Relaties
alle pijlers
Hoe pak ik dit aan
woensdag 7 februari 2018 om 09:21
Beste Viva dames,
*deel van de op weggehaald*, reageerders weten waarom
wat is dan het probleem en wat is mijn vraag
Ik wil nu mijn leven opbouwen, het is heel lastig want ik ben alleen en bang dat hij me vind. Ik heb mijn hele leven mezelf onzichtbaar gemaakt want dat is wat een 'braaf meisje' doet. En nu weet ik dus niet hoe ik 'normaal' moet leven. Ik ben nog nooit met een vriendin koffie gaan drinken, heb nog nooit een collega bij mij thuis uitgenodigd. Ik weet simpelweg niet hoe het moet. En daar zit dus mijn vraag: hoe moet het? Wat moet ik doen, stap ik gewoon op iemand af en zeg ik 'joh straks ergens koffie drinken?' en wat zeg ik dan als die persoon 'nee' zegt, of nog lastiger 'ja'? of wacht ik tot iemand mij vraagt? En hoe doe ik dat? Ik ben er heel erg goed in mezelf op de achtergrond te zetten, iedereen vergeet meestal dat ik er ook ben, dus meestal word ik niet gevraagd. In elk geval, elke tip is welkom.
Het klinkt voor jullie misschien als een non-probleem want jullie vinden dit sort dingen misschien vanzelf sprekend, maar ik dus niet. Ik ben al door hel gegaan om te vluchten van mijn man en een normaal leven te leiden, en nu weet ik dus niet hoe dat moet.
Bedankt voor het lezen, ik begrijp dat het een flinke lap tekst is, sorry daarvoor, ik probeer kort te zijn maar het is nogal een complexe situatie.
*deel van de op weggehaald*, reageerders weten waarom
wat is dan het probleem en wat is mijn vraag
Ik wil nu mijn leven opbouwen, het is heel lastig want ik ben alleen en bang dat hij me vind. Ik heb mijn hele leven mezelf onzichtbaar gemaakt want dat is wat een 'braaf meisje' doet. En nu weet ik dus niet hoe ik 'normaal' moet leven. Ik ben nog nooit met een vriendin koffie gaan drinken, heb nog nooit een collega bij mij thuis uitgenodigd. Ik weet simpelweg niet hoe het moet. En daar zit dus mijn vraag: hoe moet het? Wat moet ik doen, stap ik gewoon op iemand af en zeg ik 'joh straks ergens koffie drinken?' en wat zeg ik dan als die persoon 'nee' zegt, of nog lastiger 'ja'? of wacht ik tot iemand mij vraagt? En hoe doe ik dat? Ik ben er heel erg goed in mezelf op de achtergrond te zetten, iedereen vergeet meestal dat ik er ook ben, dus meestal word ik niet gevraagd. In elk geval, elke tip is welkom.
Het klinkt voor jullie misschien als een non-probleem want jullie vinden dit sort dingen misschien vanzelf sprekend, maar ik dus niet. Ik ben al door hel gegaan om te vluchten van mijn man en een normaal leven te leiden, en nu weet ik dus niet hoe dat moet.
Bedankt voor het lezen, ik begrijp dat het een flinke lap tekst is, sorry daarvoor, ik probeer kort te zijn maar het is nogal een complexe situatie.
anoniem_364100 wijzigde dit bericht op 10-02-2018 08:40
43.67% gewijzigd
dinsdag 10 april 2018 om 08:45
Dank je! Dat is ook het lastigste, dat ik mijn familie nooit meer ga zien, ik mis ze ook best erg, het is eigenlijk heel vreemd, niemand is dood, maar naar alle waarschijnlijkheid ga ik ze nooit meer spreken en dat doet toch wel zeer. Het is natuurlijk mijn eigen keuze maar het blijft lastig.
dinsdag 10 april 2018 om 09:10
Voor het geval iemand nog meeleest, graag advies voor het volgende issue: Ik ben uitgenodigd op een verjaardag, mijn eerste verjaardag ooit. Zit dus weer in de stress. Wat heb ik tot nu toe gedaan:
1) er werd gevraagd aan iedereen om een hapje mee te nemen. Ik heb recept voor leuke hapjes, zijn lekker, kun je op het vuistje eten en ik maak er gewoon genoeg
2) ik heb gevraagd wat anderen voor een cadeautje hadden, vervolgens opgezocht wat dat cadeautje kostte en nu zelf een cadeautje gekocht in diezelfde prijscategorie. Het is een cadeautje van het type "je vindt het vast niet geweldig, maar je vindt het wel best leuk"
Er komen ongeveer 25 mensen, waarvan ik er 4 (en de jarige) ken. De rest ken ik niet. Begrijp ik het goed als ik denk dat ik gewoon ongeveer een half uur na de begin tijd kom opdagen, die hapjes in de keuken zet (of op elke andere aangegeven plaats) en dan kijk wat de rest doet?
- wanneer geef je dat cadeau? is daar een moment voor of doe je dat als je binnen komt?
- wat trek ik aan? het is bij de jarige thuis, dus gewoon kleren die ik ook naar werk aantrek, of moet je echt iets feestelijks dragen?
- ik feliciteer de jarige, maar ook ouders en partner? of niet?
Een gesprek gaande houden lukt me inmiddels, ik heb een soort van lijstje met veilige onderwerpen waar ik over kan babbelen dus daar maak ik me minder druk over, dat is alle vorige keren goed gegaan. Ik weet nu al dat ik me weer vreselijk druk zit te maken om allerlei situaties die waarschijnlijk helemaal niet zo eng zijn als ik denk, maar toch....
1) er werd gevraagd aan iedereen om een hapje mee te nemen. Ik heb recept voor leuke hapjes, zijn lekker, kun je op het vuistje eten en ik maak er gewoon genoeg
2) ik heb gevraagd wat anderen voor een cadeautje hadden, vervolgens opgezocht wat dat cadeautje kostte en nu zelf een cadeautje gekocht in diezelfde prijscategorie. Het is een cadeautje van het type "je vindt het vast niet geweldig, maar je vindt het wel best leuk"
Er komen ongeveer 25 mensen, waarvan ik er 4 (en de jarige) ken. De rest ken ik niet. Begrijp ik het goed als ik denk dat ik gewoon ongeveer een half uur na de begin tijd kom opdagen, die hapjes in de keuken zet (of op elke andere aangegeven plaats) en dan kijk wat de rest doet?
- wanneer geef je dat cadeau? is daar een moment voor of doe je dat als je binnen komt?
- wat trek ik aan? het is bij de jarige thuis, dus gewoon kleren die ik ook naar werk aantrek, of moet je echt iets feestelijks dragen?
- ik feliciteer de jarige, maar ook ouders en partner? of niet?
