze dag vandaag, miste hem constant (hoe is het mogelijk na alle negatieve dingen die ik me voornamelijk van hem herinner) en had voortdurend de neiging hem te bellen (niet gedaan!). Elke dag voelt zwaar en moeilijk, alleen zijn is niet mijn ding geloof ik en elke andere man komt op dit moment bij mij niet in aanmerking dus ik zal er toch mee moeten dealen. Alles wat ik onderneem doet niks af aan het verdriet en de pijn, je neemt het gewoon met je mee helaas. Ik hoop ook dat de nieuwe vlam van mijn ex er nog wel achter komt hoe hij is, dat kan haast niet anders maar toch... de wetenschap dat iemand anders nu in zijn armen ligt doet zo'n pijn! Ik ga maar even met chocola op de bank zitten geloof ik. Morgen weer een nieuwe dag!





Nou precies wat jij zegt!! Ik ben ook echt niet het type dat alleen zijn fijn vind. Alleen zijn en dingen voor mezelf doen gaat makkelijk maar het idee dat hij er niet meer voor me is is af en toe wel erg lastig. Heb mijn gedachten gewoon verplaatst. Wie wil er nou bij iemand zijn die laat zien niet de volle 200% voor je te gaan!! Je bent toch veel meer waard dan dat!! Liefde moet van 2 kanten komen. Vanaf het begin lekker en goed lopen en het moet als het ware vanzelf gaan. Dit negatieve moet je niet eens terug willen en je hebt als het goed is niet perse iemand nodig alleen jezelf om gelukkig te kunnen zijn.



Ps: andere mannen boeien mij nu ook totaal niet en dat is maar goed ook. Je wilt toch aan jezelf werken en het kunnen verwerken.

quote:lovehurts schreef op 03 februari 2009 @ 08:47:

Diamondgirl: ik zei gisteren tegen iemand dat ik me beter nog een hele tijd aan had kunnen passen aan hem totdat ik zelf de kracht zou hebben ermee te stoppen. Weet je wat diegene zei: dat ik die kracht nooit zou hebben. En dat is ook zo!



Het is soms frappant om te lezen hoe we soms allemaal exact dezelfde situatie meemaken, maar ook met dezelfde bewoordingen! Ik had dat namelijk ook. Ik wilde ook bij hem blijven tot ik de kracht had om weg te gaan.

Maar het is niets meer dan een excuus om te blijven! Een excuus om niet met je angst geconfronteerd te hoeven worden.

Ik denk ook dat de reden (dat hij met vlagen nog zoveel in mijn hoofd aanwezig is) komt doordat ik nog steeds een beetje aan die angst vasthou. Terwijl daar allang geen reden meer voor is! Ik doe mijn eigen ding, vind het leven weer leuk en kan me op sommige momenten ook echt weer gelukkig voelen. Dat was tot een paar maanden geleden wel anders.



Ik ervaar hem trouwens wel meer op de voorgrond als het met mij zelf even wat minder gaat, herkennen jullie dat?

quote:lovehurts schreef op 04 februari 2009 @ 08:46:

Hoewel ik nog maar weinig momenten heb gehad dat het echt goed met me ging, is dat bij mij inderdaad ook de tendens. Op die momenten denk ik "zoek het uit, ik heb jou niet nodig" en ben ik het soms even helemaal kwijt dat we ooit wel bij elkaar waren terwijl op de vele mindere momenten ik steeds aan hem denk, hij constant in mijn hoofd zit en het voelt alsof ik hem heel hard nodig heb. Het gekke is dat ondanks mijn afkickverschijnselen ik eigenlijk er lichamelijk beter aan toe ben dan toen. Ik slaap, ik eet en zie er eigenlijk beter uit dan toen ik nog met hem was ondanks de energie die dit verwerken kost. Kennelijk kostte het me meer energie om de relatie in stand te houden dan het me nu kost om deze ellende te verwerken.



