Relaties
alle pijlers
Hoe pak ik dit aan
woensdag 7 februari 2018 om 09:21
Beste Viva dames,
*deel van de op weggehaald*, reageerders weten waarom
wat is dan het probleem en wat is mijn vraag
Ik wil nu mijn leven opbouwen, het is heel lastig want ik ben alleen en bang dat hij me vind. Ik heb mijn hele leven mezelf onzichtbaar gemaakt want dat is wat een 'braaf meisje' doet. En nu weet ik dus niet hoe ik 'normaal' moet leven. Ik ben nog nooit met een vriendin koffie gaan drinken, heb nog nooit een collega bij mij thuis uitgenodigd. Ik weet simpelweg niet hoe het moet. En daar zit dus mijn vraag: hoe moet het? Wat moet ik doen, stap ik gewoon op iemand af en zeg ik 'joh straks ergens koffie drinken?' en wat zeg ik dan als die persoon 'nee' zegt, of nog lastiger 'ja'? of wacht ik tot iemand mij vraagt? En hoe doe ik dat? Ik ben er heel erg goed in mezelf op de achtergrond te zetten, iedereen vergeet meestal dat ik er ook ben, dus meestal word ik niet gevraagd. In elk geval, elke tip is welkom.
Het klinkt voor jullie misschien als een non-probleem want jullie vinden dit sort dingen misschien vanzelf sprekend, maar ik dus niet. Ik ben al door hel gegaan om te vluchten van mijn man en een normaal leven te leiden, en nu weet ik dus niet hoe dat moet.
Bedankt voor het lezen, ik begrijp dat het een flinke lap tekst is, sorry daarvoor, ik probeer kort te zijn maar het is nogal een complexe situatie.
*deel van de op weggehaald*, reageerders weten waarom
wat is dan het probleem en wat is mijn vraag
Ik wil nu mijn leven opbouwen, het is heel lastig want ik ben alleen en bang dat hij me vind. Ik heb mijn hele leven mezelf onzichtbaar gemaakt want dat is wat een 'braaf meisje' doet. En nu weet ik dus niet hoe ik 'normaal' moet leven. Ik ben nog nooit met een vriendin koffie gaan drinken, heb nog nooit een collega bij mij thuis uitgenodigd. Ik weet simpelweg niet hoe het moet. En daar zit dus mijn vraag: hoe moet het? Wat moet ik doen, stap ik gewoon op iemand af en zeg ik 'joh straks ergens koffie drinken?' en wat zeg ik dan als die persoon 'nee' zegt, of nog lastiger 'ja'? of wacht ik tot iemand mij vraagt? En hoe doe ik dat? Ik ben er heel erg goed in mezelf op de achtergrond te zetten, iedereen vergeet meestal dat ik er ook ben, dus meestal word ik niet gevraagd. In elk geval, elke tip is welkom.
Het klinkt voor jullie misschien als een non-probleem want jullie vinden dit sort dingen misschien vanzelf sprekend, maar ik dus niet. Ik ben al door hel gegaan om te vluchten van mijn man en een normaal leven te leiden, en nu weet ik dus niet hoe dat moet.
Bedankt voor het lezen, ik begrijp dat het een flinke lap tekst is, sorry daarvoor, ik probeer kort te zijn maar het is nogal een complexe situatie.
anoniem_364100 wijzigde dit bericht op 10-02-2018 08:40
43.67% gewijzigd
donderdag 31 mei 2018 om 15:07
donderdag 31 mei 2018 om 15:13
Wat dat "geen relatie meer willen"betreft, ook daar mag je op terug komen. Er zijn genoeg mensen, man of vrouw, die na een slechte relatie denken: nooit meer. En dan toch ineens iemand tegenkomen die alles op losse schroeven zet.
Ik hoorde laatst een jonge vrouw , van rond de 30 zeggen dat ze zich niet kon voorstellen haar huis (en leven) met iemand te moeten delen. Ze heeft nu een jaar of 5 een eigen woning. Ik heb niet gezegd, dat verandert wel als je de goede tegenkomt, en ik zal het haar ook niet in herinnering brengen als ze die ware tegenkomt. Er kan nog zoveel gebeuren
Ik hoorde laatst een jonge vrouw , van rond de 30 zeggen dat ze zich niet kon voorstellen haar huis (en leven) met iemand te moeten delen. Ze heeft nu een jaar of 5 een eigen woning. Ik heb niet gezegd, dat verandert wel als je de goede tegenkomt, en ik zal het haar ook niet in herinnering brengen als ze die ware tegenkomt. Er kan nog zoveel gebeuren
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zondag 3 juni 2018 om 12:51
voor degene die het vroegen de gevraagde update (en dus ook voor degenen die het niet vroegen)
Het ging goed, zoals eerder gezegd wilde ik in de ochtend toch naar de markt, dus ik stond daar doodnerveus over die markt te lopen, en toen het eenmaal tijd was voor onze afspraak stond ik keurig op tijd (met mijn net gekochte broccoli, paprika en peren) op de afgesproken plek. Die man was er al en had al een tafeltje uitgezocht.
Het was eigenlijk een hele leuke middag, ongeveer 1.5 uur gezeten, en gewoon een leuk gesprek gehad, over mijn peren, werk, de stad eigenlijk hele gewone dingen. Het was gewoon gezellig. Op een bepaald moment vroeg hij of ik aan het daten was of in een relatie zat. Ik heb toen gezegd dat dat beiden niet zo was omdat ik net uit een lastige scheiding kwam en bezig was even gewoon te landen. Hij vroeg niet verder (gelukkig) en vertelde dat zijn laatste relatie 3 jaar geleden uitgegaan was, maar dat er geen ruzie was.
In elk geval, toen we weggingen heb ik gezegd dat ik het gezellig vond, en hij vond dat ook zei hij, hij vroeg of ik volgende week mee wilde naar een lokaal festival achtig iets (cultureel) en ik heb daar ja op gezegd.
Ik heb dus geen idee wat die man wil, maar het was wel leuk. Ik weet ook niet zo goed wat ik nou moet, want ik weet niet hoe het werkt, ik heb nu dus ja gezegd op een tweede afspraak, maar ik wil hem ook niet het foute idee geven, daarnaast weet ik eigenlijk niet wat dan het foute of goede idee zou zijn. Met andere woorden: het ging allemaal goed (ik vond het sowieso al super stoer van mezelf dat ik dit gewoon gedaan heb) maar nu weet ik dus niet meer wat hij wil, wat ik wil, en wat ik dan moet doen.
Ik heb besloten dat dat niet erg is en dat ik daar gewoon rustig over na mag denken. Maar als iemand daar een slim inzicht in heeft hoor ik dat echt heel graag.
Het ging goed, zoals eerder gezegd wilde ik in de ochtend toch naar de markt, dus ik stond daar doodnerveus over die markt te lopen, en toen het eenmaal tijd was voor onze afspraak stond ik keurig op tijd (met mijn net gekochte broccoli, paprika en peren) op de afgesproken plek. Die man was er al en had al een tafeltje uitgezocht.
Het was eigenlijk een hele leuke middag, ongeveer 1.5 uur gezeten, en gewoon een leuk gesprek gehad, over mijn peren, werk, de stad eigenlijk hele gewone dingen. Het was gewoon gezellig. Op een bepaald moment vroeg hij of ik aan het daten was of in een relatie zat. Ik heb toen gezegd dat dat beiden niet zo was omdat ik net uit een lastige scheiding kwam en bezig was even gewoon te landen. Hij vroeg niet verder (gelukkig) en vertelde dat zijn laatste relatie 3 jaar geleden uitgegaan was, maar dat er geen ruzie was.
In elk geval, toen we weggingen heb ik gezegd dat ik het gezellig vond, en hij vond dat ook zei hij, hij vroeg of ik volgende week mee wilde naar een lokaal festival achtig iets (cultureel) en ik heb daar ja op gezegd.
Ik heb dus geen idee wat die man wil, maar het was wel leuk. Ik weet ook niet zo goed wat ik nou moet, want ik weet niet hoe het werkt, ik heb nu dus ja gezegd op een tweede afspraak, maar ik wil hem ook niet het foute idee geven, daarnaast weet ik eigenlijk niet wat dan het foute of goede idee zou zijn. Met andere woorden: het ging allemaal goed (ik vond het sowieso al super stoer van mezelf dat ik dit gewoon gedaan heb) maar nu weet ik dus niet meer wat hij wil, wat ik wil, en wat ik dan moet doen.
Ik heb besloten dat dat niet erg is en dat ik daar gewoon rustig over na mag denken. Maar als iemand daar een slim inzicht in heeft hoor ik dat echt heel graag.
zondag 3 juni 2018 om 12:59
Ik ben trots op je Pudding. (Die kje laat ik er af want daar ben je veel te groot voor gegroeid!). Hij heeft duidelijk interesse om je beter te leren kennen. Jij bent duidelijk geweest in jouw beweegredenen: nog niet toe aan daten of relatie.
