Kinderen
alle pijlers
hoog sensitief kind en nu?
woensdag 4 maart 2009 om 08:23
Afgelopen maandag hadden we een "slecht-nieuws"gesprek met het kinderdagverblijf over ons zoontje van 3 en half. Ze gaven aan het dat het een hartstikke lief en sociaal joch is, maar dat hij enorm hangt aan structuur en grote moeite heeft met veranderingen. Zo vindt hij het heel moeilijk als de groepen worden samengevoegd, zijn vaste leidster er even niet is etc. Hij heeft hier dan echt begeleiding bij nodig. Ze gaven aan zich zorgen over hem te maken hoe het moet als hij over een half jaar naar de basisschool gaat.
Best herkenbaar, maar wel confronterend. Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt). Maargoed, ik heb me hier toch eens in verdiept en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Want daar stond mijn kind beschreven. O.a. zijn grote woordenschat, sterke reukzin, gevoeligheid, (faal)angstige gedrag, aanvoelen van emoties, moeilijk omgaan met veranderingen, grote gevoel voor humor en eeuwige waarom-vragen. Nouja, en nog meer eigenlijk.
Maar nu? Ik heb wat verder gegoogled maar kom dan toch al snel op wat zweverige pagina's terecht, waar ik weinig boodschap aan heb. Hoe serieus wordt deze term momenteel eigenlijk genomen in hulpverleningsland? Hoe informeer ik school tzt? Hoe bereid ik mijn zoon hier uberhaupt op voor?
Wie kan mij wat over hun ervaringen vertellen en advies geven.
Ik hoor het graag!
Best herkenbaar, maar wel confronterend. Zelf ben ik pedagoog dus kwam autisme direct bij me op, maar dat heb ik ook weer van de hand gedaan, want daar is hij veel te gevoelig, inlevend en sociaal vaardig voor.
Goed, ik ben gaan googlen en kwam op het onderwerp hoogsensitieve kinderen ofwel nieuwetijdskinderen. Nu heb ik daar nooit zo veel mee gehad. Dacht altijd dat dit was voor mensen die zichzelf of hun kind gewoon bijzonder vonden of in ontkenning zaten als hun kind autistisch was (sorry, als dit wat bot klinkt). Maargoed, ik heb me hier toch eens in verdiept en viel bijna van mijn stoel van verbazing. Want daar stond mijn kind beschreven. O.a. zijn grote woordenschat, sterke reukzin, gevoeligheid, (faal)angstige gedrag, aanvoelen van emoties, moeilijk omgaan met veranderingen, grote gevoel voor humor en eeuwige waarom-vragen. Nouja, en nog meer eigenlijk.
Maar nu? Ik heb wat verder gegoogled maar kom dan toch al snel op wat zweverige pagina's terecht, waar ik weinig boodschap aan heb. Hoe serieus wordt deze term momenteel eigenlijk genomen in hulpverleningsland? Hoe informeer ik school tzt? Hoe bereid ik mijn zoon hier uberhaupt op voor?
Wie kan mij wat over hun ervaringen vertellen en advies geven.
Ik hoor het graag!
vrijdag 6 maart 2009 om 20:24
Bedankt voor je reactie Eleonora. Het heeft nu inmiddels wat tijd gehad om te bezinken en daarbij heb ik ook een aantal nuttige reacties op dit forum bij gekregen.
Ik ben het helemaal met je eens en geniet nu alleen nog maar meer van mijn kind met zijn gevoelige karakter.
Inmiddels heb ik het ook met mijn omgeving gesproken en die verbazen zich hier eigenlijk ook wel over.
Nog even om de leidster te verdedigen: Ze bedoelde het wel goed hoor. Ik weet dat ze zwak heeft voor m'n zoontje (heeft ze al ooit eerder aangegeven) dus het waren goede zorgen, alleen is ze hier net iets te ver mee gegaan.
Goed we laten nu die observatie toch maar doorgaan, want die vindt maandag al plaats. En dan zien we wel weer verder.
Maar ik laat me niet meer gek maken
Ik ben het helemaal met je eens en geniet nu alleen nog maar meer van mijn kind met zijn gevoelige karakter.
Inmiddels heb ik het ook met mijn omgeving gesproken en die verbazen zich hier eigenlijk ook wel over.