En Miek: jouw zinnetje "wie wil er nou bij iemand zijn die laat zien niet de volle 200% voor je te gaan!!"... ik moest er om lachen, heb gisteren nog eens wat momenten met hem de revue laten passeren (en opgeschreven)... hij ging nog niet voor 10 % voor me! Ik helaas voor wel 300 % voor hem, maar die fout maak ik niet nog een keer. Dat is ook 1 van de redenen waarom het niet meer goed kan komen: ik kan nooit meer zo voor hem gaan als ik deed, daarvoor heb ik nu veel te helder hoe deze man in elkaar zit en van me profiteerde. 300% van mezelf was al niet voldoende voor hem, laat staan als ik er maar voor 50 % voor zou gaan! Hij zou niet weten wat hij meemaakte... wel een relatie met mij maar ik die niet meer door de modder kruip voor hem! Ik zou onze doorstart twee dagen geven, dan zou hij al concluderen dat hier nog maar weinig te halen valt en wegwezen.



Ja moet je nagaan!! Nog geen 10% pfff en wel jou helemaal leegzuigen. Dat is toch gewoon heel erg egoïstisch. Heb hierdoor ook echt een hekel gekregen aan mensen met egoïsme. Deze personen maken gewoon gebruik van je en dat hebben ze zelf niet eens door (je kunt het ze ook niet duidelijk maken).



Vandaag zelf een beetje een klote dag gehad. Had vanacht gewoon een droom dat ik weer fijn bij hem was en dat alles weer koek en ei was. Nou mooi niet toen ik wakker werd!

Hier heb ik wel wat aan gehad:



http://www.youtube.com/watch?v=jpPDMmDytCo

super goede tekst 4wheels...



Ik heb ook wel een aantal nummers waardoor ik me sterker voel, goed is dat

quote:dissapointed schreef op 04 februari 2009 @ 21:24:

super goede tekst 4wheels...



Ik heb ook wel een aantal nummers waardoor ik me sterker voel, goed is dat



Ik hou me nog steeds vast aan nummers en mede daardoor kan ik zien dat ik al een stuk verder in het verwerkingsproces zit.



Eerst waren het de nummers vol liefdesverdriet,

http://www.youtube.com/watch?v=xqqwdBC0CSs



daarna nummers met boosheid ,

http://www.youtube.com/watch?v=oy38v9nHc8U



daarna nummers waarin de pijn minder wordt maar waar je toch af en toe weer met een vaart de hoek in wordt gesmeten

http://www.youtube.com/watch?v=z3tbo79DbVc



nu is het een mengeling tot je positieven komen, loslaten en een positieve toekomst!

http://www.youtube.com/watch?v=3KOBW-22mwE



Heel soms een terugvalletje, maar ik vind dat dat mag. Dan komt er zoveel positiefs op m'n pad dat ik het bijna allemaal niet meer aankan ofzo

Tuurlijk mag je af en toe een terugvalletje hebben, hartstikke menselijk, het is al zo fijn dat het steeds beter gaat.

Ik moet nog uit het malen en piekeren cirkletje komen hoor.



Haha mooi overzicht zo die nummer en dat laatste nummer ook, wat prachtig, IK OVERLEEFDE JOU!



Kan ik straks ook zeggen, lijkt me heerlijk om te zeggen en zo te voelen.

Hallo,



ik heb alle verhalen even door gelezen en sommige stukjes herken ik (het verdriet, de pijn, afgewezen voelen) en sommige ook niet (foute man, foute vrouw).



Gisteren heeft mijn vriendin een einde gemaakt aan onze relatie (even voor de duidelijkheid, ik ben zelf ook een vrouw )

Het is een relatie van ruim 3 en een half jaar en het is/was een hele hechte relatie en zij is zeker geen foute vrouw, integendeel.

Ik ben 2 en een half jaar jaar geleden van het zuiden naar het noorden verhuisd, omdat dichter bij elkaar te kunnen zijn. We gingen niet samenwonen, maar, zoals dat dan heet, LAT-ten. Zoasl het er naar uitzag zouden wij na een tijdje gaan samenwonen. Echter toen dat moment er aan zat te komen, zei ze er nog niet klaar voor te zijn en op dezelfde voet verder te willen gaan. Ik was ontzettend teleurgesteld en gekwetst, ik voelde me afgewezen. Toch kon ik ook begrijpen waar zij vandaan kwam; ze had al eens 5 jaar samengewoond en dat is een pijnlijke ervaring voor haar geweest.

