Relaties
alle pijlers
Hoe laat ik mijn ex ECHT los?
zondag 22 februari 2009 om 13:27
Hi allemaal,
Ik heb tips/advies nodig om echt verder te gaan want ik heb het gevoel dat ik aan het doordraaien ben.
Het is nu 2 mnd uit met mijn ex en we hebben 1,5 jr een innige relatie gehad, waarvan de laatste 6 mnd in mijn nieuwe huis samengewoond. In mijn huis heb ik veel herinneringen opgebouwd en ik mis hem gewoon nog steeds. Hij twijfelde over de relatie en toen was het uit. Alles over de telefoon en zijn spullen heeft ie opgehaald toen ik op mn werk zat. Nooit meer echt gepraat en geen antwoorden op mn vragen. Snap het niet dat iemand mij zo kan behandelen. 3 wkn geleden was ik het zat en heb ik bij hem aangebeld en hij heeft me gewoon laten staan. Belde wel meteen en later nog sms dat ie het hard vond enzo. Ik ben die dag door een hel gegaan....Het is prima dat het uit is want met twijfels kun je geen toekomst opbouwen, maar waarom kan ik hem niet loslaten? Het doet zo'n zeer waardoor ik onze hele relatie in twijfel trek. Hij wilt absoluut geen contact meet met mij, dat is me nu wel duidelijk maar wilt in de toekomst wel vrienden zijn?! Het is zo keihard en ik dacht dat ik hem kende maar dit had ik nooit verwacht. Ik ben altijd goed voor hem geweest en hij ook voor mij maar dan laat ie me zo staan, alsof ik stront ben ofzo... Hij heeft geen ander en ik hoorde van zijn vriend/collega dat ie het er moeilijk mee heeft en dat hij wilde voorkomen om mij nog meer pijn te doen door elkaar te blijven zien en spreken?? Ik wilde alleen nog maar 1 gesprek that's it. Dat gaat er niet van komen, dat weet ik nu wel en ik weet ook dat ik het helemaal zelf moet doen, maar waarom kan ik het niet loslaten? Ik denk namelijk nog steeds vaak aan hem, wat ie denkt wat ie doet en of ie aan mij denkt en onze relatie...die behoefte om met hem hierover te praten is zo groot. We konden namelijk altijd heel goed praten en dat is het misschien ook. Het huilen is gestopt maar ik heb nu van die gedachten die ook pijnlijk zijn... Hoe lang nog... houd ik het zelf in stand? wanneer verdijnt ie nou uit mijn gedachten en ga ik mijn eigen leven weer leiden zonder dat ik aan hem denk??
Geen haar op mn hoofd trouwens die eraan denkt om nog es contact met hem te zoeken ofzo...
Iemand tips, ervaringen, advies?
Ik heb tips/advies nodig om echt verder te gaan want ik heb het gevoel dat ik aan het doordraaien ben.
Het is nu 2 mnd uit met mijn ex en we hebben 1,5 jr een innige relatie gehad, waarvan de laatste 6 mnd in mijn nieuwe huis samengewoond. In mijn huis heb ik veel herinneringen opgebouwd en ik mis hem gewoon nog steeds. Hij twijfelde over de relatie en toen was het uit. Alles over de telefoon en zijn spullen heeft ie opgehaald toen ik op mn werk zat. Nooit meer echt gepraat en geen antwoorden op mn vragen. Snap het niet dat iemand mij zo kan behandelen. 3 wkn geleden was ik het zat en heb ik bij hem aangebeld en hij heeft me gewoon laten staan. Belde wel meteen en later nog sms dat ie het hard vond enzo. Ik ben die dag door een hel gegaan....Het is prima dat het uit is want met twijfels kun je geen toekomst opbouwen, maar waarom kan ik hem niet loslaten? Het doet zo'n zeer waardoor ik onze hele relatie in twijfel trek. Hij wilt absoluut geen contact meet met mij, dat is me nu wel duidelijk maar wilt in de toekomst wel vrienden zijn?! Het is zo keihard en ik dacht dat ik hem kende maar dit had ik nooit verwacht. Ik ben altijd goed voor hem geweest en hij ook voor mij maar dan laat ie me zo staan, alsof ik stront ben ofzo... Hij heeft geen ander en ik hoorde van zijn vriend/collega dat ie het er moeilijk mee heeft en dat hij wilde voorkomen om mij nog meer pijn te doen door elkaar te blijven zien en spreken?? Ik wilde alleen nog maar 1 gesprek that's it. Dat gaat er niet van komen, dat weet ik nu wel en ik weet ook dat ik het helemaal zelf moet doen, maar waarom kan ik het niet loslaten? Ik denk namelijk nog steeds vaak aan hem, wat ie denkt wat ie doet en of ie aan mij denkt en onze relatie...die behoefte om met hem hierover te praten is zo groot. We konden namelijk altijd heel goed praten en dat is het misschien ook. Het huilen is gestopt maar ik heb nu van die gedachten die ook pijnlijk zijn... Hoe lang nog... houd ik het zelf in stand? wanneer verdijnt ie nou uit mijn gedachten en ga ik mijn eigen leven weer leiden zonder dat ik aan hem denk??
