Lijf & Lijn
alle pijlers
28 kg afgevallen en opzoek naar een echt gesprek
zondag 4 juni 2017 om 22:59
Zoals de titel het al beschrijft ben ik 28 kg afgevallen. Ik ben april 2013 begonnen en inmiddels 4 jaar verder door keihard te trainen en gevarieerd en gezond te eten ben ik zover gekomen.
Alleen nu heb ik het zwaar.. vandaar een zoektocht op het internet naar mensen aan wie ik mezelf kan relateren (of zij aan mij). Ik heb gevochten en gevochten om zover te komen. Er zijn altijd wel mensen geweest in mijn omgeving welke dan wel ' mee gingen doen' maar haakte dan na een kilo of 8,9 of 10 weer af.
Klinkt misschien gek, maar het zou zo fijn zijn om met mensen te spreken waarmee ik kan spreken over de dingen die mij zo geraakt hebben of hoe andere mensen dit ook voor elkaar hebben gebokst. Ik zit nu vast in mijn dagelijkse patroon en ik merk dat met iedereen waarmee ik het over heb.. dat ik dan volle lof krijg en bijzonder goed en noem maar op. Dat is niet wat ik eigenlijk zoek, ik zoek een echt gesprek.
Zodoende raadpleeg ik dit forum. Ik heb helemaal niet van de forums en vertellen wat er aan de hand is. Maar aan de andere kant? Wat heb ik te verliezen.
Groetjes
Alleen nu heb ik het zwaar.. vandaar een zoektocht op het internet naar mensen aan wie ik mezelf kan relateren (of zij aan mij). Ik heb gevochten en gevochten om zover te komen. Er zijn altijd wel mensen geweest in mijn omgeving welke dan wel ' mee gingen doen' maar haakte dan na een kilo of 8,9 of 10 weer af.
Klinkt misschien gek, maar het zou zo fijn zijn om met mensen te spreken waarmee ik kan spreken over de dingen die mij zo geraakt hebben of hoe andere mensen dit ook voor elkaar hebben gebokst. Ik zit nu vast in mijn dagelijkse patroon en ik merk dat met iedereen waarmee ik het over heb.. dat ik dan volle lof krijg en bijzonder goed en noem maar op. Dat is niet wat ik eigenlijk zoek, ik zoek een echt gesprek.
Zodoende raadpleeg ik dit forum. Ik heb helemaal niet van de forums en vertellen wat er aan de hand is. Maar aan de andere kant? Wat heb ik te verliezen.
Groetjes
maandag 5 juni 2017 om 12:21
Goed dat je je valkuilen en angsten kent! Je weet wat er gebeurt als je toegeeft aan de verleidingen van ongezond eten. Een extra reden om je successen te vieren (afvallen, biathlon, doorzettingsvermogen, vriend, baan en huis). Als je het zo op een rijtje zet zie je dat je echt heel veel hebt bereikt in een paar jaar!HelenaFrederika schreef: ↑05-06-2017 11:53Ja klopt, angstig. Ik heb best wel wat ellende ondertussen meegemaakt. Scheiden, verhuizen, overspannen, nieuwe baan. En bij elke grote gebeurtenis dacht ik ga niet nu eten en weer terug naar af. En dat is goed gekomen. Ik ben nu gelukkig met de plek waar ik woon, de baan die ik heb, de partner die ik heb. Maar toch blijft het gewicht een constant ding.
En ik denk niet na 1 dag ben ik weer 28 kg zwaarder. Maar ik ben wel bang, als ik het wel doe (wat wel eens gebeurd) dat ik niet meer kan stoppen. En daarbij komt dat ik ook echt lastig krijg van mijn buik en misselijk en helemaal warm en een paar dagen een rot humeur.
maandag 5 juni 2017 om 12:24
Ja dit. Net als mensen met een van nature gezond gewicht. Het is geen onderwerp in het leven.minnimouse schreef: ↑04-06-2017 23:09Ik begrijp niet zo goed waar je naar op zoek bent.
