Relaties
alle pijlers
Relatie over - loslaten is zo moeilijk
maandag 26 januari 2009 om 17:14
Ik ben sinds twee weken weer vrijgezel, hij zette er een punt achter omdat hij zich niet zo aan mij wil binden als ik aan hem. Hij is gehecht aan zijn vrijheid, wil geen verantwoording afleggen, zijn eigen dingen doen en weinig tot geen rekening houden met mij. Iedereen zegt dat ik hem moet vergeten, door moet gaan met mijn eigen leven. Alleen: ik heb mezelf steeds verder weggecijferd om het te laten slagen tussen ons, hij was als een verslaving voor mij (en volgens mij ik ook voor hem getuige het constante contact zoeken met elkaar, zo'n twintig maal per dag). Ik wist dat het niet goed zat, dat hij niet echt voor me ging, maar ik ben enorm gaan knokken voor ons en heb dat lange tijd volgehouden. Nu val ik in een enorm gat. Ik heb bijna al mijn vrienden verwaarloosd, zijn wereld was de mijne geworden. Het liefst zou ik hem willen bellen en het weer proberen samen. Deze pijn is zo erg! Ik voel me zo alleen en afgewezen. Alles heb ik voor deze man gedaan. Ik had gehoopt dat hij mij ook zou gaan missen, maar daar lijkt het niet op, ik hoor niks van hem. En elke dag die verstrijkt, voelt het alsof hij verder bij me vandaan is. Daar raak ik dan van in paniek, bang dat hij me allang vergeten is. Ik weet dat deze man niet goed voor me is, maar ik heb toch nog hoop dat hij me niet kan missen, bereid is toch te investeren in ons. Hoe moet ik hem loslaten? Ik weet het ook even niet meer, ik moest het ergens kwijt!
maandag 9 februari 2009 om 10:01
Lieve allemaal,
Ik heb in het begin van dit topic al eens gereageerd, omdat ik toen net mijn relatie van 8 jaar beëindigd heb. Tot nu toe kon ik er redelijk mee omgaan. Ik verbaasde me er zelfs over dat het zo 'goed' ging, maar tegelijkertijd was ik wantrouwig, want waar bleef het verdriet? Zou er niet straks alsnog een beerput aan pijn en verdriet opengaan?
Nou, dat moment is nu dus helaas gekomen denk ik. En bij mij gebeurt dat blijkbaar altijd op hetzelfde soort moment:
Zolang ik de beslissing neem, het heft in handen heb en de situatie onder controle heb, voel ik me sterk, maar zodra de rollen zich omdraaien komt het gevoel van afgewezen worden en de daarbij komende minderwaardigheid weer boven drijven.
Mijn vriend (ex dus, maar moet nog even wennen aan het woord) belde me gister. Hij wilde nog een laatste kans om mij te bewijzen dat hij echt veranderd is. Ik legde hem uit dat ik dat echt niet meer kan doen, dat ik mezelf ermee zou verloochenen. Uiteindelijk ging hij akkoord met dat we elkaar los moeten laten en hij was eigenlijk heel begripvol.
Dat was dan het definitieve afscheid en sinds dat laatste gesprek voel ik me vreselijk leeg, eenzaam en klein. Ik merk ook dat ik ga twijfelen aan mijn eigen oordeel over de relatie. Ik lijk er niet op te kunnen vertrouwen. Continue de gedachtes: zie ik het dan wel goed? Was het allemaal wel zo erg? Maar we horen toch ook gewoon bij elkaar?
Ook al ben ik niet afgewezen, zo voel ik me wel. Herkennen jullie dat? Misschien is het ook het feit dat ik echt geen hoop meer heb. Ik had alleen nog een stille hoop voor de toekomst, dat hij toch meer zelfinzicht gaat krijgen en dat we dan wel samen kunnen leven. Maar nu ben ik alleen maar bang dat hij iemand gaat vinden die veel beter bij hem blijkt te passen dan ik en dat hij me dan uiteindelijk toch gaat vergeten.
Het lijkt nu alsof hij sterker is geworden en met opgeheven hoofd verder gaat, terwijl ik hier zit met het verdriet en de pijn.
Misschien is dit dan de pijn waar ik doorheen moet. En ook ik vraag me af hoe lang dit gaat duren. Ik vind het zo zwaar, zo ondraaglijk bijna...
Herkennen jullie ook zo'n omslagpunt bij jezelf?
Ik heb in het begin van dit topic al eens gereageerd, omdat ik toen net mijn relatie van 8 jaar beëindigd heb. Tot nu toe kon ik er redelijk mee omgaan. Ik verbaasde me er zelfs over dat het zo 'goed' ging, maar tegelijkertijd was ik wantrouwig, want waar bleef het verdriet? Zou er niet straks alsnog een beerput aan pijn en verdriet opengaan?
Nou, dat moment is nu dus helaas gekomen denk ik. En bij mij gebeurt dat blijkbaar altijd op hetzelfde soort moment:
Zolang ik de beslissing neem, het heft in handen heb en de situatie onder controle heb, voel ik me sterk, maar zodra de rollen zich omdraaien komt het gevoel van afgewezen worden en de daarbij komende minderwaardigheid weer boven drijven.
