Relaties
alle pijlers
hij of ik?
dinsdag 17 maart 2009 om 17:19
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
woensdag 18 maart 2009 om 13:34
ooh Noa toch...,
trap er toch niet in. wat een zwakkeling is hij zeg!!
Je ziet nu toch zelf wel in dat hij echt een steekje los heeft!
straks zal alles beter worden als je nu maar rustig afwacht?????
je bent toch geen klein kind zeg???
Ooh je wilt nieteens een toekomst met hem!!
je had besloten om te breken met hem!!!
Blijf bij jouw besluit!
trap er niet in!
trap er toch niet in. wat een zwakkeling is hij zeg!!
Je ziet nu toch zelf wel in dat hij echt een steekje los heeft!
straks zal alles beter worden als je nu maar rustig afwacht?????
je bent toch geen klein kind zeg???
Ooh je wilt nieteens een toekomst met hem!!
je had besloten om te breken met hem!!!
Blijf bij jouw besluit!
trap er niet in!
woensdag 18 maart 2009 om 13:41
Meid beland niet waar ik nu ben beland.
Wantrouwend naar een ieder.
De soort weet je te raken en je donderd in je eigen valkuil waar zij gebruik van maakte nogmaals.
Het is een wisselwerking ook Noa.
Jullie maken je eigen valkuil in deze relatie.
Op je werk komen?
Hoe wanhopig?Jou laten zien daarmee hoeveel hij OMZICHZELFGEEFT!
Wantrouwend naar een ieder.
De soort weet je te raken en je donderd in je eigen valkuil waar zij gebruik van maakte nogmaals.
Het is een wisselwerking ook Noa.
Jullie maken je eigen valkuil in deze relatie.
Op je werk komen?
Hoe wanhopig?Jou laten zien daarmee hoeveel hij OMZICHZELFGEEFT!
woensdag 18 maart 2009 om 13:41
Heel goed Noa.
Besef je dat door te denken dat dit stalk gedrag liefde is, je jezelf afhankelijk maakt? Uit je eerste posting blijkt al zo duidelijk dat jij jezelf, je zelfrespect terug wil. Dus laat hem in zijn sop gaarkoken! Voor mij (makkelijk, beste stuurlui) was het volstrekt voorspelbaar dat hij nu ineens zou gaan smeken en dreigen en jou een schuldgevoel proberen aan te praten. Het is geen liefde die nu bij hem opvlamt, maar de regie terugwillen.
Besef je dat door te denken dat dit stalk gedrag liefde is, je jezelf afhankelijk maakt? Uit je eerste posting blijkt al zo duidelijk dat jij jezelf, je zelfrespect terug wil. Dus laat hem in zijn sop gaarkoken! Voor mij (makkelijk, beste stuurlui) was het volstrekt voorspelbaar dat hij nu ineens zou gaan smeken en dreigen en jou een schuldgevoel proberen aan te praten. Het is geen liefde die nu bij hem opvlamt, maar de regie terugwillen.
woensdag 18 maart 2009 om 13:41
woensdag 18 maart 2009 om 13:43
Ja en dan? Dan komt hij naar je werk en dan lach je hem recht in zijn gezicht uit.
En je roept nog even heel hard: SUKKEL.
En dan laat je hem afvoeren door de beveiliging/receptioniste/collega's/de politie die je vanwege stalking hebt ingeschakeld.
Noa, stop met overal een probleem van te maken.
Je bent een volwassen vrouw en nee is nee. Jij hebt nee gezegd, hij moet dat acepteren.
Hoe duidelijker je dat volhoudt, hoe eerder hij het begrijpt.
En hoe eerder hij op zoek kan gaan naar een nieuw neukertje liefje-voor-erbij.
En je roept nog even heel hard: SUKKEL.
En dan laat je hem afvoeren door de beveiliging/receptioniste/collega's/de politie die je vanwege stalking hebt ingeschakeld.
Noa, stop met overal een probleem van te maken.
