Wie kan dit gedrag analyseren? Aub?

Goedendag,

Om te beginnen: ik zag er tegenop om een situatie van vandaag neer te typen. Ik heb er een tijd over getwijfeld, maar wil mijn verhaal toch kwijt. Ik had me namelijk voorgenomen om positief te blijven denken over anderen, maar toch zorgen bepaalde dingen ervoor dat ik weer uren ga piekeren. Ik probeer de ander dan altijd te ''begrijpen'', zodat ik in het vervolg niets meer zal zeggen wat ''fout'' is in de ogen van die ander.
Al jaren ben ik zo, maar het is me nog nooit gelukt om de ander te analyseren/om preventief ruzies te voorkomen. Integendeel: het enige wat ik heb bereikt, is een hoofd vol onnodige ballast, vermoeide hoofd en grijze haren her en der. De ander is nog steeds een raadsel. Het is me niet gelukt om de liefde van een andere te winnen. Hoeveel ik de ander ook probeer te bewijzen...Positef denken, is me vandaag ook niet gelukt. Het ging als volgt..

Ik heb een zusje. Ze is 1,5 jaar jonger dan ik ben en ik snap haar vaak niet. Ik loop altijd op eieren rond haar en ben altijd bang dat ik weer iets fouts zeg, waardoor ze woedend wordt. Hele dag door vraag ik of ze wat wilt bij de supermarkt, of ik bijv. een smoothie kan maken...gewoon om in goede aarde bij haar te vallen. Ik zeg dr dat haar haar of haar kleding goed zit. Het lukt me niet om haar goedkeuring te winnen.

Er kwam vandaag een beroemde vrouw op tv. Ik gaf aan dat ik haar een mooie vrouw vind om te zien. Mijn zusje gaf stug aan dat ze haar lelijk vindt en dat respecteerde ik. Ze bleef doorgaan dat ze haar heel lelijk vindt en zei opeens tegen me: ''Zou jij blij zijn als mensen zeiden dat je op haar leek?'' Ik zei: Ja, ik zou het als een compliment beschouwen. Daarna merkte ze op ''Denk jij dat je op haar lijkt?''. Ik zei: Nee. Mijn zusje zei toen: maar je zei een keer toen je je slecht voelde dat je vond dat je op haar leek. Ik zei dat ik me dit niet kon herinneren en als het zo was dit jaren geleden was en ik haar nu wel heel mooi vind. Daarna noemde ik een andere vrouw die ik mooi vond (om het onderwerp te veranderen) en toen begon ze weer over die andere ''lelijke'' vrouw ''Ja, maar die lelijke vrouw staat er heel erg van af hoor''. Dus ze was constant met die lelijke vrouw bezig en mij. Enfin, ik liet het er verder bij en ik respecteerde haar zienswijze hierover.

Vele uren later begon ze over een man, terwijl ik bezig was om een haarmasker in elkaar te mengen. Ik zei tegen haar dat ik ook intussen het recept op mijn telefoon aan het uitzoeken was, dus ik reageerde wat kort. Ze zei dat een vent die ze leuk vindt haar nu wel regelmatig foto's stuurt ( hij is nu op vakantie). En ze merkte op dat hij liever doet als zij lief is. Ik reageerde met dat hun omgang de goede kant op ging. Ik vroeg hoe haar ex was en zij zei dat hij als een slaafje was (?). Ik vroeg verder hoe haar huidige vlam reageerde als hij geirriteerd was (Intussen kreeg ik een ingeving dat ze wellicht bezig was om een ruzie op te stoken, maar ik wuifde het weg) en zij zei dat hij niet reageerde/dat hij zich inhoudt en ik merkte op (terwijl ik bezig was met dat haarmengelstje) ''oh daarom heeft hij zulke wallen! Want hij kropt alles op'' Dit was een geintje van me. En zij zei dat dit gemeen was en dat vond ik zelf ook... Ik zei dat was inderdaad niet zo aardig van me en dat het niet mijn intentie was, omdat ik mijn aandacht moest verdelen floepte ik er iets ondoordachts uit (ik gaf mijn fout meteen toe) En toen zei ze van: alsof jij mij het niet gunt..alsof jij mij hem niet gunt. Hier was ik erg verbaasd over en zei dat ik helemaal niet bezig was om haar een slecht gevoel te geven. Ik was immers bezig met dat receptt uitzoeken, haarmengsel maken en proberen reacties op haar te geven.. Ze liep heel kwaad weg en schreeuwde venijnig van boven: ''Ik zeg je 1 ding en dat is niet dat je moet denken dat je beter dan wat ik krijg kan krijgen''. Ze schreeuwde nog paar dingen. Ik vond dit heel venijnig. Hierna deed ik mijn oordopjes in en wilde me niet verder laten kwetsen. Ik moet meteen terugdenken aan hoe ze de mannen, waarmee ik contact had, altijd zo afkraakte. Ik zag er destijds geen kwaad in. Ik dacht dat ze me hielp. Maar hoe ze op mij reageert, ga ik denken dat zij haar eigen gedachtes op mij projecteert. Dat zij degene is die mij niets gunt.

