Relaties
alle pijlers
Weinig tot geen belangstelling.
maandag 9 maart 2009 om 16:09
Hallo allemaal,
Vanwege gezondheidsreden zit ik momenteel thuis, toch probeer ik positief te blijven omdat het gelukkig wel weer goed komt.
Toch ben ik enorm teleurgesteld in sommige van mijn familie en vriendinnen, de reden omdat ze weinig tot geen belangstelling voor me hebben en niet eens voorstellen om op ziekenbezoek te komen.
Hebben jullie hier ervaring mee ?
Alvast bedankt !
Vanwege gezondheidsreden zit ik momenteel thuis, toch probeer ik positief te blijven omdat het gelukkig wel weer goed komt.
Toch ben ik enorm teleurgesteld in sommige van mijn familie en vriendinnen, de reden omdat ze weinig tot geen belangstelling voor me hebben en niet eens voorstellen om op ziekenbezoek te komen.
Hebben jullie hier ervaring mee ?
Alvast bedankt !
maandag 9 maart 2009 om 16:16
Je stelt je afwachtend op.
Nodig ze eens uit?
De wereld draait niet om jou zoals je merkt, mensen hebben hun eigen leven. Het is vaak geen onwil. Dus ipv balen dat ze geen belangstelling tonen, zelf belangstelling tonen en gewoon zeggen dat je het leuk zou vinden als ze zouden komen.
Beetje proactief enzo...
Nodig ze eens uit?
De wereld draait niet om jou zoals je merkt, mensen hebben hun eigen leven. Het is vaak geen onwil. Dus ipv balen dat ze geen belangstelling tonen, zelf belangstelling tonen en gewoon zeggen dat je het leuk zou vinden als ze zouden komen.
Beetje proactief enzo...
maandag 9 maart 2009 om 16:20
Hoe lang zit je al thuis? De meeste mensen hebben een redelijke korte termijn span voor ziekte of ouw van anderen. Dus als je ernstig ziek bent of een dierbare hebt verloren is er de eerste 2 3 weken volop belangstelling en daarna gaat men weer over tot de orde van de dag en "vergeet" men jou ellende. dus idd pro-actief zijn, zelf mensen bellen en uitnodigen, en dan ook nog wel een beetje gezellig doen. iemand uitnodigen voor een klaagzang hoe ziek en zielig je wel niet bent omdat je thuiszit... gaat er alleen maar voor zorgen dat je nog meer mensen kwijtraakt. waarmee ik niet zeg dat je dat doet, maar let daar wel op. Alleen echt goede vrienden zijn geschikt voor klaag- en baal momentjes, bij kennissen moet je gewoon je vrolijke gezicht opzetten.
maandag 9 maart 2009 om 16:27
quote:Parnell schreef op 09 maart 2009 @ 16:11:
Ja. Verwachtingen bijstellen en verder doen waar je zelf zin in hebt.
Inderdaad, verwachtingen bijstellen, ze komen niet en je zult jezelf moeten vermaken. Steek geen energie in het boos/gefrustreerd zijn over je familie/vrienden maar ga met je verplichte vrije tijd iets doen wat je zelf leuk vindt: boek lezen, eindelijk eens die dvd kijken, de tijdschriften eens helemaal lezen, bijslapen, la opruimen, maskertje nemen dat soort dingen.
En voor de rest: leer er van en verras een ander wel eens met een bezoekje wanneer hij/zij ziek is.
Ja. Verwachtingen bijstellen en verder doen waar je zelf zin in hebt.
Inderdaad, verwachtingen bijstellen, ze komen niet en je zult jezelf moeten vermaken. Steek geen energie in het boos/gefrustreerd zijn over je familie/vrienden maar ga met je verplichte vrije tijd iets doen wat je zelf leuk vindt: boek lezen, eindelijk eens die dvd kijken, de tijdschriften eens helemaal lezen, bijslapen, la opruimen, maskertje nemen dat soort dingen.
En voor de rest: leer er van en verras een ander wel eens met een bezoekje wanneer hij/zij ziek is.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
maandag 9 maart 2009 om 16:27
Ik ben in het verleden na een zwaar auto-ongeluk ook een jaar thuis geweest. Inderdaad mensen hebben het gewoon druk, met werk, gezin, verplichtingen. In het begin vond ik het oersaai. Ben toen nieuwe hobby's gaan ontwikkelen om het zo leuk mogelijk voor mezelf te maken. Heb vrienden er nooit op aangesproken.