Mijn vriend (ex dus, maar moet nog even wennen aan het woord) belde me gister. Hij wilde nog een laatste kans om mij te bewijzen dat hij echt veranderd is. Ik legde hem uit dat ik dat echt niet meer kan doen, dat ik mezelf ermee zou verloochenen. Uiteindelijk ging hij akkoord met dat we elkaar los moeten laten en hij was eigenlijk heel begripvol.
Dat was dan het definitieve afscheid en sinds dat laatste gesprek voel ik me vreselijk leeg, eenzaam en klein. Ik merk ook dat ik ga twijfelen aan mijn eigen oordeel over de relatie. Ik lijk er niet op te kunnen vertrouwen. Continue de gedachtes: zie ik het dan wel goed? Was het allemaal wel zo erg? Maar we horen toch ook gewoon bij elkaar?
Ook al ben ik niet afgewezen, zo voel ik me wel. Herkennen jullie dat? Misschien is het ook het feit dat ik echt geen hoop meer heb. Ik had alleen nog een stille hoop voor de toekomst, dat hij toch meer zelfinzicht gaat krijgen en dat we dan wel samen kunnen leven. Maar nu ben ik alleen maar bang dat hij iemand gaat vinden die veel beter bij hem blijkt te passen dan ik en dat hij me dan uiteindelijk toch gaat vergeten.
Het lijkt nu alsof hij sterker is geworden en met opgeheven hoofd verder gaat, terwijl ik hier zit met het verdriet en de pijn.
Misschien is dit dan de pijn waar ik doorheen moet. En ook ik vraag me af hoe lang dit gaat duren. Ik vind het zo zwaar, zo ondraaglijk bijna...
Herkennen jullie ook zo'n omslagpunt bij jezelf?
maandag 9 februari 2009 om 11:32
Valesca: ik herken je gevoel wel. Mijn ex gaat door met zijn leven en dat geeft mij een heel groot gevoel van afwijzing. Alsof ik niet de moeite waard ben om voor te knokken, alsof elke andere vrouw mij zomaar kan vervangen. Ik denk dat je in jouw geval toch jezelf voor moet blijven houden dat jij degene bent geweest die deze beslissing heeft genomen. Dat hij begripvol reageert als jij zegt het niet meer te willen proberen... had het je een beter gevoel gegeven als hij je gesmeekt had? Weet je heel zeker dat je het niet meer wil proberen? Wanneer ben je er ooit echt klaar voor om hem los te laten? Doet het niet altijd veel pijn als de hoop weg is? Moeilijk he! Als ik jouw verhaal lees (ook in het begin van dit topic) denk ik dat je er beter aan doet bij je beslissing te blijven, maar ik kan me voorstellen dat het heel erg moeilijk is, zeker op eenzame momenten! Maar word je op de lange duur gelukkig met hem? Hoe makkelijk is het terug te gaan naar hem om dan vast te moeten stellen dat er niks veranderd is? Je zult weer door de pijn heen moeten terwijl je al zo goed op weg bent nu! Ik kan je zo slecht advies en raad geven: ik wou dat mijn ex me belde om het nog een keer te proberen. Ik zou er zo in meegaan terwijl ik weet dat het slecht voor me zou zijn.
maandag 9 februari 2009 om 11:51
quote:lovehurts schreef op 09 februari 2009 @ 11:32:
Valesca: ik herken je gevoel wel. Mijn ex gaat door met zijn leven en dat geeft mij een heel groot gevoel van afwijzing. Alsof ik niet de moeite waard ben om voor te knokken, alsof elke andere vrouw mij zomaar kan vervangen.
LH, dat gevoel heb ik dus ook wel een beetje. Het is van mij ook puur een egokwestie Want toen hij me paar weekjes geleden belde met de vraag of we wat konden gaan drinken in de hoop dat we weer bij elkaar konden komen en ik dat niet wilde, had ik niet verwacht dat hij zich er zo snel bij neer zou leggen. "Oh oké, doei.." Zo zei hij dat niet, maar zo voelde het wel.
Allemaal nét iets te makkelijk...
Valesca: ik herken je gevoel wel. Mijn ex gaat door met zijn leven en dat geeft mij een heel groot gevoel van afwijzing. Alsof ik niet de moeite waard ben om voor te knokken, alsof elke andere vrouw mij zomaar kan vervangen.
LH, dat gevoel heb ik dus ook wel een beetje. Het is van mij ook puur een egokwestie Want toen hij me paar weekjes geleden belde met de vraag of we wat konden gaan drinken in de hoop dat we weer bij elkaar konden komen en ik dat niet wilde, had ik niet verwacht dat hij zich er zo snel bij neer zou leggen. "Oh oké, doei.." Zo zei hij dat niet, maar zo voelde het wel.
Allemaal nét iets te makkelijk...
maandag 9 februari 2009 om 13:52
Dag allemaal!! eindelijk een forum waarin ik me thuis voel zeg maar. Ik vind het ontzettend moeilijk om te schrijven maar ik probeer het maar wel want misschien helpt het me.
