Relaties
alle pijlers
Ze vernielt haarzelf en ons
zondag 29 juli 2018 om 13:55
Ik ben een vrouw van 25 en heb nu 4 jaar een relatie met mijn vriendin -22-. Toen we elkaar ontmoette was ik haar eerste vriendin en ook relatie. We hebben de eerste 2 a 3 jaar geen enkel probleem gehad, alles was perfect en we wonen samen.
Ze had altijd al last van een soort zelfvernietigende gedrag (zelfbeschadiging vooral, veel haat naar haarzelf toe), er is geen rust in haar binnen. Termate ze ouder werd, hoe meer manieren ze vond om dat te uiten. Vanaf haar 16e werkt ze als model, we zijn werelden van elkaar af gezien ik meestal thuis zit te studeren terwijl zij weg is voor werk. Toch ging dit de eerste jaren goed, als reden zoals zijzelf beschrijft; ze voelde zich high en gemotiveerd door de liefde en ons geluk. Na wat jaren ging het wat minder, door middel van feesten, drugs en aggressie. Ook had ze bijna geen contact met haar familie meer. Wanneer ik haar confronteerde met haar gedrag hield ze vol dat ze het onder controle had en ik geloofde haar, we spenderden nog gezellig tijd samen en als ze bij mij was was er niks aan de hand. Ik had geen besef van de ernst van het probleem tot ze steeds meer weg was en voor haar 22e verjaardag twee weken achter elkaar weg was voor werk, tenminste dat was wat ze me vertelde. De eerste paar dagen stuurde ze, wat ik toen niet wist, oude fotos zodat het leek alsof ze werkte. Ik had niks door, alles leek normaal.
Haar baas belde me deze woensdag op. Ze had gehoord dat mijn vriendin gearresteerd was vanwege overlast, vernielen en fysiek geweld en vroeg of ik meer wist. Nee helemaal niks, jij hoort nu bij haar te zijn toch?!! Mijn hart zonk toen ik het antwoord hoorde en wist gelijk dat het niet goed zat, op werk was ze dik vier maanden op stop gezet vanwege de problemen die ze veroorzaakte.
We hebben huilend aan de telefoon gezetten, ze had het toegegeven: haar steeds erger wordende verslaving aan cocaine. Ik vroeg waarom ze die troep toch nam, ze kan niet met zichzelf en leven dealen zonder. Veel vrienden zag ze niet meer, vanwege haar drama en aggressie. Waarom heeft NIEMAND me al die tijd wat gezegd?! Oh dat maakt me zo boos, maar ik ben nog bozer op mezelf dat ik het allemaal maar weggewuifd had. Ze is al jaren mijn alles en zie niks anders dan een toekomst met haar, ik raak al in paniek als ik denk zonder haar te moeten. Dat kan gewoon niet.
En zij verdient veel beter dan dit. Het ergste moest nog blijkbaar komen, toen ze thuis kwam werd ik gewoon bang van hoe dun ze was geworden. Toen ik haar aanraakte en haar botten voelde gingen de ringelingen over mijn rug... mijn meisje. Er was geen leven meer in haar en het enige wat ze de eerste uren deed was huilen en zeggen dat ze zoveel spijt heeft en wilt veranderen. Ze heeft toegegeven dat ze meerdere keren vreemd is gegaan... Het voelde als een trap in mijn hard, maar ik kan daar niet eens boos over voelen al zou ik dat misschien moeten. Ik had soms wel een vermoedde. Ik heb gezegd dat ze naar een afkick kliniek moet en dan ook nog in therapie om keihard aan haarzelf te werken. Met afkicken was ze gelijk eens maar therapie, no way. Ze kan niet toegeven dat ze problemen heeft vanbinnen. Wat weet ik ook niet, ze heeft zoveel woede en opgepropte gevoelens van vroeger en nu.
Nu zit ik zoveel vragen, wat nu. Hoe nu met ons. Moet ik boos zijn op haar? Haar een kans geven, ons een kans geven? Ik wil ons of minstens haar redden... ik ben zo radeloos mensen, ik ben helemaal niet bekend met dit. Ik wil gewoon dat zij weer oke wordt en wij weer gelukkig. Geen liegen en bedriegen meer
Dit verhaal is waarschijnlijk een zooitje, excuses daarvoor. Advies zou welkom zijn. Ik zit nog zo hoog in mijn gevoelens.
