Relaties
alle pijlers
Hoe pak ik dit aan
woensdag 7 februari 2018 om 09:21
Beste Viva dames,
*deel van de op weggehaald*, reageerders weten waarom
wat is dan het probleem en wat is mijn vraag
Ik wil nu mijn leven opbouwen, het is heel lastig want ik ben alleen en bang dat hij me vind. Ik heb mijn hele leven mezelf onzichtbaar gemaakt want dat is wat een 'braaf meisje' doet. En nu weet ik dus niet hoe ik 'normaal' moet leven. Ik ben nog nooit met een vriendin koffie gaan drinken, heb nog nooit een collega bij mij thuis uitgenodigd. Ik weet simpelweg niet hoe het moet. En daar zit dus mijn vraag: hoe moet het? Wat moet ik doen, stap ik gewoon op iemand af en zeg ik 'joh straks ergens koffie drinken?' en wat zeg ik dan als die persoon 'nee' zegt, of nog lastiger 'ja'? of wacht ik tot iemand mij vraagt? En hoe doe ik dat? Ik ben er heel erg goed in mezelf op de achtergrond te zetten, iedereen vergeet meestal dat ik er ook ben, dus meestal word ik niet gevraagd. In elk geval, elke tip is welkom.
Het klinkt voor jullie misschien als een non-probleem want jullie vinden dit sort dingen misschien vanzelf sprekend, maar ik dus niet. Ik ben al door hel gegaan om te vluchten van mijn man en een normaal leven te leiden, en nu weet ik dus niet hoe dat moet.
Bedankt voor het lezen, ik begrijp dat het een flinke lap tekst is, sorry daarvoor, ik probeer kort te zijn maar het is nogal een complexe situatie.
*deel van de op weggehaald*, reageerders weten waarom
wat is dan het probleem en wat is mijn vraag
Ik wil nu mijn leven opbouwen, het is heel lastig want ik ben alleen en bang dat hij me vind. Ik heb mijn hele leven mezelf onzichtbaar gemaakt want dat is wat een 'braaf meisje' doet. En nu weet ik dus niet hoe ik 'normaal' moet leven. Ik ben nog nooit met een vriendin koffie gaan drinken, heb nog nooit een collega bij mij thuis uitgenodigd. Ik weet simpelweg niet hoe het moet. En daar zit dus mijn vraag: hoe moet het? Wat moet ik doen, stap ik gewoon op iemand af en zeg ik 'joh straks ergens koffie drinken?' en wat zeg ik dan als die persoon 'nee' zegt, of nog lastiger 'ja'? of wacht ik tot iemand mij vraagt? En hoe doe ik dat? Ik ben er heel erg goed in mezelf op de achtergrond te zetten, iedereen vergeet meestal dat ik er ook ben, dus meestal word ik niet gevraagd. In elk geval, elke tip is welkom.
Het klinkt voor jullie misschien als een non-probleem want jullie vinden dit sort dingen misschien vanzelf sprekend, maar ik dus niet. Ik ben al door hel gegaan om te vluchten van mijn man en een normaal leven te leiden, en nu weet ik dus niet hoe dat moet.
Bedankt voor het lezen, ik begrijp dat het een flinke lap tekst is, sorry daarvoor, ik probeer kort te zijn maar het is nogal een complexe situatie.
anoniem_364100 wijzigde dit bericht op 10-02-2018 08:40
43.67% gewijzigd
maandag 28 mei 2018 om 14:24
Jeetje wat ben je knap bezig!! Ongelooflijk hoe ver je al bent gekomen!
Is er via de buurt/werk/huisarts niet iemand van dezelfde cultuur, maar die wat meer westers is opgevoed? Wellicht kun je met zo'n persoon wel heel fijn praten - zonder dat je het over je ex hebt - puur over 'traditioneel' en 'modern' beoefenen van het geloof/de cultuur.
Is er via de buurt/werk/huisarts niet iemand van dezelfde cultuur, maar die wat meer westers is opgevoed? Wellicht kun je met zo'n persoon wel heel fijn praten - zonder dat je het over je ex hebt - puur over 'traditioneel' en 'modern' beoefenen van het geloof/de cultuur.
maandag 28 mei 2018 om 16:27
Ik wil helemaal niets met die cultuur te maken hebben en ik ben niet praktiserend gelovig, die hele cultuur heeft me niets dan ellende gebracht. Ik ben met mijn familie in de jaren 90 naar nederland gevlucht omdat die zelfde cultuur ons vervolgde om het geloof dat we niet praktiseerden (wel andere religie, zelfde cultuur), en vervolgens ben ik 10 jaar later gevlucht van mijn man waar ik vgens die cultuur verplicht mee moest trouwen en me, ook volgens die cultuur moest laten mishandelen en onderdrukken.s-a-r-kast schreef: ↑28-05-2018 14:24Jeetje wat ben je knap bezig!! Ongelooflijk hoe ver je al bent gekomen!
Is er via de buurt/werk/huisarts niet iemand van dezelfde cultuur, maar die wat meer westers is opgevoed? Wellicht kun je met zo'n persoon wel heel fijn praten - zonder dat je het over je ex hebt - puur over 'traditioneel' en 'modern' beoefenen van het geloof/de cultuur.