Mijn relatie is helaas beëindigd na het aangeven van mij wat ik erin miste. Ik miste de passie, aanrakingen en alles erom heen en er tussen zeg maar. Het was een relatie van nu 5 maanden. Ik weet het, relatief kort maar ik heb nooit relaties omdat ik nooit verliefd wordt dus voor mij was het een happening. Ik heb mijn muurtje afgebroken en alles klopte behalve dat ene. We konden lachen en praten maar ik voelde me zo alleen. Omdat ik het ook iedere x aan heb gegeven is hij er over na gaan denken en tot de conclusie gekomen dat hij niet meer verliefd op me is en het me daardoor niet kan geven. Ik voel me zo machteloos! Hij en ik willen wel graag vrienden blijven omdat de rest wel allemaal goed zit. we hebben de zelfde interesses zoals uitgaan en dergelijke. Nu ben ik zo hard aan het proberen om mezelf er over heen te zetten maar het lukt me maar niet! we hadden nog wel contact , ik kon hem altijd bellen maar ik loop vast. Ik wordt nu standaard om half 4 wakker en dan begint het grote maal proces. hoe het was, wat hij deed etc etc. Ook al weet ik dat ik die dingen niet voor niets heb aangegeven, vindt ik het wel zo ontzettend moeilijk om deze drol door te slikken en door te gaan! Het is ook zo druk in mijn hoofd nu! Ook met mijn werk die me weg wilt hebben met de kredietcrisis en nu dit er ook bij. Beven als een rietje doe ik.
Ik probeer mijn gevoel met alle mogelijke hulp middelen uit te schakelen zodat ik sneller door kan gaan. Zit alle aan reikingen te zoeken op het net om sneller van het gevoel af te zijn. Hem nu net na zo een ochtend ( lig nu ook nog steeds in bed omdat ik echt geen zin heb om eruit te gaan) opgebeld en gezegd dat het beter is om even geen contact te hebben.Hij zei ook dat dat het beste even is voor mij. Ik kan het ook niet aan dat hij nu zomaar een ander tegen zou komen, maar hij gaf al aan dat hij daar nu ook al helemaal niet mee bezig is. Wat ik al zei het is een mooi mens en geen klootzak en heeft mij dus op al die vlakken niet te kort gedaan en daarom wil ik ook vrienden worden. Wellicht dat de druk er dan bij ons beiden ook af is, en met de goede basis die we al hadden verder kunnen gaan op een ontspannen manier en vanaf daaruit kunnen kijken of het verliefde gevoel misschien kan terug komen??
pfffff wat vind ik dit moeilijk zeg! doordat ik vroeger een mega lul van een vriend heb gehad die mijn zelfbeeld helemaal had veranderend is het des te zuurder dat je iemand tegen komt die je zo met respect behandeld maar dat je toch wat mist.
Nogmaals ik voel me zo machteloos en rusteloos! En dat vanaf half 4 s ochtends wakker worden en zo ontzettend malen!! pfff!! Hoe hebben jullie dat aangepakt? Alvast ontzettend bedankt voor jullie reacties en onzettend fijn dat dit forum er is!!
Succes jullie ook allemaal ! En nogmaals bedankt!
Mijn relatie is helaas beëindigd na het aangeven van mij wat ik erin miste. Ik miste de passie, aanrakingen en alles erom heen en er tussen zeg maar. Het was een relatie van nu 5 maanden. Ik weet het, relatief kort maar ik heb nooit relaties omdat ik nooit verliefd wordt dus voor mij was het een happening. Ik heb mijn muurtje afgebroken en alles klopte behalve dat ene. We konden lachen en praten maar ik voelde me zo alleen. Omdat ik het ook iedere x aan heb gegeven is hij er over na gaan denken en tot de conclusie gekomen dat hij niet meer verliefd op me is en het me daardoor niet kan geven. Ik voel me zo machteloos! Hij en ik willen wel graag vrienden blijven omdat de rest wel allemaal goed zit. we hebben de zelfde interesses zoals uitgaan en dergelijke. Nu ben ik zo hard aan het proberen om mezelf er over heen te zetten maar het lukt me maar niet! we hadden nog wel contact , ik kon hem altijd bellen maar ik loop vast. Ik wordt nu standaard om half 4 wakker en dan begint het grote maal proces. hoe het was, wat hij deed etc etc. Ook al weet ik dat ik die dingen niet voor niets heb aangegeven, vindt ik het wel zo ontzettend moeilijk om deze drol door te slikken en door te gaan! Het is ook zo druk in mijn hoofd nu! Ook met mijn werk die me weg wilt hebben met de kredietcrisis en nu dit er ook bij. Beven als een rietje doe ik.
Ik probeer mijn gevoel met alle mogelijke hulp middelen uit te schakelen zodat ik sneller door kan gaan. Zit alle aan reikingen te zoeken op het net om sneller van het gevoel af te zijn. Hem nu net na zo een ochtend ( lig nu ook nog steeds in bed omdat ik echt geen zin heb om eruit te gaan) opgebeld en gezegd dat het beter is om even geen contact te hebben.Hij zei ook dat dat het beste even is voor mij. Ik kan het ook niet aan dat hij nu zomaar een ander tegen zou komen, maar hij gaf al aan dat hij daar nu ook al helemaal niet mee bezig is. Wat ik al zei het is een mooi mens en geen klootzak en heeft mij dus op al die vlakken niet te kort gedaan en daarom wil ik ook vrienden worden. Wellicht dat de druk er dan bij ons beiden ook af is, en met de goede basis die we al hadden verder kunnen gaan op een ontspannen manier en vanaf daaruit kunnen kijken of het verliefde gevoel misschien kan terug komen??
pfffff wat vind ik dit moeilijk zeg! doordat ik vroeger een mega lul van een vriend heb gehad die mijn zelfbeeld helemaal had veranderend is het des te zuurder dat je iemand tegen komt die je zo met respect behandeld maar dat je toch wat mist.
