Relaties
alle pijlers
Ik vind een relatie eng helpppp...!
donderdag 5 maart 2009 om 22:48
beste vivaforumleden,
Ik heb een groot probleem met mezelf. Oke ik zit op dit moment niet echt lekker in mijn vel, en ik weet ook wel waarom ik ben 33 jaar en al mijn vrienden hebben een vaste relatie en zelfs kinderen. Gelukkig heb ik een sociaal leven, leuke baan, leuk huis enz. Maar ik ben al bijna 5 jaar alleen, na natuurlijk een paar grote teleurstellingen. Mijn probleem dat ik niet lekker in mijn vel is, heeft te maken dat ik dus nog single ben, en geen kinderen heb. Dus ben ik al bijna 5 jaar haastig op zoek naar het prins op het witte paard.
Maar nu begint het, eindelijk heb ik een man ontmoet die helemaal voor me gaat. Hij is super een man van mijn dromen, alles erop en eraan.
Maar nu krijg het spaans benauwd, ik leef al zo lang mijn eigen leven, ik eet wanneer ik wil, ga lekker in bed hangen tot hoe laat ik wil enz. enz.
Daarnaast ben ik bang dat als deze man mij echt ga leren kennen ( heb geen relatie met hem), dat hij erachter komt dat ik helemaal niet leuk ben. Aangezien de afgelopen 5 jaar mannen mij in het begin wel zagen zitten en zodra ze me leerde kennen niet meer.
Oke, jullie antwoord kan zijn, ga ervoor laat het over je heen komen enz. Maar dat lukt dus niet, ik wil niet ben bang. Bang dat ik niet leuk ben, bang dat ik niet meer mijn eigen leven kan leiden...
Ik heb een groot probleem met mezelf. Oke ik zit op dit moment niet echt lekker in mijn vel, en ik weet ook wel waarom ik ben 33 jaar en al mijn vrienden hebben een vaste relatie en zelfs kinderen. Gelukkig heb ik een sociaal leven, leuke baan, leuk huis enz. Maar ik ben al bijna 5 jaar alleen, na natuurlijk een paar grote teleurstellingen. Mijn probleem dat ik niet lekker in mijn vel is, heeft te maken dat ik dus nog single ben, en geen kinderen heb. Dus ben ik al bijna 5 jaar haastig op zoek naar het prins op het witte paard.
Maar nu begint het, eindelijk heb ik een man ontmoet die helemaal voor me gaat. Hij is super een man van mijn dromen, alles erop en eraan.
Maar nu krijg het spaans benauwd, ik leef al zo lang mijn eigen leven, ik eet wanneer ik wil, ga lekker in bed hangen tot hoe laat ik wil enz. enz.
Daarnaast ben ik bang dat als deze man mij echt ga leren kennen ( heb geen relatie met hem), dat hij erachter komt dat ik helemaal niet leuk ben. Aangezien de afgelopen 5 jaar mannen mij in het begin wel zagen zitten en zodra ze me leerde kennen niet meer.
Oke, jullie antwoord kan zijn, ga ervoor laat het over je heen komen enz. Maar dat lukt dus niet, ik wil niet ben bang. Bang dat ik niet leuk ben, bang dat ik niet meer mijn eigen leven kan leiden...
vrijdag 6 maart 2009 om 00:20
Stop met jezelf te kwellen en gooi je dilemma gewoon in de groep. Geef aan dat je het heel fijn met 'm hebt, en hoopt dat er iets moois uit ontstaat, maar wel de tijd wil nemen om uitgebreid verliefd te worden of zo.
Als hij de ware is zal hij het begrijpen.
Je wilt zometeeen toch een stressloze relatie? Dat betekent dat je nu de oorzaken van je stress al zou moeten kunnen bespreken.
Denk ik dan...
Als hij de ware is zal hij het begrijpen.
Je wilt zometeeen toch een stressloze relatie? Dat betekent dat je nu de oorzaken van je stress al zou moeten kunnen bespreken.
