Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
dinsdag 24 april 2018 om 07:47
Ook weer herkenbaar hoor RégineFilange. Vroeger kon ik ook echt van die zenuwachtige kriebels krijgen als je dan bijvoorbeeld op vakantie ging of een ander uitstapje.
Maar dat gevoel heb ik niet meer.. het zal ook zeker wel met ouder worden temaken hebben maar ik mis het wel.
Ik voel me daarentegen wel sterker, maar gelukkiger? Nee... Ik hoop wel dat ik dat gevoel weer terug krijg, echt ergens naar uit kunnen kijken! Weer die kriebels van ergens zin in hebben. Het heeft ook allemaal best wat stil gestaan de laatste jaren, wat ook zeker meespeelt.
Maar dat gevoel heb ik niet meer.. het zal ook zeker wel met ouder worden temaken hebben maar ik mis het wel.
Ik voel me daarentegen wel sterker, maar gelukkiger? Nee... Ik hoop wel dat ik dat gevoel weer terug krijg, echt ergens naar uit kunnen kijken! Weer die kriebels van ergens zin in hebben. Het heeft ook allemaal best wat stil gestaan de laatste jaren, wat ook zeker meespeelt.
dinsdag 24 april 2018 om 11:37
Ja dat van die zenuwachtige kriebels mis ik ook heel erg. Snap precies wat jullie bedoelen! Niks boeit mij eigk ook niet meer.
Ik heb het trouwens ook met relaties. Vroeger toen ik echt in het begin van de puberteit was, kon ik echt tot over Mn oren verliefd op iemand zijn.
En ik weet niet of anderen mensen zich hierin herkennen? Maar ik voel dus helemaal nooit meer verliefdheid. Het lijkt wel of ik dat gewoon helemaal niet meer kan en dat ik heel vlak ben in al mijn emoties. Nu vraag ik mij serieus af of ik gewoon maar voor een man moet gaan, die ik enigszins ‘leuk’ vind? Omdat ik bang ben dat ik die emoties helemaa niet meer heb. Ik ben zo vlak in alles. Herkent iemand dit?
Ik heb het trouwens ook met relaties. Vroeger toen ik echt in het begin van de puberteit was, kon ik echt tot over Mn oren verliefd op iemand zijn.
En ik weet niet of anderen mensen zich hierin herkennen? Maar ik voel dus helemaal nooit meer verliefdheid. Het lijkt wel of ik dat gewoon helemaal niet meer kan en dat ik heel vlak ben in al mijn emoties. Nu vraag ik mij serieus af of ik gewoon maar voor een man moet gaan, die ik enigszins ‘leuk’ vind? Omdat ik bang ben dat ik die emoties helemaa niet meer heb. Ik ben zo vlak in alles. Herkent iemand dit?
dinsdag 24 april 2018 om 12:28
Yep, heb hetzelfde Filipa... heb een tijdje gedate met een man waarmee het echt wel klikte, maar ik miste een bepaald gevoel... En ik weet inderdaad ook niet of ik dus dat verliefde gevoel niet meer ga krijgen en ik dus moet gaan voor meer vriendschappelijk.
Maar het voelt dan alsof ik settle for less en dat wil ik niet.
Nu heb ik ook al een hele tijd weinig grote dingen gehad om naar uit te kijken(financieel helaas niet breed), kan stiekem echt jaloers zijn op mensen die een vakantie aan het plannen zijn of nieuwe meubels uitzoeken voor hun huis bijvoorbeeld. Waarbij je dan die sprankel ziet in hun ogen.
Oei... Dat is wel even heel eerlijk. Ik wil ook niet aan dat gevoel toegeven eigenlijk. Wil het topic ook niet te depri maken.
Sorry, heb een beetje een dip vandaag
Maar het voelt dan alsof ik settle for less en dat wil ik niet.
Nu heb ik ook al een hele tijd weinig grote dingen gehad om naar uit te kijken(financieel helaas niet breed), kan stiekem echt jaloers zijn op mensen die een vakantie aan het plannen zijn of nieuwe meubels uitzoeken voor hun huis bijvoorbeeld. Waarbij je dan die sprankel ziet in hun ogen.