Ik legde me er bij neer, althans ik deed mijn best om me er bij neer te leggen. Maar het vrat aan me, iedere keer weer dat heen en weer gesjees van huis naar huis. Geen dagen van huis weg kunnen blijven, omdat we beiden twee katten hebben en wel dagelijks daarvoor thuis moesten zijn.

Op een gegeven moment zei dat ze op zoek was naar een andere woning, daar zelf eerst een tijd wou wonen en het fijn zou vinden als ik er dan op een gegeven moment bij in zou trekken. Toch voelde het niet goed, het voelde voor mij alsof zij het script schreef. Zij vaarde de koers en ik deinde mee. We kwamen er niet uit en uiteindelijk hebben we het doodgezwegen en gingen we op dezelfde voet verder.



Zo nu en dan sprak ik uit hoe vervelend ik het vond, maar probeerde er heel erg voor te waken dat ik geen druk neer legde bij haar. In de tussentijd sprak ik mezelf in gedachten vaak toe dat ik van de situatie niet gelukkig werd. Tegelijkertijd was ik wel gelukkig met haar en de relatie, hoe krom het ook klinkt.



Vorige week heb ik al mijn gedachten hierover uitgesproken en me hardop bij haar afgevraagd of wij dan nog wel samen moesten zijn, als wij allebei zo anders over het al dan niet samenwonen dachten. Zij schrok enorm; ze had zich niet gerealiseerd hoe ongelukkig ik me bij de situatie voelde. Het werd een heel emotioneel gesprek, waaruit bleek dat zij ontzettend schuldig voelde. Zij begon toen opnieuw over een andere woning en dat ik er uiteindelijk bij in zou trekken.



Afgelopen maandag zei ze dat ze er nog eens goed over na had gedacht en tot de conclusie was gekomen dat zij diep in haar hart nooit zou willen samenwonen, hoeveel ze ook van me houdt.

Ik heb haar gevraagd of de kans er dan niet is dat ze diep in haar hart niet genoeg van mij houdt. Ze zei dat dat het niet was.

Het werd allemaal heel erg emotioneel en hebben elkaar lang en stevig vast gehouden. Uiteindelijk zei ik dat ik alleen wou zijn. Ik voelde dat ze een leven zonder mij verkoos boven een leven samen met mij, in 1 huis. Ook had ik het gevoel dat ze de keuze van het beëindigen van de relatie bij mij neer wou leggen, omdat ze het zelf niet kon.



Na uren nadenken ben ik naar haar toe gegaan met de vraag of dat was ze wou: het bij mij neerleggen dat ik een einde zou maken aan de relatie. Ze keek me aan en vroeg enigszins boos wat dat nou voor een vraag was. We hebben ontzettend gehuild en elkaar weer stevig vastgehouden. Ik zei dat ik haar niet los wilde laten, dat ik dat niet nog lang niet kon en zij zei dat ze nog zoveel leuke dingen met me wilde doen. Ik vroeg of ik bij haar mocht blijven die nacht en dat vond ze fijn, zei ze.



De dag erna, gisteren dus, is ze bij mij geweest, heeft ze me geholpen met het verwisselen van de autoband en bij me gegeten.

Op een gegeven moment vroeg ze of ik nog wel wou dat zij meeging naar mijn familie komend weekend. Ik begreep haar niet helemaal. Ze zei dat ze het een dubbel gevoel zou vinden, omdat het wel eens de laatste keer zou kunnen zijn dat zij mijn familie zou zien. Nog begreep ik haar niet.

Uiteindelijk werd duidelijk dat het voor haar voorbij was. Zij zette er op dat moment duidelijk een punt achter, terwijl ik het die avond ervoor geïnterpretteerd had dat wij er nog voor zouden gaan. Niet dus.

Ze zei dat ze erg veel van me houdt, maar "onze neuzen staan niet dezelfde kant op". Ik was met stomheid geslagen en zei ook dat het toch niet kan dat als je veel van elkaar houdt, dat je dan uit elkaar gaat. Ik zat op een gegeven moment zelfs bijna tegen het smeken aan, waarop zij zei dat ik mezelf tekort zou doen om op deze manier verder te gaan. En dát maakte me boos, alsof ze het verdomme voor mij doet! Dat soort nobelheid zie je in films, maar schei toch uit.

