Wie kan dit gedrag analyseren? Aub?

Goedendag,

Om te beginnen: ik zag er tegenop om een situatie van vandaag neer te typen. Ik heb er een tijd over getwijfeld, maar wil mijn verhaal toch kwijt. Ik had me namelijk voorgenomen om positief te blijven denken over anderen, maar toch zorgen bepaalde dingen ervoor dat ik weer uren ga piekeren. Ik probeer de ander dan altijd te ''begrijpen'', zodat ik in het vervolg niets meer zal zeggen wat ''fout'' is in de ogen van die ander.
Al jaren ben ik zo, maar het is me nog nooit gelukt om de ander te analyseren/om preventief ruzies te voorkomen. Integendeel: het enige wat ik heb bereikt, is een hoofd vol onnodige ballast, vermoeide hoofd en grijze haren her en der. De ander is nog steeds een raadsel. Het is me niet gelukt om de liefde van een andere te winnen. Hoeveel ik de ander ook probeer te bewijzen...Positef denken, is me vandaag ook niet gelukt. Het ging als volgt..

Ik heb een zusje. Ze is 1,5 jaar jonger dan ik ben en ik snap haar vaak niet. Ik loop altijd op eieren rond haar en ben altijd bang dat ik weer iets fouts zeg, waardoor ze woedend wordt. Hele dag door vraag ik of ze wat wilt bij de supermarkt, of ik bijv. een smoothie kan maken...gewoon om in goede aarde bij haar te vallen. Ik zeg dr dat haar haar of haar kleding goed zit. Het lukt me niet om haar goedkeuring te winnen.

Er kwam vandaag een beroemde vrouw op tv. Ik gaf aan dat ik haar een mooie vrouw vind om te zien. Mijn zusje gaf stug aan dat ze haar lelijk vindt en dat respecteerde ik. Ze bleef doorgaan dat ze haar heel lelijk vindt en zei opeens tegen me: ''Zou jij blij zijn als mensen zeiden dat je op haar leek?'' Ik zei: Ja, ik zou het als een compliment beschouwen. Daarna merkte ze op ''Denk jij dat je op haar lijkt?''. Ik zei: Nee. Mijn zusje zei toen: maar je zei een keer toen je je slecht voelde dat je vond dat je op haar leek. Ik zei dat ik me dit niet kon herinneren en als het zo was dit jaren geleden was en ik haar nu wel heel mooi vind. Daarna noemde ik een andere vrouw die ik mooi vond (om het onderwerp te veranderen) en toen begon ze weer over die andere ''lelijke'' vrouw ''Ja, maar die lelijke vrouw staat er heel erg van af hoor''. Dus ze was constant met die lelijke vrouw bezig en mij. Enfin, ik liet het er verder bij en ik respecteerde haar zienswijze hierover.

Vele uren later begon ze over een man, terwijl ik bezig was om een haarmasker in elkaar te mengen. Ik zei tegen haar dat ik ook intussen het recept op mijn telefoon aan het uitzoeken was, dus ik reageerde wat kort. Ze zei dat een vent die ze leuk vindt haar nu wel regelmatig foto's stuurt ( hij is nu op vakantie). En ze merkte op dat hij liever doet als zij lief is. Ik reageerde met dat hun omgang de goede kant op ging. Ik vroeg hoe haar ex was en zij zei dat hij als een slaafje was (?). Ik vroeg verder hoe haar huidige vlam reageerde als hij geirriteerd was (Intussen kreeg ik een ingeving dat ze wellicht bezig was om een ruzie op te stoken, maar ik wuifde het weg) en zij zei dat hij niet reageerde/dat hij zich inhoudt en ik merkte op (terwijl ik bezig was met dat haarmengelstje) ''oh daarom heeft hij zulke wallen! Want hij kropt alles op'' Dit was een geintje van me. En zij zei dat dit gemeen was en dat vond ik zelf ook... Ik zei dat was inderdaad niet zo aardig van me en dat het niet mijn intentie was, omdat ik mijn aandacht moest verdelen floepte ik er iets ondoordachts uit (ik gaf mijn fout meteen toe) En toen zei ze van: alsof jij mij het niet gunt..alsof jij mij hem niet gunt. Hier was ik erg verbaasd over en zei dat ik helemaal niet bezig was om haar een slecht gevoel te geven. Ik was immers bezig met dat receptt uitzoeken, haarmengsel maken en proberen reacties op haar te geven.. Ze liep heel kwaad weg en schreeuwde venijnig van boven: ''Ik zeg je 1 ding en dat is niet dat je moet denken dat je beter dan wat ik krijg kan krijgen''. Ze schreeuwde nog paar dingen. Ik vond dit heel venijnig. Hierna deed ik mijn oordopjes in en wilde me niet verder laten kwetsen. Ik moet meteen terugdenken aan hoe ze de mannen, waarmee ik contact had, altijd zo afkraakte. Ik zag er destijds geen kwaad in. Ik dacht dat ze me hielp. Maar hoe ze op mij reageert, ga ik denken dat zij haar eigen gedachtes op mij projecteert. Dat zij degene is die mij niets gunt.