Maar je bent nu wel een beetje aan het 'daten'. Vriendschappelijk en dat kan alle kanten uit. Maar daar ben je zelf bij en je bewaakt je eigen grensen. Voor nu gewoon genieten van de gezelligheid. En het feit dat hij je mee heeft gevraagd naar iets 'publieks' en bijvoorbeeld niet voor een etentje met z'n 2, zegt mij dat hij jouw boodschap goed begrepen heeft en dat hij een nette kerel is. Geniet van je nieuwe vriendschap!
Maar je bent nu wel een beetje aan het 'daten'. Vriendschappelijk en dat kan alle kanten uit. Maar daar ben je zelf bij en je bewaakt je eigen grensen. Voor nu gewoon genieten van de gezelligheid. En het feit dat hij je mee heeft gevraagd naar iets 'publieks' en bijvoorbeeld niet voor een etentje met z'n 2, zegt mij dat hij jouw boodschap goed begrepen heeft en dat hij een nette kerel is. Geniet van je nieuwe vriendschap!
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
zondag 3 juni 2018 om 19:36
Wat leuk dat je een leuke tijd met je collega hebt doorgebracht. Goed juist dat je ja hebt gezegd, je kan op elk moment nee zeggen als je dat wil. Dus, na het festival geen afspraak meer is geen probleem. Vind je het gezellig dan kan je een keer samen gaan eten of naar de film ofzo gaan. Gewoon rustig aan. Gewoon duidelijk aangeven wat jij wel of niet wil en hoe snel.
Ga lekker genieten van deze tijd. Zo kan je leren wat wel normaal is na die nare tijd ie jij hebt gehad.
Ga lekker genieten van deze tijd. Zo kan je leren wat wel normaal is na die nare tijd ie jij hebt gehad.
maandag 4 juni 2018 om 09:43
Hoi Puddinkje,
Alhoewel je goed hebt aangegeven hoe je er in staat ten aanzien van relaties, kan hij de zwaarte daarvan niet overzien.
Dat jullie op een 2e date gaan is hartstikke leuk en ik zou ook gewoon lekker gaan als het goed voelt. Maar realiseer je wel dat hij nog steeds andere verwachtingen kan hebben of krijgen.
Dat je net uit een lastige scheiding komt en nog 'even' gewoon moet landen, kan voor hem aanleiding zijn om te denken dat je niet zomaar aan een nieuwe relatie wil beginnen, maar er misschien wel voor open staat als jullie het rustig aan doen. Of dat je er misschien juist wel open staat om een avontuurtje (lees: seks) aan te gaan, zonder meteen relatie te willen.
Mannen zijn doorgaans heel oplossingsgericht; zij denken al snel dat zij voor jou de oplossing zijn
Hou er dus rekening mee dat dat kan spelen ondanks dat je denkt duidelijk te zijn geweest. Als je op dit moment en in de nabije toekomst echt nog helemaal niks te maken wil hebben met 'mannen' dan zou ik dat zeker nog een keer zeggen. Je kan dan bijvoorbeeld aangeven dat je het juist fijn vindt om met hem weer een keer wat leuks te doen, omdat je er van uit gaat dat hij goed snapt dat je absoluut niks wil ondernemen met mannen behalve vriendschappelijke dingen. Je mag dat best 'sterk' verwoorden zodat het hem goed duidelijk is.
Als je zelf eigenlijk helemaal niet zo goed weet wat je er zelf mee wil, dan mag je dat ook best tegen hem zeggen. Hou er in dat geval rekening mee dat dan de opties/verwachtingen open blijven en dat je moet blijven peilen en aangeven waar je staat. Ook niks mis mee.
Alhoewel je goed hebt aangegeven hoe je er in staat ten aanzien van relaties, kan hij de zwaarte daarvan niet overzien.
Dat jullie op een 2e date gaan is hartstikke leuk en ik zou ook gewoon lekker gaan als het goed voelt. Maar realiseer je wel dat hij nog steeds andere verwachtingen kan hebben of krijgen.
Dat je net uit een lastige scheiding komt en nog 'even' gewoon moet landen, kan voor hem aanleiding zijn om te denken dat je niet zomaar aan een nieuwe relatie wil beginnen, maar er misschien wel voor open staat als jullie het rustig aan doen. Of dat je er misschien juist wel open staat om een avontuurtje (lees: seks) aan te gaan, zonder meteen relatie te willen.
Mannen zijn doorgaans heel oplossingsgericht; zij denken al snel dat zij voor jou de oplossing zijn
Hou er dus rekening mee dat dat kan spelen ondanks dat je denkt duidelijk te zijn geweest. Als je op dit moment en in de nabije toekomst echt nog helemaal niks te maken wil hebben met 'mannen' dan zou ik dat zeker nog een keer zeggen. Je kan dan bijvoorbeeld aangeven dat je het juist fijn vindt om met hem weer een keer wat leuks te doen, omdat je er van uit gaat dat hij goed snapt dat je absoluut niks wil ondernemen met mannen behalve vriendschappelijke dingen. Je mag dat best 'sterk' verwoorden zodat het hem goed duidelijk is.
Als je zelf eigenlijk helemaal niet zo goed weet wat je er zelf mee wil, dan mag je dat ook best tegen hem zeggen. Hou er in dat geval rekening mee dat dan de opties/verwachtingen open blijven en dat je moet blijven peilen en aangeven waar je staat. Ook niks mis mee.
maandag 4 juni 2018 om 10:34
Zoals ooit tegen mij is gezegd, "Je moet als man wel zichtbaar zijn" Oftewel, wanneer je als man een oogje hebt op een vrouw, dan is het van belang om ervoor te zorgen dat deze vrouw jou ook ziet staan wanneer ze weer om zich heen begint te kijken.
Wat hij nu doet is eigenlijk dat, ervoor zorgen dat jij hem ook ziet wanneer jij er weer aan toe bent om om je heen te gaan kijken.
Hij verplicht jou tot niets en jij bent hem niets verplicht. En jij kan doen en laten wat jij wilt. Jij was duidelijk hoe jij staat, hij liet weten waar hij staat. De rest tussen jullie is geheel vrijblijvend en naar eigen wens in te vullen.
Wat hij nu doet is eigenlijk dat, ervoor zorgen dat jij hem ook ziet wanneer jij er weer aan toe bent om om je heen te gaan kijken.
Hij verplicht jou tot niets en jij bent hem niets verplicht. En jij kan doen en laten wat jij wilt. Jij was duidelijk hoe jij staat, hij liet weten waar hij staat. De rest tussen jullie is geheel vrijblijvend en naar eigen wens in te vullen.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 4 juni 2018 om 13:54
dit is dus waar ik bang voor ben, als ik zelf wist wat ik wilde had ik dat natuurlijk aangegeven, maar ik weet het dus niet. En het is niet realistisch om van hem te verwachten dat hij dat wel weet of dat hij weet wat er precies aan de hand is en ik ben helemaal niet klaar om hem dat te vertellen. Maar ik wil hem ook niet aan het lijntje houden. Ik weet natuurlijk ook helemaal niet of ik dat doe, misschien ziet hij dit gewoon als iets vriendschappelijks. Ik vind het echt heel lastigshifty schreef: ↑04-06-2018 09:43
Dat je net uit een lastige scheiding komt en nog 'even' gewoon moet landen, kan voor hem aanleiding zijn om te denken dat je niet zomaar aan een nieuwe relatie wil beginnen, maar er misschien wel voor open staat als jullie het rustig aan doen. Of dat je er misschien juist wel open staat om een avontuurtje (lees: seks) aan te gaan, zonder meteen relatie te willen.
maandag 4 juni 2018 om 14:38
Pudding, eens met mijn voorgangers, wat ben je toch weer goed bezig zeg!
En Shifty is nu gewoon duidelijk naar jou (en voor jouw info, het is een man!) en geeft aan hoe je duidelijk kunt blijven naar hem. Je hoeft helemaal niet te weten wat je wil, zolang je handelt naar wat goed voor jou voelt.
Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gedachten en gevoelens. En juist omdat je eerlijk in je intentie bent, kun je ook eerlijk in je woorden en daden zijn. Echt niets mis mee!
Maak het niet groter dan het is: jullie gaan samen naar een festival PUNT!
Dit klinkt misschien raar voor jou: maar jouw open kwetsbare opstelling is juist jouw kracht nu. Je mag, als jij dat fijn vindt, best nog eens aangeven dat je de vriendschap waardeert. En dat je het fijn en bijzonder vindt dat je een vriendschap met een man kunt hebben, zonder dat er andere verwachtingen zijn. Mocht hij deze toch hebben, dan vermoed ik dat hij daarna wel beter weet!
