Relaties
alle pijlers
zijn ex en zijn kind...
vrijdag 27 februari 2009 om 12:52
Hallo allemaal,
Soms lees ik met jullie mee, maar nu toch maar een accountje aangemaakt want ik wil heel graag ergens over praten...
Sinds 3 maanden heb ik een heel leuke vriend. Ik vind 'm geweldig en hij mij ook! We zien elkaar zo vaak we kunnen, doen leuke dingen samen, en het voelt gewoon zo goed als we samen zijn. Zo goed dat we voorzichtig praten over een toekomst samen... en dat is nogal wat voor mij, ik heb een dochter en een zoon uit een eerder huwelijk, en tussen mijn scheiding en nu heb ik altijd mannen afgewezen omdat ik niet het gevoel had dat ik ze aan mijn kinderen moest voorstellen... en bij deze man was dat anders. Ze kennen hem een maand nu, en ze zijn weg van hem en hij ook van hen. Mijn dochtertje van zes heeft zelfs, schatje als ze is, gezegd dat ze met hem wil trouwen.
Hij heeft ook een dochtertje uit een eerdere relatie. Zelf vermoedt hij dat zijn ex bewust de pil niet heeft geslikt omdat ze voelde aankomen dat hij de relatie ging verbreken. Dit gebeurde ook, nog voor beiden wisten dat ze zwanger was. Ik had overigens niets met die breuk te maken, ik kende hem nog niet eens. Toen bleek dat er sprake was van een kleine op komst heeft mijn vriend gezegd dat hij niet weer een relatie met haar zou beginnen, maar dat hij wel zijn verantwoordelijkheid wilde nemen tegenover het kindje en een vader wilde zijn. Hij is toen ook tijdens de zwangerschap meegegaan naar echo's en was bij de bevalling. Ze heeft hem toen ook aangegeven dat ze hem terugwilde, maar hij wilde dat niet. Hij wilde vriendschappelijk met haar omgaan voor die kleine meid, maar geen relatie meer.
Omdat ze niet getrouwd waren wil hij graag zijn dochtertje erkennen en een omgangsregeling op papier zetten. Zijn ex weigert dit echter officieel te doen. Hij mag langskomen, maar alleen op haar verzoek. Als ze belt dat hij moet langskomen en hij zegt nee (bijvoorbeeld omdat hij bij mij is, of aan het werk) dan wordt ze woest en dreigt ze dat hij zijn dochter niet meer mag zien. Wel mag hij alimentatie betalen (dat doet hij ook) en oppassen als ze moet werken, maar als de pet anders staat dan mag hij zijn dochter niet meer zien. De ene keer gaat alles goed en gaan ze normaal met elkaar om, de andere keer zegt ze (of stuurt een sms) dat hij nooit haar vader zal zijn en meer van dat soort dingen. Ze heeft zelfs bij de politie gemeld dat ze bang is dat hij haar in elkaar gaat slaan en haar dochtertje meenemen. Dit vind ik echt bizar, want hij is ontzettend zachtaardig en zou nooit zijn kind bij haar moeder vandaan halen. Hij wil alleen gewoon een deel van haar leven zijn. Het is ook al regelmatig voorgekomen dat hij alles uit zijn handen moest laten vallen om naar haar toe te komen, want als hij nee zou zeggen, dan was hij een vreselijke vader en vond hij zijn eigen kind niet belangrijk.
Hier zit hij natuurlijk heel erg mee in zijn maag, en ik vind het vreselijk voor hem. Alleen waar ik nu mee zit: zijn ex weet niet dat hij een nieuwe vriendin heeft. Ik ben zijn eerste nieuwe vriendin sinds hun breuk, en hij zegt dat als ze erachter komt, ze hem nooit meer bij zijn dochtertje zal laten. Ze wil hem nog steeds terug en vraagt hem geregeld of hij al een of andere slet heeft. Hij zegt dan telkens maar nee, want hij is bang dat ze anders doordraait en dan kan hij zijn dochter nooit meer zien. Ze is immers niet erkend dus hij heeft dan geen enkel recht.