Nog even om de leidster te verdedigen: Ze bedoelde het wel goed hoor. Ik weet dat ze zwak heeft voor m'n zoontje (heeft ze al ooit eerder aangegeven) dus het waren goede zorgen, alleen is ze hier net iets te ver mee gegaan.
Goed we laten nu die observatie toch maar doorgaan, want die vindt maandag al plaats. En dan zien we wel weer verder.
Maar ik laat me niet meer gek maken
vrijdag 6 maart 2009 om 20:30
Nog even in reactie op Meds, want dat zit me toch wel dwars. Ik stel geen diagnoses! Daar heb ik de bevoegdheid en de kennis niet voor. Ik speculeer en vind het prettig als mensen meedenken. Soms heb je gewoon de tijd nodig om wat dingen te plaatsen en dan komen er wel wat termen in je op ja.
Als je de voorgaande pagina's hebt gelezen zie je dat ik dat later ook meer probeer te nuanceren. Misschien kun jij dat ook wat meer doen in je reactie?
Als je de voorgaande pagina's hebt gelezen zie je dat ik dat later ook meer probeer te nuanceren. Misschien kun jij dat ook wat meer doen in je reactie?
vrijdag 6 maart 2009 om 20:32
Ja, die observatie... zucht. Dat werd toen voorgesteld. Wij dachten op dat moment "ach het kan geen kwaad" en voordat we het wisten wordt ie maandag geobserveerd door een instelling waar ze een samenwerkingsverband mee hebben.
Ach... hier komt geen diagnose uit. Hoogstens dat ze wel of geen opvallend gedrag zien en dan is het aan ons om te kiezen wat we daar mee doen. Worden we in ieder geval er niet meer mee overvallen...
Ach... hier komt geen diagnose uit. Hoogstens dat ze wel of geen opvallend gedrag zien en dan is het aan ons om te kiezen wat we daar mee doen. Worden we in ieder geval er niet meer mee overvallen...
vrijdag 6 maart 2009 om 20:48
Pffffffff, uhm...ik herken dit wel. Het begint heel vriendelijk allemaal maar Imni, kijk alsjeblieft uit waar dit heen gaat. Stem nooit gelijk ergens in, gun jezelf de tijd ergens over na te denken! Als je dingen te snel vindt gaan, trap dan op de rem! Jij bent de ouder, jij bepaalt, niet het KDV.
Nu is er niets mis met een observatie hoor, maar als ik jouw post lees denk ik: als ze je wat meer tijd hadden gegund erover na te denken had je er wellicht een beter gevoel bij gehad. En vraag je af of wat ze zeggen klopt, daarmee bedoel ik: als ze een gesprek aankondigen over het gedrag van je zoontje op het KDV gaat het dan daar over of is het een manier om je op gesprek te krijgen zodat ze dingen kunnen afspreken over andere zaken omtrent je zoontje waar je dan dus niet op voorbereid bent.
Zet voor jezelf ook even op papier wat het KDV zegt na een gesprek zodat je een mooi overzicht voor jezelf krijgt en ook wat je zelf gezegd hebt en wel of niet hebt mee ingestemd.
Dit soort dingen gaan heel vaak in een stroomversnelling en je wordt continue overvallen met nieuwe informatie. Probeer hier goed mee om te gaan, neem de tijd, zelfs als ze het je niet geven en vooral: luister naar je eigen gevoel.
Succes!
Nu is er niets mis met een observatie hoor, maar als ik jouw post lees denk ik: als ze je wat meer tijd hadden gegund erover na te denken had je er wellicht een beter gevoel bij gehad. En vraag je af of wat ze zeggen klopt, daarmee bedoel ik: als ze een gesprek aankondigen over het gedrag van je zoontje op het KDV gaat het dan daar over of is het een manier om je op gesprek te krijgen zodat ze dingen kunnen afspreken over andere zaken omtrent je zoontje waar je dan dus niet op voorbereid bent.
Zet voor jezelf ook even op papier wat het KDV zegt na een gesprek zodat je een mooi overzicht voor jezelf krijgt en ook wat je zelf gezegd hebt en wel of niet hebt mee ingestemd.
Dit soort dingen gaan heel vaak in een stroomversnelling en je wordt continue overvallen met nieuwe informatie. Probeer hier goed mee om te gaan, neem de tijd, zelfs als ze het je niet geven en vooral: luister naar je eigen gevoel.
