Relaties
alle pijlers
Vrienden.
donderdag 19 februari 2009 om 20:27
Goedenavond,
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil bereiken maar ik wil gewoon even mijn hart luchten.
Ik heb in het verleden best wel wat moeite gehad met "vrienden maken en behouden". Op één of andere manier heb ik altijd het gevoel dat ik nergens bij hoor. Ik kom maar weinig mensen tegen met wie ik echt een klik heb. Op momenten dat ik die personen dan wél tegen kwam dan werd ik jaloers omdat die personen vaak ook nog andere vrienden hadden.
Op het moment heb ik een redelijk aantal mensen om me heen die ik vrienden noem. Ik vind het alleen zo jammer dat er in mijn leven nooit een moment is geweest dat ik écht een beste vriend of vriendin had. Nooit heb ik iemand gekend die voor mij door het vuur ging, die als 1e aan mij dacht als ze iets kwijt wilde, die mij zag als een beste vriendin.
Dat vind ik best jammer.
Ik vraag me dan vaak af of het aan mij ligt.
Ghilaine.
Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil bereiken maar ik wil gewoon even mijn hart luchten.
Ik heb in het verleden best wel wat moeite gehad met "vrienden maken en behouden". Op één of andere manier heb ik altijd het gevoel dat ik nergens bij hoor. Ik kom maar weinig mensen tegen met wie ik echt een klik heb. Op momenten dat ik die personen dan wél tegen kwam dan werd ik jaloers omdat die personen vaak ook nog andere vrienden hadden.
Op het moment heb ik een redelijk aantal mensen om me heen die ik vrienden noem. Ik vind het alleen zo jammer dat er in mijn leven nooit een moment is geweest dat ik écht een beste vriend of vriendin had. Nooit heb ik iemand gekend die voor mij door het vuur ging, die als 1e aan mij dacht als ze iets kwijt wilde, die mij zag als een beste vriendin.
Dat vind ik best jammer.
Ik vraag me dan vaak af of het aan mij ligt.
Ghilaine.
vrijdag 20 februari 2009 om 19:57
Thanks voor alle reacties.
Doeps: ik ervaarde je post niet als hard hoor, ik heb dat soms wel nodig dat ik even op mijn plaats gezet wordt zeg maar.
Ik begrijp helemaal wat jullie bedoelen en hoe ik het in de 1e posts neer zette was misschien wat overdreven maar ik hoopte dat het een goede manier was om mensen duidelijk te maken wat ik precies bedoel en hoe ik me voel.
Dan heb ik het over die zinnen van "voor elkaar door het vuur gaan" enzo.
Ik denk zelf dat het er mee te maken heeft dat ik eigenlijk al mijn hele leven niet tot de populaire scene behoor. Op de middelbareschool ben ik gepest en naderhand had ik een leuk leventje maar niet zo dat ik een graag gezien figuur was. Uiteraard heb ik in mijn hele leven nooit hopen vrienden gehad.
En als ik dan iemand heb dan wil ik daar voor mezelf teveel voor doen.
Nog een voorbeeld over wat ik bedoel: ik ben altijd degene die als laatst uitgenodigd wordt voor een feestje. Áls ik dan denk een goede vriendin te hebben dan "vergeet" ze me uit te nodigen, ik denk dan gelijk weer dat het aan mij ligt. Dat ik iets niet goed doe.
Ik weet niet meer wie het vroeg maar ik ben idd een beetje van "alles of niets". Als iemand het eenmaal bij me verbruid heeft komt het bijna nooit meer goed.
Nou ja, alles een beetje lastig uit te leggen. Ben niet zo'n prater die alles er helder uit kan gooien.
Nogmaals: alle commentaar is welkom, ik heb dit topic niet geopend om zielig gevonden te worden ofzo.
Doeps: ik ervaarde je post niet als hard hoor, ik heb dat soms wel nodig dat ik even op mijn plaats gezet wordt zeg maar.
Ik begrijp helemaal wat jullie bedoelen en hoe ik het in de 1e posts neer zette was misschien wat overdreven maar ik hoopte dat het een goede manier was om mensen duidelijk te maken wat ik precies bedoel en hoe ik me voel.
Dan heb ik het over die zinnen van "voor elkaar door het vuur gaan" enzo.
Ik denk zelf dat het er mee te maken heeft dat ik eigenlijk al mijn hele leven niet tot de populaire scene behoor. Op de middelbareschool ben ik gepest en naderhand had ik een leuk leventje maar niet zo dat ik een graag gezien figuur was. Uiteraard heb ik in mijn hele leven nooit hopen vrienden gehad.
En als ik dan iemand heb dan wil ik daar voor mezelf teveel voor doen.