Zelf ben ik jaren geleden nog veel meer afgevallen en persoonlijk was ik er na een tijdje wel klaar mee. Ik had geen zin meer om het er over te hebben. Ik had het gedaan, goedzo, volhouden en doorgaan met het leven.
Je maakt het misschien wel te groot.
maandag 5 juni 2017 om 12:29
Dat kan jij denken, maar voor HelenaFrederika is het een belangrijk onderwerp. Ik ben bekend met de afval- en eet problematiek die HF beschrijft. Voor mij helpt het om minder over eten na te denken en vantevoren keuzes te maken, maar voor haar zijn er misschien wel andere oplossingen.
maandag 5 juni 2017 om 13:05
Tof te lezen wat je allemaal beschreef over jouw pad tot nu toe!
Misschien is het wel wat om wat meer in te lezen over Binge eating, zoals Sushilala ook al schreef.
Google het eens en kijk of je jezelf erin herkent.
Je hebt een enorm doel gehad al die tijd met trainen en enorme resultaten behaald.
Nu het weer over gaat naar de orde van de dag en je voelt je erg onstabiel mbt het eten.
Misschien komt het omdat je een dieper liggende issue met eten hebt. En dat dat aandacht nodig heeft.
Misschien wat professionele hulp.
Misschien is het wel wat om wat meer in te lezen over Binge eating, zoals Sushilala ook al schreef.
Google het eens en kijk of je jezelf erin herkent.
Je hebt een enorm doel gehad al die tijd met trainen en enorme resultaten behaald.
Nu het weer over gaat naar de orde van de dag en je voelt je erg onstabiel mbt het eten.
Misschien komt het omdat je een dieper liggende issue met eten hebt. En dat dat aandacht nodig heeft.
Misschien wat professionele hulp.
maandag 5 juni 2017 om 13:46
elske1975 schreef: ↑05-06-2017 12:29Dat kan jij denken, maar voor HelenaFrederika is het een belangrijk onderwerp. Ik ben bekend met de afval- en eet problematiek die HF beschrijft. Voor mij helpt het om minder over eten na te denken en vantevoren keuzes te maken, maar voor haar zijn er misschien wel andere oplossingen.
Het is voor mij inderdaad een groot punt. Het is te kort door de bocht om te zeggen dat het leven gewoon weer doorgaat.
Dankje elske1975
maandag 5 juni 2017 om 13:52
Dat de orde van de dag weer doorgaat is ook iets wat ik bedacht had.. Ik heb flink wat professionele hulp gehad met scheiden en mijn burnout. Dat had ik niet zonder gekund. Iets houd mij nu tegen ook 'weer' hulp te gaan zoeken. Mijn vriend had het ook aangedragen.Verbinder schreef: ↑05-06-2017 13:05Tof te lezen wat je allemaal beschreef over jouw pad tot nu toe!
Misschien is het wel wat om wat meer in te lezen over Binge eating, zoals Sushilala ook al schreef.
Google het eens en kijk of je jezelf erin herkent.
Je hebt een enorm doel gehad al die tijd met trainen en enorme resultaten behaald.
Nu het weer over gaat naar de orde van de dag en je voelt je erg onstabiel mbt het eten.
Misschien komt het omdat je een dieper liggende issue met eten hebt. En dat dat aandacht nodig heeft.
Misschien wat professionele hulp.
Ik weet namelijk dat hulp zoeken het beste is, maar ook het zwaarste is. Ik ben tijdens mijn burnout ook echt helemaal kapot gegaan en daarna weer helemaal opgebouwd. En zoals ik nu achter mijn oc zit weet ik niet of ik ' ook' nog de kracht heb om dit ook te pakken. Maar inderdaad wat is het alternatief? Rot voelen? Huilen? Vet eten? Niet vet eten? Door trainen? Focussen op nieuwe projecten op werk en het hele eet 'probleem' negeren
Ik denk dat het antwoord al weet, maar ik durf het nog niet onder ogen te zien.
maandag 5 juni 2017 om 13:54
Dan zou ik niet meer goed kunnen salsa dansen, trap lopen, fietsen, in normale stoeltjes lekker inzitten, al mijn kleren niet meer passen, rot voelen, aangestaard worden, niet meer backpacken volgend jaar in Indonesie.Annapicobella schreef: ↑05-06-2017 13:17Stel dat je wel weer die 28 kg aankomt.