Als je van elkaar houdt, moet er een mogelijkheid zijn om te praten, zoeken naar een manier wat "leefbaar" is. Maar misschien wil ze dat gewoon niet, ook al zegt ze wel dat ze van me houdt. Ik twijfel er nu aan, iets klopt er niet.



Ja, ik ben boos, voel onmacht, ben verdrietig, het doet pijn. Ik heb vanochtend in mijn boosheid al haar spullen in een vuilniszak gestopt en bij haar thuis neergezet (ik wist dat ze er niet zou zijn). Mijn eigen spullen heb ik meegenomen. Dat is natuurlijk ook geen oplossing, maar het helpt wel tegen mijn boosheid.

Dank je wel, lovehurts.



Ik ga inderdaad mezelf bedwingen en neem geen contact op. Ik heb ooit eens de fout gemaakt jaren terug, om dat bij een ex wel te doen. Er ontstond zo een mailwisseling, waarbij ik mezelf niet van mijn mooiste kant heb laten zien. Dat wil ik niet meer.



Het is wel "grappig" dat je schrijft, "pas dan komt ze bij haar gevoel", want ik heb er zo over na zitten denken en bedacht me vanmorgen dat zij het helemaal niet heeft gehad over wat het niet willen samenwonen voor gevoel bij haar oproept. Ja, ze heeft vaker gezegd dat ze het als benauwend ervaart. Maar wat voor emoties voelt ze daarbij? Ik ben vorige week voor wat betreft mijn emoties helemaal tot de bodem gegaan, ik heb ze allemaal uitgesproken. Maar zij dus niet. Ik weet dus niet wat voor emoties er nu allemaal door haar heen gaan. Het lijkt alsof ze nu wegvlucht; ze weet het niet meer en zet er dan maar een punt achter. Nee, ik weet, ik moet mezelf met deze gedachte geen valse hoop geven, maar het frustreert me wel. Zij heeft zo vaak tegen mij gezegd dat ik in moeilijke situaties een muur om me heen trek en dat ze dan afstand voelt. Dat klopt ook, ik raak dan in mezelf gekeerd. Nu, in al mijn boosheid, denk ik: da's pure reflectie, zij ziet iets bij mij wat ze zelf doet. Doordat de focus altijd op mijn afstand, op mijn muur heeft gelegen, is ze zelf buiten schot gebleven.



Is het nog te volgen....? :-s

Oh en lovehurts, jij ook heel veel sterkte!

Ik heb er zeker wat aan en vind ook dat je gelijk hebt hierin. Ik kan me helemaal vinden in wat jij schrijft.



Thxs!

Ik lees de reactie nog maar eens over, dat sterkt me bij het niet opnemen van contact. Ik zou het graag willen, eerlijk is eerlijk, maar ik doe het niet. Ik heb geen zin in die emotionele caroussel van elkaar zien, afscheid nemen, elkaar weer zien etc. Dan voel ik me nog ellendiger dan als ik me nu voel.

Tegelijkertijd vind ik wel dat een relatie van drieëneenhalf jaar niet zo mag eindigen. Maar ja...



In de tussentijd lig ik sinds gister wat op bed, ik jank, dwing me om tenminste íets te eten, ik ijsbeer, ik jank weer. kijk ff tv, ik jank weer en ga zo maar door.

Ik heb me voor 3 dagen ziek gemeld en gezegd dat ik er maandag weer wil staan. Vandaag moest ik eigenlijk nog een dag inhalen van een cursus van het werk. Laat het nou net de cursus zijn waar zij ook inzit. Zij werkt bij dezelfde zorgorganisatie als ik. Ik dacht er kan gebeuren wat wil, maar ik ga niet met haar in dezelfde cursus zitten nou. Geen haar op mijn hoofd.



Pfff, ik ga maar weer wat ijsberen denk ik.