Nog een voorbeeld over wat ik bedoel: ik ben altijd degene die als laatst uitgenodigd wordt voor een feestje. Áls ik dan denk een goede vriendin te hebben dan "vergeet" ze me uit te nodigen, ik denk dan gelijk weer dat het aan mij ligt. Dat ik iets niet goed doe.
Ik weet niet meer wie het vroeg maar ik ben idd een beetje van "alles of niets". Als iemand het eenmaal bij me verbruid heeft komt het bijna nooit meer goed.
Nou ja, alles een beetje lastig uit te leggen. Ben niet zo'n prater die alles er helder uit kan gooien.
Nogmaals: alle commentaar is welkom, ik heb dit topic niet geopend om zielig gevonden te worden ofzo.
zaterdag 21 februari 2009 om 01:57
quote:doeps schreef op 20 februari 2009 @ 15:28:
Dank je wankelevenwicht. Mijn eerste post was echt niet afkrakend geschreven, maar als ik het terug lees, snap ik wel dat het wat hard klinkt. Maar soms heb ik het gevoel dat mensen even wakker geschud moeten worden. Ik zie nu dat de milde toon die ik wel in mijn hoofd heb, niet goed doorklinkt in de tekst. Ik zal er op gaan letten :-)En nu ik Ghilaine's reactie lees, begrijp ik dat dat wakkerschudden best goed kan werken. Heb ik ook nog iets geleerd.
Dank je wankelevenwicht. Mijn eerste post was echt niet afkrakend geschreven, maar als ik het terug lees, snap ik wel dat het wat hard klinkt. Maar soms heb ik het gevoel dat mensen even wakker geschud moeten worden. Ik zie nu dat de milde toon die ik wel in mijn hoofd heb, niet goed doorklinkt in de tekst. Ik zal er op gaan letten :-)En nu ik Ghilaine's reactie lees, begrijp ik dat dat wakkerschudden best goed kan werken. Heb ik ook nog iets geleerd.
zaterdag 21 februari 2009 om 02:15
Hey Ghilaine! Zoals je van Doeps al begrijpt zit een belangrijk deel van de oplossing in het anders reageren op 'prikkels'. Ik heb ook de neiging gehad om direct een negatieve conclusie te verbinden aan allerlei situaties: jongeren die op een pleintje lachen net als je voorbij bent gelopen, mensen die net jou niet uitnodigen, bekenden die op een festival heel enthousiast vertellen over wat ze net gezien of gehoord hebben. Je vertaalt dat dan in je hoofd naar: ze lachen míj uit, ze vinden míj stom of vervelend op een feestje, wat ík gehoord heb op het festival is minder leuk.
Om een eerste stap uit zo'n cirkel te zetten wil ik je het volgende meegeven. Hoe lastig het soms kan zijn, probeer in gezelschap, maar ook alleen te genieten en te ervaren in het nu, op die plek waar jij dan bent. Het gaat er dan niet om wie er om je heen staan, wat zij doen of vinden, maar puur om het jezelf openstellen voor hier en nu, zonder je af te vragen wat anderen ervan vinden, hoe anderen jou zien, enz. Als je kunt 'zijn', vertaalt dat zich op den duur ook in een bepaalde 'op je gemak zijn' uitstraling, een rots-in-de-branding gevoel. Vanuit die plek (die draait om jou, om jezelf!) kun je dan verder kijken naar de mensen om je heen, gesprekken aangaan, contact leggen. Je hoeft dan niet een beslag op vrienden te leggen, je hoeft je niet af te vragen wat ze van je vinden. Nergens goed voor. Als je zo'n eigen intern ijkpunt hebt gevonden, zul je merken dat dat ook aanzuigend werkt: problemen lijken zich makkelijker op te lossen, mensen reageren aardiger, je bent veel meer at ease en dus relaxter in de omgang, etcetera.
Ik weet het: klinkt heel wazig, maar veel anders kan ik het hier niet uitleggen.
Om een eerste stap uit zo'n cirkel te zetten wil ik je het volgende meegeven. Hoe lastig het soms kan zijn, probeer in gezelschap, maar ook alleen te genieten en te ervaren in het nu, op die plek waar jij dan bent. Het gaat er dan niet om wie er om je heen staan, wat zij doen of vinden, maar puur om het jezelf openstellen voor hier en nu, zonder je af te vragen wat anderen ervan vinden, hoe anderen jou zien, enz. Als je kunt 'zijn', vertaalt dat zich op den duur ook in een bepaalde 'op je gemak zijn' uitstraling, een rots-in-de-branding gevoel. Vanuit die plek (die draait om jou, om jezelf!) kun je dan verder kijken naar de mensen om je heen, gesprekken aangaan, contact leggen. Je hoeft dan niet een beslag op vrienden te leggen, je hoeft je niet af te vragen wat ze van je vinden. Nergens goed voor. Als je zo'n eigen intern ijkpunt hebt gevonden, zul je merken dat dat ook aanzuigend werkt: problemen lijken zich makkelijker op te lossen, mensen reageren aardiger, je bent veel meer at ease en dus relaxter in de omgang, etcetera.