Daarbij, het is een kleine gemeenschap, ons kent ons, en het zijn alleen maar mannen (vrouwen mogen het huis niet uit) en die zijn van mening dat ik nooit had mogen vluchten en de eer van mijn familie te grabbel had mogen gooien. Zij zouden mij linea recta terug brengen naar mijn vader en dan is er dus een probleem, want in die zelfde cultuur neemt men vrouwen die de familie eer te grabbel gooien dat behoorlijk kwalijk.
maandag 28 mei 2018 om 17:56
Oh nee zo kwam het helemaal niet over, het kwam over als een zinnig en welgemeend advies. Jij kunt niet weten wat voor narigheid die ellendige cultuur me al bezorgd heeft. Er is ook niet zo iets als modernere mensen binnen die cultuur, ofwel je doet volledig mee, of je wordt eruit gegooid, dat is bij veel culturen niet zo, daar zijn ook gematigde varianten mogelijk.s-a-r-kast schreef: ↑28-05-2018 16:59Oei...ik bedoelde het niet slecht! Sorry als het zo is overgekomen.
maandag 28 mei 2018 om 19:12
Je bent moedig. Je gaat spannende situaties niet uit de weg, maar je gaat ze aan, met beleid en hier en daar raadvragend. Petje af hoor!
Beschouw jezelf sociaal gezien als een 14-15-16 jarige die allerlei ervaringen voor het eerst opdoet. Soms positieve, soms negatieve. Met dien verstande dat jouw hersens wel volledig ontwikkeld zijn.
Je sociale vaardigheden zijn prima, dus beschouw je toekomstig leven als een avontuur. Het enige waar je op moet letten: voelt het oke, wil ik dit? Zo ja, dan go!
Beschouw jezelf sociaal gezien als een 14-15-16 jarige die allerlei ervaringen voor het eerst opdoet. Soms positieve, soms negatieve. Met dien verstande dat jouw hersens wel volledig ontwikkeld zijn.
Je sociale vaardigheden zijn prima, dus beschouw je toekomstig leven als een avontuur. Het enige waar je op moet letten: voelt het oke, wil ik dit? Zo ja, dan go!
maandag 28 mei 2018 om 21:01
Oh en je mag je ook best vergissen trouwens, stel je zit daar en je vind het toch niks... dan ga je weer. Kan gewoon hoor. Dan zeg je 'sorry, het is te vroeg hiervoor voor mij.' Dingen hoeven niet altijd meteen soepel te gaan, prutsen is menselijk en heel natuurlijk. Of stel hij overvalt je ergens mee, geen idee misschien wil hij je toch enthousiast een zoen geven als je bij je auto/fiets staat erna en twijfel je net zo lang tot het min of meer een kus was ookal stond je daar maar wat... echt geen doodzonde hoor.... of wie weet zeg je nèt wat meer over jezelf dan je van plan was... ook dat mag ook je bent verstandig genoeg om niet meteen je nieuw gevonden veiligheid overboord te gooien. Allemaal misschien liever eigenlijk niet natuurlijk want je weet het nog niet wat je wilt maar gun jezelf een kleine fuck-up marge. Dat hoort erbij echt waar... meestal leer je er nog wat van namelijk ook.
Als jij je eigen regels breekt, dan evalueer je die opnieuw... voelde het ok? mooi! voelde het niet zo heel ok, jammer... niet meer herhalen dan. Dàt zijn jouw nieuwe normen en waarden. Die bepaal jij zelf.
Als jij je eigen regels breekt, dan evalueer je die opnieuw... voelde het ok? mooi! voelde het niet zo heel ok, jammer... niet meer herhalen dan. Dàt zijn jouw nieuwe normen en waarden. Die bepaal jij zelf.
Lorem Ipsum
maandag 28 mei 2018 om 21:42
Puddinkje, zo open en sociaal zo als jij je hier in dit topic tussen 'vreemden' beweegt zegt ook al heel veel over je sociale vaardigheden.
Ik denk dat je ervaring mist maar ik heb geen enkele twijfel dat je ruim voldoende capaciteiten hebt om zelf een heel fijn nieuw leven op te bouwen met fijne mensen om je heen. Je zal zien dat dat alleen tijd nodig heeft, maar verder vanzelf gaat, omdat je nou eenmaal leuk bent.
Ik denk dat je ervaring mist maar ik heb geen enkele twijfel dat je ruim voldoende capaciteiten hebt om zelf een heel fijn nieuw leven op te bouwen met fijne mensen om je heen. Je zal zien dat dat alleen tijd nodig heeft, maar verder vanzelf gaat, omdat je nou eenmaal leuk bent.
maandag 28 mei 2018 om 22:24
Ik denk dat je uitdaging niet zit in de praktische invulling van het omgaan met anderen. Daar ben je duidelijk slim en sociaal genoeg voor.
Het zal lastiger zijn om aan te nemen dat je niet hoeft te voldoen aan wat jij denkt dat iemand anders van je wil zien. Als je vooral jezelf bent en gewoon aardig, dan nemen mensen je zoals je bent. Inclusief eventuele onhandigheden in omgangsvormen. Wat je vooral niet moet doen, denk ik, is een nieuwe 'ik' creëren. Anders ben je over een tijdje waarschijnlijk weer jezelf opnieuw aan het uitvinden.
Ik kan me ook voorstellen dat het een andere uitdaging is om wel jezelf te zijn maar ook niet specifiek te zijn over je verleden. Je moet ook niet iets gaan verzinnen want als je leuke mensen leert kennen is het in een later stadium verdraaid lastig uitleggen dat je niet eerlijk bent geweest, ook al had dat een goede reden. Ik zou er eens een beetje over nadenken hoe je daar mee om wil gaan want er zullen momenten komen dat mensen wat zullen doorvragen naar je achtergrond.