Hij reageert m.i. heel goed op jouw verhaal. Vraagt niet door en geeft je de ruimte. Hij blijft in een veilige zone, nl. iets waar veel publiek is. En samen zijn jullie dus in staat om gewoon een leuke middag te hebben en te kletsen over peren en de stad! Super toch?!
En voor hem geldt hetzelfde als voor jou: mocht je wel kriebels krijgen, dan kun je dat best bespreken hoor. Klinkt simpel en dat is het voor jou misschien nog niet. Maar gewoon duidelijk zijn vanuit je eigen gevoel wordt meestal gewaardeerd. En als het niet gewaardeerd wordt, dan is het einde oefening. Dan stel je je grens en ben je lief voor jezelf.
Niet alle mannen willen een relatie of seks met een vriendin. En ja, ik weet dat er genoeg mensen zijn die er van overtuigd zijn dat dat wel zo is. En niet alle mannen zijn gekwetst als je ze afwijst.
Mijn beste vriend is een tijdje heel verliefd op mij geweest. We hebben daar heel open over gepraat. En nu is hij getrouwd met een geweldige vrouw, die weet van de toenmalige verliefdheid en vooral ook weet dat zij zijn hart echt gestolen heeft. En zij is nu een goede vriendin van mij. En ja, ik onderneem ook nog steeds dingen met hem alleen. Geen enkel probleem. Dus die mannen zijn er ook.
Vertrouw op jezelf!!! En vooral: geniet van het effect van de gezellige date
En Shifty is nu gewoon duidelijk naar jou (en voor jouw info, het is een man!) en geeft aan hoe je duidelijk kunt blijven naar hem. Je hoeft helemaal niet te weten wat je wil, zolang je handelt naar wat goed voor jou voelt.
Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn gedachten en gevoelens. En juist omdat je eerlijk in je intentie bent, kun je ook eerlijk in je woorden en daden zijn. Echt niets mis mee!
Maak het niet groter dan het is: jullie gaan samen naar een festival PUNT!
Dit klinkt misschien raar voor jou: maar jouw open kwetsbare opstelling is juist jouw kracht nu. Je mag, als jij dat fijn vindt, best nog eens aangeven dat je de vriendschap waardeert. En dat je het fijn en bijzonder vindt dat je een vriendschap met een man kunt hebben, zonder dat er andere verwachtingen zijn. Mocht hij deze toch hebben, dan vermoed ik dat hij daarna wel beter weet!
Hij reageert m.i. heel goed op jouw verhaal. Vraagt niet door en geeft je de ruimte. Hij blijft in een veilige zone, nl. iets waar veel publiek is. En samen zijn jullie dus in staat om gewoon een leuke middag te hebben en te kletsen over peren en de stad! Super toch?!
En voor hem geldt hetzelfde als voor jou: mocht je wel kriebels krijgen, dan kun je dat best bespreken hoor. Klinkt simpel en dat is het voor jou misschien nog niet. Maar gewoon duidelijk zijn vanuit je eigen gevoel wordt meestal gewaardeerd. En als het niet gewaardeerd wordt, dan is het einde oefening. Dan stel je je grens en ben je lief voor jezelf.
Niet alle mannen willen een relatie of seks met een vriendin. En ja, ik weet dat er genoeg mensen zijn die er van overtuigd zijn dat dat wel zo is. En niet alle mannen zijn gekwetst als je ze afwijst.
Mijn beste vriend is een tijdje heel verliefd op mij geweest. We hebben daar heel open over gepraat. En nu is hij getrouwd met een geweldige vrouw, die weet van de toenmalige verliefdheid en vooral ook weet dat zij zijn hart echt gestolen heeft. En zij is nu een goede vriendin van mij. En ja, ik onderneem ook nog steeds dingen met hem alleen. Geen enkel probleem. Dus die mannen zijn er ook.
Vertrouw op jezelf!!! En vooral: geniet van het effect van de gezellige date
maandag 4 juni 2018 om 20:55
puddinkje schreef: ↑04-06-2018 13:54dit is dus waar ik bang voor ben, als ik zelf wist wat ik wilde had ik dat natuurlijk aangegeven, maar ik weet het dus niet. En het is niet realistisch om van hem te verwachten dat hij dat wel weet of dat hij weet wat er precies aan de hand is en ik ben helemaal niet klaar om hem dat te vertellen. Maar ik wil hem ook niet aan het lijntje houden. Ik weet natuurlijk ook helemaal niet of ik dat doe, misschien ziet hij dit gewoon als iets vriendschappelijks. Ik vind het echt heel lastig
Ik sluit me geheel aan bij wat Genie hier over zegt. Je hoeft er niks van te vinden en je hoeft zeker op dit moment geen besluiten te nemen. Je mag het gewoon lastig vinden en je mag dat ook gewoon zeggen. En je mag het dan ook aan hem overlaten om daar iets van te vinden. En vergis je niet; de kans is natuurlijk heel erg groot dat hij het ook allemaal nog niet weet hoor. Je moet hem nu vooral ook niet vragen of hij er al klaar voor is om straks samen gordijnen uit te zoeken
Laat het maar gewoon lekker op je af komen. Vertrouw op jezelf en je gevoel.
dinsdag 5 juni 2018 om 08:30
hahah, nou gordijnen uitzoeken zit er nog heel lang niet in hoor…
Maar verder denk ik ook dat het het beste is als ik maar gewoon een beetje doorkabbel. Ik weet het gewoon ook echt niet. Maar ik weet wel dat ik niet oneerlijk naar hem wil zijn, dus ik heb mezelf voorgenomen dat ik inderdaad gewoon rustig verder ga en zie waar het schip strand maar wel duidelijk en eerlijk naar hem blijf.
Ik vond zelf dat een festival ook niet heel erg moeilijk zou zijn, het is buiten, er zijn veel anderen, dus het is niet een of andere moeilijke situatie. We gaan er ook niet samen heen, we treffen elkaar daar bij de ingang, dus het is niet zo dat hij mij komt ophalen of iets dergelijks, het is ook gewoon overdag. Ik ga dus voor leuke middag.
Maar verder denk ik ook dat het het beste is als ik maar gewoon een beetje doorkabbel. Ik weet het gewoon ook echt niet. Maar ik weet wel dat ik niet oneerlijk naar hem wil zijn, dus ik heb mezelf voorgenomen dat ik inderdaad gewoon rustig verder ga en zie waar het schip strand maar wel duidelijk en eerlijk naar hem blijf.
Ik vond zelf dat een festival ook niet heel erg moeilijk zou zijn, het is buiten, er zijn veel anderen, dus het is niet een of andere moeilijke situatie. We gaan er ook niet samen heen, we treffen elkaar daar bij de ingang, dus het is niet zo dat hij mij komt ophalen of iets dergelijks, het is ook gewoon overdag. Ik ga dus voor leuke middag.
zondag 24 juni 2018 om 10:47
goed hier! Ik ben inmiddels met man-van-werk naar dat festival geweest. Was heel erg leuk, we kwamen nog bekenden van hem tegen en hij stelde me voor als college dus dat voelde eigenlijk wel heel erg goed. Volgend weekend ga ik naar een barbecue voor zijn verjaardag.
Ik vind het allemaal wel heel erg spannend en ook gewoon moeilijk, want ik vind die man eigenlijk heel erg leuk maar ik wil me echt niet in een relatie storten en ik ben ook bang voor relaties. Het idee om uberhaupt ooit nog met iemand intiem te zijn bezorgt me al nachtmerries.
Hij lijkt heel aardig in de gaten te hebben dat ik afstand nodig heb, hij dringt nergens toe aan en het is gewoon gezellig. Maar ik zit straks al op afspraak nummer 3 dus ik denk dat hij toch wel ergens naar toe aan het werken is. Het zou natuurlijk het meest eerlijke zijn als ik het af zou kappen, maar het probleem is dat ik eigenlijk ook niet weet waar ik dan wel of niet naar toe zou moeten zijn aan het werken.
Ik denk dat als na die verjaardag we nog een keer afspreken het misschien het beste, eerlijkste en netste is om hem toch wat meer achtergrond te vertellen, dan weet hij ook waar hij aan toe is en zorg ik dat ik geen gemixte signalen afgeef, probleem is alleen dat ik niet weet of ik dat wel durf. Hier op het forum iets vertellen vind ik niet eng, maar in het echt hierover praten vind ik echt heel lastig.
Ik heb ook contact gehad met de praktijk ondersteuner van de huisarts maar zij gaf aan niet thuis te zijn in dit soort problematiek en zei dat ik moest kijken of de politie wist waar ik heen kon. De politie wist het ook niet maar stelde wel dat ik via de vrouwenopvang waar ik oorspronkelijk terecht gekomen ben misschien iets kon regelen. Dat ga ik proberen.