Denk ik dan...
vrijdag 6 maart 2009 om 00:22
Ga dan ook niet op je tenen lopen! Ook al is het, in jou ogen dan, nodig om iets te verzinnen, en je weet zo niet wat,,nou en!
Als hij echt voor je gaat dan wacht hij wel...maak je niet naar meid! ZOals ik al zei...blijf jezelf..en geniet van je eigen dingen, zodra jij eraan toe bent geef je hem wel te kennen wat je wil voorstellen..tot die tijd..mag je hem best blijk van waardering geven dat je hem leuk vindt, dat je een leuke avond gehad hebt met hem, dat je hem weer wil zien, etc.....alles hoeft niet gelijk erop en eraan..zo houd jij het spannend...mannen zijn nog altijd de jagers toch? staat ook in dat boek...succes je kunt het!
Als hij echt voor je gaat dan wacht hij wel...maak je niet naar meid! ZOals ik al zei...blijf jezelf..en geniet van je eigen dingen, zodra jij eraan toe bent geef je hem wel te kennen wat je wil voorstellen..tot die tijd..mag je hem best blijk van waardering geven dat je hem leuk vindt, dat je een leuke avond gehad hebt met hem, dat je hem weer wil zien, etc.....alles hoeft niet gelijk erop en eraan..zo houd jij het spannend...mannen zijn nog altijd de jagers toch? staat ook in dat boek...succes je kunt het!
vrijdag 6 maart 2009 om 01:07
je hebt ratio en je hebt gevoel. soms is het verrekte lastig te onderscheiden wat je nu voelt en wat je nu denkt.
maar je gevoel zit duidelijk in je buik. elke keer als je negatieve gedachten krijgt, haal dan een keer diep adem en concentreer je op wat je voelt, in je buik.
en als je daar liefde voelt voor hem, blijf je dan daar op concentreren. want in dat gevoel zit namelijk al je antwoorden.
en het concentreren op je gevoel zal je negatieve rationele gedachten uitschakelen voor dat moment...
maar je gevoel zit duidelijk in je buik. elke keer als je negatieve gedachten krijgt, haal dan een keer diep adem en concentreer je op wat je voelt, in je buik.
en als je daar liefde voelt voor hem, blijf je dan daar op concentreren. want in dat gevoel zit namelijk al je antwoorden.
en het concentreren op je gevoel zal je negatieve rationele gedachten uitschakelen voor dat moment...
vrijdag 6 maart 2009 om 01:19
Jawel, ik heb nu echt een relatie, maar ik heb echt het gevoel dat ik kan zeggen wat ik zelf wil en hoe ik het graag wil. En ik luister ook echt naar zijn wensen. Ik vind het nog steeds eng maar besef ook dat het eigenlijk helemaal niet eng is met hem. Het gaat gewoon goed.Omdat het gewoon relaxed gaat. Ik voeol me geaccepteerd en gewaardeerd. Ik heb hiervoor een korte relatie gehad met een ander, maar dat voelde veel meer geforceerd aan, hij had bepaald ideeen over een relatie en sprak die ook meteen uit. En dan kan ik nog zo verliefd zijn, die verliefdheid wordt heel snel minder als ik die druk ervaar. Niet de druk vanuit mezelf maar echt vanuit hem. Ik heb nu nog steeds het idee van, ik kan het prima alleen maar het gaat tegelijkertijd superleuk tussen ons. Dat wil ik echt niet opgeven.
vrijdag 6 maart 2009 om 01:21
vrijdag 6 maart 2009 om 01:29
Ik ga maar eens in mijn onderbuik voelen. Ik vind het leuk om hem te zien, dus dat zit wel goed.
Ik ben nog niet zover om te weten of ik hem mis, dat is veel te vroeg, heb nog niet de verbinding met hem, maar ik ben bang als ik die wel krijg, of het dan wel zo blijft. Het is misschien niet eens zozeer dat ik niet bij hem wil zijn. Maar hij heeft ook twee kids en dat vind ik ook zo eng, als ik dus morgen bij hem ga wonen in die dromen die ik dan maak, zie ik daar als een berg tegen op, ben dol op kinderen, maar ik moet daar wel ingroeien. Nu spreek ik misschien veel te ver, maar is wel wat door mijn hoofd speelt...
