Relaties
alle pijlers
Vader mag vriend niet meer na etentje
woensdag 4 april 2018 om 22:28
Hoi Dames
Ik zit ergens mee en misschien kunnen jullie mij hiermee helpen of advies geven
Gisteren hadden ik en mijn nieuwe vriend een etentje bij mijn ouders om elkaar te leren kennen.
Mijn vriend is van Duitse afkomst. Toen het onderwerp na familiegeschiedenis ging. Vertelde mijn vader dat zijn vader (mijn opa) in een concentratie kamp in duitsland heeft gezeten omdat hij in het verzet zat.
Daarop vertelde mijn vriend met schaamte dat zijn opa bij de ss zat.
Gisteravond na het etentje kreeg ik dus een appje van mijn vader, dat hij liever niet heeft dat ik mijn vriend voorlopig meeneem naar hun toe. Mijn moeder vind het overdreven en ik vind dat ook. Ik snap best dat het gevoelig ligt, maar daar kan mijn vriend toch niks aan doen. Ik heb hem dit ook nog niet verteld
Wat kan ik hier aan doen. Want ik wil dat mijn vriend zich welkom voelt bij mijn familie.
Iemand enig idee wat ik kan doen?
Ik zit ergens mee en misschien kunnen jullie mij hiermee helpen of advies geven
Gisteren hadden ik en mijn nieuwe vriend een etentje bij mijn ouders om elkaar te leren kennen.
Mijn vriend is van Duitse afkomst. Toen het onderwerp na familiegeschiedenis ging. Vertelde mijn vader dat zijn vader (mijn opa) in een concentratie kamp in duitsland heeft gezeten omdat hij in het verzet zat.
Daarop vertelde mijn vriend met schaamte dat zijn opa bij de ss zat.
Gisteravond na het etentje kreeg ik dus een appje van mijn vader, dat hij liever niet heeft dat ik mijn vriend voorlopig meeneem naar hun toe. Mijn moeder vind het overdreven en ik vind dat ook. Ik snap best dat het gevoelig ligt, maar daar kan mijn vriend toch niks aan doen. Ik heb hem dit ook nog niet verteld
Wat kan ik hier aan doen. Want ik wil dat mijn vriend zich welkom voelt bij mijn familie.
Iemand enig idee wat ik kan doen?
donderdag 5 april 2018 om 10:13
.Elza84 schreef: ↑05-04-2018 10:05Jouw opa is zijn joodse moeder verloren? In de oorlog? ik weet niet hoe oud jij dan bent want dat kan volgens mij bijna niet.
Als dat zo is, heeft jouw opa of in een kamp gezeten of onderdoken gezeten.
de mensen die ik ken met zo’n verleden/trauma kunnen het hier dagelijks nog over hebben ja. Kan me enigszins ook voorstellen hoe zij zich voelen wanneer iemand hen verteld dat vader/opa een nazi was. Dat staat juist totaal los van verstand.
wat is dat toch voor gezeur met 'dat kan bijna niet'? Als het om leeftijden gaat?
Mijn vader was 6 toen de oorlog begon. Hij had dus in theorie z'n moeder kunnen verliezen én hij heeft kleinkinderen van halverwege de 20. Wát kan hier dan niet?
Later is nu
donderdag 5 april 2018 om 10:19
Ik weet idd beter waar ik over praat, aangezien ik werk met mensen die de oorlog hebben meegemaakt.Bombus-Sylvarum schreef: ↑05-04-2018 10:13Nee, jij weet natuurlijk heel goed waar je over praat. Zo goed, dat je anderen de maat kunt nemen.
anoniem_313781 wijzigde dit bericht op 05-04-2018 10:20
2.48% gewijzigd
donderdag 5 april 2018 om 10:19
inderdaad, enorm kort door de bocht
vader moet dan maar even wandelen, vader is kleuter,
kom op zeg
ik heb inmiddels heel veel documentaire,s/boeken etc gelezen over de oorlog, over de kanten in de oorlog, het verleden van een oorlog kan zelf nog doorgaan naar de tweede a derde generatie,
ik zeg niet dat vader van TO niet apart reageert is of wat dan ook maar ik kan de vader van TO heel goed begrijpen, er staat ook voorlopig niet gewenst volgens mij in de OP
wat ik wel gek vind,
er zijn bijvoorbeeld onderwerpen die ik bij mijn ouders vroeger beter kon vermijden, ook nu we inmiddels volwassen zijn
ik neem aan dat TO van de verleden van haar opa moet weten en hoe vader er over denkt,
ik begrijp dan niet dat TO en vriend daar geen rekening mee hielden,
dat had ik gedaan,
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
donderdag 5 april 2018 om 10:20
Maar hebben we niet allemaal een opa(oma) die iets vreselijks heeft meegemaakt in de oorlog? Of een held was? of een slachtoffer? Juist omdat het generaties opschuift, heeft iedereen wel iets in zijn voorouders.
Waarom blijft de 1 er in hangen en laat de ander het los?