Verder heeft mijn familie me nog steeds niet gevonden, de politie heeft geen indicatie dat ze me aan het zoeken zijn. Mijn ex is op dit moment zoek, de politie weet niet waar hij is dus ik weet niet of hij uberhaupt nog in Nederland is, maar waar hij dan wel is weet ik ook niet.
Ik vind het allemaal wel heel erg spannend en ook gewoon moeilijk, want ik vind die man eigenlijk heel erg leuk maar ik wil me echt niet in een relatie storten en ik ben ook bang voor relaties. Het idee om uberhaupt ooit nog met iemand intiem te zijn bezorgt me al nachtmerries.
Hij lijkt heel aardig in de gaten te hebben dat ik afstand nodig heb, hij dringt nergens toe aan en het is gewoon gezellig. Maar ik zit straks al op afspraak nummer 3 dus ik denk dat hij toch wel ergens naar toe aan het werken is. Het zou natuurlijk het meest eerlijke zijn als ik het af zou kappen, maar het probleem is dat ik eigenlijk ook niet weet waar ik dan wel of niet naar toe zou moeten zijn aan het werken.
Ik denk dat als na die verjaardag we nog een keer afspreken het misschien het beste, eerlijkste en netste is om hem toch wat meer achtergrond te vertellen, dan weet hij ook waar hij aan toe is en zorg ik dat ik geen gemixte signalen afgeef, probleem is alleen dat ik niet weet of ik dat wel durf. Hier op het forum iets vertellen vind ik niet eng, maar in het echt hierover praten vind ik echt heel lastig.
Ik heb ook contact gehad met de praktijk ondersteuner van de huisarts maar zij gaf aan niet thuis te zijn in dit soort problematiek en zei dat ik moest kijken of de politie wist waar ik heen kon. De politie wist het ook niet maar stelde wel dat ik via de vrouwenopvang waar ik oorspronkelijk terecht gekomen ben misschien iets kon regelen. Dat ga ik proberen.
Verder heeft mijn familie me nog steeds niet gevonden, de politie heeft geen indicatie dat ze me aan het zoeken zijn. Mijn ex is op dit moment zoek, de politie weet niet waar hij is dus ik weet niet of hij uberhaupt nog in Nederland is, maar waar hij dan wel is weet ik ook niet.
zondag 24 juni 2018 om 17:59
Hey wat leuk zeg! Festival is goed gegaan, je bent voorgesteld aan anderen, je gaat nieuwe mensen leren kennen op zijn verjaardag, en het is ook nog eens gezellig. Well done lady
Kan het zijn dat jouw angst voor relaties en het gegeven dat je hem eigenlijk best heel leuk vindt, je gewoon verwarren?
Het zijn gemengde signalen in jezelf. En ja, het kan best dat je daardoor gemengde signalen af geeft, maar zoals je zelf aangeeft, hij houdt gepaste afstand.
Dat hij ergens naar toe aan het werken is, is natuurlijk maar een aanname van jouw kant. Misschien werkt hij alleen maar aan vriendschap. Of heb je signalen opgevangen dat hij jou ook wel leuker vindt dan alleen een vriendin?
En je bent niet oneerlijk. Je hebt hem eerder aangegeven hoe jij hierin staat. Dat jouw gevoel verandert, dat kan en dat mag. Dat maakt het niet oneerlijk. Je bent jezelf aan het ontdekken, nieuwe dingen aan het ontdekken, je vrijheid aan het voelen en invullen en je doet het zo onwijs goed en krachtig. Afkappen is niet eerlijk, afkappen klinkt meer een beetje als weglopen. En volgens mij hoeft dat helemaal niet.
Voel je je prettig en veilig genoeg bij hem om bijvoorbeeld aan te geven dat je een hele nare ervaring hebt gehad op het gebied van relatie. Zo naar dat de enige mogelijkheid was om los te komen letterlijk vluchten en een nieuw bestaan opbouwen betekende?
En dat je nu heel veel nieuwe dingen leert en ervaart. Dat je blij bent met hem en dat je het ook een best wel lastig vindt en ook wel eng? Lastig omdat je eerder niet de ruimte had om zelf vriendschappen te hebben en zeker niet met mannen. Eng omdat je nu eigenlijk niet zo goed weet wat je ervan moet verwachten, wat hij ervan verwacht?
Ik heb zomaar het idee dat hij heel goed zal reageren op dit soort vragen en opmerkingen. En weet je? Zelfs als je verliefd op hem zou worden (of hij op jou), dan hoeft dat niet einde vriendschap te betekenen. Het betekent wel dat je erover moet praten. Hij klinkt echt als een warm persoon, iemand die het waard is om in je vriendengroep te hebben. En m.i. hoef je nog steeds niet zo veel van je verleden te vertellen, dat komt wel, of niet.
En hou in je hoofd: het siert je dat je hier mee bezig bent. Dat je nadenkt over dit soort dingen. Niet alleen omdat je goed voor jezelf wil zijn, maar ook goed, oprecht en integer naar de ander toe. En mijn ervaring is, dat als je vanuit oprechtheid handelt, dat dat meestal toch echt wel gewaardeerd wordt.
En nog zo'n goede stap! Naar de praktijkondersteuner geweest. Jammer dat ze je niet verder kon helpen. Wel heel goed dat je verder aan het kijken bent. Ik heb vanuit mijn werk een heel uitgebreid netwerk in de hulpverlening en ik heb o.a. vrouwen begeleidt die in blijf van mijn lijf huizen woonden. Als je wil dat ik met je meedenk en zoek, dan mag je me een pb sturen. Ook voor andere vragen hoor. En je mag dan zeker anoniem blijven. Ik kan me zelfs voorstellen dat het voor jou wel prettig is om te weten wie er aan de andere kant zit te typen. Ik geef je dan ook rustig mijn naam zodat je me kunt opzoeken op het grote web. Dan kun je je nog altijd bedenken. Laat maar weten!
Wat doet het met jou dat je ex onvindbaar is en dat je familie niet naar je op zoek is? In ieder geval vind ik het fijn om te lezen.
Lieve pudding, je bent echt super goed bezig! En alles wat je nu ervaart, de verwarring, het genieten, het spannend, eng, leuk, uitdagend en weet ik wat vinden, dat is heel normaal. Je gaat dingen aan die anderen zichzelf zouden gunnen en niet doen. Je bent over angsten heen gestapt, bent nieuwe paden aan het maken en bewandelen, je werkt aan jezelf, durft kritisch en kwetsbaar te zijn (ook al is dat laatste anoniem makkelijker voor jou), je hebt doorzettingsvermogen, durft keuzes te maken, durft volledig buiten je comfortzone te gaan. Flut zeg, heb jij enig idee hoe inspirerend dat is om te lezen? Ik heb iig bewondering voor je. En echt, als ik iets voor je kan doen, laat het weten!
Kan het zijn dat jouw angst voor relaties en het gegeven dat je hem eigenlijk best heel leuk vindt, je gewoon verwarren?
Het zijn gemengde signalen in jezelf. En ja, het kan best dat je daardoor gemengde signalen af geeft, maar zoals je zelf aangeeft, hij houdt gepaste afstand.
Dat hij ergens naar toe aan het werken is, is natuurlijk maar een aanname van jouw kant. Misschien werkt hij alleen maar aan vriendschap. Of heb je signalen opgevangen dat hij jou ook wel leuker vindt dan alleen een vriendin?
En je bent niet oneerlijk. Je hebt hem eerder aangegeven hoe jij hierin staat. Dat jouw gevoel verandert, dat kan en dat mag. Dat maakt het niet oneerlijk. Je bent jezelf aan het ontdekken, nieuwe dingen aan het ontdekken, je vrijheid aan het voelen en invullen en je doet het zo onwijs goed en krachtig. Afkappen is niet eerlijk, afkappen klinkt meer een beetje als weglopen. En volgens mij hoeft dat helemaal niet.
Voel je je prettig en veilig genoeg bij hem om bijvoorbeeld aan te geven dat je een hele nare ervaring hebt gehad op het gebied van relatie. Zo naar dat de enige mogelijkheid was om los te komen letterlijk vluchten en een nieuw bestaan opbouwen betekende?
En dat je nu heel veel nieuwe dingen leert en ervaart. Dat je blij bent met hem en dat je het ook een best wel lastig vindt en ook wel eng? Lastig omdat je eerder niet de ruimte had om zelf vriendschappen te hebben en zeker niet met mannen. Eng omdat je nu eigenlijk niet zo goed weet wat je ervan moet verwachten, wat hij ervan verwacht?
Ik heb zomaar het idee dat hij heel goed zal reageren op dit soort vragen en opmerkingen. En weet je? Zelfs als je verliefd op hem zou worden (of hij op jou), dan hoeft dat niet einde vriendschap te betekenen. Het betekent wel dat je erover moet praten. Hij klinkt echt als een warm persoon, iemand die het waard is om in je vriendengroep te hebben. En m.i. hoef je nog steeds niet zo veel van je verleden te vertellen, dat komt wel, of niet.
