Relaties
alle pijlers
hij of ik?
dinsdag 17 maart 2009 om 17:19
Dag allemaal, ik kom met iets wat iedereen af zal keuren en waar ik eigenlijk zelf t antwoord ook wel op weet, maar ik wil gewoon even horen wat jullie erover te zeggen hebben.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
Ik heb nu bijna een jaar een relatie met iemand die getrouwd is. Hij heeft alles op een rijtje alleen de intimiteit met zn vrouw is weg. Daardoor werd hij verliefd op mij. Ik ben niet op zoek gegaan naar hem, als hij het erbij had gelaten was er nooit een relatie geweest tussen ons. Hij hield aan totdat ik toegaf zeg maar. Ik wilde het uiteindelijk ook wel, omdat ik weer sinds lange tijd verliefd wilde zijn, en hij me gewoon op handen droeg. Het feit dat hij getrouwd was hield me dus niet tegen (fout, ik weet het). Maar zoals het altijd gaat, op een gegeven moment zit je er te diep in en kom je er niet meer uit. Ik ben nu dus al een half jaar een innerlijke tweestrijd aan het voeren. Blijf ik of ga ik. Ik heb het meerdere malen uit proberen te maken, maar of ik belde een dag erna weer, of hij. Zo houden we het zeg maar 'warm'. Nu is het zo, dat ik door deze tweestrijd, en doordat ik weet dat ik fout bezig ben (en hij ook) mezelf niet ben en soms ken. Ik ben continu met deze relatie bezig, geeft hij nu wel om me, of is het hem alleen om de sex te doen (wat ik niet denk, maar meer dan sex en bellen kunnen we niet doen omdat hij zowat geen vrije tijd heeft). En ja, met iemand die nooit de jouwe zal worden is de sex super toch...? Zo blijf ik in hetzelfde cirkeltje ronddraaien. Hij is de rust zelve, want hij heeft alles (en meer) wat hij nodig heeft in zijn leven. En ik zit maar met mezelf in de knoop, door hem soms weer teveel te claimen vanuit onzekerheid (als ie echt van me hield, had ie meer tijd vrijgemaakt), boosheid (een man die vrijgezel was, daar had ik het mekaar te weinig zien namelijk nooit van gepikt, van hem moet ik het wel pikken, dus voel me een zwak en een simpel iemand terwijl ik dat niet ben). Zo lijk ik altijd degene die het niet aankan, of die niet sterk is, en dat zegt hij dan ook als ik weer eens het gevoel heb dat hij egoistisch bezig is door mij te weinig aandacht te geven. Zo legt hij het steeds bij mij neer. Ik heb mezelf dus al verboden mijn gevoelens niet meer via sms of mailtjes aan hem te sturen want ik kom gewoon over als een dom wijf, en dat ben ik niet. Straks krijgt hij nog een hekel aan me omdat ik niet degene ben die hij leert kennen door deze hele situatie. Daardoor loop ik ook de hele tijd op eieren en lees smsjes en mails 3x over voordat ik m stuur, om maar te voorkomen dat ik dom of gretig overkom. En soms glipt er vanuit mn eerlijke gevoel weleens 1 doorheen dat ik achteraf mezelf wel voor mn kop kan slaan dat ik dat heb gezegd.
Ik weet dat iedereen zal zeggen dump hem hij is je niet waard, maar iets in me klampt zich zo aan hem vast dat het gewoon zo moeilijk is om hem de dag erop niet te bellen of te mailen. Een belletje is namelijk zo makkelijk om te doen. Maar ik wil ook niet wachten tot er een ander voorbij komt die me bij hem weg laat gaan. Dat vind ik helemaal ordinair. Als ik bij hem wegga ga ik omdat ik dat zelf wil. En kan.