Het zal lastiger zijn om aan te nemen dat je niet hoeft te voldoen aan wat jij denkt dat iemand anders van je wil zien. Als je vooral jezelf bent en gewoon aardig, dan nemen mensen je zoals je bent. Inclusief eventuele onhandigheden in omgangsvormen. Wat je vooral niet moet doen, denk ik, is een nieuwe 'ik' creëren. Anders ben je over een tijdje waarschijnlijk weer jezelf opnieuw aan het uitvinden.
Ik kan me ook voorstellen dat het een andere uitdaging is om wel jezelf te zijn maar ook niet specifiek te zijn over je verleden. Je moet ook niet iets gaan verzinnen want als je leuke mensen leert kennen is het in een later stadium verdraaid lastig uitleggen dat je niet eerlijk bent geweest, ook al had dat een goede reden. Ik zou er eens een beetje over nadenken hoe je daar mee om wil gaan want er zullen momenten komen dat mensen wat zullen doorvragen naar je achtergrond.
dinsdag 29 mei 2018 om 06:15
Wat leuk dat je ons weer bijpraat over hoe het met je gaat. En nog leuker om te horen dat het zo goed gaat.
Ik snap wel dat er een collega is die graag eens koffie met je gaat drinken! Je komt hier al over als een fijn, lief, innemend persoon en dat zal in het echte leven vast nog meer het geval zijn. Vet geluk voor jouw collega dus dat jij hebt ingestemd. En als hij op jou overkomt als aardig, oprecht en gezellig dan is het omgekeerd voor jou natuurlijk ook leuk dat hij je de kans geeft om dit mee te maken. Het is 'maar' een kopje koffie, maar meer dan dat is het een ervaring.
Uit het feit dat hij koffie voorstelt, en nog overdag ook, maak ik op dat hij al goed heeft ingeschat dat jij wat terughoudend bent met mannen. En jij mag best verwachten dat hij zich daarnaar gedraagt. Het lijkt mij sterk dat hij avances gaat maken. Hooguit door te zeggen dat je leuk, lief en bijzonder bent. Wat ook gewoon zo is. En zou hij in jouw persoonlijke ruimte komen, dan kun je vriendelijk en duidelijk zeggen dat je daar echt niet op zit te wachten.
Een koffieafspraak met een man die uit is op vriendschap is precies hetzelfde als met een vrouw. Enige verschil is dat veel mannen wat minder gecompliceerd zijn. Die kunnen blunders of ongemakkelijkheden werkelijk vergeten bijvoorbeeld. Verder hebben mannen minder de behoefte om te praten over moeilijke onderwerpen als gevoelens. Zeker bij een simpele koffieafspraak.
Een koffieafspraak met een man die uit is op liefde lijkt in veel op het vriendschapverhaal, alleen zal de man je proberen te vleien met lieve woorden. En hij zal meer open zijn over zichzelf. Over wat hij wil in het leven bijvoorbeeld. Of wat hij hoopt te vinden in de liefde. Ooit.
Een koffieafspraak met een man die uit is op seks is vrij atypisch. Als het dan ook nog om een collega gaat die wat verlegen is en niet erg ervaren in de liefde, dan is de kans dat hij uit is op seks erg klein. En als rechtgeaarde Nederlandse vrouw kan ik je toevertrouwen dat het heel normaal is direct weg te gaan als je merkt dat hij je probeert het bed in te praten.
De weg van koffie naar bed is lang. Heel lang. Lichtjaren verwijderd van waar je nu bent. Misschien wil hij niks van je, anders dan een vriendschap opbouwen. Misschien is hij vrijgezel en hoopt hij ooit een relatie te krijgen, misschien zelfs met jou. Dat laatste is volgens mij de waarschijnlijke optie. Dan wacht hem wellicht een lange weg van geduldig jou voor hem proberen te winnen. Waarbij jij bepaalt of hij leuk genoeg is om hem daar überhaupt een kans voor te geven.
Ik snap wel dat er een collega is die graag eens koffie met je gaat drinken! Je komt hier al over als een fijn, lief, innemend persoon en dat zal in het echte leven vast nog meer het geval zijn. Vet geluk voor jouw collega dus dat jij hebt ingestemd. En als hij op jou overkomt als aardig, oprecht en gezellig dan is het omgekeerd voor jou natuurlijk ook leuk dat hij je de kans geeft om dit mee te maken. Het is 'maar' een kopje koffie, maar meer dan dat is het een ervaring.
Uit het feit dat hij koffie voorstelt, en nog overdag ook, maak ik op dat hij al goed heeft ingeschat dat jij wat terughoudend bent met mannen. En jij mag best verwachten dat hij zich daarnaar gedraagt. Het lijkt mij sterk dat hij avances gaat maken. Hooguit door te zeggen dat je leuk, lief en bijzonder bent. Wat ook gewoon zo is. En zou hij in jouw persoonlijke ruimte komen, dan kun je vriendelijk en duidelijk zeggen dat je daar echt niet op zit te wachten.
Een koffieafspraak met een man die uit is op vriendschap is precies hetzelfde als met een vrouw. Enige verschil is dat veel mannen wat minder gecompliceerd zijn. Die kunnen blunders of ongemakkelijkheden werkelijk vergeten bijvoorbeeld. Verder hebben mannen minder de behoefte om te praten over moeilijke onderwerpen als gevoelens. Zeker bij een simpele koffieafspraak.
Een koffieafspraak met een man die uit is op liefde lijkt in veel op het vriendschapverhaal, alleen zal de man je proberen te vleien met lieve woorden. En hij zal meer open zijn over zichzelf. Over wat hij wil in het leven bijvoorbeeld. Of wat hij hoopt te vinden in de liefde. Ooit.