Ze doet dit nu al jaren. Ze zegt vaker ''wie moet jou nou''. En toen ik mijn hbo diploma nog niet had, zei ze vaak tijdns ruzies dat ik te dom was om dit te halen.

Dat ik haar iets niet gun, is nooit geweest. Ondanks al haar beschuldigingen, gun ik haar alles. Maar naar mijn gevoel blijft ze me aanvallen en het put me geestelijk uit. Mijn verleden acties bewijzen dat ik juist iemand ben die mensen iets gunt. Ik gun altijd iedereen alles, ik weet zeker dat ze dit weet. Anyway, ze schreeuwt me zo al jaren van alles toe en praten helpt niet...ze zegt nooit sorry. Er zit niets anders op dan proberen te analyseren. Hoe kan ik dit gedrag snappen. Ben ik echt zo sociaal awkward? Haat ze mij? Is het jaloezie? Is het onverschilligheid? Wat kan het zijn? Ik weet dat ik goede intenties heb, maar ik probeer het te snappen...

Sunshine585 schreef: ↑

07-01-2018 00:44

Volgens mij zit TO er best wel mee en misschien is ze op sociaal emotioneel gebied wat minder ver dan haar leeftijd doet vermoeden. Dan heeft ze toch weinig aan reacties waarin ze belachelijk wordt gemaakt.

Mijn zoon heeft een hoog IQ, maar heeft ook nog kinderlijk gedrag en is autistisch. Kan allemaal tegelijk.

Waarom kan men niet gewoon op een vriendelijke manier iemand uitleggen hoe hiermee om te gaan?

Sommige reacties zijn gewoon pesterig. Ik kan daar met mijn verstand niet bij.

Bedankt voor je fijne reactie. Ik voel dat onbewust ook zo; dus dat ik op sociaal emotioneel gebed wat minder ver ben. Maar ik weet niet waar het aan ligt en hoe ik dit kan verbeteren. Ik sta open voor hulp via dit forum. En idd dat pesterige kwetst me, ik weet het niet, het is gewoon zo

Moiren’ schreef: ↑

07-01-2018 00:50

Dat doe je helemaal niet oprecht.
Je hoopt een wit voetje te halen.
Je hebt een dubbele agenda.

Misschien gewoon eens eerlijk worden ipv uit eigenbelang handelen.

Misschien is het idd beter om niet overdreven te pleasen ja..

Route88 schreef: ↑

07-01-2018 00:54

Als ik iemand onoprecht vind ga ik stangen. Beetje uitdagen.

Waarom moet jou zusje jou mogen?
Heel jammer maar blijkbaar zijn jullie geen goede match. Dat kan.
Besteed je tijd aan mensen die jou wel leuk en aardig vinden.

Je kan je zusje niet veranderen. Hoe ondersteunend en lief je ook voor haar doet.

Dus of je gaat zo door of je stopt het. Alleen het nodige contact en geen hele dagen meer met elkaar doorbrengen.