Ze had altijd al last van een soort zelfvernietigende gedrag (zelfbeschadiging vooral, veel haat naar haarzelf toe), er is geen rust in haar binnen. Termate ze ouder werd, hoe meer manieren ze vond om dat te uiten. Vanaf haar 16e werkt ze als model, we zijn werelden van elkaar af gezien ik meestal thuis zit te studeren terwijl zij weg is voor werk. Toch ging dit de eerste jaren goed, als reden zoals zijzelf beschrijft; ze voelde zich high en gemotiveerd door de liefde en ons geluk. Na wat jaren ging het wat minder, door middel van feesten, drugs en aggressie. Ook had ze bijna geen contact met haar familie meer. Wanneer ik haar confronteerde met haar gedrag hield ze vol dat ze het onder controle had en ik geloofde haar, we spenderden nog gezellig tijd samen en als ze bij mij was was er niks aan de hand. Ik had geen besef van de ernst van het probleem tot ze steeds meer weg was en voor haar 22e verjaardag twee weken achter elkaar weg was voor werk, tenminste dat was wat ze me vertelde. De eerste paar dagen stuurde ze, wat ik toen niet wist, oude fotos zodat het leek alsof ze werkte. Ik had niks door, alles leek normaal.
Haar baas belde me deze woensdag op. Ze had gehoord dat mijn vriendin gearresteerd was vanwege overlast, vernielen en fysiek geweld en vroeg of ik meer wist. Nee helemaal niks, jij hoort nu bij haar te zijn toch?!! Mijn hart zonk toen ik het antwoord hoorde en wist gelijk dat het niet goed zat, op werk was ze dik vier maanden op stop gezet vanwege de problemen die ze veroorzaakte.
We hebben huilend aan de telefoon gezetten, ze had het toegegeven: haar steeds erger wordende verslaving aan cocaine. Ik vroeg waarom ze die troep toch nam, ze kan niet met zichzelf en leven dealen zonder. Veel vrienden zag ze niet meer, vanwege haar drama en aggressie. Waarom heeft NIEMAND me al die tijd wat gezegd?! Oh dat maakt me zo boos, maar ik ben nog bozer op mezelf dat ik het allemaal maar weggewuifd had. Ze is al jaren mijn alles en zie niks anders dan een toekomst met haar, ik raak al in paniek als ik denk zonder haar te moeten. Dat kan gewoon niet.
En zij verdient veel beter dan dit. Het ergste moest nog blijkbaar komen, toen ze thuis kwam werd ik gewoon bang van hoe dun ze was geworden. Toen ik haar aanraakte en haar botten voelde gingen de ringelingen over mijn rug... mijn meisje. Er was geen leven meer in haar en het enige wat ze de eerste uren deed was huilen en zeggen dat ze zoveel spijt heeft en wilt veranderen. Ze heeft toegegeven dat ze meerdere keren vreemd is gegaan... Het voelde als een trap in mijn hard, maar ik kan daar niet eens boos over voelen al zou ik dat misschien moeten. Ik had soms wel een vermoedde. Ik heb gezegd dat ze naar een afkick kliniek moet en dan ook nog in therapie om keihard aan haarzelf te werken. Met afkicken was ze gelijk eens maar therapie, no way. Ze kan niet toegeven dat ze problemen heeft vanbinnen. Wat weet ik ook niet, ze heeft zoveel woede en opgepropte gevoelens van vroeger en nu.
Nu zit ik zoveel vragen, wat nu. Hoe nu met ons. Moet ik boos zijn op haar? Haar een kans geven, ons een kans geven? Ik wil ons of minstens haar redden... ik ben zo radeloos mensen, ik ben helemaal niet bekend met dit. Ik wil gewoon dat zij weer oke wordt en wij weer gelukkig. Geen liegen en bedriegen meer
Dit verhaal is waarschijnlijk een zooitje, excuses daarvoor. Advies zou welkom zijn. Ik zit nog zo hoog in mijn gevoelens.
zondag 29 juli 2018 om 14:03
zondag 29 juli 2018 om 14:05
Neem het in kleine stapjes. Begin met een afspraak bij de huisarts en/of vertrouwenspersoon.