Mijn grootouders (allemaal rond 1920 geboren en ondertussen overleden) bespraken in meer en mindere mate wat ze meegemaakt hadden. Niemand kwam ongeschonden uit die oorlog. Degenen die het overleefden hebben mazzel gehad, maar ook hun broers zien afvoeren etc.
Mijn ouders en hun broers en zussen (allemaal in of net na de oorlog geboren) praten er nooit meer over (die praten liever over hun eigen jeugd, mensen zijn vrij egocentrisch).
En ik heb de verhalen van mijn grootouders aangehoord en voor mijn kinderen is de 2e wereldoorlog het net zo veel geschiedenis als de 80jarige oorlog.
Waarom blijft de 1 er in hangen en laat de ander het los?
Mijn grootouders (allemaal rond 1920 geboren en ondertussen overleden) bespraken in meer en mindere mate wat ze meegemaakt hadden. Niemand kwam ongeschonden uit die oorlog. Degenen die het overleefden hebben mazzel gehad, maar ook hun broers zien afvoeren etc.
Mijn ouders en hun broers en zussen (allemaal in of net na de oorlog geboren) praten er nooit meer over (die praten liever over hun eigen jeugd, mensen zijn vrij egocentrisch).
En ik heb de verhalen van mijn grootouders aangehoord en voor mijn kinderen is de 2e wereldoorlog het net zo veel geschiedenis als de 80jarige oorlog.
donderdag 5 april 2018 om 10:20
Ah, je werkt dus veel met mensen van 80 jaar en ouder? Dat zijn namelijk de oorlogsslachtoffers! Niet hun kinderen. Slachtofferschap wordt niet overgedragen over generaties, dat is flauwekul. Verder rechtvaardigt slachtofferschap helemaal niks en al helemaal niet je morele gelijk!
Ik wil niet ontkennen dat de kinderen van oorlogsslachtoffers een tik meekrijgen van hun ouders, maar slachtoffers zijn het geenszins. Op die manier is iedereen wel slachtoffer van iets.
Ik weet niet, maar ik ben niet zoveel bezig met de trauma's van mijn (groot)ouders. Kennelijk ben ik slim en wijs genoeg om zelf een pad in het leven te kunnen kiezen.
Volgens mij is dat gewoon flauwekul. Het laatste klopt, maar dat is vooral van de 80+-patienten waarmee je dan werkt. Hun kinderen zijn slechts slachtoffer van hun opvoeding.
donderdag 5 april 2018 om 10:20
Wacht even. In theorie? Je had het over je opa die zijn moeder is verloren in de oorlog. Nu heb je het over je vader die in theorie zijn moeder zou hebben kunnen verloren.
leg me eens uit aub?
donderdag 5 april 2018 om 10:20
wow.Christina1996 schreef: ↑04-04-2018 22:52Ja ik wist het al zijn opa is na de oorlog ook een nazi gebleven. Wist ik al van zijn ouders namelijk.
Hun willen er trouwens niks van weten hoor.
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
donderdag 5 april 2018 om 10:21
Dit vooralTornacense schreef: ↑04-04-2018 22:58
Dan liever er nu effe door en hopen dat het na een tijd koelt zonder al te veel blazen.
Maar natuurlijk zal je hem tijd moeten geven.
ga ook niet meteen een gesprek met hem erover aan en zeg inderdaad niks tegen je vriend erover
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
donderdag 5 april 2018 om 10:22
Ook al. De 2e die zich hier meldt en die werkt met 80+'ers die de oorlog (bewust) hebben meegemaakt. Voor zover het waar is wat je zegt, zegt het nog niets over de waarheid van je beweringen hier. Misschien ga je wel teveel mee in het slachtofferschap van de 80+'ers die je behandelt?
donderdag 5 april 2018 om 10:26
.
IK heb het niet over een opa die de moeder verloren is. Ik zeg dat diegene die dat wel zegt helemaal geen rare dingen noemt, qua leeftijden.
Misschien even opletten?
Later is nu
donderdag 5 april 2018 om 10:27
.Onbevangen schreef: ↑05-04-2018 09:58Mijn opa is zijn joodse moeder verloren, die gaat toch ook niet daar over beginnen de eerste keer dat hij mensen ontmoet. Echt waar zit je verstand dan
Kijk Elza, Onbevangen's opa is z'n joodse moeder verloren.
Later is nu
donderdag 5 april 2018 om 10:28
ooit gehoord dat mannen misschien ook heel oud een kind kunnen krijgen of dat vader van TO misschien 15 jaar naar de oorlog is geboren
"Not making a decision Is a BIIIIIIIIIIG decision"
donderdag 5 april 2018 om 10:29
donderdag 5 april 2018 om 10:31
Omdat we allemaal verschillend zijn. Waarom gaat de een makkelijker met verlies, verdriet, noem maar op, om dan de ander?lilalinda schreef: ↑05-04-2018 10:20Maar hebben we niet allemaal een opa(oma) die iets vreselijks heeft meegemaakt in de oorlog? Of een held was? of een slachtoffer? Juist omdat het generaties opschuift, heeft iedereen wel iets in zijn voorouders.
Waarom blijft de 1 er in hangen en laat de ander het los?
