Relaties
alle pijlers
Getrouwd......maar ongelukkig!
vrijdag 13 maart 2009 om 21:17
Misschien zit ik totaal op het verkeerde forum, maar ik moet het kwijt...
Ik was nog een tiener toen ik verkering kreeg. Net goed en wel 16. Ik was onzeker, zocht acceptatie en bevestiging want ik voelde mij al jaren alleen. Ik was blij dat er ein-de-lijk iemand was die mij leuk vond.
Wél vond ik het irritant dat hij aan een stuk door praatte als het om zijn interesses ging, maar over andere onderwerpen zoals gevoelens werd matig over gesproken.
Ach...; het hoort erbij dacht ik. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde en wordt vanzelf wel beter als we ouder zijn. Niet dus..
We zijn ook zo ontzettend verschillend; hij is een thuisblijftype, terwijl ik op zijn tijd van stappen houdt. Hoeft ook niet iedere week, maar hij vind dit maar niets. Gezellige vrienden/familieavondjes zijn ook niet aan hem uitbesteed; dit zijn verplichte (verjaardags-)uitjes waar hij dikwijls z.s.m weer weg wil en gooit het dan op moeheid, terwijl we echt niet elke avond weg moeten. Integendeel.
Ruzies/discussies over de kleinste dingen. Het houdt maar niet op.
Ik kan niet zeggen dat hij niet van me houd, hij zegt het regelmatig en zoekt wél lichamelijke affectie, seks ed, hij probeert het dus wel, maar het doet me niets. Of ik van hem houd? Als gewone vriendin wel, niet als liefdespartner.
We zijn wel getrouwd, vanuit christelijke principes en wilden dus niet samenwonen.
Ik denk over scheiden, maar eigenlijk mag dit niet.
Getrouwd ben je voor het leven, tenminste zo ben ik opgevoed.
Maar wil ik mijn hele leven ongelukkig zijn?
De eerste paar maanden na ons trouwen begon het al, maar toen schoof ik het op wennen, maar het is nu na al die jaren nog geen steek veranderd. Ben nog geen dertig, moet ik nu echt voor de lieve vrede bij hem blijven?
Stel dat ik bij hem wegga; hoe zal de (schoon) familie reageren? en zo gaat er wel meer door mijn hoofd.
Scheiden wordt in de hoek van het land waar ik woon niet echt geaccepteerd.
Ik was nog een tiener toen ik verkering kreeg. Net goed en wel 16. Ik was onzeker, zocht acceptatie en bevestiging want ik voelde mij al jaren alleen. Ik was blij dat er ein-de-lijk iemand was die mij leuk vond.
Wél vond ik het irritant dat hij aan een stuk door praatte als het om zijn interesses ging, maar over andere onderwerpen zoals gevoelens werd matig over gesproken.
Ach...; het hoort erbij dacht ik. Mannen en vrouwen zijn nu eenmaal niet hetzelfde en wordt vanzelf wel beter als we ouder zijn. Niet dus..
We zijn ook zo ontzettend verschillend; hij is een thuisblijftype, terwijl ik op zijn tijd van stappen houdt. Hoeft ook niet iedere week, maar hij vind dit maar niets. Gezellige vrienden/familieavondjes zijn ook niet aan hem uitbesteed; dit zijn verplichte (verjaardags-)uitjes waar hij dikwijls z.s.m weer weg wil en gooit het dan op moeheid, terwijl we echt niet elke avond weg moeten. Integendeel.
Ruzies/discussies over de kleinste dingen. Het houdt maar niet op.
Ik kan niet zeggen dat hij niet van me houd, hij zegt het regelmatig en zoekt wél lichamelijke affectie, seks ed, hij probeert het dus wel, maar het doet me niets. Of ik van hem houd? Als gewone vriendin wel, niet als liefdespartner.
We zijn wel getrouwd, vanuit christelijke principes en wilden dus niet samenwonen.
Ik denk over scheiden, maar eigenlijk mag dit niet.
Getrouwd ben je voor het leven, tenminste zo ben ik opgevoed.
Maar wil ik mijn hele leven ongelukkig zijn?
De eerste paar maanden na ons trouwen begon het al, maar toen schoof ik het op wennen, maar het is nu na al die jaren nog geen steek veranderd. Ben nog geen dertig, moet ik nu echt voor de lieve vrede bij hem blijven?
Stel dat ik bij hem wegga; hoe zal de (schoon) familie reageren? en zo gaat er wel meer door mijn hoofd.
Scheiden wordt in de hoek van het land waar ik woon niet echt geaccepteerd.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:05
Sensy, sorry als je het er niet over wil hebben, maar is het bij jou ook een beetje zo gegaan? Of accepteert jouw familie je wel?
MMR, ik kan het ook niet begrijpen. Maar jij bent een 'licht' christen. Zeg maar de light versie. Al zou ik daar nog niet mee kunnen leven , maar dit soort types zijn extreem in hun doen en laten. Heel naar ook over het algemeen. Blije verhalen krijg je niet te horen tijdens de dienst, het is hel en verdoemenis. Kinderen zijn zo bang voor de hel waar ze altijd over horen en het is zo'n pressiemiddel. Wanstaltig vind ik het. Leer dan over Jezus.
MMR, ik kan het ook niet begrijpen. Maar jij bent een 'licht' christen. Zeg maar de light versie. Al zou ik daar nog niet mee kunnen leven , maar dit soort types zijn extreem in hun doen en laten. Heel naar ook over het algemeen. Blije verhalen krijg je niet te horen tijdens de dienst, het is hel en verdoemenis. Kinderen zijn zo bang voor de hel waar ze altijd over horen en het is zo'n pressiemiddel. Wanstaltig vind ik het. Leer dan over Jezus.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:09
Mijn naam is braam:
Ik vind het beetje vervelend als ik misschien zo overkom. Maar idd miss ben ik dan een beetje te streng voor mezelf. Ik vroeg het mezelf idd alleen maar af.
Mijn 'motto' is ook als ik trouw met mijn vriend, dan is dit voor altijd. MAAR: als ik er niet gelukkig van wordt. omdat hij binnen het huwelijk toch anders blijkt of doordat we door bepaalde situaties uit elkaar groeien en er is echt niets meer aan te redden, weet ik nu al zeker dat ik ga scheiden.