Geen haar op mn hoofd trouwens die eraan denkt om nog es contact met hem te zoeken ofzo...
Iemand tips, ervaringen, advies?
zondag 22 februari 2009 om 13:56
Mijn ervaring is dat het heel erg moeilijk kan zijn om van iemand los te komen. Je bent aan hem gehecht en had een gezamenlijk toekomstbeeld. Dat is niet zomaar uit je systeem. Zeker niet als je ook nog in het huis woont waar je ook met je ex woonde.
Het is inderdaad hard dat hij je voor de deur liet staan, maar ook wel heel duidelijk. Hij wil geen contact, nu althans niet.
Er is eigenlijk maar 1 manier om over hem heen te komen en dat is heel veel afleiding, andere dingen doen, andere mensen ontmoeten, andere ervaringen opdoen. En accepteren dat het tijd kost om er overheen te komen. Oftewel doorgaan met leven. Maar dan wel echt leven en niet gaan zitten wegkwijnen.
Wellicht is het een idee om het wat meubeltjes te schuiven zodat het meer jouw huis wordt, of die leuke velgekleurde vaas neer te zetten die hij zo lelijk vond , etc.
En natuurlijk uithuilen, praten met vriendinnen etc.
Sterkte!!
Het is inderdaad hard dat hij je voor de deur liet staan, maar ook wel heel duidelijk. Hij wil geen contact, nu althans niet.
Er is eigenlijk maar 1 manier om over hem heen te komen en dat is heel veel afleiding, andere dingen doen, andere mensen ontmoeten, andere ervaringen opdoen. En accepteren dat het tijd kost om er overheen te komen. Oftewel doorgaan met leven. Maar dan wel echt leven en niet gaan zitten wegkwijnen.
Wellicht is het een idee om het wat meubeltjes te schuiven zodat het meer jouw huis wordt, of die leuke velgekleurde vaas neer te zetten die hij zo lelijk vond , etc.
En natuurlijk uithuilen, praten met vriendinnen etc.
Sterkte!!
zondag 22 februari 2009 om 14:11
Nou Shoef, in je vorige topic ging het over die morgen dat je bij hem voor de deur stond en hij je liet staan. Hij wil niet meer, dat maakte hij toen ook al duidelijk en hij staat er nog steeds achter dus. Je relatie duurde anderhalf jaar en het zal een paar maanden duren voor het over is, het erge verdriet. Dat is niet van de een op de andere dag voorbij. Was het maar waar.
Op een gesprek moet je niet meer gaan hopen en probeer ook het verongelijkte 'Calimero' denken uit te schakelen. Calimero zei altijd 'ik ben klein en zij zijn groot, dat is niet eerlijk, o nee!' En het ís ook niet eerlijk allemaal, absoluut niet en het is heel erg om zoveel verdriet te hebben maar niemand kan je daar bij helpen. Je moet dat verdriet helemaal zelf verwerken, jammer genoeg moet ik zeggen want liefdesverdriet is vreselijk.
Het feit dat jij zo goed voor hem bent geweest heeft maakt daarbij geen verschil, ik neem aan dat je voor je volgende vriend ook goed zult zijn. Je ex was ook goed voor jou volgens mij, je schreef dat jullie een innige relatie hadden tenminste.
Hij liet je van de een op de andere dag alleen. Voor hem was het dus niet zo goed als voor jou en met iemand leven die eigenlijk niet met jou wil leven dat moet je niet willen voor jezelf. In dat opzicht is hij dus keihard maar oprecht geweest en hij heeft de boel niet langer gerekt dan strikt noodzakelijk was.