Nogmaals ik voel me zo machteloos en rusteloos! En dat vanaf half 4 s ochtends wakker worden en zo ontzettend malen!! pfff!! Hoe hebben jullie dat aangepakt? Alvast ontzettend bedankt voor jullie reacties en onzettend fijn dat dit forum er is!!
Succes jullie ook allemaal ! En nogmaals bedankt!
maandag 9 februari 2009 om 14:21
Scorpia, ik denk idd dat het beter is om geen contact te hebben. Toen iemand dat tegen mij zei kon ik me niet voorstellen dat dat beter zou zijn. Ik was bang dat ik me continue zou afvragen wat hij aan het doen was, en hoe het met hem ging. In het begin was dat natuurlijk ook wel zo, maar geen contact zorgt eroor dat dat proces op een gegeven moment in een stilstaand beekje terecht komt. Maar dat merk je pas als je al een tijdje op weg bent.
Maar zolang je vrienden wil blijven, blijf je elke keer informatie krijgen die je weer gaat verwerken en wat weer zorgt voor malen en piekeren. En geen contact betekent dat ook geen contact voor best een lange tijd, zeker voor een aantal maanden. Echt even helemaal op jezelf teruggeworpen worden, een nieuwe basis zoeken en vinden en dan pas kijken of er ruimte is na de verwerking om elkaar weer te zien/spreken. Bij enige twijfel niet doen.
Maar zolang je vrienden wil blijven, blijf je elke keer informatie krijgen die je weer gaat verwerken en wat weer zorgt voor malen en piekeren. En geen contact betekent dat ook geen contact voor best een lange tijd, zeker voor een aantal maanden. Echt even helemaal op jezelf teruggeworpen worden, een nieuwe basis zoeken en vinden en dan pas kijken of er ruimte is na de verwerking om elkaar weer te zien/spreken. Bij enige twijfel niet doen.
maandag 9 februari 2009 om 14:33
maandag 9 februari 2009 om 15:37
Hoi Scorpia: ja daarmee zul je jezelf peinigen! En als je echt hoop wilt blijven houden dat het goedkomt, dan raad ik je aan pas weer contact met hem op te nemen als je hem eigenlijk niet meer nodig hebt. Op dit moment ben jij niet erg aantrekkelijk voor hem vrees ik, omdat je zo in je verdriet zit en je zo afhankelijk bent van hem om je goed te voelen. Kies voor jezelf, je voelde niet voor niets dat er iets ontbrak aan de relatie. Blijf daaraan denken en jezelf voorhouden dat je voor 100% gaat in een relatie. Als je denkt dat hij nog gevoelens voor je heeft: geef hem dan ook de kans en de ruimte om je te gaan missen in plaats van medelijden met je te krijgen door steeds geconfronteerd te worden met jouw verdriet. Ik ben door hetzelfde heengegaan, ga er nog steeds doorheen, ik heb overal briefjes liggen die me ervan moeten weerhouden om hem te bellen. Het kan best wel zo zijn dat jouw ex in tegenstelling tot mijn ex een mooi mens is, maar zolang jij nog zoveel verdriet hebt, moet je helemaal geen vrienden willen zijn. Dat kan pas als je er overheen bent dat het uit is en als je merkt dat het je toch veel blijft doen en er is geen kans meer dat het weer goedkomt tussen jullie, dan zit helaas ook vriendschap er (nu en voorlopig) niet in voor jullie. Het zet mij ook wel weer aan het denken: hoe erg ik mijn ex ook mis, ik zou met die man nooit vrienden willen zijn. Vrienden zijn mensen die je met respect behandelen, die niet alleen nemen maar ook geven: hij zou mijn vriendschap echt niet waard zijn. En als hij wel geweldig zou zijn maar het breekt mijn hart om hem te zien als vrienden, dan zou ik helaas de vriendschap verbreken. Puur en alleen om mezelf te beschermen. En dat je steeds op een bepaald tijdstip wakker wordt herken ik ook. Wat bij mij werkt: ik pieker de hele dag en als ik 's nachts wakker word, dan zeg ik tegen mezelf "zorgen zijn voor morgen, die leg ik nu even op mijn nachtkastje, want ik pieker al de hele dag en 's nachts MAG ik slapen ook al heb ik verdriet". Ik houd mezelf ook voor dat ik verdriet MAG hebben, dat het niet uitmaakt hoe lang het duurt en hoeveel mensen om je heen het er niet meer over hebben. Zelfs dat mijn ex met een nieuwe liefde is nu, betekent niet dat ik geen verdriet mag hebben. Het mag er gewoon zijn, ik hoef nergens voor te vluchten want het is er en ik moet er maar mee dealen. Helaas. Sterkte! Ik weet helaas hoe je je voelt!
maandag 9 februari 2009 om 15:40
quote:yellowlove schreef op 08 februari 2009 @ 20:59:
Hallo, ik wilde jullie even een hart onder de riem steken.