Een gesprek gaande houden lukt me inmiddels, ik heb een soort van lijstje met veilige onderwerpen waar ik over kan babbelen dus daar maak ik me minder druk over, dat is alle vorige keren goed gegaan. Ik weet nu al dat ik me weer vreselijk druk zit te maken om allerlei situaties die waarschijnlijk helemaal niet zo eng zijn als ik denk, maar toch....
dinsdag 10 april 2018 om 09:16
Geen paniek!
Hapjes: Als je binnenkomt, feliciteer je de jarige (die waarschijnlijk open zal doen, en zo niet, dan zoek je hem/haar daarna even op), en vraagt waar je de hapjes neer kunt zetten. Een half uur na de opgegeven tijd is prima! Cadeautje geef je direct als je de jarige feliciteert.
Meestal doe ik even een rondje handjes schudden, het is idd gebruikelijk om iedereen te feliciteren. Je hoeft niet iets extra feestelijks aan te trekken, als het maar netjes is (dus geen oude slobbertrui, de rest is al prima, als jij je er maar prettig in voelt!)
En dan ga je ergens zitten, komen er drankjes en hapjes op tafel, en een praatje hier en daar. Komt helemaal goed!
En wat tof dat je uitgenodigd bent, je gaat als een speer man
Hapjes: Als je binnenkomt, feliciteer je de jarige (die waarschijnlijk open zal doen, en zo niet, dan zoek je hem/haar daarna even op), en vraagt waar je de hapjes neer kunt zetten. Een half uur na de opgegeven tijd is prima! Cadeautje geef je direct als je de jarige feliciteert.
Meestal doe ik even een rondje handjes schudden, het is idd gebruikelijk om iedereen te feliciteren. Je hoeft niet iets extra feestelijks aan te trekken, als het maar netjes is (dus geen oude slobbertrui, de rest is al prima, als jij je er maar prettig in voelt!)
En dan ga je ergens zitten, komen er drankjes en hapjes op tafel, en een praatje hier en daar. Komt helemaal goed!
En wat tof dat je uitgenodigd bent, je gaat als een speer man
dinsdag 10 april 2018 om 09:27
dank je! dat lukt me wel. Handjes geven, feliciteren ergens gaan zitten en een beetje kletsen. Netjes maar niet feestelijk dus. Kan ik ook, ik trek gewoon aan wat ik naar werk aan trek (broek, geen joggingbroek maar gewone fatsoenlijke broek, en blousje).
Ik vond zelf eigenlijk ook al dat ik als een speer ging, ik had nooit gedacht dat ik zo snel al zo veel dingen zou gaan doen en zo veel mensen zou leren kennen. Voor mij is het echt heel bijzonder hoe het gaat. Ik blijk ook veel minder verlegen te zijn als dat ik dacht dat ik was. Nog steeds, ik ben een introvert persoon, en daar is niets mis mee, maar ik blijk helemaal niet zo'n sociaal drama te zijn als ik dacht. Heb inmiddels leuk contact in de buurt (ben maar lid geworden van die buurtvereniging en blijk tijdens de paas activiteit een talent te hebben voor het verstoppen van eieren) en ga mee op de vrijdag middag borrel van werk. Heb inmiddels ook twee mensen die niet uit de buurt of van werk zijn waar ik mee afspreek voor gewoon kleine contact momenten (koffie, lunch, op visite)
Enige wat blijft is dat ik niet weet of ik ooit gevonden wordt, ik probeer er maar gewoon niet over na te denken.
Ik vond zelf eigenlijk ook al dat ik als een speer ging, ik had nooit gedacht dat ik zo snel al zo veel dingen zou gaan doen en zo veel mensen zou leren kennen. Voor mij is het echt heel bijzonder hoe het gaat. Ik blijk ook veel minder verlegen te zijn als dat ik dacht dat ik was. Nog steeds, ik ben een introvert persoon, en daar is niets mis mee, maar ik blijk helemaal niet zo'n sociaal drama te zijn als ik dacht. Heb inmiddels leuk contact in de buurt (ben maar lid geworden van die buurtvereniging en blijk tijdens de paas activiteit een talent te hebben voor het verstoppen van eieren) en ga mee op de vrijdag middag borrel van werk. Heb inmiddels ook twee mensen die niet uit de buurt of van werk zijn waar ik mee afspreek voor gewoon kleine contact momenten (koffie, lunch, op visite)
Enige wat blijft is dat ik niet weet of ik ooit gevonden wordt, ik probeer er maar gewoon niet over na te denken.
dinsdag 10 april 2018 om 09:29
wat roggenbrood zegt, trek aan waar je je lekker in voelt (maar misschien beter geen pyama of sportkleding)
kado heb je slim gedaan, geef je aan de jarige zodra deze opendoet of zodra je deze ziet (soms is er een aangewezen plek voor om neer te zetten zoals op een tafeltje)
heel lief dat je hapjes maakt en meeneemt hoor, vind die vraag erom wat ongebruikelijk eigenlijk
en een tien minuten na de aangegeven tijd komen is misschien makkelijker voor je als je het fijn vind om een grote rondgang te missen als iedereen al binnen is. Ik roep meestal gewoon maar hallo allemaal, iedereen gefeliciteerd hoor, en ga op zoek naar wijn als dat er is want ik word zenuwachtig van verjaardagen.
kado heb je slim gedaan, geef je aan de jarige zodra deze opendoet of zodra je deze ziet (soms is er een aangewezen plek voor om neer te zetten zoals op een tafeltje)
heel lief dat je hapjes maakt en meeneemt hoor, vind die vraag erom wat ongebruikelijk eigenlijk
en een tien minuten na de aangegeven tijd komen is misschien makkelijker voor je als je het fijn vind om een grote rondgang te missen als iedereen al binnen is. Ik roep meestal gewoon maar hallo allemaal, iedereen gefeliciteerd hoor, en ga op zoek naar wijn als dat er is want ik word zenuwachtig van verjaardagen.
Lorem Ipsum
maandag 16 april 2018 om 11:20
KAART!!! Ik had een kaart moeten hebben. Dat wist ik niet, ik dacht dat kaarten waren om met de post te sturen. In elk geval, volgens mij viel het de jarige niet eens op, maar wel weer wat geleerd.
Verjaardag was leuk, dank allemaal voor het advies, het ging heel makkelijk, handjes schudden, cadeautje viel in de smaak, iedereen lustte mijn hapjes en het was eigenlijk een heel gezellige avond.
Ik was inderdaad wat eerder gegaan zodat ik niet meteen met een feestende massa geconfronteerd werd (dank voor het advies) en het ging een beetje vanzelf.
Dus in elk geval: het ging goed, op naar de volgende hobbel!
Verjaardag was leuk, dank allemaal voor het advies, het ging heel makkelijk, handjes schudden, cadeautje viel in de smaak, iedereen lustte mijn hapjes en het was eigenlijk een heel gezellige avond.
