Relaties
alle pijlers
Relatie over - loslaten is zo moeilijk
maandag 26 januari 2009 om 17:14
Ik ben sinds twee weken weer vrijgezel, hij zette er een punt achter omdat hij zich niet zo aan mij wil binden als ik aan hem. Hij is gehecht aan zijn vrijheid, wil geen verantwoording afleggen, zijn eigen dingen doen en weinig tot geen rekening houden met mij. Iedereen zegt dat ik hem moet vergeten, door moet gaan met mijn eigen leven. Alleen: ik heb mezelf steeds verder weggecijferd om het te laten slagen tussen ons, hij was als een verslaving voor mij (en volgens mij ik ook voor hem getuige het constante contact zoeken met elkaar, zo'n twintig maal per dag). Ik wist dat het niet goed zat, dat hij niet echt voor me ging, maar ik ben enorm gaan knokken voor ons en heb dat lange tijd volgehouden. Nu val ik in een enorm gat. Ik heb bijna al mijn vrienden verwaarloosd, zijn wereld was de mijne geworden. Het liefst zou ik hem willen bellen en het weer proberen samen. Deze pijn is zo erg! Ik voel me zo alleen en afgewezen. Alles heb ik voor deze man gedaan. Ik had gehoopt dat hij mij ook zou gaan missen, maar daar lijkt het niet op, ik hoor niks van hem. En elke dag die verstrijkt, voelt het alsof hij verder bij me vandaan is. Daar raak ik dan van in paniek, bang dat hij me allang vergeten is. Ik weet dat deze man niet goed voor me is, maar ik heb toch nog hoop dat hij me niet kan missen, bereid is toch te investeren in ons. Hoe moet ik hem loslaten? Ik weet het ook even niet meer, ik moest het ergens kwijt!
zaterdag 7 februari 2009 om 19:05
Hallo Labrador,
dank je voor je reactie. Het nare is echter, wij hadden een klik, wij waren maatjes. Zij was lief voor me en ik voor haar. Ik heb de laatste 2½ jaar het één en ander meegemaakt en zij was er voor me; ik kreeg haar schouder en warme armen.
Het bijzondere is dat zij zich nu in alles afsluit en wegvlucht, tis bijna bizar. Ik weet dat ze in haar hart in de kreukels ligt. Toch heeft ze meteen gewoon haar werk opgepakt en ik hoorde van een collega vanmiddag dat ze donderdag op de cursus zat en dat er niets aan haar te merken was. Onze gezamenlijke vriendin heeft nog niets van haar gehoord. Ik denk dat haar familie nog geeneens op de hoogte is van het verbreken van de relatie. Ik denk dat omdat ik bijna zeker meen te weten dat haar moeder mij gelijk belt.
Mensen om me heen die haar kennen zijn verbaasd, zij doet heel raar nou.
dank je voor je reactie. Het nare is echter, wij hadden een klik, wij waren maatjes. Zij was lief voor me en ik voor haar. Ik heb de laatste 2½ jaar het één en ander meegemaakt en zij was er voor me; ik kreeg haar schouder en warme armen.
Het bijzondere is dat zij zich nu in alles afsluit en wegvlucht, tis bijna bizar. Ik weet dat ze in haar hart in de kreukels ligt. Toch heeft ze meteen gewoon haar werk opgepakt en ik hoorde van een collega vanmiddag dat ze donderdag op de cursus zat en dat er niets aan haar te merken was. Onze gezamenlijke vriendin heeft nog niets van haar gehoord. Ik denk dat haar familie nog geeneens op de hoogte is van het verbreken van de relatie. Ik denk dat omdat ik bijna zeker meen te weten dat haar moeder mij gelijk belt.
Mensen om me heen die haar kennen zijn verbaasd, zij doet heel raar nou.
zaterdag 7 februari 2009 om 19:56
Hoi LH en anderen,
ik heb ook zitten meelezen. Mijn 3jarige relatie (2 jr samenwonen) is eind aug uitgegaan. Een maand hebben we samengewoond als ''exen''. Daarna is hij naar een ander huis gegaan. Begin nov. vertelde hij me dat hij midden/eind januari terug zou gaan naar zijn geboorteland. Kortom, ik wist dat ik hem moest loslaten en afstand nemen, anders zou ik eind januari gek worden. De knoop hebben we tezamen doorgehakt, maar daarna ben ik nog verdrietiger geworden en zakte weg in verdriet, wanhoop/radeloosheid. Ik werd nerveus wakker, at weinig en kreeg hartkloppingen. Kon me de negatieve dingen niet meer herinneren en omdat ik me zo vreselijk voelde wist ik dat ik het zou terugdraaien als ik kon. Tegelijkertijd deed 1% van m'n verstand het nog en wist dat terugdraaien een keuze zou zijn gebasseerd op de korte termijn, niet kijkend naar de lange termijn.
Waar ik nu over nadenk is of ik hem mis, of het gevoel om een relatie te hebben. Ik merk, nu ik alleen ben, dat mijn levensgevoel anders is.
LH, mis je hem als persoon, of mis je de positieve dingen die jouw relatie met hem je gaf? (positief in de breedste zin van het woord).
Als ik kijk naar mijn ex: hij had z'n lieve kanten, was denk ik niet gemeen, maar hij kon heel gemeen doen tegen me. Hij luisterde niet naar waar ik behoefte aan had. Hij had gewoon andere behoeftes. Ik heb geinvesteerd, dat wil je niet weten. Hij zegt dat ook te hebben gedaan, dat zal ook wel zo zijn, maar niet gerelateerd aan mijn behoeftes. Misschien andersom ook niet. Doet er ook allemaal niet meer toe. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat het vreselijke gevoel langzaamaan verdwijnt. Verzet je niet tegen rotgevoelens, tegen leegte, maar laat het er zijn.
Sad: Natuurlijk doet ze nu raar, zij zit ook in een situatie die haar aangrijpt. Het zou me meer verbazen als ze niet raar zou doen. En mocht je haar gedrag niet herkennen...het is ook nieuw voor haar om jou te verliezen.
ik heb ook zitten meelezen. Mijn 3jarige relatie (2 jr samenwonen) is eind aug uitgegaan. Een maand hebben we samengewoond als ''exen''. Daarna is hij naar een ander huis gegaan. Begin nov. vertelde hij me dat hij midden/eind januari terug zou gaan naar zijn geboorteland. Kortom, ik wist dat ik hem moest loslaten en afstand nemen, anders zou ik eind januari gek worden. De knoop hebben we tezamen doorgehakt, maar daarna ben ik nog verdrietiger geworden en zakte weg in verdriet, wanhoop/radeloosheid. Ik werd nerveus wakker, at weinig en kreeg hartkloppingen. Kon me de negatieve dingen niet meer herinneren en omdat ik me zo vreselijk voelde wist ik dat ik het zou terugdraaien als ik kon. Tegelijkertijd deed 1% van m'n verstand het nog en wist dat terugdraaien een keuze zou zijn gebasseerd op de korte termijn, niet kijkend naar de lange termijn.
Waar ik nu over nadenk is of ik hem mis, of het gevoel om een relatie te hebben. Ik merk, nu ik alleen ben, dat mijn levensgevoel anders is.
LH, mis je hem als persoon, of mis je de positieve dingen die jouw relatie met hem je gaf? (positief in de breedste zin van het woord).
Als ik kijk naar mijn ex: hij had z'n lieve kanten, was denk ik niet gemeen, maar hij kon heel gemeen doen tegen me. Hij luisterde niet naar waar ik behoefte aan had. Hij had gewoon andere behoeftes. Ik heb geinvesteerd, dat wil je niet weten. Hij zegt dat ook te hebben gedaan, dat zal ook wel zo zijn, maar niet gerelateerd aan mijn behoeftes. Misschien andersom ook niet. Doet er ook allemaal niet meer toe. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat het vreselijke gevoel langzaamaan verdwijnt. Verzet je niet tegen rotgevoelens, tegen leegte, maar laat het er zijn.