Ik weet dat er nooit meer in zal zitten dan dit, en dat is reden genoeg om ermee te kappen. Ja, ik ben meer waard dan dit. Maar waarom doe ik het dan niet??? Ik houd mezelf voor de gek door mezelf te laten focussen op wat ik wel heb (ook al is t weinig) ipv op wat ik niet heb. Want als ik ga nadenken over wat ik allemaal niet heb in deze relatie wordt ik zo boos, en dat reageer ik weer op hem af. Hij neemt me volgens mij ook niet meer serieus want ik ben zo vaak boos geworden, en toch gebleven. Ik moet echt bij hem weg, voordat ik dit helemaal ga verliezen van hem.
Ik hoop niet dat jullie over me gaan oordelen, ik was ook iemand die zei dat ik dat nooit zou doen, en zie hier...het gebeurt toch, door omstandigheden waar ik op dat moment mee leefde zei ik ja tegen iets (iemand) waar ik nu spijt van heb.
woensdag 18 maart 2009 om 20:46
Noa wat een onwijs lamme tak is die kerel zeg. Laat je niet van de wijs brengen hoor, ongelooflijk wat een egoist. Dus omdat ie er niet meer op mag gaat ie zich van het leven beroven ( maar weg bij zn vrouw wil ie niet want iemand anders mag zijn alfa mannetjes plaats innemen)
Wees blij dat je er vanaf bent en negeer dit stupide kleutergedrag. Hij wil AAAANNNNDAAACHTTT en wel nu en als het niet goedschiks gaat, dan maar kwaadschiks.
Ik had ooit ook zo'n randdebiel van een ex, die belde me vanaf het perron, brullen en bleren dat ie zichzelf voor de trein ging gooien. Ik heb hem toen het advies gegeven om 200 meter verderop te gaan staan ipv op het perron aangezien de treinen daar stoppen ipv lekker doordenderen op volle snelheid ( en zag hem in gedachten al met een gekneusde dikke teen voor een stilstaande trein liggen)
Vervolgens ging ie roepen dat ie mijn kids wel van school zou ophalen en meenemen, toen ging ie wel even mijn ouders bellen, en toen ging ie foto's sturen van zijn nieuwe vrouwtje ( se froutje....)
Negeren, hij houdt er vanzelf mee op. Ga je er in mee dan heb je "verloren" en doet ie het de volgende keer 10 keer zo hard.
Wees blij dat je er vanaf bent en negeer dit stupide kleutergedrag. Hij wil AAAANNNNDAAACHTTT en wel nu en als het niet goedschiks gaat, dan maar kwaadschiks.
Ik had ooit ook zo'n randdebiel van een ex, die belde me vanaf het perron, brullen en bleren dat ie zichzelf voor de trein ging gooien. Ik heb hem toen het advies gegeven om 200 meter verderop te gaan staan ipv op het perron aangezien de treinen daar stoppen ipv lekker doordenderen op volle snelheid ( en zag hem in gedachten al met een gekneusde dikke teen voor een stilstaande trein liggen)
Vervolgens ging ie roepen dat ie mijn kids wel van school zou ophalen en meenemen, toen ging ie wel even mijn ouders bellen, en toen ging ie foto's sturen van zijn nieuwe vrouwtje ( se froutje....)
Negeren, hij houdt er vanzelf mee op. Ga je er in mee dan heb je "verloren" en doet ie het de volgende keer 10 keer zo hard.
woensdag 18 maart 2009 om 21:17
ik ga nergens meer in mee. misschien zou ik hem ook een randdebiel moeten vinden maar de status van de roze bril kom ik door een relatie die niet verder ontwikkeld nooit voorbij.
voor een buitenstaander toont hij nu eikelig gedrag, ik zie het als vastklampen en mij niet los kunnen laten.
ik vind het wel fijn dat de rollen vandaag eventjes omgedraaid waren. ik heb er bijna een jaar op moeten wachten.
voor een buitenstaander toont hij nu eikelig gedrag, ik zie het als vastklampen en mij niet los kunnen laten.
ik vind het wel fijn dat de rollen vandaag eventjes omgedraaid waren. ik heb er bijna een jaar op moeten wachten.