Ze doet dit nu al jaren. Ze zegt vaker ''wie moet jou nou''. En toen ik mijn hbo diploma nog niet had, zei ze vaak tijdns ruzies dat ik te dom was om dit te halen.

Dat ik haar iets niet gun, is nooit geweest. Ondanks al haar beschuldigingen, gun ik haar alles. Maar naar mijn gevoel blijft ze me aanvallen en het put me geestelijk uit. Mijn verleden acties bewijzen dat ik juist iemand ben die mensen iets gunt. Ik gun altijd iedereen alles, ik weet zeker dat ze dit weet. Anyway, ze schreeuwt me zo al jaren van alles toe en praten helpt niet...ze zegt nooit sorry. Er zit niets anders op dan proberen te analyseren. Hoe kan ik dit gedrag snappen. Ben ik echt zo sociaal awkward? Haat ze mij? Is het jaloezie? Is het onverschilligheid? Wat kan het zijn? Ik weet dat ik goede intenties heb, maar ik probeer het te snappen...

Nogmaals wij wonen niet samen.

Labalade schreef: ↑

07-01-2018 00:03

Jij komt over als iemand die graag aandacht krijgt met gezwelg in zelfmedelijden, en die zichzelf eveneens graag wentelt in een slachtofferrol. En die begripvolle zus van jou support jou hierin volledig!

Ik praat zelden over mijn problemen bij vrienden/familieleden/collega's. Ik kwam hier met mijn verhaal om te achterhalen waarom ze zo doet. Omdat ze al jaren zo doet. Dit is de eerste keer dat ik op een forum hierover om hulp vraag.

Er was laatst in augustus ook een situatie over dat mijn vader geldtekort had. En hij vroeg aan mijn zusje of zij wat kon bijschieten en het geld kon brengen en daarna belde ze mij op en of ik het geld kon brengen. Ik had dat geld niet en toen werd ze woedend, ze schold mij uit...wenste me de tering toe en dat ik kon doodvallen en zij dat ik een slechte zus en dochter was en dat ik mijn geld verborgen hield. Ze zei alles, het was vreselijk. Ik heb hierdoor nachtenlang niet kunnen slapen. Ik moest gedwongen bij 2 vrienden die ik ken het geld lenen en brengen. Uiteindelijk heeft mn zus niets gedaan, terwijl het haar gevraagd was. Dit alles had ik haar vergeven.

Aragog schreef: ↑

07-01-2018 00:09

Ik vind het geen leuk grapje over die wallen. Heel verhaal over je telefoon maar je zit wel haar vriend af te zeiken. Doe je dat vaker?

Nope, maar zij kraakt zelf zijn uiterlijk altijd af en dat zij te goed voor haar is. Soms vraagt ze tegen mij..waarom doet zo een lelijke jongen hard to get? Tja, dan denk ik dat ze het een leuk geintje van me vindt als ik over zijn wallen begin

Labalade schreef: ↑

07-01-2018 00:10

Sorry, was niet aardig van mij
En ik denk ook dat jij de spijker op zn kop slaat. TO zoekt een verklaring voor het gedrag van zus want oh oh oh daar is iets goed mis mee. Maar intussen is ze zelf het probleem..

Ok, ik ben het probleem. Wat jij wil.

Verhip schreef: ↑

07-01-2018 00:17

Mwoah. Ik geloof dat iedereen hier dat door heeft, behalve jijzelf.

Je mag het mij vertellen. Dus als ik stop met pleasen, wordt het beter? Enlighten me

Labalade schreef: ↑

07-01-2018 00:19

Heej het kwartje begint te vallen! (En ja TO, vrij unaniem wordt hier tegen je gezegd dat je a) problemen opklopt en b) zelf de oplossing hebt door een beetje bij haar uit de buurt te blijven)

a} ik ben te gevoelig. Ja, geef ik toe

b} Ik zeg al jaren tegen mezelf dat ik uit haar buurt moet blijven, maar tocH verlang ik intens naar een goede band met haar. Lukt me niet en hiermee voel ik me gefaald en toch een beetje ''minder''. Ik had graag een goede band met haar gehad en me geliefd gevoeld.