Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
dinsdag 21 juli 2020 20:30
MissMonkeyy schreef: ↑21-07-2020 17:27Hallo,
Hier nog een introvert en ik schrijf graag af en toe mee.
Ik ben opgevoed door extroverte ouders en dat was dan thuis dus ook de norm.
Altijd mensen over de vloer, een feestje hier, etentje daar. En ik voelde mij er nooit op m’n gemak.
Nu nog niet. Ik ben ook vreselijk moe als ik een hele avond in een druk gezelschap ben geweest. Dan heb ik echt een dag of soms langer nodig om op te laden.
Heel lang heb ik mij verzet tegen mijn introversie want dat is niet “hoe je hoort te zijn”. Want feestjes zijn gezellig en nieuwe mensen leren kennen is leuk. Iedereen kan wel small talken etc. Maar het is gewoon niet voor mij weggelegd.
Ik gedij goed op mijn kleine cirkeltje van mensen om mij heen. Ik vind avonden alleen op de bank met een serie of boek heerlijk. En nee ik vind de verjaardag van m’n zus niet gezellig omdat ik de hele avond niet weet wat ik moet zeggen en tegen wie.
Ik heb nu sinds een jaar een vriend. Een lieve vent. Al zijn we nu in een lange afstandsrelatie met elkaar. Als ik daar ben dan geniet ik van alle kleine dingen. Ik vind het heerlijk dat hij lekker avondjes thuis kan zijn zonder iets te moeten. Gewoon een filmpje kijken, spelletje spelen of ieder voor zich wat doen.
Af en toe eens uiteten of een weekend weg samen, geen grote poespas en kijk ons nou eens een fantastisch stel zijn die allemaal spannende dingen doen.
Nee gewoon een lekkere, degelijke relatie.
Veel mensen vinden dat saai en geven mijn vriend daar de schuld van.
Zij zien alleen wie ik vroeger was. Dat meisje dat altijd ging stappen, feest vieren en veel vrienden had. Maar wat zij zien is een meisje die heel hard vocht tegen haar introversie omdat ik dacht dat ik ook extrovert moest zijn.
Dat heb ik nu los gelaten, al zit ik nog wel in de acceptatie fase. Ik vind een feestje op z’n tijd echt wel gezellig maar alleen met mensen die ik goed ken.
En mijn grote vriendengroep. Tja, toen ik ze echt nodig had liepen ze allemaal weg. Dus nu heb ik liever een klein groepje mensen waarop ik echt kan bouwen. Dan fake vriendschappen.
Ik heb ook heel lang gedacht dat ik extravert moest doen, ook al ben ik het niet. Het hoort... en nog steeds heb ik wel dat ik deep inside vind dat mensen die extravert zijn leuker en toegankelijker zijn.
Ik heb zelfs een keer ergens gewerkt waar ik na 3 maanden te horen kreeg dat ik wat extraverter moest worden anders werd m'n contract niet verlengd. Dus ik de overige 3 maanden heel gespannen m'n best doen en natuurlijk alsnog m'n contract niet verlengd... Dat zal me nu niet meer overkomen. Het was al verkeerd dat ik voor dat bedrijf heb gekozen, niet naar m'n gevoel geluisterd want ik wist al toen ik daar werd rondgeleid dat ik er niet tussen paste.
Ik heb ook lang niet begrepen waarom ik na zo'n druk weekend heel moe was, terwijl een ander er geen moeite mee leek te hebben. Ik stond er niet eens bij stil dat het bij een ander wel eens anders kon wekren. Ik vond mezelf dus ook een saaie. Nu kan het me zelfs bozig maken dat de extraverten de norm willen domineren, ik kan het ook domweg niet volhouden om daarna weer een werkweek in te gaan en het hoeft ook niet meer van mezelf.
Is je vriend ook introvert? Ik vind het ook heerlijk, een weekendje niks en lekker samen op de bank, mijn vriend is wel meer outgoing. Vindt het gelukkig niet erg om alleen te gaan, maar het is soms best lastig om een balans te vinden moet ik zeggen.
woensdag 22 juli 2020 17:23
Verschrikkelijk dat het op veel werkplekken zo werkt. Vaak van die opmerkingen: “laat jezelf eens wat meer zien.” Alsof je niet genoeg doet. Alleen je treed gewoon niet zo op de voorgrond.
Op je gevoel vertrouwen werkt bij mij ook altijd heel goed.