Ik snap dat het lastig is. Zeker als je uit een strenge christelijke gemeenschap komt.
Angel: Praat idd met een ouderling. Bij ons in de kerk zijn er 2 ouderlingen die er speciaal voor gezinnen zijn, bv...Misschien hebben jullie dit ook.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen leven uiteindelijk. Jij moet keuzes maken. God doet dit niet. Hij wil je alleen de weg wijzen, maar JIJ moet knopen door hakken e.d. Bidden, praten, de bijbel lezen en dan kijken wat in jouw situatie het beste is. Het is echt lastig. Maar praat erover. Ga met mensen van de kerk in gesprek, je ouders. Maar ook met je partner, vertel hem dat je je niet goed voelt binnen de relatie dat je je ongelukkig voelt. maar dat je er wel wat voor wilt doen, maar ja dat moet je samen doen....
Groetjes MMR (die geen ervaring hier mee heeft, maar het beste met je voor heeft)
Ik vind het beetje vervelend als ik misschien zo overkom. Maar idd miss ben ik dan een beetje te streng voor mezelf. Ik vroeg het mezelf idd alleen maar af.
Mijn 'motto' is ook als ik trouw met mijn vriend, dan is dit voor altijd. MAAR: als ik er niet gelukkig van wordt. omdat hij binnen het huwelijk toch anders blijkt of doordat we door bepaalde situaties uit elkaar groeien en er is echt niets meer aan te redden, weet ik nu al zeker dat ik ga scheiden.
Ik snap dat het lastig is. Zeker als je uit een strenge christelijke gemeenschap komt.
Angel: Praat idd met een ouderling. Bij ons in de kerk zijn er 2 ouderlingen die er speciaal voor gezinnen zijn, bv...Misschien hebben jullie dit ook.
Je bent verantwoordelijk voor je eigen leven uiteindelijk. Jij moet keuzes maken. God doet dit niet. Hij wil je alleen de weg wijzen, maar JIJ moet knopen door hakken e.d. Bidden, praten, de bijbel lezen en dan kijken wat in jouw situatie het beste is. Het is echt lastig. Maar praat erover. Ga met mensen van de kerk in gesprek, je ouders. Maar ook met je partner, vertel hem dat je je niet goed voelt binnen de relatie dat je je ongelukkig voelt. maar dat je er wel wat voor wilt doen, maar ja dat moet je samen doen....
Groetjes MMR (die geen ervaring hier mee heeft, maar het beste met je voor heeft)
vrijdag 13 maart 2009 om 22:09
vrijdag 13 maart 2009 om 22:13
vanuit de Bijbel is een scheiding 'na de letter' alleen goed te keuren bij overspel.
Hij zou nooit vreemdgaan. Hij is weleens verliefd geweest op een ander, maar heeft daar verder niets meegedaan. Dus wat dat betreft kan ik denk ik niets tegen hem beginnen.
Ik heb al zóveel geprobeerd te praten. Dan stel ik me in zijn ogen weer aan; noemt hij het een verschil tussen mannen en vrouwen dat hij als hij iets zegt het heel beknopt zegt en (liever) niet over zijn/mijn/onze gevoelens praat. Het is een man van weinig woorden. Ja, nogmaals behalve als het om zijn eigen interesse gaat, maar daar heb ik onderhand genoeg van.
Ik heb al zoveel geprobeerd te praten, maar er lijkt alleen maar ruzie van te komen.
Ik heb hier ook met mijn schoonmoeder over gehad. Niet alles verteld hoor, maar dat het communiceren niet goed gaat. Ze gaf aan dat ze dat begreep, maar dat ik wel moest weten (herinneren) dat dit in onze verkeringstijd al zo was en dat ze toen 1x (vlak voor de trouwdatum) me extra heeft gewaarschuwd; dat communicatie weleens een hele strijd kon worden.
Mijn schoonmoeder heeft zowel in mijn bijzijn als alleen met hem 'luchtig'over het onderwerp gesproken; op zijn niveau zeg maar want anders krijg je zijn aandacht niet en is het maar niets/onzin.
Ik/wij zijn christen(en) het klopt dat je vele stromingen hebt in dit geloof. Toch komt het op 1 3-enig God neer(Vader-Zoon-Heilige Geest) ik ben meer van de evangelische/pinksterstroming.
We wilden destijds wel samenwonen omdat we geen geld hadden, maar vanuit het christelijk geloof wordt samenwonen niet echt geaccepteerd(onderhand heb ik hier mijn mening in bijgesteld) De kerk/gemeente zal het niet kunnen verbieden, maar ze (leiding) zal er alles aan proberen te doen door bijv gesprekken met je te voeren om je op andere gedachten te brengen. Zo is dat ook bij onderwerpen als 'scheiden'. "Men" (kerk, familie, vrienden enzv)zal alles in het werk willen zetten om ons bij elkaar te houden.
Ik blijf na mijn werk weleens langer van huis weg; ga ik wandelen ofzo om na te denken hoe ik leef, of ik gelukkig ben (niet dus) en wat ik nu wil. Ook bid ik dan en zeg ik tegen God ; ik ben verkeerd bezig he, dat ik denk aan/over scheiden... Maar tegelijkertijd bid ik; U weet hoe ongelukkig ik mij voel; hoe jong, onzeker en naief ik destijds de keuze maakte "zoals het hoorde" om te gaan trouwen. Hij is de ware niet.
Bestaat de ware? Eerder dacht ik altijd van wel, volgens de Bijbel ook; heeft God een levenspartner voor je. Ben ik met de verkeerde man getrouwd?
Ik heb hem dus weleens gezegd dat ik niet op de manier van hem houd zoals zou moeten, dat deed hem pijn zei hij, maar hij hoopte op 'verbetering'. Heb aangegeven hoe dit verbeterd zou kunnen worden. Tot op heden geen enkel resultaat....
Ik wil heel graag een keuze maken, maar ik ben zo bang.......
Hij zou nooit vreemdgaan. Hij is weleens verliefd geweest op een ander, maar heeft daar verder niets meegedaan. Dus wat dat betreft kan ik denk ik niets tegen hem beginnen.