Het gaat over maar daar moet je je hart wel de kans voor geven. Dat betekent dat je jezelf ook af en toe streng toe moet spreken als je te erg blijft hangen in je verdriet. Het is uit en dat is rot maar je leven gaat door hoor, echt waar. Doe veel dingen die je altijd al wilde doen, ga hardlopen, naar de kapper, op een vechtsport, hou jezelf bezig en voorál; maak het verleden niet mooie dan het was, echt meid, daar heb je helemaal niks aan uiteindelijk.
(f)
Op een gesprek moet je niet meer gaan hopen en probeer ook het verongelijkte 'Calimero' denken uit te schakelen. Calimero zei altijd 'ik ben klein en zij zijn groot, dat is niet eerlijk, o nee!' En het ís ook niet eerlijk allemaal, absoluut niet en het is heel erg om zoveel verdriet te hebben maar niemand kan je daar bij helpen. Je moet dat verdriet helemaal zelf verwerken, jammer genoeg moet ik zeggen want liefdesverdriet is vreselijk.
Het feit dat jij zo goed voor hem bent geweest heeft maakt daarbij geen verschil, ik neem aan dat je voor je volgende vriend ook goed zult zijn. Je ex was ook goed voor jou volgens mij, je schreef dat jullie een innige relatie hadden tenminste.
Hij liet je van de een op de andere dag alleen. Voor hem was het dus niet zo goed als voor jou en met iemand leven die eigenlijk niet met jou wil leven dat moet je niet willen voor jezelf. In dat opzicht is hij dus keihard maar oprecht geweest en hij heeft de boel niet langer gerekt dan strikt noodzakelijk was.
Het gaat over maar daar moet je je hart wel de kans voor geven. Dat betekent dat je jezelf ook af en toe streng toe moet spreken als je te erg blijft hangen in je verdriet. Het is uit en dat is rot maar je leven gaat door hoor, echt waar. Doe veel dingen die je altijd al wilde doen, ga hardlopen, naar de kapper, op een vechtsport, hou jezelf bezig en voorál; maak het verleden niet mooie dan het was, echt meid, daar heb je helemaal niks aan uiteindelijk.
(f)
zondag 22 februari 2009 om 14:48
Weet je wat het is met loslaten..
Het is gewoon hartstikke moeilijk
En dat gaat niet met 1 of 2 weken.
Maar je kunt beginnen met alles van hem te wissen
Foto;s uit de woonkamer, zijn kleren in een zak, hyves,MSN,telefoonnummers weg.
En jezelf idd toespreken precies wat Leo al zegt.
Elke keer als je bij hem op de stoep wilt gaan staan terugdenken aan de keer dat hij jou voor voor een dichte deur liet staan.
Een gesprek hebben gaat je verdriet echt niet minder maken meis
Voor elke vraag die je nu hebt bedenk je na het gesprek weer 10 andere.
Gun jezelf momentjes van complete instorting, huilen, kleenexen,zwelgen,en oeverloos bellen met vriendinnen, maar droog daarna je tranen en geef jezelf de beroemde schop voor je kont
Ga sporten, lezen, uit,werken, en verzet je zinnen
Uiteindelijk komt de dag dat je geen 24 uur per dag meer aan hem denkt maar nog maar 23....en dan ben je op de goeie weg
Dan ben je onderweg naar beter!
Succes meis, het is moeilijk maar je kan het
(f)
Het is gewoon hartstikke moeilijk
En dat gaat niet met 1 of 2 weken.
Maar je kunt beginnen met alles van hem te wissen
Foto;s uit de woonkamer, zijn kleren in een zak, hyves,MSN,telefoonnummers weg.
En jezelf idd toespreken precies wat Leo al zegt.
Elke keer als je bij hem op de stoep wilt gaan staan terugdenken aan de keer dat hij jou voor voor een dichte deur liet staan.
Een gesprek hebben gaat je verdriet echt niet minder maken meis
Voor elke vraag die je nu hebt bedenk je na het gesprek weer 10 andere.
Gun jezelf momentjes van complete instorting, huilen, kleenexen,zwelgen,en oeverloos bellen met vriendinnen, maar droog daarna je tranen en geef jezelf de beroemde schop voor je kont
Ga sporten, lezen, uit,werken, en verzet je zinnen
Uiteindelijk komt de dag dat je geen 24 uur per dag meer aan hem denkt maar nog maar 23....en dan ben je op de goeie weg
Dan ben je onderweg naar beter!
Succes meis, het is moeilijk maar je kan het
(f)
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 22 februari 2009 om 16:44
Liefdesverdriet doet zo'n pijn, ik weet het. Het enige dat helpt is tijd, het slijt nl.: echt!