Inmiddels is het nu zo dat ze hem op zich wel wil laten erkennen, alleen nu nog niet. Ik ben er bang voor dat ze hem probeert te manipuleren via hun dochter. Ik ben bang dat ze er ooit achter gaat komen dat wij een relatie hebben, en dat ze hem dan gaat vragen te kiezen tussen mij en zijn dochter. We vinden elkaar zo leuk, we hebben elkaar zelfs gezegd dat we van elkaar houden en buiten dit is het allemaal helemaal perfect zoals het is. Hij heeft ook gezegd dat ik de perfecte vrouw ben, dat hij oud met me wil worden, al dat soort dingen. Maar ik ben bang voor wat er gebeurt als ze erachter komt dat ik in zijn leven ben...
Soms lees ik met jullie mee, maar nu toch maar een accountje aangemaakt want ik wil heel graag ergens over praten...
Sinds 3 maanden heb ik een heel leuke vriend. Ik vind 'm geweldig en hij mij ook! We zien elkaar zo vaak we kunnen, doen leuke dingen samen, en het voelt gewoon zo goed als we samen zijn. Zo goed dat we voorzichtig praten over een toekomst samen... en dat is nogal wat voor mij, ik heb een dochter en een zoon uit een eerder huwelijk, en tussen mijn scheiding en nu heb ik altijd mannen afgewezen omdat ik niet het gevoel had dat ik ze aan mijn kinderen moest voorstellen... en bij deze man was dat anders. Ze kennen hem een maand nu, en ze zijn weg van hem en hij ook van hen. Mijn dochtertje van zes heeft zelfs, schatje als ze is, gezegd dat ze met hem wil trouwen.
Hij heeft ook een dochtertje uit een eerdere relatie. Zelf vermoedt hij dat zijn ex bewust de pil niet heeft geslikt omdat ze voelde aankomen dat hij de relatie ging verbreken. Dit gebeurde ook, nog voor beiden wisten dat ze zwanger was. Ik had overigens niets met die breuk te maken, ik kende hem nog niet eens. Toen bleek dat er sprake was van een kleine op komst heeft mijn vriend gezegd dat hij niet weer een relatie met haar zou beginnen, maar dat hij wel zijn verantwoordelijkheid wilde nemen tegenover het kindje en een vader wilde zijn. Hij is toen ook tijdens de zwangerschap meegegaan naar echo's en was bij de bevalling. Ze heeft hem toen ook aangegeven dat ze hem terugwilde, maar hij wilde dat niet. Hij wilde vriendschappelijk met haar omgaan voor die kleine meid, maar geen relatie meer.
Omdat ze niet getrouwd waren wil hij graag zijn dochtertje erkennen en een omgangsregeling op papier zetten. Zijn ex weigert dit echter officieel te doen. Hij mag langskomen, maar alleen op haar verzoek. Als ze belt dat hij moet langskomen en hij zegt nee (bijvoorbeeld omdat hij bij mij is, of aan het werk) dan wordt ze woest en dreigt ze dat hij zijn dochter niet meer mag zien. Wel mag hij alimentatie betalen (dat doet hij ook) en oppassen als ze moet werken, maar als de pet anders staat dan mag hij zijn dochter niet meer zien. De ene keer gaat alles goed en gaan ze normaal met elkaar om, de andere keer zegt ze (of stuurt een sms) dat hij nooit haar vader zal zijn en meer van dat soort dingen. Ze heeft zelfs bij de politie gemeld dat ze bang is dat hij haar in elkaar gaat slaan en haar dochtertje meenemen. Dit vind ik echt bizar, want hij is ontzettend zachtaardig en zou nooit zijn kind bij haar moeder vandaan halen. Hij wil alleen gewoon een deel van haar leven zijn. Het is ook al regelmatig voorgekomen dat hij alles uit zijn handen moest laten vallen om naar haar toe te komen, want als hij nee zou zeggen, dan was hij een vreselijke vader en vond hij zijn eigen kind niet belangrijk.