Ik heb al zóveel geprobeerd te praten. Dan stel ik me in zijn ogen weer aan; noemt hij het een verschil tussen mannen en vrouwen dat hij als hij iets zegt het heel beknopt zegt en (liever) niet over zijn/mijn/onze gevoelens praat. Het is een man van weinig woorden. Ja, nogmaals behalve als het om zijn eigen interesse gaat, maar daar heb ik onderhand genoeg van.
Ik heb al zoveel geprobeerd te praten, maar er lijkt alleen maar ruzie van te komen.
Ik heb hier ook met mijn schoonmoeder over gehad. Niet alles verteld hoor, maar dat het communiceren niet goed gaat. Ze gaf aan dat ze dat begreep, maar dat ik wel moest weten (herinneren) dat dit in onze verkeringstijd al zo was en dat ze toen 1x (vlak voor de trouwdatum) me extra heeft gewaarschuwd; dat communicatie weleens een hele strijd kon worden.
Mijn schoonmoeder heeft zowel in mijn bijzijn als alleen met hem 'luchtig'over het onderwerp gesproken; op zijn niveau zeg maar want anders krijg je zijn aandacht niet en is het maar niets/onzin.
Ik/wij zijn christen(en) het klopt dat je vele stromingen hebt in dit geloof. Toch komt het op 1 3-enig God neer(Vader-Zoon-Heilige Geest) ik ben meer van de evangelische/pinksterstroming.
We wilden destijds wel samenwonen omdat we geen geld hadden, maar vanuit het christelijk geloof wordt samenwonen niet echt geaccepteerd(onderhand heb ik hier mijn mening in bijgesteld) De kerk/gemeente zal het niet kunnen verbieden, maar ze (leiding) zal er alles aan proberen te doen door bijv gesprekken met je te voeren om je op andere gedachten te brengen. Zo is dat ook bij onderwerpen als 'scheiden'. "Men" (kerk, familie, vrienden enzv)zal alles in het werk willen zetten om ons bij elkaar te houden.
Ik blijf na mijn werk weleens langer van huis weg; ga ik wandelen ofzo om na te denken hoe ik leef, of ik gelukkig ben (niet dus) en wat ik nu wil. Ook bid ik dan en zeg ik tegen God ; ik ben verkeerd bezig he, dat ik denk aan/over scheiden... Maar tegelijkertijd bid ik; U weet hoe ongelukkig ik mij voel; hoe jong, onzeker en naief ik destijds de keuze maakte "zoals het hoorde" om te gaan trouwen. Hij is de ware niet.
Bestaat de ware? Eerder dacht ik altijd van wel, volgens de Bijbel ook; heeft God een levenspartner voor je. Ben ik met de verkeerde man getrouwd?
Ik heb hem dus weleens gezegd dat ik niet op de manier van hem houd zoals zou moeten, dat deed hem pijn zei hij, maar hij hoopte op 'verbetering'. Heb aangegeven hoe dit verbeterd zou kunnen worden. Tot op heden geen enkel resultaat....
Ik wil heel graag een keuze maken, maar ik ben zo bang.......
vrijdag 13 maart 2009 om 22:13
MMR ik denk ook niet dat jij dit soort gedachtegangen ooit zou kunnen hebben. Ik mag wel stellen, elke goede christenen met jou ook niet. Maar ja, je hebt stromingen die helaas wel zo denken. Begrijpen kan ik het nooit. Een geloof zou je liefde, troost, kracht en mooie dingen moeten brengen en geen "angst" , verdriet en een ongelukkig bestaan.
Maar goed misschien heb ik wel erg makkelijk praten als niet gelovige door dit wat ik hierboven zeg zo te stellen.
Maar goed misschien heb ik wel erg makkelijk praten als niet gelovige door dit wat ik hierboven zeg zo te stellen.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:16
quote:Digitalis schreef op 13 maart 2009 @ 22:05:
Sensy, sorry als je het er niet over wil hebben, maar is het bij jou ook een beetje zo gegaan? Of accepteert jouw familie je wel?
MMR, ik kan het ook niet begrijpen. Maar jij bent een 'licht' christen. Zeg maar de light versie. Al zou ik daar nog niet mee kunnen leven , maar dit soort types zijn extreem in hun doen en laten. Heel naar ook over het algemeen. Blije verhalen krijg je niet te horen tijdens de dienst, het is hel en verdoemenis. Kinderen zijn zo bang voor de hel waar ze altijd over horen en het is zo'n pressiemiddel. Wanstaltig vind ik het. Leer dan over Jezus.
Ik snap je! Je hebt ook wel gelijk ja! Ik ga zondag naar een doopdienst nichtje van me vriend wordt gedoopt. 'Maar' zij gaan naar een zwaardere kerk, ik ben ook erg benieuwd hoe ze dit brengen. Waarschijnlijk zal ik dingen anders zien. Dit vind ik erg moeilijk. Net ook een discussie over gehad met me vriend ook over andere dingen binnen 'die' kerk. Het kwam er op neer, dat vriendlief vond dat ik net zo goed oordeelde als hun over mij (de discussie ging o.a. over het dragen van rokken. wss moet ik dat daar aan, ik moet niks:-P God accepteert me met een spijkerbroek ook) Maar ik ging er volgens mijn vriend veroordelend op in. Terwijl ik vind dat hun niet over mij mogen oordelen.....oeps...vriend had dus wel een punt, ook al snapte hij mij wel, maar de manier waarop ik het zei niet
Maar goed aardig offtopic. Sorry
Ze moeten zelf weten hoe ze dingen brengen. Maar 100% er mee eens zijn kan ik niet. Ze vertellen idd weinig (weet ik vooral van horen zeggen) over Jezus, zijn liefde voor ons e.d.
Groetjes MMR
Sensy, sorry als je het er niet over wil hebben, maar is het bij jou ook een beetje zo gegaan? Of accepteert jouw familie je wel?
MMR, ik kan het ook niet begrijpen. Maar jij bent een 'licht' christen. Zeg maar de light versie. Al zou ik daar nog niet mee kunnen leven , maar dit soort types zijn extreem in hun doen en laten. Heel naar ook over het algemeen. Blije verhalen krijg je niet te horen tijdens de dienst, het is hel en verdoemenis. Kinderen zijn zo bang voor de hel waar ze altijd over horen en het is zo'n pressiemiddel. Wanstaltig vind ik het. Leer dan over Jezus.