Verder sluit ik me aan bij de andere adviezen, ga erop uit, beweeg (sporten) en probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Ik neig ernaar weinig te eten als ik verdriet heb (en ik ben bepaald niet dik) dus ik heb er in de eerste week na de breuk voor gekozen bij vrienden in huis te verblijven. Wordt er in ieder geval voor je gekookt en met anderen eten is stukken gezelliger dan in je uppie. Overigens verbrak ik de relatie, maakt het niet minder erg kan ik je zeggen, ik heb beide mogen ervaren.
Je gaat je in de loop van de tijd echt beter voelen meid. Sterkte!
Verder sluit ik me aan bij de andere adviezen, ga erop uit, beweeg (sporten) en probeer zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Ik neig ernaar weinig te eten als ik verdriet heb (en ik ben bepaald niet dik) dus ik heb er in de eerste week na de breuk voor gekozen bij vrienden in huis te verblijven. Wordt er in ieder geval voor je gekookt en met anderen eten is stukken gezelliger dan in je uppie. Overigens verbrak ik de relatie, maakt het niet minder erg kan ik je zeggen, ik heb beide mogen ervaren.
Je gaat je in de loop van de tijd echt beter voelen meid. Sterkte!
zondag 22 februari 2009 om 19:19
Ha meiden, fijn om dit allemaal te lezen. Ik ben ook al bij het 'relatie over-loslaten is moeilijk' topic, maar hier heb ik ook wel wat aan.
Situatie in 't kort: relatie van bijna 1,5 jaar net een week over. Was een lange afstands-relatie (hij maastricht, ik utrecht), hij heeft het uigemaakt heel onverwacht, en eigenlijk alleen verwijten naar mij (karakter-eigenschappen die niet goed zijn volgens hem, en ook de afstand heeft er wel wat mee te maken). Samenwoonplannen waren er wel, maar dan zou ik daarheen moeten verhuizen (wat ik serieus aan het overwegen was).
wat vraagjes voor jullie:
- iedereen zegt: de tijd heelt de wonden, maar hoe lang blijft die mega mega klote gevoel?? (kan aan nix anders denken op het moment en slaap ook bijna niet).
- wat doe ik aan het schuldgevoel? (ga mezelf dingen lopen verwijten omdat hij dat ook deed, en denk 'wat als ik dit'...'wat als ik dat'.... was het dan anders gelopen?
- als ik met die vragen blijf zitten, is het een goed idee om hem een brief te sturen (heeft hij zelf gezegd dat dat mocht)? Of is het toch beter om het zo te laten? (eigenlijk wil ik voorlopig geen contact, heb hem ook van hyves verwijderd)...
Enne....sterkte allemaal!
ps: ben trouwens gewoon hele week naar het werk geweest, en probeer wel afleiding te zoeken, maar is erg moeilijk.
Situatie in 't kort: relatie van bijna 1,5 jaar net een week over. Was een lange afstands-relatie (hij maastricht, ik utrecht), hij heeft het uigemaakt heel onverwacht, en eigenlijk alleen verwijten naar mij (karakter-eigenschappen die niet goed zijn volgens hem, en ook de afstand heeft er wel wat mee te maken). Samenwoonplannen waren er wel, maar dan zou ik daarheen moeten verhuizen (wat ik serieus aan het overwegen was).
wat vraagjes voor jullie:
- iedereen zegt: de tijd heelt de wonden, maar hoe lang blijft die mega mega klote gevoel?? (kan aan nix anders denken op het moment en slaap ook bijna niet).
- wat doe ik aan het schuldgevoel? (ga mezelf dingen lopen verwijten omdat hij dat ook deed, en denk 'wat als ik dit'...'wat als ik dat'.... was het dan anders gelopen?
- als ik met die vragen blijf zitten, is het een goed idee om hem een brief te sturen (heeft hij zelf gezegd dat dat mocht)? Of is het toch beter om het zo te laten? (eigenlijk wil ik voorlopig geen contact, heb hem ook van hyves verwijderd)...
Enne....sterkte allemaal!
ps: ben trouwens gewoon hele week naar het werk geweest, en probeer wel afleiding te zoeken, maar is erg moeilijk.