Oei... Dat is wel even heel eerlijk. Ik wil ook niet aan dat gevoel toegeven eigenlijk. Wil het topic ook niet te depri maken.
Sorry, heb een beetje een dip vandaag
dinsdag 24 april 2018 om 14:09
Heb in de loop der jaren ook een paar assertiviteitstrainingen gedaan, 2 of 3 of zo. Omdat ik dat wilde of omdat bijvoorbeeld een leidinggevende wilde dat ik een dergelijke training volgde (heb wel eens gehoord dat ik nogal 'timide' was). Qua inhoud/opzet van de training kwam het overeen met wat Kwebbeltje91 aangaf. Maar om nou te zeggen dat ik er veel aan had, mwah. Assertiviteit is wel wat vooruit gegaan en heb een aantal inzichten opgedaan, verder had ik er niet echt veel baat bij. Ik durf nog lang niet altijd wat te zeggen; hoeft ook niet, maar wil het wel graag in bepaalde situaties.
Het heeft bij mij ook te maken dat ik wel vrij gesloten ben, zal (lang) niet altijd het achterste van mijn tong laten zien, mijn mening uiten, zeggen wat ik vind. Kan wel over van alles en nog wat babbelen als ik goed gestemd ben, maar als ik in mijn eigen wereld zit, dan praat ik weinig en al helemaal over wat ik belangrijk vind. Heb in de achterliggende jaren verschillende therapieën gevolgd. Het zorgt wel voor inzichten, maar concrete resultaten zijn er (nog) niet.
In this mad house we must all survive
dinsdag 24 april 2018 om 14:09
Met vlagen heb ik ook nostalgische buien, kan dan echt terugverlangen naar een bepaalde periode in mijn leven of plaats waar ik geweest ben en waar ik goede herinneringen aan heb. Bijvoorbeeld het onbekommerde tijdens vakanties, naar opa en oma op de boerderij toe gaan en daar blijven logeren, helpen met allerlei klusjes, dieren voeren en zo.
Mijn ouders hadden en hebben aardig wat huisdieren en ik vond het erg leuk om buiten bezig te zijn, om bij de dieren te zijn - ik voelde me daar prettig bij, kon en kan er nog steeds bij tot rust komen. Heb nu zelf ook een aantal huisdieren en kan daar echt van genieten.
Mijn jeugd is niet altijd even positief geweest. Mijn ouders hadden geregeld (flinke) ruzie en dit kon ik me heel erg aantrekken, voelde heel erg de (onderhuidse) spanning. Op zowel de basisschool als de middelbare school ben ik gepest. Ik denk dat dit mede de oorzaak is - naast dat ik al niet zo'n prater ben - dat ik het erg lastig vind om te praten over wat voor mij belangrijk is. Ik werd telkens teleurgesteld.
Vriendschappen vind ik erg lastig, nog steeds. Heb wel een paar vriendinnen, de een wat dichter bij dan de ander, maar loop er telkens tegenaan dat ik niet open kan zijn, maar dat ik ook niet de steun kan vragen/krijgen die ik nodig heb.
Het volwassen worden valt me ook op sommige momenten tegen, het is niet wat ik er van verwacht heb.
Mijn ouders hadden en hebben aardig wat huisdieren en ik vond het erg leuk om buiten bezig te zijn, om bij de dieren te zijn - ik voelde me daar prettig bij, kon en kan er nog steeds bij tot rust komen. Heb nu zelf ook een aantal huisdieren en kan daar echt van genieten.
Mijn jeugd is niet altijd even positief geweest. Mijn ouders hadden geregeld (flinke) ruzie en dit kon ik me heel erg aantrekken, voelde heel erg de (onderhuidse) spanning. Op zowel de basisschool als de middelbare school ben ik gepest. Ik denk dat dit mede de oorzaak is - naast dat ik al niet zo'n prater ben - dat ik het erg lastig vind om te praten over wat voor mij belangrijk is. Ik werd telkens teleurgesteld.