Ik snap je! Je hebt ook wel gelijk ja! Ik ga zondag naar een doopdienst nichtje van me vriend wordt gedoopt. 'Maar' zij gaan naar een zwaardere kerk, ik ben ook erg benieuwd hoe ze dit brengen. Waarschijnlijk zal ik dingen anders zien. Dit vind ik erg moeilijk. Net ook een discussie over gehad met me vriend ook over andere dingen binnen 'die' kerk. Het kwam er op neer, dat vriendlief vond dat ik net zo goed oordeelde als hun over mij (de discussie ging o.a. over het dragen van rokken. wss moet ik dat daar aan, ik moet niks:-P God accepteert me met een spijkerbroek ook) Maar ik ging er volgens mijn vriend veroordelend op in. Terwijl ik vind dat hun niet over mij mogen oordelen.....oeps...vriend had dus wel een punt, ook al snapte hij mij wel, maar de manier waarop ik het zei niet
Maar goed aardig offtopic. Sorry
Ze moeten zelf weten hoe ze dingen brengen. Maar 100% er mee eens zijn kan ik niet. Ze vertellen idd weinig (weet ik vooral van horen zeggen) over Jezus, zijn liefde voor ons e.d.
Groetjes MMR
vrijdag 13 maart 2009 om 22:16
quote:MMR schreef op 13 maart 2009 @ 22:09:
Mijn naam is braam:
Ik vind het beetje vervelend als ik misschien zo overkom. Maar idd miss ben ik dan een beetje te streng voor mezelf. Ik vroeg het mezelf idd alleen maar af.
Volgens mij ben jij vééls te streng voor jezelf . Want inderdaad, je vroeg jezelf alleen wat af en zegt gelijk 'ik wil je niet veroordelen hoor'!!' Wel schattig, overigens wil ik het geloof ook niet veroordelen wat dat betreft zie mijn vorige reactie waar ik om een andere reactie van iemand even moest lachen. Ik vind ergens luchtigheid mbt bepaalde dingen soms wel oké nl.
Ja, voor de rest, mooie reactie geef je, uit jouw zienswijze en daar zal ts ook veel aan hebben. Voornaamste is dat ze ongelukkig is (inderdaad) in de relatie, en het al vanaf haar 16 geprobeerd heeft of probeert, dat is even rekenen, iets van 14 jaar dat ze haar leven laat leven en (nog) niet voor haar zelf heeft gekozen misschien. Als ik het even heel crú en kort door bocht mag zeggen, en ik zeg ook niet dat ik gelijk heb of dat dat zo is. Ook omdat ze misschien niet beter wíst.
Topicstartster, laat even wat van je horen .
Oh, en je hoeft het ook niet een beetje vervelend te vinden! Al siert het of dat vaak wel, maar hoeft niet! Je doet niks verkeerd nl.
Mijn naam is braam:
Ik vind het beetje vervelend als ik misschien zo overkom. Maar idd miss ben ik dan een beetje te streng voor mezelf. Ik vroeg het mezelf idd alleen maar af.
Volgens mij ben jij vééls te streng voor jezelf . Want inderdaad, je vroeg jezelf alleen wat af en zegt gelijk 'ik wil je niet veroordelen hoor'!!' Wel schattig, overigens wil ik het geloof ook niet veroordelen wat dat betreft zie mijn vorige reactie waar ik om een andere reactie van iemand even moest lachen. Ik vind ergens luchtigheid mbt bepaalde dingen soms wel oké nl.
Ja, voor de rest, mooie reactie geef je, uit jouw zienswijze en daar zal ts ook veel aan hebben. Voornaamste is dat ze ongelukkig is (inderdaad) in de relatie, en het al vanaf haar 16 geprobeerd heeft of probeert, dat is even rekenen, iets van 14 jaar dat ze haar leven laat leven en (nog) niet voor haar zelf heeft gekozen misschien. Als ik het even heel crú en kort door bocht mag zeggen, en ik zeg ook niet dat ik gelijk heb of dat dat zo is. Ook omdat ze misschien niet beter wíst.
Topicstartster, laat even wat van je horen .
Oh, en je hoeft het ook niet een beetje vervelend te vinden! Al siert het of dat vaak wel, maar hoeft niet! Je doet niks verkeerd nl.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:16
Digi, een deel van mijn familie accepteert me nog steeds niet. Prima. Zij hun mening en ik de mijne. Ben sowieso de overtuiging toegedaan dat ik niet met iemand hoef te zijn die mij niet 'moet' omdat ik niet volgens de regels leef. Dat verdriet huil ik er wel uit (is ook gebeurd). Ik werd het huis uitgegooid omdat ik een NL'se vriendje had. Dus weet wel een beetje alles van geloof(niet christelijk)/familie/omgeving-breuken
Daarom mijn mantra dat ik alleen geboren ben en ook zo hop alleen het graf induikel. Wat ik met mijn leven doe is mijn zaak. Ik ga een ander niet belemmeren te geloven en te leven zoals hij/zij wil en ik wens hetzelfde van de mensen om me heen.
Daarom mijn mantra dat ik alleen geboren ben en ook zo hop alleen het graf induikel. Wat ik met mijn leven doe is mijn zaak. Ik ga een ander niet belemmeren te geloven en te leven zoals hij/zij wil en ik wens hetzelfde van de mensen om me heen.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:19
Hoe kun je een God liefhebben die jou ongelukkig laat zijn en je vanalles verbiedt? En hoe houdt die God dan van jou?
Puur gebaseerd op een hoop dingen is God een sadist. Nu geloof ik niet in God, maar mensen een lichaam geven met honger naar seks en het vervolgens onder ongeveer elke omstandigheid te verbieden, klinkt sadistisch. En je de hemel te beloven mits je exact doet wat Hij wil, terwijl hij je een vrije wil heeft meegegeven, is ook niet erg cool.
Zie je God meer als een liefhebbende leuke vader die toch wel van je houdt, dan zal hij nog steeds van je houden mocht je scheiden.
Ik weet dat religie absoluut niet rationeel is, maar zo zou ik het wel verklaren dan.
