moet ik stoppen of doorgaan?

Aan alles komt een einde, ook aan veel relaties. het kan heel goed dat omdat jij nu een stap verder in je leven hebt gezet ook voor deze relatie geen plaats meer is in je leven. Het idee dat je je hele leven bij die ene "Ware" moet blijven is geen goed idee geloof ik. Als je in een volgende levensfase komt past daar hoogstwaarschijnlijk ook een ander soort partner, of wellicht helemaal geen partner, in.



Als je relatie nu meer als een last dan als een lust voelt kun je misschien beter door de zure appel heenbijten en voor jezelf kiezen. Beter dan nog jarenlang, of wellicht je leven lang, blijven doormodderen.



Ik heb zelf ook een paar keer deze keuze moeten maken, en ik heb er achteraf gezien zeker geen spijt van gehad.



In elk geval sterkte, en succes met wat je gaat doen, of je bij je partner blijft of anders kiest!

Deze had je toch ook al geopend een paar uur geleden, onder een andere titel?

Je had ook kunnen vragen alleen de titel te wijzigen.

Maak een poll en doe wat het meest gestemd wordt.

quote:pennylane schreef op 13 februari 2009 @ 15:00:

hallo,



Dit is hetzelfde topic als weet niet wat ik mmoet doen, hopelijk wordt die snel verwijderd, sorry voor als je twee keer hetzelfde leest dus.

Ik weet even niet meer wat te doen. Ik heb 9 jaar een relatie met een lieve jongen/man. De laatste tijd gaat het niet goed tussen ons, we doen niets leuks meer samen, nemen elkaar voortdurend dingen kwalijk, het lijkt wel of we steeds verder uit elkaar groeien. Nu heb ik ik het een paar maanden geleden erg moeilijk gehad, neerslachtige gevoelens en problemen uit mijn jeugd (die best heftig waren) aan het opruimen, ik ben hier nog steeds mee bezig maar voel nu wel dat ik sterker aan het worden ben. Ik heb wel het gevoel dat ik bekneld wordt door dingen die mijn vriend doet, hij controleert bijvoorbeeld alles wat ik doe en geeft er dan commentaar op, bijvoorbeeld hoe ik de vaatwasser inruim en zulke dingen, hij lijkt niet te accepteren dat ik sommige dingen nou eenmaal op mijn manier doe. Nu wil ik hier niet de hele tijd over hem klagen, ik ben zelf ook niet altijd makkelijk, maar ik heb nu wel het gevoel dat ik niet kan zijn wie ik ben en dat is best belangrijk toch? Ik heb meerdere keren aangegeven dat het niet zo goed gaat tussen ons, maar daar werd in het begin niet echt op gereageerd, of met redenen dat ik dingen verkeerd doe waardoor het niet goed gaat. En tuurlijk zal ik dingen verkeerd doen, die wil ik ook veranderen, maar het kan toch niet alleen maar aan mij liggen? Ik hou heel veel van mijn vriend, dat heb ik hem ook gezegd, maar op deze manier kan het niet meer. Ik weet eerlijk gezegd ook niet zo goed of ik het wel trek als het nu uit zou gaan, dat zou zo veel ellende op ellende worden en ik hou gewoon nog heel veel van hem (hij heeft ook veel lieve dingen hoor). Wat moet ik doen, want praten lijkt wel altijd in verwijten de eindigen en ik wil juist opbouwen, maar kan dit niet alleen.



Hey,



Vind de reacties hierboven ook rot eerlijk gezegd.

Wat ik lees: het is een lieve man zeg je. Maar anderzijds lees ik ook dat je jezelf niet kunt zijn bij hem, dat je constant commentaar krijgt. Dit herken ik helaas uit een vorige relatie en ja, dat is allesbehalve leuk. Heeft hij dat trouwens al van in het begin gedaan? Of is dat nu ook pas de laatste tijd?

Ten eerste, jij bent hoe je bent en hij heeft toendertijd voor jou gekozen hoe je was. Ga niet veranderen voor hem of het op zijn manier doen om hem te pleasen. Het komt op mij over alsof hij je klein wilt houden. Ten tweede: het is niet allemaal jouw fout. Herken ik ook en mijn tenen krullen alweer als ik dat hier lees.

Mijn ex wou mij ook kneden tot iemand die ik niet was en ik kon totaal mezelf niet zijn bij hem, want dat was niet goed genoeg, volgens hem.

Je kunt praten zoveel als je wilt, maar als hij telkens zegt dat jij de schuldige bent, jaja komt ook bekend voor, en niet naar zijn eigen aandeel hierin wilt kijken, ben je vlug uitgepraat. En nee, jij bent niet perfect, maar hij ook niet, al denkt hij van wel, daar ligt het grote probleem!

Nee, dit redden kan je niet alleen, maar zolang hij dit niet doorheeft of moeite wilt doen om naar zijn eigen te kijken, zie ik het niet rooskleurig in.

Ik heb het bij mij toen enkele maanden aanzien en liep toen al op de toppen van mijn tenen. Kan me niet voorstellen hoe dat geweest zou zijn als ik er jaren ingezeten had. Dus laat het voor jezelf niet aanslepen, je begint aan jezelf te twijfelen, je bent voortdurend op je hoede wat je gaat zeggen en hoe. Nee, dat is geen fijne relatie. Het kan echt veel leuker zijn!

Heb na het beeïndigen natuurlijk wel verdriet gehad (over wat had kunnen zijn), maar mij ook heel opgelucht gevoeld, kon weer helemaal mezelf (gaan) zijn, want pas achteraf merkte ik dat ik in die relatie mezelf kwijtgespeeld was.



Veel moed en als je je hart nog wilt luchten, doe dat gerust hier, laat je niet afschrikken door de reacties hierboven!



Liefs

Mmm... ik denk dat dit een geval is van: de vraag stellen is hem eigenlijk al beantwoorden. Hoe moeilijk ook, het lijkt me dat je deze relatie ontgroeid bent. Het is ontzettend belangrijk dat je jezelf kunt zijn en dat je je op je gemak voelt bij je vriend, en dat je je juist geliefd voelt als je jezelf bent.

Als dit niet het geval is, gaat het (hoe verdrietig ook) niet meer werken tussen jullie.



Veel sterkte!