Hier zit hij natuurlijk heel erg mee in zijn maag, en ik vind het vreselijk voor hem. Alleen waar ik nu mee zit: zijn ex weet niet dat hij een nieuwe vriendin heeft. Ik ben zijn eerste nieuwe vriendin sinds hun breuk, en hij zegt dat als ze erachter komt, ze hem nooit meer bij zijn dochtertje zal laten. Ze wil hem nog steeds terug en vraagt hem geregeld of hij al een of andere slet heeft. Hij zegt dan telkens maar nee, want hij is bang dat ze anders doordraait en dan kan hij zijn dochter nooit meer zien. Ze is immers niet erkend dus hij heeft dan geen enkel recht.
Inmiddels is het nu zo dat ze hem op zich wel wil laten erkennen, alleen nu nog niet. Ik ben er bang voor dat ze hem probeert te manipuleren via hun dochter. Ik ben bang dat ze er ooit achter gaat komen dat wij een relatie hebben, en dat ze hem dan gaat vragen te kiezen tussen mij en zijn dochter. We vinden elkaar zo leuk, we hebben elkaar zelfs gezegd dat we van elkaar houden en buiten dit is het allemaal helemaal perfect zoals het is. Hij heeft ook gezegd dat ik de perfecte vrouw ben, dat hij oud met me wil worden, al dat soort dingen. Maar ik ben bang voor wat er gebeurt als ze erachter komt dat ik in zijn leven ben...
vrijdag 27 februari 2009 om 14:14
Iedereen mag aangifte doen vd geboorte. Dit betekent niet dat het kind dan meteen erkend is door degene die het kind heeft aangegeven! Een erkenning kan je zelfs al voor de geboorte regelen. Moeder moet hier altijd schriftelijk toestemming voor geven.
Ik zou me ook zo min mogelijk bemoeien met deze situatie. De baby is nog maar 9 maanden oud, dus alles is nog vers, vermoed ik. Daarbij weet je het verhaal maar van 1 kant, van de vader. En deze ken je net 3 maanden.
Mijn ex weet ook tegen iedereen te vertellen dat ik hem dwars zit, ook al is dit het tegendeel. De deur staat altijd open voor ons kind. Ik heb me altijd en nog erg schappelijk opgesteld en hem zelfs gepusht contact te behouden vanaf de geboorte. Dit heeft allemaal niet mogen baten. Veel mensen die hem kennen kennen mij ook dus horen zijn verhaal aan met een flinke korrel zout en dat is het. Ik zeg niet dat dit ook is bij jouw vriend. Maar 3 maanden is nog erg kort. Hou jezelf afzijdig en probeer het zo min mogelijki tot jouw probleem te maken, je hebt genoeg aan jezelf en je kinderen ook lijkt me.
Ik zou me ook zo min mogelijk bemoeien met deze situatie. De baby is nog maar 9 maanden oud, dus alles is nog vers, vermoed ik. Daarbij weet je het verhaal maar van 1 kant, van de vader. En deze ken je net 3 maanden.
Mijn ex weet ook tegen iedereen te vertellen dat ik hem dwars zit, ook al is dit het tegendeel. De deur staat altijd open voor ons kind. Ik heb me altijd en nog erg schappelijk opgesteld en hem zelfs gepusht contact te behouden vanaf de geboorte. Dit heeft allemaal niet mogen baten. Veel mensen die hem kennen kennen mij ook dus horen zijn verhaal aan met een flinke korrel zout en dat is het. Ik zeg niet dat dit ook is bij jouw vriend. Maar 3 maanden is nog erg kort. Hou jezelf afzijdig en probeer het zo min mogelijki tot jouw probleem te maken, je hebt genoeg aan jezelf en je kinderen ook lijkt me.
vrijdag 27 februari 2009 om 14:21
Stoeptegel: dat is ook naar, dat het tussen jou en je ex zo loopt. Ik moet je zeggen: tussen mijn ex en mij is het ook niet best hoor. Hij vraagt mij ook constant om meer tijd met de kinderen en als hij dat dan krijgt, dan komt hij niet opdagen om ze te halen of komt hij uren te laat. Het is nooit een makkelijke situatie.
Mijn vriend ken ik trouwens wel al langer dan 3 maanden hoor, ik ken hem ongeveer een jaar. Hij is alleen pas 3 maanden mijn vriend. Ik wist dus ook al van dit verhaal voordat we een relatie kregen.