Wat zou er dan, volgens jou, gebeuren?
Hm, terwijl ik dit typ voel ik me dan toch een klein innimini beetje beter.. ik kan toch best veel nu.
maandag 5 juni 2017 om 19:40
HelenaFrederika ik herken de angst wel om terug te vallen maar ik heb de eetstoornis Binge eating disorder waar hier al eerder naar is verwezen. Ik sta onder behandeling van een psycholoog gespecialiseerd in deze problematiek.
Wat ik er vooral fijn aan vind is dat ik nu eerder kan ingrijpen als het mis gaat en makkelijk herpak en leer er ook om anders naar eten te kijken en uiteraard die oorzaak te achterhalen en aan te pakken.
Inmiddels al wel 25kg afgevallen en nog lang niet klaar er mee.
Wat ik er vooral fijn aan vind is dat ik nu eerder kan ingrijpen als het mis gaat en makkelijk herpak en leer er ook om anders naar eten te kijken en uiteraard die oorzaak te achterhalen en aan te pakken.
Inmiddels al wel 25kg afgevallen en nog lang niet klaar er mee.
maandag 5 juni 2017 om 19:50
Goed idee. Het zou fijn voor je zijn als je iedere dag gewoon zou kunnen zijn, zonder steeds te moeten vechten. Zoveel sporten en zo verkrampt omgaan met eten is erg vermoeiend. Het klinkt ook alsof je vroeger nare gevoelens weg at, want je hebt nu een slechte dag en je zou het liefst veel slechte dingen gaan eten. Laat die gevoelens een keer komen en laat ze voor wat ze zijn. Je zult zien dat je het ook zonder eten redt.
Wat zou voor jou een fijne levensstijl zijn waarin je kunt ontspannen en niet aankomt?
dinsdag 6 juni 2017 om 00:02
Iets wat anders is tov vorige keren toen je hulp kreeg is dat je nu een heleboel kracht hebt opgebouwd in jezelf door alles waar je doorheen bent gegaan met trainen. Die hele weg die je bent gegaan van 2013 tot heden.
Dus zeer waarschijnlijk gaat het een stuk beter nu mbt professionele hulp en kun je dit goed aan.
Zeker als je misschien goed inzicht krijgt in je diepere emoties en gaat begrijpen waarom je moet 'wegeten'.
Dus zeer waarschijnlijk gaat het een stuk beter nu mbt professionele hulp en kun je dit goed aan.
Zeker als je misschien goed inzicht krijgt in je diepere emoties en gaat begrijpen waarom je moet 'wegeten'.
dinsdag 6 juni 2017 om 07:23
Wat een mooi resultaat!single1985 schreef: ↑05-06-2017 19:40Inmiddels al wel 25kg afgevallen en nog lang niet klaar er mee.
![:-]](./../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
dinsdag 6 juni 2017 om 23:11
Wat ik eruit lees, is dat je al die dingen gelaten hebt om een doel te bereiken. Met het bereiken van dat doel is de valkuil vaak dat mensen in een zwart gat vallen en weer terug gaan naar het oude.
Ik ben dag in, dat uit met voeding en training bezig. Ik leef het en adem het. Niet omdat ik hoef af te vallen, maar of gespierder te worden, maar omdat ik het mega interessant vindt en het me zo ontzettend veel gebracht heeft, voornamelijk een hele grote zelfkennis en omgaan met tegenslagen, waardoor voor mijn gevoel alles in mijn leven makkelijker is geworden. Ik ben er verder niet geobsedeerd door, maar ik maak bewuste keuzes.