Ik vind extroverte personen niet per se leuker, ze zijn gewoon anders. Ja misschien zijn ze in het begin wat toegankelijker en hebben wij wat meer tijd nodig om iemand eerst beter te leren kennen. Maar als introverte mensen zijn wij ook leuke personen. Wij zijn alleen niet zo outgoing en we hoeven niet elk feestje af te struinen om een leuk leven te hebben.
Mijn vriend is inderdaad ook een introvert. Wel anders introvert dan ik, maar goed DE introvert bestaat immers ook niet. Ik ben wel meer van het eens uiteten gaan dan hij. En ik heb ook wel wat meer behoefte aan sociaal contact. Maar we houden elkaar in balans en ik vind het heerlijk dat we niet naar elk feestje hoeven of elke dag mensen over de vloer.
Gewoon lekker samen eten, wandelen etc. Maar ook beide de behoefte aan tijd voor ons zelf en dat is fijn dat je dat niet hoeft af te dwingen of te verdedigen.
Op je gevoel vertrouwen werkt bij mij ook altijd heel goed.
Ik vind extroverte personen niet per se leuker, ze zijn gewoon anders. Ja misschien zijn ze in het begin wat toegankelijker en hebben wij wat meer tijd nodig om iemand eerst beter te leren kennen. Maar als introverte mensen zijn wij ook leuke personen. Wij zijn alleen niet zo outgoing en we hoeven niet elk feestje af te struinen om een leuk leven te hebben.
Mijn vriend is inderdaad ook een introvert. Wel anders introvert dan ik, maar goed DE introvert bestaat immers ook niet. Ik ben wel meer van het eens uiteten gaan dan hij. En ik heb ook wel wat meer behoefte aan sociaal contact. Maar we houden elkaar in balans en ik vind het heerlijk dat we niet naar elk feestje hoeven of elke dag mensen over de vloer.
Gewoon lekker samen eten, wandelen etc. Maar ook beide de behoefte aan tijd voor ons zelf en dat is fijn dat je dat niet hoeft af te dwingen of te verdedigen.
woensdag 22 juli 2020 18:13
@MissMonkey: Dat lijkt me heel moeilijk om als introvert op te groeien met extraverte ouders. Bij ons thuis kwamen vroeger ook vaak mensen over de vloer. Soms bleven ze eten. Maar als kind vond ik dat nog leuk. Zo lang ze bij ons kwamen dan. Als we zelf op ergens op bezoek gingen was ik het sneller beu. Bij anderen at en eet ik niet graag.
Maar sinds ik volwassen ben kan ik mensen veel korter verdragen. Ik heb nog 4 jaar bij mijn moeder gewoond na de scheiding van mijn ouders. En dan was het ook regelmatig de zoete inval. Vooral met buurkinderen. Dat vond ik op z'n tijd best gezellig. Maar het gebeurde vaker dan ik wilde. Op den duur gingen die kinderen en hun ouders erop rekenen. Dat ze mochten blijven eten of dat de kids weer ergens mee naartoe mochten. En dat vond ik minder. Nu zijn die kids twintigers en is dat over. En sinds ik alleen woon kwamen ze ook niet meer. Ik nodig zelden mensen thuis uit. Omdat ik dan weinig invloed heb op wanneer ze weer weggaan. Ook al is het gezellig geweest, als ze zo'n 3 uur geweest zijn vind ik het wel genoeg. Blijven ze veel langer, dan voelt dat erg ongemakkelijk voor me.
Maar sinds ik volwassen ben kan ik mensen veel korter verdragen. Ik heb nog 4 jaar bij mijn moeder gewoond na de scheiding van mijn ouders. En dan was het ook regelmatig de zoete inval. Vooral met buurkinderen. Dat vond ik op z'n tijd best gezellig. Maar het gebeurde vaker dan ik wilde. Op den duur gingen die kinderen en hun ouders erop rekenen. Dat ze mochten blijven eten of dat de kids weer ergens mee naartoe mochten. En dat vond ik minder. Nu zijn die kids twintigers en is dat over. En sinds ik alleen woon kwamen ze ook niet meer. Ik nodig zelden mensen thuis uit. Omdat ik dan weinig invloed heb op wanneer ze weer weggaan. Ook al is het gezellig geweest, als ze zo'n 3 uur geweest zijn vind ik het wel genoeg. Blijven ze veel langer, dan voelt dat erg ongemakkelijk voor me.
woensdag 22 juli 2020 21:05
@Missmonkey, dat lijkt me erg zwaar voor je geweest, ouders die het tegenovergestelde zijn dan jou. Nooit eens rust, nooit jezelf kunnen zijn. Dan is het vaak een moeilijke weg om wél voor jezelf te kiezen.