Mijn advies is ook om hobby's die je we kunt doen, te gaan ontwikkelen. Misschien ontmoet je dan ook nieuwe mensen als je iets buiten de deur kunt doen? Ik moest revalideren en was daar gezien de omstandigheden blij mee, want heel de dag door aanspraak.
Want het is inderdaad niet altijd leuk. Zeker omdat ziekte ook gepaard gaat met veel angst en onzekerheid en pijn.
Mijn advies is ook om hobby's die je we kunt doen, te gaan ontwikkelen. Misschien ontmoet je dan ook nieuwe mensen als je iets buiten de deur kunt doen? Ik moest revalideren en was daar gezien de omstandigheden blij mee, want heel de dag door aanspraak.
Want het is inderdaad niet altijd leuk. Zeker omdat ziekte ook gepaard gaat met veel angst en onzekerheid en pijn.
maandag 9 maart 2009 om 16:29
Ik vraag me af: ben je heel erg ziek? Je zegt dat het wel weer goed komt. Ik kan me indenken dat als je een griepje hebt, niet iedereen zomaar op de stoep staat. Als het wel erger is dan dat (als je dus echt behoorlijk ziek bent): bel gewoon 'es iemand op om bij je langs te komen. De wereld draait gewoon door als je ziek bent (en dan bedoel ik dus een milde ziekte hè, niet iets levensbedreigends of chronisch), niet iedereen denkt nu de hele dag : Oh gus, leeuwenwelp is ziek, oh man, ik moet erheen!! Als je je dat bedenkt en je neemt zelf wat initiatief, dan komt het vast goed. Mss denken mensen wel dat je er geen prijs op stelt dat ze langskomen .
maandag 9 maart 2009 om 16:30
quote:leeuwenwelp schreef op 09 maart 2009 @ 16:18:
Hoi Parnell,
Bedankt voor je snelle reactie.
Je schreef dat je hier ook ervaring mee hebt.
Hoe kan ik dit aanpakken, ik vind praten een optie, alleen zie ik er tegenop hoe ik dit het beste kan doen ?
Heb jij tips ?
Ik zou het niet aanpakken. Je vrienden en familie zijn waarschijnlijk druk. Ze komen als je niet ziek bent vast ook niet zomaar langs, en zien je situatie nu als weinig anders. In hun leven is namelijk niets veranderd, alleen in jouw leven. En jij hebt daar nu problemen mee, zij hoogstwaarschijnlijk niet.
Je zou ze kunnen vragen of ze zin hebben om eens langs te komen. Mochten ze daar geen tijd voor hebben, dan heb je pech gehad, en zul je toch je verwachtingen bij moeten stellen. Het is niet meer zoals vroeger, dat je tjidens een ziekte werd overladen door aandacht van je ouders. Als volwassene zit je je ziekte uit, en ga je daarna weer aan het werk. C'est la vie.
Hoi Parnell,
Bedankt voor je snelle reactie.
Je schreef dat je hier ook ervaring mee hebt.
Hoe kan ik dit aanpakken, ik vind praten een optie, alleen zie ik er tegenop hoe ik dit het beste kan doen ?
Heb jij tips ?
Ik zou het niet aanpakken. Je vrienden en familie zijn waarschijnlijk druk. Ze komen als je niet ziek bent vast ook niet zomaar langs, en zien je situatie nu als weinig anders. In hun leven is namelijk niets veranderd, alleen in jouw leven. En jij hebt daar nu problemen mee, zij hoogstwaarschijnlijk niet.
Je zou ze kunnen vragen of ze zin hebben om eens langs te komen. Mochten ze daar geen tijd voor hebben, dan heb je pech gehad, en zul je toch je verwachtingen bij moeten stellen. Het is niet meer zoals vroeger, dat je tjidens een ziekte werd overladen door aandacht van je ouders. Als volwassene zit je je ziekte uit, en ga je daarna weer aan het werk. C'est la vie.
maandag 9 maart 2009 om 16:36
return of kreng, Ik begrijp je reactie betreft goede vrienden zijn geschikt voor klaag en baal momenten.