Hallo Lovehurts,



je zat er een beetje doorheen? Moeite om niet aan hem te denken, geen contact op te nemen, allemaal tranen, dat soort dingen waarschijnlijk? Pfff, shit he.



Hier is het ook zwaar klote (lief dat je het vraagt, ook al heb je het zelf moeilijk). Ik hou me bezig met het afstruinen van het internet en veel te lezen over liefdesverdriet, loslaten en al dat soort dingen. Ik heb ook veel sites bezocht over bindingsangst. Ja, ik weet, het is een moderne kreet, maar herken er wel wat dingen in bij haar. Niet in extreme mate, maar het is me wel duidelijk nou, dat het niet normaal is dat ze ineens zo wegvlucht na drieëneenhalf jaar.

Ik heb nog steeds geen contact opgenomen en dat zal ik zelf ook niet doen. Ik heb voor mezelf in ieder geval duidelijk dat er voor mij 2 opties zijn:

1. Ik wil nog ontzettend graag energie steken om met haar verder te gaan. Dat zou natuurlijk alleen mogelijk zijn, als zij dat zou willen. Daarbij zou zij ook onder ogen moeten willen zien dat zij vlucht. Aan de redenen daarvan zou zij bereid moeten zijn om te werken. Zij zou dan ook degene moeten zijn die het contact weer begint.

2. Als bovenstaande niet het geval zou zijn, dan wordt het definitief afscheid nemen. Ik heb er al genoeg energie ingestoken en verdien beter dan met me te laten sollen, hoeveel pijn dat ook zal doen.



pffff.......

Hoi LH,



ja, ik heb het allemaal gelezen over jou en je ex. Het is knap dat je voor jezelf kiest, ook al is het zo moeilijk. Ratio en gevoel komen dan flink in conflict met elkaar. Huil het er inderdaad maar lekker uit.



Ze heeft inderdaad (nog) niks laten horen. Toen ze dinsdag wegging heeft ze me gevraagd of ze contact met me op mocht nemen, omdat ze wou weten hoe het met me ging. Ik heb toen gezegd dat ik dat niet wou, want dan zou ik toch alleen maar hoop krijgen.

Nu heeft ze wel nog steeds mijn huissleutels, dus er zal nog ergens iets van contact moeten zijn. Ik weet alleen dat ik niet diegene moet zijn, die dat contact zoekt.



Tsja, of ik bij iemand wil horen die moeilijke dingen uit de weg gaat, die vlucht? Weet je, normaal is zij er niet de persoon naar die moeilijke dingen uit de weg gaat. Ook is ze normaal gesproken wel bereid om bij zichzelf te rade te gaan. Alleen hierin niet.....althans nog niet....of misschien wel nooit, dat kan. Zij heeft dit weekend vrij (wij zouden eigenlijk samen naar mijn familie in Limburg gaan). Misschien neemt ze nu de tijd en ruimte om na te denken. Na te denken over wat er in hemelsnaam is gebeurd. Wat het oplevert, ik weet het niet. Misschien helemaal niks voor mij, misschien wel?

Natuurlijk hoop ik dat er nog communicatie zal zijn. Ik heb behoefte om haar te vertellen wat ik denk dat er aan de hand is, hoe ik het zie. Natuurlijk hoop ik dat ze daar dan naar wil luisteren en bij zichzelf te rade wil gaan. Toch probeer ik ook heel realistisch te blijven en te beseffen dat de kans er ook is dat ze dat niet wil. Dat ze haar angsten niet aan wil gaan of niet onder ogen wil zien. Of wel, maar niet met mij. Dat zal dan heel pijnlijk zijn, maar dan kies ik definitief voor mezelf. Hoe moeilijk dat ook zal zijn...

take good care of yourself!



En onthoud maar goed, ook voor jou komt er ooit die ware!!



ik heb er lang op moeten wachten, maar heb hem dan nu eindelijk gevonden, na vele mislukte relaties.



De ware heeft niet alleen oog en aandacht voor zichzelf maar nog meer voor jou

Het gaat erom bij ware liefde dat je een klik hebt en enigszins als het mogelijk is, dezelfde interesses! dat geeft niet alleen liefde maar meteen ook een gevoel van maatjes voor het leven!!



liefs!!