Liever eigenwijs dan helemaal geen zelfvertrouwen
zondag 22 februari 2009 om 20:28
Moppie, liefdesvedriet is nou eenmaal vreselijk en zelfs als het op was of als je het aan zag komen valt het meestal niet mee. Maargoed ik denk dat de meeste andere posters het eea ook al prima verwoord hebben. Over je vraagjes dan:
Hoe lang het duurt, dat varieert hoe je zelf bent en hoe je relatie was natuurlijk. Maar geef dat hele rotte gevoel echt een maand of 2, 3. Dan is het meest heftige en scherpe er wel af en ga je over in de volgende fase, dat het wel wat meer naar de achtergrond verdwijnt, maar dat het nog wel zeer frequent aanwezig is en je waarschijnlijk nog veel vragen zult hebben. Als tip zou ik zeggen, gun jezelf wel de tijd om er doorheen te gaan en het te verwerken, maar probeer soms ook echt je zinnen te verzetten zodat je er niet constant in zwelgt.
Het schuldgevoel en de vragen.. opschrijven, absoluut! Het hielp mij enorm tegen het constante gemaal etc etc. Maar niet opsturen hoor. Dan ga je constant op antwoord van hem zitten wachten en dat wil je jezelf niet aan doen. Bovendien, als hij al antwoord geeft is het toch nooit wat je wil horen of het roept nieuwe vragen op en je trekt jezelf daarmee weer terug in een beerput vol verdriet. Tzt zul je dingen waarschijnlijk beter kunnen plaatsen en relativeren, als het gevoel wat gesleten is. En verder kun je er over praten als je er behoefte aan hebt, maar zoek vooral geen contact met hem. Het zal op dat moment misschien fantastisch lijken , maar achteraf voel je je er weer zoveel rotter door.
sterkte er mee iig!
Hoe lang het duurt, dat varieert hoe je zelf bent en hoe je relatie was natuurlijk. Maar geef dat hele rotte gevoel echt een maand of 2, 3. Dan is het meest heftige en scherpe er wel af en ga je over in de volgende fase, dat het wel wat meer naar de achtergrond verdwijnt, maar dat het nog wel zeer frequent aanwezig is en je waarschijnlijk nog veel vragen zult hebben. Als tip zou ik zeggen, gun jezelf wel de tijd om er doorheen te gaan en het te verwerken, maar probeer soms ook echt je zinnen te verzetten zodat je er niet constant in zwelgt.
Het schuldgevoel en de vragen.. opschrijven, absoluut! Het hielp mij enorm tegen het constante gemaal etc etc. Maar niet opsturen hoor. Dan ga je constant op antwoord van hem zitten wachten en dat wil je jezelf niet aan doen. Bovendien, als hij al antwoord geeft is het toch nooit wat je wil horen of het roept nieuwe vragen op en je trekt jezelf daarmee weer terug in een beerput vol verdriet. Tzt zul je dingen waarschijnlijk beter kunnen plaatsen en relativeren, als het gevoel wat gesleten is. En verder kun je er over praten als je er behoefte aan hebt, maar zoek vooral geen contact met hem. Het zal op dat moment misschien fantastisch lijken , maar achteraf voel je je er weer zoveel rotter door.
sterkte er mee iig!
maandag 23 februari 2009 om 22:15
Hallo allemaal,
Ook ik heb op dit moment liefdesverdriet en ik ben er heel erg mee bezig.
Vandaag heb ik voor mezelf besloten dat ik mijn "eigen beste vriendin"maar ff moet spelen. Wat ik hier mee bedoel? Het advies op volgen wat ik mijn beste vriendin zou geven als het haar was overkomen. M.a.w haar in mijn situatie voorstellen en dan advies geven. Dan kijk je er wat rustiger tegen aan!
Zou jij aan je beste vriendin het advies geven om als een hondje achter hem aan te lopen? Nee! Ook al wil je gevoel dit nog zo graag wel doen, doe het niet.
Ook met andere dingen, zoals nu heb ik een lekker kopje thee voor mezelf gezet, en zit ik relaxt op de bank. Ik voel me best ok, ondanks dat ik in een ontzettende kutsituatie zit.
Er op deze manier mee omgaan, helpt me veel beter dan telkens maar naar mijn gevoel luisteren en verdrieitg zijn. Nu heb ik af en toe zzoiets van: Ik spreek me zelf ff streng toe, en ben lief voor mezelf.
Ook ik heb op dit moment liefdesverdriet en ik ben er heel erg mee bezig.
Vandaag heb ik voor mezelf besloten dat ik mijn "eigen beste vriendin"maar ff moet spelen. Wat ik hier mee bedoel? Het advies op volgen wat ik mijn beste vriendin zou geven als het haar was overkomen. M.a.w haar in mijn situatie voorstellen en dan advies geven. Dan kijk je er wat rustiger tegen aan!