Succes!
vrijdag 6 maart 2009 om 20:54
He Zwieber. Ja, dat heb ik ook voor mezelf besloten. In het vervolg zeggen we dat we er nog even over na willen denken (dat werd trouwens ook aangegeven hoor, dat dat ook gerust kon), Maargoed, nu loopt het maar even zo.
Fijn dat je zo meedenkt trouwens!
Wat wel positief aan dit gebeuren is, is dat ik me weer bewust ben geworden van wat een mooi manneke we wel niet hebben . En ook dat we een goede overdracht naar moeten doen naar de school waar hij naar toe gaat.
Fijn dat je zo meedenkt trouwens!
Wat wel positief aan dit gebeuren is, is dat ik me weer bewust ben geworden van wat een mooi manneke we wel niet hebben . En ook dat we een goede overdracht naar moeten doen naar de school waar hij naar toe gaat.
vrijdag 6 maart 2009 om 21:10
De observatie is bedoeld om te kijken of de zorgen van de leidsters gegrond zijn. Of een deskundige (ik heb geen idee wie of wat verder) ook 'zorgelijk' gedrag ziet. Per slot van rekening hebben de leidsters alleen een signalerende functie.
Zo heb ik het in ieder geval opgevat. Ik neem aan dat observatie met hen en ons wordt besproken. Hmph, verbazingwekkend hoe je de dingen soms kunt laten gebeuren, terwijl je denkt dat je het in de hand hebt. Ik maak me niet echter geen zorgen over deze observatie. Niet over de uitkomst en niet over het feit dat ie plaatsvindt trouwens.
Zo heb ik het in ieder geval opgevat. Ik neem aan dat observatie met hen en ons wordt besproken. Hmph, verbazingwekkend hoe je de dingen soms kunt laten gebeuren, terwijl je denkt dat je het in de hand hebt. Ik maak me niet echter geen zorgen over deze observatie. Niet over de uitkomst en niet over het feit dat ie plaatsvindt trouwens.
zaterdag 7 maart 2009 om 15:20
Ik snap best dat de leidsters het goed bedoelen hoor Imni, tuurlijk, ze zijn gek op je kind en spreken uit wat ze denken dat er aan de hand is. Maar het is wel wat zwaar op de hand allemaal met observaties en slecht nieuws gesprekken vind ik. Een heel gevoelig kind hebben is (mijns inziens) een kwestie van je daar in verdiepen en je niet meer afvragen waarom uitjes naar speeltuin, pretpark, theater enzovoort niet leuk is en waarom je kind 'anders' reageert op prikkels dan andere kinderen om je heen.
Zie je ook de zonnige kant van het geheel?
Ik heb mijn dochter bijvoorbeeld nog nooit hoeven vertellen dat ze ergens niet aan mag komen. Doet ze van nature niet. Ik hoef ook niet achter haar aan te rennen of bang te zijn dat ze wegloopt. Is ze veel te voorzichtig voor. Duwen, bijten, slaan naar andere kinderen, het zit er allemaal niet in. Ruzie maken of schreeuwen? Nooit.
Wel moet je vaak veel praten voor je haar duidelijk kunt maken dat iets niet haar schuld is, of waarom andere kinderen haar duwen of haar speelgoed afpakken en moet je zorgen dat ze weerbaar wordt. Dat vind ik een minpunt. Ook het eeuwig doorgaan op iets als er eens iets (op micro niveau natuurlijk) 'ingrijpends' gebeurt, (wij hadden laatst een dode muis in huis, poes had 'm meegenomen, nouw, dat had impact hoor!) dat vind ik weleens lastig omdat ik er niet altijd het gedul voor heb. Maar er zijn heel veel mooie dingen aan een gevoelig kind. Vind ik.
Maak je geen zorgen als dat niet nodig is wil ik je maar meegeven. Ik merk aan mijn dochter ook dat als ik me niet te veel met haar bemoei, niet voor haar praat als ze zelf niks durft te zeggen, ze dan eerder 'loskomt' dan wanneer ik voor haar het woord voer of haar al bescherm als er feitelijk nog niks gebeurd is.
Snap je wat ik bedoel? Daarvoor moet je - merk ik - enorm oppassen.
Maar ik heb een wereldwijf in huis hoor, en dat ze heel gevoelig is en niet alles leuk vindt wat andere kinderen wel leuk vinden, doet daar niks aan af.
Zie je ook de zonnige kant van het geheel?