En op een dag, zomaar uit het niets kwam dit tot me:
Hij heeft het niet gedaan om me te kwetsen, hij is niet pure evil. Hij is anders dan ik. We hebben op een partner manierh eel veel van elkaar gehouden, en ik houd nog steeds heel veel van hem.Maar nu, op dit moment,zijn wijhet niet voor elkaar. Er is geen wij nu. Desondanks mag ik terugkijken op onze mooie tijd samen, ikhoef niet meer boos te zijn omdat hij dit of dat niet gedaan heeft, omdat ik niet dit of dat gedaan heb,ik hoef niet meer boos te zijn.
Ik snap het ook niet, maar ik kon hetopeens aan. En toen was het klaar.
Wat een mooie tekst zeg. Zat toevallig ook vanmiddag weer na te denken over verbroken relatie van een half jaar terug. En alhoewel ik al ver ben ik het verwerken maken sommige dingen me nog steeds lichtelijk boos. Maar terwijl ik dit las voelde ik tranen en een ontzettende opluchting. Ik hóef idd niet meer boos te zijn. Dat voelt als een bevrijding bijna.
Iem. anders schreef ook dat zij ex alle liefde en geluk gunde in de toekomst, zo ver ben ik nog niet, maar ik hoop wel dat dat spoedig komt. Zodat ik zelf ook weer verder kan, zónder die last.
Hallo, ik wilde jullie even een hart onder de riem steken.
En op een dag, zomaar uit het niets kwam dit tot me:
Hij heeft het niet gedaan om me te kwetsen, hij is niet pure evil. Hij is anders dan ik. We hebben op een partner manierh eel veel van elkaar gehouden, en ik houd nog steeds heel veel van hem.Maar nu, op dit moment,zijn wijhet niet voor elkaar. Er is geen wij nu. Desondanks mag ik terugkijken op onze mooie tijd samen, ikhoef niet meer boos te zijn omdat hij dit of dat niet gedaan heeft, omdat ik niet dit of dat gedaan heb,ik hoef niet meer boos te zijn.
Ik snap het ook niet, maar ik kon hetopeens aan. En toen was het klaar.
Wat een mooie tekst zeg. Zat toevallig ook vanmiddag weer na te denken over verbroken relatie van een half jaar terug. En alhoewel ik al ver ben ik het verwerken maken sommige dingen me nog steeds lichtelijk boos. Maar terwijl ik dit las voelde ik tranen en een ontzettende opluchting. Ik hóef idd niet meer boos te zijn. Dat voelt als een bevrijding bijna.
Iem. anders schreef ook dat zij ex alle liefde en geluk gunde in de toekomst, zo ver ben ik nog niet, maar ik hoop wel dat dat spoedig komt. Zodat ik zelf ook weer verder kan, zónder die last.
maandag 9 februari 2009 om 15:57
To Lovehurts:
Bedankt en wat je zegt is waar. Ik zal ook eerst van mezelf weer moeten gaan houden. Ik dacht ben ik dan niet mooi genoeg meer of weet ik veel niet wat en van dat idee moet ik af.
bedankt voor je lieve woorden en we redden het wel! En wat je zegt alles op zijn tijd!! Ik was ook benieuwd hoe het met de persoon was gegaan die ook met haar ex had gesproken en er kalm en rustig van werd. ben haar naam kwijt nu. Weet iemand dat?
Bedankt en wat je zegt is waar. Ik zal ook eerst van mezelf weer moeten gaan houden. Ik dacht ben ik dan niet mooi genoeg meer of weet ik veel niet wat en van dat idee moet ik af.
bedankt voor je lieve woorden en we redden het wel! En wat je zegt alles op zijn tijd!! Ik was ook benieuwd hoe het met de persoon was gegaan die ook met haar ex had gesproken en er kalm en rustig van werd. ben haar naam kwijt nu. Weet iemand dat?
maandag 9 februari 2009 om 16:09
quote:Scorpia1978 schreef op 09 februari 2009 @ 14:33:
Bedankt voor je reactie hierop. Maanden klinkt echt ver nu voor me, omdat we als het zou lukken samen naar trance energy zouden gaan. Is dat dan echt gekkenwerk en zal ik mezelf daarmee alleen maar pijnigen? Lastig lastig. xIk denk ook dat je jezelf alleen maar zult pijnigen. Maar... wat ik ook geleerd heb is dat je daar misschien dan nog maar eens doorheen moet. Misschien is het ergens wel goed om nog een keer met je ex wat leuks te gaan doen om vervolgens écht tot de conclusie te komen dat het niet meer gaat. Voorlopig nog niet dan.
Bedankt voor je reactie hierop. Maanden klinkt echt ver nu voor me, omdat we als het zou lukken samen naar trance energy zouden gaan. Is dat dan echt gekkenwerk en zal ik mezelf daarmee alleen maar pijnigen? Lastig lastig. xIk denk ook dat je jezelf alleen maar zult pijnigen. Maar... wat ik ook geleerd heb is dat je daar misschien dan nog maar eens doorheen moet. Misschien is het ergens wel goed om nog een keer met je ex wat leuks te gaan doen om vervolgens écht tot de conclusie te komen dat het niet meer gaat. Voorlopig nog niet dan.
maandag 9 februari 2009 om 16:11
Omdat ik even van me af moet tikken en ik hier al tijdje mee lees en mee schrijf gooi ik het hier even bij.
Voel me ontzettend rot, ben gisteren mijn ex tegen gekomen met z'n vriendin (hij had al een vriendin tijdens onze relatie maar heeft dat achter gehouden voor mij) hij was in het zelfde cafe, keek me aan, nouja aan, keek dwars door me heen en deed alsof hij mij niet kende, heel hard en heel koud.