En waar de schuld ook moge liggen: ik vind het altijd heel wat, om een kind één van beide ouders te onthouden. Ik hoor meer verhalen in mijn buurt, en ik vind het altijd maar triest voor de kinderen als de ouders strijd met elkaar hebben en dat de kinderen daardoor niet met beiden kunnen opgroeien. Zet dan je eigen gekwetste ego's opzij voor je kind, denk ik dan. Dat heb ik ook gedaan. En dat bedoel ik ongeacht aan wie het ligt en waar het conflict zijn oorsprong heeft, beiden moeten investeren voor het kind.
Mijn vriend ken ik trouwens wel al langer dan 3 maanden hoor, ik ken hem ongeveer een jaar. Hij is alleen pas 3 maanden mijn vriend. Ik wist dus ook al van dit verhaal voordat we een relatie kregen.
En waar de schuld ook moge liggen: ik vind het altijd heel wat, om een kind één van beide ouders te onthouden. Ik hoor meer verhalen in mijn buurt, en ik vind het altijd maar triest voor de kinderen als de ouders strijd met elkaar hebben en dat de kinderen daardoor niet met beiden kunnen opgroeien. Zet dan je eigen gekwetste ego's opzij voor je kind, denk ik dan. Dat heb ik ook gedaan. En dat bedoel ik ongeacht aan wie het ligt en waar het conflict zijn oorsprong heeft, beiden moeten investeren voor het kind.
vrijdag 27 februari 2009 om 14:31
Nou, ze heeft het tegen die gezamenlijke vriend gezegd, die heeft het aan mijn vriend verteld, en toen mijn vriend haar ernaar vroeg, heeft ze gezegd dat ze dat inderdaad gedaan had.
De politie heeft overigens geen contact met hem opgenomen, maar dat is op zich ook niet zo raar. Hij heeft geen strafbaar feit gepleegd.
Ik vind het echt heel fijn en nuttig om deze reacties te lezen! Ik ga nu mijn kinderen halen, dus ik ben er heel even niet meer, maar ik blijf dit topic in de gaten houden! Bedankt alvast!
De politie heeft overigens geen contact met hem opgenomen, maar dat is op zich ook niet zo raar. Hij heeft geen strafbaar feit gepleegd.
Ik vind het echt heel fijn en nuttig om deze reacties te lezen! Ik ga nu mijn kinderen halen, dus ik ben er heel even niet meer, maar ik blijf dit topic in de gaten houden! Bedankt alvast!
vrijdag 27 februari 2009 om 14:35
Ik zou, als ik jou was, eerst goed uitzoeken hoe de erkenning van het kindje door jouw vriend is gegaan en wat voor juridische en financiële consequenties dat met zich meebrengt. Kortom, op vriendelijke (geen verwijtende, achterdochtige) wijze met je vriend praten. Je hebt dan nog steeds informatie van één kant, niet de kant van zijn ex gehoord, maar dat is niet anders.
Daarna de balans opmaken. Het is niet niets om erg verliefd op iemand te zijn, je leven om hem heen te bouwen terwijl er nog een hele hoop tussen hem en zijn ex speelt en er, naar het zich laat aanzien, niet op korte termijn rust in de tent komt.
Ga voor jezelf na: hoelang trek jij dit? Hoelang trekken je kinderen dit? Eerst moeten jouw vriend en zijn ex een oplossing zien te vinden (hopelijk komt die er) en tot die tijd moet jij steeds je mond houden en derde viool spelen. (Zijn ex en kindje komen op de eerste en tweede plek).
Hoelang trek jij het om de rol van toehoorder te spelen? Hij geeft aan baat te hebben door met jou te praten maar jij en je kinderen hebben ook bepaalde 'dingen' (en erkenning) nodig. Mag zij het ook niet weten als jij en kinderen met hem op vakantie gaan? Ik zou in deze situatie mezelf niet jarenlang kunnen wegcijferen. Zelfs als nieuwe vriend en ex redelijk of goed met elkaar omgaan, zijn er voor de nieuwe partner al genoeg hobbels in de weg. Geloof me.
Het is misschien handig dat als je merkt dat er op korte termijn geen oplossing/rust komt, je het heeeeeel voorzichtig aan doet met elkaar.