Ik ben en blijf altijd positief, en ik besef dat het voor niemand leuk is om altijd maar te klagen, dit doe ik zelf nooit, deze mensen ontwijk ik zelf namelijk ook.
Waar het bij mij om gaat is dat ik zelf altijd als iemand het moelijk heeft klaar sta voor degene, en een luisterend oor bied en nu ik het zelf zo moelijk soms heb niets van degene hoor.
En als ze dan bij me in de buurt zijn wat ik dan van andere vernomen heb niet eens de moeite doen om even te bellen of ze op bezoek kunnen komen.
Ik besef natuurlijk ook dat je niets van mensen kunt verwachten en dat degene het ook druk hebben, en werken, maar als je graag iemand wil zien of belangstelling wil tonen voor degene doe je daar moeite voor, dit is mijn mening.
Ik zit zit vier maanden thuis.
Ik ben en blijf altijd positief, en ik besef dat het voor niemand leuk is om altijd maar te klagen, dit doe ik zelf nooit, deze mensen ontwijk ik zelf namelijk ook.
Waar het bij mij om gaat is dat ik zelf altijd als iemand het moelijk heeft klaar sta voor degene, en een luisterend oor bied en nu ik het zelf zo moelijk soms heb niets van degene hoor.
En als ze dan bij me in de buurt zijn wat ik dan van andere vernomen heb niet eens de moeite doen om even te bellen of ze op bezoek kunnen komen.
Ik besef natuurlijk ook dat je niets van mensen kunt verwachten en dat degene het ook druk hebben, en werken, maar als je graag iemand wil zien of belangstelling wil tonen voor degene doe je daar moeite voor, dit is mijn mening.
Ik zit zit vier maanden thuis.
maandag 9 maart 2009 om 16:41
En verder: ik snap dat je baalt van de situatie. Feit is dat andere mensen niet veranderen. Jij kan jezelf wel leren anders tegen een situatie aan te kijken/anders te handelen. Dus mijn tip zou ook zijn: bel de mensen waarvan je behoefte hebt dat ze langskomen op en nodig ze uit! Veel sterkte ermee!
maandag 9 maart 2009 om 16:44
Ik heb een tijd thuis gezeten met een burn-out. In het begin stak het me wel dat niemand zich daar iets van aantrok. M'n vrienden kwamen niet langs, m'n ouders belden niet eens, en dat vond ik heel zielig voor mezelf.
Maar als je er rationeel over nadenkt, is het eigenlijk helemaal niet zo gek. In hun leven was er niets verandert. Dat ik thuis zat, daar merkten ze helemaal niets van. Ze lieten daarom ook niet vaker iets van zich horen dan normaal, want voor hun was de situatie normaal.
Ik woon ver weg, mensen zijn zelden in de buurt. En als ze wel in de buurt waren hadden ze misschien geen zin om langs te komen. Een zieke is tenslotte niet het leukste gezelschap, en als je tijd toch al beperkt is besteed je die liever aan iets plezierigs.
Accepteer dus dat jouw ziekte geen invloed heeft op het leven van anderen. Doe waar je blij van wordt. Nodig eens iemand uit als je daar zin in hebt, en doe verder zelfstandig dingen die je goed doen. Kortom stel je verwachtingen bij. Jouw ziekte heeft alleen invloed op jezelf, niet op het leven van anderen.
Maar als je er rationeel over nadenkt, is het eigenlijk helemaal niet zo gek. In hun leven was er niets verandert. Dat ik thuis zat, daar merkten ze helemaal niets van. Ze lieten daarom ook niet vaker iets van zich horen dan normaal, want voor hun was de situatie normaal.
Ik woon ver weg, mensen zijn zelden in de buurt. En als ze wel in de buurt waren hadden ze misschien geen zin om langs te komen. Een zieke is tenslotte niet het leukste gezelschap, en als je tijd toch al beperkt is besteed je die liever aan iets plezierigs.
Accepteer dus dat jouw ziekte geen invloed heeft op het leven van anderen. Doe waar je blij van wordt. Nodig eens iemand uit als je daar zin in hebt, en doe verder zelfstandig dingen die je goed doen. Kortom stel je verwachtingen bij. Jouw ziekte heeft alleen invloed op jezelf, niet op het leven van anderen.
maandag 9 maart 2009 om 16:48
Beste 1983,
Bedankt voor je aardige reactie en tip ! Gelukkig heb ik wel enkele vriendinnen die er voor me zijn en dat is wederzijds, het gaat vanzelf, het voelt goed!