Ik ben nog niet zover om te weten of ik hem mis, dat is veel te vroeg, heb nog niet de verbinding met hem, maar ik ben bang als ik die wel krijg, of het dan wel zo blijft. Het is misschien niet eens zozeer dat ik niet bij hem wil zijn. Maar hij heeft ook twee kids en dat vind ik ook zo eng, als ik dus morgen bij hem ga wonen in die dromen die ik dan maak, zie ik daar als een berg tegen op, ben dol op kinderen, maar ik moet daar wel ingroeien. Nu spreek ik misschien veel te ver, maar is wel wat door mijn hoofd speelt...
vrijdag 6 maart 2009 om 01:35
ja watmotiknou, dat zijn dus je gedachten...
ik heb verlatingsangst en ook allemaal negatieve gedachten.
als ik weer een aanval van negativiteit had, liet ik even alle negatieve gedachten hun gang gaan, en daarna ging ik gewoon terug naar mijn onderbuikgevoel. en dan voelde ik weer wat ik voelde voor hem, en besloot ik om het met de dag te nemen. en vandaag ben ik stapelverliefd en stapelverliefd is genoeg voor vandaag en morgen.
en soms voelde ik niks. en dan dacht ik aan hoe ik mij zou voelen als hij er ineens niet meer zou zijn, of boos op mij zou zijn, en dat voelde dan meteen zo akelig dat ik ook meteen weer voelde hoe gek ik op hem ben...
al die moeilijke dingen die je noemt, daar komen jullie wel uit, genoeg mensen zijn daar al uit gekomen. zo lang je maar voelt wat je voelt en dat helemaal ok voelt...
ik heb verlatingsangst en ook allemaal negatieve gedachten.
als ik weer een aanval van negativiteit had, liet ik even alle negatieve gedachten hun gang gaan, en daarna ging ik gewoon terug naar mijn onderbuikgevoel. en dan voelde ik weer wat ik voelde voor hem, en besloot ik om het met de dag te nemen. en vandaag ben ik stapelverliefd en stapelverliefd is genoeg voor vandaag en morgen.
en soms voelde ik niks. en dan dacht ik aan hoe ik mij zou voelen als hij er ineens niet meer zou zijn, of boos op mij zou zijn, en dat voelde dan meteen zo akelig dat ik ook meteen weer voelde hoe gek ik op hem ben...
al die moeilijke dingen die je noemt, daar komen jullie wel uit, genoeg mensen zijn daar al uit gekomen. zo lang je maar voelt wat je voelt en dat helemaal ok voelt...
vrijdag 6 maart 2009 om 01:50
Ik wist dat ook nog niet meteen, of ik hem wel echt miste. Omdat ik zo goed weet dat ik het in mijn eentje ook goed doe ( ook een veilig idee natuurlijk). Maar het is wel een manier om erachter te komen. Ik weet nu wel zeker dat ik me niet goed voel zonder hem, dat ik me erg goed voel met hem. Maar dat heeft wel een aantal maanden geduurd. Het ging uiteindelijk vooral goed omdat ik geen druk ervoer van zijn kant. Het kan ook zijn dat jij die druk ervaart omdat jij beren op de weg ziet, maar dat het dus puur iets is wat jij ervaart en wat niets met hem te maken heeft. Ik heb daar ook achter moeten komen, dat de beren die ik zag puur te maken hebben met mij en niet met hoe hij is.