Zou jij aan je beste vriendin het advies geven om als een hondje achter hem aan te lopen? Nee! Ook al wil je gevoel dit nog zo graag wel doen, doe het niet.
Ook met andere dingen, zoals nu heb ik een lekker kopje thee voor mezelf gezet, en zit ik relaxt op de bank. Ik voel me best ok, ondanks dat ik in een ontzettende kutsituatie zit.
Er op deze manier mee omgaan, helpt me veel beter dan telkens maar naar mijn gevoel luisteren en verdrieitg zijn. Nu heb ik af en toe zzoiets van: Ik spreek me zelf ff streng toe, en ben lief voor mezelf.
maandag 23 februari 2009 om 23:15
quote:Lesbellesdesfleurs schreef op 23 februari 2009 @ 21:33:
shoef, ik ben benieuwd waarom je toch zo graag een gesprek wilt. Wil je hem terug ofzo?
Hi,
Nee, ik wil hem niet terug na alles wat er gebeurd is weet ik niet eens meer wat ik voor hem voel?! Het gaat erom waarom ik het niet kan loslaten, ik ben en blijf er zo mee bezig. Dat hij me zo heeft laten staan en niet wilde praten enzo. Ik accepteer dat allemaal ook hoe k*t het ook is. Ik vraag me alleen serieus af, waarom het/hij nog in mijn hoofd/hart zit. Een zeer vervelende schaduw die mij blijft achtervolgen. Ik WIl gewoon dat het stopt, dat ik geen pijn meer heb en gewoon echt verder kan gaan met LEVEN. Ik heb het gevoel dat t een beetje stilstaat en ondanks veel afleiding, kom ik mezelf steeds weer tegen....... pfffffffff om helemaal gek van te worden. Gewoon heel pijnlijk en dat houdt me zo bezig... Dus hoe laat ik hem ECHT los, zodat ik geen pijn meer heb. Aan hem denken zal nog wel een tijd blijven maar die pijn
shoef, ik ben benieuwd waarom je toch zo graag een gesprek wilt. Wil je hem terug ofzo?
Hi,
Nee, ik wil hem niet terug na alles wat er gebeurd is weet ik niet eens meer wat ik voor hem voel?! Het gaat erom waarom ik het niet kan loslaten, ik ben en blijf er zo mee bezig. Dat hij me zo heeft laten staan en niet wilde praten enzo. Ik accepteer dat allemaal ook hoe k*t het ook is. Ik vraag me alleen serieus af, waarom het/hij nog in mijn hoofd/hart zit. Een zeer vervelende schaduw die mij blijft achtervolgen. Ik WIl gewoon dat het stopt, dat ik geen pijn meer heb en gewoon echt verder kan gaan met LEVEN. Ik heb het gevoel dat t een beetje stilstaat en ondanks veel afleiding, kom ik mezelf steeds weer tegen....... pfffffffff om helemaal gek van te worden. Gewoon heel pijnlijk en dat houdt me zo bezig... Dus hoe laat ik hem ECHT los, zodat ik geen pijn meer heb. Aan hem denken zal nog wel een tijd blijven maar die pijn
dinsdag 24 februari 2009 om 00:10
dinsdag 24 februari 2009 om 22:42
quote:TjaavanGs schreef op 24 februari 2009 @ 02:01:
Voorstel , ga een assertiviteit cursus volgen.
1.5 een relatie en dan zo wanhopig en zoekend naar aandacht van hem , moet om te beginnen eens op zoek naar zichzelf
sterkte meidIk ben niet wanhopig, ik ben alleen verdrietig en wil het ECHT loslaten... that's it! Dat ik nu liefdesverdriet heb, zegt niets over dat ik niet assertief genoeg ben etc.. Liefde doet gewoon rare dingen met je. En tja, 1,5 jr misschien niet zo heel erg lang maar het heeft iig wel indruk gemaakt en is zelfs pijnlijker dan mijn vorige relaties die na 2,5 en 4,5 jaar uitgingen. Dus de duur zegt wat dat betreft niet zo veel denk ik....
Voorstel , ga een assertiviteit cursus volgen.