Een koffieafspraak met een man die uit is op seks is vrij atypisch. Als het dan ook nog om een collega gaat die wat verlegen is en niet erg ervaren in de liefde, dan is de kans dat hij uit is op seks erg klein. En als rechtgeaarde Nederlandse vrouw kan ik je toevertrouwen dat het heel normaal is direct weg te gaan als je merkt dat hij je probeert het bed in te praten.
De weg van koffie naar bed is lang. Heel lang. Lichtjaren verwijderd van waar je nu bent. Misschien wil hij niks van je, anders dan een vriendschap opbouwen. Misschien is hij vrijgezel en hoopt hij ooit een relatie te krijgen, misschien zelfs met jou. Dat laatste is volgens mij de waarschijnlijke optie. Dan wacht hem wellicht een lange weg van geduldig jou voor hem proberen te winnen. Waarbij jij bepaalt of hij leuk genoeg is om hem daar überhaupt een kans voor te geven.
dinsdag 29 mei 2018 om 06:56
dank jullie allemaal voor de lieve woorden!
Ik vind zelf eigenlijk stiekem ook dat ik best wel grote stappen gezet heb en die gingen allemaal makkelijker als waar ik bang voor was.
Ik heb goed nagedacht over wat iedereen zegt, en ik denk dat die man eigenlijk nu niet het probleem is, het is gewoon koffie, midden op de dag, op een druk terras, dat kan ik vast. Wat die man precies wil weet ik natuurlijk ook niet, maar hij stelde zaterdag middag voor en hij ging akkoord met mijn 'druk terras' voorstel. Dus hele wilde plannen zal hij niet hebben.
@foeksia, ik denk echt dat je gelijk hebt, op een bepaalde manier ben ik gewoon ontzettend onervaren in deze samenleving en dus inderdaad een 14 jarige, het lastige daaraan is dat mijn hele omgeving dat niet is.
@shifty, ik denk dat het aardig aan het lukken is om geen 'nieuwe ik te creeeren', ik denk dat ik wel weet wie ik ben en dat het niet zozeer is dat ik mezelf moet ontdekken, maar meer dat ik de wereld moet ontdekken. Wat betreft mijn verhaal, dat heb ik eerder met de politie afgestemd, ik hou het vaag maar wel waar, dus nare breakup, verhuisd naar andere kant van het land. Als iemand doorvraagt zeg ik dat ik het niet fijn vind om over te praten. Ik heb dus tegen niemand gelogen dus ik kan altijd, als ik dat zou willen, de waarheid of een deel daarvan, vertellen.
@turquasi: klopt, ik mag ook best een inschattingsfout maken, dan is er nog geen man overboard.
Wat ik gewoon super eng vind is dat ik een soort van besloten had nooit meer een man te hoeven, en in alle eerlijkheid, ik vind mijn leven eigenlijk best leuk zonder relatie. Nu (door die koffie afspraak) komt het idee weer naar boven dat het misschien toch ooit wel een optie zou zijn (niet eens perse met deze man), en dat vind ik eng. Ik weet niet hoe het werkt, en een relatie (als je het al zo wil noemen) zoals in mijn huwelijk wil ik nooit meer. Ik weet ook niet hoe realistisch het is om dat uberhaupt nog te kunnen, zowel voor mij als ook voor die man in kwestie, die krijgt dan een partner met heel veel baggage.
Ik ben voor de kerk nog getrouwd met mijn man, want scheiden kan niet, daarnaast weet ik of de politie niet waar hij is. Mij maakt dat niet uit want ik heb niets met die kerk, maar voor een toekomstige partner is dat wel een beetje gek misschien.
Ik heb mijn huwelijk vanaf dag 1 vreselijk gevonden en ik wil dat gewoon nooit meer meemaken, en ik snap echt wel dat niet elke man een engerd is, maar dan nog, ik weet niet hoe een normaal of gezond huwelijk werkt. Iedereen lijkt op mijn leeftijd al allerlei ervaring te hebben met relaties, liefde en seksualiteit, ik heb alleen de ervaring uit mijn huwelijk en daar ben ik niet vrolijk van geworden.
Ik denk dat de praktijk ondersteunder van de huisarts misschien wel een goed plan is. Ik ga vandaag even bellen. De huisarts weet van mijn situatie, die is toen ik gevlucht ben door het veiligheidsnetwerk ingelicht, dus dat maakt dingen simpeler, als dat niet werkt kan ik ook nog aan de politie vragen of zij weten waar ik heen kan.
Ik vind zelf eigenlijk stiekem ook dat ik best wel grote stappen gezet heb en die gingen allemaal makkelijker als waar ik bang voor was.
Ik heb goed nagedacht over wat iedereen zegt, en ik denk dat die man eigenlijk nu niet het probleem is, het is gewoon koffie, midden op de dag, op een druk terras, dat kan ik vast. Wat die man precies wil weet ik natuurlijk ook niet, maar hij stelde zaterdag middag voor en hij ging akkoord met mijn 'druk terras' voorstel. Dus hele wilde plannen zal hij niet hebben.
@foeksia, ik denk echt dat je gelijk hebt, op een bepaalde manier ben ik gewoon ontzettend onervaren in deze samenleving en dus inderdaad een 14 jarige, het lastige daaraan is dat mijn hele omgeving dat niet is.