vrijdag 6 maart 2009 om 13:26
Inderdaad zo noem ik het ook, al die beren op de weg! Maar vooral waarom zie ik die, terwijl ik blij moet zijn dat er een leuke man in mijn leven is (misschien is dit eigen bescherming, omdat het in het verleden niet altijd zo gelopen is zoals ik zelf wilde). Misschien wil hij het nog rustiger aan doen dan ik, en denk ik dat hij dat wil (hahahha, kan ook nietwaar).... Maar het gevoel weer met hem af te spreken, de druk dat ik dan iets moet, terwijl ik nog helemaal niet weet wat ik van hem moet. Waarschijnlijk is het dat ook dat ik het nog niet weet, een man met kinderen. (een man met kinderen zie ik niet als mijn ideale plaatje, en natuurlijk hoeft het helmaal niet ideaal te zijn, maar kinderen vind ik wel een grote stap. Hij is verder dicht bij mijn ideaal vandaar dat ik er zo mee zit) Ik moet inderdaad mijn gevoel volgen en dat kan ik alleen maar als ik met hem omga ipv nu het maar ontlopen, en alleen maar over zitten malen in mijn hoofd (daar schiet ik helemaal niks mee op). Misschien kom ik er dan achter dat hij helemaal niet zo ideaal is of misschien dat hij zo ideaal voor mij is dat die kinderen alleen maar leuk en gezellig kan zijn.
vrijdag 6 maart 2009 om 14:45
grappig dit te lezen, sta dus zelf aan de andere kant, mijn gevoel gaat harder dan dat van hem en vind het soms moeilijk wat meer ruimte te geven...
door hier t eea te lezen wel steeds meer de rust om hem wel die ruimte te geven, alleen door een gezamelijke hobby zien we elkaar toch nog wel veel...probeer hem de tijd te geven, want het voelt gewoon goed en ondanks dat ik normaal dus veel te hard ga en ongeduldig ben geeft hij mij het gevoel het waard te zijn om op te wachten en heb ik ook geen behoefte aan anderen (hou dat ook af, ook als ik benaderd wordt...)
door hier t eea te lezen wel steeds meer de rust om hem wel die ruimte te geven, alleen door een gezamelijke hobby zien we elkaar toch nog wel veel...probeer hem de tijd te geven, want het voelt gewoon goed en ondanks dat ik normaal dus veel te hard ga en ongeduldig ben geeft hij mij het gevoel het waard te zijn om op te wachten en heb ik ook geen behoefte aan anderen (hou dat ook af, ook als ik benaderd wordt...)
vrijdag 6 maart 2009 om 18:43
quote:watmotiknou schreef op 05 maart 2009 @ 22:48:
beste vivaforumleden,
Ik heb een groot probleem met mezelf. Oke ik zit op dit moment niet echt lekker in mijn vel, en ik weet ook wel waarom ik ben 33 jaar en al mijn vrienden hebben een vaste relatie en zelfs kinderen. Gelukkig heb ik een sociaal leven, leuke baan, leuk huis enz. Maar ik ben al bijna 5 jaar alleen, na natuurlijk een paar grote teleurstellingen. Mijn probleem dat ik niet lekker in mijn vel is, heeft te maken dat ik dus nog single ben, en geen kinderen heb. Dus ben ik al bijna 5 jaar haastig op zoek naar het prins op het witte paard. Haastig zoeken klinkt best ongezond. Probeer het los te laten, want het gaat niet lukken anders.Zorg dat je wél goed in je vel zit voordat je een relatie begint. Je zou anders alleen maar die ander en je relatie belasten met dingen die je helemaal in het begin er niet bij wilt hebben.
Maar nu begint het, eindelijk heb ik een man ontmoet die helemaal voor me gaat. Hij is super een man van mijn dromen, alles erop en eraan. Hoelang ken je deze man eigenlijk al? Het komt over alsof je hem kort kent, en ik denk dat je deze conclusie dan nog helemaal niet kunt trekken. Misschien over een paar jaar wel, maar nu heb je waarschijnlijk vooral een beeld gemaakt van hem. Of dat klopt is nog maar de vraag.
Maar nu krijg het spaans benauwd, ik leef al zo lang mijn eigen leven, ik eet wanneer ik wil, ga lekker in bed hangen tot hoe laat ik wil enz. enz.