1.5 een relatie en dan zo wanhopig en zoekend naar aandacht van hem , moet om te beginnen eens op zoek naar zichzelf
sterkte meidIk ben niet wanhopig, ik ben alleen verdrietig en wil het ECHT loslaten... that's it! Dat ik nu liefdesverdriet heb, zegt niets over dat ik niet assertief genoeg ben etc.. Liefde doet gewoon rare dingen met je. En tja, 1,5 jr misschien niet zo heel erg lang maar het heeft iig wel indruk gemaakt en is zelfs pijnlijker dan mijn vorige relaties die na 2,5 en 4,5 jaar uitgingen. Dus de duur zegt wat dat betreft niet zo veel denk ik....
dinsdag 24 februari 2009 om 22:46
quote:eleonora schreef op 24 februari 2009 @ 00:10:
Het is nog maar kort geleden. Geef het nou even tijd en dan niet twee maanden maar een half jaar.
Een schop jezelf ook eens goedmoedig en lach eens om je eigen gezwelg. Je gaat niet dood hoor, echt niet, je hebt verdriet om iemand die niet meer van je houdt.
Het gaat over. Maar niet vandaag.Ik moet het idd de tijd geven en een dikke schop onder die reet van me jah! Accepteren dus dat dit klote gevoel nog wel ff gaat duren... Heb me inmiddels wel opgegeven voor een cursus (hobby) echt iets voor mezelf.
Het is nog maar kort geleden. Geef het nou even tijd en dan niet twee maanden maar een half jaar.
Een schop jezelf ook eens goedmoedig en lach eens om je eigen gezwelg. Je gaat niet dood hoor, echt niet, je hebt verdriet om iemand die niet meer van je houdt.
Het gaat over. Maar niet vandaag.Ik moet het idd de tijd geven en een dikke schop onder die reet van me jah! Accepteren dus dat dit klote gevoel nog wel ff gaat duren... Heb me inmiddels wel opgegeven voor een cursus (hobby) echt iets voor mezelf.
dinsdag 24 februari 2009 om 22:50
Kijk dat zijn de kleine stapjes waardoor je jezelf uiteindelijk beter gaat voelen...
Keep up the good work!
Ik heb het uiteindelijk zo gedaan...
(want ook ik neigde een beetje naar het blijven hangen in het verdriet)
Ik mocht van mezelf 1 uur per dag vreselijk om hem janken, schreeuwen en zwelgen...om daarna mijn boeltje weer bij elkaar te rapen een plens water in mijn gezicht te gooien en de echte wereld weer in te gaan
Keep up the good work!
Ik heb het uiteindelijk zo gedaan...
(want ook ik neigde een beetje naar het blijven hangen in het verdriet)
Ik mocht van mezelf 1 uur per dag vreselijk om hem janken, schreeuwen en zwelgen...om daarna mijn boeltje weer bij elkaar te rapen een plens water in mijn gezicht te gooien en de echte wereld weer in te gaan
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 24 februari 2009 om 23:07
hey schoef
ik ken je volkomen ik snap er nog steeds niks van, maar heb ook besloten het los te laten.. Laat niks meer van mij horen..
alle smsjes, msn telefoonnummers en hyves gewist
Veel afleiding zoeken in het huis opruimen, opstap gaan, met vriendinnen praten en naar het werk gaan en mij daar op te storten, haar gekleurd nagels gedaan nieuwe kleren gekocht en maar positief blijven maar oh wat is dat onwijs moeilijk
er gaat nog geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, even naar hem toe wil rijden enz
Het is beter zo dat weet ik, maar moet steeds wel weer oprapen
sterkte!!!
ik ken je volkomen ik snap er nog steeds niks van, maar heb ook besloten het los te laten.. Laat niks meer van mij horen..
alle smsjes, msn telefoonnummers en hyves gewist
Veel afleiding zoeken in het huis opruimen, opstap gaan, met vriendinnen praten en naar het werk gaan en mij daar op te storten, haar gekleurd nagels gedaan nieuwe kleren gekocht en maar positief blijven maar oh wat is dat onwijs moeilijk
er gaat nog geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, even naar hem toe wil rijden enz
Het is beter zo dat weet ik, maar moet steeds wel weer oprapen
sterkte!!!
dinsdag 24 februari 2009 om 23:14
quote:TjaavanGs schreef op 24 februari 2009 @ 02:01:
Voorstel , ga een assertiviteit cursus volgen.
1.5 een relatie en dan zo wanhopig en zoekend naar aandacht van hem , moet om te beginnen eens op zoek naar zichzelf
sterkte meid
denk dat hoelang de relatie heeft geduurd niet zo belangrijk is maar meer hoe intens het was en hoe diep het zit.
hier al wanhopig na 4 maanden, wat een zielig persoon moet ik dan wel niet zijn?
Voorstel , ga een assertiviteit cursus volgen.