woensdag 18 maart 2009 om 21:28
quote:Noa_73 schreef op 18 maart 2009 @ 21:17:
ik vind het wel fijn dat de rollen vandaag eventjes omgedraaid waren. ik heb er bijna een jaar op moeten wachten.Wil je hiermee zeggen dat je straks weer bij hem terug bent maar dat het je een goed gevoel geeft dat hij 'eventjes' achter jou aan loopt? Zeg ajb dat ik je woorden verkeerd interpreteer....
ik vind het wel fijn dat de rollen vandaag eventjes omgedraaid waren. ik heb er bijna een jaar op moeten wachten.Wil je hiermee zeggen dat je straks weer bij hem terug bent maar dat het je een goed gevoel geeft dat hij 'eventjes' achter jou aan loopt? Zeg ajb dat ik je woorden verkeerd interpreteer....
woensdag 18 maart 2009 om 21:51
quote:Noa_73 schreef op 18 maart 2009 @ 21:48:
nee met eventjes bedoelde ik dat hij eventjes liet merken me niet los te kunnen laten. ik bedoelde niet met eventjes, dat de rollen straks weer terugdraaien en ik ga laten merken hem niet los te kunnen laten.
nee hij is losHier is geen sprake van niet los kunnen laten. Hij heeft het afgelopen jaar geleerd dat jij op je schreden terugkeert als hij zielig gaat doen. Dus doet hij zielig.
nee met eventjes bedoelde ik dat hij eventjes liet merken me niet los te kunnen laten. ik bedoelde niet met eventjes, dat de rollen straks weer terugdraaien en ik ga laten merken hem niet los te kunnen laten.
nee hij is losHier is geen sprake van niet los kunnen laten. Hij heeft het afgelopen jaar geleerd dat jij op je schreden terugkeert als hij zielig gaat doen. Dus doet hij zielig.
woensdag 18 maart 2009 om 21:57
Ja, dat begrijp ik, dat het even goed voelt dat hij het nakijken heeft. Niet dat je naar mij toe verantwoording verschuldigd bent maar had wel zoiets van "nee, ze gaat toch niet terug naar hem".
Daarnaast is het voor een buitenstaander inderdaad makkelijker om een oordeel te geven dan als je er middenin zit. Toch kwam de relatie niet constructief over, alleen al daarom heb je er goed aan gedaan om los van hem te komen. Het is nu nog heel vers, je hoofd zal wel vol zitten met gedachten? Voel je je ergens ook opgelucht?
Daarnaast is het voor een buitenstaander inderdaad makkelijker om een oordeel te geven dan als je er middenin zit. Toch kwam de relatie niet constructief over, alleen al daarom heb je er goed aan gedaan om los van hem te komen. Het is nu nog heel vers, je hoofd zal wel vol zitten met gedachten? Voel je je ergens ook opgelucht?
woensdag 18 maart 2009 om 22:10
Tja ... wat zal/kan ik er van zeggen. Jij doet jezelf inmens tekort! Er is geen sprankje gelijkheidwaardigheid en zelfstandigheid in jullie relatie.
Ik zou me nooit als een afhankelijk vogeltje kunnen en willen opstellen.
Ik heb ook sex met iemand die (nog steeds) getrouwd is maar inmiddels wel alleen/apart woont. Da's inderdaad niet altijd makkelijk.
We hebben een LAT-relatie zeg maar terwijl hij wel getrouwd is.
Die relatie is de ene keer door omstandigheden wat heftiger als de andere keer. Maar over het algemeen zijn we beiden erg op onze vrijheid gesteld en we hebben het waanzinnig leuk samen.
Toch ervaar ik het ook niet altijd als makkelijk en neig ik soms naar kappen. Probeer dan afstand te nemen maar het vonkt alleen teveel tussen ons.
Ik pluk de dag en geniet!
Ik zou me nooit als een afhankelijk vogeltje kunnen en willen opstellen.