De grond verdween even onder m'n voeten. En nu voel ik me zo waardeloos, een jaar lang mij voorliegen en dan ook nog eens doen of hij mij niet kent.
Ik weet dat dit alles zegt over hem, wat een egoistische loser hij is maar wat doet het toch weer zeer om te zien hoe hij 'vrolijk' verder gaat en doet alsof ik lucht ben, een niks.
Moest het even kwijt hoor...
Voel me ontzettend rot, ben gisteren mijn ex tegen gekomen met z'n vriendin (hij had al een vriendin tijdens onze relatie maar heeft dat achter gehouden voor mij) hij was in het zelfde cafe, keek me aan, nouja aan, keek dwars door me heen en deed alsof hij mij niet kende, heel hard en heel koud.
De grond verdween even onder m'n voeten. En nu voel ik me zo waardeloos, een jaar lang mij voorliegen en dan ook nog eens doen of hij mij niet kent.
Ik weet dat dit alles zegt over hem, wat een egoistische loser hij is maar wat doet het toch weer zeer om te zien hoe hij 'vrolijk' verder gaat en doet alsof ik lucht ben, een niks.
Moest het even kwijt hoor...
maandag 9 februari 2009 om 16:22
quote:dissapointed schreef op 09 februari 2009 @ 16:11:
Voel me ontzettend rot, ben gisteren mijn ex tegen gekomen met z'n vriendin
Shit meissie... dat is wel heel erg k*t!
Ik kan me een klein beetje voorstellen hoe je je voelt, niet omdat ik het nheb meegemaakt, maar omdat ik er niet aan zou moeten denken om hem op zo'n manier tegen te komen... Hoe hard moet die klap zijn die je in je gezicht krijgt? Die vakantie van mijn ex waar hij naar geinformeerd heeft is nog redelijk open, maar met zo'n confrontatie kom je er gewoon niet meer onderuit.
Blijf van je afschrijven... Sterkte
Voel me ontzettend rot, ben gisteren mijn ex tegen gekomen met z'n vriendin
Shit meissie... dat is wel heel erg k*t!
Ik kan me een klein beetje voorstellen hoe je je voelt, niet omdat ik het nheb meegemaakt, maar omdat ik er niet aan zou moeten denken om hem op zo'n manier tegen te komen... Hoe hard moet die klap zijn die je in je gezicht krijgt? Die vakantie van mijn ex waar hij naar geinformeerd heeft is nog redelijk open, maar met zo'n confrontatie kom je er gewoon niet meer onderuit.
Blijf van je afschrijven... Sterkte
maandag 9 februari 2009 om 17:04
maandag 9 februari 2009 om 18:05
Dissapointed: heeeeeeel erg gemeen maar meisje wat fijn dat dit jouw EX is en niet jouw huidige vriend. Dit bewijst dat je veel beter af bent zonder hem, een vent zonder ballen dit, sorry dat ik het zeg! Bah! Wees blij dat jij niet naast hem stond in de veronderstelling dat je een gelukkige relatie met hem hebt terwijl hij iemand negeert waar hij jou eigenlijk ook mee bedrogen heeft (ik neem tenminste aan dat zijn huidige vriendin niet wist dat hij ook met jou een relatie had?).
4wheels: ik snap wat je schrijft, dat het soms nodig is jezelf nog maar een keer extra pijn te doen. Maar dat is precies hetgeen wat mij ervan weerhoudt contact op te nemen met mijn ex. Nog een afwijzing van zijn kant trek ik niet meer.
Scorpia: natuurlijk ben je wel mooi genoeg! Je miste iets in je relatie, kwam tekort en alleen maar goed dat je voor jezelf opkomt, jezelf meer gunt dan een leven vol teleurstellingen! Nogmaals: als het echt ware liefde is tussen jullie, komt hij daar alleen maar achter als er geen contact is. Pas dan kan hij bij zijn eigen gevoel en hoeft hij niet alleen met jouw gevoel bezig te zijn. Wel fijn he, dit forum! Ik voel me ook soms zo alleen staan met mijn verdriet: mensen om me heen zijn er wel klaar mee, ik krijg berichtjes in de trant van : ik neem aan dat het nu wel een stuk beter met je zal gaan? NEE dus, maar dat durf ik al niet eens meer te zeggen, straks ben ik iedereen kwijt om me heen. Maar hier hoef je gelukkig geen masker op te zetten!
Wat mijn ex betreft hoop ik dat hij me ooit zo weinig interesseert dat ik niet meer boos ben op hem, gewoon omdat hij me niet meer boeit. Wat hij allemaal gedaan heeft en vooral ook niet gedaan heeft, dat blijft voor mij iets om boos over te zijn, ik vind het nog steeds schandalig hoe hij met mij om is gegaan en (triest misschien) : ik mag hopen dat hij nooit meer iemand tegen komt die zo zijn best doet voor hem! Dus denk ik dat die boosheid alleen maar weggaat als hij niet meer in mijn hart zit en niet omdat zijn handelen en nalaten bij nader inzien niet zo erg was.
Als iemand weet waar de knop zit om je gevoel voor iemand uit te schakelen, dan hoor ik het graag! Ben helaas bang dat we er allemaal doorheen moeten!