1.5 een relatie en dan zo wanhopig en zoekend naar aandacht van hem , moet om te beginnen eens op zoek naar zichzelf
sterkte meid
denk dat hoelang de relatie heeft geduurd niet zo belangrijk is maar meer hoe intens het was en hoe diep het zit.
hier al wanhopig na 4 maanden, wat een zielig persoon moet ik dan wel niet zijn?
dinsdag 24 februari 2009 om 23:14
quote:lieve_mirjam schreef op 24 februari 2009 @ 23:07:
hey schoef
ik ken je volkomen ik snap er nog steeds niks van, maar heb ook besloten het los te laten.. Laat niks meer van mij horen..
alle smsjes, msn telefoonnummers en hyves gewist
Veel afleiding zoeken in het huis opruimen, opstap gaan, met vriendinnen praten en naar het werk gaan en mij daar op te storten, haar gekleurd nagels gedaan nieuwe kleren gekocht en maar positief blijven maar oh wat is dat onwijs moeilijk
er gaat nog geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, even naar hem toe wil rijden enz
Het is beter zo dat weet ik, maar moet steeds wel weer oprapen
sterkte!!!
same here!
(maar zooowww moeilijk....)
hey schoef
ik ken je volkomen ik snap er nog steeds niks van, maar heb ook besloten het los te laten.. Laat niks meer van mij horen..
alle smsjes, msn telefoonnummers en hyves gewist
Veel afleiding zoeken in het huis opruimen, opstap gaan, met vriendinnen praten en naar het werk gaan en mij daar op te storten, haar gekleurd nagels gedaan nieuwe kleren gekocht en maar positief blijven maar oh wat is dat onwijs moeilijk
er gaat nog geen dag voorbij dat ik niet aan hem denk, even naar hem toe wil rijden enz
Het is beter zo dat weet ik, maar moet steeds wel weer oprapen
sterkte!!!
same here!
(maar zooowww moeilijk....)
dinsdag 24 februari 2009 om 23:19
Lieve Mirjam,
Ja, zo herkenbaar! Maar dan zijn we toch goed bezig! Doe er nog iets tegen als je aan hem denkt? Dus zoiets als wegdrukken of zeggen dat het beter is ofzo... Ik heb die neiging namelijk wel, alhoewel, wegdrukken is niet zo slim. Het moet er toch uit! Hij wilt geen contact meer met mij maar ik heb toch MSN geblokkeerd, telnummers gewist (zodat ik zelf niet meer kan bellen in een heel zwak drama moment), nu alleen hyves nog. Kan het (nog) niet laten om elke dag ff te kijken. Niks boeiends te lezen maar toch..... pfffffff
Hoe lang is het bij jou geleden? Merk je dat het beter gaat?
Ja, zo herkenbaar! Maar dan zijn we toch goed bezig! Doe er nog iets tegen als je aan hem denkt? Dus zoiets als wegdrukken of zeggen dat het beter is ofzo... Ik heb die neiging namelijk wel, alhoewel, wegdrukken is niet zo slim. Het moet er toch uit! Hij wilt geen contact meer met mij maar ik heb toch MSN geblokkeerd, telnummers gewist (zodat ik zelf niet meer kan bellen in een heel zwak drama moment), nu alleen hyves nog. Kan het (nog) niet laten om elke dag ff te kijken. Niks boeiends te lezen maar toch..... pfffffff
Hoe lang is het bij jou geleden? Merk je dat het beter gaat?
dinsdag 24 februari 2009 om 23:22
quote:mamalief schreef op 24 februari 2009 @ 23:14:
[...]
denk dat hoelang de relatie heeft geduurd niet zo belangrijk is maar meer hoe intens het was en hoe diep het zit.
hier al wanhopig na 4 maanden, wat een zielig persoon moet ik dan wel niet zijn?
Hi mamalief,
Idd het heeft niets met de tijd te maken want ook ik heb veel langere relaties gehad, maar deze raakt me meer...
Heel veel sterkte! Toch wel goed dat we hier lekker van ons af kunnen schrijven
[...]
denk dat hoelang de relatie heeft geduurd niet zo belangrijk is maar meer hoe intens het was en hoe diep het zit.
hier al wanhopig na 4 maanden, wat een zielig persoon moet ik dan wel niet zijn?
Hi mamalief,
Idd het heeft niets met de tijd te maken want ook ik heb veel langere relaties gehad, maar deze raakt me meer...
Heel veel sterkte! Toch wel goed dat we hier lekker van ons af kunnen schrijven