En hou in je hoofd: het siert je dat je hier mee bezig bent. Dat je nadenkt over dit soort dingen. Niet alleen omdat je goed voor jezelf wil zijn, maar ook goed, oprecht en integer naar de ander toe. En mijn ervaring is, dat als je vanuit oprechtheid handelt, dat dat meestal toch echt wel gewaardeerd wordt.
En nog zo'n goede stap! Naar de praktijkondersteuner geweest. Jammer dat ze je niet verder kon helpen. Wel heel goed dat je verder aan het kijken bent. Ik heb vanuit mijn werk een heel uitgebreid netwerk in de hulpverlening en ik heb o.a. vrouwen begeleidt die in blijf van mijn lijf huizen woonden. Als je wil dat ik met je meedenk en zoek, dan mag je me een pb sturen. Ook voor andere vragen hoor. En je mag dan zeker anoniem blijven. Ik kan me zelfs voorstellen dat het voor jou wel prettig is om te weten wie er aan de andere kant zit te typen. Ik geef je dan ook rustig mijn naam zodat je me kunt opzoeken op het grote web. Dan kun je je nog altijd bedenken. Laat maar weten!
Wat doet het met jou dat je ex onvindbaar is en dat je familie niet naar je op zoek is? In ieder geval vind ik het fijn om te lezen.
Lieve pudding, je bent echt super goed bezig! En alles wat je nu ervaart, de verwarring, het genieten, het spannend, eng, leuk, uitdagend en weet ik wat vinden, dat is heel normaal. Je gaat dingen aan die anderen zichzelf zouden gunnen en niet doen. Je bent over angsten heen gestapt, bent nieuwe paden aan het maken en bewandelen, je werkt aan jezelf, durft kritisch en kwetsbaar te zijn (ook al is dat laatste anoniem makkelijker voor jou), je hebt doorzettingsvermogen, durft keuzes te maken, durft volledig buiten je comfortzone te gaan. Flut zeg, heb jij enig idee hoe inspirerend dat is om te lezen? Ik heb iig bewondering voor je. En echt, als ik iets voor je kan doen, laat het weten!
zondag 24 juni 2018 om 21:19
Pudding. Ik wilde een heel verhaal tikken, maar dat deed Genie al voor me. Ik sluit me volmondig aan bij wat zij schrijft (En ik ken haar een beetje beter dan op het forum en je kan haar rustig pb'en. Zij zal helpen waar het kan).
Verder vroeg ik mijn man hoe hij dacht over het 'afkappen'. En hij staat er hetzelfde in als Genie en voegde er aan toe dat die man waarschijnlijk veel meer in de gaten heeft dan je denkt en inderdaad jouw tempo volgt. Mijn man zei letterlijk: als deze dame mij dierbaar zou zijn geworden dan zou ik wel twee jaar met haar daten en haar de stappen laten bepalen. En als dat dat uit draaide op een mooie vriendschap terwijl ik misschien wel een liefdesrelatie had gewild, dan zou ik die vriendschap koesteren.
Ik hoop heel erg dat je hier blijft schrijven, dat wij jouw levensverhaal mee mogen lezen en dat we jou kunnen steunen als het even niet loopt. Je doet het gewoon geweldig en je bent inspirerend, krachtig en tegelijk laat je je kwetsbare kant zien. Ik leer van je.
Oh en na zijn verjaardag een keer 1 op 1 afspreken lijkt me een heel goed plan. Je bepaalt zelf hoeveel je kwijt wil en je hoeft echt geen details te vertellen om het plaatje te schetsen. De grote lijnen zijn meer dan voldoende. En misschien is het ook goed dat jij het initiatief voor deze afspraak neemt. Dan heb jij de 'leiding', bepaal jij waar je rustig met hem wil zitten en wordt hij door jou uitgenodigd. Dat helpt om een gelijkwaardige vriendschap op te bouwen.
Verder vroeg ik mijn man hoe hij dacht over het 'afkappen'. En hij staat er hetzelfde in als Genie en voegde er aan toe dat die man waarschijnlijk veel meer in de gaten heeft dan je denkt en inderdaad jouw tempo volgt. Mijn man zei letterlijk: als deze dame mij dierbaar zou zijn geworden dan zou ik wel twee jaar met haar daten en haar de stappen laten bepalen. En als dat dat uit draaide op een mooie vriendschap terwijl ik misschien wel een liefdesrelatie had gewild, dan zou ik die vriendschap koesteren.
Ik hoop heel erg dat je hier blijft schrijven, dat wij jouw levensverhaal mee mogen lezen en dat we jou kunnen steunen als het even niet loopt. Je doet het gewoon geweldig en je bent inspirerend, krachtig en tegelijk laat je je kwetsbare kant zien. Ik leer van je.
Oh en na zijn verjaardag een keer 1 op 1 afspreken lijkt me een heel goed plan. Je bepaalt zelf hoeveel je kwijt wil en je hoeft echt geen details te vertellen om het plaatje te schetsen. De grote lijnen zijn meer dan voldoende. En misschien is het ook goed dat jij het initiatief voor deze afspraak neemt. Dan heb jij de 'leiding', bepaal jij waar je rustig met hem wil zitten en wordt hij door jou uitgenodigd. Dat helpt om een gelijkwaardige vriendschap op te bouwen.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
maandag 25 juni 2018 om 02:39
Ik wou ook even zeggen dat je je echt niet zo onzeker hoeft te voelen over je sociale kwaliteiten. Je hebt juist heel goed door wat er aan de hand is. Je begrijpt jezelf heel goed, en weet wat je wilt.
Andere mensen zouden zich net zo onzeker voelen in zo'n situatie. Een vriendschap met een man IS ook moeilijk. Maar ik denk dat je precies weet wat er om je heen allemaal gebeurt, en je je daar heel goed staande in zult houden.
Andere mensen zouden zich net zo onzeker voelen in zo'n situatie. Een vriendschap met een man IS ook moeilijk. Maar ik denk dat je precies weet wat er om je heen allemaal gebeurt, en je je daar heel goed staande in zult houden.
maandag 25 juni 2018 om 09:26
Dank allemaal voor de opbeurende woorden! Het gaat eigenlijk ook allemaal heel goed, ik heb het naar mijn zin op mijn werk, heb inmiddels al wat vriendinnen en mensen om iets leuks mee te gaan doen en in de buurt heb ik ook al wat mensen waar ik een praatje mee maak. Mijn huis begint ergens op te lijken, ik ga zelfs volgende week een heus meubelstuk kopen! Dus ik ben aardig op mijn pootjes terecht aan het komen vind ik zelf.
Ik denk namelijk dat mijn familie mijn ex heeft geholpen weg te gaan, of in elk geval aangespoord hebben. Allereerst omdat zij dan minder reputatieschade hebben. Ten tweede omdat ze hem toch al niet leuk vonden, ze hebben mij er wel mee opgezadeld, ik mocht er niet bij weg, maar zij vinden hem dus ook niet leuk. Daarnaast denk ik dat hij hen lastig gevallen heeft toen ik vertrokken ben. Ik was natuurlijk opeens weg, maar hij kan helemaal niet voor zichzelf zorgen, hij heeft geen inkomen en hij wil ook geen uitkering of werk, hij spreekt helemaal geen nederlands en snapt de nederlandse cultuur helemaal niet, hij kan zich hier gewoon echt niet redden. Hij vind ook altijd dat anderen het maar voor hem op moeten lossen en omdat het mijn 'schuld' is dat ik vertrokken ben en hem heb laten zitten is het waarschijnlijk in zijn hoofd ook de verantwoordelijkheid van mijn familie om hem te ondersteunen. Ik weet vrij zeker dat mijn broers daar geen zin in hebben. Ze hebben hem waarschijnlijk naar een ander land verscheept zodat zij van hem af zijn. Ik vind dat allemaal prima, hoe verder die man bij mij weg is hoe beter.
Mijn vader en broers mis ik nog steeds heel erg, maar contact opnemen kan echt niet, waarschijnlijk nooit meer, ik kan hun eer niet meer herstellen, en dat kunnen zij me nooit vergeven, naast dat ze het mij niet kunnen vergeven hebben ze ook een soort van 'plicht als man' hier iets aan te doen. Maar ze lijken dus niet heel veel aan het doen te zijn, politie heeft hen duidelijk gemaakt dat ik niet gevonden wil worden en zij lijken geen enkele poging te doen mij te zoeken. Toch hangt het boven mijn hoofd, wat als ze me ooit (over 5 jaar, 10 jaar etc) vinden?