Vriendschappen vind ik erg lastig, nog steeds. Heb wel een paar vriendinnen, de een wat dichter bij dan de ander, maar loop er telkens tegenaan dat ik niet open kan zijn, maar dat ik ook niet de steun kan vragen/krijgen die ik nodig heb.
Het volwassen worden valt me ook op sommige momenten tegen, het is niet wat ik er van verwacht heb.
In this mad house we must all survive
dinsdag 24 april 2018 om 14:12
Wij gaan ergens dit jaar waarschijnlijk naar de Efteling. Vroeger was dat het toppunt, nu kan ik bijna alleen maar bezwaren zien (is het druk, gaan we de auto of het OV, wat is minder kut) en dat euforische gevoel van dat je erheen gaat heb ik ook al bijna niet meer.
Nou als je je niet meer kan verheugen op de Efteling, dan ben je écht diep gezonken hoor.
Nou als je je niet meer kan verheugen op de Efteling, dan ben je écht diep gezonken hoor.
dinsdag 24 april 2018 om 14:20
Op vakantie gaan is bij ons ook iets. Kan me daar vooraf soms wel druk om maken. Waar gaan we naartoe? Hoe lang? Wat nemen we mee? Hoe ziet de accommodatie eruit? Wat wordt het weer? Wat gaan we doen?
Mensen vragen ons wel eens of we op vakantie gaan. Nou, voorlopig niet... Vind het thuis ook wel prima. We zitten trouwens nu met de dieren (al bedoel ik positief). Ik zorg daar met liefde voor en vind het lastig om de zorg ervoor los te laten zolang we op vakantie zijn.
Met de jaren lijkt het steeds meer de tendens te zijn om zo lang mogelijk, zo vaak mogelijk en zo ver weg mogelijk op vakantie te gaan. Terwijl man en ik het liefst - als we al op vakantie gaan - zo dichtbij mogelijk (in Nederland), niet al te lang (max een week) en zo min mogelijk (de laatste keer was jaren geleden een weekendje weg). Ben altijd weer blij als ik thuis ben en in mijn eigen bed slaap.
Mensen vragen ons wel eens of we op vakantie gaan. Nou, voorlopig niet... Vind het thuis ook wel prima. We zitten trouwens nu met de dieren (al bedoel ik positief). Ik zorg daar met liefde voor en vind het lastig om de zorg ervoor los te laten zolang we op vakantie zijn.
Met de jaren lijkt het steeds meer de tendens te zijn om zo lang mogelijk, zo vaak mogelijk en zo ver weg mogelijk op vakantie te gaan. Terwijl man en ik het liefst - als we al op vakantie gaan - zo dichtbij mogelijk (in Nederland), niet al te lang (max een week) en zo min mogelijk (de laatste keer was jaren geleden een weekendje weg). Ben altijd weer blij als ik thuis ben en in mijn eigen bed slaap.
In this mad house we must all survive
dinsdag 24 april 2018 om 17:35
Ik ga begin Juni met mijn moeder een midweek weg. Ze kwam daar gisteren ineens mee. Er zijn aanbiedingen van HEMA voor Landal. Vaak is mijn 1e gedachte: Nee he, alsjeblieft zeg! Dan kraak ik haar idee ook helemaal af. Vorig jaar ben ik niet gegaan, geen zin. Maar nu denk ik: er zijn zoveel plekken in NL waar ik niet of bijna nooit kom. Woon overal best ver vandaan. Als je daar in de buurt logeert heb je meer tijd. En ik heb dringend een paar nieuwe zomerbroeken nodig. Daar heb je weer andere winkels dan hier. Maar een midweek is lang zat voor mij.