Mijn grootouders (allemaal rond 1920 geboren en ondertussen overleden) bespraken in meer en mindere mate wat ze meegemaakt hadden. Niemand kwam ongeschonden uit die oorlog. Degenen die het overleefden hebben mazzel gehad, maar ook hun broers zien afvoeren etc.
Mijn ouders en hun broers en zussen (allemaal in of net na de oorlog geboren) praten er nooit meer over (die praten liever over hun eigen jeugd, mensen zijn vrij egocentrisch).
En ik heb de verhalen van mijn grootouders aangehoord en voor mijn kinderen is de 2e wereldoorlog het net zo veel geschiedenis als de 80jarige oorlog.
donderdag 5 april 2018 om 10:31
Mis mis en nog eens mis.Bombus-Sylvarum schreef: ↑05-04-2018 10:20Ah, je werkt dus veel met mensen van 80 jaar en ouder? Dat zijn namelijk de oorlogsslachtoffers! Niet hun kinderen. Slachtofferschap wordt niet overgedragen over generaties, dat is flauwekul. Verder rechtvaardigt slachtofferschap helemaal niks en al helemaal niet je morele gelijk!
Ik wil niet ontkennen dat de kinderen van oorlogsslachtoffers een tik meekrijgen van hun ouders, maar slachtoffers zijn het geenszins. Op die manier is iedereen wel slachtoffer van iets.
Ik weet niet, maar ik ben niet zoveel bezig met de trauma's van mijn (groot)ouders. Kennelijk ben ik slim en wijs genoeg om zelf een pad in het leven te kunnen kiezen.
Volgens mij is dat gewoon flauwekul. Het laatste klopt, maar dat is vooral van de 80+-patienten waarmee je dan werkt. Hun kinderen zijn slechts slachtoffer van hun opvoeding.
Ik kan je best wat interessante onderzoeken opsturen als je interesse hebt. Ik vind je felheid bijzonder. Waar komt dat vandaan?
Ik heb in mijn werk dagelijks te maken met de eerste en tweede generatie ja.
Je kunt het framen zoals je wilt met slachtoffer/geen slachtoffer. slachtoffer zijn van je opvoeding door oorlogstrauma is niet mis hoor.
Je hebt het over trauma’s van jouw voorouders. komt dat in de buurt van het medisch experiment van mengele bijvoorbeeld?
Zo ja, ben je er heel goed vanaf gekomen als je daar geen last van hebt. Gelukkig maar!
anoniem_354921 wijzigde dit bericht op 05-04-2018 10:37
Reden: Spelfout
Reden: Spelfout
0.13% gewijzigd
donderdag 5 april 2018 om 10:37
.
Sowieso kunnen generaties nogal door elkaar lopen. Mijn man is 20 jaar jonger dan zijn oudste broer en terwijl zijn broer al vroeg kinderen kreeg was mijn man juist vrij laat. Dit heeft tot gevolg dat ik in een familie kwam, waarbij leeftijdsgenoten mij 'tante' mogen noemen (doen ze gelukkig niet) en de kleinkinderen van mijn oudste zwager zijn net zo oud als mijn kinderen. Een aangetrouwde zwager is 1 jaar jonger dan mijn moeder.
Over een periode van 2-3 generaties roepen 'Dat kan helemaal niet!', wat in dit topic al 2x gebeurde, vind ik dus nogal zinloos
Later is nu
donderdag 5 april 2018 om 10:38
Maar omdat jij met dit soort mensen werkt, geeft de vader van To zich niet het recht zich te misdragenElza84 schreef: ↑05-04-2018 10:31Mis mis en nog eens mis.
Ik kan je best wat interessante onderzoeken opsturen als je interesse hebt. Ik vind je felheid bijzonder. Waar komt dat vandaan?
Ik heb in mijn werk dagelijks te maken met de eerste en tweede generatie ja.
Je kunt het framen zoals je wilt met slachtoffer/geen slachtoffer. slachtoffer zijn van je opvoeding door oorlogstrauma is niet mis hoor.
Je hebt het over trauma’s van jouw voorouders. komt dat in de buurt van het medisch experiment van mengele bijvoorbeeld?
Zo ja, ben je er heel goed vanaf gekomen als je daar geen last van hebt. Gelukkig maar!
donderdag 5 april 2018 om 10:40
donderdag 5 april 2018 om 10:41
donderdag 5 april 2018 om 10:42
Het enige dat de vader heeft gedaan is aan TO gevraagd of ze hem voorlopig niet mee wil nemen naar huis. Hij heeft niet gezegd dat hij vriend nooit meer wil zien en hij heeft niet gezegd dat TO de relatie moet verbreken. Blijkbaar zit dat trauma nog diep en moet hij even aan het idee wennen.
donderdag 5 april 2018 om 10:43
Het verklaart evt wel een hoop. Ik ken de precieze voorgeschiedenis verder niet.
Wat ik wil zeggen is dat reacties als aanstellerij, kinderachtig noem maar op, veel te kort door de bocht zijn.
donderdag 5 april 2018 om 10:43
rustig maar hoor