Ik heb ook sex met iemand die (nog steeds) getrouwd is maar inmiddels wel alleen/apart woont. Da's inderdaad niet altijd makkelijk.
We hebben een LAT-relatie zeg maar terwijl hij wel getrouwd is.
Die relatie is de ene keer door omstandigheden wat heftiger als de andere keer. Maar over het algemeen zijn we beiden erg op onze vrijheid gesteld en we hebben het waanzinnig leuk samen.
Toch ervaar ik het ook niet altijd als makkelijk en neig ik soms naar kappen. Probeer dan afstand te nemen maar het vonkt alleen teveel tussen ons.
Ik pluk de dag en geniet!
donderdag 19 maart 2009 om 11:25
Nogal logisch dat ie jou probeert vast te houden. Hij weetzelf ook wel dat het lastig gaat worden om een nieuwe minnares te vinden die zo lang alles van hem pikt. het was heerlijk voor zijn ego om naast zijn vrouw een dame te hebben die altijd op m zat te wachten, die nooit zei dat ze hoofdpijn had, die haar best deed om het voor hem leuk en gezellig te maken en wist dat ze nooit mocht zeuren en klagen over het feit dat hij niet altijd beschikbaar was. Toch best wel jammer als je dat dreigt kwijt te raken.
Helaas voor hem heb jij je op tijd gerealiseerd dat je dat beschikbare minnaresje zonder eigen leven niet wilt zijn. En of ie je wel of niet wil loslaten is niet het belangrijkste issue. Feit is en blijft dat ie al die tijd bij zijn vrouw is gebleven en jou nooit goed genoeg vond om echt voor je te gaan. Hou vooral die gedachte vast, dat als ie echt echt jou niet wilde loslaten, dan had ie voor jou zijn vrouw verlaten.
Helaas voor hem heb jij je op tijd gerealiseerd dat je dat beschikbare minnaresje zonder eigen leven niet wilt zijn. En of ie je wel of niet wil loslaten is niet het belangrijkste issue. Feit is en blijft dat ie al die tijd bij zijn vrouw is gebleven en jou nooit goed genoeg vond om echt voor je te gaan. Hou vooral die gedachte vast, dat als ie echt echt jou niet wilde loslaten, dan had ie voor jou zijn vrouw verlaten.
donderdag 19 maart 2009 om 14:39
Denk de hele tijd,of zijn vrouw ook daarom maar blijft omdat hij anders zelfmoord pleegt.
Of omdat to zegt ze zijn emotioneel verwijderd van elkaar,dat ze hem door heeft en hij bij zijn vrouw niets meer berijkt met zijn aandacht trekkerij.
ik lees dit nu vanaf gisteren en het is zo triest allemaal,wat moet je in godsnaam met zo loser? val je voor slachtofferige types?
Of omdat to zegt ze zijn emotioneel verwijderd van elkaar,dat ze hem door heeft en hij bij zijn vrouw niets meer berijkt met zijn aandacht trekkerij.
ik lees dit nu vanaf gisteren en het is zo triest allemaal,wat moet je in godsnaam met zo loser? val je voor slachtofferige types?
zondag 22 maart 2009 om 14:59
quote:Rosy76 schreef op 18 maart 2009 @ 21:57:
Ja, dat begrijp ik, dat het even goed voelt dat hij het nakijken heeft. Niet dat je naar mij toe verantwoording verschuldigd bent maar had wel zoiets van "nee, ze gaat toch niet terug naar hem".
Daarnaast is het voor een buitenstaander inderdaad makkelijker om een oordeel te geven dan als je er middenin zit. Toch kwam de relatie niet constructief over, alleen al daarom heb je er goed aan gedaan om los van hem te komen. Het is nu nog heel vers, je hoofd zal wel vol zitten met gedachten? Voel je je ergens ook opgelucht?
het is voor een buitenstaander, laat staan mensen die ik niet ken en die mij niet kennen, zeker makkelijk oordelen. Omdat ik nu weet hoe het is, zou ik een ander in deze situatie ook nooit kunnen zeggen wat ze zou moeten doen, ik zou ook nooit durven zeggen dat zij alleen maar een neukertje zou zijn. Want hoe het echt zit weet niemand, alleen de man in kwestie.