Sterkte in elk geval.
Daarna de balans opmaken. Het is niet niets om erg verliefd op iemand te zijn, je leven om hem heen te bouwen terwijl er nog een hele hoop tussen hem en zijn ex speelt en er, naar het zich laat aanzien, niet op korte termijn rust in de tent komt.
Ga voor jezelf na: hoelang trek jij dit? Hoelang trekken je kinderen dit? Eerst moeten jouw vriend en zijn ex een oplossing zien te vinden (hopelijk komt die er) en tot die tijd moet jij steeds je mond houden en derde viool spelen. (Zijn ex en kindje komen op de eerste en tweede plek).
Hoelang trek jij het om de rol van toehoorder te spelen? Hij geeft aan baat te hebben door met jou te praten maar jij en je kinderen hebben ook bepaalde 'dingen' (en erkenning) nodig. Mag zij het ook niet weten als jij en kinderen met hem op vakantie gaan? Ik zou in deze situatie mezelf niet jarenlang kunnen wegcijferen. Zelfs als nieuwe vriend en ex redelijk of goed met elkaar omgaan, zijn er voor de nieuwe partner al genoeg hobbels in de weg. Geloof me.
Het is misschien handig dat als je merkt dat er op korte termijn geen oplossing/rust komt, je het heeeeeel voorzichtig aan doet met elkaar.
Sterkte in elk geval.
vrijdag 27 februari 2009 om 14:47
quote:Sandaaltjes schreef op 27 februari 2009 @ 14:12:
nou moet ik zeggen dat ik zelf mijn eigen dochter heb gekregen toen ik nog niet getrouwd was met mijn ex... en daarbij heeft mijn ex, de vader dus, aangifte gedaan van de geboorte en ik was er verder niet bij. Maar hij had ook al mijn dochter erkend toen ze nog niet geboren was, dus dat zal dan ook wel weer anders zijn. moet je, als er geen erkenning is en de vader komt aangifte doen, dan een briefje of iets meegeven dat hij de vader is, of een formuliertje? en dat uitspreken, hoe zit dat? als zij erbij was en ze heeft gezegd dat hij de vader was, dan is het kindje ook erkend?Ja, als ze bij de aangifte was geweest en heeft gezegd dat je vriend de vader is, dan is het kind inderdaad erkend. Kon ze er niet bij zijn, dan had ze schriftelijk toestemming moeten geven om te erkennen.
nou moet ik zeggen dat ik zelf mijn eigen dochter heb gekregen toen ik nog niet getrouwd was met mijn ex... en daarbij heeft mijn ex, de vader dus, aangifte gedaan van de geboorte en ik was er verder niet bij. Maar hij had ook al mijn dochter erkend toen ze nog niet geboren was, dus dat zal dan ook wel weer anders zijn. moet je, als er geen erkenning is en de vader komt aangifte doen, dan een briefje of iets meegeven dat hij de vader is, of een formuliertje? en dat uitspreken, hoe zit dat? als zij erbij was en ze heeft gezegd dat hij de vader was, dan is het kindje ook erkend?Ja, als ze bij de aangifte was geweest en heeft gezegd dat je vriend de vader is, dan is het kind inderdaad erkend. Kon ze er niet bij zijn, dan had ze schriftelijk toestemming moeten geven om te erkennen.
vrijdag 27 februari 2009 om 14:48
quote:Stoeptegel schreef op 27 februari 2009 @ 14:14:
Iedereen mag aangifte doen vd geboorte. Dit betekent niet dat het kind dan meteen erkend is door degene die het kind heeft aangegeven! Een erkenning kan je zelfs al voor de geboorte regelen. Moeder moet hier altijd schriftelijk toestemming voor geven.
Nee hoor, als ze mee is geweest met de aangifte of wanneer ze samen naar het gemeentehuis zijn gegaan terwijl ze nog zwanger was, is schriftelijke toestemming niet nodig.
Iedereen mag aangifte doen vd geboorte. Dit betekent niet dat het kind dan meteen erkend is door degene die het kind heeft aangegeven! Een erkenning kan je zelfs al voor de geboorte regelen. Moeder moet hier altijd schriftelijk toestemming voor geven.