Je bent een volwassen vrouw en nee is nee. Jij hebt nee gezegd, hij moet dat acepteren.
Hoe duidelijker je dat volhoudt, hoe eerder hij het begrijpt.
En hoe eerder hij op zoek kan gaan naar een nieuw neukertje liefje-voor-erbij.
woensdag 18 maart 2009 om 13:45
quote:dametje27 schreef op 18 maart 2009 @ 13:41:
Heel goed Noa.
Besef je dat door te denken dat dit stalk gedrag liefde is, je jezelf afhankelijk maakt? Uit je eerste posting blijkt al zo duidelijk dat jij jezelf, je zelfrespect terug wil. Dus laat hem in zijn sop gaarkoken! Voor mij (makkelijk, beste stuurlui) was het volstrekt voorspelbaar dat hij nu ineens zou gaan smeken en dreigen en jou een schuldgevoel proberen aan te praten. Het is geen liefde die nu bij hem opvlamt, maar de regie terugwillen.
ik had niet verwacht dat hij zo zou reageren, zo deed hij in het begin ook, toen ik ermee wilde stoppen maar wist niet dat ie dat na een jaar nog op dezelfde manier zou doen.
ik heb nu de regie terug maar heb hem wel pijn gedaan. dat zit me dwars. ik weet dat hij dit op zijn eigen manier beleefd, net zoals ik de dingen die ik niet van hem kreeg op mijn eigen manier beleefde terwijl er missch niet eens opzet in het spel was. hij gelooft me niet meer dat ik echt om m gaf.
Heel goed Noa.
Besef je dat door te denken dat dit stalk gedrag liefde is, je jezelf afhankelijk maakt? Uit je eerste posting blijkt al zo duidelijk dat jij jezelf, je zelfrespect terug wil. Dus laat hem in zijn sop gaarkoken! Voor mij (makkelijk, beste stuurlui) was het volstrekt voorspelbaar dat hij nu ineens zou gaan smeken en dreigen en jou een schuldgevoel proberen aan te praten. Het is geen liefde die nu bij hem opvlamt, maar de regie terugwillen.
ik had niet verwacht dat hij zo zou reageren, zo deed hij in het begin ook, toen ik ermee wilde stoppen maar wist niet dat ie dat na een jaar nog op dezelfde manier zou doen.
ik heb nu de regie terug maar heb hem wel pijn gedaan. dat zit me dwars. ik weet dat hij dit op zijn eigen manier beleefd, net zoals ik de dingen die ik niet van hem kreeg op mijn eigen manier beleefde terwijl er missch niet eens opzet in het spel was. hij gelooft me niet meer dat ik echt om m gaf.
woensdag 18 maart 2009 om 13:47
Noa, wat ontzettend goed dat je tot actie bent overgegaan! Als je dat kunt, kun je het ook volhouden. Zoals alle anderen al zeggen: deze man houdt niet van je. En al zou hij het wel doen, dat een ander van je houdt verplicht jou tot niks. Je hoeft ook dan niet klaar te staan om mee te gaan in zn spelletjes. Hou vol!
woensdag 18 maart 2009 om 13:48
woensdag 18 maart 2009 om 13:49
quote:Noa_73 schreef op 18 maart 2009 @ 13:45:
maar heb hem wel pijn gedaan. dat zit me dwars. ik weet dat hij dit op zijn eigen manier beleefd, net zoals ik de dingen die ik niet van hem kreeg op mijn eigen manier beleefde terwijl er missch niet eens opzet in het spel was. hij gelooft me niet meer dat ik echt om m gaf.Praten we tegen een muur hier?
maar heb hem wel pijn gedaan. dat zit me dwars. ik weet dat hij dit op zijn eigen manier beleefd, net zoals ik de dingen die ik niet van hem kreeg op mijn eigen manier beleefde terwijl er missch niet eens opzet in het spel was. hij gelooft me niet meer dat ik echt om m gaf.Praten we tegen een muur hier?