Maar sommige van je familie, het doet pijn, en wat je schreef, anders tegen de situatie aankijken en te handelen.
Ik kan goed alleen zijn en mezelf vermaken, en natuurlijk nodig ik mensen uit.
Verveling is een keuze !
Bedankt voor je aardige reactie en tip ! Gelukkig heb ik wel enkele vriendinnen die er voor me zijn en dat is wederzijds, het gaat vanzelf, het voelt goed!
Maar sommige van je familie, het doet pijn, en wat je schreef, anders tegen de situatie aankijken en te handelen.
Ik kan goed alleen zijn en mezelf vermaken, en natuurlijk nodig ik mensen uit.
Verveling is een keuze !
maandag 9 maart 2009 om 16:50
quote:leeuwenwelp schreef op 09 maart 2009 @ 16:36:
Waar het bij mij om gaat is dat ik zelf altijd als iemand het moelijk heeft klaar sta voor degene, en een luisterend oor bied en nu ik het zelf zo moelijk soms heb niets van degene hoor.Lullig is dat ja. Maar misschien is het goed te bedenken dat je toen je aardig en belangstellend was voor anderen, dat niet deed zodat je nog ooit terugbetaald zou worden, maar gewoon omdat JIJ het belangrijk vond? Laat je nooit verlagen tot ruilhandel, daar ga je je alleen maar rot bij voelen. Jij doet wat jij goed vindt, en anderen doen wat zij goed vinden. Kan vervelend uitpakken, maar is echt beter dan een boekhouding van "goede daden" bij te moeten houden in je hoofd.quote:En als ze dan bij me in de buurt zijn wat ik dan van andere vernomen heb niet eens de moeite doen om even te bellen of ze op bezoek kunnen komen.Er bestaan eikels. Helaas.quote:Ik besef natuurlijk ook dat je niets van mensen kunt verwachten en dat degene het ook druk hebben, en werken, maar als je graag iemand wil zien of belangstelling wil tonen voor degene doe je daar moeite voor, dit is mijn mening.Eens. Maar feit is dat veel mensen niet, en zeker niet vanzelf, aan je verwachtingen voldoen. Leer er mee leven, of neem afscheid van die mensen, anders geef je jezelf alleen maar heel veel frustratie kado.quote:Ik zit zit vier maanden thuis.Mijn langste ziekbed duurde zes maanden. Was een verhelderende tijd.
Waar het bij mij om gaat is dat ik zelf altijd als iemand het moelijk heeft klaar sta voor degene, en een luisterend oor bied en nu ik het zelf zo moelijk soms heb niets van degene hoor.Lullig is dat ja. Maar misschien is het goed te bedenken dat je toen je aardig en belangstellend was voor anderen, dat niet deed zodat je nog ooit terugbetaald zou worden, maar gewoon omdat JIJ het belangrijk vond? Laat je nooit verlagen tot ruilhandel, daar ga je je alleen maar rot bij voelen. Jij doet wat jij goed vindt, en anderen doen wat zij goed vinden. Kan vervelend uitpakken, maar is echt beter dan een boekhouding van "goede daden" bij te moeten houden in je hoofd.quote:En als ze dan bij me in de buurt zijn wat ik dan van andere vernomen heb niet eens de moeite doen om even te bellen of ze op bezoek kunnen komen.Er bestaan eikels. Helaas.quote:Ik besef natuurlijk ook dat je niets van mensen kunt verwachten en dat degene het ook druk hebben, en werken, maar als je graag iemand wil zien of belangstelling wil tonen voor degene doe je daar moeite voor, dit is mijn mening.Eens. Maar feit is dat veel mensen niet, en zeker niet vanzelf, aan je verwachtingen voldoen. Leer er mee leven, of neem afscheid van die mensen, anders geef je jezelf alleen maar heel veel frustratie kado.quote:Ik zit zit vier maanden thuis.Mijn langste ziekbed duurde zes maanden. Was een verhelderende tijd.
maandag 9 maart 2009 om 16:55
Hey Leeuwenwelp, eerst en vooral beterschap! Vier maanden, dat is lang hè. Hopelijk komt het allemaal weer goed, dat is het belangrijkste.