Ik moet wel toegeven dat ik oprecht ben in het onderhouden van een prettige sfeer. Dus proberen om de ander niet te kwetsen. Blijkbaar kan dit als onoprecht worden gezien. Ik heb inderdaad gemerkt dat ik haar liefde niet kon winnen. Wat je ook doet...als de ander je niet wil, dan lukt niets. Dat is ergens wel weer een opluchting. Je kunt gewoon jezelf zijn. Je best doen voor anderen is een utopie.

Sunshine585 schreef: ↑

07-01-2018 00:55

Allereerst, niet meer in allerlei bochten wringen om iemand een plezier te doen uit angst dat diegene boos wordt.

En als ze wel boos wordt dan ga je gewoon weg en zeg je dat je dat gedrag niet accepteert. Je hoeft er helemaal niet zoveel woorden aan vuil te maken.

Dat laatste doe ik ook tegenwoordig, maar van binnen knaagt het en ga ik piekeren. Ik ga niet met haar in discussie. Maar je hebt gelijk, ik zal deze woorden van je onthouden.

Koffiehagedis schreef: ↑

07-01-2018 01:01

Jullie herhalen steeds hetzelfde patroon met elkaar, dus als je blijft doen wat je nu steeds doet zal zij ook niet veranderen he?

Geef jezelf eerst wat meer ruimte om steeds meer jezelf te zijn in contact. Niet zo sociaal aangepast en conflictmijdend. Zijn wie je bent is al lastig zat, de energie die je hebt moet je niet steken in aanpassen en overanalyseren, want je krijgt toch niet de antwoorden die je zoekt, en kunt andermans reacties vaak toch niet voorspellen. Als je steeds meer jezelf bent in contact hebben jij en je zusje de mogelijkheid om op eerlijke en open basis te kijken of en hoe jullie contact willen. En het is voor jou ook echt een stuk gezonder.

Daarnaast; ga op jezelf wonen. Te lang in het ouderlijk huis blijven doet vaak ook geen goed aan je emotionele ontwikkeling, en dat laat je hier inderdaad ook heel erg zien. Misschien helpt afstand jullie beiden sowieso wel heel erg.

Als je vraag aan ons hier echter enkel is 'hoe kan ik me nog beter aanpassen aan haar zodat dit niet meer gebeurt' heb je weinig inzicht in het werkelijke probleem.

Bedankt voor je post! Heel verhelderend. Dat het probleem bij mij zou liggen, geeft me ook wel een opluchting. Ik zie alles liever vanuit zo een perspectief, omdat dit meer controle en kracht geeft ipv dat ik de slachtoffer van omstandigheden ben. Ik vind mezelf soms ook onvolwassen en dit baart me zorgen. Ik doe heel erg mijn best om dit te veranderen, maar heb er moeite mee. Het is alsof ik van andere mensen moet leren hoe het wel moet. Als mijn zusje zo tegen me doet.....tja, wat doe ik onbewust dat ik zulke reacties uitlok. Geen prettige gedachte,

Sunshine585 schreef: ↑

07-01-2018 01:01

Maar zij doet toch ook helemaal geen moeite om een prettige sfeer te onderhouden? Ze wordt steeds boos om van alles en nog wat. Wie is dan degene die de sfeer bederft?

Daarom probeerde ik juist degene te zijn die wel een prettige sfeer probeert te onderhouden en dan deed ik er ook echt alles aan. Maar zo werkt het dus niet..

Sunshine585 schreef: ↑

07-01-2018 01:05

Het zal best wat moeite kosten, misschien voel je je eerst rot als je bent weggegaan of tegen haar in bent gegaan/je grens hebt aangegeven, maar dat zal uiteindelijk ook wennen. Je zult merken dat de wereld niet vergaat.

Het probleem is dat ik in het verleden vaak tegen haar in ben gegaan (mijn grenzen aangegeven), maar dit heeft nooit gewerkt. Daarna probeerde ik maar de lieve vrede te bewaren, werkt ook niet. En nu ben ik ten einde raad.