Ik was inderdaad wat eerder gegaan zodat ik niet meteen met een feestende massa geconfronteerd werd (dank voor het advies) en het ging een beetje vanzelf.
Dus in elk geval: het ging goed, op naar de volgende hobbel!
maandag 16 april 2018 om 11:30
Oh ja kriebels die piep-kaarten. Vergeet ik zelf ook altijd.
Koop een keer zo'n setje kaarten zodat je nooit zonder komt te zitten bij wat voor gelegenheid dan ook, maar verder niet te zwaar aan tillen hoor. De meeste mensen maakt het weinig uit...
(ik vind het trouwens altijd zo leuk om te zien dat je weer wat gepost hebt
)
Koop een keer zo'n setje kaarten zodat je nooit zonder komt te zitten bij wat voor gelegenheid dan ook, maar verder niet te zwaar aan tillen hoor. De meeste mensen maakt het weinig uit...
(ik vind het trouwens altijd zo leuk om te zien dat je weer wat gepost hebt
)
Lorem Ipsum
maandag 16 april 2018 om 18:33
Puddinkje, wow!!! Wat ben jij goed bezig. Erg gaaf om te lezen dat je alles gewoon doet. Je manier van advies vragen is ook erg fijn, gericht op mogelijkheden. En je geeft hier ook echt het gevoel met je schrijfsels dat je aan het genieten bent. Zowel van het ontdekken van jezelf als van de mensen om je heen Top!!! 
maandag 28 mei 2018 om 10:00
Ik weet niet of iemand nog meeleest maar na alle goede adviezen van de vorige keren heb ik weer een nieuw probleem.
Het gaat allemaal heel goed, mijn familie heeft mij nog niet gevonden en lijkt ook niet naar mij op zoek te zijn. Mijn ex lijkt ook het land verlaten te hebben, of in elk geval, de politie weet niet waar hij is, maar hij woont in elk geval niet meer in het huis waar wij samen woonden. Het vermoeden is dat hij naar een ander land is en daar een andere vrouw heeft. Dat maakt dat ik 'voorzichtig' wel wat meer kan ademhalen.
Contact in de buurt gaat leuk, contact op werk gaat leuk, heb een paar nieuwe vriendinnen waar ik leuke dingen mee doe en durf inmiddels naar een borrel en naar een feestje. Ook heb ik inmiddels een paar keer een vriendin bij mij uitgenodigd en dat ging goed.
Het probleem dus: er is een man op mijn werk (andere afdeling) die ik werk gerelateerd wel eens ergens voor nodig heb, en hij gaat mee op de vrijdag middag borrel.
Nou heeft die man gevraagd of ik met hem ergens koffie wil gaan drinken in het weekend. Ik heb geen idee wat ik moet doen en ook geen idee of hij bedoelt dat we gewoon als vrienden (heb nog nooit een mannelijke gewone vriend gehad) koffie gaan drinken, of dat het een date is (en ik heb al zeker nooit een date gehad).
Het probleem zit dus niet eens op het punt dat ik niet weet hoe ik het moet aanpakken, het probleem is meer dat ik gewoon geen idee heb of ik dat uberhaupt zou moeten doen.
Na mijn huwelijk en nadat ik gevlucht ben heb ik heel stellig gezegd dat ik nooit meer een man wil. Mijn huwelijk was een hel en dat wil ik nooit meer, het is geen moment leuk geweest.
Maar deze man is eigenlijk best leuk, maar hij weet niets van mijn situatie (hij heeft alleen het verhaal van moeilijke breakup gehoord) en weet dus niets van gedwongen huwelijk, alles achterlaten en vluchten, familie met eerwraak issues etc.
Aan de ene kant denk ik, niet doen, kei hard wegrennen dit wil ik nooit meer, alleen is ook prima (en dat is het echt) maar aan de andere kant denk ik, ik zie zoveel mensen die het leuk hebben met een partner, waarom het geen kans geven?
Iemand hier een goed inzicht over?
Het gaat allemaal heel goed, mijn familie heeft mij nog niet gevonden en lijkt ook niet naar mij op zoek te zijn. Mijn ex lijkt ook het land verlaten te hebben, of in elk geval, de politie weet niet waar hij is, maar hij woont in elk geval niet meer in het huis waar wij samen woonden. Het vermoeden is dat hij naar een ander land is en daar een andere vrouw heeft. Dat maakt dat ik 'voorzichtig' wel wat meer kan ademhalen.
Contact in de buurt gaat leuk, contact op werk gaat leuk, heb een paar nieuwe vriendinnen waar ik leuke dingen mee doe en durf inmiddels naar een borrel en naar een feestje. Ook heb ik inmiddels een paar keer een vriendin bij mij uitgenodigd en dat ging goed.
Het probleem dus: er is een man op mijn werk (andere afdeling) die ik werk gerelateerd wel eens ergens voor nodig heb, en hij gaat mee op de vrijdag middag borrel.
Nou heeft die man gevraagd of ik met hem ergens koffie wil gaan drinken in het weekend. Ik heb geen idee wat ik moet doen en ook geen idee of hij bedoelt dat we gewoon als vrienden (heb nog nooit een mannelijke gewone vriend gehad) koffie gaan drinken, of dat het een date is (en ik heb al zeker nooit een date gehad).
Het probleem zit dus niet eens op het punt dat ik niet weet hoe ik het moet aanpakken, het probleem is meer dat ik gewoon geen idee heb of ik dat uberhaupt zou moeten doen.
Na mijn huwelijk en nadat ik gevlucht ben heb ik heel stellig gezegd dat ik nooit meer een man wil. Mijn huwelijk was een hel en dat wil ik nooit meer, het is geen moment leuk geweest.
Maar deze man is eigenlijk best leuk, maar hij weet niets van mijn situatie (hij heeft alleen het verhaal van moeilijke breakup gehoord) en weet dus niets van gedwongen huwelijk, alles achterlaten en vluchten, familie met eerwraak issues etc.
Aan de ene kant denk ik, niet doen, kei hard wegrennen dit wil ik nooit meer, alleen is ook prima (en dat is het echt) maar aan de andere kant denk ik, ik zie zoveel mensen die het leuk hebben met een partner, waarom het geen kans geven?
Iemand hier een goed inzicht over?
maandag 28 mei 2018 om 10:08
Lieffie, de uitspraak nooit meer is begrijpelijk. Maar... jij ben het waard om geliefd te zijn, om gezien te worden.
Als het je leuk lijkt om een kop koffie met hem te doen, zie het dan ook gewoon zo. Vertrouw op jezelf dat het goed komt, je bewijst het continu. En er zullen mensen zijn die zeggen dat een vriendschap tussen man en vrouw niet kan, ik heb de ervaring dat dat heel goed kan.
