Kinderen
alle pijlers
Single Mums
maandag 23 februari 2009 om 20:37
Inmiddels is dit een single mums topic waar we ervaringen kunnen delen die je als single mum tegenkomt.
Kan van alles zijn........
Iedereen is welkom en kan meeschrijven.
Ik laat mijn oorspronkelijke openingspost nog wel staan omdat het nog niet is afgehandeld en er dus ook nog voer gesproken word.
HalloIk zal proberen het allemaal zo duidelijk mogelijk te omschrijven hoe de situatie is en wat er tot nu toe is voor gevallen.Best lang verhaal..........sorryMijn zoontje van 4,5 geeft de laatste weken zeer regelmatig, paar keer per week aan dat hij niet meer naar zijn vader wil.Er zit een stijgende lijn in de manier waarop hij het kenbaar maakt aan mij.Hij huilt steeds intensiever.Mijn ex en ik zijn nu bijna 4 jaar gescheiden.Zoon was toen 9 maanden.Hij is vanaf het begin elk weekend naar zijn vader geweest.Misschien 1 of 2 keer niet door omstandigheden en dan in overleg.De scheiding was voor mij erg heftig en heb er lang over gedaan om weer de boel op de rails te krijgen.Ik ben naar zoon toe altijd positief over zijn vader geweest. De leuke dingen benoemen, Zijn vader ook wel eens benoemen als dat zo uitkomt.Zijn vader heeft nu ongeveer 3,5 jaar een relatie en met haar kon hij het vanaf het begin erg goed vinden. Ze behandeld hem alsof hij van haar is(positief bedoeld)Sinds augustus vorig jaar hebben hun nu samen eenb kindje.Hier word zoon erg bij betrokken zowel tijdens de zwangerschap als nu bij de verzorging, badderen fles geven spelen, buggy duwen enz enzOok zorgen ze er voor dat hij nog wel aandacht alleen van zijn vader rkijgt door af en toe ff wat samen te doen buiten de deur of tijdens slapen van baby een spelletje te doen enzo.Sinds een maand zegt zoon regelmatig dat hij niet naar papa toe wil.Ik vraag dan waarom en de antwoorden die ik dan krijg varieren van ik wil bij jou blijven of papa is strenger dan jou(wat ook zo is)Ook zegt hij regelmatig dat hij mij dan zo mist.Vorige week vroeg hij zo ineens waarom papa en ik niet meer verliefd op elkaar zijn.....Ik was stomverbaasd............huh..........die zag ik niet aankomen.Hem verteld dat wij erg veel ruzie hadden en dat het daarom niet meer gezellig was samen.Ik heb het expres zo neutraal mogelijk gehouden omdat ik vind dat zoon nu in ieder geval nog niks met de oorzaak van onze scheiding te maken heeft.Vervolgens vroeg hij of papa toen zijn vriendin heeft leren kennen.Ik antwoorde hier bevestigend op .Vervolgens begint zoon enorm te huilen...Ik mis je zo mama ik wil niet meer .Ik heb geprobeerd een gesprekje aan te gaan met hem.Heb hem vragen gesteld over of hij misschien bij papa wil wonen, dat hij zijn broertje mist, is hun huis mooier of hier.Misschien vreemd maar zo probeerde ik een beetje zijn gedachtengang duidelijk te krijgen.Ik heb hem steeds duidelijk gezegt dat papa en vriendin ook erg graag voor hem willen zorgen en ook heel veel van hem houden.Vervolgens heb ik hem gezegt dat als hij papa mist hij hem altijd mag bellen.Of hij dat nu ook wilde.Nee nu niet, 2 minuten later, mama ik wil papa wel bellen.Prima hier komt papa.......Papa praat ff met hem en vraagt oa aan hem hoe hij zich voelt.En standaard antwoord is dan.........goedNu reageerde hij heel timide met ..........Ik weet het niet, met een snik.....Papa was verbaasd en ik zei dat iuk het hem zo uitzou leggen.Ex is ff langsgewest maar zoon wilde het er met hem niet over hebben........Vanavond was het weer raak........huilen en intens verdrietig......Ik wil ECHT niet meer mama.............echt nietEn ik wist gewoon niet meer wat ik moest zeggen......Ik wil hem troosten en hem het gevoel geven dat ik hem heel serieus neem maar hij zal wel naar zijn vader gaan.......Op deze momenten baal ik zo...........voel ik me zo machteloos, en schuldig.............Ik doe er alles aan dat hij er zo weinig mogelijk last van heeft maar het lukt dus niet om te voorkomen dat hij er last van heeft en zijnb verdriet er over heeft...Ik vind van alles van mijn ex...............negatief danMaar............hij is wel de vader, wil graag ene goede band hebben en hij heeft het er niet slecht volgens mij, gewoon goed.Wat wil ik hier nu mee?Misschien tips , herkenning, schop onder de kont........
Kan van alles zijn........
Iedereen is welkom en kan meeschrijven.
Ik laat mijn oorspronkelijke openingspost nog wel staan omdat het nog niet is afgehandeld en er dus ook nog voer gesproken word.
HalloIk zal proberen het allemaal zo duidelijk mogelijk te omschrijven hoe de situatie is en wat er tot nu toe is voor gevallen.Best lang verhaal..........sorryMijn zoontje van 4,5 geeft de laatste weken zeer regelmatig, paar keer per week aan dat hij niet meer naar zijn vader wil.Er zit een stijgende lijn in de manier waarop hij het kenbaar maakt aan mij.Hij huilt steeds intensiever.Mijn ex en ik zijn nu bijna 4 jaar gescheiden.Zoon was toen 9 maanden.Hij is vanaf het begin elk weekend naar zijn vader geweest.Misschien 1 of 2 keer niet door omstandigheden en dan in overleg.De scheiding was voor mij erg heftig en heb er lang over gedaan om weer de boel op de rails te krijgen.Ik ben naar zoon toe altijd positief over zijn vader geweest. De leuke dingen benoemen, Zijn vader ook wel eens benoemen als dat zo uitkomt.Zijn vader heeft nu ongeveer 3,5 jaar een relatie en met haar kon hij het vanaf het begin erg goed vinden. Ze behandeld hem alsof hij van haar is(positief bedoeld)Sinds augustus vorig jaar hebben hun nu samen eenb kindje.Hier word zoon erg bij betrokken zowel tijdens de zwangerschap als nu bij de verzorging, badderen fles geven spelen, buggy duwen enz enzOok zorgen ze er voor dat hij nog wel aandacht alleen van zijn vader rkijgt door af en toe ff wat samen te doen buiten de deur of tijdens slapen van baby een spelletje te doen enzo.Sinds een maand zegt zoon regelmatig dat hij niet naar papa toe wil.Ik vraag dan waarom en de antwoorden die ik dan krijg varieren van ik wil bij jou blijven of papa is strenger dan jou(wat ook zo is)Ook zegt hij regelmatig dat hij mij dan zo mist.Vorige week vroeg hij zo ineens waarom papa en ik niet meer verliefd op elkaar zijn.....Ik was stomverbaasd............huh..........die zag ik niet aankomen.Hem verteld dat wij erg veel ruzie hadden en dat het daarom niet meer gezellig was samen.Ik heb het expres zo neutraal mogelijk gehouden omdat ik vind dat zoon nu in ieder geval nog niks met de oorzaak van onze scheiding te maken heeft.Vervolgens vroeg hij of papa toen zijn vriendin heeft leren kennen.Ik antwoorde hier bevestigend op .Vervolgens begint zoon enorm te huilen...Ik mis je zo mama ik wil niet meer .Ik heb geprobeerd een gesprekje aan te gaan met hem.Heb hem vragen gesteld over of hij misschien bij papa wil wonen, dat hij zijn broertje mist, is hun huis mooier of hier.Misschien vreemd maar zo probeerde ik een beetje zijn gedachtengang duidelijk te krijgen.Ik heb hem steeds duidelijk gezegt dat papa en vriendin ook erg graag voor hem willen zorgen en ook heel veel van hem houden.Vervolgens heb ik hem gezegt dat als hij papa mist hij hem altijd mag bellen.Of hij dat nu ook wilde.Nee nu niet, 2 minuten later, mama ik wil papa wel bellen.Prima hier komt papa.......Papa praat ff met hem en vraagt oa aan hem hoe hij zich voelt.En standaard antwoord is dan.........goedNu reageerde hij heel timide met ..........Ik weet het niet, met een snik.....Papa was verbaasd en ik zei dat iuk het hem zo uitzou leggen.Ex is ff langsgewest maar zoon wilde het er met hem niet over hebben........Vanavond was het weer raak........huilen en intens verdrietig......Ik wil ECHT niet meer mama.............echt nietEn ik wist gewoon niet meer wat ik moest zeggen......Ik wil hem troosten en hem het gevoel geven dat ik hem heel serieus neem maar hij zal wel naar zijn vader gaan.......Op deze momenten baal ik zo...........voel ik me zo machteloos, en schuldig.............Ik doe er alles aan dat hij er zo weinig mogelijk last van heeft maar het lukt dus niet om te voorkomen dat hij er last van heeft en zijnb verdriet er over heeft...Ik vind van alles van mijn ex...............negatief danMaar............hij is wel de vader, wil graag ene goede band hebben en hij heeft het er niet slecht volgens mij, gewoon goed.Wat wil ik hier nu mee?Misschien tips , herkenning, schop onder de kont........