Ik heb verder ook geen doelen, behalve iedere training het beste uit mezelf te halen. Ik heb een passie gevonden en dat is het leukste.
Ik heb nu een trainingspartner die dat ook superleuk vindt om het te doen, maar ik kom in het leven, maar heel weinig mensen tegen die er ook een passie voor hebben. Hoewel het inderdaad veel onbegrip oplevert (niet eens negatief, maar meer onbekendheid en vastgeroeste gedachtes), heb ik me daar nooit iets van aangetrokken.
Het mooiste vind ik nu om te zien hoeveel verandering mijn trainingspartner doormaakt op allerlei gebieden.
Eén van mijn eigen meeste belangrijke ontwikkelingen is geweest: het leren loslaten. Niemand maakt iedere keer perfecte voedingskeuzes, niemand is iedere training in topvorm, niemand is altijd mentaal optimaal weerbaar en iedereen raakt wel een keer geblesseerd. Deal with it. Dat zijn de momenten om los te laten en daar groei je van.
Ik hoop dat je de zaken wat anders gaat bekijken, want het is jammer om al die moeite die je gedaan hebt zo weg te gooien en er eigenlijk nooit echt van genoten te hebben.
Succes!
Ik ben dag in, dat uit met voeding en training bezig. Ik leef het en adem het. Niet omdat ik hoef af te vallen, maar of gespierder te worden, maar omdat ik het mega interessant vindt en het me zo ontzettend veel gebracht heeft, voornamelijk een hele grote zelfkennis en omgaan met tegenslagen, waardoor voor mijn gevoel alles in mijn leven makkelijker is geworden. Ik ben er verder niet geobsedeerd door, maar ik maak bewuste keuzes.
Ik heb verder ook geen doelen, behalve iedere training het beste uit mezelf te halen. Ik heb een passie gevonden en dat is het leukste.
Ik heb nu een trainingspartner die dat ook superleuk vindt om het te doen, maar ik kom in het leven, maar heel weinig mensen tegen die er ook een passie voor hebben. Hoewel het inderdaad veel onbegrip oplevert (niet eens negatief, maar meer onbekendheid en vastgeroeste gedachtes), heb ik me daar nooit iets van aangetrokken.
Het mooiste vind ik nu om te zien hoeveel verandering mijn trainingspartner doormaakt op allerlei gebieden.
Eén van mijn eigen meeste belangrijke ontwikkelingen is geweest: het leren loslaten. Niemand maakt iedere keer perfecte voedingskeuzes, niemand is iedere training in topvorm, niemand is altijd mentaal optimaal weerbaar en iedereen raakt wel een keer geblesseerd. Deal with it. Dat zijn de momenten om los te laten en daar groei je van.
Ik hoop dat je de zaken wat anders gaat bekijken, want het is jammer om al die moeite die je gedaan hebt zo weg te gooien en er eigenlijk nooit echt van genoten te hebben.
Succes!
woensdag 7 juni 2017 om 07:53
Dat vind ik heel mooi gezegd!
Persoonlijk denk ik dat je meer van echt eten moet gaan genieten en niet het gevoel hebben dat je nu van alles niet meer 'mag' eten. Mijn mindset is: ik wil geen snoep, ijs, chocolade en croissantjes meer eten want ik krijg last van dit soort eten.
In de sportwereld wordt soms eenzijdig de nadruk gelegd op eiwitten en eiwitten staat dan gelijk aan kwark. Vet wordt vaak vergeten. Er zijn zoveel andere gezonde levensmiddelen dan kwark die je lichaam op een gezonde manier voeden!
woensdag 7 juni 2017 om 08:01
Jemig, wat ontzettend mooi verwoord...ik zit hier echt met tranen in mijn ogenVerbinder schreef: ↑05-06-2017 03:56Hoi HelenaFrederika,
Okee, ik ben niet afgevallen of aan het afvallen maar ik denk te begrijpen waar je het over hebt.