Ga de intentie voor de ander niet invullen. Als jij besluit dat het voor jou nu gewoon een vriendschappelijk kopje koffie is, dan is het dat. Laat de rest los en vertrouw erop dat je daar ook naar handelt.
En als hij een beetje weet van je break up, dan mag je ook best zeggen dat je het nog lastig vindt om vriendschappen op te bouwen met mannen. Als hij echt zo lief is, dan zal hij daar begrip voor hebben. Zo niet, dan mag je hem weer uit je privé leven bonjouren.
M.a.w. wat wil jij? Lijkt het je leuk, dan zeg ik doen!
Als het je leuk lijkt om een kop koffie met hem te doen, zie het dan ook gewoon zo. Vertrouw op jezelf dat het goed komt, je bewijst het continu. En er zullen mensen zijn die zeggen dat een vriendschap tussen man en vrouw niet kan, ik heb de ervaring dat dat heel goed kan.
Ga de intentie voor de ander niet invullen. Als jij besluit dat het voor jou nu gewoon een vriendschappelijk kopje koffie is, dan is het dat. Laat de rest los en vertrouw erop dat je daar ook naar handelt.
En als hij een beetje weet van je break up, dan mag je ook best zeggen dat je het nog lastig vindt om vriendschappen op te bouwen met mannen. Als hij echt zo lief is, dan zal hij daar begrip voor hebben. Zo niet, dan mag je hem weer uit je privé leven bonjouren.
M.a.w. wat wil jij? Lijkt het je leuk, dan zeg ik doen!
maandag 28 mei 2018 om 10:15
dat is volgens mij op dit moment ook het grootste probleem, ik weet niet wat ik wil. Ik vind die man leuk, het is gewoon echt een aardige man.
Je stelt dat hij wellicht begrip zou kunnen hebben voor mijn situatie (als hij die zou weten) maar ik heb dus nog nooit in mijn leven een mannelijk persoon om me heen gehad die begrip had voor mij. Ik ben opgegroeid met dat je naar een man moet luisteren, en je dienend moet opstellen. Ik heb dus eigenlijk gewoon geen idee hoe het werkt.
Als ik hier zo op het forum lees, dan is de weg van kopje koffie drinken naar 'ik duik met je in bed' eigenlijk heel kort, en daar ben ik echt gewoon NIET aan toe. Wordt er dood nerveus van
Je stelt dat hij wellicht begrip zou kunnen hebben voor mijn situatie (als hij die zou weten) maar ik heb dus nog nooit in mijn leven een mannelijk persoon om me heen gehad die begrip had voor mij. Ik ben opgegroeid met dat je naar een man moet luisteren, en je dienend moet opstellen. Ik heb dus eigenlijk gewoon geen idee hoe het werkt.
Als ik hier zo op het forum lees, dan is de weg van kopje koffie drinken naar 'ik duik met je in bed' eigenlijk heel kort, en daar ben ik echt gewoon NIET aan toe. Wordt er dood nerveus van
maandag 28 mei 2018 om 10:21
Ik sluit me aan bij wat Genie zegt. En ik begrijp dat je het doodeng vindt. En die weg van kopje koffie hoppa naar het bed: ik heb het nooit meegemaakt. Als 2 mensen dat snel willen, is dat prima, maar dat hangt helemaal af van de 'deelnemers' aan de afspraak. Ook ik heb meer mannelijke vrienden dan vrouwelijke en beiden 'verwachten' hetzelfde: Vriendschap, een luisterend oor, lol trappen en er voor elkaar zijn. Niets meer, niets minder.
Je ervaart deze man als aardig en lief. Ik zou op mijn instinct vertrouwen en koffie met hem gaan drinken. Vriendschappelijk kletsen net zoals je dat met je vriendinnen doet. En dan komt er vanzelf een moment dat je uit kan spreken dat je vriendschappen erg fijn vindt maar niet op zoek bent naar een relatie. Met als reden: zware break up nog lang niet verteerd.
Je ervaart deze man als aardig en lief. Ik zou op mijn instinct vertrouwen en koffie met hem gaan drinken. Vriendschappelijk kletsen net zoals je dat met je vriendinnen doet. En dan komt er vanzelf een moment dat je uit kan spreken dat je vriendschappen erg fijn vindt maar niet op zoek bent naar een relatie. Met als reden: zware break up nog lang niet verteerd.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
maandag 28 mei 2018 om 10:26
Puddinkje, wat goed om weer van je te horen en fijn dat het nog steeds goed met je gaat! Zo te horen heb je alles op de rails in je nieuwe leven.
Ik sluit me helemaal aan bij wat Genieinabottle zegt: jij bent het waard om geliefd te zijn! Daarnaast kan ik me voorstellen dat je op zijn zachtst gezegd heel huiverig bent om een man toe te laten na wat je allemaal hebt meegemaakt, maar ik hoop dat je je dáár niet door laat tegenhouden.
Ik zou wel inschatten dat een man die je mee vraagt om koffie te drinken je leuker vindt dan alleen op vriendschappelijk niveau, maar het hoeft niet zo te zijn. Het staat je vrij om ja te zeggen voor gewoon een gezellig kopje koffie, zonder verdere verplichtingen. Als jij hem toch niet zo interessant vindt, of als jij niet klaar bent om te daten of een nieuwe relatie te beginnen, dan kun je op elk moment nee zeggen.
De weg van koffie naar bed is zo lang of kort als jij hem zelf wilt maken, en als je halverwege besluit dat je niets met deze man wilt, dan is dat jouw goed recht (hoe veel kopjes koffie daar ook aan vooraf zijn gegaan!). Maar als jij interesse hebt, kun je dus zeker ja zeggen om te kijken of het klikt met deze man en of je hem wellicht iets meer wilt toevertrouwen over jouw verleden om te zien hoe hij daarmee omgaat. Veel geluk!
Ik sluit me helemaal aan bij wat Genieinabottle zegt: jij bent het waard om geliefd te zijn! Daarnaast kan ik me voorstellen dat je op zijn zachtst gezegd heel huiverig bent om een man toe te laten na wat je allemaal hebt meegemaakt, maar ik hoop dat je je dáár niet door laat tegenhouden.
Ik zou wel inschatten dat een man die je mee vraagt om koffie te drinken je leuker vindt dan alleen op vriendschappelijk niveau, maar het hoeft niet zo te zijn. Het staat je vrij om ja te zeggen voor gewoon een gezellig kopje koffie, zonder verdere verplichtingen. Als jij hem toch niet zo interessant vindt, of als jij niet klaar bent om te daten of een nieuwe relatie te beginnen, dan kun je op elk moment nee zeggen.