Daarnaast ben ik bang dat als deze man mij echt ga leren kennen ( heb geen relatie met hem), dat hij erachter komt dat ik helemaal niet leuk ben. Aangezien de afgelopen 5 jaar mannen mij in het begin wel zagen zitten en zodra ze me leerde kennen niet meer. Doe jij je in het begin anders voor? Houd jij je vast aan een beeld dat je je hebt gemaakt over de man in kwestie en reageer je dan op het besef dat hij toch anders is op een niet juiste manier? Als je leuk bent, ben je leuk. Om niet meer leuk te zijn moet er iets aan je zijn veranderd. Zoek eerst uit wat dat is, zodat je die valkuil herkent. Of je groeit uit elkaar, dat kan natuurlijk ook nog. Hoelang duurde die gevallen waarin mannen je toch maar niet zagen zitten als ze je beter leerden kennen?
Oke, jullie antwoord kan zijn, ga ervoor laat het over je heen komen enz. Maar dat lukt dus niet, ik wil niet ben bang. Bang dat ik niet leuk ben, bang dat ik niet meer mijn eigen leven kan leiden...Ik denk dat je je beter nog langer op jezelf kunt richten. Je klinkt alsof je heel veel af laat hangen van de bevestiging van de ander. Die bevestiging zoek je misschien ook (zo komt het nu over) en dat lijkt me dodelijk vermoeiend binnen een relatie. Ook al ben je 5 jaar alleen en wil je nog bepaalde dingen in de toekomst, zorg dat je eerst voor jezelf gelukkig bent. Pas dan komt die hele mooie toevoegende waarde die een relatie kan hebben. Als je tegenover een man staat met het idee; Met jou is het leuk, zonder jou vermaak ik me ook prima.
beste vivaforumleden,
Ik heb een groot probleem met mezelf. Oke ik zit op dit moment niet echt lekker in mijn vel, en ik weet ook wel waarom ik ben 33 jaar en al mijn vrienden hebben een vaste relatie en zelfs kinderen. Gelukkig heb ik een sociaal leven, leuke baan, leuk huis enz. Maar ik ben al bijna 5 jaar alleen, na natuurlijk een paar grote teleurstellingen. Mijn probleem dat ik niet lekker in mijn vel is, heeft te maken dat ik dus nog single ben, en geen kinderen heb. Dus ben ik al bijna 5 jaar haastig op zoek naar het prins op het witte paard. Haastig zoeken klinkt best ongezond. Probeer het los te laten, want het gaat niet lukken anders.Zorg dat je wél goed in je vel zit voordat je een relatie begint. Je zou anders alleen maar die ander en je relatie belasten met dingen die je helemaal in het begin er niet bij wilt hebben.
Maar nu begint het, eindelijk heb ik een man ontmoet die helemaal voor me gaat. Hij is super een man van mijn dromen, alles erop en eraan. Hoelang ken je deze man eigenlijk al? Het komt over alsof je hem kort kent, en ik denk dat je deze conclusie dan nog helemaal niet kunt trekken. Misschien over een paar jaar wel, maar nu heb je waarschijnlijk vooral een beeld gemaakt van hem. Of dat klopt is nog maar de vraag.
Maar nu krijg het spaans benauwd, ik leef al zo lang mijn eigen leven, ik eet wanneer ik wil, ga lekker in bed hangen tot hoe laat ik wil enz. enz.
Daarnaast ben ik bang dat als deze man mij echt ga leren kennen ( heb geen relatie met hem), dat hij erachter komt dat ik helemaal niet leuk ben. Aangezien de afgelopen 5 jaar mannen mij in het begin wel zagen zitten en zodra ze me leerde kennen niet meer. Doe jij je in het begin anders voor? Houd jij je vast aan een beeld dat je je hebt gemaakt over de man in kwestie en reageer je dan op het besef dat hij toch anders is op een niet juiste manier? Als je leuk bent, ben je leuk. Om niet meer leuk te zijn moet er iets aan je zijn veranderd. Zoek eerst uit wat dat is, zodat je die valkuil herkent. Of je groeit uit elkaar, dat kan natuurlijk ook nog. Hoelang duurde die gevallen waarin mannen je toch maar niet zagen zitten als ze je beter leerden kennen?