Wat betreft dat afkappen, ik wil dat eigenlijk ook niet want ik vind het contact gezellig en ik vind die man leuk, alleen ben ik op geen enkele manier klaar voor een relatie. Ik heb maar een relatie gehad en dat was een hel, dat wil ik nooit meer maar ik weet ook niet hoe ik het anders moet doen. Ik weet gewoon (alweer) niet hoe het moet. Daarnaast heb ik zelf een beetje de indruk dat die relatie me ook enigszins beschadigd heeft, ik vind mannen eigenlijk gewoon eng en intimiteit moet ik gewoon niet aan denken. Aan de ene kant is het enorm vluchtgedrag, echt bijna letterlijk, maar aan de andere kant weet ik niet of het wel eerlijk en reeel is om van een man te verwachten dat hij op mijn langzame tempo gaat want dit kan allemaal nog Jaren duren, ook weet ik niet of ik ooit nog intimiteit wil. Ik weet dat ik dat niet voor hem in moet gaan vullen en dat die man echt prima zelf in staat is te bedenken wat hij wel en niet wil, maar in mijn leven heeft nog nooit een man rekening gehouden met wat ik wel of niet wil, dus het kost even allemaal wat moeite.
Ik denk wel dat ik na zijn verjaardag even kijk hoe het loopt en dan wat openheid ga geven, ik vind dat wel eng, maar ik denk dat dat wel lukt.
Oh ja absoluut, ik vind het zo doodeng dat ik het helemaal niet meer weet, ik vind hem ook echt heel leuk maar heb geen idee wat ik daarmee moet.GenieInABottle schreef: ↑24-06-2018 17:59
Kan het zijn dat jouw angst voor relaties en het gegeven dat je hem eigenlijk best heel leuk vindt, je gewoon verwarren?
Het zijn gemengde signalen in jezelf. En ja, het kan best dat je daardoor gemengde signalen af geeft, maar zoals je zelf aangeeft, hij houdt gepaste afstand.
Ik weet het niet zeker maar heb wel het gevoel dat hij geinteresseerd is, hij vroeg of ik ook nog met andere mannen dingen een op een deed en leek het fijn te vinden dat ik dat niet deed. Hij maakt ook opmerkingen voor over langere tijd, als in 'dan kunnen we daar volgend jaar ook eens heen…" Allemaal heel erg onschuldig en niets wat onprettig voelt maar toch lijkt het ergens op.GenieInABottle schreef: ↑24-06-2018 17:59
Dat hij ergens naar toe aan het werken is, is natuurlijk maar een aanname van jouw kant. Misschien werkt hij alleen maar aan vriendschap. Of heb je signalen opgevangen dat hij jou ook wel leuker vindt dan alleen een vriendin?
Ik hou het in mijn achterhoofd! dank je wel!GenieInABottle schreef: ↑24-06-2018 17:59
En nog zo'n goede stap! Naar de praktijkondersteuner geweest. Jammer dat ze je niet verder kon helpen. Wel heel goed dat je verder aan het kijken bent. Ik heb vanuit mijn werk een heel uitgebreid netwerk in de hulpverlening en ik heb o.a. vrouwen begeleidt die in blijf van mijn lijf huizen woonden. Als je wil dat ik met je meedenk en zoek, dan mag je me een pb sturen. Ook voor andere vragen hoor. En je mag dan zeker anoniem blijven. Ik kan me zelfs voorstellen dat het voor jou wel prettig is om te weten wie er aan de andere kant zit te typen. Ik geef je dan ook rustig mijn naam zodat je me kunt opzoeken op het grote web. Dan kun je je nog altijd bedenken. Laat maar weten!
Ja dat is fijn, want als ze niet naar me op zoek zijn kunnen ze me ook niets doen. Het heeft ook verband met elkaar. Ik heb onze familie ten schande gemaakt door weg te gaan, dat is echt een heel groot problem dat mijn vader en mijn broers echt niet over hun kant kunnen laten gaan. Maar op het moment dat mijn ex ook weg is, dan heeft niemand (lees: de gemeenschap) in de gaten dat ik weg ben gegaan, het zou immers kunnen dat we samen weggegaan zijn. En als niemand weet dat er een schande is, dan is er ook geen reputatie schade.GenieInABottle schreef: ↑24-06-2018 17:59
Wat doet het met jou dat je ex onvindbaar is en dat je familie niet naar je op zoek is? In ieder geval vind ik het fijn om te lezen.
Ik denk namelijk dat mijn familie mijn ex heeft geholpen weg te gaan, of in elk geval aangespoord hebben. Allereerst omdat zij dan minder reputatieschade hebben. Ten tweede omdat ze hem toch al niet leuk vonden, ze hebben mij er wel mee opgezadeld, ik mocht er niet bij weg, maar zij vinden hem dus ook niet leuk. Daarnaast denk ik dat hij hen lastig gevallen heeft toen ik vertrokken ben. Ik was natuurlijk opeens weg, maar hij kan helemaal niet voor zichzelf zorgen, hij heeft geen inkomen en hij wil ook geen uitkering of werk, hij spreekt helemaal geen nederlands en snapt de nederlandse cultuur helemaal niet, hij kan zich hier gewoon echt niet redden. Hij vind ook altijd dat anderen het maar voor hem op moeten lossen en omdat het mijn 'schuld' is dat ik vertrokken ben en hem heb laten zitten is het waarschijnlijk in zijn hoofd ook de verantwoordelijkheid van mijn familie om hem te ondersteunen. Ik weet vrij zeker dat mijn broers daar geen zin in hebben. Ze hebben hem waarschijnlijk naar een ander land verscheept zodat zij van hem af zijn. Ik vind dat allemaal prima, hoe verder die man bij mij weg is hoe beter.
Mijn vader en broers mis ik nog steeds heel erg, maar contact opnemen kan echt niet, waarschijnlijk nooit meer, ik kan hun eer niet meer herstellen, en dat kunnen zij me nooit vergeven, naast dat ze het mij niet kunnen vergeven hebben ze ook een soort van 'plicht als man' hier iets aan te doen. Maar ze lijken dus niet heel veel aan het doen te zijn, politie heeft hen duidelijk gemaakt dat ik niet gevonden wil worden en zij lijken geen enkele poging te doen mij te zoeken. Toch hangt het boven mijn hoofd, wat als ze me ooit (over 5 jaar, 10 jaar etc) vinden?
Wat betreft dat afkappen, ik wil dat eigenlijk ook niet want ik vind het contact gezellig en ik vind die man leuk, alleen ben ik op geen enkele manier klaar voor een relatie. Ik heb maar een relatie gehad en dat was een hel, dat wil ik nooit meer maar ik weet ook niet hoe ik het anders moet doen. Ik weet gewoon (alweer) niet hoe het moet. Daarnaast heb ik zelf een beetje de indruk dat die relatie me ook enigszins beschadigd heeft, ik vind mannen eigenlijk gewoon eng en intimiteit moet ik gewoon niet aan denken. Aan de ene kant is het enorm vluchtgedrag, echt bijna letterlijk, maar aan de andere kant weet ik niet of het wel eerlijk en reeel is om van een man te verwachten dat hij op mijn langzame tempo gaat want dit kan allemaal nog Jaren duren, ook weet ik niet of ik ooit nog intimiteit wil. Ik weet dat ik dat niet voor hem in moet gaan vullen en dat die man echt prima zelf in staat is te bedenken wat hij wel en niet wil, maar in mijn leven heeft nog nooit een man rekening gehouden met wat ik wel of niet wil, dus het kost even allemaal wat moeite.
Ik denk wel dat ik na zijn verjaardag even kijk hoe het loopt en dan wat openheid ga geven, ik vind dat wel eng, maar ik denk dat dat wel lukt.
maandag 25 juni 2018 om 09:38
Wat heftig hoe je vertelt over je familie. Vanuit een Nederlands perspectief is niet te bevatten hoe zaken als eer binnen de gemeenschap boven het contact met je gezinsleden kan staan. Al herken ik een heel klein beetje iets vergelijkbaars vanuit de streng christelijke gemeenschap die ik van dichtbij ken. Ik wens je toch verzoening toe op enig moment, ook al blijft dat waarschijnlijk een wens. Je vader en broers (en je moeder!) moeten jou toch ook missen. Dat je ex buiten beeld is lijkt me een heel prettig idee. Klinkt ook voor hem zelf de beste oplossing.
Wat deze man betreft, je schrijft: “want ik vind het contact gezellig en ik vind die man leuk, alleen ben ik op geen enkele manier klaar voor een relatie.”
Volgens mij als je precies dat tegen hem zegt heeft hij genoeg informatie. Je mag ook gewoon bevriend raken. Leer hem eerst maar wat beter kennen voor je hem teveel details geeft, zoiets moet een beetje groeien. Of er dan romantiek ontstaat tussen jullie merk je vanzelf wel.
Ik vind je super stoer, ga zo door!
Wat deze man betreft, je schrijft: “want ik vind het contact gezellig en ik vind die man leuk, alleen ben ik op geen enkele manier klaar voor een relatie.”