dinsdag 24 april 2018 om 17:46
Ik lees mee! Ik heb zojuist een gesprek gehad met mijn manager en ik ga promitie maken (jeej!) maaaaar op dit moment kom ik erg 'timide' over en toon ik niet veel interesse in collega's dus heeft hij een assertiviteitstraining aanbevolen. Mijn reactie hierop was eigenlijk dat ik er niet zo in geloof. Ik ben immers gewoon wie ik ben en mezelf anders voordoen omdat ik timide overkom vind ik ook zo raar.. Ik doe mijn werk uiteindelijk goed (anders maak je geen promotie :p). Maar anderzijds wil ik niet mijn glazen ingooien voor eventuele verdere stappen in mijn carrière duss ben erg benieuwd naar de ervaringen van anderen.
woensdag 25 april 2018 om 00:55
Ik heb het ook gedaan. Alleen het heeft mij niet veranderdhoii schreef: ↑24-04-2018 17:46Ik lees mee! Ik heb zojuist een gesprek gehad met mijn manager en ik ga promitie maken (jeej!) maaaaar op dit moment kom ik erg 'timide' over en toon ik niet veel interesse in collega's dus heeft hij een assertiviteitstraining aanbevolen. Mijn reactie hierop was eigenlijk dat ik er niet zo in geloof. Ik ben immers gewoon wie ik ben en mezelf anders voordoen omdat ik timide overkom vind ik ook zo raar.. Ik doe mijn werk uiteindelijk goed (anders maak je geen promotie :p). Maar anderzijds wil ik niet mijn glazen ingooien voor eventuele verdere stappen in mijn carrière duss ben erg benieuwd naar de ervaringen van anderen.
woensdag 25 april 2018 om 08:14
Dank! Misschien moet ik het ook gewoon doen en er open voor staan. Ik denk alleen wel dat het niet veel nut heeft, omdat ik zelf geen problemen ervaar met mijn introvert zijn. maar goed dan heb ik in ieder geval wel laten zien dat ik ervoor open sta.
woensdag 25 april 2018 om 10:50
Vriendschappen, praat me er niet van... Wel fijn dat je vriendinnen hebt. Bij mij zijn de meeste vriendschappen over gegaan.Zijdehoentje schreef: ↑24-04-2018 14:09
Vriendschappen vind ik erg lastig, nog steeds. Heb wel een paar vriendinnen, de een wat dichter bij dan de ander, maar loop er telkens tegenaan dat ik niet open kan zijn, maar dat ik ook niet de steun kan vragen/krijgen die ik nodig heb.
Het volwassen worden valt me ook op sommige momenten tegen, het is niet wat ik er van verwacht heb.
Ik snap dat levens veranderen maar ik had gehoopt dat er bij mij ook nieuwe mensen/mogelijkheden voor in de plaats waren gekomen en dat is nog niet het geval en dat voelt soms wrang. (Ik stel me er wel voor open en het laatste jaar zijn er zeker dingen veranderd maar vind het erg langzaam/moeizaam gaan)
Ik ben sommige mensen ook gewoon ontgroeid, heb zelfs geen zin meer om sommige mensen tegen te komen. Zou het liefst helemaal opnieuw beginnen en daar ben ik ook mee bezig maar dat heeft veel tijd nodig merk ik.
woensdag 25 april 2018 om 11:12
Ik weet ook met mijn verstand dat mensen en levens nu eenmaal veranderen. Maar gevoelsmatig vind ik het lastig. Dan denk ik: waarom moet iets dat leuk is veranderen? Bij de meeste mensen komen er nieuwe vriendschappen voor terug. Bij mij is het nauwelijks gelukt. De standaard tips van op clubjes, verenigingen gaan werken wat dat betreft niet bij mij. Mensen zoals ik, daar lijken er zo weinig van te zijn in real life. Hebben jullie ook vaak het gevoel (gehad) het 5e wiel aan de wagen te zijn?
woensdag 25 april 2018 om 11:28
Zit ondertussen nog even verder te denken over de vriendschappen die ik heb en waardoor het komt dat ik me niet helemaal open kan stellen. Ik heb zo ongeveer vier vriendinnen.