Direct dumpen vind ik wat cru. Je houdt van haar. Maar je moet je wel afvragen of dit de toekomst is die je voor ogen hebt. Je mag ook best een beetje boos zijn ze heeft je bedrogen en liegt.
Direct dumpen vind ik wat cru. Je houdt van haar. Maar je moet je wel afvragen of dit de toekomst is die je voor ogen hebt. Je mag ook best een beetje boos zijn ze heeft je bedrogen en liegt.
Onze tijd is nu.
zondag 29 juli 2018 om 14:06
Dit idd.
Zolang ze zelf denkt dat ze alles onder controle heeft kun je haar niet dwingen, dus dat zal nog behoorlijk pittig worden.
Sterkte joh, dit is echt kut
There is always something happening, and it's usually right now
zondag 29 juli 2018 om 14:06
In de afkickkliniek zullen ze zeker een begin maken met de oorzaak van de verslaving en haar ervan doordringen dat verdere behandeling noodzakelijk is.
Het is voor jou nu de vraag wat en hoeveel je kunt of wil ‘dragen’. Denk niet dat iemand daar iets zinnigs over kan zeggen, de een kan meer hebben dan een ander. Ik zou zeggen: zorg ook goed voor jezelf. Laat jezelf iig testen op SOA’s vanwege het vreemdgaan. Veel sterkte.
Het is voor jou nu de vraag wat en hoeveel je kunt of wil ‘dragen’. Denk niet dat iemand daar iets zinnigs over kan zeggen, de een kan meer hebben dan een ander. Ik zou zeggen: zorg ook goed voor jezelf. Laat jezelf iig testen op SOA’s vanwege het vreemdgaan. Veel sterkte.
zondag 29 juli 2018 om 14:07
Afkickkliniek, misschien word haar daar dan ook duidelijk dat ze therapie nodig heeft. Voorlopig zou ik vooral aandringen op het afkicken, therapie kan later ook nog.
Great spirits have always encountered violent opposition from mediocre minds. The mediocre mind is incapable of understanding the man who refuses to bow blindly to conventional prejudices and chooses instead to express his opinions courageously and honest
zondag 29 juli 2018 om 14:31
Eens met bovenstaande. Wees er wel alert op dat bij sommige afkickklinieken het echt alleen gaat om het fysiek afkicken. Het gaat dan niet over onderliggende problematiek wat voor de verslaving zorgt. Wees er daarnaast ook alert op hoe de nazorg verloopt, omdat clienten soms zo van de een op de andere dag naar huis mogen, zonder dat er iets is geregeld, terwijl dit hele kwetsbare momenten zijn.
zondag 29 juli 2018 om 14:34
Anonieme tip? Waarover en bij wie?Blondie222 schreef: ↑29-07-2018 14:31Zou een anonieme tip doen 1+1 is 2 he . Dan weet ze wel waar t vandaan komt dus kijk uit.
There is always something happening, and it's usually right now
zondag 29 juli 2018 om 14:41
zondag 29 juli 2018 om 14:56
Jullie wonen samen. Waarom schrijf je dan dat jullie tijd samen spenderen als ze bij jou is?
En ze is vier maanden geschorst maar haar baas weet wel dat ze gearresteerd is.
Hoe kan iemand verder in twee weken zo ernstig vermageren?
Ik kan het ook verkeerd lezen allemaal, schrijfstijl is niet helemaal optimaal.
En ze is vier maanden geschorst maar haar baas weet wel dat ze gearresteerd is.
Hoe kan iemand verder in twee weken zo ernstig vermageren?
Ik kan het ook verkeerd lezen allemaal, schrijfstijl is niet helemaal optimaal.
zondag 29 juli 2018 om 15:28
Ik haal dit uit het begin van OP: 'We hebben de eerste 2 a 3 jaar geen enkel probleem gehad, alles was perfect en we wonen samen. Ze had altijd al last van een soort zelfvernietigende gedrag (zelfbeschadiging vooral, veel haat naar haarzelf toe), er is geen rust in haar binnen.
Volgens mij kan dit al niet allebei waar zijn? Ik begrijp niet dat je kunt denken dat er de eerste jaren geen problemen waren wanneer zij altijd al psychisch gestoord gedrag vertoonde. Misschien had jij geen probleem....of dacht je dat je wanneer je je ogen zou sluiten het vanzelf weg zou gaan.