Sad: Natuurlijk doet ze nu raar, zij zit ook in een situatie die haar aangrijpt. Het zou me meer verbazen als ze niet raar zou doen. En mocht je haar gedrag niet herkennen...het is ook nieuw voor haar om jou te verliezen.
zaterdag 7 februari 2009 om 22:38
LH, sorry ik lees je reactie nu pas, heb 'm straks niet gezien.
Je hebt gelijk, het levert mij inderdaad altijd iets op. Ik zal gewoon afwachten.
Yvy, ik bedoel meer raar in de zin van dat zij zich zo af lijkt te sluiten voor haar omgeving, terwijl zij er altijd bij mij en vriendinnen op hamerde dit niet te doen.
Maar ach, misschien heb je ook wel gelijk.
Je hebt gelijk, het levert mij inderdaad altijd iets op. Ik zal gewoon afwachten.
Yvy, ik bedoel meer raar in de zin van dat zij zich zo af lijkt te sluiten voor haar omgeving, terwijl zij er altijd bij mij en vriendinnen op hamerde dit niet te doen.
Maar ach, misschien heb je ook wel gelijk.
zaterdag 7 februari 2009 om 22:53
Ik heb het nog eens overgelezen en het lijkt alsof ik het geheel alleen bij haar neer wil leggen. Ik besef me echter goed, dat ik ook mijn aandeel in het geheel heb. We zijn samen in een bepaalde rol gegroeid, waarbij ik degene ben geweest die dingen heb laten gebeuren en mezelf in een slachtofferrol heb geplaatst.
Ik heb het veel te ver laten komen en ben totaal niet voor mijn eigen belangen en, belangrijker nog, mijn eigen gevoel opgekomen. Ik ben, onbewust, veel te bang geweest om haar kwijt te raken en ben daarmee aan mezelf voorbij gegaan.
Man, wat heb ik het ver laten komen vwb mijn gevoel hierin, maar ook op andere vlakken buiten de relatie om. Dat besef ik nu, na een lange gesprek met een vriendin van me. Al pratende realiseerde ik me hoe ik aan het feit voorbij ben gegaan dat ik al een tijd op mijn tandvlees loop, zowel in de relatie, alsook op mijn werk en in het rouwproces van mijn moeder (zij is 5 maanden geleden overleden). Ik wist wel al een tijdje dat ik erdoor begon te zitten, maar deed er niks aan, ging maar door, over mijn grenzen.
Ik heb zeer slecht voor mezelf gezorgd en daarmee dus ook voor de ander.
Ik heb het veel te ver laten komen en ben totaal niet voor mijn eigen belangen en, belangrijker nog, mijn eigen gevoel opgekomen. Ik ben, onbewust, veel te bang geweest om haar kwijt te raken en ben daarmee aan mezelf voorbij gegaan.
Man, wat heb ik het ver laten komen vwb mijn gevoel hierin, maar ook op andere vlakken buiten de relatie om. Dat besef ik nu, na een lange gesprek met een vriendin van me. Al pratende realiseerde ik me hoe ik aan het feit voorbij ben gegaan dat ik al een tijd op mijn tandvlees loop, zowel in de relatie, alsook op mijn werk en in het rouwproces van mijn moeder (zij is 5 maanden geleden overleden). Ik wist wel al een tijdje dat ik erdoor begon te zitten, maar deed er niks aan, ging maar door, over mijn grenzen.
Ik heb zeer slecht voor mezelf gezorgd en daarmee dus ook voor de ander.
zaterdag 7 februari 2009 om 23:18
quote:Yvy31 schreef op 07 februari 2009 @ 19:56:
Als ik kijk naar mijn ex: hij had z'n lieve kanten, was denk ik niet gemeen, maar hij kon heel gemeen doen tegen me. Hij luisterde niet naar waar ik behoefte aan had. Hij had gewoon andere behoeftes. Ik heb geinvesteerd, dat wil je niet weten. Hij zegt dat ook te hebben gedaan, dat zal ook wel zo zijn, maar niet gerelateerd aan mijn behoeftes. Misschien andersom ook niet. Doet er ook allemaal niet meer toe. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat het vreselijke gevoel langzaamaan verdwijnt. Verzet je niet tegen rotgevoelens, tegen leegte, maar laat het er zijn.Mooi gesproken!
Als ik kijk naar mijn ex: hij had z'n lieve kanten, was denk ik niet gemeen, maar hij kon heel gemeen doen tegen me. Hij luisterde niet naar waar ik behoefte aan had. Hij had gewoon andere behoeftes. Ik heb geinvesteerd, dat wil je niet weten. Hij zegt dat ook te hebben gedaan, dat zal ook wel zo zijn, maar niet gerelateerd aan mijn behoeftes. Misschien andersom ook niet. Doet er ook allemaal niet meer toe. Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat het vreselijke gevoel langzaamaan verdwijnt. Verzet je niet tegen rotgevoelens, tegen leegte, maar laat het er zijn.Mooi gesproken!
zondag 8 februari 2009 om 11:46
Even een klein terugvalletje...
Ik heb sinds tijden weer eens in de mailbox van meneer gekeken (we hebben toen samen die mailbox aangemaakt, hij weet dat ik zijn wachtwoord nog heb). Nu zag ik erin staan dat hij voor 2 personen een verre reis heeft aangevraagd. Ik ga ervan uit dat het met zijn ex is die hij tijdens onze relatie nooit los heeft kunnen laten. Ik schrok er even van, maar ben minder ondersteboven als dat ik dacht. Wel voel me ik me een beetje in de boot genomen. In die jaren dat hij en ik samen waren zijn we maar liefst één keer weggeweest, naar Frankrijk voor 5 dagen. Met mij kon het dus allemaal niet, maar nu, met wie dan ook, ineens weer wel.
Ik heb nu de neiging om hem te laten weten dat ik het weet, of in ieder geval met hem een spelletje te spelen. Bijv smsen dat ik hem mis ofzo, zodat hij een kutvakantie heeft... Hier speelt mijn verslaving weer op.
Maar aan de andere kant voelt het ook gewoon alsof ik nog even vol moet houden, dat dit echt beter is voor me, ik ben nu écht van hem af!
Ik heb sinds tijden weer eens in de mailbox van meneer gekeken (we hebben toen samen die mailbox aangemaakt, hij weet dat ik zijn wachtwoord nog heb). Nu zag ik erin staan dat hij voor 2 personen een verre reis heeft aangevraagd. Ik ga ervan uit dat het met zijn ex is die hij tijdens onze relatie nooit los heeft kunnen laten. Ik schrok er even van, maar ben minder ondersteboven als dat ik dacht. Wel voel me ik me een beetje in de boot genomen. In die jaren dat hij en ik samen waren zijn we maar liefst één keer weggeweest, naar Frankrijk voor 5 dagen. Met mij kon het dus allemaal niet, maar nu, met wie dan ook, ineens weer wel.
Ik heb nu de neiging om hem te laten weten dat ik het weet, of in ieder geval met hem een spelletje te spelen. Bijv smsen dat ik hem mis ofzo, zodat hij een kutvakantie heeft... Hier speelt mijn verslaving weer op.
Maar aan de andere kant voelt het ook gewoon alsof ik nog even vol moet houden, dat dit echt beter is voor me, ik ben nu écht van hem af!
zondag 8 februari 2009 om 12:16
Ik hoop dat je de kracht kan vinden om het vol te houden en niet te smsen. Het kost je alleen maar negatieve energie om je op die manier te laten gaan.