Ik heb mijn dochter bijvoorbeeld nog nooit hoeven vertellen dat ze ergens niet aan mag komen. Doet ze van nature niet. Ik hoef ook niet achter haar aan te rennen of bang te zijn dat ze wegloopt. Is ze veel te voorzichtig voor. Duwen, bijten, slaan naar andere kinderen, het zit er allemaal niet in. Ruzie maken of schreeuwen? Nooit.
Wel moet je vaak veel praten voor je haar duidelijk kunt maken dat iets niet haar schuld is, of waarom andere kinderen haar duwen of haar speelgoed afpakken en moet je zorgen dat ze weerbaar wordt. Dat vind ik een minpunt. Ook het eeuwig doorgaan op iets als er eens iets (op micro niveau natuurlijk) 'ingrijpends' gebeurt, (wij hadden laatst een dode muis in huis, poes had 'm meegenomen, nouw, dat had impact hoor!) dat vind ik weleens lastig omdat ik er niet altijd het gedul voor heb. Maar er zijn heel veel mooie dingen aan een gevoelig kind. Vind ik.
Maak je geen zorgen als dat niet nodig is wil ik je maar meegeven. Ik merk aan mijn dochter ook dat als ik me niet te veel met haar bemoei, niet voor haar praat als ze zelf niks durft te zeggen, ze dan eerder 'loskomt' dan wanneer ik voor haar het woord voer of haar al bescherm als er feitelijk nog niks gebeurd is.
Snap je wat ik bedoel? Daarvoor moet je - merk ik - enorm oppassen.
Maar ik heb een wereldwijf in huis hoor, en dat ze heel gevoelig is en niet alles leuk vindt wat andere kinderen wel leuk vinden, doet daar niks aan af.
zaterdag 7 maart 2009 om 16:31
Hoho, Inmi noemde het zelf een slechtnieuws-gesprek, maar de leidsters toch niet? Tuurlijk, als je hoort dat de leidsters hun zorgen hebben, is dat niet leuk, maar wie begint er met de term slechtnieuwsgesprek? En zo'n observatie vind ik alleen maar goed en logisch. Eleonora, jij hebt een gevoelige dochter en lijkt er nu van uit te gaan dat de zoon van Inmi ook gewoon gevoelig is, maar misschien spelen er toch andere dingen?
Inmi, ik neem aan dat jij al eerder hebt gehoord dat die mogelijkheid tot observeren er in theorie zou zijn (dus dat het kan komt niet uit de lucht vallen bedoel ik daarmee). Ik vind het goed dat je het laat doen. Wie weet worden je zorgen gewoon weggenomen en anders kun je er misschien wat meer mee, zeker aangezien hij over een paar maanden naar school zal gaan. Krijg je het resultaat van de observatie direct te horen maandag?
Inmi, ik neem aan dat jij al eerder hebt gehoord dat die mogelijkheid tot observeren er in theorie zou zijn (dus dat het kan komt niet uit de lucht vallen bedoel ik daarmee). Ik vind het goed dat je het laat doen. Wie weet worden je zorgen gewoon weggenomen en anders kun je er misschien wat meer mee, zeker aangezien hij over een paar maanden naar school zal gaan. Krijg je het resultaat van de observatie direct te horen maandag?
zondag 8 maart 2009 om 19:49
quote:Mirjam762 schreef op 07 maart 2009 @ 16:31:
Hoho, Inmi noemde het zelf een slechtnieuws-gesprek, maar de leidsters toch niet? Tuurlijk, als je hoort dat de leidsters hun zorgen hebben, is dat niet leuk, maar wie begint er met de term slechtnieuwsgesprek? En zo'n observatie vind ik alleen maar goed en logisch. Eleonora, jij hebt een gevoelige dochter en lijkt er nu van uit te gaan dat de zoon van Inmi ook gewoon gevoelig is, maar misschien spelen er toch andere dingen?
Ik ga slechts in op de informatie die ik krijg van Imni, die het heeft over hooggevoeligheid en de manier waarop dat aan haar gepresenteerd werd.
Wat moet er nog meer spelen dan? Is hooggevoelligheid niet voldoende? Moet het meer zijn dan dat?
Hoho, Inmi noemde het zelf een slechtnieuws-gesprek, maar de leidsters toch niet? Tuurlijk, als je hoort dat de leidsters hun zorgen hebben, is dat niet leuk, maar wie begint er met de term slechtnieuwsgesprek? En zo'n observatie vind ik alleen maar goed en logisch. Eleonora, jij hebt een gevoelige dochter en lijkt er nu van uit te gaan dat de zoon van Inmi ook gewoon gevoelig is, maar misschien spelen er toch andere dingen?