Puur gebaseerd op een hoop dingen is God een sadist. Nu geloof ik niet in God, maar mensen een lichaam geven met honger naar seks en het vervolgens onder ongeveer elke omstandigheid te verbieden, klinkt sadistisch. En je de hemel te beloven mits je exact doet wat Hij wil, terwijl hij je een vrije wil heeft meegegeven, is ook niet erg cool.
Zie je God meer als een liefhebbende leuke vader die toch wel van je houdt, dan zal hij nog steeds van je houden mocht je scheiden.
Ik weet dat religie absoluut niet rationeel is, maar zo zou ik het wel verklaren dan.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:21
quote:Dushi74 schreef op 13 maart 2009 @ 22:13:
MMR ik denk ook niet dat jij dit soort gedachtegangen ooit zou kunnen hebben. Ik mag wel stellen, elke goede christenen met jou ook niet. Maar ja, je hebt stromingen die helaas wel zo denken. Begrijpen kan ik het nooit. Een geloof zou je liefde, troost, kracht en mooie dingen moeten brengen en geen "angst" , verdriet en een ongelukkig bestaan. Je hebt sowieso een punt maar hier verdien je 2 punten mee
Ik wil alleen niet zeggen dat de anders denkende christen versus mijn manier van denken gelijk een slecht christen is. Ik denk allleen dat hij veel dingen zal missen. Bijvoorbeeld dat Gods liefde boven alles staat, hoe fout je ook was, als je oprecht vergeving vraagt dus dat gene niet meer zal doen, of iig je best er voor zal doen, zal God je vergeven.
Maar goed misschien heb ik wel erg makkelijk praten als niet gelovige door dit wat ik hierboven zeg zo te stellen.
MMR ik denk ook niet dat jij dit soort gedachtegangen ooit zou kunnen hebben. Ik mag wel stellen, elke goede christenen met jou ook niet. Maar ja, je hebt stromingen die helaas wel zo denken. Begrijpen kan ik het nooit. Een geloof zou je liefde, troost, kracht en mooie dingen moeten brengen en geen "angst" , verdriet en een ongelukkig bestaan. Je hebt sowieso een punt maar hier verdien je 2 punten mee
Ik wil alleen niet zeggen dat de anders denkende christen versus mijn manier van denken gelijk een slecht christen is. Ik denk allleen dat hij veel dingen zal missen. Bijvoorbeeld dat Gods liefde boven alles staat, hoe fout je ook was, als je oprecht vergeving vraagt dus dat gene niet meer zal doen, of iig je best er voor zal doen, zal God je vergeven.
Maar goed misschien heb ik wel erg makkelijk praten als niet gelovige door dit wat ik hierboven zeg zo te stellen.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:23
vrijdag 13 maart 2009 om 22:26
Angel7,
Jij bent gerust niet de enige binnen je gemeente met dit soort gevoelens. Probeer eens voorzichtig te peilen wie nog meer dit soort relatie issues hadden/hebben en wat zij hebben gedaan.
Misschien worden er wel communicatiecursussen of relatiecurssusen georganiseerd door de kerk.
En als 'zij' alles aan het werk zetten om de relatie te redden, dan kan dat betekenen dat de relatie ook werkelijk gered wordt en jij weer gelukkig wordt in die relatie of dat je gaat scheiden maar wel voor iedereen er alles aan hebt gedaan om de relatie te proberen te redden. Dus ik denk dat je niet zo veel te verliezen hebt als je met 'hun' gaat praten.
Jij bent gerust niet de enige binnen je gemeente met dit soort gevoelens. Probeer eens voorzichtig te peilen wie nog meer dit soort relatie issues hadden/hebben en wat zij hebben gedaan.
Misschien worden er wel communicatiecursussen of relatiecurssusen georganiseerd door de kerk.
En als 'zij' alles aan het werk zetten om de relatie te redden, dan kan dat betekenen dat de relatie ook werkelijk gered wordt en jij weer gelukkig wordt in die relatie of dat je gaat scheiden maar wel voor iedereen er alles aan hebt gedaan om de relatie te proberen te redden. Dus ik denk dat je niet zo veel te verliezen hebt als je met 'hun' gaat praten.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:34
Deze tekst komt uit de bijbel (1 johannes 4:18) of je de bijbel nu gelooft of niet het blijft een goede tekst, ik kom hem net tegen:
De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.
Dit gaat om de liefde van God. Maar naar mijn mening kan je dit ook betrekken op de liefde van je partner, toch??
De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.
Dit gaat om de liefde van God. Maar naar mijn mening kan je dit ook betrekken op de liefde van je partner, toch??
vrijdag 13 maart 2009 om 22:36
quote:MMR schreef op 13 maart 2009 @ 22:21:
[...]
Dat zeg ik ook niet hoor MMR, je hebt goede en slechte mensen. En dus ook onder gelovigen. Welk geloof die gelovige ook aanhangt.
Ik kan me alleen niet vinden in dat men dan maar ongelukkig moet zijn omdat het geloof dat zo zegt. Het is zo kort door de bocht. En zo ondermijnend van eigen gevoel en eigen waarde.
[...]
Dat zeg ik ook niet hoor MMR, je hebt goede en slechte mensen. En dus ook onder gelovigen. Welk geloof die gelovige ook aanhangt.
Ik kan me alleen niet vinden in dat men dan maar ongelukkig moet zijn omdat het geloof dat zo zegt. Het is zo kort door de bocht. En zo ondermijnend van eigen gevoel en eigen waarde.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:38
Bij welke stroming hoor jij Angel7, zo te lezen uit de pinkster/evangelische gemeente. Heb ik dit goed gelezen?
En behoort je man en omgeving ook tot deze stroming?
Ik zal niet zeggen dat ze scheiden dan gelijk goed keuren, maar zullen wel verder denken dat het mag niet, want je hebt eeuwige trouw beloofd. Dat hoop ik iig
En behoort je man en omgeving ook tot deze stroming?
Ik zal niet zeggen dat ze scheiden dan gelijk goed keuren, maar zullen wel verder denken dat het mag niet, want je hebt eeuwige trouw beloofd. Dat hoop ik iig
vrijdag 13 maart 2009 om 22:40
quote:Dushi74 schreef op 13 maart 2009 @ 22:36:
[...]