Vreemd dat jullie niet eerder om de tafel zijn gegaan om therapie voor haar te regelen. Iemand die over duidelijk veel problemen heeft. Waarom heeft het eerst uit de hand moeten lopen voor dat e.a. is besproken?
Volgens mij kan dit al niet allebei waar zijn? Ik begrijp niet dat je kunt denken dat er de eerste jaren geen problemen waren wanneer zij altijd al psychisch gestoord gedrag vertoonde. Misschien had jij geen probleem....of dacht je dat je wanneer je je ogen zou sluiten het vanzelf weg zou gaan.
Vreemd dat jullie niet eerder om de tafel zijn gegaan om therapie voor haar te regelen. Iemand die over duidelijk veel problemen heeft. Waarom heeft het eerst uit de hand moeten lopen voor dat e.a. is besproken?
viva-amber wijzigde dit bericht op 29-07-2018 15:29
3.01% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 29 juli 2018 om 15:28
Had niet zo snel reacties verwacht, dank voor het reageren!
De allereerste reactie vind ik een beetje hard, ik ben van plan om haar minstens een kans te geven. Zo snel geef je toch niet op als je van iemand houdt?
Oh en Dymphnatam, sorry voor de verwarring. Nederlands is niet mijn eerste taal en kan vooral nu een erg zooitje worden! Ze was altijd al dun en het lijkt alsof elke gram eraf een groot verschil maakt.. misschien was ik van te voren er wel blind voor, dat maakt me zo boos naar mezelf. Een vervallen gezicht is zo naar om te zien.
Ze heeft nog wel contact met haar baas en wat collegas, denk dat het zo te horen is geworden. Met tijd spenderen bedoel ik dat we het gewoon leuk hebben samen, geen drama.
Wel ben ik flink wakker geschud en zie alles niet meer door een roze bril zoals eerst. Veel vragen komen naar boven waarvan ik eerst dacht het antwoord al van te weten, Ik wil me niet al te veel bezig houden met of onze relatie nog jaren zou volhouden, belangrijkst is dat we i.i.g. uit dit komen.
Ik logeer nu bij mijn broer en probeer nu op een rijtje te zetten wat voor plan ik ga trekken en ga zeggen, ik zie haar morgen weer. Ja, afkick kliniek moet echt. Er zal spraken moeten zijn van therapie, ik zal goed op dat punt letten @miszlady dankje! Ik wil zeker niet dat dit doorgaat, met een verslaafde valt niet te leven toch.. al is het nog moeilijk voor mij om haar als een verslaafde te zien en te noemen.
Ze heeft me gesmeekt om het niet aan haar ouders te zeggen. Hierin weet ik niet wat ik moet doen, aan de ene kant denk ik dat ze het wel moeten weten gezien het hun kind is, maar ik snap dat ze dat niet wil. Haar ouders zijn streng en stug met zulke dingen, gewoon normaal doen. Geen gevoelens hebben en ook niet erover praten. Ik denk dat dat haar alleen maar meer stress geeft momenteel.
@lemoos2 soa's heb ik helemaal nog niet eens aan gedacht, mijn hoofd ontploft nu, dankje voor de herinnering iig! Daar moet ik nu ook achter aan
@Blondie22.. wat bedoel je toch allemaal? 1+1=2? Steeg vol verf? Wat probeer je te zeggen? En ik zit helemaal niet in een slachtofferrol. Ik denk dat ik zelfs haar gevoelens over de mijne verkies momenteel.
De allereerste reactie vind ik een beetje hard, ik ben van plan om haar minstens een kans te geven. Zo snel geef je toch niet op als je van iemand houdt?
Oh en Dymphnatam, sorry voor de verwarring. Nederlands is niet mijn eerste taal en kan vooral nu een erg zooitje worden! Ze was altijd al dun en het lijkt alsof elke gram eraf een groot verschil maakt.. misschien was ik van te voren er wel blind voor, dat maakt me zo boos naar mezelf. Een vervallen gezicht is zo naar om te zien.