Drie vriendinnen wonen in de regio. Twee ervan zijn van ongeveer mijn leeftijd en hebben jonge kinderen. Ze hebben het druk, druk, druk (want 'tja, de kinderen hè?'). Als we een keer willen afspreken, zit er veel tijd tussen afspreken en de daadwerkelijke afspraak. Ik wil niet zeggen dat altijd alles à la minute moet, maar vind het erg opvallend en soms wel teleurstellend. Ook omdat vaak afspraken bij de ander zijn, omdat ze de reisafstand (hooguit 20 minuten met de auto) te ver vinden. Ze vinden het ogenschijnlijk wel normaal dat ik telkens hun kant op ga. Heb wel eens voorgesteld om mijn kant op te komen, maar dat wordt dan regelmatig afgewezen.
Dit zet me allemaal aan het denken. Het contact op zich is redelijk goed, maar merk toch dat we qua invulling van onze levens (wel/geen kinderen bijvoorbeeld) min of meer tussen ons in staat.
Een andere vriendin woont wat verder weg en ondanks dat we niet vaak afspreken, voelt het als vanouds als we elkaar weer zien. Dan is er oprecht wederzijdse interesse voor elkaars leven, hobby's, andere dingen. Dan is het echt gezellig en leuk!
Drie vriendinnen wonen in de regio. Twee ervan zijn van ongeveer mijn leeftijd en hebben jonge kinderen. Ze hebben het druk, druk, druk (want 'tja, de kinderen hè?'). Als we een keer willen afspreken, zit er veel tijd tussen afspreken en de daadwerkelijke afspraak. Ik wil niet zeggen dat altijd alles à la minute moet, maar vind het erg opvallend en soms wel teleurstellend. Ook omdat vaak afspraken bij de ander zijn, omdat ze de reisafstand (hooguit 20 minuten met de auto) te ver vinden. Ze vinden het ogenschijnlijk wel normaal dat ik telkens hun kant op ga. Heb wel eens voorgesteld om mijn kant op te komen, maar dat wordt dan regelmatig afgewezen.
Dit zet me allemaal aan het denken. Het contact op zich is redelijk goed, maar merk toch dat we qua invulling van onze levens (wel/geen kinderen bijvoorbeeld) min of meer tussen ons in staat.
Een andere vriendin woont wat verder weg en ondanks dat we niet vaak afspreken, voelt het als vanouds als we elkaar weer zien. Dan is er oprecht wederzijdse interesse voor elkaars leven, hobby's, andere dingen. Dan is het echt gezellig en leuk!
In this mad house we must all survive
donderdag 26 april 2018 om 13:30
Dat vind ik niet hoor. Ik vind het een pretpark voor kinderen en ik vind het voor mezelf niet meer dan normaal dat ik daar totaal geen behoefte meer aan heb.RégineFilange schreef: ↑24-04-2018 14:12Wij gaan ergens dit jaar waarschijnlijk naar de Efteling. Vroeger was dat het toppunt, nu kan ik bijna alleen maar bezwaren zien (is het druk, gaan we de auto of het OV, wat is minder kut) en dat euforische gevoel van dat je erheen gaat heb ik ook al bijna niet meer.
Nou als je je niet meer kan verheugen op de Efteling, dan ben je écht diep gezonken hoor.
donderdag 26 april 2018 om 13:37
Nou ja 5 jaar geleden was ik ook al volwassen en kon ik er nog wel heel enthousiast over worden.
Ik zou het heel jammer vinden als ik dat nu kwijtgeraakt ben, ik heb de Efteling mijn hele leven geweldig gevonden. En het is niet alleen voor kinderen imo.
donderdag 26 april 2018 om 13:39
Zijdehoentje schreef: ↑25-04-2018 11:28Zit ondertussen nog even verder te denken over de vriendschappen die ik heb en waardoor het komt dat ik me niet helemaal open kan stellen. Ik heb zo ongeveer vier vriendinnen.
