Sociale huurwoning accepteren overlast

Goedemiddag,

Eindelijk! Na 10 jaar wachten staan we plots nummer 1 voor een sociale huurwoning in onze woonplaats. Normaliter is de wachttijd voor een eengezinswoning 12 tot 13 jaar, soms zelfs langer. We hebben dus geluk, maar er is een vervelende bijkomstigheid die mede gezorgd heeft dat we nu op nummer 1 staan. Er is overlast. Structurele geluidsoverlast.

Even over de woning. Die is perfect, vlakbij het centrum, ideale busverbinding naar het werk/universiteit. Tuin op het zuiden, 2 slaapkamers en vele male ruimer dan onze huidige studio. Er hoeft haast niks aan gedaan te worden, op een likje verf na. De overnamekosten voor de vloer e.d. zijn laag en de vloer is mooi. De nieuwe huur is wel wat duurder maar nog wel betaalbaar.

Nu het probleem. Volgens de woningcorporatie is er al jaren overlast. De meeste mensen die in dat blokje huizen heeft gewoond vertrekt binnen 2 tot 5 jaar door deze geluidsoverlast. Het zijn 3 woningen naast elkaar, waarvan wij de middelste zouden krijgen. De verstandhouding tussen de vertrekkende bewoners en de buren van rechts is enigszins prima, er valt mee te praten en tot compromissen te komen. Hun woonkamer grenst aan 'onze' (voor de uitleg noem ik het maar even onze woonkamer). De buren van links hebben wel veel geluidsoverlast van 'onze' trap, badkamer, en voordeur die aan hun woonkamer en slaapkamers grenst. Werkelijk alles klinkt voor hen (volgens hen), heel hard. Nu speelt ook mee dat niet de meest sociale en vriendelijke, begripvolle mensen op dat adres hebben gewoond. De man van buurvrouw links is een meneer uit Noord-Afrika en snel boos, heeft ook gevochten met de huidige vertrekkende bewoner (tevens ook uit Noord-Afrika). De huidige vertrekkende bewoner gaf aan ook licht ontvlambaar te zijn en zich niet laat commanderen door de buren en dus erop af gaat, wat uitmondde in vechtpartijen op straat en politiebezoek. Hij benoemde dat zijn temperament niet mee hielp. Ook de buren rechts hebben enkele jaren geleden flinke ruzie gehad met de vorige bewoners van de huidige vertrekkende bewoners (4 jaar geleden). Dat is ook uitgemond in een vechtpartij. Toen ik met deze buren praatte kwamen zij wat gespannen over. Ik denk ook dat de voorgaande en vertrekkende bewoners niet bereid waren om elkaars ergernissen te erkennen of naar elkaars overlast te luisteren (even bij elkaar in de woning staan om te horen hoe het echt klinkt), waardoor iedereen zich niet gehoord voelde.

De buurvrouw van links is haastig op zoek naar een andere woning en vertrekt waarschijnlijk binnenkort. Dit is vrijwel zeker. Zij gaf aan dat ze alle toiletgeluiden uit 'onze' badkamer in haar slaapkamer hoort en daar wakker van wordt. Ook de deur en trap zijn een probleem.
De rest van de straat is erg rustig, wonen veel oudere alleenstaande vrouwen.

Nu zijn wij best rustige mensen en ben ik best bereid rekening met haar te houden, tot op zekere hoogte. Het bekleden van de trap of onderzoeken of isoleren een optie is behoren tot die mogelijkheden. Wij hebben in tegenstelling tot de buren van links en rechts geen kinderen, geen auto en geen honden. We zijn niet druk en ontvangen niet vaak bezoek. Enerzijds denk ik dat het wel mee valt. Maar als zij inderdaad vertrekt dat weten we niet wat we daarvoor in de plaats krijgen.

De woningcorporatie geeft ons tot dinsdag om een besluit te nemen, en wil ons absoluut niet helpen mochten we overlast gaan ervaren. Zij stellen dat ze door ons voorafgaand te informeren, en door wat ze al gedaan hebben (bemiddeling bij vorige bewoners) al voldoende hebben gedaan. Juridisch mag dit niet, toch proberen ze zich daarop te beroepen.

Onze huidige woonsituatie is voor eind-twintigers zoals wij niet houdbaar. 1 Klein raam wat open kan, de woning is slecht geïsoleerd, we horen alles van onze huidige buurjongens die vaak (4 keer per week) schreeuwend bezoek over de vloer hebben. Enorme bassgeluiden en veel (wiet)gerook wat onze woonkamer binnenkomt. Daarnaast leven we op elkaars lip, vriend en ik leven op 25m2, er is geen tuin of balkon. Het wordt bloedheet in de huidige woning. Bovendien als ik over een jaar klaar ben met de studie dan moeten we hier sowieso uit. Vriend vind het een goed idee toch te kiezen voor de nieuwe woning, omdat dit een verbetering is in m2, een tuin heeft en ik in een aparte ruimte kan studeren.

Ons lange termijnplan is om tussen de 2 tot 5 jaar iets te kopen in de provincie van vriend zijn familie, waar huizen nog wel betaalbaar zijn. Dan heb ik ook wat relevante werkervaring opgedaan waardoor ik daar hopelijk sneller aan een baan kom en we een goede hypotheek kunnen krijgen. Dat kan nu namelijk niet. Vrije sector of particulier kunnen we in deze regio niet betalen en er is geen aanbod momenteel (afgelopen 6 maanden). De enige optie tot verbetering is dus het aannemen van deze sociale huurwoning. Ook speelt mee dat vriend over 1 jaar samen met mijn inkomen van bijbaan te veel verdient voor sociale huur. Maar te weinig voor particulier of vrije sector.

Wat zouden jullie doen? Welke argumenten hebben jullie voor wel of niet kiezen voor de nieuwe woning?