maandag 2 maart 2009 om 14:18
Hallo allemaal,
Ik hoop dat ik ook nog mee kan schrijven. Heb net (onder werktijd....) het hele topic zitten doorlezen en het is allemaal zo herkenbaar!
Ik ben moeder van een zoontje van 2, hij is dus wel iets jonger als de meeste kinderen hier.... Sinds hij 4 maanden oud is zijn zijn vader en ik op mijn initiatief uit elkaar.
De reden? Ex heeft nogal wat problemen (schulden, geen werk kunnen houden, geen verantwoordelijkheidsgevoel) en zwangerschap en baby waren te belastend voor hem. Hij kon er niet mee omgaan.
Sinds we uit elkaar zijn is er een fijne strijd ontstaan. Zoals alle dames hier schrijven vind ook ik het goed dat er contact is tussen vader en zoon, maar wel in het belang van zoon en zodat zoon geen last heeft van de heftige emoties van vader.
Hier is het zo dat ik ben doorgegaan (Heb inmiddels een nieuwe relatie en ben zelfs zwanger van de tweede..) en dat ex in het verleden is blijven hangen. Hij kan niet accepteren dat ik een nieuwe relatie heb, barst in huilen of in woede uit zodra hij me ziet en vergeet hierbij soms zelfs dat zoon erbij is. Een klein jochie van net 2 weet zich met deze emoties geen raad en roept constant "papa boos, papa huilen".
Hij gaat verder geloof ik wel graag naar zijn vader toe, komt er moe maar redelijk vrolijk van terug. Het probleem ligt hem veel meer in de communicatie van vader naar mij toe en in mijn twijfels over zijn verantwoordelijkheidsgevoel tov zoon.
Ik wilde dat dit een kort verhaaltje ging worden...maar het lukt me niet.
Daarom sluit ik nu maar af voor ik in mijn eentje een hele pagina vul, de rest komt nog wel eens!
Ik hoop dat ik ook nog mee kan schrijven. Heb net (onder werktijd....) het hele topic zitten doorlezen en het is allemaal zo herkenbaar!
Ik ben moeder van een zoontje van 2, hij is dus wel iets jonger als de meeste kinderen hier.... Sinds hij 4 maanden oud is zijn zijn vader en ik op mijn initiatief uit elkaar.
De reden? Ex heeft nogal wat problemen (schulden, geen werk kunnen houden, geen verantwoordelijkheidsgevoel) en zwangerschap en baby waren te belastend voor hem. Hij kon er niet mee omgaan.
Sinds we uit elkaar zijn is er een fijne strijd ontstaan. Zoals alle dames hier schrijven vind ook ik het goed dat er contact is tussen vader en zoon, maar wel in het belang van zoon en zodat zoon geen last heeft van de heftige emoties van vader.
Hier is het zo dat ik ben doorgegaan (Heb inmiddels een nieuwe relatie en ben zelfs zwanger van de tweede..) en dat ex in het verleden is blijven hangen. Hij kan niet accepteren dat ik een nieuwe relatie heb, barst in huilen of in woede uit zodra hij me ziet en vergeet hierbij soms zelfs dat zoon erbij is. Een klein jochie van net 2 weet zich met deze emoties geen raad en roept constant "papa boos, papa huilen".
Hij gaat verder geloof ik wel graag naar zijn vader toe, komt er moe maar redelijk vrolijk van terug. Het probleem ligt hem veel meer in de communicatie van vader naar mij toe en in mijn twijfels over zijn verantwoordelijkheidsgevoel tov zoon.
Ik wilde dat dit een kort verhaaltje ging worden...maar het lukt me niet.
Daarom sluit ik nu maar af voor ik in mijn eentje een hele pagina vul, de rest komt nog wel eens!
maandag 2 maart 2009 om 14:48
hoi Augustus
Welkom!!!
Schrijf maar lekker door hoor.............maarre niet onder werktijd hoor, haha..........
Waarom snappen mannen nou niet gewoon dat je die emoties niet laat zien waar je kinderen bij zijn???????!!!!!!!!!!!
Als je als ouders nog bijelkaar bent heb je ook wel eens ruzie natuurlijk maar ook dan vind ik dat je het niet te heftig mag laten worden.
Je zoon kan hier helemaal niks mee en verwart hem alleen maar....
Yayaatje...........jij ook succes.
Ik vermoed dat we nog wel ff op het forum komen na het gesprek, ik in ieder geval wel........
Welkom!!!
Schrijf maar lekker door hoor.............maarre niet onder werktijd hoor, haha..........
Waarom snappen mannen nou niet gewoon dat je die emoties niet laat zien waar je kinderen bij zijn???????!!!!!!!!!!!
Als je als ouders nog bijelkaar bent heb je ook wel eens ruzie natuurlijk maar ook dan vind ik dat je het niet te heftig mag laten worden.
Je zoon kan hier helemaal niks mee en verwart hem alleen maar....
Yayaatje...........jij ook succes.
Ik vermoed dat we nog wel ff op het forum komen na het gesprek, ik in ieder geval wel........
maandag 2 maart 2009 om 14:53
Zoon is vandaag trouwens behoorlijk baldadig, snel boos, dwars enz
Of het met het weekend heeft te maken of dat hij misschien mijn spanning voelt....
Morgen is zijn oma jarig. Vanmiddag nog weer aan hem gevraagt of hij daar ook even heen wil.
Nee wilde hij niet.
Hem gezegt dat het een feestje is en dat hij gewoon weer bij mij slaapt maar nee hij wil niet.
Ik begin me er toch zorgen om te maken hoor het word steeds erger met dingen die hij niet (meer) wil en de uiting van de emoties.
Vanmiddag de juf ook even verteld dat zoon wat humeuriger is en dat het er misschien mee te maken heeft dat hij niet meer naar papa wil.