Ik voel me ergens opgelucht ja, dat ik het heft weer in eigen handen heb genomen. Dat hij niet meer degene is die mij kan laten doen wat hij wilt, want op een gegeven moment ga je heel ver (daarmee bedoel ik tegen je eigen principes ingaan) om er toch wat van te kunnen maken. Ik weet nu weer dat ik nee kan zeggen zonder dat ik bang hoef te zijn dat ik hem kwijt raak. Hij is namelijk niet meer degene die aan het roer staat, maar ikzelf.
Maar naast het terugkrijgen van mijn eigen onafhankelijkheid, ben ik wel een heel dierbaar iemand kwijt. En heb ik hem echt pijn gedaan, dat weet ik dat voel ik. Dan kan er wel gezegd worden dat ik maar een neukertje was voor hem, maar dat is niet zo.
Hij is echt wel aan mij gehecht geraakt en houdt op zijn manier van mij. Anders zou hij niet zo stuk gegaan zijn. Dat dat bij het spel hoort geloof ik niet (zoals iemand vertelde over een goede vriend van hara vriend die het allemaal ook zo speelde) want dan ga je gewoon door met werken lijkt mij. Die van mij was meteen weg van zijn werk. En dat terwijl zijn werk heel belangrijk is voor hem.
Dat zegt wel iets neem ik aan.
Er is hem trouwens niks overkomen
Ja, dat begrijp ik, dat het even goed voelt dat hij het nakijken heeft. Niet dat je naar mij toe verantwoording verschuldigd bent maar had wel zoiets van "nee, ze gaat toch niet terug naar hem".
Daarnaast is het voor een buitenstaander inderdaad makkelijker om een oordeel te geven dan als je er middenin zit. Toch kwam de relatie niet constructief over, alleen al daarom heb je er goed aan gedaan om los van hem te komen. Het is nu nog heel vers, je hoofd zal wel vol zitten met gedachten? Voel je je ergens ook opgelucht?
het is voor een buitenstaander, laat staan mensen die ik niet ken en die mij niet kennen, zeker makkelijk oordelen. Omdat ik nu weet hoe het is, zou ik een ander in deze situatie ook nooit kunnen zeggen wat ze zou moeten doen, ik zou ook nooit durven zeggen dat zij alleen maar een neukertje zou zijn. Want hoe het echt zit weet niemand, alleen de man in kwestie.
Ik voel me ergens opgelucht ja, dat ik het heft weer in eigen handen heb genomen. Dat hij niet meer degene is die mij kan laten doen wat hij wilt, want op een gegeven moment ga je heel ver (daarmee bedoel ik tegen je eigen principes ingaan) om er toch wat van te kunnen maken. Ik weet nu weer dat ik nee kan zeggen zonder dat ik bang hoef te zijn dat ik hem kwijt raak. Hij is namelijk niet meer degene die aan het roer staat, maar ikzelf.
Maar naast het terugkrijgen van mijn eigen onafhankelijkheid, ben ik wel een heel dierbaar iemand kwijt. En heb ik hem echt pijn gedaan, dat weet ik dat voel ik. Dan kan er wel gezegd worden dat ik maar een neukertje was voor hem, maar dat is niet zo.
Hij is echt wel aan mij gehecht geraakt en houdt op zijn manier van mij. Anders zou hij niet zo stuk gegaan zijn. Dat dat bij het spel hoort geloof ik niet (zoals iemand vertelde over een goede vriend van hara vriend die het allemaal ook zo speelde) want dan ga je gewoon door met werken lijkt mij. Die van mij was meteen weg van zijn werk. En dat terwijl zijn werk heel belangrijk is voor hem.
Dat zegt wel iets neem ik aan.