Jouw honger naar delen komt voort uit het feit dat je iets enorm dieps in jezelf hebt moeten aanspreken tijdens het proces van afvallen en jezelf aanpakken. En met heel je wezen ben je daarmee bezig bent geweest omdat het anders niet ging lukken. Je hebt dus heel veel kracht in jezelf moeten aanspreken om dit te doen. En........gefeliciteerd.
Maar omdat je zo diep hebt moeten graven heb je veel ervaren onderweg en veel heeft je diep geraakt. En doet dat nog. Omdat het vinden en aanspreken van jouw kracht een continuerend proces is.
Je hebt denk ik bergen moeten verzetten. Klopt dat?
Misschien dat je niet direkt de juiste mensen zult treffen mbt gewichtsverlies voor dit itense delen. Maar wat misschien helpt is weten dat wat jij ervaart en hebt ervaren universeel vechten is voor dingen in het leven. Maakt niet uit wat.
Namelijk: zelfdiscipline, kracht uit je tenen moeten halen, loslaten, opoffering,doorzettingsvermogen, jezelf leren bevrijden van ongelukkig zijn, werkelijk trots leren zijn op jezelf.
Omdat dit universele vechtkwaliteiten zijn en iedereen essenties daarvan in zich heeft hoef je zodoende niet persee te praten met mensen die proberen af te vallen.
In principe kun je je aan iedereen relateren en het is dat te leren herkennen en dat je zelfs herkenning zult vinden in je buurvrouw of
de man van 2 straten verder. Maakt niet uit.
Stel je open voor dit feit.
Omdat je het op dit moment moeilijk hebt kun je misschien uitwisseling vinden op een forum speciaal gericht op afvallen en permanent een gezonde levensstijl leren aanhouden. Wellicht vind je daar topics die je aanspreken.
Verder zou ik als ik jou was gewoon meer uiten naar familie en vrienden. Zoals, vandaag vind je moeilijk. Zeg dan ook tegen ze: vandaag heb ik het moeilijk. Dan vragen zij bijv: waarmee heb je het moeilijk dan? Dan zeg jij precies wat het op dat moment is. Bijv: ik kan het niet goed opbrengen om alles door te voeren vandaag. Of....ik baal om salade te eten. Of...ik wil niet trainen.
Het feit dat je dit soort dingen benoemd lucht al op. En je mag het ook benoemen. Dat is deel van het voortgaan. Delen.
Succes
woensdag 7 juni 2017 om 09:41
Ik eet ook al jaren geen koek, chips en snoep meer. Te zoet en ik krijg er ook erg veel last van. Chocolade eet ik elke dag, maar dat maak ik zelf.elske1975 schreef: ↑07-06-2017 07:53Dat vind ik heel mooi gezegd!
Persoonlijk denk ik dat je meer van echt eten moet gaan genieten en niet het gevoel hebben dat je nu van alles niet meer 'mag' eten. Mijn mindset is: ik wil geen snoep, ijs, chocolade en croissantjes meer eten want ik krijg last van dit soort eten.
In de sportwereld wordt soms eenzijdig de nadruk gelegd op eiwitten en eiwitten staat dan gelijk aan kwark. Vet wordt vaak vergeten. Er zijn zoveel andere gezonde levensmiddelen dan kwark die je lichaam op een gezonde manier voeden!
Mijn eiwitten heb ik ook fors verminderd. Het is duur en onnodig. Ik eet heel veel verzadigd vet, dat is mijn primaire energiebron.
Als ik cheat is dat voor mij een broodje met melkchocoladehagelslag en roomboter, maar dat is eigenlijk niet eens cheaten, maar onderdeel van mijn voedingsschema . En als ik friet eet, bak ik dat ook zelf voor in kokosolie en bak het af in de oven.