Drie vriendinnen wonen in de regio. Twee ervan zijn van ongeveer mijn leeftijd en hebben jonge kinderen. Ze hebben het druk, druk, druk (want 'tja, de kinderen hè?'). Als we een keer willen afspreken, zit er veel tijd tussen afspreken en de daadwerkelijke afspraak. Ik wil niet zeggen dat altijd alles à la minute moet, maar vind het erg opvallend en soms wel teleurstellend. Ook omdat vaak afspraken bij de ander zijn, omdat ze de reisafstand (hooguit 20 minuten met de auto) te ver vinden. Ze vinden het ogenschijnlijk wel normaal dat ik telkens hun kant op ga. Heb wel eens voorgesteld om mijn kant op te komen, maar dat wordt dan regelmatig afgewezen.
Dit zet me allemaal aan het denken. Het contact op zich is redelijk goed, maar merk toch dat we qua invulling van onze levens (wel/geen kinderen bijvoorbeeld) min of meer tussen ons in staat.
Een andere vriendin woont wat verder weg en ondanks dat we niet vaak afspreken, voelt het als vanouds als we elkaar weer zien. Dan is er oprecht wederzijdse interesse voor elkaars leven, hobby's, andere dingen. Dan is het echt gezellig en leuk!
Hier ook heel herkenbaar. Ik heb 1 vriendin die is getrouwd, een kindje heeft en weer zwanger is, en ik ga wel altijd naar haar toe maar andersom komt ze nooit naar mij. Steekt best wel want ze heeft familie deze kant op wonen, en daar gaat ze wel regelmatig naartoe. Natuurlijk, het is haar familie, maar is het dan zoveel moeite om ook een keer bij mij binnen te komen? Heb het al een paar keer voorzichtig aangekaart en dan krijg je zo'n standaard reactie als: "Oh ja, binnenkort kom ik écht hoor!"
Verder hebben we wel een leuke band hoor, maar ik merk wel dat we in een hele andere levensfase zitten. Ik heb geen relatie en geen kinderen (en dat laatste gaat er waarschijnlijk ook niet komen). Zij is dan getrouwd en heeft een gezin.
vrijdag 27 april 2018 om 00:55
Bah, Koningsdag! Al zo lang ik me kan herinneren (toen Koninginnedag) heb ik er een hekel aan. Die stomme spelletjes waar ik niks van bakte. Drukte. Vanmiddag weer in de speeltuin helpen. Dit keer doe ik samen met mijn moeder de prijsuitreiking. De kinderen komen gelukkig gedoseerd, dus niet op 1 moment de hele hap. Als hun spelkaart vol is mogen ze iets uitkiezen. Maar zal vooral heel blij zijn als de dag om is. Gelukkig zijn er wel warme snacks.
vrijdag 27 april 2018 om 09:26
Tvp... ik heb nog niet alles gelezen maar dat ga ik zeker nog doen!
Ik zag van de werk de documentaire over avicci en hij vertelde ook over zijn introverte karakter aan de hand van indeling van psycholoog Jung. Heb online zo'n testje gedaan en duidelijk introvert. En nu ik je OP lees denk ik jajajajajaa!!!
En ben ik stomverbaasd dat ik dat nu pas door heb zeg. Verjaardag vieren doe ik liever niet en op zon dag als vandaag blijf ik ook liever thuis (maja groepsdruk..) feestjes ga ik zo laat mogelijk heen. Leuk om te kletsen met 1pers. Maar swingen op de dansvloer en die drukte van festivals.. pffff wordt al moe als ik eraan denk.
Terwijl ik mezelf zie als een sociaal persoon met genoeg vrienden en bekenden. Gezelligheid en humor op facebook en ook op t werk moet ik in teams eea doen en zelfs teams aansturen. Maar ik zit het liefst in mijn uppie.
De laatste maanden heb ik een opleiding gedaan en wat feestjes af kunnen zeggen onder t mom.. moet studeren. Maar dat houdt bijna op. De rest heeft kinderen en kan gebruiken om wel eens thuis te moeten blijven. Maar die willen juist graag de hort op. Dus het is toch lastig om te zeggen dat je graag een huismus bent en niet op stap gaat terwijl ik zonder kinderen juist zoveel tijd heb om sociale dingen te doen.