Er is hem trouwens niks overkomen
zondag 22 maart 2009 om 15:05
quote:AnneLy schreef op 18 maart 2009 @ 22:10:
Tja ... wat zal/kan ik er van zeggen. Jij doet jezelf inmens tekort! Er is geen sprankje gelijkheidwaardigheid en zelfstandigheid in jullie relatie.
Ik zou me nooit als een afhankelijk vogeltje kunnen en willen opstellen.
Ik heb ook sex met iemand die (nog steeds) getrouwd is maar inmiddels wel alleen/apart woont. Da's inderdaad niet altijd makkelijk.
We hebben een LAT-relatie zeg maar terwijl hij wel getrouwd is.
Die relatie is de ene keer door omstandigheden wat heftiger als de andere keer. Maar over het algemeen zijn we beiden erg op onze vrijheid gesteld en we hebben het waanzinnig leuk samen.
Toch ervaar ik het ook niet altijd als makkelijk en neig ik soms naar kappen. Probeer dan afstand te nemen maar het vonkt alleen teveel tussen ons.
Ik pluk de dag en geniet!
Nou ik had dus precies hetzelfde alleen woont hij nog wel gewoon met zijn gezin samen.
En bij ons spatten de vonken er ook vanaf, maar ook ik neigde elke keer naar kappen. Je probeert genoegen te nemen met wat je hebt, want het andere alternatief is alleen zijn en wachten op 'de volgende' die dan wel vrijgezel is. Maar je doet wel iemand 'weg' waar je echt om geeft ook al moet je het doen met kruimels. En of ik die vrijgezel leuk ga vinden, ik ken mezelf en dat gaat jaren duren.
Mijn grootste probleem in deze relatie was ook niet dat hij getrouwd is maar wat jij aangeeft als een afhankelijk vogeltje zijn. Hij maakte dat niet van mij, maar ikzelf. Ik werd teveel in beslag genomen door deze relatie, stond ermee op en ging ermee naar bed. Daar had ik genoeg van. En de enige keus die ik dan kan maken is door hem op afstand te houden. Het was mijn probleem, maar ik schoof het steeds op hem af. Ik zou gelukkig moeten kunnen zijn zonder man. Er wordt gezegd dat ik een man moet vinden die me gelukkig kan maken, maar de enige die dat kan ben ik. Daarom wilde ik deze relatie niet meer. Omdat ik teveel hing op zijn aandacht. Vreselijk.
Tja ... wat zal/kan ik er van zeggen. Jij doet jezelf inmens tekort! Er is geen sprankje gelijkheidwaardigheid en zelfstandigheid in jullie relatie.
Ik zou me nooit als een afhankelijk vogeltje kunnen en willen opstellen.
Ik heb ook sex met iemand die (nog steeds) getrouwd is maar inmiddels wel alleen/apart woont. Da's inderdaad niet altijd makkelijk.
We hebben een LAT-relatie zeg maar terwijl hij wel getrouwd is.
Die relatie is de ene keer door omstandigheden wat heftiger als de andere keer. Maar over het algemeen zijn we beiden erg op onze vrijheid gesteld en we hebben het waanzinnig leuk samen.
Toch ervaar ik het ook niet altijd als makkelijk en neig ik soms naar kappen. Probeer dan afstand te nemen maar het vonkt alleen teveel tussen ons.
Ik pluk de dag en geniet!
Nou ik had dus precies hetzelfde alleen woont hij nog wel gewoon met zijn gezin samen.
En bij ons spatten de vonken er ook vanaf, maar ook ik neigde elke keer naar kappen. Je probeert genoegen te nemen met wat je hebt, want het andere alternatief is alleen zijn en wachten op 'de volgende' die dan wel vrijgezel is. Maar je doet wel iemand 'weg' waar je echt om geeft ook al moet je het doen met kruimels. En of ik die vrijgezel leuk ga vinden, ik ken mezelf en dat gaat jaren duren.