De weg van koffie naar bed is zo lang of kort als jij hem zelf wilt maken, en als je halverwege besluit dat je niets met deze man wilt, dan is dat jouw goed recht (hoe veel kopjes koffie daar ook aan vooraf zijn gegaan!). Maar als jij interesse hebt, kun je dus zeker ja zeggen om te kijken of het klikt met deze man en of je hem wellicht iets meer wilt toevertrouwen over jouw verleden om te zien hoe hij daarmee omgaat. Veel geluk!
maandag 28 mei 2018 om 10:30
Precies OudBlond!
Puddinkje, je hebt een heel ander leven vorm gegeven, je hebt gigantische stappen gezet. Ik lees in jouw berichten dat je steeds beter ook aan jezelf denkt in het contact met anderen. Als je nu eens zelf gaat invullen / dromen over hoe een fijne relatie voor jou zou uitzien? Wanneer ben jij jij ipv je verleden en je opvoeding? En heb je vriendinnen om je heen die een relatie hebben zoals jij zou willen? Deze antwoorden komen niet van vandaag op morgen. En je zult er ook achter komen dat de dingen die je dacht te gaan doen, fijn te gaan vinden, misschien helemaal niet zo fijn, leuk of goed voor jezelf vindt.
Je bent goed zoals je bent, en als een ander dat niet vindt, dan mag dat en dan heeft diegene niets in jouw leven te zoeken. Jij mag jij zijn.
En hij hoeft helemaal niet alles te weten om wel begrip te hebben voor jou als persoon. Als jij dingen lastig vindt, dan is dat gewoon zo, je hoeft hier geen verklaring voor te geven. Ik hoef geen reden van mijn vriend(inn)en te weten als ze ergens mee zitten, ik kan er toch voor ze zijn en ze steunen in het vinden van een oplossing. Willen ze de reden delen, dan is dat fijn en kan helpend zijn, maar geen voorwaarde. Ik heb geen oordelen en voorwaarden aan mijn vriendschappen, ik heb wel een mening en mijn grenzen.
En ik lees hier vooral veel oordelen naar jezelf. En een beetje 'eng vinden'. Koffie drinken staat heel ver van het bed in duiken af. Zoals oudje hierboven zegt: als beiden dat willen is dat helemaal prima, maar dit is meestal toch echt niet het uitgangspunt bij een kop koffie!
Wat betekent vriendschap voor jou?
Puddinkje, je hebt een heel ander leven vorm gegeven, je hebt gigantische stappen gezet. Ik lees in jouw berichten dat je steeds beter ook aan jezelf denkt in het contact met anderen. Als je nu eens zelf gaat invullen / dromen over hoe een fijne relatie voor jou zou uitzien? Wanneer ben jij jij ipv je verleden en je opvoeding? En heb je vriendinnen om je heen die een relatie hebben zoals jij zou willen? Deze antwoorden komen niet van vandaag op morgen. En je zult er ook achter komen dat de dingen die je dacht te gaan doen, fijn te gaan vinden, misschien helemaal niet zo fijn, leuk of goed voor jezelf vindt.
Je bent goed zoals je bent, en als een ander dat niet vindt, dan mag dat en dan heeft diegene niets in jouw leven te zoeken. Jij mag jij zijn.
En hij hoeft helemaal niet alles te weten om wel begrip te hebben voor jou als persoon. Als jij dingen lastig vindt, dan is dat gewoon zo, je hoeft hier geen verklaring voor te geven. Ik hoef geen reden van mijn vriend(inn)en te weten als ze ergens mee zitten, ik kan er toch voor ze zijn en ze steunen in het vinden van een oplossing. Willen ze de reden delen, dan is dat fijn en kan helpend zijn, maar geen voorwaarde. Ik heb geen oordelen en voorwaarden aan mijn vriendschappen, ik heb wel een mening en mijn grenzen.
En ik lees hier vooral veel oordelen naar jezelf. En een beetje 'eng vinden'. Koffie drinken staat heel ver van het bed in duiken af. Zoals oudje hierboven zegt: als beiden dat willen is dat helemaal prima, maar dit is meestal toch echt niet het uitgangspunt bij een kop koffie!
Wat betekent vriendschap voor jou?
maandag 28 mei 2018 om 11:37
Meissie toch, dat beeld wat je hebt van hoe je je moet gedragen bij een man mag je helemaal omdraaien... hij heeft echt mazzel als jij besluit een kopje koffie te gaan drinken, en daarmee bedoel ik dan ook echt alleen dat hij geluk heeft dat hij alleen jouw gezelschap heeft voor echt alleen een kopje koffie in de stad op een openbare plek zoals bij een bibliotheek zo rond een uurtje of 2. En dat is zo omdat daten voor mannen ook niet meevalt hoor.
Trek een spijkerbroek aan en een fijn tshirt, geen gekke dingen als jurkjes of hoge hakken voorlopig.
Laat hem maar wat vertellen, laat nog niets los over je achtergrond hoor, gewoon kletsen over je hobbies is prima. Vraagt hij ernaar dan mag je zeggen dat het gecompliceerd is en nog net te gevoelig ligt. Is het een nette kerel dan is ie wel even klaar met vragen. Stel hém vragen in algemene zin mocht het zo wat lastig op gang komen... gewoon zoals je dat op je werk zou doen, vakanties zijn veilige onderwerpen en desnoods over het weer of de locatie waar je dan bent.
Mocht hij nog iets anders voorstellen dan hoef je alleen te antwoorden dat je er over na moet denken gezien je situatie waar je niet over kan uitweiden, en je laat het wel weten voor een volgende keer... en als hij aansluitend erna een etentje wil dan bedankt je alsnog vriendelijk en en ga je thuis rustig even denken of jou dat ook wat lijkt.
Mocht hij de koffiedate afzeggen en ineens een drankje voorstellen om 10 uur 's avonds dan dat vooral niet doen he natuurlijk. Ook niet bij je thuis afspreken voorlopig, is echt nergens voor nodig. Als hij sneller wil dan probeert ie het bij de verkeerde, jij doet wat jij wil op jouw tempo want dat is je recht wat je net helemaal voor elkaar hebt en nooit meer laat afpakken.
Mocht je het een fijn idee vinden dat we je begeleiden op eea mnaier, let me know...
Trek een spijkerbroek aan en een fijn tshirt, geen gekke dingen als jurkjes of hoge hakken voorlopig.
Laat hem maar wat vertellen, laat nog niets los over je achtergrond hoor, gewoon kletsen over je hobbies is prima. Vraagt hij ernaar dan mag je zeggen dat het gecompliceerd is en nog net te gevoelig ligt. Is het een nette kerel dan is ie wel even klaar met vragen. Stel hém vragen in algemene zin mocht het zo wat lastig op gang komen... gewoon zoals je dat op je werk zou doen, vakanties zijn veilige onderwerpen en desnoods over het weer of de locatie waar je dan bent.