Ik verbaas me wel een beetje over de vrij harde reacties hier, ik zou er namelijk ook van balen als er niemand langskwam. Of je er veel mee opschiet is een tweede maar het lijkt me heel normaal dat je teleurgesteld bent.
Maar het is helaas wel waar, andere mensen vinden het vast heel rot voor je maar zijn intussen druk druk druk met hun dagelijkse beslommeringen. Ik heb zelf vaak genoeg dat ik denk 'o, ik moet die of die bellen/opzoeken' (verjaardag, ziekte, babybezoek, etc) maar als ik dat bedenk zit ik juist op mijn werk of er rennen twee kinderen door de kamer of we moeten over tien minuten de deur uit. En dan komt het er weer niet van. En op een gegeven moment heb ik zo lang gewacht dat ik niet eens meer durf te bellen.
Het is dus waarschijnlijk geen onwil en je hebt goede kans dat ze 'opgelucht' zijn als je zelf belt zodat ze het goed kunnen maken. Je bent ongetwijfeld wel in hun gedachten. Dus ik zou zeker zelf initiatief nemen. En intussen kun je ook dingen doen om je bezig te houden: een hobby, een cursus/studie, contact met lotgenoten via een patiëntenforum, etc.
Succes ermee!
Ik verbaas me wel een beetje over de vrij harde reacties hier, ik zou er namelijk ook van balen als er niemand langskwam. Of je er veel mee opschiet is een tweede maar het lijkt me heel normaal dat je teleurgesteld bent.
Maar het is helaas wel waar, andere mensen vinden het vast heel rot voor je maar zijn intussen druk druk druk met hun dagelijkse beslommeringen. Ik heb zelf vaak genoeg dat ik denk 'o, ik moet die of die bellen/opzoeken' (verjaardag, ziekte, babybezoek, etc) maar als ik dat bedenk zit ik juist op mijn werk of er rennen twee kinderen door de kamer of we moeten over tien minuten de deur uit. En dan komt het er weer niet van. En op een gegeven moment heb ik zo lang gewacht dat ik niet eens meer durf te bellen.
Het is dus waarschijnlijk geen onwil en je hebt goede kans dat ze 'opgelucht' zijn als je zelf belt zodat ze het goed kunnen maken. Je bent ongetwijfeld wel in hun gedachten. Dus ik zou zeker zelf initiatief nemen. En intussen kun je ook dingen doen om je bezig te houden: een hobby, een cursus/studie, contact met lotgenoten via een patiëntenforum, etc.
Succes ermee!
mahna mahna tuduuuudududu
maandag 9 maart 2009 om 16:56
Beste rider,
Bedankt, wat je schreef vind ik ook, maar ik ga zo aan mezelf twijfelen, dat ik reacties van anderen wil horen.
Natuurlijk weet ik ook dat ik niet aan mezelf moet twijfelen, het is wat ik voel en vind.
Vervelend voor je zes maanden ziekbed, maar verhelderend, ik heb een gevoel wat je bedoeld, misschien heeft het met dit onderwerp te maken ?
Bedankt, wat je schreef vind ik ook, maar ik ga zo aan mezelf twijfelen, dat ik reacties van anderen wil horen.
Natuurlijk weet ik ook dat ik niet aan mezelf moet twijfelen, het is wat ik voel en vind.
Vervelend voor je zes maanden ziekbed, maar verhelderend, ik heb een gevoel wat je bedoeld, misschien heeft het met dit onderwerp te maken ?
maandag 9 maart 2009 om 16:57
Helaas is het zo dat als ziek zijn langer duurt de belangstelling afneemt. Mijn moeder is jarenlang ernstig ziek geweest. Ze is helaas overleden, maar ze heeft heel eenzame momenten gekend waarbij familie het echt af liet weten. Evenals goede vrienden die ze is verloren.
Mensen werken, hebben eigen familie, hobby etc. Soms komt het niet uit want ze hebben al een lijst met bezoekjes die ze moeten afleggen...
Je leert nu je familie en vrienden kennen. Beterschap overigens.
Mensen werken, hebben eigen familie, hobby etc. Soms komt het niet uit want ze hebben al een lijst met bezoekjes die ze moeten afleggen...
Je leert nu je familie en vrienden kennen. Beterschap overigens.