Mijn grootste probleem in deze relatie was ook niet dat hij getrouwd is maar wat jij aangeeft als een afhankelijk vogeltje zijn. Hij maakte dat niet van mij, maar ikzelf. Ik werd teveel in beslag genomen door deze relatie, stond ermee op en ging ermee naar bed. Daar had ik genoeg van. En de enige keus die ik dan kan maken is door hem op afstand te houden. Het was mijn probleem, maar ik schoof het steeds op hem af. Ik zou gelukkig moeten kunnen zijn zonder man. Er wordt gezegd dat ik een man moet vinden die me gelukkig kan maken, maar de enige die dat kan ben ik. Daarom wilde ik deze relatie niet meer. Omdat ik teveel hing op zijn aandacht. Vreselijk.
zondag 22 maart 2009 om 15:07
Om te antwoorden op hoe het met me gaat: het gaat naar omstandigheden goed. Ik heb hem niet meer gebeld of contact gezocht maar hij wel met mij. Ik kan hem nu nog niet 100% buitensluiten, ik weet dat hij echt om me geeft, maar een relatie dat is gestopt. Ik denk dat ik de aandacht wel fijn vind nu, ik laat hem even draaien nu. Maar ik ren niet naar hem toe ofzo. Dat is verleden tijd.
zondag 22 maart 2009 om 15:11
quote:daisybloempje schreef op 19 maart 2009 @ 14:39:
Denk de hele tijd,of zijn vrouw ook daarom maar blijft omdat hij anders zelfmoord pleegt.
Of omdat to zegt ze zijn emotioneel verwijderd van elkaar,dat ze hem door heeft en hij bij zijn vrouw niets meer berijkt met zijn aandacht trekkerij.
ik lees dit nu vanaf gisteren en het is zo triest allemaal,wat moet je in godsnaam met zo loser? val je voor slachtofferige types?
Het was niet mijn bedoeling hem over te laten komen als een suicidaal type want dat is hij niet. Zijn reactie op mijn uitmaking was meer in de zin van dat het hem kapot maakte dat ik wegging uit zijn leven en hij zichzelf op dat moment wel wat aan wilde doen.
uiteindelijk heeft hij het niet gedaan zoals velen hier al zeiden.
Ik snap ook best wel dat het dom overkomt, ik zou zoiets nooit zeggen, ik bijt liever mijn tong af.
Ik denk ook niet dat hij het echt meende, dus een suicidaal type is hij ook niet om die reden. Ik denk dat hij het meer zei om mij aan te geven hoe hij er mee zat. Denk ik maar hoor. Ik zeg dit niet om hem te verdedigen, maar mezelf, ik zou echt niet op iemand vallen die een loser is.
Denk de hele tijd,of zijn vrouw ook daarom maar blijft omdat hij anders zelfmoord pleegt.
Of omdat to zegt ze zijn emotioneel verwijderd van elkaar,dat ze hem door heeft en hij bij zijn vrouw niets meer berijkt met zijn aandacht trekkerij.
ik lees dit nu vanaf gisteren en het is zo triest allemaal,wat moet je in godsnaam met zo loser? val je voor slachtofferige types?
Het was niet mijn bedoeling hem over te laten komen als een suicidaal type want dat is hij niet. Zijn reactie op mijn uitmaking was meer in de zin van dat het hem kapot maakte dat ik wegging uit zijn leven en hij zichzelf op dat moment wel wat aan wilde doen.
uiteindelijk heeft hij het niet gedaan zoals velen hier al zeiden.
Ik snap ook best wel dat het dom overkomt, ik zou zoiets nooit zeggen, ik bijt liever mijn tong af.
Ik denk ook niet dat hij het echt meende, dus een suicidaal type is hij ook niet om die reden. Ik denk dat hij het meer zei om mij aan te geven hoe hij er mee zat. Denk ik maar hoor. Ik zeg dit niet om hem te verdedigen, maar mezelf, ik zou echt niet op iemand vallen die een loser is.
