Doe ik iets verkeerd?

Dit is iets wat ik me regelmatig afvraag, en dan vooral op de momenten waarop we intiem zijn.

Ik heb heel vaak het gevoel dat het tijdens de seks niet om elkaar of een leuke tijd hebben gaat, tenminste niet aan haar kant, ze kan haar gedachten nooit stil zetten en ziet het heel vaak als een verplichting naar mij toe.
Voordat we samenwoonde was alles goed op seksueel en relationeel gebied, affiniteit in het openbaar was geen probleem en de seks was goed en vaak.
Maar sinds we samen zijn gaan wonen is het eigenlijk van de ene op de andere dag heel hard achteruit gegaan met de hoeveelheid seks en soms zijn er ook maanden bij dat ze de pil niet hoeft te slikken bij wijze van. Ook ziet ze de seks steeds vaker als een verplichting naar mij toe gezien ze dingen zegt als "doe maar dan" en "maak het maar af" en soms moet het ook nog snel op de laatste dag van de pil want dan is het in ieder geval geen maand zonder geweest.

De afgelopen paar jaren heeft het nooit aan mijn libido gelegen, maar de laatste tijd begint dit toch ook achteruit te gaan merk ik, en dat vind ik wel schokkend gezien seks voor mij heel belangrijk is. En als ik dan mensen verderop in de straat 's nachts hoor genieten voel ik het vuur wel in mij branden, alleen om dat te voelen doven door een snauw naast mij "dit moet wel nep zijn, zo geniet niemand, kunnen ze niet stil doen?!".

Seks met mijn huidige partner is ook altijd anders geweest dan met mijn vorige partners omdat zelfs als het initiatief vanuit haar komt begint met dat ik haar hoofd "klaar moet maken" (en zelfs dan eindigt het 9 van de 10 keer met "kom maar, dan heeft ten minste 1 van de 2 er nog wat aan").

We hebben geprobeerd erover te praten maar als ik dan vraag wat zij lekker vindt of leuk zegt ze dat zelf totaal niet te weten. Dat is voor mij heel moeilijk om iets mee te kunnen en ook totaal onbekend uit vorige relaties.
Daar was soms een blik al genoeg om de bosjes letterlijk in te duiken.

Ik begin me toch best wel zorgen te maken over de relatie in het algemeen gezien we het laatste jaar al steeds vaker overhoop liggen over allerlei dingen en ik de laatste tijd merk dat ik veel liever alleen dan samen ben terwijl vroeger voor mij alleen zijn geen optie was. Ook krijg ik soms vanuit mijn hart een aandrang om het buiten de deur te zoeken/te fliterten gewoon om weer te voelen wat ik ruim 10 jaar terug als tiener bij elke relatie voelde. En dat schokt mij eigenlijk wel want ik ben van nature toch wel echt trouw.

Ik vraag me af of ik dingen fout doe en wat jullie kijk op deze situatie is.
Ik heb wel eens geprobeerd met vrienden erover te praten maar zij lijken de hele situatie niet te kunnen overzien omdat ze zelf weinig tot geen ervaring hebben in relaties of mijn partner nauwelijks kennen.