4wheels: ik snap wat je schrijft, dat het soms nodig is jezelf nog maar een keer extra pijn te doen. Maar dat is precies hetgeen wat mij ervan weerhoudt contact op te nemen met mijn ex. Nog een afwijzing van zijn kant trek ik niet meer.
Scorpia: natuurlijk ben je wel mooi genoeg! Je miste iets in je relatie, kwam tekort en alleen maar goed dat je voor jezelf opkomt, jezelf meer gunt dan een leven vol teleurstellingen! Nogmaals: als het echt ware liefde is tussen jullie, komt hij daar alleen maar achter als er geen contact is. Pas dan kan hij bij zijn eigen gevoel en hoeft hij niet alleen met jouw gevoel bezig te zijn. Wel fijn he, dit forum! Ik voel me ook soms zo alleen staan met mijn verdriet: mensen om me heen zijn er wel klaar mee, ik krijg berichtjes in de trant van : ik neem aan dat het nu wel een stuk beter met je zal gaan? NEE dus, maar dat durf ik al niet eens meer te zeggen, straks ben ik iedereen kwijt om me heen. Maar hier hoef je gelukkig geen masker op te zetten!
Wat mijn ex betreft hoop ik dat hij me ooit zo weinig interesseert dat ik niet meer boos ben op hem, gewoon omdat hij me niet meer boeit. Wat hij allemaal gedaan heeft en vooral ook niet gedaan heeft, dat blijft voor mij iets om boos over te zijn, ik vind het nog steeds schandalig hoe hij met mij om is gegaan en (triest misschien) : ik mag hopen dat hij nooit meer iemand tegen komt die zo zijn best doet voor hem! Dus denk ik dat die boosheid alleen maar weggaat als hij niet meer in mijn hart zit en niet omdat zijn handelen en nalaten bij nader inzien niet zo erg was.
Als iemand weet waar de knop zit om je gevoel voor iemand uit te schakelen, dan hoor ik het graag! Ben helaas bang dat we er allemaal doorheen moeten!
maandag 9 februari 2009 om 18:34
ah wat super fijn die reacties van jullie 4wheels, scorpia en lovehurts, dat doet me echt goed en zorgt ervoor dat ik me minder alleen voel staan.
Scorpia, wat erg na 3 MAANDEN, vader en trouwen, ongeloofelijk, dikke knuffel terug.
4wheels, ja dit was nogeens een confrontatie zeg, het lijkt net niet echt. Van jou met die reis van ex kan ik me trouwens ook goed voorstellen hoor.
Denk dat we ons soms zo verloren kunnen voelen dat je ergens grip en controle over wilt hebben of onszelf willen bevestigen in 'zie je nou wel ik ben het niet waard en die ander (de nieuwe vriendin)' wel. Terwijl dit natuurlijk helemaal niet waar is.
Lovehurts, ik herken dat wel dat mensen het een beetje zat worden om het er constant over te hebben en dat je je al veel beter zou moeten voelen, lang leve het forum.
En ja ik moet blij zijn dat hij m'n ex is, hij heeft mij en haar voorgelogen, ik wist verdorie niet eens dat hij een vriendin had. Maar het maakt de pijn niet minder, voel me echt zo gebruikt door iemand waar ik ooit zo verliefd op was.
Ik wil ook dat knopje om alles ''uit 'te zetten
Scorpia, wat erg na 3 MAANDEN, vader en trouwen, ongeloofelijk, dikke knuffel terug.
4wheels, ja dit was nogeens een confrontatie zeg, het lijkt net niet echt. Van jou met die reis van ex kan ik me trouwens ook goed voorstellen hoor.
Denk dat we ons soms zo verloren kunnen voelen dat je ergens grip en controle over wilt hebben of onszelf willen bevestigen in 'zie je nou wel ik ben het niet waard en die ander (de nieuwe vriendin)' wel. Terwijl dit natuurlijk helemaal niet waar is.
Lovehurts, ik herken dat wel dat mensen het een beetje zat worden om het er constant over te hebben en dat je je al veel beter zou moeten voelen, lang leve het forum.
En ja ik moet blij zijn dat hij m'n ex is, hij heeft mij en haar voorgelogen, ik wist verdorie niet eens dat hij een vriendin had. Maar het maakt de pijn niet minder, voel me echt zo gebruikt door iemand waar ik ooit zo verliefd op was.
Ik wil ook dat knopje om alles ''uit 'te zetten
maandag 9 februari 2009 om 19:30
Dissapointed: ik snap dat het feit dat hij je ex is en niet je huidige vriend de pijn niet minder maakt van wat hij je heeft aangedaan. Waarschijnlijk is hij over een tijdje weer met iemand anders en staat zijn huidige vriendin in jouw schoenen. Als er wat meer tijd is overheen gegaan, jij de zon misschien weer ziet schijnen, wie weet een lieve vent tegen het lijf bent gelopen... misschien dat dan je pijn anders voelt, dat je wel blij bent dat hij je ex is, dat je eerder medelijden met hem zult hebben.
Mijn ex wordt door iedereen nog steeds als toffe peer gezien, ook al kennen velen mijn verdriet en weten ze best hoe hij in elkaar zit. Kennelijk is het voor mensen makkelijker om nu met hem om te gaan (altijd in voor een geintje, met hem is niks aan de hand) dan met mij (heel intens verdrietig nu door wat hij (hun vriend) mij heeft aangedaan). Nou ja, ik zit maar een beetje te klagen, voel me gewoon erg alleen hierin staan. Zo'n lange donkere tunnel waar geen eind aan lijkt te komen.
