Wil ik dit nog wel (onderwijs)

... En wat kan ik dan in 's hemelsnaam gaan doen?


Een korte achtergrond. Ik werk nu 4 jaar in het onderwijs. Twee jaar vooral vervanging, afgelopen twee jaar op twee verschillende scholen gewerkt. Op de eerste school ging het niet lekker. Leerlingen waren brutaal tot het grove aan toe, er werd veel gepest en ik voelde mij niet gesteund door de leiding. Nu werk ik enkele maanden op een andere school, maar het gebeurt mij weer. En weer doet de leiding niks. Ik probeer aan de band te werken, leerlingen mogen bij mij veel, maar grove taal, aanvallend gedrag is meteen een uitstuurbrief. Die geef ik blijkbaar teveel, en ergens weet ik dat ook wel, maar ik trek het steeds slechter.

Kinderen van nu zijn ontzettend veeleisend. Ze willen overal het laatste woord, en weigeren te accepteren dat iets fout is, tot geschreeuw aan toe. Mail je de ouders over hun gedrag, dan krijg je als docent nog op je kop dat je geen rekening houdt met hun adhd/ass/odd. Want dat geeft een kind natuurlijk de vrijbrief om de les te storen, spullen van een medeleerling af te pakken, of de docent uit te schelden.

Ik ben eerstegraads en geef les op de havo, niet de doelgroep waar je van verwacht uitgescholden te worden voor k*hoer en andere 'mooie' termen. Ik ga met steeds meer tegenzin naar school. Laatst had ik langdurigere klachten na een operatie (waarmee ik wel geacht werd te werken), en ik merkte dat ik nog sneller geirriteerd raakte. Vandaag kreeg ik te horen dat ik niet goed functioneer de afgelopen tijd, en moet veranderen. Ik ben het ermee eens, ik was ook erg fel, maar ik ga nu twijfelen of ik het wel wíl,

Is het mij wel waard om soms met knallende koppijn en een vervelend gevoel te gaan slapen? De stress, het gevoel dat je niks bakt van je vak, De leiding die zogenaamd achter je staat maar ook niet, want de leerlingen brengen immers het geld binnen. Natuurlijk heb ik ook veel schatjes in mijn lessen, maar die raken vaak ondergesneeuwd door het gedram van de luide minderheid.

Als ik niet op deze school kan blijven volgend jaar ben ik bang dat ik gewoon echt niet meer verder wil. Blijkbaar ben ik, ondanks mijn bevoegdheid, gewoon niet geschikt, te streng, betrek ik alles te erg op mijzelf. Ik zit mezelf zo erg op te vreten op het moment, ik weet niet waar ik moet beginnen om de sfeer weer te verbeteren, om wat meer rust te creeeren in mijn hoofd, en al die andere problemen die ik tig keer per week van collega's meekrijg.

Maar wat moet ik dan? Ik heb een moderne Vreemde Taal gestudeerd, ik heb al die tijd alles in het onderwijs gedaan, van bijlessen in een huiswerkinstituut tot lesgeven zelf. Ooit heb ik nog kort in het klantcontact gewerkt, maar als ik iets nog erger haat is het volwassenen die mij uitschelden. Vertalen zou ik een onbetaalbare derde Master moeten halen, idem voor Tolken. Een tekstbureau neemt mij vast ook niet aan. Of een kantoorbaan met ' wo-werk- en-denkniveau? Moet men daar niet ook minstens 5 jaar ervaring voor hebben in de branche?

Ik weet het ook even niet meer....

Nemaìn’ schreef: ↑

29-11-2018 19:21

Weet je, je doet als docent wat verkeerd als je leerlingen/studenten niet willen leren. Dan zitten je lessen echt niet goed in elkaar.

Hahahaha. Ok, die is grappig. Het zijn pubers.

Tante_Ans schreef: ↑

29-11-2018 19:25

En als een andere docent jou klas zou toetsen. Zouden dan je scores nog steeds zo 'fantastisch' en soms 'boven gemiddeld' zijn?

Ja hoor. Heb klassen overgenomen en de cijfers bleven gelijk. Andersom ook. Gewoon normale cijfers.

Nemaìn’ schreef: ↑

29-11-2018 19:25

Een goede docent kan zelfs pubers actief deel laten nemen in een les.

Alle 31?

MevrouwJack schreef: ↑

29-11-2018 19:26

Ik ben zelf docent in het hbo en zoals je hier over komt, zou je niet mijn collega zijn. Op het hbo schelden ze je niet uit, maar ook daar heb je studenten in alle soorten en maten. Leerlingen en studenten zijn net gewone mensen, ze laten gedrag zien dat iets betekent. Ze lijken soms vrolijk, soms lui, soms boos, soms verveeld en soms helemaal hyper. Op het hbo (in elk geval in mijn werkgebied) ligt het accent sterk op reflectie. Om hen daarbij te begeleiden (en sowieso om ze goed te bereiken) moet je weten wie je studenten zijn, hen helpen naar zichzelf te kijken, hen begrijpen en proberen uit te vinden wat ze nodig hebben. Vakkennis is belangrijk, en natuurlijk moet je didactisch je mannetje staan, maar mijn studenten vinden mij een prettige docent omdat ik wil weten wie ze zijn, in hen geïnteresseerd ben, nog meer dan in mijn eigen vakgebied. Dat lees ik nergens in jouw posts eerlijk gezegd. Het leest alsof je vooral op zoek bent naar iets dat 'makkelijk' is, met je 'eraf trappen' en 'niet mijn probleem'.

Omdat ik het niet noem is het niet zo?

Tante_Ans schreef: ↑

29-11-2018 19:35

Wat voor lesopbouw gebruik je?
Wissel je van didactische werkvormen?

Of is t altijd boring en hetzelfde nummertje?

Misschien een idee. Deel de klas in groepjes van 3 of 4. Laat ze allemaal een onderwerp trekken (die betrekking heeft op het hoofdstuk wat je behandeld) en laat ze daar zelf de uitleg voor verzorgen. Vaak komen de meest creatiefste vormen naar voren.

En mijn engels examen heb ik gehaald, om dat een mede zeer moeilijk opvoedbare klasgenootje iets met een leip dansje wel kreeg uitgelegd, wat de docent 'die zichzelf zo geweldig vond' niet kreeg uitgelegd.

Ik laat ze alles naspreken en wie niet met de maat meegaat krijgt met het rietje of moet met een 'dunce' puntmuts in de hoek staan. Ook haat ik al mijn leerlingen, vraag ik nooit naar hun levens, interesseren hun hobby's mij niks en moeten zij altijd kaarsrecht en muisstil op hun stoel zitten.

De band met de leuke kinderen. Mijn vak overdragen en zien dat ze het snappen.