Ik ga slechts in op de informatie die ik krijg van Imni, die het heeft over hooggevoeligheid en de manier waarop dat aan haar gepresenteerd werd.
Wat moet er nog meer spelen dan? Is hooggevoelligheid niet voldoende? Moet het meer zijn dan dat?
zondag 8 maart 2009 om 19:59
Mijn oudste was ook een erg gevoelig peutertje / kleutertje maar heeft zich (on)ontwikkeld tot een normale ongevoelig lijkende puber die niet meer huilt als ik wegga , die niet van de rel is als hij eens op een andere plaats moet zitten en zijn spulletjes niet meer af laat pakken en zonder mij naar buiten durft .
Mijn jongste werd na zoveel maanden groep drie ' beticht " van het hebben van dyslectie . Eén week thuis intensief aan de gang met de letters die hij er niet " in " kreeg en nooit meer iets van die diagnose van de toch erg ervaren juf gehoord .
Leerkrachten slaan geloof ik een beetje door ; wat vroeger werd afgedaan als " een beetje een jankerdje / een aparte / een moeilijk kind / een pittig karaktertje oid " wordt nu zonder al te veel kennis van zaken met een leuke afkorting gelabeld lijkt het wel .
Mijn jongste werd na zoveel maanden groep drie ' beticht " van het hebben van dyslectie . Eén week thuis intensief aan de gang met de letters die hij er niet " in " kreeg en nooit meer iets van die diagnose van de toch erg ervaren juf gehoord .
Leerkrachten slaan geloof ik een beetje door ; wat vroeger werd afgedaan als " een beetje een jankerdje / een aparte / een moeilijk kind / een pittig karaktertje oid " wordt nu zonder al te veel kennis van zaken met een leuke afkorting gelabeld lijkt het wel .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 8 maart 2009 om 20:08
Goed dat je erbij zegt dat 'het wel zo lijkt', want ook dat kan zeer verschillen per leerkracht vind ik BGB.
Zo zal ik echt geen adhd/pdd-nos enz. naar ouders toe noemen hoor.
Dat is niet aan mij om te diagnosticeren. Maar aan de andere kant zie ik ook ouders, die met een uitgeprinte lijst komen, met allerlei kenmerken van hun kind, wat ze op internet hebben gevonden.
Of dat er ook een verre oom is die dyslectie heeft, en het dus ook in de familie zit, enz.
Het is wel zo, dat leerkrachten steeds meer info krijgen, wat al op de PABO begint, en daardoor ook sneller geneigd zijn, om bepaald gedrag of kenmerken van leren af te doen met een 'stoornis'.
Toch snap ik, dat het als ouder niet altijd meevalt, en soms wil je ook graag horen, dat er inderdaad 'iets is'met je kind, ook als bevestiging misschien.
Zo zal ik echt geen adhd/pdd-nos enz. naar ouders toe noemen hoor.
Dat is niet aan mij om te diagnosticeren. Maar aan de andere kant zie ik ook ouders, die met een uitgeprinte lijst komen, met allerlei kenmerken van hun kind, wat ze op internet hebben gevonden.
Of dat er ook een verre oom is die dyslectie heeft, en het dus ook in de familie zit, enz.
Het is wel zo, dat leerkrachten steeds meer info krijgen, wat al op de PABO begint, en daardoor ook sneller geneigd zijn, om bepaald gedrag of kenmerken van leren af te doen met een 'stoornis'.
Toch snap ik, dat het als ouder niet altijd meevalt, en soms wil je ook graag horen, dat er inderdaad 'iets is'met je kind, ook als bevestiging misschien.
zondag 8 maart 2009 om 20:16
Nee, wij signaleren wel.
Voor het vaststellen van dyslectie heb je ook een deskundige nodig, die kijkt wel naar bepaalde uitslagen van toetsen, maar neemt ook zelf toetsen af, om het vast te stellen.
Alleen dan krijg je een verklaring, die je kunt gebruiken voor het voortgezet onderwijs.
En Hoog Senstief noem ik eerlijk gezegd nooit, al zie ik best kenmerken ervan hoor.
Eerlijk gezegd weet ik niet, of dat iets 'officieels' is, heeft iemand hier daar ervaring mee? Dat het officieel vastegesteld kan worden?