Ik probeer eigenlijk zoveel fabrieksmiddelen te vermijden. Ik zou ook niet anders meer willen leven, maar dat is persoonlijk.
woensdag 7 juni 2017 om 21:22
[quote=spell68 post_id=27168345 time=1496783512 user_id=231571
Eén van mijn eigen meeste belangrijke ontwikkelingen is geweest: het leren loslaten. Niemand maakt iedere keer perfecte voedingskeuzes, niemand is iedere training in topvorm, niemand is altijd mentaal optimaal weerbaar en iedereen raakt wel een keer geblesseerd. Deal with it. Dat zijn de momenten om los te laten en daar groei je van.
Ik hoop dat je de zaken wat anders gaat bekijken, want het is jammer om al die moeite die je gedaan hebt zo weg te gooien en er eigenlijk nooit echt van genoten te hebben.
Succes!
[/quote]
Dankjewel voor jullie uitgebreide berichten. Ik heb er gisteren ruim met mijn vriend over gesproken en dat het niet inderdaad niet fijn is om zo bezig te zijn. Hij stelde net als jullie voor om hier hulp voor te zoeken. Dat koste wel wat tranen. Ook het lezen van het forum heeft mij geraakt. Het doet pijn en ik vind het eng om ermee te dealen. Wat meerdere van jullie zeiden: wees trots en gooi niet weg wat je bereikt hebt. En terecht!! Ik ga volgende week woensdag een afspraak maken bij de huisarts (op mijn vrije dag). Ik twijfel nog of ik dat alleen zal doen of dat ik mijn vriend mee zal nemen. Ik vind het merkwaardig dat ik zo hard gevochten heb en nu zo angstig ben voor wat er komen gaat met het dealen van dit probleem.
Het doet mij goed om ook jullie verhaal te horen
Eén van mijn eigen meeste belangrijke ontwikkelingen is geweest: het leren loslaten. Niemand maakt iedere keer perfecte voedingskeuzes, niemand is iedere training in topvorm, niemand is altijd mentaal optimaal weerbaar en iedereen raakt wel een keer geblesseerd. Deal with it. Dat zijn de momenten om los te laten en daar groei je van.
Ik hoop dat je de zaken wat anders gaat bekijken, want het is jammer om al die moeite die je gedaan hebt zo weg te gooien en er eigenlijk nooit echt van genoten te hebben.
Succes!
[/quote]
Dankjewel voor jullie uitgebreide berichten. Ik heb er gisteren ruim met mijn vriend over gesproken en dat het niet inderdaad niet fijn is om zo bezig te zijn. Hij stelde net als jullie voor om hier hulp voor te zoeken. Dat koste wel wat tranen. Ook het lezen van het forum heeft mij geraakt. Het doet pijn en ik vind het eng om ermee te dealen. Wat meerdere van jullie zeiden: wees trots en gooi niet weg wat je bereikt hebt. En terecht!! Ik ga volgende week woensdag een afspraak maken bij de huisarts (op mijn vrije dag). Ik twijfel nog of ik dat alleen zal doen of dat ik mijn vriend mee zal nemen. Ik vind het merkwaardig dat ik zo hard gevochten heb en nu zo angstig ben voor wat er komen gaat met het dealen van dit probleem.