Toen ik afgelopen woensdag mijn spullen op ging halen bij haar (zij was niet thuis), had ik ook de neiging om de mok stuk te gooien die zij ooit van mij heeft gehad. 'Voor mijn liefste' staat er op, met een mooi gedicht. Vanuit mijn boosheid had ik de mok zo op grond willen laten kwakken, maar ja, wat zou ik eraan hebben gehad? Het gevolg zou zijn geweest dat ik bij haar ook weer boosheid zou triggeren enz enz
Ik bedoel er mee te zeggen: het is logisch dat je boos bent, natuurlijk! Vanuit gekwetstheid worden mensen nu eenmaal boos. Maar richt het ergens anders op, niet op hem, je maakt het alleen maar erger zo en blijft in negatieve energie zitten die je alleen maar opvreet van binnen.
Toen ik afgelopen woensdag mijn spullen op ging halen bij haar (zij was niet thuis), had ik ook de neiging om de mok stuk te gooien die zij ooit van mij heeft gehad. 'Voor mijn liefste' staat er op, met een mooi gedicht. Vanuit mijn boosheid had ik de mok zo op grond willen laten kwakken, maar ja, wat zou ik eraan hebben gehad? Het gevolg zou zijn geweest dat ik bij haar ook weer boosheid zou triggeren enz enz
Ik bedoel er mee te zeggen: het is logisch dat je boos bent, natuurlijk! Vanuit gekwetstheid worden mensen nu eenmaal boos. Maar richt het ergens anders op, niet op hem, je maakt het alleen maar erger zo en blijft in negatieve energie zitten die je alleen maar opvreet van binnen.
zondag 8 februari 2009 om 12:33
quote:Sad schreef op 08 februari 2009 @ 12:16:
Ik hoop dat je de kracht kan vinden om het vol te houden en niet te smsen. Het kost je alleen maar negatieve energie om je op die manier te laten gaan.
Toen ik afgelopen woensdag mijn spullen op ging halen bij haar (zij was niet thuis), had ik ook de neiging om de mok stuk te gooien die zij ooit van mij heeft gehad. 'Voor mijn liefste' staat er op, met een mooi gedicht. Vanuit mijn boosheid had ik de mok zo op grond willen laten kwakken, maar ja, wat zou ik eraan hebben gehad? Het gevolg zou zijn geweest dat ik bij haar ook weer boosheid zou triggeren enz enz
Ik bedoel er mee te zeggen: het is logisch dat je boos bent, natuurlijk! Vanuit gekwetstheid worden mensen nu eenmaal boos. Maar richt het ergens anders op, niet op hem, je maakt het alleen maar erger zo en blijft in negatieve energie zitten die je alleen maar opvreet van binnen.Bedankt voor je reactie! Ik ben meer ook een beetje boos op mezelf (of misschien teleurgesteld) dat ik zo stom ben geweest om zijn mail te kijken. Het is uiteindelijk geen verrassing dat hij (ik ga ervan uit met haar) weer op vakantie gaat en echt erg vind ik het ook niet. Hij gaat omdat ík heb aangegeven hem niet meer te willen.
Ik hoop dat je de kracht kan vinden om het vol te houden en niet te smsen. Het kost je alleen maar negatieve energie om je op die manier te laten gaan.
Toen ik afgelopen woensdag mijn spullen op ging halen bij haar (zij was niet thuis), had ik ook de neiging om de mok stuk te gooien die zij ooit van mij heeft gehad. 'Voor mijn liefste' staat er op, met een mooi gedicht. Vanuit mijn boosheid had ik de mok zo op grond willen laten kwakken, maar ja, wat zou ik eraan hebben gehad? Het gevolg zou zijn geweest dat ik bij haar ook weer boosheid zou triggeren enz enz
Ik bedoel er mee te zeggen: het is logisch dat je boos bent, natuurlijk! Vanuit gekwetstheid worden mensen nu eenmaal boos. Maar richt het ergens anders op, niet op hem, je maakt het alleen maar erger zo en blijft in negatieve energie zitten die je alleen maar opvreet van binnen.Bedankt voor je reactie! Ik ben meer ook een beetje boos op mezelf (of misschien teleurgesteld) dat ik zo stom ben geweest om zijn mail te kijken. Het is uiteindelijk geen verrassing dat hij (ik ga ervan uit met haar) weer op vakantie gaat en echt erg vind ik het ook niet. Hij gaat omdat ík heb aangegeven hem niet meer te willen.
zondag 8 februari 2009 om 12:42
quote:4wheelsand1heart schreef op 08 februari 2009 @ 11:46:
Even een klein terugvalletje...
Ik heb sinds tijden weer eens in de mailbox van meneer gekeken (we hebben toen samen die mailbox aangemaakt, hij weet dat ik zijn wachtwoord nog heb). Nu zag ik erin staan dat hij voor 2 personen een verre reis heeft aangevraagd. Ik ga ervan uit dat het met zijn ex is die hij tijdens onze relatie nooit los heeft kunnen laten. Ik schrok er even van, maar ben minder ondersteboven als dat ik dacht. Wel voel me ik me een beetje in de boot genomen. In die jaren dat hij en ik samen waren zijn we maar liefst één keer weggeweest, naar Frankrijk voor 5 dagen. Met mij kon het dus allemaal niet, maar nu, met wie dan ook, ineens weer wel.
Ik heb nu de neiging om hem te laten weten dat ik het weet, of in ieder geval met hem een spelletje te spelen. Bijv smsen dat ik hem mis ofzo, zodat hij een kutvakantie heeft... Hier speelt mijn verslaving weer op.
Maar aan de andere kant voelt het ook gewoon alsof ik nog even vol moet houden, dat dit echt beter is voor me, ik ben nu écht van hem af!
Niet doen, ik begrijp je boosheid, maar hij is nu vrij om te doen en te laten wat hij wilt.
Herken het verhaal: toen mijn ex het uitmaakte, had hij o zo grote financiële problemen en hij zou de eerste jaren niet meer op vakantie od. gaan. Met zijn nieuw lief direct een reis naar warme oorden geboekt, ben ik toen via via te weten gekomen.
Voelde mij ook in mijn gat gebeten, maar wat kan je hem verwijten? Hij heeft geen verantwoording meer af te leggen.
Je ziet en hoort dat trouwens veel, mannen die het uitmaken en vanalles zeggen wat ze niet meer kunnen of gaan doen en uiteindelijk met nieuwe liefde dan wel weer doen. That's life blijkbaar.
Dus als ik jou was, zeker niet meer op zijn mail kijken en verder gaan zoals je bezig was, het ging goed de laatste tijd, hou dat vol!
En hou de eer lekker aan jezelf. Je wint er uiteindelijk niets mee!
Even een klein terugvalletje...
Ik heb sinds tijden weer eens in de mailbox van meneer gekeken (we hebben toen samen die mailbox aangemaakt, hij weet dat ik zijn wachtwoord nog heb). Nu zag ik erin staan dat hij voor 2 personen een verre reis heeft aangevraagd. Ik ga ervan uit dat het met zijn ex is die hij tijdens onze relatie nooit los heeft kunnen laten. Ik schrok er even van, maar ben minder ondersteboven als dat ik dacht. Wel voel me ik me een beetje in de boot genomen. In die jaren dat hij en ik samen waren zijn we maar liefst één keer weggeweest, naar Frankrijk voor 5 dagen. Met mij kon het dus allemaal niet, maar nu, met wie dan ook, ineens weer wel.
Ik heb nu de neiging om hem te laten weten dat ik het weet, of in ieder geval met hem een spelletje te spelen. Bijv smsen dat ik hem mis ofzo, zodat hij een kutvakantie heeft... Hier speelt mijn verslaving weer op.
Maar aan de andere kant voelt het ook gewoon alsof ik nog even vol moet houden, dat dit echt beter is voor me, ik ben nu écht van hem af!
Niet doen, ik begrijp je boosheid, maar hij is nu vrij om te doen en te laten wat hij wilt.
Herken het verhaal: toen mijn ex het uitmaakte, had hij o zo grote financiële problemen en hij zou de eerste jaren niet meer op vakantie od. gaan. Met zijn nieuw lief direct een reis naar warme oorden geboekt, ben ik toen via via te weten gekomen.