Volgens mij als je precies dat tegen hem zegt heeft hij genoeg informatie. Je mag ook gewoon bevriend raken. Leer hem eerst maar wat beter kennen voor je hem teveel details geeft, zoiets moet een beetje groeien. Of er dan romantiek ontstaat tussen jullie merk je vanzelf wel.
Ik vind je super stoer, ga zo door!
maandag 25 juni 2018 om 09:48
puddinkje schreef: ↑25-06-2018 09:26Wat betreft dat afkappen, ik wil dat eigenlijk ook niet want ik vind het contact gezellig en ik vind die man leuk, alleen ben ik op geen enkele manier klaar voor een relatie. Ik heb maar een relatie gehad en dat was een hel, dat wil ik nooit meer maar ik weet ook niet hoe ik het anders moet doen. Ik weet gewoon (alweer) niet hoe het moet. Daarnaast heb ik zelf een beetje de indruk dat die relatie me ook enigszins beschadigd heeft, ik vind mannen eigenlijk gewoon eng en intimiteit moet ik gewoon niet aan denken. Aan de ene kant is het enorm vluchtgedrag, echt bijna letterlijk, maar aan de andere kant weet ik niet of het wel eerlijk en reeel is om van een man te verwachten dat hij op mijn langzame tempo gaat want dit kan allemaal nog Jaren duren, ook weet ik niet of ik ooit nog intimiteit wil. Ik weet dat ik dat niet voor hem in moet gaan vullen en dat die man echt prima zelf in staat is te bedenken wat hij wel en niet wil, maar in mijn leven heeft nog nooit een man rekening gehouden met wat ik wel of niet wil, dus het kost even allemaal wat moeite.
Ik denk wel dat ik na zijn verjaardag even kijk hoe het loopt en dan wat openheid ga geven, ik vind dat wel eng, maar ik denk dat dat wel lukt.
Goed bezig Puddinkje!
Wat je hier omschrijft kan je eigenlijk prima letterlijk zo tegen hem zeggen. Daar is niks mis mee. Dan kan hij een beeld vormen en zijn verwachtingen daar op aanpassen (als hij niet al heel goed door heeft wat er ongeveer speelt).
Los daarvan lijkt hij jouw gezelschap graag op te zoeken en dat doet hij dan omdat hij je leuk vindt. Maar de rest moet hij ook allemaal maar ontdekken. Verwacht van hem ook niet dat hij nu al precies weet wat voor soort relatie jullie gaan hebben en hoe zich dat dan op welke termijn gaat ontwikkelen. En misschien heeft hij zelf ook wel hele goeie redenen om het rustig aan te doen? Vraag ook eens een beetje naar zijn relatie-verleden en toekomstverwachtingen. Daar wordt jij ook wijzer van (en hij misschien ook wel).
maandag 25 juni 2018 om 09:53
Goedemorgen!
Je hoeft er niets mee, tenzij jij vindt dat je er iets mee moet
En je geeft aan dat je denkt dat hij geïnteresseerd is, jij bent ook best wel nieuwsgierig naar hem. Wat maakt dan dat je vindt dat je niet mag verwachten dat de ander in jouw tempo mee groeit? Je gaat zo snel, je hebt zo'n bak ellende meegemaakt en dat alles is veel om te verwerken en een plek te geven. Zowel de nare als de fijne dingen. Take it easy. Hij wandelt al met je mee in jouw tempo, ik lees nergens dat hij druk opvoert, alleen dat hij subtiel laat weten dat hij het fijn vindt dat je hem als vriend ziet. En ik kan me best indenken dat ook jij signalen afgeeft hoor. Natuurlijk is het dan fijn voor hem om te horen dat je met niemand aan het daten bent.
Lees de post van OudBlond nog eens: als hij je echt leuk vindt, dan zal hij met je meewandelen. Je de ruimte geven. En ik lees nergens dat hij het type: voor wat hoort wat is. Maar juist dat hij geniet van jouw aanwezigheid.
Neem de tijd om aan je eigen verwerking te werken. Hier zit geen tijdslimiet op. Alleen maar de tijd die jij nodig hebt, neem die! En als de dag komt dat je hem meer wil en durft te vertellen, dan komt die. Zo niet, dan niet. Ik lees wel een beetje de behoefte om je verhaal te doen, klopt dat?
Je schrijft "Daarnaast heb ik zelf een beetje de indruk dat die relatie me ook enigszins beschadigd heeft, ik vind mannen eigenlijk gewoon eng en intimiteit moet ik gewoon niet aan denken."
Lieverd, je bent dan ook beschadigd. Je mag mannen best eng vinden, je staat immers ook open om te ervaren dat lang niet alle mannen eng zijn. En dat is een proces.
Nergens staat geschreven hoe een relatie moet zijn. Besef dat iedereen maar iets doet, meestal doen ze gewoon na wat ze in hun omgeving zien / gezien hebben of juist het tegenovergestelde. Het is net als leven: vallen en opstaan.
En dat intiem zijn, neem het zoals het komt. Dat je er nu niet klaar voor bent, zegt niets over je toekomst. Aan het begin van het topic had je het gevoel nergens klaar voor te zijn, en nu ben je al zoveel verder. Je hoeft niets, het mag wel. Hey, je gaat zelfs een heus eigen meubelstuk uitzoeken, gaaf zeg! En zoals Shifty eerder zei: Tussen nu en samen de gordijnen uitzoeken zit wel een tijdje. En misschien komen jullie er wel achter dat jullie helemaal niet bij elkaar passen en dan zoek je ooit misschien wel gordijnen met een ander uit.
Stom eigenlijk hè, zelfs best onbegrijpelijk van je familie. Blij zijn dat hij weg is en tegelijkertijd eer boven jouw welzijn stellen. Goed om te lezen dat je rekening houdt met verschillende toekomstige scenario's. Ben je eigenlijk officieel gescheiden (dus voor de wet)?
En een
, familie missen sucks. In jouw geval ben je nu bezig je eigen familie te bouwen.
En voel je welkom in het "welke film gaan we kijken" topic op overig. Daar mag je altijd even binnen rennen voor een knuffel, zonder uitleg, zonder verwachting. Nog nooit een groep hier meegemaakt die zo lief is voor elkaar, meedenkt, soms een teder schopje onder de kont geeft, maar meestal gewoon plezier maakt.
Heel veel plezier op de verjaardag!
Je hoeft er niets mee, tenzij jij vindt dat je er iets mee moet
En je geeft aan dat je denkt dat hij geïnteresseerd is, jij bent ook best wel nieuwsgierig naar hem. Wat maakt dan dat je vindt dat je niet mag verwachten dat de ander in jouw tempo mee groeit? Je gaat zo snel, je hebt zo'n bak ellende meegemaakt en dat alles is veel om te verwerken en een plek te geven. Zowel de nare als de fijne dingen. Take it easy. Hij wandelt al met je mee in jouw tempo, ik lees nergens dat hij druk opvoert, alleen dat hij subtiel laat weten dat hij het fijn vindt dat je hem als vriend ziet. En ik kan me best indenken dat ook jij signalen afgeeft hoor. Natuurlijk is het dan fijn voor hem om te horen dat je met niemand aan het daten bent.
Lees de post van OudBlond nog eens: als hij je echt leuk vindt, dan zal hij met je meewandelen. Je de ruimte geven. En ik lees nergens dat hij het type: voor wat hoort wat is. Maar juist dat hij geniet van jouw aanwezigheid.
Neem de tijd om aan je eigen verwerking te werken. Hier zit geen tijdslimiet op. Alleen maar de tijd die jij nodig hebt, neem die! En als de dag komt dat je hem meer wil en durft te vertellen, dan komt die. Zo niet, dan niet. Ik lees wel een beetje de behoefte om je verhaal te doen, klopt dat?
Je schrijft "Daarnaast heb ik zelf een beetje de indruk dat die relatie me ook enigszins beschadigd heeft, ik vind mannen eigenlijk gewoon eng en intimiteit moet ik gewoon niet aan denken."
Lieverd, je bent dan ook beschadigd. Je mag mannen best eng vinden, je staat immers ook open om te ervaren dat lang niet alle mannen eng zijn. En dat is een proces.
Nergens staat geschreven hoe een relatie moet zijn. Besef dat iedereen maar iets doet, meestal doen ze gewoon na wat ze in hun omgeving zien / gezien hebben of juist het tegenovergestelde. Het is net als leven: vallen en opstaan.
En dat intiem zijn, neem het zoals het komt. Dat je er nu niet klaar voor bent, zegt niets over je toekomst. Aan het begin van het topic had je het gevoel nergens klaar voor te zijn, en nu ben je al zoveel verder. Je hoeft niets, het mag wel. Hey, je gaat zelfs een heus eigen meubelstuk uitzoeken, gaaf zeg! En zoals Shifty eerder zei: Tussen nu en samen de gordijnen uitzoeken zit wel een tijdje. En misschien komen jullie er wel achter dat jullie helemaal niet bij elkaar passen en dan zoek je ooit misschien wel gordijnen met een ander uit.