Voor het vaststellen van dyslectie heb je ook een deskundige nodig, die kijkt wel naar bepaalde uitslagen van toetsen, maar neemt ook zelf toetsen af, om het vast te stellen.
Alleen dan krijg je een verklaring, die je kunt gebruiken voor het voortgezet onderwijs.
En Hoog Senstief noem ik eerlijk gezegd nooit, al zie ik best kenmerken ervan hoor.
Eerlijk gezegd weet ik niet, of dat iets 'officieels' is, heeft iemand hier daar ervaring mee? Dat het officieel vastegesteld kan worden?
zondag 8 maart 2009 om 20:35
quote:eleonora schreef op 08 maart 2009 @ 19:49:
[...]
Ik ga slechts in op de informatie die ik krijg van Imni, die het heeft over hooggevoeligheid en de manier waarop dat aan haar gepresenteerd werd.
Wat moet er nog meer spelen dan? Is hooggevoelligheid niet voldoende? Moet het meer zijn dan dat?
1) Inmi hoort van de leidsters dat zij zorgen hebben om haar zoontje
2) Inmi gaat googelen en komt op hooggevoeligheid uit, autisme sluit ze uit
3) Inmi opent er hier een topic over en krijgt veel verschillende reacties
4) sommige van die reacties (zoals die van jou) gaan er over dat het overdreven is om een observatie te laten doen, omdat hooggevoeligheid verder niet behandeld hoeft te worden (maar dat er alleen rekening mee kan worden gehouden in allerlei situaties)
Om antwoord op je vraag te geven; ik weet niet of er meer moet spelen. Jouw kind is gevoelig, dat zou ook zomaar het geval kunnen zijn bij het zoontje van Inmi. En misschien ontdekt een orthopedagoge (of wie hem dan ook observeert) dat er ook wel eens iets anders aan de hand kan zijn.
[...]
Ik ga slechts in op de informatie die ik krijg van Imni, die het heeft over hooggevoeligheid en de manier waarop dat aan haar gepresenteerd werd.
Wat moet er nog meer spelen dan? Is hooggevoelligheid niet voldoende? Moet het meer zijn dan dat?
1) Inmi hoort van de leidsters dat zij zorgen hebben om haar zoontje
2) Inmi gaat googelen en komt op hooggevoeligheid uit, autisme sluit ze uit
3) Inmi opent er hier een topic over en krijgt veel verschillende reacties
4) sommige van die reacties (zoals die van jou) gaan er over dat het overdreven is om een observatie te laten doen, omdat hooggevoeligheid verder niet behandeld hoeft te worden (maar dat er alleen rekening mee kan worden gehouden in allerlei situaties)
Om antwoord op je vraag te geven; ik weet niet of er meer moet spelen. Jouw kind is gevoelig, dat zou ook zomaar het geval kunnen zijn bij het zoontje van Inmi. En misschien ontdekt een orthopedagoge (of wie hem dan ook observeert) dat er ook wel eens iets anders aan de hand kan zijn.
zondag 8 maart 2009 om 21:22
En dat onderzoek moet al plaatsvinden als een kind nog niet eens vier is? Terwijl het een sociaal, lief en inlevend kind is en terwijl Imni zelf pedagoog is en dus niet ter zake onkundig als het om dit soort dingen gaat?
Ze herkent haar eigen kind in de beschrijving van HSP kinderen, dat is dan toch duidelijk? Het is namelijk geen 'stoornis' of zo.
Als jij je zoon wil laten onderzoeken Imni, tuurlijk, moet je doen, ik wil je alleen meegeven dat HSP geen aandoening is. Meer iets dat goed is om te weten en te begrijpen.
Ze herkent haar eigen kind in de beschrijving van HSP kinderen, dat is dan toch duidelijk? Het is namelijk geen 'stoornis' of zo.
Als jij je zoon wil laten onderzoeken Imni, tuurlijk, moet je doen, ik wil je alleen meegeven dat HSP geen aandoening is. Meer iets dat goed is om te weten en te begrijpen.
zondag 8 maart 2009 om 22:33
quote:eleonora schreef op 08 maart 2009 @ 21:22:
En dat onderzoek moet al plaatsvinden als een kind nog niet eens vier is? Terwijl het een sociaal, lief en inlevend kind is en terwijl Imni zelf pedagoog is en dus niet ter zake onkundig als het om dit soort dingen gaat?