Voelde mij ook in mijn gat gebeten, maar wat kan je hem verwijten? Hij heeft geen verantwoording meer af te leggen.
Je ziet en hoort dat trouwens veel, mannen die het uitmaken en vanalles zeggen wat ze niet meer kunnen of gaan doen en uiteindelijk met nieuwe liefde dan wel weer doen. That's life blijkbaar.
Dus als ik jou was, zeker niet meer op zijn mail kijken en verder gaan zoals je bezig was, het ging goed de laatste tijd, hou dat vol!
En hou de eer lekker aan jezelf. Je wint er uiteindelijk niets mee!
zondag 8 februari 2009 om 12:58
quote:Sad schreef op 08 februari 2009 @ 12:43:
Aan 4wheels:ik snap het (denk ik); jij hebt hem afgewezen en nu gaat hij doodleuk op vakantie met haar. Klopt dat?
Is het dan dat jij hem hebt afgewezen, maar jij je nu afgewezen voelt?
Ik hoop dat ik niet een te vrijpostige vraag stel.
Nee hoor, je mag dat gerust vragen. Ik kan na de afgelopen maanden ook inderdaad openlijk zeggen dat dat wel meespeelt. Ik had ergens, ook door wat anderen tegen me zeiden, verwacht dat ik nog lang niet van hem af zou zijn. Collega's, vrienden en familie hebben me gewaarschuwd: "Denk maar niet dat je er zo makkelijk vanaf komt."
Daar had ik me dus helemaal op ingesteld. Hij heeft me nog een paar keer gebeld dat hij me niet kon vergeten en wilde kijken of we niet weer samen konden komen. Maar dat wilde ik niet.
Nu gaat het wel erg makkelijk......
Aan 4wheels:ik snap het (denk ik); jij hebt hem afgewezen en nu gaat hij doodleuk op vakantie met haar. Klopt dat?
Is het dan dat jij hem hebt afgewezen, maar jij je nu afgewezen voelt?
Ik hoop dat ik niet een te vrijpostige vraag stel.
Nee hoor, je mag dat gerust vragen. Ik kan na de afgelopen maanden ook inderdaad openlijk zeggen dat dat wel meespeelt. Ik had ergens, ook door wat anderen tegen me zeiden, verwacht dat ik nog lang niet van hem af zou zijn. Collega's, vrienden en familie hebben me gewaarschuwd: "Denk maar niet dat je er zo makkelijk vanaf komt."
Daar had ik me dus helemaal op ingesteld. Hij heeft me nog een paar keer gebeld dat hij me niet kon vergeten en wilde kijken of we niet weer samen konden komen. Maar dat wilde ik niet.
Nu gaat het wel erg makkelijk......
zondag 8 februari 2009 om 13:05
quote:mellie001 schreef op 08 februari 2009 @ 12:42:
Niet doen, ik begrijp je boosheid, maar hij is nu vrij om te doen en te laten wat hij wilt.
Herken het verhaal: toen mijn ex het uitmaakte, had hij o zo grote financiële problemen en hij zou de eerste jaren niet meer op vakantie od. gaan. Met zijn nieuw lief direct een reis naar warme oorden geboekt, ben ik toen via via te weten gekomen.
Voelde mij ook in mijn gat gebeten, maar wat kan je hem verwijten? Hij heeft geen verantwoording meer af te leggen.
Je ziet en hoort dat trouwens veel, mannen die het uitmaken en vanalles zeggen wat ze niet meer kunnen of gaan doen en uiteindelijk met nieuwe liefde dan wel weer doen. That's life blijkbaar.
Dus als ik jou was, zeker niet meer op zijn mail kijken en verder gaan zoals je bezig was, het ging goed de laatste tijd, hou dat vol!
En hou de eer lekker aan jezelf. Je wint er uiteindelijk niets mee!
'In je gat gebeten', wat een leuke uitdrukking!
Nee, zijn mail wil ik niet meer kijken, het was ook puur uit verveling, want hij doet niks met internet. De mail is ook van een week geleden en nog ongelezen.
Maar ergens.... diep van binnen.... ben ik niet gerust. Ik hoop niet dat die vakantie er juist voor zorgt dat hij daarna juist wel weer contact met me opneemt.
Niet doen, ik begrijp je boosheid, maar hij is nu vrij om te doen en te laten wat hij wilt.
Herken het verhaal: toen mijn ex het uitmaakte, had hij o zo grote financiële problemen en hij zou de eerste jaren niet meer op vakantie od. gaan. Met zijn nieuw lief direct een reis naar warme oorden geboekt, ben ik toen via via te weten gekomen.
Voelde mij ook in mijn gat gebeten, maar wat kan je hem verwijten? Hij heeft geen verantwoording meer af te leggen.
Je ziet en hoort dat trouwens veel, mannen die het uitmaken en vanalles zeggen wat ze niet meer kunnen of gaan doen en uiteindelijk met nieuwe liefde dan wel weer doen. That's life blijkbaar.
Dus als ik jou was, zeker niet meer op zijn mail kijken en verder gaan zoals je bezig was, het ging goed de laatste tijd, hou dat vol!
En hou de eer lekker aan jezelf. Je wint er uiteindelijk niets mee!
'In je gat gebeten', wat een leuke uitdrukking!
Nee, zijn mail wil ik niet meer kijken, het was ook puur uit verveling, want hij doet niks met internet. De mail is ook van een week geleden en nog ongelezen.
Maar ergens.... diep van binnen.... ben ik niet gerust. Ik hoop niet dat die vakantie er juist voor zorgt dat hij daarna juist wel weer contact met me opneemt.
zondag 8 februari 2009 om 16:07
Ivy31: ik vraag me ook regelmatig af wat ik nou precies mis. Zoveel dingen die ik kan missen als kiespijn eigenlijk! Het is zijn aanwezigheid, zijn lijf, zijn armen om me heen, maar vooral het gevoel dat de toekomst die je je voor ogen stelt tot de mogelijkheden behoort. Dat laatste mis ik zo vreselijk. Ik moet de droom van die toekomst die ik zo graag met hem wilde hebben opgeven. Het voelt nu zo leeg, zo doelloos, zo totaal weer terug bij af! En door mijn relatie met hem voelde ik me begeerd, ook al moest ik daar steeds meer moeite voor doen (die ik ook deed). Als hij dan iets liefs zei, dan groeide ik helemaal! Gisteren met iemand anders uitgeweest, maar het werkte niet. Ik sta er nog helemaal niet open voor, verdraag geen andere armen om me heen, het verlangen naar mijn ex werd er alleen maar groter op. Terwijl dit wel een fatsoenlijke vent was waar ik mee uitging in tegenstelling tot mijn ex. Ik mag toch hopen dat dit alleen betekent dat ik er nog niet klaar voor ben en niet dat ik alleen maar val voor onbereikbare, emotioneel ontoegankelijke mannen!
4wheels: heel logisch dat je zijn mail gechecked hebt, ook al zou je het beter niet moeten doen. Je bent wel aan het invullen over met wie hij dan op reis gaat, kan ook zomaar een goede vriend zijn toch? Ik herken je neiging hem te treiteren, te straffen of iets dergelijks. Pff, hoeveel wraakacties ik al niet bedacht heb (en niet heb uitgevoerd!). Waarom mogen mensen je zomaar pijn doen alleen maar omdat jij niet bij machte bent je geen pijn te LATEN doen!?
Sad: ik vind dat je te hard bent voor jezelf. Als je niet lekker in je vel zit, dan kun je ook moeilijk goed voor iemand anders zorgen! Als je echt van iemand houdt, dan loop je niet weg als het moeilijk wordt, maar dan ga je eraan staan, dan knok je voor je relatie. Ik vind dat je haar vluchtgedrag niet aan jezelf moet toerekenen alleen maar omdat jij op het laatst niet meer goed voor jou en jullie kon zorgen. Hou je taai! Vind het knap (al gezegd, maar toch) hoe je erin staat in zo'n korte tijd!