Mocht hij nog iets anders voorstellen dan hoef je alleen te antwoorden dat je er over na moet denken gezien je situatie waar je niet over kan uitweiden, en je laat het wel weten voor een volgende keer... en als hij aansluitend erna een etentje wil dan bedankt je alsnog vriendelijk en en ga je thuis rustig even denken of jou dat ook wat lijkt.
Mocht hij de koffiedate afzeggen en ineens een drankje voorstellen om 10 uur 's avonds dan dat vooral niet doen he natuurlijk. Ook niet bij je thuis afspreken voorlopig, is echt nergens voor nodig. Als hij sneller wil dan probeert ie het bij de verkeerde, jij doet wat jij wil op jouw tempo want dat is je recht wat je net helemaal voor elkaar hebt en nooit meer laat afpakken.
Mocht je het een fijn idee vinden dat we je begeleiden op eea mnaier, let me know...
Lorem Ipsum
maandag 28 mei 2018 om 11:55
Goed, puf en zucht, ik kan dit best.
Dus: ik ga nu antwoorden op de mail dat ik het leuk vind om een kop koffie te drinken, op zaterdag. Ik stel een locatie voor (terras in de buurt van het marktplein, want ik wil zaterdag ochtend naar de markt, en dat is ook nog echt waar).
Ik ga daar heen, trek zoals turquasi voorstelt gewoon kleren aan die ik ook op mijn werk aan heb (iets anders heb ik eigenlijk ook niet, dus dat is pantalon met blousje) en drink koffie.
Op werk lukt het ook om een leuk gesprek met die man te hebben, dus dat zal nu ook wel lukken.
Ik denk niet dat hij opeens wil verplaatsen naar de avond of bij hem/mij thuis, het is wel een extrovert persoon zo in de omgang maar lijkt met dit soort dingen ook een beetje verlegen.
Als ik het zo doe, dan moet het lukken toch?
Ik ben dus nog nooit met een man alleen ergens naar toe geweest, toen ik nog niet getrouwd was kon dat niet, want fatsoenlijke meisjes doen dat niet en toen ik wel getrouwd was mocht ik nooit mee.
Ik weet nu al dat ik daar ga zitten en dat ik denk dat iedereen doorheeft dat ik daar zit met een man waar ik niet getrouwd mee ben (en ja, ik weet dat het de rest van nederland echt niet interesseert dat ik daar zit en of ik wel of niet met die man getrouwd ben)
Dus: ik ga nu antwoorden op de mail dat ik het leuk vind om een kop koffie te drinken, op zaterdag. Ik stel een locatie voor (terras in de buurt van het marktplein, want ik wil zaterdag ochtend naar de markt, en dat is ook nog echt waar).
Ik ga daar heen, trek zoals turquasi voorstelt gewoon kleren aan die ik ook op mijn werk aan heb (iets anders heb ik eigenlijk ook niet, dus dat is pantalon met blousje) en drink koffie.
Op werk lukt het ook om een leuk gesprek met die man te hebben, dus dat zal nu ook wel lukken.
Ik denk niet dat hij opeens wil verplaatsen naar de avond of bij hem/mij thuis, het is wel een extrovert persoon zo in de omgang maar lijkt met dit soort dingen ook een beetje verlegen.
Als ik het zo doe, dan moet het lukken toch?
Ik ben dus nog nooit met een man alleen ergens naar toe geweest, toen ik nog niet getrouwd was kon dat niet, want fatsoenlijke meisjes doen dat niet en toen ik wel getrouwd was mocht ik nooit mee.
Ik weet nu al dat ik daar ga zitten en dat ik denk dat iedereen doorheeft dat ik daar zit met een man waar ik niet getrouwd mee ben (en ja, ik weet dat het de rest van nederland echt niet interesseert dat ik daar zit en of ik wel of niet met die man getrouwd ben)
maandag 28 mei 2018 om 12:13
Prima aanpak! Een veilige plek, de intentie om gewoon lekker te babbelen zoals op het werk en als hij extrovert is, dan zal hij best wel genoeg gespreksstof op tafel gooien. Ontspan en go with the flow. Geef gewoon aan als je dingen ongemakkelijk vindt. Je bent niet verplicht om ergens antwoord op te geven. En voor mij werkt ontwijken niet. Ik ben best goed in grenzen aangeven d.m.v. humor (al vinden sommige mensen dat ik geen humor heb...) of zeg gewoon iets in de trant van 'oh, hier praat ik niet graag over / wil ik het niet hebben / hier heb ik het alleen met mensen over die heel dicht bij me staan of wat dan ook.'
En het is ook lastig als je in je hoofd nog bezig bent met 'dit mag niet / is onfatsoenlijk...' Misschien helpt het om eens op te schrijven wat je geleerd hebt over fatsoenlijk gedrag. En dan eens aan te geven wat bij jou past en waar je eigenlijk heel anders over denkt. Koffie drinken met een man in een openbare gelegenheid is fatsoenlijk gedrag voor mij. En als een ander daar iets van vindt, dan mag dat, daar lig ik geen seconde wakker van.
Heb je iemand met wie je dit soort dingen persoonlijk kunt oppakken? Iemand die naar je luistert en je vragen stelt? Die je vertelt wat diegene hoort en ziet bij jou? Zodat je ook mag ontdekken wat jij eigenlijk van heel veel dingen vindt en verwacht? Zonder oordeel, gewoon nieuwsgierig zijn naar jou, net zoals je dat zelf ook bent?
En nogmaals, ik volg je topic vanaf het begin en ik vind je een hele stoere, dappere, krachtige vrouw die het onwijs goed doet. En die onzekerheden, nou ja die horen bij je zoektocht. Het is alleen maar fijn om zo te ontdekken of iets een grens van jou is of dat je het los wil laten en er iets anders voor in de plaats wil.
En het is ook lastig als je in je hoofd nog bezig bent met 'dit mag niet / is onfatsoenlijk...' Misschien helpt het om eens op te schrijven wat je geleerd hebt over fatsoenlijk gedrag. En dan eens aan te geven wat bij jou past en waar je eigenlijk heel anders over denkt. Koffie drinken met een man in een openbare gelegenheid is fatsoenlijk gedrag voor mij. En als een ander daar iets van vindt, dan mag dat, daar lig ik geen seconde wakker van.
Heb je iemand met wie je dit soort dingen persoonlijk kunt oppakken? Iemand die naar je luistert en je vragen stelt? Die je vertelt wat diegene hoort en ziet bij jou? Zodat je ook mag ontdekken wat jij eigenlijk van heel veel dingen vindt en verwacht? Zonder oordeel, gewoon nieuwsgierig zijn naar jou, net zoals je dat zelf ook bent?