Ik weet het: klinkt heel wazig, maar veel anders kan ik het hier niet uitleggen.
zaterdag 21 februari 2009 om 15:31
Wankelevenwicht: mooi gezegd. Wat je denkt, wordt inderdaad vaak waarheid in je hoofd. Je kijkt dan door een bepaalde bril naar de dingen en ziet in alles wat je dan beleeft een bevestiging van die ideeën die je hebt.
Je zit bijvoorbeeld op een feestje en je wilt een leuk verhaal vertellen. Maar niemand lijkt te luisteren of mensen haken af. Je reactie is dan waarschijnlijk 'zie je wel, ik ben niet populair, niemand wil naar mij luisteren etc.' Gevolg van deze negatieve gedachtenstroom is dat je een ontoegankelijke, onzekere houding krijgt, waardoor mensen niet snel meer geneigd zijn op je afstappen. Wat je denkt wordt in dit geval dus een beetje waarheid.
Uit je verhaal begrijp ik dat je ook altijd het gevoel hebt er niet bij te horen, niet bij de populaire mensen vroeger op school enzo. Maar zelfs die populaire mensen zijn vaak erg onzeker. En ze moeten ook nog eens constant hun best doen om hun positie in het populaire kringetje te behouden. Doodvermoeiend dus.
Je zegt dat je nooit veel vrienden hebt gehad, maar ook dat lijkt me eerder een voordeel dan een nadeel. Mensen met een hele hoop vrienden, hebben vaak alleen maar erg oppervlakkig vrienden. Want hoe kun je in godsnaam tig intieme vriendschappen onderhouden?
Het is helemaal niet erg om veel over te hebben voor iemand en veel energie in een vriendschap te steken. Maar je moet dit doen zonder te verlangen dat die vriendin net zoveel energie erin steekt als jij. Dat kun je gewoon niet van iemand eisen.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je eerst wat minder negatief over jezelf gaat denken. Klinkt heel makkelijk, maar is reuzemoeilijk, ik weet het. Maar dan lukt het je vanzelf om die negatieve bril af te zetten. Die bril waarmee je alleen maar dingen ziet die bevestigen dat je niet de moeite waard bent. Want dat ben je natuurlijk wel! Iedereen is de moeite waard. Echt waar! Iedereen. Ik denk dat je dat heel diep van binnen ook wel weet. Wees minder kritisch naar jezelf, dan ben je dat automatisch ook minder naar anderen.
Je zit bijvoorbeeld op een feestje en je wilt een leuk verhaal vertellen. Maar niemand lijkt te luisteren of mensen haken af. Je reactie is dan waarschijnlijk 'zie je wel, ik ben niet populair, niemand wil naar mij luisteren etc.' Gevolg van deze negatieve gedachtenstroom is dat je een ontoegankelijke, onzekere houding krijgt, waardoor mensen niet snel meer geneigd zijn op je afstappen. Wat je denkt wordt in dit geval dus een beetje waarheid.
Uit je verhaal begrijp ik dat je ook altijd het gevoel hebt er niet bij te horen, niet bij de populaire mensen vroeger op school enzo. Maar zelfs die populaire mensen zijn vaak erg onzeker. En ze moeten ook nog eens constant hun best doen om hun positie in het populaire kringetje te behouden. Doodvermoeiend dus.
Je zegt dat je nooit veel vrienden hebt gehad, maar ook dat lijkt me eerder een voordeel dan een nadeel. Mensen met een hele hoop vrienden, hebben vaak alleen maar erg oppervlakkig vrienden. Want hoe kun je in godsnaam tig intieme vriendschappen onderhouden?
Het is helemaal niet erg om veel over te hebben voor iemand en veel energie in een vriendschap te steken. Maar je moet dit doen zonder te verlangen dat die vriendin net zoveel energie erin steekt als jij. Dat kun je gewoon niet van iemand eisen.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat je eerst wat minder negatief over jezelf gaat denken. Klinkt heel makkelijk, maar is reuzemoeilijk, ik weet het. Maar dan lukt het je vanzelf om die negatieve bril af te zetten. Die bril waarmee je alleen maar dingen ziet die bevestigen dat je niet de moeite waard bent. Want dat ben je natuurlijk wel! Iedereen is de moeite waard. Echt waar! Iedereen. Ik denk dat je dat heel diep van binnen ook wel weet. Wees minder kritisch naar jezelf, dan ben je dat automatisch ook minder naar anderen.