Fijn dat je nu een relatie hebt, waar je ervaart dat je blij bent met elkaar, zonder grote dingen te doen.
Snappen je ouders nu dat je anders bent, of wordt je nog gepusht in bepaalde zaken?
Fijn dat je nu een relatie hebt, waar je ervaart dat je blij bent met elkaar, zonder grote dingen te doen.
Snappen je ouders nu dat je anders bent, of wordt je nog gepusht in bepaalde zaken?
woensdag 22 juli 2020 22:29
Morgen moet ik helpen in de speeltuin. Voor het eerst dit seizoen. Door de crisis was die later open. Er wordt een stormloop verwacht, net als vandaag. Normaal ben ik er om 14:00. omdat ik na het werk eerst thuis wil eten en de honden anders zo lang alleen zitten. Maar met deze voorspelde drukte wil mijn moeder dat ik er om 13:00 ben. De openingstijd. We zitten daar altijd samen. Nu heb ik toch vakantie dus kan dat wel. Maar zin erin hebben? Nee. Dat wordt flink aanpoten.
donderdag 23 juli 2020 01:09
@hondenmens; ik heb het spelen met andere kinderen ook nooit als vervelend ervaren. Ik ging gewoon naar huis als ik er klaar mee was. Toch gek dat je je later veel bewuster bent wat zo’n gezelschap met je doet.
Ik merk ook wel dat ik niet vaak mensen thuis uitnodig of dat ik het heel vermoeiend vind als ik op m’n nichtje moet passen en ze neemt dan iemand mee van school om te spelen.
Jammer dat je morgen al zo vroeg op de speeltuin moet zijn. Hopelijk valt het mee met de drukte en heb je een redelijk rustige dag.
@Blijenvrij; mn ouders hebben mij nooit gepusht maar ze hebben ook niet gezien dat ik mij niet prettig voelde. Nog steeds vind mijn vader dat wel lastig want het is toch juist gezellig als we allemaal samen zijn (samengesteld gezin). Alleen ik vind het niet gezellig. Zus, zusje en twee stiefbroertjes allemaal met aanhang en twee drukke nichtjes. Voor mij is het gewoon te veel.
Mn moeder begrijpt het veel beter. Ze nodigt mij wel altijd uit voor dingen maar verteld er ook bij wanneer ze echt drukte verwacht en dat ze het dan niet erg vind als ik een andere keer kom.
Ik merk ook wel dat ik niet vaak mensen thuis uitnodig of dat ik het heel vermoeiend vind als ik op m’n nichtje moet passen en ze neemt dan iemand mee van school om te spelen.
Jammer dat je morgen al zo vroeg op de speeltuin moet zijn. Hopelijk valt het mee met de drukte en heb je een redelijk rustige dag.
@Blijenvrij; mn ouders hebben mij nooit gepusht maar ze hebben ook niet gezien dat ik mij niet prettig voelde. Nog steeds vind mijn vader dat wel lastig want het is toch juist gezellig als we allemaal samen zijn (samengesteld gezin). Alleen ik vind het niet gezellig. Zus, zusje en twee stiefbroertjes allemaal met aanhang en twee drukke nichtjes. Voor mij is het gewoon te veel.
Mn moeder begrijpt het veel beter. Ze nodigt mij wel altijd uit voor dingen maar verteld er ook bij wanneer ze echt drukte verwacht en dat ze het dan niet erg vind als ik een andere keer kom.
missmonkeyy wijzigde dit bericht op 23-07-2020 01:11
Reden: Typfout
Reden: Typfout
0.27% gewijzigd
donderdag 23 juli 2020 09:00
Ik schrijf niet meer zo actief mee (zit wel in de planning 
), maar lees wel mee.
We zitten over de 3000 reacties, dus ik ben zo brutaal geweest een nieuw topic aan te maken: psyche/introvert-schrijf-mee-deel-2/lis ... ges/465778
), maar lees wel mee.We zitten over de 3000 reacties, dus ik ben zo brutaal geweest een nieuw topic aan te maken: psyche/introvert-schrijf-mee-deel-2/lis ... ges/465778
In this mad house we must all survive