4wheels: heel logisch dat je zijn mail gechecked hebt, ook al zou je het beter niet moeten doen. Je bent wel aan het invullen over met wie hij dan op reis gaat, kan ook zomaar een goede vriend zijn toch? Ik herken je neiging hem te treiteren, te straffen of iets dergelijks. Pff, hoeveel wraakacties ik al niet bedacht heb (en niet heb uitgevoerd!). Waarom mogen mensen je zomaar pijn doen alleen maar omdat jij niet bij machte bent je geen pijn te LATEN doen!?
Sad: ik vind dat je te hard bent voor jezelf. Als je niet lekker in je vel zit, dan kun je ook moeilijk goed voor iemand anders zorgen! Als je echt van iemand houdt, dan loop je niet weg als het moeilijk wordt, maar dan ga je eraan staan, dan knok je voor je relatie. Ik vind dat je haar vluchtgedrag niet aan jezelf moet toerekenen alleen maar omdat jij op het laatst niet meer goed voor jou en jullie kon zorgen. Hou je taai! Vind het knap (al gezegd, maar toch) hoe je erin staat in zo'n korte tijd!
zondag 8 februari 2009 om 16:31
quote:lovehurts schreef op 08 februari 2009 @ 16:07:
4wheels: heel logisch dat je zijn mail gechecked hebt, ook al zou je het beter niet moeten doen. Je bent wel aan het invullen over met wie hij dan op reis gaat, kan ook zomaar een goede vriend zijn toch? Ik herken je neiging hem te treiteren, te straffen of iets dergelijks. Pff, hoeveel wraakacties ik al niet bedacht heb (en niet heb uitgevoerd!). Waarom mogen mensen je zomaar pijn doen alleen maar omdat jij niet bij machte bent je geen pijn te LATEN doen!?
Ik ben niet het type van de wraakacties, al gaat het op zo'n moment wel heel even door mijn gedachten. Ik ben er goed onder, het verbaast me zelf. Natuurlijk heeft hij me pijn gedaan, maar dat heeft hij over de afgelopen 3 jaar al zo vaak gedaan dat dit me niet meer zo raakt.
Ik zit inderdaad in te vullen met wie hij zou gaan, omdat hem kennende die kans ook erg groot is. Het is of met een familielid van hem of met zijn ex. Dan is die laatste kans het grootst. Maar het mag, hij gaat z'n goddelijke gang maar. Het heeft me vandaag ook niet bijzonder beziggehouden en dat is toe te juichen! Eindelijk vooruitgang en dat al na 3 maanden!
Ik vind het goed dat je weer met iemand anders bent uitgegaan, ookal werkte het niet. Maar dat hoeft toch ook helemaal niet?
Ik ben vrij snel na de breuk een nieuwe relatie ingegaan wat maar enkele weekjes geduurd heeft. Het was puur om mijn ex te vergeten, wat niet lukte, maar waar ik geen spijt van heb. Ik koos op dat moment voor mezelf en niet om te gaan zitten wachten tot meneer weer eens wat zou laten weten. Het heeft me goed gedaan ondanks dat ik na die korte relatie wel weer even keihard in mijn verdriet werd teruggeworpen. Ik had het gewoon nog niet verwerkt.
Maar ga wel gewoon door met het ontmoeten van nieuwe mensen. Verwacht er niks van, en zie het als een afleiding voor je lege bestaan. Je komt er, echt!
4wheels: heel logisch dat je zijn mail gechecked hebt, ook al zou je het beter niet moeten doen. Je bent wel aan het invullen over met wie hij dan op reis gaat, kan ook zomaar een goede vriend zijn toch? Ik herken je neiging hem te treiteren, te straffen of iets dergelijks. Pff, hoeveel wraakacties ik al niet bedacht heb (en niet heb uitgevoerd!). Waarom mogen mensen je zomaar pijn doen alleen maar omdat jij niet bij machte bent je geen pijn te LATEN doen!?
Ik ben niet het type van de wraakacties, al gaat het op zo'n moment wel heel even door mijn gedachten. Ik ben er goed onder, het verbaast me zelf. Natuurlijk heeft hij me pijn gedaan, maar dat heeft hij over de afgelopen 3 jaar al zo vaak gedaan dat dit me niet meer zo raakt.
Ik zit inderdaad in te vullen met wie hij zou gaan, omdat hem kennende die kans ook erg groot is. Het is of met een familielid van hem of met zijn ex. Dan is die laatste kans het grootst. Maar het mag, hij gaat z'n goddelijke gang maar. Het heeft me vandaag ook niet bijzonder beziggehouden en dat is toe te juichen! Eindelijk vooruitgang en dat al na 3 maanden!
Ik vind het goed dat je weer met iemand anders bent uitgegaan, ookal werkte het niet. Maar dat hoeft toch ook helemaal niet?
Ik ben vrij snel na de breuk een nieuwe relatie ingegaan wat maar enkele weekjes geduurd heeft. Het was puur om mijn ex te vergeten, wat niet lukte, maar waar ik geen spijt van heb. Ik koos op dat moment voor mezelf en niet om te gaan zitten wachten tot meneer weer eens wat zou laten weten. Het heeft me goed gedaan ondanks dat ik na die korte relatie wel weer even keihard in mijn verdriet werd teruggeworpen. Ik had het gewoon nog niet verwerkt.
Maar ga wel gewoon door met het ontmoeten van nieuwe mensen. Verwacht er niks van, en zie het als een afleiding voor je lege bestaan. Je komt er, echt!
zondag 8 februari 2009 om 17:30
3 maanden.....de moed zakt me in de schoenen, dit is dag 5.
LH, ik vind het ook goed dat je dat gedaan hebt voor jezelf. Ik kan me voorstellen dat het niet werkt, je bent nog zo met het gemis bezig, je zit nog zo in het verdriet. Maar je hebt het wel gedaan, is toch een stukje loslaten. Chapeau!
Vwb mezelf: Ik denk zelf wel serieus dat je een bepaald patroon aanneemt in een relatie. De ene heeft die rol en de ander die. De ene doet zo wat de ander laat gebeuren en andersom. Ik heb veel van mijn gevoel aan de kant gezet en ben met haar wensen meegegaan. Ook heb ik vaak in mijn eentje om mijn moeder's dood gehuild, bang dat zij anders te veel sores van mij op haar schouders kreeg en ik haar dan weg zou jagen. Zo met nog een paar andere dingen die speelden in min leven.
Een week of 5 terug kreeg ik plots soort van uitvalsverschijnselen in mijn lijf (ik denk dat dit serieus een gevolg is van teveel gevoel opkroppen en verzwijgen); hier heb ik ook het e.e.a. van voor mezelf gehouden, omdat ik haar daar niet mee wou belasten. Nu zie ik hoezeer ik bang was dat ze bij me weg zou gaan. Ik had mezelf meer tegemoet moeten komen en me uit moeten spreken wat ik werkelijk voelde. Ik denk als je op die manier goed voor jezelf zorgt, je automatisch ook goed voor de ander zorgt. Wat niet wegneemt dat ik tegelijkertijd zeker vind, dat zij ook niet goed voor mij heeft gezorgd.
Ik reken me haar vluchtgedrag niet aan; dat is haar probleem en niet mijn schuld. Ik denk wel dat wij niet voor niks juist elkaar hebben uitgekozen; de angstige en de vermijdende samen We hebben het samen in stand gehouden.
Ik ben wel nog steeds van mening dat hier samen aan uit te komen is, maar dat moeten wij dan ook beiden willen.
Verder voel ik me ontzettend moe en verdrietig. Morgen ga ik weer aan het werk en gatver, ik zie er tegenop. Ik werk in de hulpverlening (ja, ironisch he) en kan onmogelijk gaan instorten waar cliënten bij zijn. Pfffff.......