@shifty, ik denk dat het aardig aan het lukken is om geen 'nieuwe ik te creeeren', ik denk dat ik wel weet wie ik ben en dat het niet zozeer is dat ik mezelf moet ontdekken, maar meer dat ik de wereld moet ontdekken. Wat betreft mijn verhaal, dat heb ik eerder met de politie afgestemd, ik hou het vaag maar wel waar, dus nare breakup, verhuisd naar andere kant van het land. Als iemand doorvraagt zeg ik dat ik het niet fijn vind om over te praten. Ik heb dus tegen niemand gelogen dus ik kan altijd, als ik dat zou willen, de waarheid of een deel daarvan, vertellen.
@turquasi: klopt, ik mag ook best een inschattingsfout maken, dan is er nog geen man overboard.
Wat ik gewoon super eng vind is dat ik een soort van besloten had nooit meer een man te hoeven, en in alle eerlijkheid, ik vind mijn leven eigenlijk best leuk zonder relatie. Nu (door die koffie afspraak) komt het idee weer naar boven dat het misschien toch ooit wel een optie zou zijn (niet eens perse met deze man), en dat vind ik eng. Ik weet niet hoe het werkt, en een relatie (als je het al zo wil noemen) zoals in mijn huwelijk wil ik nooit meer. Ik weet ook niet hoe realistisch het is om dat uberhaupt nog te kunnen, zowel voor mij als ook voor die man in kwestie, die krijgt dan een partner met heel veel baggage.
Ik ben voor de kerk nog getrouwd met mijn man, want scheiden kan niet, daarnaast weet ik of de politie niet waar hij is. Mij maakt dat niet uit want ik heb niets met die kerk, maar voor een toekomstige partner is dat wel een beetje gek misschien.
Ik heb mijn huwelijk vanaf dag 1 vreselijk gevonden en ik wil dat gewoon nooit meer meemaken, en ik snap echt wel dat niet elke man een engerd is, maar dan nog, ik weet niet hoe een normaal of gezond huwelijk werkt. Iedereen lijkt op mijn leeftijd al allerlei ervaring te hebben met relaties, liefde en seksualiteit, ik heb alleen de ervaring uit mijn huwelijk en daar ben ik niet vrolijk van geworden.
Ik denk dat de praktijk ondersteunder van de huisarts misschien wel een goed plan is. Ik ga vandaag even bellen. De huisarts weet van mijn situatie, die is toen ik gevlucht ben door het veiligheidsnetwerk ingelicht, dus dat maakt dingen simpeler, als dat niet werkt kan ik ook nog aan de politie vragen of zij weten waar ik heen kan.
dinsdag 29 mei 2018 om 07:38
Puddinkje, zojuist jouw topic met een traan en een lach maar vooral met bewondering gelezen. Wat betreft de koffie sluit ik me aan bij de anderen: overdag op een centrale plek koffie drinken is oké. Zodra jij deze man/een gespreksonderwerp te dichtbij vindt komen mag jij dat zeggen. Hij zou dat moeten respecteren. Meer weet ik even niet te schrijven. Jij kan dit wel. Ik vind je dapper.
dinsdag 29 mei 2018 om 08:49
Helemaal goed; geen nieuwe 'ik' maar gewoon jezelf zijn. En dicht bij de waarheid blijven zonder details te hoeven noemen.
Niks aan toe te voegen
Je 'bagage' maakt ook onderdeel uit van wie je bent. Daardoor weet je bijvoorbeeld ook wat je niet wil en ben je de (sterkere) vrouw geworden die je nu bent. Bagage op zich hoeft dus echt helemaal geen belemmering te zijn voor een toekomstige relatie. De kans dat je weer in een huwelijk stapt wat vanaf dag 1 ongelukkig is bijvoorbeeld nul. En sowieso hoeft er niks. Je redt het prima zonder en je hebt echt geen man nodig, maar je hoeft ook niet nu te beslissen wat je voor de rest van je leven van mannen en relaties wil vinden. Laat het maar gewoon op je af komen. Je merkt het vanzelf of je er iets mee wil en of je een man tegenkomt waar je dan iets mee wil.
Je zal ongetwijfeld een beetje je weg moeten vinden daarin omdat het je aan ervaring ontbreekt. Het voordeel is dat jij nu mensen om je heen hebt die die ervaring al wel hebben en je een beetje op weg kunnen helpen. Troost je met de gedachte dat het fenomeen 'man' sowieso nog in onderzoek is en dat de uitslag voorlopig nog niet verwacht wordt. Er is dus niemand die verwacht dat jij ze wel snapt.
Niks aan toe te voegen
Je 'bagage' maakt ook onderdeel uit van wie je bent. Daardoor weet je bijvoorbeeld ook wat je niet wil en ben je de (sterkere) vrouw geworden die je nu bent. Bagage op zich hoeft dus echt helemaal geen belemmering te zijn voor een toekomstige relatie. De kans dat je weer in een huwelijk stapt wat vanaf dag 1 ongelukkig is bijvoorbeeld nul. En sowieso hoeft er niks. Je redt het prima zonder en je hebt echt geen man nodig, maar je hoeft ook niet nu te beslissen wat je voor de rest van je leven van mannen en relaties wil vinden. Laat het maar gewoon op je af komen. Je merkt het vanzelf of je er iets mee wil en of je een man tegenkomt waar je dan iets mee wil.
Je zal ongetwijfeld een beetje je weg moeten vinden daarin omdat het je aan ervaring ontbreekt. Het voordeel is dat jij nu mensen om je heen hebt die die ervaring al wel hebben en je een beetje op weg kunnen helpen. Troost je met de gedachte dat het fenomeen 'man' sowieso nog in onderzoek is en dat de uitslag voorlopig nog niet verwacht wordt. Er is dus niemand die verwacht dat jij ze wel snapt.
dinsdag 29 mei 2018 om 09:49
Wat Shifty zegt dus!