Kan ze het tenminste plaatsen als hij anders doet.
Zat er al aan te denken of zij misschien een gesprekje zouden kunnen hebben met hem.
Is neutraler en durft hij misschien beter te vertellen wat hij vind.
Of lijkt het jullie beter school en prive uitelkaar te houden?
Ik heb ook veel te veel tijd om overal eindeloos over na te denken............
Of het met het weekend heeft te maken of dat hij misschien mijn spanning voelt....
Morgen is zijn oma jarig. Vanmiddag nog weer aan hem gevraagt of hij daar ook even heen wil.
Nee wilde hij niet.
Hem gezegt dat het een feestje is en dat hij gewoon weer bij mij slaapt maar nee hij wil niet.
Ik begin me er toch zorgen om te maken hoor het word steeds erger met dingen die hij niet (meer) wil en de uiting van de emoties.
Vanmiddag de juf ook even verteld dat zoon wat humeuriger is en dat het er misschien mee te maken heeft dat hij niet meer naar papa wil.
Kan ze het tenminste plaatsen als hij anders doet.
Zat er al aan te denken of zij misschien een gesprekje zouden kunnen hebben met hem.
Is neutraler en durft hij misschien beter te vertellen wat hij vind.
Of lijkt het jullie beter school en prive uitelkaar te houden?
Ik heb ook veel te veel tijd om overal eindeloos over na te denken............
maandag 2 maart 2009 om 15:45
Ja Benmama, het is inderdaad niet te geloven... Nou ja, ik begrijp dat hij het moeilijk vind, en emoties ervaart, maar niet dat hij zijn zoon daarmee belast en daar niet op aangesproken wenst te worden. (Sowieso volgt een fikse boosheid van minstens weken als ik het ook maar probeer hem ergens op aan te spreken).
Waar ik nog aan zat te denken: Kan het niet zo zijn dat je zoon in het 'niet naar papa willen' een manier heeft gevonden om zichzelf (weer) centraal te stellen/aandacht te vergaren. Hoe meer "drama" hij maakt, des te serieuzer ga jij er op in. Wil niet zeggen dat je zijn signalen niet serieus moet nemen, of dat hij het allemaal maar uit zijn duim zuigt. Wel kan het zijn dat hij zich toenemend bewust is van zijn 'bijzondere' situatie (mama en papa zijn niet bij elkaar) en daar een houding in probeert te bepalen.
Nou ja, vaag....kijk maar of je er iets van snapt...Lijkt me nuttig dat je, bijvoorbeeld via maatschappelijk werk, een gesprek voert met iemand die kinderen van gescheiden ouders (en hun ouders) kan begeleiden. Al is het maar om wat nuttige, praktische tips te krijgen over hoe hiermee om te gaan!
Waar ik nog aan zat te denken: Kan het niet zo zijn dat je zoon in het 'niet naar papa willen' een manier heeft gevonden om zichzelf (weer) centraal te stellen/aandacht te vergaren. Hoe meer "drama" hij maakt, des te serieuzer ga jij er op in. Wil niet zeggen dat je zijn signalen niet serieus moet nemen, of dat hij het allemaal maar uit zijn duim zuigt. Wel kan het zijn dat hij zich toenemend bewust is van zijn 'bijzondere' situatie (mama en papa zijn niet bij elkaar) en daar een houding in probeert te bepalen.
Nou ja, vaag....kijk maar of je er iets van snapt...Lijkt me nuttig dat je, bijvoorbeeld via maatschappelijk werk, een gesprek voert met iemand die kinderen van gescheiden ouders (en hun ouders) kan begeleiden. Al is het maar om wat nuttige, praktische tips te krijgen over hoe hiermee om te gaan!
maandag 2 maart 2009 om 16:00
Welkom Augustus!
Benmamma, ik vind het wel een goede tip van Augustus. Misschien moet je inderdaad eens gespecialiseerde hulp inschakelen. Dat doe ik nu binnenkort ook. Dit zijn toch mensen die veel met dergelijke zaken te maken hebben en zij hebben er per slot van rekening voor geleerd (in tegenstelling tot ons, die vaak maar naar onze eigen ideeën reageren en vervolgens weer twijfelen of we het wel goed doen).
Overigens...wat je schrijft over dat je zoon vandaag baldadig is: ik hoor net (via een mailtje van mijn vriendin) dat mijn zoontje op school wat strijd heeft gehad met haar zoontje (waren voorheen vriendjes, maar sinds ze bij elkaar op school zitten wil het vriendje ineens niets meer van mijn zoontje weten en pest hij hem). Zoon schijnt een fikse schaafplek op zijn wang en neus te hebben. Volgens mijn vriendin waren alle kinderen vandaag druk en elkaar aan het slaan en schoppen.
Dus wie weet: zit er wat in de lucht, of zo?
Ik zal proberen vanavond nog te posten na het tel.gesprek met ex, maar weet niet of ik nog in de gelegenheid ben. Anders wordt het morgenmiddag waarschijnlijk.
Succes in elk geval, Benmamma! Ik zal aan je denken.
Benmamma, ik vind het wel een goede tip van Augustus. Misschien moet je inderdaad eens gespecialiseerde hulp inschakelen. Dat doe ik nu binnenkort ook. Dit zijn toch mensen die veel met dergelijke zaken te maken hebben en zij hebben er per slot van rekening voor geleerd (in tegenstelling tot ons, die vaak maar naar onze eigen ideeën reageren en vervolgens weer twijfelen of we het wel goed doen).
Overigens...wat je schrijft over dat je zoon vandaag baldadig is: ik hoor net (via een mailtje van mijn vriendin) dat mijn zoontje op school wat strijd heeft gehad met haar zoontje (waren voorheen vriendjes, maar sinds ze bij elkaar op school zitten wil het vriendje ineens niets meer van mijn zoontje weten en pest hij hem). Zoon schijnt een fikse schaafplek op zijn wang en neus te hebben. Volgens mijn vriendin waren alle kinderen vandaag druk en elkaar aan het slaan en schoppen.
Dus wie weet: zit er wat in de lucht, of zo?
Ik zal proberen vanavond nog te posten na het tel.gesprek met ex, maar weet niet of ik nog in de gelegenheid ben. Anders wordt het morgenmiddag waarschijnlijk.
Succes in elk geval, Benmamma! Ik zal aan je denken.
maandag 2 maart 2009 om 16:03
Oh, en wat die mannen en het uiten van hun gevoelens betreft in het bijzijn van de kinderen: ook mij is dit altijd een groot raadsel.
Ik vind het altijd onbegrijpelijk dat ze blijkbaar niet mans genoeg zijn om hun emoties te bedwingen in het bijzijn van de kinderen. Ze denken (althans, die van mij) geen moment na wat hun geschreeuw/gescheld voor uitwerking heeft op het kind. Neeee, alles moet wijken want HIJ heeft nou eenmaal 'een probleem'.
Vreselijk! En je kan het nog zo vaak zeggen, ze er nog zo vaak op wijzen...het verandert nooit. Ja soms...even...om vervolgens een eerstvolgende keer weer exact hetzelfde te doen als het zo uitkomt...
Ik vind het altijd onbegrijpelijk dat ze blijkbaar niet mans genoeg zijn om hun emoties te bedwingen in het bijzijn van de kinderen. Ze denken (althans, die van mij) geen moment na wat hun geschreeuw/gescheld voor uitwerking heeft op het kind. Neeee, alles moet wijken want HIJ heeft nou eenmaal 'een probleem'.