Ik zag van de werk de documentaire over avicci en hij vertelde ook over zijn introverte karakter aan de hand van indeling van psycholoog Jung. Heb online zo'n testje gedaan en duidelijk introvert. En nu ik je OP lees denk ik jajajajajaa!!!
En ben ik stomverbaasd dat ik dat nu pas door heb zeg. Verjaardag vieren doe ik liever niet en op zon dag als vandaag blijf ik ook liever thuis (maja groepsdruk..) feestjes ga ik zo laat mogelijk heen. Leuk om te kletsen met 1pers. Maar swingen op de dansvloer en die drukte van festivals.. pffff wordt al moe als ik eraan denk.
Terwijl ik mezelf zie als een sociaal persoon met genoeg vrienden en bekenden. Gezelligheid en humor op facebook en ook op t werk moet ik in teams eea doen en zelfs teams aansturen. Maar ik zit het liefst in mijn uppie.
De laatste maanden heb ik een opleiding gedaan en wat feestjes af kunnen zeggen onder t mom.. moet studeren. Maar dat houdt bijna op. De rest heeft kinderen en kan gebruiken om wel eens thuis te moeten blijven. Maar die willen juist graag de hort op. Dus het is toch lastig om te zeggen dat je graag een huismus bent en niet op stap gaat terwijl ik zonder kinderen juist zoveel tijd heb om sociale dingen te doen.
vrijdag 27 april 2018 om 11:54
hondenmens schreef: ↑27-04-2018 00:55Bah, Koningsdag! Al zo lang ik me kan herinneren (toen Koninginnedag) heb ik er een hekel aan. Die stomme spelletjes waar ik niks van bakte. Drukte. Vanmiddag weer in de speeltuin helpen. Dit keer doe ik samen met mijn moeder de prijsuitreiking. De kinderen komen gelukkig gedoseerd, dus niet op 1 moment de hele hap. Als hun spelkaart vol is mogen ze iets uitkiezen. Maar zal vooral heel blij zijn als de dag om is. Gelukkig zijn er wel warme snacks.
Ik kom al meer dan 10 jaar nauwelijks nog buiten op Koninginne/koningsdag. Vind ik prima.
zaterdag 28 april 2018 om 14:31
Hallo,
Ik heb uiteraard niet alle berichten gelezen hier maar ik ben ook een introvert type.
Met rare reacties als gevolg. Ik heb enorm veel rust en stilte nodig, geniet er zo hard van om alleen te zijn en zoek amper sociale contacten.
Ik vind het verschrikkelijk om naar feestjes te gaan of naar drukke bijeenkomsten. Ik vind het zelf niet leuk als ik jarig ben, wetende dat ik massa's berichtjes krijg. Het staat zelf niet op mijn facebookpagina en niemand kan er wat op posten. Laatst kreeg ik nog van iemand te horen dat ik wel heel asociaal ben.
Ik vind het zalig om dadelijk gewoon in de zetel te kruipen met een boek en vanavond gewoon vroeg te gaan slapen. Dit terwijl anderen hun weekends hebben vol gepland en een druk sociaal leven hebben. Ik ben blij om hier gelijkgestemden te vinden.
Groetjes
Mandarijntje
Ik heb uiteraard niet alle berichten gelezen hier maar ik ben ook een introvert type.
Met rare reacties als gevolg. Ik heb enorm veel rust en stilte nodig, geniet er zo hard van om alleen te zijn en zoek amper sociale contacten.
Ik vind het verschrikkelijk om naar feestjes te gaan of naar drukke bijeenkomsten. Ik vind het zelf niet leuk als ik jarig ben, wetende dat ik massa's berichtjes krijg. Het staat zelf niet op mijn facebookpagina en niemand kan er wat op posten. Laatst kreeg ik nog van iemand te horen dat ik wel heel asociaal ben.
Ik vind het zalig om dadelijk gewoon in de zetel te kruipen met een boek en vanavond gewoon vroeg te gaan slapen. Dit terwijl anderen hun weekends hebben vol gepland en een druk sociaal leven hebben. Ik ben blij om hier gelijkgestemden te vinden.
Groetjes
Mandarijntje