Je hebt je leven nu zo ingericht dat een eventuele partner een aanvulling mag zijn, geen invulling en al zeker niet het middelpunt.
En vergeet niet dat er maar weinig mensen zijn die jouw ervaring hebben, daarentegen zijn er wel heel veel mensen die 'vastzitten' in een huwelijk waar ze zich doodongelukkig in voelen. En dat stuk is voor veel mensen wel herkenbaar.
En die bagage, hou in gedachten dat iedereen een bagage heeft. Jouw grote pluspunt is dat je deze zo aan het verwerken bent dat het dadelijk in een polsbandje past. Het gaat niet om de bagage, het gaat om hoe jij die bagage je leven laat bepalen. En zoals ik je lees gebruik je deze als motivatie. En natuurlijk zul je nog vaker tegen zaken aan lopen die je even op je billen laten vallen. Dat het pijn doet, het je raakt en misschien zelfs wel even heel onzeker maakt. Dat mag, wees er niet bang voor, maar laat het dan even toe. Deze emoties horen er bij. Als je ze even aandacht geeft, dan kun je ze ook weer rustig parkeren in plaats van wegstoppen. Neem dan de tijd om even bij te komen en besef dan weer dat dat ooit was en dat je mag kiezen in hoe het gaat zijn.
En succes bij de HA, super dat je dat doet!!
Je hebt je leven nu zo ingericht dat een eventuele partner een aanvulling mag zijn, geen invulling en al zeker niet het middelpunt.
En vergeet niet dat er maar weinig mensen zijn die jouw ervaring hebben, daarentegen zijn er wel heel veel mensen die 'vastzitten' in een huwelijk waar ze zich doodongelukkig in voelen. En dat stuk is voor veel mensen wel herkenbaar.
En die bagage, hou in gedachten dat iedereen een bagage heeft. Jouw grote pluspunt is dat je deze zo aan het verwerken bent dat het dadelijk in een polsbandje past. Het gaat niet om de bagage, het gaat om hoe jij die bagage je leven laat bepalen. En zoals ik je lees gebruik je deze als motivatie. En natuurlijk zul je nog vaker tegen zaken aan lopen die je even op je billen laten vallen. Dat het pijn doet, het je raakt en misschien zelfs wel even heel onzeker maakt. Dat mag, wees er niet bang voor, maar laat het dan even toe. Deze emoties horen er bij. Als je ze even aandacht geeft, dan kun je ze ook weer rustig parkeren in plaats van wegstoppen. Neem dan de tijd om even bij te komen en besef dan weer dat dat ooit was en dat je mag kiezen in hoe het gaat zijn.
En succes bij de HA, super dat je dat doet!!
dinsdag 29 mei 2018 om 09:53
Wat een fantastisch topic, ik heb het in 1 ruk volledig gelezen. Ik ben erg onder de indruk van je ontwikkeling in een paar maanden tijd Puddinkje, wat durf jij het aan om situaties die je niet kent toch in te gaan, en wat doe je dat goed. Zoveel contacten al opgebouwd in die korte tijd, heel knap.
Wat betreft het nog getrouwd zijn voor de kerk: ik ben ooit getrouwd voor de Nederlandse wet en de Rooms-Katholieke kerk. Ik ben wettelijk gescheiden, maar de RK-kerk kent geen scheiding, voor die kerk zal ik ook altijd getrouwd blijven. Voor de mensen om mij heen maakt dat niets uit, en voor mijn huidige vriend ook niet. Zoiets is in Nederland gewoon geen issue, het gaat alleen om het wettelijke huwelijk. Het is niet dat je, mocht je ooit weer een relatie aangaan, voor diezelfde kerk weer zou willen trouwen.
Ik vind het stoer dat je gewoon een kop koffie gaat drinken met die man. Je hebt een heel goed voorstel gedaan. Nu maar hopen op een beetje lekker terras-weer, en dan zijn het vast gewoon 1-2 gezellige uurtjes, met vriendschappelijk karakter.
Wat betreft het nog getrouwd zijn voor de kerk: ik ben ooit getrouwd voor de Nederlandse wet en de Rooms-Katholieke kerk. Ik ben wettelijk gescheiden, maar de RK-kerk kent geen scheiding, voor die kerk zal ik ook altijd getrouwd blijven. Voor de mensen om mij heen maakt dat niets uit, en voor mijn huidige vriend ook niet. Zoiets is in Nederland gewoon geen issue, het gaat alleen om het wettelijke huwelijk. Het is niet dat je, mocht je ooit weer een relatie aangaan, voor diezelfde kerk weer zou willen trouwen.
Ik vind het stoer dat je gewoon een kop koffie gaat drinken met die man. Je hebt een heel goed voorstel gedaan. Nu maar hopen op een beetje lekker terras-weer, en dan zijn het vast gewoon 1-2 gezellige uurtjes, met vriendschappelijk karakter.
dinsdag 29 mei 2018 om 10:11
Dank allen, ik heb me een tijdje geleden voorgenomen dat ik alles ha proberen (binnen grenzen natuurlijk) als ik het dan vreselijk vind, dat doe ik het nooit meer, vind ik het ok, dan wordt het vast elke keer makkelijker, en dat blijkt waar te zijn. De angst en onzekerheid van te voren blijkt vaak veel erger dan het feitelijke ding wat ik ga doen. Dus dat hou ik me nu ook maar voor.