Ze herkent haar eigen kind in de beschrijving van HSP kinderen, dat is dan toch duidelijk? Het is namelijk geen 'stoornis' of zo.
Als jij je zoon wil laten onderzoeken Imni, tuurlijk, moet je doen, ik wil je alleen meegeven dat HSP geen aandoening is. Meer iets dat goed is om te weten en te begrijpen.Dat onderzoek is hoogstwaarschijnlijk een observatie door een orthopedagoog, dus belastend lijkt het me nu niet bepaald voor een peuter. Voor mij is het geen nieuws dat het kdv zo iemand kan inschakelen in geval van zorgen om de ontwikkeling van een kindje. En natuurlijk is Inmi pedagoog, maar sinds wanneer kan ze dan ook objectief naar haar eigen kind kijken? Ze herkent haar kind in een omschrijving op internet, en als het HSP is (voor zover dat echt "bestaat"), dan zal die orthopedagoog daar morgen zeker ook mee komen.
En dat onderzoek moet al plaatsvinden als een kind nog niet eens vier is? Terwijl het een sociaal, lief en inlevend kind is en terwijl Imni zelf pedagoog is en dus niet ter zake onkundig als het om dit soort dingen gaat?
Ze herkent haar eigen kind in de beschrijving van HSP kinderen, dat is dan toch duidelijk? Het is namelijk geen 'stoornis' of zo.
Als jij je zoon wil laten onderzoeken Imni, tuurlijk, moet je doen, ik wil je alleen meegeven dat HSP geen aandoening is. Meer iets dat goed is om te weten en te begrijpen.Dat onderzoek is hoogstwaarschijnlijk een observatie door een orthopedagoog, dus belastend lijkt het me nu niet bepaald voor een peuter. Voor mij is het geen nieuws dat het kdv zo iemand kan inschakelen in geval van zorgen om de ontwikkeling van een kindje. En natuurlijk is Inmi pedagoog, maar sinds wanneer kan ze dan ook objectief naar haar eigen kind kijken? Ze herkent haar kind in een omschrijving op internet, en als het HSP is (voor zover dat echt "bestaat"), dan zal die orthopedagoog daar morgen zeker ook mee komen.
zondag 8 maart 2009 om 22:51
Eleonora, volgens mij geef je me "gelijk" omdat je de discussie zat bent.
Dat vergeet ik ook nog; Inmi, veel succes morgen. Het is niet leuk als er zorgen lijken te zijn over je ventje, terwijl hij voor jou heel lief en sociaal is. Het komt gewoon heel dichtbij als andere mensen daar zomaar een mening over hebben. Succes!
Dat vergeet ik ook nog; Inmi, veel succes morgen. Het is niet leuk als er zorgen lijken te zijn over je ventje, terwijl hij voor jou heel lief en sociaal is. Het komt gewoon heel dichtbij als andere mensen daar zomaar een mening over hebben. Succes!
maandag 9 maart 2009 om 08:49
Klopt Mirjam!
Imni, ik ben echt heel benieuwd wat er uit het onzerzoek komt. Het klinkt zurig uit mijn toetsenbord misschien ( ) maar ik bedoel het serieus, ik ben benieuwd naar de diagnose.
Omdat jij in je OP je zoon beschreef als een lief, sociaal, invoelend kind met een groot gevoel voor humor, de sterke reukzin, de waarom vragen, (misschien het piekeren ook bijvoorbeeld?) deed hij mij erg aan mijn dochter denken.
Niet dat jouw en mijn kind hetzelfde zijn maar waar jij bewust kiest voor wél onderzoek bij de karaktertrekken van je zoon, doe ik het bewust niet. Snap je wat ik bedoel?
Voor mij, als niet onderzoeker, dus heel interessant om te lezen wat er wordt gezegd door een deskundige over een kind wat dezelfde persoonlijkheidstrekken/karaktertrekken heeft als mijn dochter.
Ik volg je op de voet!
(f)
Imni, ik ben echt heel benieuwd wat er uit het onzerzoek komt. Het klinkt zurig uit mijn toetsenbord misschien ( ) maar ik bedoel het serieus, ik ben benieuwd naar de diagnose.
Omdat jij in je OP je zoon beschreef als een lief, sociaal, invoelend kind met een groot gevoel voor humor, de sterke reukzin, de waarom vragen, (misschien het piekeren ook bijvoorbeeld?) deed hij mij erg aan mijn dochter denken.