Dat zeg ik ook niet hoor MMR, je hebt goede en slechte mensen. En dus ook onder gelovigen. Welk geloof die gelovige ook aanhangt.
Ik kan me alleen niet vinden in dat men dan maar ongelukkig moet zijn omdat het geloof dat zo zegt. Het is zo kort door de bocht. En zo ondermijnend van eigen gevoel en eigen waarde.
oke
Het geloof/God zegt niet dat je ongelukkig moet zijn, juist niet!!! maar de mensen maken het zichzelf zo moeilijk (de zwaardere christen , om ze zo ff te noemen, vooral) kijken zo lijkt het alleen naar wat je fout doet, de zonde, en niet naar het mooie van het geloof! Blijven zo lijkt het wat al eerder hier is genoemd erg hangen in het OT.
[...]
Dat zeg ik ook niet hoor MMR, je hebt goede en slechte mensen. En dus ook onder gelovigen. Welk geloof die gelovige ook aanhangt.
Ik kan me alleen niet vinden in dat men dan maar ongelukkig moet zijn omdat het geloof dat zo zegt. Het is zo kort door de bocht. En zo ondermijnend van eigen gevoel en eigen waarde.
oke
Het geloof/God zegt niet dat je ongelukkig moet zijn, juist niet!!! maar de mensen maken het zichzelf zo moeilijk (de zwaardere christen , om ze zo ff te noemen, vooral) kijken zo lijkt het alleen naar wat je fout doet, de zonde, en niet naar het mooie van het geloof! Blijven zo lijkt het wat al eerder hier is genoemd erg hangen in het OT.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:41
Het is mooi wat je zegt Vlinder. Maar wat nu als er gewoon zo lang op je ingepraat wordt dat je toegeeft. Maar (en dat heeft Angel7 al ervaren) uiteindelijk schiet je er niets mee op. Er is al eerder gepraat en dat heeft niet tot verandering geleidt. Wie zegt mij, of in dit geval Angel7. Dat er nu een gesprek komt waarbij alles echt anders gaat worden. Dat haar partner wel gemaakte afspraken of zienswijzen wel worden nagekomen.
Hoeveel of hoevaak moet een mens praten tot men een ons weegt terwijl de ander (in dit geval de partner van Angel7) niet thuis geeft. Zijn aandeel in het geheel niet erkent en daarmee zelfs het gevoel van zijn partner bagetaliseerd onder het mom: mannen zijn anders dan vrouwen. Tja, zo kun je elke discussie of gedachtenwisseling wel onder het kleed wegschuiven. Maar de problemen worden er echt niet mee opgelost.
Hoeveel of hoevaak moet een mens praten tot men een ons weegt terwijl de ander (in dit geval de partner van Angel7) niet thuis geeft. Zijn aandeel in het geheel niet erkent en daarmee zelfs het gevoel van zijn partner bagetaliseerd onder het mom: mannen zijn anders dan vrouwen. Tja, zo kun je elke discussie of gedachtenwisseling wel onder het kleed wegschuiven. Maar de problemen worden er echt niet mee opgelost.
vrijdag 13 maart 2009 om 22:48
quote:MMR schreef op 13 maart 2009 @ 22:40:
[...]
oke
Het geloof/God zegt niet dat je ongelukkig moet zijn, juist niet!!! maar de mensen maken het zichzelf zo moeilijk (de zwaardere christen , om ze zo ff te noemen, vooral) kijken zo lijkt het alleen naar wat je fout doet, de zonde, en niet naar het mooie van het geloof! Blijven zo lijkt het wat al eerder hier is genoemd erg hangen in het OT.
Dat is juist ook wat ik heb meegekregen van het geloof. In die zin, voor zover ik me ingelezen heb op de diverse geloven en geschriften van de hele wereld. Als ze een ding met elkaar gemeen hebben is dat ze spreken van enorme liefde vanuit God naar de gelovige en naar elkaar toe.
En dat er dan stromingen zijn die dit laten ondersneeuwen omdat "hel en verdoemenis" belangrijker is. Daar kan ik eerlijk gezegd geen begrip voor opbrengen. Eigen keuzes, eigen meningen zijn in extreme geloven niet aan de orde. Dat vind ik moeilijk te behappen. Maar daar kun jij ook niets tegen doen MMR. En Angel7 ook niet!
[...]
oke
Het geloof/God zegt niet dat je ongelukkig moet zijn, juist niet!!! maar de mensen maken het zichzelf zo moeilijk (de zwaardere christen , om ze zo ff te noemen, vooral) kijken zo lijkt het alleen naar wat je fout doet, de zonde, en niet naar het mooie van het geloof! Blijven zo lijkt het wat al eerder hier is genoemd erg hangen in het OT.
Dat is juist ook wat ik heb meegekregen van het geloof. In die zin, voor zover ik me ingelezen heb op de diverse geloven en geschriften van de hele wereld. Als ze een ding met elkaar gemeen hebben is dat ze spreken van enorme liefde vanuit God naar de gelovige en naar elkaar toe.
En dat er dan stromingen zijn die dit laten ondersneeuwen omdat "hel en verdoemenis" belangrijker is. Daar kan ik eerlijk gezegd geen begrip voor opbrengen. Eigen keuzes, eigen meningen zijn in extreme geloven niet aan de orde. Dat vind ik moeilijk te behappen. Maar daar kun jij ook niets tegen doen MMR. En Angel7 ook niet!
vrijdag 13 maart 2009 om 22:52
quote:Dushi74 schreef op 13 maart 2009 @ 22:48:
[...]
Dat is juist ook wat ik heb meegekregen van het geloof. In die zin, voor zover ik me ingelezen heb op de diverse geloven en geschriften van de hele wereld. Als ze een ding met elkaar gemeen hebben is dat ze spreken van enorme liefde vanuit God naar de gelovige en naar elkaar toe.
En dat er dan stromingen zijn die dit laten ondersneeuwen omdat "hel en verdoemenis" belangrijker is. Daar kan ik eerlijk gezegd geen begrip voor opbrengen. Eigen keuzes, eigen meningen zijn in extreme geloven niet aan de orde. Dat vind ik moeilijk te behappen. Maar daar kun jij ook niets tegen doen MMR. En Angel7 ook niet!