Ik ben stiekem best trots op mezelf, het is me wel gelukt, ik ben vertrokken en heb een leven wat ik ook nog leuk vind. Ik merk dat ik niet meer onzichtbaar ben, vroeger merkte niemand mij op, ik had zo een bank kunnen overvallen, niemand die een signalement zou kunnen geven, mensen zagen mij niet. Door mijn eigen gedrag en uitstraling. Nu maken mensen (vaak ouderen in het ov) best vaak een praatje, ik besta gewoon en anderen zien mij, dat is echt een gekke realisatie
Ik ben stiekem best trots op mezelf, het is me wel gelukt, ik ben vertrokken en heb een leven wat ik ook nog leuk vind. Ik merk dat ik niet meer onzichtbaar ben, vroeger merkte niemand mij op, ik had zo een bank kunnen overvallen, niemand die een signalement zou kunnen geven, mensen zagen mij niet. Door mijn eigen gedrag en uitstraling. Nu maken mensen (vaak ouderen in het ov) best vaak een praatje, ik besta gewoon en anderen zien mij, dat is echt een gekke realisatie
woensdag 30 mei 2018 om 15:15
Wat leuk om te lezen wat je allemaal bereikt hebt de afgelopen tijd.
Ik denk dat die collega jou wel leuk vindt als hij je voor de koffie vraagt. Goed dat hij alleen voor de koffie vraagt en niet gelijjk uit eten. Zo kan je na een uurtje makkelijk weg als het voor jou genoeg is.
Als het zo gezellig is dat je er nog geen genoeg van hebt kunnen jullie evt ook samen lunchen.
Van koffie naar bed is inderdaad net zo lang als hij maar wil. Als je nog een keer met hem af wil spreken kan je dat dus ook voor een lunch doen. Niet te lang en je kan zelf veilig naar huis.
Het zou jammer zijn als jij door je verleden nooit meer een vriend/man zou willen. Er zijn echt zoveel leuk exemplaren te vinden waar je het hartstikke leuk en goed mee kan hebben.
Als je weer afspreekt vertel dan gewoon dat jij het vanwege het verleden nog moeilijk vindt en dat je niet te hard van stapel wil lopen.
Heel veel plezier zaterdag en laat je nog wat van je horen?
Ik denk dat die collega jou wel leuk vindt als hij je voor de koffie vraagt. Goed dat hij alleen voor de koffie vraagt en niet gelijjk uit eten. Zo kan je na een uurtje makkelijk weg als het voor jou genoeg is.
Als het zo gezellig is dat je er nog geen genoeg van hebt kunnen jullie evt ook samen lunchen.
Van koffie naar bed is inderdaad net zo lang als hij maar wil. Als je nog een keer met hem af wil spreken kan je dat dus ook voor een lunch doen. Niet te lang en je kan zelf veilig naar huis.
Het zou jammer zijn als jij door je verleden nooit meer een vriend/man zou willen. Er zijn echt zoveel leuk exemplaren te vinden waar je het hartstikke leuk en goed mee kan hebben.
Als je weer afspreekt vertel dan gewoon dat jij het vanwege het verleden nog moeilijk vindt en dat je niet te hard van stapel wil lopen.
Heel veel plezier zaterdag en laat je nog wat van je horen?
woensdag 30 mei 2018 om 16:02
veensteker schreef: ↑30-05-2018 15:15
Van koffie naar bed is inderdaad net zo lang als hij jij maar wil. Als je nog een keer met hem af wil spreken kan je dat dus ook voor een lunch doen. Niet te lang en je kan zelf veilig naar huis.
donderdag 31 mei 2018 om 08:33
natuurlijk laat ik na zaterdag nog wat horen.
Ben nu al doodnerveus, maar het komt vast goed.
@veensteker, ik weet natuurlijk waarom die man koffie voorgesteld heeft, het kan om allerlei redenen zijn, maar gisteren begon de vrouw waarmee ik op kantoor een kamer deel (leuk mens) te vertellen dat ze vond dat hij vaak langs kwam om iets te vragen/informatie (werkgerelateerd) te delen. Zij vroeg me of ik hem niet leuk vond want volgens haar vond hij mij leuk. Ik had verder niets gezegd over de koffie date. Dit leidt er natuurlijk toe dat ik nog veel zenuwachtiger ben. Ik heb haar verder niets verteld, gewoon dat ik het een aardige collega vind (wat ook waar is), maar zij vindt het blijkbaar allemaal heel interessant.
@foeksia, die hou ik erin, ik moet af van het idee dat ik niets te bepalen heb, ik wil geen verwachtingen scheppen die ik niet waar kan/wil maken, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik niets te zeggen heb. Ik bepaal hoe ver ik waarin wil gaan en wat ik wel en niet wil, en dat bepaalt hij niet voor mij. Rationeel snap ik dat, en durf ik dat ook, ik durf nee te zeggen en ik durf af te kappen. Alleen gevoelsmatig is dat lastig, ik vergeet gewoon constant dat mijn 'nee' gewoon telt. Ik heb voor mezelf besloten dat als ik me er gewoon vaak genoeg aan herinner dat het vast op een bepaald moment normale routine wordt om dat te denken.
Verder staat afspraak met de praktijk ondersteuner, daar gaat ik volgende week heen, dus even kijken hoe dat bevalt. Ging heel makkelijk, afspraak was zo gemaakt.
Ben nu al doodnerveus, maar het komt vast goed.