Niet dat jouw en mijn kind hetzelfde zijn maar waar jij bewust kiest voor wél onderzoek bij de karaktertrekken van je zoon, doe ik het bewust niet. Snap je wat ik bedoel?
Voor mij, als niet onderzoeker, dus heel interessant om te lezen wat er wordt gezegd door een deskundige over een kind wat dezelfde persoonlijkheidstrekken/karaktertrekken heeft als mijn dochter.
Ik volg je op de voet!
(f)
maandag 9 maart 2009 om 11:53
quote:lonbonton schreef op 06 maart 2009 @ 15:06:
Dus als ik het aankaart lijk ik toch wel een beetje op een pushende ouder...
Dat snap ik maar voor mij was het verschil tussen school en thuis opvallend en ook een duidelijk handvat. Het gaf me inzicht in wat mijn dochter blijkbaar nodig heeft om zich prettig te voelen en goed te functioneren. En het zal me een worst wezen wat school daarvan vindt, ze dienen het maar belangrijk te vinden . Heus met realiteitszin erbij, ik snap dat mijn kind niet het enige kind is daar, dat ze niet van alles grote hoeveelheden kan krijgen. Maar iig wel oog voor en vooral begrip voor bepaalde dingen.
Als ik dat niet doe, doet niemand het. Mijn dochter kan dat nog niet uitleggen, nog niet eens benoemen voor zichzelf, laat staan voor een ander. Ik vind het normaal best moeilijk om aandacht te vragen voor iets en dat ik dan lastig en vervelend ben enz. Bij mijn kind schuif ik dat heel makkelijk opzij, is ook weer leerzaam voor mezelf geweest .
Ik zou dit verschil zeker aangeven op school. In feite hebben ze nu een verkeerd beeld van hem en ze zullen hem naar aanleiding van dat beeld op een bepaalde manier behandelen. En dat levert wrs een vicieuze cirkel op, net zolang tot hij een pleurishekel aan school krijgt (of hij moet een opmerkzame juf of meester krijgen). Wees dat voor, vertel wat hij nodig heeft of lijkt te hebben, vertel over hoe hij thuis is en dat dat zo anders is. En dat je ermee zit dat hij blijkbaar niet lekker in zijn vel op school zit en je daar graag samen oplossingen voor wil bedenken met school. Dan maar lastig. En dat zal in de praktijk enorm meevallen, scholen vinden het zelf vaak ook fijn om te zien hoe leerlingen opbloeien na wat kleine maar fundamentele veranderingen.
Dus als ik het aankaart lijk ik toch wel een beetje op een pushende ouder...
Dat snap ik maar voor mij was het verschil tussen school en thuis opvallend en ook een duidelijk handvat. Het gaf me inzicht in wat mijn dochter blijkbaar nodig heeft om zich prettig te voelen en goed te functioneren. En het zal me een worst wezen wat school daarvan vindt, ze dienen het maar belangrijk te vinden . Heus met realiteitszin erbij, ik snap dat mijn kind niet het enige kind is daar, dat ze niet van alles grote hoeveelheden kan krijgen. Maar iig wel oog voor en vooral begrip voor bepaalde dingen.
Als ik dat niet doe, doet niemand het. Mijn dochter kan dat nog niet uitleggen, nog niet eens benoemen voor zichzelf, laat staan voor een ander. Ik vind het normaal best moeilijk om aandacht te vragen voor iets en dat ik dan lastig en vervelend ben enz. Bij mijn kind schuif ik dat heel makkelijk opzij, is ook weer leerzaam voor mezelf geweest .
Ik zou dit verschil zeker aangeven op school. In feite hebben ze nu een verkeerd beeld van hem en ze zullen hem naar aanleiding van dat beeld op een bepaalde manier behandelen. En dat levert wrs een vicieuze cirkel op, net zolang tot hij een pleurishekel aan school krijgt (of hij moet een opmerkzame juf of meester krijgen). Wees dat voor, vertel wat hij nodig heeft of lijkt te hebben, vertel over hoe hij thuis is en dat dat zo anders is. En dat je ermee zit dat hij blijkbaar niet lekker in zijn vel op school zit en je daar graag samen oplossingen voor wil bedenken met school. Dan maar lastig. En dat zal in de praktijk enorm meevallen, scholen vinden het zelf vaak ook fijn om te zien hoe leerlingen opbloeien na wat kleine maar fundamentele veranderingen.