Vreselijk! En je kan het nog zo vaak zeggen, ze er nog zo vaak op wijzen...het verandert nooit. Ja soms...even...om vervolgens een eerstvolgende keer weer exact hetzelfde te doen als het zo uitkomt...
maandag 2 maart 2009 om 18:59
Ben ik nu een heel ontaarde moeder dat ik de minuten af zit te tellewn tot zoon op bed gaat?????????
IK sta stijf van de stress en zoon reageert er heerlijk op............
Zo gezellig momenteel.
Ik ben gespannen, zoon wil dvdtje kijken(heel redelijk)
ik zet hem aan maar ding doet het niet......
Okeey uiteindelijk doet hij het wel. Gaat zoon met zijn fikken aan de afstandsbediening zitten.........hele ding ontregelt........
Vervolgens wil zoon met de nep WII . Ik heb helemaal geen zin om het kreng te installeren maar goed vooruit is zoon ook weer ff rustig.
Ik probeer, probeer nog een keer en nog een keer.........zit inmiddels te schelden op het stomme ding maar goed ik ga het nog 1 keer proberen........
Helaas wil niet en zoon kent me ook dus zegt ook al laat maar.......
Okeey dvd er maar weer in.
Vervolgens herrinnert zoon zich ineens dat hij na het eten nog ff achter de pc mocht........
Maar het stoom komt uit mijn oren dus nee ff niet..........
goed, adem in adem uit...........komt allemaal goed
hoop dat jullie er wel om kunnen lachen
IK sta stijf van de stress en zoon reageert er heerlijk op............
Zo gezellig momenteel.
Ik ben gespannen, zoon wil dvdtje kijken(heel redelijk)
ik zet hem aan maar ding doet het niet......
Okeey uiteindelijk doet hij het wel. Gaat zoon met zijn fikken aan de afstandsbediening zitten.........hele ding ontregelt........
Vervolgens wil zoon met de nep WII . Ik heb helemaal geen zin om het kreng te installeren maar goed vooruit is zoon ook weer ff rustig.
Ik probeer, probeer nog een keer en nog een keer.........zit inmiddels te schelden op het stomme ding maar goed ik ga het nog 1 keer proberen........
Helaas wil niet en zoon kent me ook dus zegt ook al laat maar.......
Okeey dvd er maar weer in.
Vervolgens herrinnert zoon zich ineens dat hij na het eten nog ff achter de pc mocht........
Maar het stoom komt uit mijn oren dus nee ff niet..........
goed, adem in adem uit...........komt allemaal goed
hoop dat jullie er wel om kunnen lachen
maandag 2 maart 2009 om 20:01
Ja hoor, Benmama, we kunnen er wel om lachen, haha. Helemaal omdat het zo herkenbaar is.
Augustus, gezellig dat je erbij komt! Goeie tip was dat trouwens, om eens een gesprek met het MW aan te gaan, het gaat gelukkig nu weer iets beter met Snaak, maar ik heb daar idd ook aan gedacht, maar wil het dan ook weer niet opblazen. Heb zelf ook een jaar therapie gevolgd, en daar gaven ze aan dat de kinderen uitttesten. Kijken hoever ze tegen jou als ouder kunnen gaan, en of jij ook weggaat, zoals papa. Dus in dat opzicht logisch dat ze zich tegen je af zetten, maar soms o zo vervelend en pijnlijk!
Hier ook een erg drukke Snaak vandaag, maar ik heb haar lekker buiten uit laten razen, vriendinnetje erbij, zandbak vol blubs, ouwe jas aan en scheppen en smeren maar. Om half 7 lag ze uitgeteld in bed, whahahaha
Voor de mama's die vanavond het gesprek hebben, veel succes!
Augustus, gezellig dat je erbij komt! Goeie tip was dat trouwens, om eens een gesprek met het MW aan te gaan, het gaat gelukkig nu weer iets beter met Snaak, maar ik heb daar idd ook aan gedacht, maar wil het dan ook weer niet opblazen. Heb zelf ook een jaar therapie gevolgd, en daar gaven ze aan dat de kinderen uitttesten. Kijken hoever ze tegen jou als ouder kunnen gaan, en of jij ook weggaat, zoals papa. Dus in dat opzicht logisch dat ze zich tegen je af zetten, maar soms o zo vervelend en pijnlijk!
Hier ook een erg drukke Snaak vandaag, maar ik heb haar lekker buiten uit laten razen, vriendinnetje erbij, zandbak vol blubs, ouwe jas aan en scheppen en smeren maar. Om half 7 lag ze uitgeteld in bed, whahahaha
Voor de mama's die vanavond het gesprek hebben, veel succes!
dinsdag 3 maart 2009 om 09:09
Dank jullie wel voor het warme welkom!
Ik heb zelf wel begeleiding via het MW gehad, maar dat was meer om te bekijken of Begeleide Omgang tussen vader & zoon iets voor ons was. Helaas vond vader dat beneden zijn stand en heeft hij daar zoveel stennis geschopt dat ze het niet meer aandurfden..... Nu heb ik a.s. donderdag een gesprek bij Jeugdzorg. Ik verwacht er weinig van. In de praktijk kunnen dat soort instellingen pas iets wezenlijks doen als het al te laat is....('Er is toch nog niets gebeurd mevrouw, waar maakt u zich dan druk over?')
Ik vind mijn ex een grillig, psychisch instabiel en agressief type en ik heb heel veel moeite om ons kindje van amper 2 aan hem toe te vertrouwen..... Nu komt dat ook omdat ik zijn moeder ben en hem alleen maar wil beschermen. Daarom wil ik zo graag de objectieve mening van een "specialist". Maar dat schijnt erg moeilijk te zijn..
Ex is nu trouwens weer niet aanspreekbaar. Boos omdat ik weiger mijn vriend de deur uit te zetten op het moment dat ex zoon komt brengen of halen. (Ik zou geen respect voor ex hebben als ik "Die wildvreemde man" in mijn huis toeliet op het moment dat HIJ (De Heilige God Zelf) voor mijn deur verscheen.... pfff
Ik hoop dat de gesprekken gisteravond goed zijn gegaan! Hier begint zich ook wat spanning op te bouwen. Heb vrijdag een rechtszaak (de eerste) over de omgang..... Bleh!
Ik heb zelf wel begeleiding via het MW gehad, maar dat was meer om te bekijken of Begeleide Omgang tussen vader & zoon iets voor ons was. Helaas vond vader dat beneden zijn stand en heeft hij daar zoveel stennis geschopt dat ze het niet meer aandurfden..... Nu heb ik a.s. donderdag een gesprek bij Jeugdzorg. Ik verwacht er weinig van. In de praktijk kunnen dat soort instellingen pas iets wezenlijks doen als het al te laat is....('Er is toch nog niets gebeurd mevrouw, waar maakt u zich dan druk over?')
Ik vind mijn ex een grillig, psychisch instabiel en agressief type en ik heb heel veel moeite om ons kindje van amper 2 aan hem toe te vertrouwen..... Nu komt dat ook omdat ik zijn moeder ben en hem alleen maar wil beschermen. Daarom wil ik zo graag de objectieve mening van een "specialist". Maar dat schijnt erg moeilijk te zijn..
Ex is nu trouwens weer niet aanspreekbaar. Boos omdat ik weiger mijn vriend de deur uit te zetten op het moment dat ex zoon komt brengen of halen. (Ik zou geen respect voor ex hebben als ik "Die wildvreemde man" in mijn huis toeliet op het moment dat HIJ (De Heilige God Zelf) voor mijn deur verscheen.... pfff
Ik hoop dat de gesprekken gisteravond goed zijn gegaan! Hier begint zich ook wat spanning op te bouwen. Heb vrijdag een rechtszaak (de eerste) over de omgang..... Bleh!
dinsdag 3 maart 2009 om 10:33
Ben ik dan eindelijk............