En nogmaals, ik volg je topic vanaf het begin en ik vind je een hele stoere, dappere, krachtige vrouw die het onwijs goed doet. En die onzekerheden, nou ja die horen bij je zoektocht. Het is alleen maar fijn om zo te ontdekken of iets een grens van jou is of dat je het los wil laten en er iets anders voor in de plaats wil.
maandag 28 mei 2018 om 13:06
Ja dat stemmetje gaat een beetje moeilijk weg, het lukt wel want ik doe allerlei dingen die ik vroeger nooit gedaan heb, maar ergens blijft het hangen. Het is op een bepaalde manier ook heel confronterend om te zien wat Nederlandse vrouwen allemaal doen en mogen. En ik wil dat ook. Het is ook wat ik hier allemaal op dat forum lees, dan is iemand aan het klagen dat haar man niets of weinig doet in het huishouden. Ik denk dan 'nee natuurlijk doet hij niets, het is een man", de rest van het forum staat dan klaar om te roepen dat het een lamzak is. Hier in de verschillende eet-topics bedenkt iedereen waar ze zelf zin in heeft, gewoon het idee alleen al, ik vond de eerste keer dat ik iets uit mocht kiezen om te eten wat ik lekker vond echt heel erg lastig, je kookt voor je mannelijke familieleden en je zorgt maar dat zij het lekker vinden. Nu lukt dat heel aardig trouwens. Ook de topics op de sekspijler, er komt dan een man die klaagt dat zijn vrouw een laag libido heeft, eerste wat ik denk is 'wat maakt dat nou uit, ze hoeft er toch geen zin in te hebben, je bent nou eenmaal getrouwd dus je krijgt als man seks', halve forum dondert er overeen als iemand dat zou zeggen.GenieInABottle schreef: ↑28-05-2018 12:13
En het is ook lastig als je in je hoofd nog bezig bent met 'dit mag niet / is onfatsoenlijk...' Misschien helpt het om eens op te schrijven wat je geleerd hebt over fatsoenlijk gedrag. En dan eens aan te geven wat bij jou past en waar je eigenlijk heel anders over denkt. Koffie drinken met een man in een openbare gelegenheid is fatsoenlijk gedrag voor mij. En als een ander daar iets van vindt, dan mag dat, daar lig ik geen seconde wakker van.
Heb je iemand met wie je dit soort dingen persoonlijk kunt oppakken? Iemand die naar je luistert en je vragen stelt? Die je vertelt wat diegene hoort en ziet bij jou? Zodat je ook mag ontdekken wat jij eigenlijk van heel veel dingen vindt en verwacht? Zonder oordeel, gewoon nieuwsgierig zijn naar jou, net zoals je dat zelf ook bent?
Ik wil ook zo denken en dat ook zo ervaren, maar het blijkt lastig om je hele voorgaande leven en denkbeelden opeens achter je te laten. Het lukt allemaal best aardig, maar het is gewoon confronterend. Zowel omdat ik niet weet hoe het moet en niet goed weet hoe ik me erbij moet voelen maar ook omdat ik het eigenlijk ook verdrietig vind dat ik het dus allemaal gemist heb, allemaal niet gehad heb op de leeftijd dat andere vrouwen dat wel kregen/konden/mochten.
Ik heb verder niemand om erover te praten, toen ik nog in de vrouwen opvang zat was er wel een maatschappelijk werker maar dat ging voornamelijk over de praktische dingen. Verder is er elke week contact met de politie om te kijken of mijn familie of ex me actief zoekt, want ik haal daar mijn post op, ik krijg (voor mijn veiligheid) mijn post dus niet thuis. Voor de rest is er niemand die ik al langer ken dan afgelopen jaar, alle mensen die ik eerder kende heb ik achtergelaten en kan ik geen contact mee opnemen. Er was verder ook eigenlijk niemand die wist van de situatie uitgezonderd familie en directe vrienden van familie en die kan ik natuurlijk helemaal niet contacteren. Dus nee, er is niemand. Ik heb eerder wel bedacht dat ik misschien (via de huisarts?) hulp zou moeten zoeken hiervoor, maar ik was eerst nog zo bezig met alle nieuwe dingen (nieuw huis, nieuw werk, nieuwe mensen) dat ik eerst pas op de plaats wilde maken, en nu heb ik zo veel leuke dingen te doen dat ik eigenlijk liever die leuke dingen doe dan dat ik naar een hulpverlener ga.
Aan de ene kant is dat misschien vluchtgedrag, aan de andere kant denk ik eigenlijk ook dat het gewoon goed voor me is om het eindelijk een keertje naar mijn zin te hebben. Ik zie nu pas hoe ontzettend miserabel ik me al die Jaren gevoeld heb. Mijn vader en broers kan ik nog wel enigszins vergeven, zij hebben gedaan hoe zij dachten dat het hoorde, dus ik bestond voor hen, maar met mijn ex man kan ik dat niet, hij misbruikte die positie en vond het gewoon leuk om mij pijn te doen.
maandag 28 mei 2018 om 13:22
Puddinkje 
Je hele wereldbeeld is aan het veranderen. Gelukkig, maar vreemd, raar, spannend. Je opvoeding schud je niet zomaar van je af. En jij doet al heel veel, hebt al veel gedaan om te ontdekken wie Puddinkje zelf is en wat ze wil.
Is het een idee om inderdaad naar je huisarts te gaan en te vragen of er een praktijkondersteuner is? Bij mijn HA zit een hele fijne dame waar ik af en toe een afspraak mee maak voor een verhelderend gesprek. O.a. over dat ik vaak moeite heb met accepteren dat mijn lijf nu eenmaal ziek is en me restricties oplegt.
Je zou je referentiekader kunnen toetsen met zo'n hulpverlener. Dat kost niets en met 1 afspraak weet je of het klikt en of je je er goed bij voelt. Ondersteuners hebben trouwens ook beroepsgeheim, dus het is wel veilig voor je om daar (een deel van) je verhaal te doen.
Je hele wereldbeeld is aan het veranderen. Gelukkig, maar vreemd, raar, spannend. Je opvoeding schud je niet zomaar van je af. En jij doet al heel veel, hebt al veel gedaan om te ontdekken wie Puddinkje zelf is en wat ze wil.
Is het een idee om inderdaad naar je huisarts te gaan en te vragen of er een praktijkondersteuner is? Bij mijn HA zit een hele fijne dame waar ik af en toe een afspraak mee maak voor een verhelderend gesprek. O.a. over dat ik vaak moeite heb met accepteren dat mijn lijf nu eenmaal ziek is en me restricties oplegt.