Stom eigenlijk hè, zelfs best onbegrijpelijk van je familie. Blij zijn dat hij weg is en tegelijkertijd eer boven jouw welzijn stellen. Goed om te lezen dat je rekening houdt met verschillende toekomstige scenario's. Ben je eigenlijk officieel gescheiden (dus voor de wet)?
En een
, familie missen sucks. In jouw geval ben je nu bezig je eigen familie te bouwen.En voel je welkom in het "welke film gaan we kijken" topic op overig. Daar mag je altijd even binnen rennen voor een knuffel, zonder uitleg, zonder verwachting. Nog nooit een groep hier meegemaakt die zo lief is voor elkaar, meedenkt, soms een teder schopje onder de kont geeft, maar meestal gewoon plezier maakt.
Heel veel plezier op de verjaardag!
maandag 25 juni 2018 om 10:17
Genie: Ik ben nooit voor de wet getrouwd geweest dus ik hoef ook niet voor de wet te scheiden, gelukkig maar want dan had hij mijn adres geweten. Ik ben alleen voor de kerk getrouwd, en naast dat ik niets met die kerk heb, kan ik daar toch niet scheiden. Dus daar hoef ik niets mee.
Zeeuwsmeisje: Wat betreft mijn familie, aan de ene kant zijn ze heel erg verwesterd, en draaien ze gewoon mee in de maatschappij, aan de andere kant blijven traditionele warden heel erg hangen. Zeker wat betreft man-vrouw relaties, de double-standard is ook enorm.
Wat betreft mijn Moeder, ik weet niet of zij nog leeft toen wij naar Nederland zijn gekomen eind Jaren negentig is zij niet met ons meegekomen, ik weet ook niet waarom dat zo is gegaan. Ik heb haar dus nooit meer gezien of gesproken. Mijn broers en ik zijn alleen met mijn vader het land in gekomen. Ik weet niet of zij niet mee wilde of dat mijn vader haar gewoon achtergelaten heeft.
Verder lijkt de man-van-werk inderdaad gewoon op mijn tempo mee te gaan. Wat shifty zegt is eigenlijk waar, ik ga er constant vanuit dat ik niet weet hoe ik iets aan moet pakken maar dat de rest van de mensen dat wel weet. Maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn en is waarschijnlijk ook niet zo. Waarschijnlijk heeft hij ook geen pasklaar plan, ik vergeet dat te vaak. Hij heeft eerder een lange relatie gehad, die is een aantal jaar geleden uitgegaan, maar het contact met zijn ex is nog best goed, ze zien elkaar niet meer veel maar er is geen ruzie. Dat vind ik een prettig idee. Voor mij is alles gewoon zo nieuw, ik heb geen idee hoe je een relatie begint, want in mijn huwelijk was ik gewoon opeens getrouwd, geen relatie opgebouwd, niets. Ik weet dus gewoon niet hoe het werkt.
Wat ik lastig vind is ook dat intimiteits gedeelte, ik vind seks gewoon niet leuk, ik vind het lastig om te zeggen maar ik heb nog nooit vrijwillig seks gehad. Het was altijd toch dwingen en een hoop geweld, ook als ik niet tegenstribbelde, mijn ex vond dat gewoon leuk. Dus daar weet ik ook gewoon niet hoe het werkt, wat ik wel weet is dat het idee dat een man me aanraakt me enorm tegenstaat. Ik val niet op vrouwen maar seks met een man wil ik ook niet. Misschien komt dat nog, maar ik kan me zo voorstellen dat een man op een bepaald moment ook gewoon wil.
Zeeuwsmeisje: Wat betreft mijn familie, aan de ene kant zijn ze heel erg verwesterd, en draaien ze gewoon mee in de maatschappij, aan de andere kant blijven traditionele warden heel erg hangen. Zeker wat betreft man-vrouw relaties, de double-standard is ook enorm.
Wat betreft mijn Moeder, ik weet niet of zij nog leeft toen wij naar Nederland zijn gekomen eind Jaren negentig is zij niet met ons meegekomen, ik weet ook niet waarom dat zo is gegaan. Ik heb haar dus nooit meer gezien of gesproken. Mijn broers en ik zijn alleen met mijn vader het land in gekomen. Ik weet niet of zij niet mee wilde of dat mijn vader haar gewoon achtergelaten heeft.
Verder lijkt de man-van-werk inderdaad gewoon op mijn tempo mee te gaan. Wat shifty zegt is eigenlijk waar, ik ga er constant vanuit dat ik niet weet hoe ik iets aan moet pakken maar dat de rest van de mensen dat wel weet. Maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn en is waarschijnlijk ook niet zo. Waarschijnlijk heeft hij ook geen pasklaar plan, ik vergeet dat te vaak. Hij heeft eerder een lange relatie gehad, die is een aantal jaar geleden uitgegaan, maar het contact met zijn ex is nog best goed, ze zien elkaar niet meer veel maar er is geen ruzie. Dat vind ik een prettig idee. Voor mij is alles gewoon zo nieuw, ik heb geen idee hoe je een relatie begint, want in mijn huwelijk was ik gewoon opeens getrouwd, geen relatie opgebouwd, niets. Ik weet dus gewoon niet hoe het werkt.
Wat ik lastig vind is ook dat intimiteits gedeelte, ik vind seks gewoon niet leuk, ik vind het lastig om te zeggen maar ik heb nog nooit vrijwillig seks gehad. Het was altijd toch dwingen en een hoop geweld, ook als ik niet tegenstribbelde, mijn ex vond dat gewoon leuk. Dus daar weet ik ook gewoon niet hoe het werkt, wat ik wel weet is dat het idee dat een man me aanraakt me enorm tegenstaat. Ik val niet op vrouwen maar seks met een man wil ik ook niet. Misschien komt dat nog, maar ik kan me zo voorstellen dat een man op een bepaald moment ook gewoon wil.
maandag 25 juni 2018 om 11:00
Zelf denk ik dat het met seks eigenlijk net zo werkt als met heel veel andere dingen die een wisselwerking met andere personen nodig hebben.
Net zoals je met je ex geen fijne gesprekken kon hebben die je nu wel hebt. Ook al heb je er geen goede ervaringen mee, als er mensen op je pad komen waarmee dat wel goed gaat, vul je dat vanzelf zelf ook heel anders in. Je gaat niet een goed gesprek inplannen met iemand, maar je blijkt er ineens één gehad te hebben omdat jij en die persoon elkaar daarin versterkten.
Natuurlijk is de impact veel groter (ik kan niet eens beginnen met me voorstellen hoe het voor jou geweest moet zijn) maar het functioneert in de basis volgens mij ongeveer hetzelfde. Omdat het zo'n grote impact heeft denk ik dat het belangrijk is dat je het echt vanuit jezelf laat komen; als jij zelf de behoefte hebt aan wat intimiteit en als jij zelf de behoefte voelt om hem aan te raken. Dan weet je dat je er zelf een beetje aan toe bent. Ik kan me zo voorstellen dat je je (bewust of onbewust) schrap zet als hij iets in die richting onderneemt en niet/veel minder als je dat zelf doet. En als je dat niet wil doen ben je er blijkbaar dus niet aan toe en heeft het dus ook geen zin dat hij iets doet.
En dan merk je vanzelf of je ook lichamelijk leuk met elkaar kan kletsen en waar je het over gaat hebben.
Net zoals je met je ex geen fijne gesprekken kon hebben die je nu wel hebt. Ook al heb je er geen goede ervaringen mee, als er mensen op je pad komen waarmee dat wel goed gaat, vul je dat vanzelf zelf ook heel anders in. Je gaat niet een goed gesprek inplannen met iemand, maar je blijkt er ineens één gehad te hebben omdat jij en die persoon elkaar daarin versterkten.
Natuurlijk is de impact veel groter (ik kan niet eens beginnen met me voorstellen hoe het voor jou geweest moet zijn) maar het functioneert in de basis volgens mij ongeveer hetzelfde. Omdat het zo'n grote impact heeft denk ik dat het belangrijk is dat je het echt vanuit jezelf laat komen; als jij zelf de behoefte hebt aan wat intimiteit en als jij zelf de behoefte voelt om hem aan te raken. Dan weet je dat je er zelf een beetje aan toe bent. Ik kan me zo voorstellen dat je je (bewust of onbewust) schrap zet als hij iets in die richting onderneemt en niet/veel minder als je dat zelf doet. En als je dat niet wil doen ben je er blijkbaar dus niet aan toe en heeft het dus ook geen zin dat hij iets doet.
En dan merk je vanzelf of je ook lichamelijk leuk met elkaar kan kletsen en waar je het over gaat hebben.