LH, ik vind het ook goed dat je dat gedaan hebt voor jezelf. Ik kan me voorstellen dat het niet werkt, je bent nog zo met het gemis bezig, je zit nog zo in het verdriet. Maar je hebt het wel gedaan, is toch een stukje loslaten. Chapeau!
Vwb mezelf: Ik denk zelf wel serieus dat je een bepaald patroon aanneemt in een relatie. De ene heeft die rol en de ander die. De ene doet zo wat de ander laat gebeuren en andersom. Ik heb veel van mijn gevoel aan de kant gezet en ben met haar wensen meegegaan. Ook heb ik vaak in mijn eentje om mijn moeder's dood gehuild, bang dat zij anders te veel sores van mij op haar schouders kreeg en ik haar dan weg zou jagen. Zo met nog een paar andere dingen die speelden in min leven.
Een week of 5 terug kreeg ik plots soort van uitvalsverschijnselen in mijn lijf (ik denk dat dit serieus een gevolg is van teveel gevoel opkroppen en verzwijgen); hier heb ik ook het e.e.a. van voor mezelf gehouden, omdat ik haar daar niet mee wou belasten. Nu zie ik hoezeer ik bang was dat ze bij me weg zou gaan. Ik had mezelf meer tegemoet moeten komen en me uit moeten spreken wat ik werkelijk voelde. Ik denk als je op die manier goed voor jezelf zorgt, je automatisch ook goed voor de ander zorgt. Wat niet wegneemt dat ik tegelijkertijd zeker vind, dat zij ook niet goed voor mij heeft gezorgd.
Ik reken me haar vluchtgedrag niet aan; dat is haar probleem en niet mijn schuld. Ik denk wel dat wij niet voor niks juist elkaar hebben uitgekozen; de angstige en de vermijdende samen We hebben het samen in stand gehouden.
Ik ben wel nog steeds van mening dat hier samen aan uit te komen is, maar dat moeten wij dan ook beiden willen.
Verder voel ik me ontzettend moe en verdrietig. Morgen ga ik weer aan het werk en gatver, ik zie er tegenop. Ik werk in de hulpverlening (ja, ironisch he) en kan onmogelijk gaan instorten waar cliënten bij zijn. Pfffff.......
zondag 8 februari 2009 om 17:34
Ik hoop het. Dit is de tweede keer in de afgelopen weken dat iemand geinteresseerd was en ik niet in hem. Ik vind het zeker leuk om mensen te ontmoeten, maar ik voelde bij deze beide mannen een bepaalde verwachting waar ik niet aan kan voldoen. Ik vind het ook moeilijk duidelijk te maken: als ik zeg dat ik er nog niet aan toe ben, is dat dan eerlijk? Ik heb bij geen van beiden het gevoel dat ik er ooit wel speciale gevoelens voor zou kunnen hebben. Ik weet het ook even niet meer: mis mijn ex nog steeds heel erg ondanks alle rationele punten die me steeds vanaf het papier aanstaren, redenen waarom het niet matcht, redenen waarom ik hem beter heel snel kan vergeten. Wou dat mijn hart mijn verstand volgde.
zondag 8 februari 2009 om 18:01
Forceer jezelf niet, liefdesverdriet kan erg hardnekkig zijn. Wanneer je nog niet open staat voor nieuwe liefdes, is dat een feilloos signaal dat je nog niet uit-verwerkt bent met je ex. Je zal helemaal vanzelf voelen wanneer je echt weer open staat voor anderen. Je kunt het niet versnellen of afdwingen helaas, verdriet laat zich niet opjagen.
Geef het dus nog wat tijd.
Geef het dus nog wat tijd.
zondag 8 februari 2009 om 18:50
quote:lovehurts schreef op 08 februari 2009 @ 17:34:
Ik vind het ook moeilijk duidelijk te maken: als ik zeg dat ik er nog niet aan toe ben, is dat dan eerlijk? Ik heb bij geen van beiden het gevoel dat ik er ooit wel speciale gevoelens voor zou kunnen hebben. Ik weet het ook even niet meer: mis mijn ex nog steeds heel erg ondanks alle rationele punten die me steeds vanaf het papier aanstaren, redenen waarom het niet matcht, redenen waarom ik hem beter heel snel kan vergeten. Wou dat mijn hart mijn verstand volgde.
Ja, dat is eerlijk, meer hoef je toch ook niet te zeggen? Je bent er niet aan toe en dat kan om duizenden redenen zijn. Leg voor jezelf de lat niet hoog, je bent niet verantwoordelijk voor de gevoelens van een ander. Als je zelf duidelijk bent dat de ander niks moet verwachten, probeer daar dan bij te blijven.
En dat je hoopt dat je hart je verstand gaat volgen heb ik ook dagelijks geroepen. Bijna in machteloze paniek dat ik niet wist hoe dat moest. Maar toen had ik voor mezelf besloten dat ik er nu maar 'gewoon' maar eens een keer doorheen moest. Want iets anders kun je eigenlijk niet...
Ik vind het ook moeilijk duidelijk te maken: als ik zeg dat ik er nog niet aan toe ben, is dat dan eerlijk? Ik heb bij geen van beiden het gevoel dat ik er ooit wel speciale gevoelens voor zou kunnen hebben. Ik weet het ook even niet meer: mis mijn ex nog steeds heel erg ondanks alle rationele punten die me steeds vanaf het papier aanstaren, redenen waarom het niet matcht, redenen waarom ik hem beter heel snel kan vergeten. Wou dat mijn hart mijn verstand volgde.
Ja, dat is eerlijk, meer hoef je toch ook niet te zeggen? Je bent er niet aan toe en dat kan om duizenden redenen zijn. Leg voor jezelf de lat niet hoog, je bent niet verantwoordelijk voor de gevoelens van een ander. Als je zelf duidelijk bent dat de ander niks moet verwachten, probeer daar dan bij te blijven.
En dat je hoopt dat je hart je verstand gaat volgen heb ik ook dagelijks geroepen. Bijna in machteloze paniek dat ik niet wist hoe dat moest. Maar toen had ik voor mezelf besloten dat ik er nu maar 'gewoon' maar eens een keer doorheen moest. Want iets anders kun je eigenlijk niet...
zondag 8 februari 2009 om 20:59
Hallo, ik wilde jullie even een hart onder de riem steken.
Iedereen is anders, elke situatie is anders,maar voor mij werkte het zo
Ookik investeerde en investeerde in een relatie die eigenlijk niet te redden was. Heb een therapie poging gedaan toen het uit was, gehuild, geschreeuwd, nog een paar keer geprobeerd.
En op een dag, zomaar uit het niets kwam dit tot me:
Hij heeft het niet gedaan om me te kwetsen, hij is niet pure evil. Hij is anders dan ik. We hebben op een partner manierh eel veel van elkaar gehouden, en ik houd nog steeds heel veel van hem.Maar nu, op dit moment,zijn wijhet niet voor elkaar. Er is geen wij nu. Desondanks mag ik terugkijken op onze mooie tijd samen, ikhoef niet meer boos te zijn omdat hij dit of dat niet gedaan heeft, omdat ik niet dit of dat gedaan heb,ik hoef niet meer boos te zijn.
Ik snap het ook niet, maar ik kon hetopeens aan. En toen was het klaar.
misschien hebben jullie hier niets aan(ik zit trouwens op laptop en spatiebalkwerkt niet optimaal, let niet op mijn schrijfstijl)
maar ik dacht echt dat het nooit beter zou gaan(check mijn topics) en hier zit ik dan. Single, en gelukkig met mezelf. En misschien zelfs een beetje verliefd.
ik hoop dat het een beetje helpt
Iedereen is anders, elke situatie is anders,maar voor mij werkte het zo
Ookik investeerde en investeerde in een relatie die eigenlijk niet te redden was. Heb een therapie poging gedaan toen het uit was, gehuild, geschreeuwd, nog een paar keer geprobeerd.