Je zou je referentiekader kunnen toetsen met zo'n hulpverlener. Dat kost niets en met 1 afspraak weet je of het klikt en of je je er goed bij voelt. Ondersteuners hebben trouwens ook beroepsgeheim, dus het is wel veilig voor je om daar (een deel van) je verhaal te doen.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
maandag 28 mei 2018 om 13:30
Lees je laatste post nog eens. Ik herken je gevoel over je verleden, al is het mijne natuurlijk heel anders. Maar ik zal reageren vanuit mijn ervaring.
Ik ben heel last een rasechte pleaser geweest. Om in jouw voorbeelden te blijven: ik kookte wat de ander wilde, ik was meer bezig met de ander tijdens seks dan met mijn wensen, als iemand een oordeel had over mij, dan paste ik me wel aan. En toen koos ik voor mezelf, steeds een stapje verder en dat voelt heel dubbel. Onwennig. En ik beseft dat ik in sommige zaken die leiding van de ander prettig vind, maar wel alleen als ik ook gehoord wordt.
En dat verdriet van niet gehad hebben, dat herken ik ook. Vanochtend nog een gesprek met mijn beste vriend erover gehad. Ja je leest het goed, ik praat over alles met mijn beste vriend. Hij oordeelt niet, geeft wel zijn mening. Hij stelt vragen en deelt zijn visie. Voor mij voelen mannen in basis veel veiliger dan vrouwen. En we hadden het over wat recente gebeurtenissen in ons leven en op een gegeven moment liepen gewoon de tranen over mijn wangen. Zijn reactie: wat fijn om te zien en te horen dt jij ook mag voelen. Dat jij nu verdrietig mag zijn om jouw gemis en niet om het tekort van de ander. En dat voelde ook voor het eerst echt zo.
Alleen kan ik het verleden niet veranderen, ik kan anderen niet veranderen alleen mezelf. En dat is zo'n onwijs leuk, soms frustrerend en confronterend, proces. Ik mag nu zelf invulling geven.
Je verdriet is een soort van rouwen. En dat verdriet mag er zijn. Net als jouw verwarring.
Is het weglopen, nee, alleen als dat voor jou ook echt zo voelt. Zelf denk ik wel dat een onafhankelijke derde je kan helpen om zaken sneller los te laten, meer mogelijkheden te zien en een veilige haven kan zijn om je verhaal te doen. Alleen maar zodat je nog meer kunt genieten van al het moois dat er op deze wereld te vinden is. Om sneller te zien wat voor een mooi mens jij bent.
Dat gun ik je. Het leven is te kort om je miserabel en onzeker te blijven voelen door acties van anderen.
Ik ben heel last een rasechte pleaser geweest. Om in jouw voorbeelden te blijven: ik kookte wat de ander wilde, ik was meer bezig met de ander tijdens seks dan met mijn wensen, als iemand een oordeel had over mij, dan paste ik me wel aan. En toen koos ik voor mezelf, steeds een stapje verder en dat voelt heel dubbel. Onwennig. En ik beseft dat ik in sommige zaken die leiding van de ander prettig vind, maar wel alleen als ik ook gehoord wordt.
En dat verdriet van niet gehad hebben, dat herken ik ook. Vanochtend nog een gesprek met mijn beste vriend erover gehad. Ja je leest het goed, ik praat over alles met mijn beste vriend. Hij oordeelt niet, geeft wel zijn mening. Hij stelt vragen en deelt zijn visie. Voor mij voelen mannen in basis veel veiliger dan vrouwen. En we hadden het over wat recente gebeurtenissen in ons leven en op een gegeven moment liepen gewoon de tranen over mijn wangen. Zijn reactie: wat fijn om te zien en te horen dt jij ook mag voelen. Dat jij nu verdrietig mag zijn om jouw gemis en niet om het tekort van de ander. En dat voelde ook voor het eerst echt zo.
Alleen kan ik het verleden niet veranderen, ik kan anderen niet veranderen alleen mezelf. En dat is zo'n onwijs leuk, soms frustrerend en confronterend, proces. Ik mag nu zelf invulling geven.
Je verdriet is een soort van rouwen. En dat verdriet mag er zijn. Net als jouw verwarring.
Is het weglopen, nee, alleen als dat voor jou ook echt zo voelt. Zelf denk ik wel dat een onafhankelijke derde je kan helpen om zaken sneller los te laten, meer mogelijkheden te zien en een veilige haven kan zijn om je verhaal te doen. Alleen maar zodat je nog meer kunt genieten van al het moois dat er op deze wereld te vinden is. Om sneller te zien wat voor een mooi mens jij bent.
Dat gun ik je. Het leven is te kort om je miserabel en onzeker te blijven voelen door acties van anderen.
maandag 28 mei 2018 om 13:53
Ik heb zelden zo’n eensgezind topic gezien als dit. Iedereen zegt fantastische dingen en daar heb ik verder weinig aan toe te voegen.
Je laat steeds zien dat je het allemaal echt diep in je hart wel kan, maar je hebt een klankbord nodig. Die zoek je op, die vind je en je neemt het mee in je overwegingen.
Het zal misschien niet altijd vlekkeloos verlopen maar jij gaat jezelf echt een hele goede en leuke man gunnen en gezien jouw ervaring en hoe je in het leven staat ga jij de foute mannen prima weren.
Koffie betekent koffie, en dat is meer dan prima. Doe het stap voor stap en als je het voor je gevoel niet bij kan houden, dan ga je even stilstaan en heroverweging; is dit wat ik wil en waarom wil ik dit? Het laatste zodat je je bewust wordt van wanneer je handelt uit ervaringen vanuit het verleden (hetzelfde of juist tegenovergesteld) en of dat is wat jij op dit moment wilt.
Je mag vreselijk trots op jezelf zijn. Volgens mij zijn wij dat in ieder geval wel allemaal! Geniet van je koffie op het terras en doe het allemaal op jouw eigen tempo zodat je het kunt overzien.
Je laat steeds zien dat je het allemaal echt diep in je hart wel kan, maar je hebt een klankbord nodig. Die zoek je op, die vind je en je neemt het mee in je overwegingen.
Het zal misschien niet altijd vlekkeloos verlopen maar jij gaat jezelf echt een hele goede en leuke man gunnen en gezien jouw ervaring en hoe je in het leven staat ga jij de foute mannen prima weren.
Koffie betekent koffie, en dat is meer dan prima. Doe het stap voor stap en als je het voor je gevoel niet bij kan houden, dan ga je even stilstaan en heroverweging; is dit wat ik wil en waarom wil ik dit? Het laatste zodat je je bewust wordt van wanneer je handelt uit ervaringen vanuit het verleden (hetzelfde of juist tegenovergesteld) en of dat is wat jij op dit moment wilt.
Je mag vreselijk trots op jezelf zijn. Volgens mij zijn wij dat in ieder geval wel allemaal! Geniet van je koffie op het terras en doe het allemaal op jouw eigen tempo zodat je het kunt overzien.