Oke, jullie antwoord kan zijn, ga ervoor laat het over je heen komen enz. Maar dat lukt dus niet, ik wil niet ben bang. Bang dat ik niet leuk ben, bang dat ik niet meer mijn eigen leven kan leiden...Ik denk dat je je beter nog langer op jezelf kunt richten. Je klinkt alsof je heel veel af laat hangen van de bevestiging van de ander. Die bevestiging zoek je misschien ook (zo komt het nu over) en dat lijkt me dodelijk vermoeiend binnen een relatie. Ook al ben je 5 jaar alleen en wil je nog bepaalde dingen in de toekomst, zorg dat je eerst voor jezelf gelukkig bent. Pas dan komt die hele mooie toevoegende waarde die een relatie kan hebben. Als je tegenover een man staat met het idee; Met jou is het leuk, zonder jou vermaak ik me ook prima.
vrijdag 6 maart 2009 om 18:51
quote:watmotiknou schreef op 05 maart 2009 @ 22:58:
Tja, zo denk ik er op dit moment ook wel over. Maar ben dan weer bang dat hij daar geen geduld voor heeft. Aangezien dit een knappe geweldige man is, ben ik weer bang dat hij mij raar vind en denkt dat ik hem dus niet leuk genoeg vind. Hij kan naar mijn inziens de halve wererld krijgen....dus gaat hij wel verder op zoek... Het is te vroeg om erover te beginnen hoe ik het zie omdat we nog in een date fase zitten...
Je bent zo onzeker. Geloof dat je zelf leuk genoeg bent! Het klinkt alsof je het van hem maar idioot vindt dat hij op jou valt. En dát doet erg veel mannen wegrennen. Ken je eigen waarde, hou van jezelf, écht. Pas dan kun je ook van een ander houden, en het is nog stukken aantrekkelijker ook nog.
Leef je leven en als hij daarin wilt blijven hangen moet je daar zeker van genieten als je hem zo geweldig vindt, maar leef je leven op jouw manier. Hij mag ook blij zijn dat hij jouw tijd mag inpikken toch? En gaat hij uiteindelijk toch weg, nouja, dan heb je een leuke tijd gehad en leef je toch nog gelukkig je leven. Dus heb je niet eens zoveel verloren
Of vind jij werkelijk een idioot de man van je dromen?
Tja, zo denk ik er op dit moment ook wel over. Maar ben dan weer bang dat hij daar geen geduld voor heeft. Aangezien dit een knappe geweldige man is, ben ik weer bang dat hij mij raar vind en denkt dat ik hem dus niet leuk genoeg vind. Hij kan naar mijn inziens de halve wererld krijgen....dus gaat hij wel verder op zoek... Het is te vroeg om erover te beginnen hoe ik het zie omdat we nog in een date fase zitten...
Je bent zo onzeker. Geloof dat je zelf leuk genoeg bent! Het klinkt alsof je het van hem maar idioot vindt dat hij op jou valt. En dát doet erg veel mannen wegrennen. Ken je eigen waarde, hou van jezelf, écht. Pas dan kun je ook van een ander houden, en het is nog stukken aantrekkelijker ook nog.
Leef je leven en als hij daarin wilt blijven hangen moet je daar zeker van genieten als je hem zo geweldig vindt, maar leef je leven op jouw manier. Hij mag ook blij zijn dat hij jouw tijd mag inpikken toch? En gaat hij uiteindelijk toch weg, nouja, dan heb je een leuke tijd gehad en leef je toch nog gelukkig je leven. Dus heb je niet eens zoveel verloren
Of vind jij werkelijk een idioot de man van je dromen?