Ik ben blij dat je dat heb meegekregen van het christelijk geloof
En idd wij kunnen er ook weinig aan doen :-S
[...]
Dat is juist ook wat ik heb meegekregen van het geloof. In die zin, voor zover ik me ingelezen heb op de diverse geloven en geschriften van de hele wereld. Als ze een ding met elkaar gemeen hebben is dat ze spreken van enorme liefde vanuit God naar de gelovige en naar elkaar toe.
En dat er dan stromingen zijn die dit laten ondersneeuwen omdat "hel en verdoemenis" belangrijker is. Daar kan ik eerlijk gezegd geen begrip voor opbrengen. Eigen keuzes, eigen meningen zijn in extreme geloven niet aan de orde. Dat vind ik moeilijk te behappen. Maar daar kun jij ook niets tegen doen MMR. En Angel7 ook niet!
Ik ben blij dat je dat heb meegekregen van het christelijk geloof
En idd wij kunnen er ook weinig aan doen :-S
vrijdag 13 maart 2009 om 22:52
We hebben dat weleens geprobeerd. Met leiding van de kerk gesproken (idd een stukje relatietherapie) maar misschien is het slim als ik nog iets meer over de situatie vertel....
De leiding heeft ons geprobeerd tegen te houden toen wij aangaven graag te willen trouwen.
Waarom wilden we trouwen?
Ik voelde me eindelijk niet meer zo eenzaam, iemand gaf om mij (had niet eens uitgemaakt wie het was!) en wilde bij mij blijven voor altijd...
Hij heeft voor mij meerdere vriendinnetjes gehad; ze hebben hem allemaal gedumpt om dezelfde reden: zijn bazigheid, hij kan je heel boos, indringend aankijken om zijn zin door te drijven enzv en het feit dat hij amper wilde praten, behalve dan nogmaals over zijn eigen interesses.
De leiding van de kerk gaf aan dat ik mezelf moest leren accepteren, van mijzelf moest leren houden; dat deed ik in die tijd niet.
Omdat zij als volwassen mensen toen gewoon al zagen dat het wss in de toekomst fout zou gaan, zij zagen die probleem al aankomen hebben ze geprobeerd ons tegen te houden.
Probeer voor jezelf gelukkig te zijn, in eerste instantie zonder vriend werd me toen gezegd. Hij past zoals wij het zien niet bij jou werd me toen gezegd. Ik werd daar als tiener destijd alleen maar kwaad en verdrietig tegelijkertijd van. Ze konden ons niet tegenhouden. Mijn moeder heeft er alles aan gedaan om me tegen te houden. Ze zag in mijn man het karakter van mijn vader.
(een verhaal apart)Zij wist toen al hoe ons huwelijk zou gaan lopen (een kopie van haar huwelijk) had ik toen maar geluisterd naar haar.... Maar goed dat heb ik niet gedaan omdat zij op dat moment voornamelijk andere argumenten aanvoerde, maar achteraf bekeken doelde ze op het ongeluk waar ik nu mee zit.
Ik heb geen contact meer met mijn moeder, wat ik overigens betreur.
Het feit dat ik me destijds zo eenzaam en onzeker voelde had alles te maken met mijn eigen opvoeding. Huwelijk van mijn ouders was slecht. Ook dagelijks ruzie; financien, geloof, familie alles kwam aan bod. Dat en meer; ben bijv ook gepest maakte dat ik zo werd.
Dit wist de kerkleiding ook en mede daarom vonden ze het verstandig dat ik voorlopig nog niet zou gaan trouwen, maar eerst zou werken aan mijn eigen zelfvertrouwen/zelfbeeld enzv, maarrrrrrrrrrrrrr; mijn man (vriend destijds) wilde natuurlijk ook wel wat; want als je christen bent is het óók niet geoorloofd (ze kunnen je natuurlijk niet tegenhouden, maar preken het wel)om voor het huwelijk seks te hebben. Hij wilde niets liever dan zsm seks kunnen hebben. Dus jaja; getrouwd om de seks.
Therapie hebben we dus geprobeerd, werkt niet.... en waarom niet?
ook dat is te verklaren; hij is geen 'gewone' man...
Hij heeft een autistische stoornis.
Ik wilde dat niet gelijk vermelden, maar ik geef het nu toch aan om jullie te laten zien hoe complex de situatie is.
Natuurlijk heb ik vele tips gekregen en lees ik er veel over om hiermee om te gaan, maar het werkt niet.
Wat ik diep van binnen wil?
Weg bij hem; een nieuw leven beginnen, met vooral een heerlijk sociaal leven wat ik nu mis.... duidelijk zat. Socialiteit zoek ik nu vooral op internet, dan kijkt hij tv. (Ook op dit moment, nu ik dit typ)
Maar ik weet zeker dat ik hem diep zal kwetsen, alsmede de rest van de omgeving enzovoorts.
Ik wil hem geen pijn doen, ja ik weet het; hij doet mij wel pijn (of misschien liever gezegd ons) door zo te reageren.
Ik zeg weleens tegen mezelf, God en een goede vriendin die ik in vertrouwen heb genomen hierover; het is mijn eigen schuld. Ik had destijds moeten luisteren; eerst volwassen worden en gelukkig zijn zonder dat dit van een partner afhangt.
Vervolgens pas een relatie dan wel huwelijk te beginnen.
Hij is met mij getrouwd omwille de seks, ik met hem vanwege mijn angst om alleen te blijven.
Er valt nog veel meer te vertellen, wat alles nog meer ophelderd, maar wil het voor nu hier even bij laten. Jullie hebben nu al weer even genoeg te lezen.
De leiding heeft ons geprobeerd tegen te houden toen wij aangaven graag te willen trouwen.
Waarom wilden we trouwen?
Ik voelde me eindelijk niet meer zo eenzaam, iemand gaf om mij (had niet eens uitgemaakt wie het was!) en wilde bij mij blijven voor altijd...
Hij heeft voor mij meerdere vriendinnetjes gehad; ze hebben hem allemaal gedumpt om dezelfde reden: zijn bazigheid, hij kan je heel boos, indringend aankijken om zijn zin door te drijven enzv en het feit dat hij amper wilde praten, behalve dan nogmaals over zijn eigen interesses.