Gesprek ging goed!!
We hebben het eerst over zoon zijn niet naar papa willen gehad.
Er is nu wel meer duidelijk. Zoonm heeft daar aangegeven dat hjij de enige in de klas is die de papa en mama niet in 1 huis heeft.En daar heeft hij heel veel moeite mee en hij wil ons ook weer in 1 huis.
Vind het wel sneu voor hem maar ben aan de andere kant blij dat dit het probleem is.
Volgens mij zijn er nog 1 of 2 kinderen met gescheiden ouders. Vanmiddag ga ik het ff met juf bespreken en misschien kunnen ze er ff kort aandacht aan geven in de klas.
Vanmorgen het er ff met zoon over gehad en dit was het idd.
Hem gezegt dat het niet leuk is voor hem dat we niet meer bijelkaar wonen maar ook de voordelen ervan benoemt.2 keer verjaardag, veel opa's en oma's enz.
Zoon was hier(voor nu?) tevreden mee.
Ik denk als ik weet dat er meer kindjes zijn ik dat ook nog ff bespreek met hem zodat hij zich niet meer de uitzondering voelt.
Zou opzich al bijzonder zijn als hij de enige is..........
Misschien eens een verzoekje indienen bij ouders of ze daar wat aan kunnen doen................grapje........
Verder wat over irritaties over en weer gesproken op een hele normale manier!!
Hij had er ook een paar en die waren als ik eerlijk ben terecht.
Ga ik dus wat aan doen.
De irritatie van mij naar hem was dat hij zich niet aan de afspraken over de vakantie verdeling houd en die eenzijdig veranderd zonder overleg.
Ik word dan voor het blok gezet en moet het er maar mee doen....
We zouden de zomervakantie zoveel mogelijk verdelen en nu is de verdeling 1-5..........
Maar goed hij zou er in het vervolg rekening mee houden. we zullen zien.
Verder wat over zoon gesproken over wat hij daar doet en hier, grappige incidenten, wat doen als hij dwars is.........
Kortom een goed gesprek.
Gesprek ging goed!!
We hebben het eerst over zoon zijn niet naar papa willen gehad.
Er is nu wel meer duidelijk. Zoonm heeft daar aangegeven dat hjij de enige in de klas is die de papa en mama niet in 1 huis heeft.En daar heeft hij heel veel moeite mee en hij wil ons ook weer in 1 huis.
Vind het wel sneu voor hem maar ben aan de andere kant blij dat dit het probleem is.
Volgens mij zijn er nog 1 of 2 kinderen met gescheiden ouders. Vanmiddag ga ik het ff met juf bespreken en misschien kunnen ze er ff kort aandacht aan geven in de klas.
Vanmorgen het er ff met zoon over gehad en dit was het idd.
Hem gezegt dat het niet leuk is voor hem dat we niet meer bijelkaar wonen maar ook de voordelen ervan benoemt.2 keer verjaardag, veel opa's en oma's enz.
Zoon was hier(voor nu?) tevreden mee.
Ik denk als ik weet dat er meer kindjes zijn ik dat ook nog ff bespreek met hem zodat hij zich niet meer de uitzondering voelt.
Zou opzich al bijzonder zijn als hij de enige is..........
Misschien eens een verzoekje indienen bij ouders of ze daar wat aan kunnen doen................grapje........
Verder wat over irritaties over en weer gesproken op een hele normale manier!!
Hij had er ook een paar en die waren als ik eerlijk ben terecht.
Ga ik dus wat aan doen.
De irritatie van mij naar hem was dat hij zich niet aan de afspraken over de vakantie verdeling houd en die eenzijdig veranderd zonder overleg.
Ik word dan voor het blok gezet en moet het er maar mee doen....
We zouden de zomervakantie zoveel mogelijk verdelen en nu is de verdeling 1-5..........
Maar goed hij zou er in het vervolg rekening mee houden. we zullen zien.
Verder wat over zoon gesproken over wat hij daar doet en hier, grappige incidenten, wat doen als hij dwars is.........
Kortom een goed gesprek.
dinsdag 3 maart 2009 om 10:59
Ik heb het hele topic doorgelezen en is op sommige punten zooooo herkenbaar..... maar aan de andere kant heeft iedereen natuurlijk weer zijn eigen unieke situatie. Heb zelf behoorlijk veel meegemaakt op dit gebied en zit nog middenin een heftige periode. Zou graag met jullie meepraten maar ben bang dat het te herkenbaar wordt. Is er een manier om als het ware ‘afgeschermd’ te praten hierover? If not, dan moet ik mijn beurt helaas voorbij laten gaan. Risico op herkenning is me wat te groot en aangezien er nog tal van procedures lopen wil ik niet dat ex een kijkje in de keuken kan nemen als het ware….
Succes en sterkte allemaal!!
(we can do it, yes we can
)
Succes en sterkte allemaal!!
(we can do it, yes we can
)
dinsdag 3 maart 2009 om 11:26
dinsdag 3 maart 2009 om 13:31
Hallo,
Nou, ook bij mij is het gesprek gelukkig goed en rustig verlopen. Ex zei dat hij met de hand op zijn hart kon zeggen dat hij niets belastends over mij/mijn moeder had gezegd.
Bep. uitspraken van zoon hebben we besproken en hij heeft verteld hoe dingen zijn gegaan.
Ook vertelde hij dat zoon afgelopen vrijdag bij zijn ouders ronduit brutaal en moeilijk te 'handelen' was (grote mond, de kat geschopt, boos, huilen). Ook toen hij ex daar had getroffen kwam er eerst weinig tot geen reactie.
Ex-schoonmoeder had gezegd dat ze hem nog nooit zo had meegemaakt.
Gisteravond vertelde zoon dat mijn moeder hem slaat en knijpt. Dit is absoluut niet waar, daar durf ik wat om te verwedden.
Ook had hij gisteren op school ruzie gehad met zijn vriendje. Het lijkt er op alsof hij begonnen is, waarop het vriendje hem heeft omgeduwd. Gevolg is dat hij grote schaafplekken op zijn gezicht heeft.
Al met al dus van alle kanten geluiden dat zoon zich behoorlijk onmogelijk gedraagt op het moment. Ook vanochtend weer hetzelfde liedje: zodra hij iets moet doen waar hij geen zin in heeft (aankleden) wordt hij boos en begint hij moeilijk te doen en vervolgens te huilen.
Ik weet niet goed wat ik hiermee aan moet. Het feit bijv. dat hij mij vertelt dat mijn moeder hem slaat en knijpt. Hij weet natuurlijk donders goed dat dit niet echt zo is. Toen ik zei dat ik hier dan wel eens met oma over ging praten (om hem uit de tent te lokken. Meestal geeft hij dan wel toe dat het niet waar was, of zegt hij dat ik juist niet moet gaan praten met de mensen in kwestie), daarop zei hij dit keer: 'Maar als oma zegt dat het niet zo is, dan is het tóch zo gegaan. Ze heeft mij wel geslagen en geknepen!"
Hij vertelt dus heel bewust 'leugens'. En ik weet niet waarom. Aan aandacht heeft meneertje geen gebrek, aan liefde ook niet, dus ik snap niet goed waarom hij dit doet.
Ook weet ik niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Ik vertel hem uiteraard dat hij niet mag jokken, maar hij blijft simpelweg keihard volharden dat hij de waarheid vertelt.