Ze heeft nog wel contact met haar baas en wat collegas, denk dat het zo te horen is geworden. Met tijd spenderen bedoel ik dat we het gewoon leuk hebben samen, geen drama.
Wel ben ik flink wakker geschud en zie alles niet meer door een roze bril zoals eerst. Veel vragen komen naar boven waarvan ik eerst dacht het antwoord al van te weten, Ik wil me niet al te veel bezig houden met of onze relatie nog jaren zou volhouden, belangrijkst is dat we i.i.g. uit dit komen.
Ik logeer nu bij mijn broer en probeer nu op een rijtje te zetten wat voor plan ik ga trekken en ga zeggen, ik zie haar morgen weer. Ja, afkick kliniek moet echt. Er zal spraken moeten zijn van therapie, ik zal goed op dat punt letten @miszlady dankje! Ik wil zeker niet dat dit doorgaat, met een verslaafde valt niet te leven toch.. al is het nog moeilijk voor mij om haar als een verslaafde te zien en te noemen.
Ze heeft me gesmeekt om het niet aan haar ouders te zeggen. Hierin weet ik niet wat ik moet doen, aan de ene kant denk ik dat ze het wel moeten weten gezien het hun kind is, maar ik snap dat ze dat niet wil. Haar ouders zijn streng en stug met zulke dingen, gewoon normaal doen. Geen gevoelens hebben en ook niet erover praten. Ik denk dat dat haar alleen maar meer stress geeft momenteel.
@lemoos2 soa's heb ik helemaal nog niet eens aan gedacht, mijn hoofd ontploft nu, dankje voor de herinnering iig! Daar moet ik nu ook achter aan
@Blondie22.. wat bedoel je toch allemaal? 1+1=2? Steeg vol verf? Wat probeer je te zeggen? En ik zit helemaal niet in een slachtofferrol. Ik denk dat ik zelfs haar gevoelens over de mijne verkies momenteel.
zondag 29 juli 2018 om 15:38
Smeken om het niet te vertellen. Met welk doel? Je kan het gebruiken als stok achter de deur; jij gaat naar een afkickkliniek en daar of daarna in therapie. Doe je dat niet, vertel ik het je ouders, want dan ben ik namelijk weg. Iemand die zichzelf miedwillig zo in de vernieling helpt, dat kan niet mijn vriendin zijn.
zondag 29 juli 2018 om 15:38
En dan lees ik terug wat ik schrijf en denk ik godverdomme, ze heeft seks gehad met andere en dan zit ik nog zo lief te zijn. De gedachten maakt me zo boos en gekwetst. Ik weet het allemaal niet meer.
@viva-amber ik heb er nooit van weg gekeken en genegeerd, we hebben er vele gesprekken gehad. Of tenminste, ik probeerde het. Ze is erg tegen therapie, als ik dat opbracht werd ze boos en zei ze altijd dat het alles erger zou maken. Ze zei altijd dat ze iets nodig had om met haarzelf te dealen. Ze maakte duidelijk dat haar in therapie sturen het einde van haar zelf zou zijn, ik voelde me bijna schuldig daardoor.
@blondie22 weer een rare reactie. Misschien zou je wat duidelijker kunnen zijn met wat je precies bedoelt?
@viva-amber ik heb er nooit van weg gekeken en genegeerd, we hebben er vele gesprekken gehad. Of tenminste, ik probeerde het. Ze is erg tegen therapie, als ik dat opbracht werd ze boos en zei ze altijd dat het alles erger zou maken. Ze zei altijd dat ze iets nodig had om met haarzelf te dealen. Ze maakte duidelijk dat haar in therapie sturen het einde van haar zelf zou zijn, ik voelde me bijna schuldig daardoor.
@blondie22 weer een rare reactie. Misschien zou je wat duidelijker kunnen zijn met wat je precies bedoelt?
zondag 29 juli 2018 om 15:47
Heb je gedronken ofzo? Probeer eens normaal te formuleren ofzo.
TO: moeilijk om dit te zien bij iemand waar je om geeft. Maar zij moet de stap zetten richting veranderen, jij kan dat niet voor haar doen. Geen therapie zou wat mij betreft einde contact zijn, zeker gezien het hele verhaal.
mevrouwjack wijzigde dit bericht op 29-07-2018 16:04
11.38% gewijzigd
Tjezus, wat vals