En op een dag, zomaar uit het niets kwam dit tot me:
Hij heeft het niet gedaan om me te kwetsen, hij is niet pure evil. Hij is anders dan ik. We hebben op een partner manierh eel veel van elkaar gehouden, en ik houd nog steeds heel veel van hem.Maar nu, op dit moment,zijn wijhet niet voor elkaar. Er is geen wij nu. Desondanks mag ik terugkijken op onze mooie tijd samen, ikhoef niet meer boos te zijn omdat hij dit of dat niet gedaan heeft, omdat ik niet dit of dat gedaan heb,ik hoef niet meer boos te zijn.
Ik snap het ook niet, maar ik kon hetopeens aan. En toen was het klaar.
misschien hebben jullie hier niets aan(ik zit trouwens op laptop en spatiebalkwerkt niet optimaal, let niet op mijn schrijfstijl)
maar ik dacht echt dat het nooit beter zou gaan(check mijn topics) en hier zit ik dan. Single, en gelukkig met mezelf. En misschien zelfs een beetje verliefd.
ik hoop dat het een beetje helpt
zondag 8 februari 2009 om 22:15
quote:lovehurts schreef op 08 februari 2009 @ 20:44:
Ben gewoon zo bang dat "er doorheen gaan" HEEL lang gaat duren! Pff! En dat terwijl hij allang weer een nieuwe liefde heeft.
Ga ervan uit dat het ook lang gaat duren, dan kan het alleen maar meevallen! En dat kan toch ook niet anders als je er zoveel energie en liefde in hebt gestoken? Ik dacht ook dat het héél lang zou duren voor ik er overheen zou komen. En toegegeven, nog ben ik er niet overheen, ik denk nog elke dag aan hem en aan hoe het had kunnen zijn.
Maar feit is wat yellowlove ook zegt: ik kan van hem houden zoveel als ik wil, maar we passen niet bij elkaar om samen te leven.
Nu besef ik me dat ik ook op afstand van hem kan houden. Ik wil dat hij gelukkig is, ondanks alle pijn die hij me de afgelopen jaren heeft aangedaan (of ik mezelf heb laten gebeuren). Het zou egoistisch en volslagen irreeel zijn om te denken dat hij alleen gelukkig zou zijn met mij. Wij passen namelijk zó erg niet (ja, alleen qua seks, dat mis ik wel erg, maar daar bouw je geen relatie op) en zijn ex past gewoon heel erg wel. Ik voel nu op dit moment de liefde voor hem dat ik hem alles gun in de realiteit dat ik mijn geluk ook wel weer zal vinden/aan het vinden ben.
Dat geldt voor jou ook, al voel je je zo nog helemaal niet.
Ik ben vrij gevoelig voor teksten die ik op mijn pad tegenkom. Ik zag net een reclame en wil de boodschap graag met je delen:
Doorzetten.
Zoveel leuker dan opgeven.
Ben gewoon zo bang dat "er doorheen gaan" HEEL lang gaat duren! Pff! En dat terwijl hij allang weer een nieuwe liefde heeft.
Ga ervan uit dat het ook lang gaat duren, dan kan het alleen maar meevallen! En dat kan toch ook niet anders als je er zoveel energie en liefde in hebt gestoken? Ik dacht ook dat het héél lang zou duren voor ik er overheen zou komen. En toegegeven, nog ben ik er niet overheen, ik denk nog elke dag aan hem en aan hoe het had kunnen zijn.
Maar feit is wat yellowlove ook zegt: ik kan van hem houden zoveel als ik wil, maar we passen niet bij elkaar om samen te leven.
Nu besef ik me dat ik ook op afstand van hem kan houden. Ik wil dat hij gelukkig is, ondanks alle pijn die hij me de afgelopen jaren heeft aangedaan (of ik mezelf heb laten gebeuren). Het zou egoistisch en volslagen irreeel zijn om te denken dat hij alleen gelukkig zou zijn met mij. Wij passen namelijk zó erg niet (ja, alleen qua seks, dat mis ik wel erg, maar daar bouw je geen relatie op) en zijn ex past gewoon heel erg wel. Ik voel nu op dit moment de liefde voor hem dat ik hem alles gun in de realiteit dat ik mijn geluk ook wel weer zal vinden/aan het vinden ben.
Dat geldt voor jou ook, al voel je je zo nog helemaal niet.
Ik ben vrij gevoelig voor teksten die ik op mijn pad tegenkom. Ik zag net een reclame en wil de boodschap graag met je delen:
Doorzetten.
Zoveel leuker dan opgeven.
zondag 8 februari 2009 om 23:34
Lieve mensen,
Wat een herkenbare verhalen... bij mij is het een dikke twee maanden geleden ook uitgegaan met mijn ex waarmee ik 3 jaar iets had en een dik half jaar mee samenwoonde.
Dat het uitging was vrij plotseling voor mij en heb me hier ook een hele tijd heel erg rot onder gevoeld.
Ik raad iedereen aan om zijn gevoel niet te negeren. Ik heb echt dagenlang gehuild en gepraat.. soms kreeg ik een lichtpuntje in de middag maar achteraf denk ik dat ik dat alleen maar had omdat ik hoop had dat het toch wel goed zou komen uiteindelijk. Een vriendin heeft me toen aangeraden om geen hoop te houden omdat het niet goed zou komen (na wat background informatie natuurlijk). Kwam hard aan, maar bleek achteraf zeker de waarheid.
Ook ik bleef hem zien en met hem praten (we wonen in dezelfde stad en zitten op dezelfde school) en greep elk excuus aan om hem te smsen over de meest kleine dingen.
Het is denk ik ook normaal dat je dit wil doen, maar ik heb zelf echt ondervonden dat het beter is om geen contact met elkaar te hebben. Ook weer naar aanraden van dezelfde vriendin waar ik eerst nog tegen zei 'dat ik dat wel aankon'. Bleek dus toch niet. Ik merk dat ik er beter mee om kan gaan als ik hem niet zie. Want als je hem steeds ziet wordt je ook weer constant aan hem herinnert en dat is nou net wat je niet kunt gebruiken.
Ben ik trouwens ook echt een 'held' in, alle herinneringen... ik hoefde maar een voorwerp te zien of ik legde meteen de relatie met hem. Uiteindelijk heb ik voor mezelf de volgende gedachte: deze herinneringen zijn er misschien wel aan hem, maar wie was daar ook bij?? JIJ! Zonder JOU waren deze herinneringen er niet eens geweest, alle herinneringen zijn namelijk samen met JOU ontstaan. Ik merk dat het mijzelf helpt om, bij elke herinnering die boven komt, dit tegen mezelf te zeggen. Zo wordt een herinnering verschoven van hem naar jou. Ik weet dat dit in het begin waarschijnlijk echt niet werkt, maar misschien wel naar verloop van tijd.
Mijn ex schijnt ook alweer een ander 'projectje' te hebben lopen. Dit is klap nummer 2 die je moet verwerken. Schijnbaar moet de leegte opgevuld worden door iemand anders. Ik merk dat ik nog totaal niet toe ben aan een andere relatie en dat zal ook nog wel even zo blijven denk ik.
Ook ik heb nog steeds de gedachte dat ik nooit meer van iemand zo zal kunnen houden. Wat ik in ieder geval wel zeker weet is dat ik mezelf niet meer zo zal 'verliezen' in een relatie.
Oh ja 'eerste hulp bij liefdesverdriet' is ook een goed boek van R. Janssen om te lezen.
Voor iedereen die liefdesverdriet heeft: ik weet hoe jullie je voelen!! Sterkte!!
Wat een herkenbare verhalen... bij mij is het een dikke twee maanden geleden ook uitgegaan met mijn ex waarmee ik 3 jaar iets had en een dik half jaar mee samenwoonde.
Dat het uitging was vrij plotseling voor mij en heb me hier ook een hele tijd heel erg rot onder gevoeld.