Dit is dus ook zo gegaan met enkele uitspraken waarvan ik had gedacht dat ex hem die influisterde. Ex zweert met de hand op zijn hart dat hij dit niet gedaan heeft.
Ik heb de kinderpsycholoog maar weer eens gebeld. Ze zou me terugbellen. Ex stond er achter dat we met zoon dit traject in gaan. Hij is zelf kind van gescheiden ouders geworden toen hij net 4 was. Zijn moeder had vorige week tegen hem gezegd dat ze in zoon een kopie van hem terugziet: exact hetzelfde gedrag (boos, opvliegerig, niet lief).
En ex is behoorlijk ontspoort later...
Nou, ook bij mij is het gesprek gelukkig goed en rustig verlopen. Ex zei dat hij met de hand op zijn hart kon zeggen dat hij niets belastends over mij/mijn moeder had gezegd.
Bep. uitspraken van zoon hebben we besproken en hij heeft verteld hoe dingen zijn gegaan.
Ook vertelde hij dat zoon afgelopen vrijdag bij zijn ouders ronduit brutaal en moeilijk te 'handelen' was (grote mond, de kat geschopt, boos, huilen). Ook toen hij ex daar had getroffen kwam er eerst weinig tot geen reactie.
Ex-schoonmoeder had gezegd dat ze hem nog nooit zo had meegemaakt.
Gisteravond vertelde zoon dat mijn moeder hem slaat en knijpt. Dit is absoluut niet waar, daar durf ik wat om te verwedden.
Ook had hij gisteren op school ruzie gehad met zijn vriendje. Het lijkt er op alsof hij begonnen is, waarop het vriendje hem heeft omgeduwd. Gevolg is dat hij grote schaafplekken op zijn gezicht heeft.
Al met al dus van alle kanten geluiden dat zoon zich behoorlijk onmogelijk gedraagt op het moment. Ook vanochtend weer hetzelfde liedje: zodra hij iets moet doen waar hij geen zin in heeft (aankleden) wordt hij boos en begint hij moeilijk te doen en vervolgens te huilen.
Ik weet niet goed wat ik hiermee aan moet. Het feit bijv. dat hij mij vertelt dat mijn moeder hem slaat en knijpt. Hij weet natuurlijk donders goed dat dit niet echt zo is. Toen ik zei dat ik hier dan wel eens met oma over ging praten (om hem uit de tent te lokken. Meestal geeft hij dan wel toe dat het niet waar was, of zegt hij dat ik juist niet moet gaan praten met de mensen in kwestie), daarop zei hij dit keer: 'Maar als oma zegt dat het niet zo is, dan is het tóch zo gegaan. Ze heeft mij wel geslagen en geknepen!"
Hij vertelt dus heel bewust 'leugens'. En ik weet niet waarom. Aan aandacht heeft meneertje geen gebrek, aan liefde ook niet, dus ik snap niet goed waarom hij dit doet.
Ook weet ik niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Ik vertel hem uiteraard dat hij niet mag jokken, maar hij blijft simpelweg keihard volharden dat hij de waarheid vertelt.
Dit is dus ook zo gegaan met enkele uitspraken waarvan ik had gedacht dat ex hem die influisterde. Ex zweert met de hand op zijn hart dat hij dit niet gedaan heeft.
Ik heb de kinderpsycholoog maar weer eens gebeld. Ze zou me terugbellen. Ex stond er achter dat we met zoon dit traject in gaan. Hij is zelf kind van gescheiden ouders geworden toen hij net 4 was. Zijn moeder had vorige week tegen hem gezegd dat ze in zoon een kopie van hem terugziet: exact hetzelfde gedrag (boos, opvliegerig, niet lief).
En ex is behoorlijk ontspoort later...
dinsdag 3 maart 2009 om 13:50
Hoi,
@Dertigmin
Er staat al wel iets op papier ja, in een convenant maar dat is me te vaag en ex legt het constant op een andere manier uit. Als we naar de letterlijke tekst kijken heeft zoon "in de weekends omgang met zijn vader waarin de moeder in beginsel aanwezig zal zijn"
(Vanwege geestelijke gezondheid vader.)
Hiermee is de rust verre van teruggekeerd en dus wil ik nu duidelijkere afspraken via de rechter en (als het enigszins kan) een onderzoek door de Raad..... Ik weet het, wat háál ik mezelf op de hals, maar ik weet ook niet wat ik anders moet... Zoon bij vader weghouden is m.i. geen optie.
Wat goed, Yaya dat je dat gesprek met je ex hebt gevoerd en wat vreselijk lastig dat je zoon zich op dit moment zo gedraagt...Misschien een idee (als je moeder dat aankan) om een driegesprek met haar erbij te voeren. Misschien dat hij, als hij je moeder direct in de ogen moet kijken, wel toegeeft dat hij gelogen heeft...Hoe moeilijk ook. Des te langer hij erin blijft hangen.....des te moeilijker wordt het voor hem om het toe te geven.
Het is in ieder geval fijn dat jij en ex het er (op dit moment) over eens zijn dat een kinderpsych gewenst is.
Als je ex dit soort uitspraken niet gedaan heeft vraag ik me alleen af waarom je zoon zegt van wel.... Wat wil hij daarmee bereiken? Is dat een vreemde manier om loyaliteit naar zijn vader te tonen?
Lastig hoor!
Ik zit hier nu op mijn werk maar kan me totaal niet concentreren. Misselijk door de zwangerschap en potentiele vragen van de rechter spoken ook steeds door mijn hoofd... pFF!
@Dertigmin
Er staat al wel iets op papier ja, in een convenant maar dat is me te vaag en ex legt het constant op een andere manier uit. Als we naar de letterlijke tekst kijken heeft zoon "in de weekends omgang met zijn vader waarin de moeder in beginsel aanwezig zal zijn"
(Vanwege geestelijke gezondheid vader.)
Hiermee is de rust verre van teruggekeerd en dus wil ik nu duidelijkere afspraken via de rechter en (als het enigszins kan) een onderzoek door de Raad..... Ik weet het, wat háál ik mezelf op de hals, maar ik weet ook niet wat ik anders moet... Zoon bij vader weghouden is m.i. geen optie.
Wat goed, Yaya dat je dat gesprek met je ex hebt gevoerd en wat vreselijk lastig dat je zoon zich op dit moment zo gedraagt...Misschien een idee (als je moeder dat aankan) om een driegesprek met haar erbij te voeren. Misschien dat hij, als hij je moeder direct in de ogen moet kijken, wel toegeeft dat hij gelogen heeft...Hoe moeilijk ook. Des te langer hij erin blijft hangen.....des te moeilijker wordt het voor hem om het toe te geven.
Het is in ieder geval fijn dat jij en ex het er (op dit moment) over eens zijn dat een kinderpsych gewenst is.
Als je ex dit soort uitspraken niet gedaan heeft vraag ik me alleen af waarom je zoon zegt van wel.... Wat wil hij daarmee bereiken? Is dat een vreemde manier om loyaliteit naar zijn vader te tonen?
Lastig hoor!
Ik zit hier nu op mijn werk maar kan me totaal niet concentreren. Misselijk door de zwangerschap en potentiele vragen van de rechter spoken ook steeds door mijn hoofd... pFF!
dinsdag 3 maart 2009 om 14:13
Dames, ik al zo even terug lezen wat er allemaal door jullie getypt is, maar zouden jullie eens naar mijn topic op geld en recht willen kijken, en jullie licht daarop willen laten schijnen? Kreeg net een brief van ex zijn advocaat en weet niet zo goed wat ik daarmee moet, topic heet ex weigert te betalen..