Het doet mij goed om ook jullie verhaal te horen
woensdag 7 juni 2017 om 21:54
Hi Helena! Ik begrijp goed wat je bedoelt. Ik ben dezelfde fases doorgegaan als jij. Het is bij mij inmiddels anderhalf jaar geleden en nog steeds speelt de gedachte vaak in mijn hoofd 'als ik maar niet aan kom'. Nog altijd snack ik liever rijstwafels dan een zak chips. Ik ben destijds ook naar een diëtiste geweest om daarover te praten. Mijn lichaam stond in een afvalmodus, en mijn brein hielp niet mee in het stoppen met afvallen. Ik merk dat ik mijzelf meer toesta om te eten als ik lekker in mijn vel zit, als ik inzie dat ik succesvol en gelukkig ben. Als ik me niet goed voel, ga ik juist minder eten als een soort compensatie. 'Dan hoef ik mij daar tenminste niet rot om te voelen', denk ik dan. Of 'dat is dan tenminste één ding waar ik trots op kan zijn.'HelenaFrederika schreef: ↑05-06-2017 11:53Ja klopt, angstig. Ik heb best wel wat ellende ondertussen meegemaakt. Scheiden, verhuizen, overspannen, nieuwe baan. En bij elke grote gebeurtenis dacht ik ga niet nu eten en weer terug naar af. En dat is goed gekomen. Ik ben nu gelukkig met de plek waar ik woon, de baan die ik heb, de partner die ik heb. Maar toch blijft het gewicht een constant ding.
En ik denk niet na 1 dag ben ik weer 28 kg zwaarder. Maar ik ben wel bang, als ik het wel doe (wat wel eens gebeurd) dat ik niet meer kan stoppen. En daarbij komt dat ik ook echt lastig krijg van mijn buik en misselijk en helemaal warm en een paar dagen een rot humeur.
De afgelopen tijd heb ik gereisd, waaronder in Azië waar gezond eten nou eenmaal niet echt een optie was. Dit heeft me beter geleerd om los te laten wat ik eet. Ik houd mezelf nog altijd nauwkeurig in de gaten door mijzelf te wegen (dit werd ook aangeraden door de diëtist, omdat ik dan bevestigd krijg dat ik niet aankom van een zak chips of een pak koekjes). Nu heb ik ingezien dat het vrijwel niet uitmaakt wat ik eet, ik kom simpelweg niet meer aan (en val ook niet meer af). Daardoor kies ik soms toch voor de pizza in plaats van een salade, of een reep chocola bij de film.
Ik snap dat je je graag begrepen wilt voelen, dat maak ik op uit je berichtje. Ik kan je helaas niet helpen bij het oplossen van het probleem.. maar ik denk dat erover praten met iemand die iets vergelijkbaars ervaart een hele grote stap in de goede richting kan zijn.
woensdag 7 juni 2017 om 21:58
P.s. als je naar de huisarts gaat zal hij je waarschijnlijk doorverwijzen naar een diëtist. Of eerst een psycholoog die je vervolgens naar een diëtist stuurt (dat laatste was bij mij het geval). Er zijn diëtisten die zich specifiek met dit soort problematiek bezighouden. Een doorverwijzing van de huisarts heeft in principe financieel geen voordelen, dus je zou ook kunnen kijken of je rechtstreeks een diëtist kunt benaderen.
woensdag 7 juni 2017 om 22:06
Je hebt een loeizware wedstrijd achter de rug. En emotioneel was het misschien nog wel zwaarder dan fysiek. Nu schreeuwt je lijf om aanvulling van alles wat je verbrandt hebt en je hoofd mist het doel waar het zo lang naar heeft gewerkt. Dan is je reactie helemaal niet zo gek.
Het is ook niet zo gek dat je bang bent om terug te vallen wanneer je toegeeft aan die zucht naar B&J's en weet ik veel wat. Je moet leren vertrouwen op jezelf en dat gaat met kleine stapjes. En nu neem je een enorme grote stap! Na die wedstrijd, de hele weg er naar toe en eergisteren die climax kom je nu op een punt dat toegeven (zoals je eerder soms nog wel deed) eigenlijk geen optie meer is. Superknap! En super eng ook. Want nu is dat doel (de Biatlon) weg, je bent al enorm afgevallen dus die drijfveer wordt ook steeds minder. Dus dat is ff een 'lege toekomst'. En hoe vul je die? Je eerste reactie (oude gewoontes leer je slecht af
) is eten. Maar je kent de keerzijde daarvan. Dus dat wil je niet. En terecht!
Vul die leegte maar met de enorme prestatie die je hebt geleverd Laat je lekekr masseren inderdaad, koop een mooie nieuwe (sport)outfit. En wees fucking trots op jezelf!