Zou fijn zijn, zo'n knopje om hem uit je hoofd te zetten.
Mijn ex wordt door iedereen nog steeds als toffe peer gezien, ook al kennen velen mijn verdriet en weten ze best hoe hij in elkaar zit. Kennelijk is het voor mensen makkelijker om nu met hem om te gaan (altijd in voor een geintje, met hem is niks aan de hand) dan met mij (heel intens verdrietig nu door wat hij (hun vriend) mij heeft aangedaan). Nou ja, ik zit maar een beetje te klagen, voel me gewoon erg alleen hierin staan. Zo'n lange donkere tunnel waar geen eind aan lijkt te komen.
Zou fijn zijn, zo'n knopje om hem uit je hoofd te zetten.
maandag 9 februari 2009 om 19:43
Ja lange donkere tunnel...en er komt wel een einde dat weet je, maar wanneer????
Je moet door zoveel dingen heen he, ongeloof, verdriet, boosheid... en nog een keer en misschien wel nog een keer!
Maar wat ook kan is dat je op een ochtend wakker wordt en je veel goed voelt of iig een stuk beter...
Maar die pijn nu, de gedachten, de boosheid, ik heb het ook allemaal hoor.
Fijn om elkaar hier te steunen.
Je moet door zoveel dingen heen he, ongeloof, verdriet, boosheid... en nog een keer en misschien wel nog een keer!
Maar wat ook kan is dat je op een ochtend wakker wordt en je veel goed voelt of iig een stuk beter...
Maar die pijn nu, de gedachten, de boosheid, ik heb het ook allemaal hoor.
Fijn om elkaar hier te steunen.
maandag 9 februari 2009 om 19:59
Nou zeg dat wel!! Het is net of ik op zee zit... de ene moment voel ik me sterk en op het andere moment voel ik me zwak en wil ik die verdomde telefoon pakken! In dat opzicht vind ik een mobiel niks! Ook hyves idd nu erg confronterend dus ga ik niet op nu. Maar jouw woorden Love hurts hebben me weer overtuigd dat afstand nemen nu echt het beste is. Het is niet de tijd die de wonden heelt maar wat je in die tijd doet!
Vanaf morgen moet ik dus van mezelf weer muziek gaan luisteren en wat dingen gaan doen. Ik wil een goed boek kopen om me daarin te verliezen.
Ik ben ook zo blij met dit forum idd! Ik wil ook niet steeds aankloppen bij me vrienden en want ik heb dan ook gauw het gevoel van 'daar is ze weer!" Ze hebben er dan ook geen zin meer in omdat ze voor hun gevoel ook alles hebben gezegd.
Het schrijven lost ook op moet ik zeggen! Fijn om jullie hier tegen te komen! En een hele dikke cyber groeps knuffel van mij aan jullie!!
Vanaf morgen moet ik dus van mezelf weer muziek gaan luisteren en wat dingen gaan doen. Ik wil een goed boek kopen om me daarin te verliezen.
Ik ben ook zo blij met dit forum idd! Ik wil ook niet steeds aankloppen bij me vrienden en want ik heb dan ook gauw het gevoel van 'daar is ze weer!" Ze hebben er dan ook geen zin meer in omdat ze voor hun gevoel ook alles hebben gezegd.
Het schrijven lost ook op moet ik zeggen! Fijn om jullie hier tegen te komen! En een hele dikke cyber groeps knuffel van mij aan jullie!!
maandag 9 februari 2009 om 20:39
Scorpia, ik heb voor deze relatie ook een rot relatie gehad, een tijd alleen gebleven, aan mezelf gewerkt en weer goed in m'n vel... tot dat deze meneer voorbij kwam, kwam er na een jaar paar achter wat hij alemaal verborgen had gehouden. Dat mensen zo met gevoelens kunnen spelen.
Goed idee om lekker muziek te luisteren en een goed boek te kopen, lezen werkt voor mij ook om het malen even te stoppen, even opgaan in een ander verhaal.
Geen contact en goed voor jezelf zorgen, hoe crappy je je ook voelt.
Goed idee om lekker muziek te luisteren en een goed boek te kopen, lezen werkt voor mij ook om het malen even te stoppen, even opgaan in een ander verhaal.
Geen contact en goed voor jezelf zorgen, hoe crappy je je ook voelt.
maandag 9 februari 2009 om 21:47
Snap ik meid! Maar probeer dat negatieve gevoel over te zetten naar iets positiefs aan jezelf. Zo een man is jouw niet waard en wees blij dat je daarmee klaar bent.
Goed idee om lekker muziek te luisteren en een goed boek te kopen, lezen werkt voor mij ook om het malen even te stoppen, even opgaan in een ander verhaal.
Geen contact en goed voor jezelf zorgen, hoe crappy je je ook voelt.
Kijk kunnen we samen jouw tip doen!!!
Goed idee om lekker muziek te luisteren en een goed boek te kopen, lezen werkt voor mij ook om het malen even te stoppen, even opgaan in een ander verhaal.
Geen contact en goed voor jezelf zorgen, hoe crappy je je ook voelt.
Kijk kunnen we samen jouw tip doen!!!