Ik kom zo terug om hier bij te lezen, mn hoofd staat er op dit moment niet zo naar..
Ik kom zo terug om hier bij te lezen, mn hoofd staat er op dit moment niet zo naar..
dinsdag 3 maart 2009 om 14:15
Wat leuk: Ben je zwanger?
Heb je het verweer van je ex al gelezen? Ik neem aan dat jij eisende partij bent? Mijn tip is om dat heel vaak te doen. Dat haalt de scherpe kantjes er van af. Heb je al eens bij de rechter gestaan? In het begin is het even apart, maar het is gewoon heel zakelijk.
@Yaya
Jeetje wat vervelend zeg. Ik heb hier totaal geen ervaring mee. Wel dat Draak soms iets opklopt en dan is idd mijn tegenvraag ook: Ik bel papa/oma/opa wel even om te vragen of dat klopt en Draak komt er dan heul heul snel op terug.
Miss moet je ook een beetje geduld hebben. Het is ook niet zo lang geleden toch? Sommige kinderen hebben iets meer tijd nodig. En idd de voordelen benoemen helpt altijd erg goed. En vooral laten zien dat jij gelukkig bent.
Heb je het verweer van je ex al gelezen? Ik neem aan dat jij eisende partij bent? Mijn tip is om dat heel vaak te doen. Dat haalt de scherpe kantjes er van af. Heb je al eens bij de rechter gestaan? In het begin is het even apart, maar het is gewoon heel zakelijk.
@Yaya
Jeetje wat vervelend zeg. Ik heb hier totaal geen ervaring mee. Wel dat Draak soms iets opklopt en dan is idd mijn tegenvraag ook: Ik bel papa/oma/opa wel even om te vragen of dat klopt en Draak komt er dan heul heul snel op terug.
Miss moet je ook een beetje geduld hebben. Het is ook niet zo lang geleden toch? Sommige kinderen hebben iets meer tijd nodig. En idd de voordelen benoemen helpt altijd erg goed. En vooral laten zien dat jij gelukkig bent.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
dinsdag 3 maart 2009 om 14:23
Augustus,
Pfffff, in wat een moeilijke situatie zit je zeg! Kan me voorstellen dat je vreselijk opziet tegen de komende rechtszaak. Is het niet mogelijk om bijv. een bezoekregeling met je ex af te spreken waarbij er bezoek is onder toezicht van een deskundige. Dus dat jij er zelf niet bij hoeft te zijn? Dat lijkt me allesbehalve prettig. Maar misschien als er een professioneel, onafhankelijk iemand bij aanwezig is, dat dat wat rust creeërt? Heb je enig idee of je ex hiervoor open staat?
Wat mijn zoontje betreft: misschien wel een goed idee ja, om hem eens met mijn moeder te confronteren in een 3-gesprek, waarbij ik hem vraag naar zijn uitspraken. Ja, dat zal vervelend voor hem zijn, maar misschien is het wel een manier waarbij het bij hem doordringt dat dit gedrag niet kan.
Toen ik hem vanochtend - na het tel.gesprek met ex gisteravond - bijv. vertelde dat ik had gehoord dat hij de kat van mijn schoonouders vorige weeg geschopt had en vroeg naar het waarom - toen zei hij dat hij dat gedaan had omdat hij boos was. Maar hij kon niet zeggen waarom hij boos was. Wél vroeg hij hoe ik dit wist. Ik zei dat ik dit had gehoord (niet van wie) en zei erbij dat moeders nu eenmaal altijd alles horen (om hem een beetje het idee te geven dat als hij dergelijke dingen doet/zegt, dat dit altijd uitkomt en bij mij komt). Hij werd wederom boos en vond het niet leuk dat ik dit wist.
Ik hoop dat die kinderpsych gauw terugbelt. Zou het prettig vinden om hier wat begeleiding in te krijgen want ik kan én niet plaatsen waarom hij dit doet én ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Pfffff, in wat een moeilijke situatie zit je zeg! Kan me voorstellen dat je vreselijk opziet tegen de komende rechtszaak. Is het niet mogelijk om bijv. een bezoekregeling met je ex af te spreken waarbij er bezoek is onder toezicht van een deskundige. Dus dat jij er zelf niet bij hoeft te zijn? Dat lijkt me allesbehalve prettig. Maar misschien als er een professioneel, onafhankelijk iemand bij aanwezig is, dat dat wat rust creeërt? Heb je enig idee of je ex hiervoor open staat?
Wat mijn zoontje betreft: misschien wel een goed idee ja, om hem eens met mijn moeder te confronteren in een 3-gesprek, waarbij ik hem vraag naar zijn uitspraken. Ja, dat zal vervelend voor hem zijn, maar misschien is het wel een manier waarbij het bij hem doordringt dat dit gedrag niet kan.
Toen ik hem vanochtend - na het tel.gesprek met ex gisteravond - bijv. vertelde dat ik had gehoord dat hij de kat van mijn schoonouders vorige weeg geschopt had en vroeg naar het waarom - toen zei hij dat hij dat gedaan had omdat hij boos was. Maar hij kon niet zeggen waarom hij boos was. Wél vroeg hij hoe ik dit wist. Ik zei dat ik dit had gehoord (niet van wie) en zei erbij dat moeders nu eenmaal altijd alles horen (om hem een beetje het idee te geven dat als hij dergelijke dingen doet/zegt, dat dit altijd uitkomt en bij mij komt). Hij werd wederom boos en vond het niet leuk dat ik dit wist.
Ik hoop dat die kinderpsych gauw terugbelt. Zou het prettig vinden om hier wat begeleiding in te krijgen want ik kan én niet plaatsen waarom hij dit doet én ik weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan.
dinsdag 3 maart 2009 om 16:29
Pff Yaya, moeilijk hoor!
Ja Dertigmin, ik ben zwanger....dacht dat ik dat in mijn 'voorstelpost' had gezegd maar oke... Maakt niet uit. Ik ben ook nog maar kort zwanger (7 weken) het kan alle kanten opgaan en ben nu vooral misselijk en moe!
Ja...dat verweerschrift. Heel fijn, maar mijn ex heeft een haaibaai-advocaat die allerlei leuke trucjes in de strijd gooit zoals: Het verweerschrift een dag voor de rechtszaak naar mijn advocaat opsturen zodat het nooit meer op tijd door ons gelezen kan worden... Daar kan ik echt ZO boos om worden. Mijn advocaat maakt zich er niet druk om. Die zegt dat ik sterk sta en van mijn eigen kracht en eisen uit moet gaan, maar toch. Misschien sla ik wel stijl achterover als ik in de rechtszaal hoor wat hij allemaal eist.
Dit is trouwens de eerste keer dat het echt tot een zaak is gekomen dus ik vind het erg spannend en eng!
Ga mijn vriend vanavond maar even de 'advocaat van de duivel' laten spelen (Als ik het aankan).
Ik denk dat begeleiding van een deskundige bij de omgang tussen vader ^& zoon idd het beste is yaya maar ik denk ook dat het heel moeilijk gaat worden om dat voor elkaar te krijgen. Mijn ervaring is dat er maar weinig instanties zijn die hier echt tijd en energie in willen steken en dat een rechter een kind, als het volgens hem/haar maar 'even' kan altijd "gewoon" naar zijn vader wil laten gaan.
Mijn ex wil ook steeds iets anders. Dan weer "Wijziging hoofdverblijfplaats", dan weer "Co-ouderschap" dan weer "2 dagen in de week" dan weer "Zoveel mogelijk met mama en papa samen doen want dat is goed voor hem"
Geen idee dus wat hij vrijdag weer wil.....