@veensteker, ik weet natuurlijk waarom die man koffie voorgesteld heeft, het kan om allerlei redenen zijn, maar gisteren begon de vrouw waarmee ik op kantoor een kamer deel (leuk mens) te vertellen dat ze vond dat hij vaak langs kwam om iets te vragen/informatie (werkgerelateerd) te delen. Zij vroeg me of ik hem niet leuk vond want volgens haar vond hij mij leuk. Ik had verder niets gezegd over de koffie date. Dit leidt er natuurlijk toe dat ik nog veel zenuwachtiger ben. Ik heb haar verder niets verteld, gewoon dat ik het een aardige collega vind (wat ook waar is), maar zij vindt het blijkbaar allemaal heel interessant.
@foeksia, die hou ik erin, ik moet af van het idee dat ik niets te bepalen heb, ik wil geen verwachtingen scheppen die ik niet waar kan/wil maken, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik niets te zeggen heb. Ik bepaal hoe ver ik waarin wil gaan en wat ik wel en niet wil, en dat bepaalt hij niet voor mij. Rationeel snap ik dat, en durf ik dat ook, ik durf nee te zeggen en ik durf af te kappen. Alleen gevoelsmatig is dat lastig, ik vergeet gewoon constant dat mijn 'nee' gewoon telt. Ik heb voor mezelf besloten dat als ik me er gewoon vaak genoeg aan herinner dat het vast op een bepaald moment normale routine wordt om dat te denken.
Verder staat afspraak met de praktijk ondersteuner, daar gaat ik volgende week heen, dus even kijken hoe dat bevalt. Ging heel makkelijk, afspraak was zo gemaakt.
donderdag 31 mei 2018 om 14:31
Goed bezig puddinkje! Je klinkt heel realistisch en lijkt goed te weten wat je wel en niet wil en dat is goed!
Over een eventuele relatie: volgens mij is het soort huwelijk dat jij hebt gehad echt meer een uitzondering. Over het algemeen staan mannen en vrouwen gelijk aan elkaar. De één heeft of kan meer dit en de ander is beter of weet meer over dat. Het is een wisselwerking. Een huwelijk kan misgaan, dat gebeurt in Nederland volgens mij inmiddels 1 op de 3 keer. Ook dat kan, maar dat betekent meestal niet dat de relatie totdat het misging slecht was. Dingen gebeuren nu eenmaal.
Je klinkt leuk! Zou zonde zijn als er niet iemand is die exclusief van jouw aanwezigheid mag genieten... ooit... (en jij dus van die van hem...
) 
Over een eventuele relatie: volgens mij is het soort huwelijk dat jij hebt gehad echt meer een uitzondering. Over het algemeen staan mannen en vrouwen gelijk aan elkaar. De één heeft of kan meer dit en de ander is beter of weet meer over dat. Het is een wisselwerking. Een huwelijk kan misgaan, dat gebeurt in Nederland volgens mij inmiddels 1 op de 3 keer. Ook dat kan, maar dat betekent meestal niet dat de relatie totdat het misging slecht was. Dingen gebeuren nu eenmaal.
Je klinkt leuk! Zou zonde zijn als er niet iemand is die exclusief van jouw aanwezigheid mag genieten... ooit... (en jij dus van die van hem...
)
donderdag 31 mei 2018 om 14:57
Iekx schreef: ↑31-05-2018 14:31
Over een eventuele relatie: volgens mij is het soort huwelijk dat jij hebt gehad echt meer een uitzondering. Over het algemeen staan mannen en vrouwen gelijk aan elkaar. De één heeft of kan meer dit en de ander is beter of weet meer over dat. Het is een wisselwerking. Een huwelijk kan misgaan, dat gebeurt in Nederland volgens mij inmiddels 1 op de 3 keer. Ook dat kan, maar dat betekent meestal niet dat de relatie totdat het misging slecht was. Dingen gebeuren nu eenmaal.
Ik weet dat dat zo is, want ik zie mensen om mij heen, maar het probleem is natuurlijk dat als je dat eenmaal hebt gehad dat je er voor altijd bang voor blijft. Ik weet ook dat het absoluut niet meer gaat gebeuren, ik ga nooit meer trouwen zonder mijn eigen toestemming of zonder dat ik de man in kwestie ken. Daarnaast is echt niet elke man zo'n engerd als mijn ex. Hij haalde er echt een genoegen uit om mij pijn te doen, het is vanaf dag 1 al een verschrikking geweest. Dat neem ik mijn familie ook kwalijk, als je je dochter dan toch zonodig uit moet huwelijken, zoek dan tenminste een beetje fatsoenlijke man.
Ik wil geen ongelijkwaardige relatie, maar als dat het enige probleem was in mijn huwelijk dan had ik daarmee kunnen leven. Het was de constante dreiging van wanneer hij weer zou gaan meppen en welk bot ik dan weer zou breken, en de constante angst dat hij weer seks zou willen (en dat dus zou krijgen) het nergens alleen naar toe mogen en de constante angst wat hij nu weer zou bedenken om mij te treiteren, dat vond ik gewoon het ergst 'wat bedenkt hij straks om dit allemaal nog erger te maken'. En het gevoel hebben nergens heen te kunnen, je zit zo vast, je kunt voor je gevoel niet weg, je hebt nergens om heen te gaan want als hij me zou vinden heb ik echt geen idee wat hij gedaan zou hebben.
Dus rationeel weet ik dat alles wat je zegt waar is, maar op het moment dat ik het word 'relatie' hoor, denk ik weer terug en moet ik echt mijn best doen om gewoon rustig door te blijven ademen. Ik weet wel dat het over is, dat ik weg ben uit die relatie en dat ik het achter me moet laten, maar om de een of andere reden is het nog niet helemaal weg. Ik doe mijn best in elk geval.