Ik raad iedereen aan om zijn gevoel niet te negeren. Ik heb echt dagenlang gehuild en gepraat.. soms kreeg ik een lichtpuntje in de middag maar achteraf denk ik dat ik dat alleen maar had omdat ik hoop had dat het toch wel goed zou komen uiteindelijk. Een vriendin heeft me toen aangeraden om geen hoop te houden omdat het niet goed zou komen (na wat background informatie natuurlijk). Kwam hard aan, maar bleek achteraf zeker de waarheid.
Ook ik bleef hem zien en met hem praten (we wonen in dezelfde stad en zitten op dezelfde school) en greep elk excuus aan om hem te smsen over de meest kleine dingen.
Het is denk ik ook normaal dat je dit wil doen, maar ik heb zelf echt ondervonden dat het beter is om geen contact met elkaar te hebben. Ook weer naar aanraden van dezelfde vriendin waar ik eerst nog tegen zei 'dat ik dat wel aankon'. Bleek dus toch niet. Ik merk dat ik er beter mee om kan gaan als ik hem niet zie. Want als je hem steeds ziet wordt je ook weer constant aan hem herinnert en dat is nou net wat je niet kunt gebruiken.
Ben ik trouwens ook echt een 'held' in, alle herinneringen... ik hoefde maar een voorwerp te zien of ik legde meteen de relatie met hem. Uiteindelijk heb ik voor mezelf de volgende gedachte: deze herinneringen zijn er misschien wel aan hem, maar wie was daar ook bij?? JIJ! Zonder JOU waren deze herinneringen er niet eens geweest, alle herinneringen zijn namelijk samen met JOU ontstaan. Ik merk dat het mijzelf helpt om, bij elke herinnering die boven komt, dit tegen mezelf te zeggen. Zo wordt een herinnering verschoven van hem naar jou. Ik weet dat dit in het begin waarschijnlijk echt niet werkt, maar misschien wel naar verloop van tijd.
Mijn ex schijnt ook alweer een ander 'projectje' te hebben lopen. Dit is klap nummer 2 die je moet verwerken. Schijnbaar moet de leegte opgevuld worden door iemand anders. Ik merk dat ik nog totaal niet toe ben aan een andere relatie en dat zal ook nog wel even zo blijven denk ik.
Ook ik heb nog steeds de gedachte dat ik nooit meer van iemand zo zal kunnen houden. Wat ik in ieder geval wel zeker weet is dat ik mezelf niet meer zo zal 'verliezen' in een relatie.
Oh ja 'eerste hulp bij liefdesverdriet' is ook een goed boek van R. Janssen om te lezen.
Voor iedereen die liefdesverdriet heeft: ik weet hoe jullie je voelen!! Sterkte!!
zondag 8 februari 2009 om 23:51
quote:klinkklaar100 schreef op 08 februari 2009 @ 23:34:
Ben ik trouwens ook echt een 'held' in, alle herinneringen... ik hoefde maar een voorwerp te zien of ik legde meteen de relatie met hem. Uiteindelijk heb ik voor mezelf de volgende gedachte: deze herinneringen zijn er misschien wel aan hem, maar wie was daar ook bij?? JIJ! Zonder JOU waren deze herinneringen er niet eens geweest, alle herinneringen zijn namelijk samen met JOU ontstaan. Ik merk dat het mijzelf helpt om, bij elke herinnering die boven komt, dit tegen mezelf te zeggen. Zo wordt een herinnering verschoven van hem naar jou. Ik weet dat dit in het begin waarschijnlijk echt niet werkt, maar misschien wel naar verloop van tijd.
Oh ja 'eerste hulp bij liefdesverdriet' is ook een goed boek van R. Janssen om te lezen.
Wat een goed idee!
Ik zeg altijd dat je herinneringen vooral moet toelaten omdat je op die manier nieuwe herinneringen kunt maken, maar dit is ook wel een slimme manier, denk ik. Inderdaad, je bent er zelf bij geweest, anders had je het niet geweten.
Ik heb ook een aanrader voor een boek: Als je hém niet meer wilt - Greg Behrendt. Met goede tips en humor!
Ben ik trouwens ook echt een 'held' in, alle herinneringen... ik hoefde maar een voorwerp te zien of ik legde meteen de relatie met hem. Uiteindelijk heb ik voor mezelf de volgende gedachte: deze herinneringen zijn er misschien wel aan hem, maar wie was daar ook bij?? JIJ! Zonder JOU waren deze herinneringen er niet eens geweest, alle herinneringen zijn namelijk samen met JOU ontstaan. Ik merk dat het mijzelf helpt om, bij elke herinnering die boven komt, dit tegen mezelf te zeggen. Zo wordt een herinnering verschoven van hem naar jou. Ik weet dat dit in het begin waarschijnlijk echt niet werkt, maar misschien wel naar verloop van tijd.
Oh ja 'eerste hulp bij liefdesverdriet' is ook een goed boek van R. Janssen om te lezen.
Wat een goed idee!
Ik zeg altijd dat je herinneringen vooral moet toelaten omdat je op die manier nieuwe herinneringen kunt maken, maar dit is ook wel een slimme manier, denk ik. Inderdaad, je bent er zelf bij geweest, anders had je het niet geweten.
Ik heb ook een aanrader voor een boek: Als je hém niet meer wilt - Greg Behrendt. Met goede tips en humor!
zondag 8 februari 2009 om 23:58
Dat is ook waar wat jij zegt. Bepaalde plaatsen vooral zijn moeilijk, ik betrapte er me zelf vaak op dat ik dacht "de vorige keer was ik hier nog met hem". Ik merk als ik er tóch heenga, dat het dan dus niet meer de laatste keer was met hem maar dat ik er vanaf dan echt zélf heen ben geweest.
Ben benieuwd naar het boek!!
Ben benieuwd naar het boek!!
maandag 9 februari 2009 om 00:08
quote:klinkklaar100 schreef op 08 februari 2009 @ 23:58:
Dat is ook waar wat jij zegt. Bepaalde plaatsen vooral zijn moeilijk, ik betrapte er me zelf vaak op dat ik dacht "de vorige keer was ik hier nog met hem". Ik merk als ik er tóch heenga, dat het dan dus niet meer de laatste keer was met hem maar dat ik er vanaf dan echt zélf heen ben geweest.
Juist, zo werkt het bij mij ook. En misschien geeft het je de eerste keer zó'n rotgevoel dat je denkt dat je er niet meer wil komen, maar dan moet je juist nog even doorzetten. En hoe langer de relatie heeft geduurd hoe meer herinneringen je je eigen moet maken. Zelfs na een tijd (bijv. seizoensgebonden) kun je nog onaangenaam verrast worden door herinneringen, maar ook hier moet je dan weer doorheen.
Zelf zie ik een beetje op tegen de zomer, dat was het seizoen wat meestal wel leuk en spannend was. Maar door die zure appel zal ik ook weer heen moeten bijten, maar dat geldt voor iedereen wel waarbij de relatie in de herfst/winter is verbroken...
Dat is ook waar wat jij zegt. Bepaalde plaatsen vooral zijn moeilijk, ik betrapte er me zelf vaak op dat ik dacht "de vorige keer was ik hier nog met hem". Ik merk als ik er tóch heenga, dat het dan dus niet meer de laatste keer was met hem maar dat ik er vanaf dan echt zélf heen ben geweest.
Juist, zo werkt het bij mij ook. En misschien geeft het je de eerste keer zó'n rotgevoel dat je denkt dat je er niet meer wil komen, maar dan moet je juist nog even doorzetten. En hoe langer de relatie heeft geduurd hoe meer herinneringen je je eigen moet maken. Zelfs na een tijd (bijv. seizoensgebonden) kun je nog onaangenaam verrast worden door herinneringen, maar ook hier moet je dan weer doorheen.
Zelf zie ik een beetje op tegen de zomer, dat was het seizoen wat meestal wel leuk en spannend was. Maar door die zure appel zal ik ook weer heen moeten bijten, maar dat geldt voor iedereen wel waarbij de relatie in de herfst/winter is verbroken...