Ik weet in ieder geval dat ik 1 ding niet wil: Mediation. Op zich een mooi instrument, maar bij ons werkt het totaal niet. We hebben al gesprekken gehad bij zijn behandelaar en dan gaat ie alleen maar zitten schelden op mijn nieuwe vriend en roepen
"Als ze nou gewoon niet was weggegaan hadden we al deze problemen niet gehad"...... Zelfs zijn behandelaar vind het jammer dat hij geen enkele kans grijpt die hem wordt geboden..
Goed, ga nu eens even het topic van Maroon lezen x
Ja Dertigmin, ik ben zwanger....dacht dat ik dat in mijn 'voorstelpost' had gezegd maar oke... Maakt niet uit. Ik ben ook nog maar kort zwanger (7 weken) het kan alle kanten opgaan en ben nu vooral misselijk en moe!
Ja...dat verweerschrift. Heel fijn, maar mijn ex heeft een haaibaai-advocaat die allerlei leuke trucjes in de strijd gooit zoals: Het verweerschrift een dag voor de rechtszaak naar mijn advocaat opsturen zodat het nooit meer op tijd door ons gelezen kan worden... Daar kan ik echt ZO boos om worden. Mijn advocaat maakt zich er niet druk om. Die zegt dat ik sterk sta en van mijn eigen kracht en eisen uit moet gaan, maar toch. Misschien sla ik wel stijl achterover als ik in de rechtszaal hoor wat hij allemaal eist.
Dit is trouwens de eerste keer dat het echt tot een zaak is gekomen dus ik vind het erg spannend en eng!
Ga mijn vriend vanavond maar even de 'advocaat van de duivel' laten spelen (Als ik het aankan).
Ik denk dat begeleiding van een deskundige bij de omgang tussen vader ^& zoon idd het beste is yaya maar ik denk ook dat het heel moeilijk gaat worden om dat voor elkaar te krijgen. Mijn ervaring is dat er maar weinig instanties zijn die hier echt tijd en energie in willen steken en dat een rechter een kind, als het volgens hem/haar maar 'even' kan altijd "gewoon" naar zijn vader wil laten gaan.
Mijn ex wil ook steeds iets anders. Dan weer "Wijziging hoofdverblijfplaats", dan weer "Co-ouderschap" dan weer "2 dagen in de week" dan weer "Zoveel mogelijk met mama en papa samen doen want dat is goed voor hem"
Geen idee dus wat hij vrijdag weer wil.....
Ik weet in ieder geval dat ik 1 ding niet wil: Mediation. Op zich een mooi instrument, maar bij ons werkt het totaal niet. We hebben al gesprekken gehad bij zijn behandelaar en dan gaat ie alleen maar zitten schelden op mijn nieuwe vriend en roepen
"Als ze nou gewoon niet was weggegaan hadden we al deze problemen niet gehad"...... Zelfs zijn behandelaar vind het jammer dat hij geen enkele kans grijpt die hem wordt geboden..
Goed, ga nu eens even het topic van Maroon lezen x
dinsdag 3 maart 2009 om 16:36
Waarschijnlijk helemaal overheen gelezen. Maar Gefelciteerd. Geweldig voor jullie!
Ik zou toch proberen om het verweerschrift van te voren te lezen. Volgens mij is het ook zo dat de spullen voor de rechtbank 10 werkdagen van te voren bij de rechtbank moeten zijn dus miss kan jouw advocaat ze daar al krijgen?
Wat is jouw eis dan? En wat is zijn tegen-eis? Weer wijziging van de hoofdverblijfplaats? Of co-ouderschap of gewoon een weekendregeling?
Heb je trouwens wel zaken zwart op wit ten aanzien van zijn gesteldheid? (Laat ik het zo maar even noemen
Mediation gaat niet lukken als er geen wederzijdsrespect is, maar het kan zijn dat de rechter dit toch probeert er doorheen te krijgen. Je staat er dan een stuk slechter op voor de rechtbank als je dit weigert.
Pffffff, klote hoor.
Ik zou toch proberen om het verweerschrift van te voren te lezen. Volgens mij is het ook zo dat de spullen voor de rechtbank 10 werkdagen van te voren bij de rechtbank moeten zijn dus miss kan jouw advocaat ze daar al krijgen?
Wat is jouw eis dan? En wat is zijn tegen-eis? Weer wijziging van de hoofdverblijfplaats? Of co-ouderschap of gewoon een weekendregeling?
Heb je trouwens wel zaken zwart op wit ten aanzien van zijn gesteldheid? (Laat ik het zo maar even noemen
Mediation gaat niet lukken als er geen wederzijdsrespect is, maar het kan zijn dat de rechter dit toch probeert er doorheen te krijgen. Je staat er dan een stuk slechter op voor de rechtbank als je dit weigert.
Pffffff, klote hoor.
Wie zonder zonde is gooie de eerste steen
dinsdag 3 maart 2009 om 16:43
Ja ik weet het, maar ik wil toch wel aantonen dat ik er op zich voor open sta, maar dat ik denk dat het geen zin heeft. (Mede dankzij de vruchteloze gesprekken die er al geweest zijn).
Lastig.
Mijn eis: Een onderzoek van de Raad naar zijn 'belastbaarheid' mbt onze zoon en op proef 1 dag i/d 2 weken (Het liefst onder begeleiding, daar ga ik wel voor pleiten, maar ik vrees dat men dat grote onzin vind).
Zijn eis,...... geen idee?
Heb alleen zwart op wit dat "Wegens geestelijke gesteldheid vader" ik bij de bezoeken aanwezig blijf. Echter: door zijn reactie op mij is dit bijna onmogelijk. Dat verzand hij in bittere kwaadheid of extreem verdriet en heeft absoluut geen oog meer voor ons kindje...
Ex weigert natuurlijk openheid van zaken te geven over zijn "gesteldheid", zowel naar de rechtbank als naar mij, jeugdzorg, MW etc. Hij hoeft dit ook niet te doen, geloof ik. Alleen wordt zijn weigering wel meegenomen in de beslissing.
Volgens mijn advocaat is het allemaal niet zo belangrijk maar ik ga er toch maar op aandringen dat ik dat verweerschrift te zien krijg.
Enne....Dankjewel voor de felicitatie! Hoop dat ik geen spuugzakje nodig heb in de rechtszaal.....
Lastig.
Mijn eis: Een onderzoek van de Raad naar zijn 'belastbaarheid' mbt onze zoon en op proef 1 dag i/d 2 weken (Het liefst onder begeleiding, daar ga ik wel voor pleiten, maar ik vrees dat men dat grote onzin vind).
Zijn eis,...... geen idee?
Heb alleen zwart op wit dat "Wegens geestelijke gesteldheid vader" ik bij de bezoeken aanwezig blijf. Echter: door zijn reactie op mij is dit bijna onmogelijk. Dat verzand hij in bittere kwaadheid of extreem verdriet en heeft absoluut geen oog meer voor ons kindje...
Ex weigert natuurlijk openheid van zaken te geven over zijn "gesteldheid", zowel naar de rechtbank als naar mij, jeugdzorg, MW etc. Hij hoeft dit ook niet te doen, geloof ik. Alleen wordt zijn weigering wel meegenomen in de beslissing.
Volgens mijn advocaat is het allemaal niet zo belangrijk maar ik ga er toch maar op aandringen dat ik dat verweerschrift te zien krijg.
Enne....Dankjewel voor de felicitatie! Hoop dat ik geen spuugzakje nodig heb in de rechtszaal.....