De leiding van de kerk gaf aan dat ik mezelf moest leren accepteren, van mijzelf moest leren houden; dat deed ik in die tijd niet.
Omdat zij als volwassen mensen toen gewoon al zagen dat het wss in de toekomst fout zou gaan, zij zagen die probleem al aankomen hebben ze geprobeerd ons tegen te houden.
Probeer voor jezelf gelukkig te zijn, in eerste instantie zonder vriend werd me toen gezegd. Hij past zoals wij het zien niet bij jou werd me toen gezegd. Ik werd daar als tiener destijd alleen maar kwaad en verdrietig tegelijkertijd van. Ze konden ons niet tegenhouden. Mijn moeder heeft er alles aan gedaan om me tegen te houden. Ze zag in mijn man het karakter van mijn vader.
(een verhaal apart)Zij wist toen al hoe ons huwelijk zou gaan lopen (een kopie van haar huwelijk) had ik toen maar geluisterd naar haar.... Maar goed dat heb ik niet gedaan omdat zij op dat moment voornamelijk andere argumenten aanvoerde, maar achteraf bekeken doelde ze op het ongeluk waar ik nu mee zit.
Ik heb geen contact meer met mijn moeder, wat ik overigens betreur.
Het feit dat ik me destijds zo eenzaam en onzeker voelde had alles te maken met mijn eigen opvoeding. Huwelijk van mijn ouders was slecht. Ook dagelijks ruzie; financien, geloof, familie alles kwam aan bod. Dat en meer; ben bijv ook gepest maakte dat ik zo werd.
Dit wist de kerkleiding ook en mede daarom vonden ze het verstandig dat ik voorlopig nog niet zou gaan trouwen, maar eerst zou werken aan mijn eigen zelfvertrouwen/zelfbeeld enzv, maarrrrrrrrrrrrrr; mijn man (vriend destijds) wilde natuurlijk ook wel wat; want als je christen bent is het óók niet geoorloofd (ze kunnen je natuurlijk niet tegenhouden, maar preken het wel)om voor het huwelijk seks te hebben. Hij wilde niets liever dan zsm seks kunnen hebben. Dus jaja; getrouwd om de seks.
Therapie hebben we dus geprobeerd, werkt niet.... en waarom niet?
ook dat is te verklaren; hij is geen 'gewone' man...
Hij heeft een autistische stoornis.
Ik wilde dat niet gelijk vermelden, maar ik geef het nu toch aan om jullie te laten zien hoe complex de situatie is.
Natuurlijk heb ik vele tips gekregen en lees ik er veel over om hiermee om te gaan, maar het werkt niet.
Wat ik diep van binnen wil?
Weg bij hem; een nieuw leven beginnen, met vooral een heerlijk sociaal leven wat ik nu mis.... duidelijk zat. Socialiteit zoek ik nu vooral op internet, dan kijkt hij tv. (Ook op dit moment, nu ik dit typ)
Maar ik weet zeker dat ik hem diep zal kwetsen, alsmede de rest van de omgeving enzovoorts.
Ik wil hem geen pijn doen, ja ik weet het; hij doet mij wel pijn (of misschien liever gezegd ons) door zo te reageren.
Ik zeg weleens tegen mezelf, God en een goede vriendin die ik in vertrouwen heb genomen hierover; het is mijn eigen schuld. Ik had destijds moeten luisteren; eerst volwassen worden en gelukkig zijn zonder dat dit van een partner afhangt.
Vervolgens pas een relatie dan wel huwelijk te beginnen.
Hij is met mij getrouwd omwille de seks, ik met hem vanwege mijn angst om alleen te blijven.
Er valt nog veel meer te vertellen, wat alles nog meer ophelderd, maar wil het voor nu hier even bij laten. Jullie hebben nu al weer even genoeg te lezen.
vrijdag 13 maart 2009 om 23:00
Het is niet jouw schuld Angel7. Oke, je had alle raad beter kunnen opvolgen. Maar dat is niet gebeurd. Terug kijken en jezelf er over straffen heeft geen zin. Wat er concreet nu moet gebeuren is dat je een helder krijgt wat je opties zijn en aan de hand van die opties een keuze maakt hoe je verder moet met je leven. Feit is dat de manier waarop je nu je leven leeft je niet gelukkig maakt.
vrijdag 13 maart 2009 om 23:04
Je moet jezelf idd niet straffen en de schuld geven. Je was jong enz enz. Oke het is een paar stappen voor het huwelijk, maar ik heb ook een keer weer verkering gekregen met me ex terwijl me ma enz zeiden doe het niet, want je bent niet echt verliefd. Ik was ook achteraf gezien alleen maar blij ed met de aandacht...
Ik kan me goed voorstellen dat je denkt dat het je eigen schuld is, maar dat is echt niet zo!!! Ik gaf mezelf ook de schuld toen bleek dat het niks werd tussen ons.
Ik kan me goed voorstellen dat je denkt dat het je eigen schuld is, maar dat is echt niet zo!!! Ik gaf mezelf ook de schuld toen bleek dat het niks werd tussen ons.
vrijdag 13 maart 2009 om 23:06
http://www.pinkstergemeen ... -tussen-man-en-vrouw.html
We kunnen je wel 100 van dit soort tips geven ( er zijn ook " echte " therapeuten die op Christelijke grondslag weken , denk ik zo , ipv goedwillende ouderlingen ), maar ik vrees dat er voor jou maar twee opties zijn ; accepteren of ..... weggaan bij je man . ( Hoe denkt men over scheiding van tafel en bed ? Zou dat een tussenweg kunnen zijn waar je je in vinden kan ? )
Wat jammer dat je geen contact meer hebt met je moeder ; valt die band niet meer aan te halen ?
We kunnen je wel 100 van dit soort tips geven ( er zijn ook " echte " therapeuten die op Christelijke grondslag weken , denk ik zo , ipv goedwillende ouderlingen ), maar ik vrees dat er voor jou maar twee opties zijn ; accepteren of ..... weggaan bij je man . ( Hoe denkt men over scheiding van tafel en bed ? Zou dat een tussenweg kunnen zijn waar je je in vinden kan ? )
Wat jammer dat je geen contact meer hebt met je moeder ; valt die band niet meer aan te halen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