Nee hoor, als ze mee is geweest met de aangifte of wanneer ze samen naar het gemeentehuis zijn gegaan terwijl ze nog zwanger was, is schriftelijke toestemming niet nodig.
vrijdag 27 februari 2009 om 14:52
quote:Poezewoes schreef op 27 februari 2009 @ 14:48:
Tsja BGB, wie zegt dat het een onterechte melding is? Misschien is ex wel terecht bang voor hem. To kent deze man als een zachtaardige man, maar to heeft dan ook geen ruzie met hem......beide scenario's kunnen .
Tsja BGB, wie zegt dat het een onterechte melding is? Misschien is ex wel terecht bang voor hem. To kent deze man als een zachtaardige man, maar to heeft dan ook geen ruzie met hem......beide scenario's kunnen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 27 februari 2009 om 16:13
Hoe wil je iemand alimentatie laten betalen als je niet erkent dat hij de vader van een kind is Silvy?
Alimentatie betalen zonder erkenning kan alleen als dit vrijwillig gebeurt. Als het door de rechter wordt opgelegd, is dit tevens de erkenning dat deze man de vader van het kind is. Iemand anders dan de juridische vader kan je namelijk niet tot alimentatie verplichten.
(Stiefouders en ex-stiefouders kunnen wel alimentatieplichtig zijn voor kinderen die niet van hun zijn, als ze er familylife mee hebben of hebben gehad. Maar dat is een heel ander verhaal, erg oftopic)
De juridische vader hoeft overigens niet per se de biologische vader te zijn, een andere man dan de biologische vader, kan een kind erkennen. maar een man die niet de biologische vader is, kan nooit tot erkenning worden gedwongen.
Alimentatie betalen zonder erkenning kan alleen als dit vrijwillig gebeurt. Als het door de rechter wordt opgelegd, is dit tevens de erkenning dat deze man de vader van het kind is. Iemand anders dan de juridische vader kan je namelijk niet tot alimentatie verplichten.
(Stiefouders en ex-stiefouders kunnen wel alimentatieplichtig zijn voor kinderen die niet van hun zijn, als ze er familylife mee hebben of hebben gehad. Maar dat is een heel ander verhaal, erg oftopic)
De juridische vader hoeft overigens niet per se de biologische vader te zijn, een andere man dan de biologische vader, kan een kind erkennen. maar een man die niet de biologische vader is, kan nooit tot erkenning worden gedwongen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 27 februari 2009 om 16:26
vrijdag 27 februari 2009 om 16:30
Maar de toewijzing van alimentatie is dan toch een door de rechter bepaalde erkenning? Er is nu toch officieel vastgesteld dat hij de vader is? Anders kan de rechter hem niet tot alimentatie dwingen hoor. Je ex heeft het kind indertijd niet erkend, maar je kind is nu wel per rechterlijke uitspraak erkend.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 27 februari 2009 om 16:41
quote:Silvy schreef op 27 februari 2009 @ 16:26:
Poezewoes dat is niet waar. Vorige week heb ik alimentatie toegewezen gekregen door de rechter terwijl mijn dochter niet erkent is door mijn ex. Wat ik bedoelde te zeggen, hij hoeft haar niet van te voren te erkennen om alimentatie te kunnen eisen.Jouw geval is omgedraaid. Hij heeft niet erkend de vader te zijn. Bij TO is het de moeder die niet wil erkennen dat hij de vader is. Op het moment dat zij allimentatie wil afdwingen, zal ze eerst moeten erkennen dat hij de vader is.
Poezewoes dat is niet waar. Vorige week heb ik alimentatie toegewezen gekregen door de rechter terwijl mijn dochter niet erkent is door mijn ex. Wat ik bedoelde te zeggen, hij hoeft haar niet van te voren te erkennen om alimentatie te kunnen eisen.Jouw geval is omgedraaid. Hij heeft niet erkend de vader te zijn. Bij TO is het de moeder die niet wil erkennen dat hij de vader is. Op het moment dat zij allimentatie wil afdwingen, zal ze eerst moeten erkennen dat hij de vader is.