Het is ook niet zo gek dat je bang bent om terug te vallen wanneer je toegeeft aan die zucht naar B&J's en weet ik veel wat. Je moet leren vertrouwen op jezelf en dat gaat met kleine stapjes. En nu neem je een enorme grote stap! Na die wedstrijd, de hele weg er naar toe en eergisteren die climax kom je nu op een punt dat toegeven (zoals je eerder soms nog wel deed) eigenlijk geen optie meer is. Superknap! En super eng ook. Want nu is dat doel (de Biatlon) weg, je bent al enorm afgevallen dus die drijfveer wordt ook steeds minder. Dus dat is ff een 'lege toekomst'. En hoe vul je die? Je eerste reactie (oude gewoontes leer je slecht af
) is eten. Maar je kent de keerzijde daarvan. Dus dat wil je niet. En terecht! Vul die leegte maar met de enorme prestatie die je hebt geleverd
Laat je lekekr masseren inderdaad, koop een mooie nieuwe (sport)outfit. En wees fucking trots op jezelf!
Joors troelie
dinsdag 13 juni 2017 om 22:27
AmyFarrahFowler schreef: ↑07-06-2017 22:06Je hebt een loeizware wedstrijd achter de rug. En emotioneel was het misschien nog wel zwaarder dan fysiek. Nu schreeuwt je lijf om aanvulling van alles wat je verbrandt hebt en je hoofd mist het doel waar het zo lang naar heeft gewerkt. Dan is je reactie helemaal niet zo gek.
Het is ook niet zo gek dat je bang bent om terug te vallen wanneer je toegeeft aan die zucht naar B&J's en weet ik veel wat. Je moet leren vertrouwen op jezelf en dat gaat met kleine stapjes. En nu neem je een enorme grote stap! Na die wedstrijd, de hele weg er naar toe en eergisteren die climax kom je nu op een punt dat toegeven (zoals je eerder soms nog wel deed) eigenlijk geen optie meer is. Superknap! En super eng ook. Want nu is dat doel (de Biatlon) weg, je bent al enorm afgevallen dus die drijfveer wordt ook steeds minder. Dus dat is ff een 'lege toekomst'. En hoe vul je die? Je eerste reactie (oude gewoontes leer je slecht af
Vul die leegte maar met de enorme prestatie die je hebt geleverd
Super super aardig.
Dankjewel hier voel ik mij wel beter door.
Na een heftig weekend, nu een rustigere week nu ik er meer over gesproken heb.
Ik ben trots dat ik zover gekomen ben.
donderdag 15 juni 2017 om 09:31
Lieve to, wat een prachtige prestatie heb je neergezet. Zoals iemand al zei: ga proberen hier van te genieten! En zoals ik je lees, kun je hier wel wat hulp bij gebruiken. En dat is helemaal niet erg, helemaal niet!
Ik lees ook veel bing-eating in je posts en je zult merken dat als je dit met eten doet, je dit ook met andere dingen doet. Daarom zul je je na die biatlon ook zo naar hebben gevoeld. Je hebt ge-bingd naar de biatlon toe en de dag erna ben je leeg. Zelfde gevoel als wanneer je je vol eet met allerlei slechte dingen.
Ik denk dat je met psychische hulp al ver kunt komen. Je kunt dan eindelijk gaan genieten van je enorme prestatie. Succes!
Ik lees ook veel bing-eating in je posts en je zult merken dat als je dit met eten doet, je dit ook met andere dingen doet. Daarom zul je je na die biatlon ook zo naar hebben gevoeld. Je hebt ge-bingd naar de biatlon toe en de dag erna ben je leeg. Zelfde gevoel als wanneer je je vol eet met allerlei slechte dingen.
Ik denk dat je met psychische hulp al ver kunt komen. Je kunt dan eindelijk gaan genieten van je enorme prestatie. Succes!
