Relaties
alle pijlers
Getrouwd: welke achternaam gebruik je en waarom?
donderdag 19 maart 2009 om 08:13
Ik ben niet zo lang geleden getrouwd en had me voorgenomen voortaan de achternaam van mijn man te gaan gebruiken. De reden hiervoor is dat we een zoontje hebben en het mij erg aanspreekt een 'gezinsnaam' te dragen, zodat altijd duidelijk is dat wij bij elkaar horen. Wat meespeelt: mijn eigen moeder gebruikte altijd haar eigen naam en als kind heb ik dit vaak jammer gevonden. Aan de andere kant, in deze tijd is het natuurlijk veel gebruikelijker je eigen naam te houden en zorgt het voor minder verwarring dan toen ik zelf klein was.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
donderdag 19 maart 2009 om 12:23
Hier ook wat gedoe gehad over welke naam en waarom. Ik wilde graag 'gewoon' mijn eigen naam houden, man wilde liever dat ik zijn naam zou gaan voeren.
Maar bij de ondertrouw bleek dat als ik zijn naam zou gaan voeren er in mijn paspoort 'e.v. <mansnaam> zou komen te staan, terwijl er in zijn paspoort he-le-maal niks zou veranderen.
Dit vond ik zó suf en onrechtvaardig, dat ik toch mijn meisjesnaam heb aangehouden, waardoor er in mijn paspoort nu ook geen aantekening staat...
Maar bij de ondertrouw bleek dat als ik zijn naam zou gaan voeren er in mijn paspoort 'e.v. <mansnaam> zou komen te staan, terwijl er in zijn paspoort he-le-maal niks zou veranderen.
Dit vond ik zó suf en onrechtvaardig, dat ik toch mijn meisjesnaam heb aangehouden, waardoor er in mijn paspoort nu ook geen aantekening staat...
donderdag 19 maart 2009 om 12:26
"Maar bij de ondertrouw bleek dat als ik zijn naam zou gaan voeren er in mijn paspoort 'e.v. <mansnaam> zou komen te staan, terwijl er in zijn paspoort he-le-maal niks zou veranderen."
Wat raar. Ik heb ook dat e.v. (mansnaam) in m'n paspoort staan, maar mijn man ook (e.v. vrouwmeisjesnaam). Het kan dus wel als hij dat wil.
Wat raar. Ik heb ook dat e.v. (mansnaam) in m'n paspoort staan, maar mijn man ook (e.v. vrouwmeisjesnaam). Het kan dus wel als hij dat wil.
donderdag 19 maart 2009 om 12:44
In mijn eerste huwelijk heb ik heel consequent mijn eigen naam behouden, in alle omstandigheden, ook toen er kinderen kwamen. Het voelde voor mij niet goed om een andere naam aan te nemen, waarom weet ik niet. Misschien was het toen al een (onbewust) verzet tegen de dominante houding van mijn ex??
Soms was het onhandig. Als er getelefoneerd werd bijvoorbeeld, werd me gevraagd: Spreek ik met mevrouw X (naam van Ex). Dan antwoordde ik 'Nee' zonder verdere uitleg. Vervolgens werden excuses gemaakt en werd de telefoon neergelegd. Een paar seconden later werd ik door dezelfde persoon opnieuw gebeld, en herhaalde het scenario zich, tot die persoon uiteindelijk door had dat ik weliswaar getrouwd was met meneer X, maar daarom nog niet dezelfde naam droeg. Ik vond het altijd wel grappig
In mijn huidige huwelijk heb ik me bij de gemeente onder een dubbele naam laten registreren (mijn mans naam gevolgd door de mijne). Waarom? Weer weet ik het niet, het is puur gevoel. Misschien omdat ik me veel meer met hem verbonden voel dan vroeger met mijn ex? Ik zou in elk geval niet gewild hebben dat mijn man mijn naam aannam, want zijn naam is ook de naam van zijn kinderen.
In mijn beroep blijf ik wel mijn oude naam ('meisjesnaam') gebruiken, omdat mijn klanten me al dertig jaar onder die naam kennen.
Soms was het onhandig. Als er getelefoneerd werd bijvoorbeeld, werd me gevraagd: Spreek ik met mevrouw X (naam van Ex). Dan antwoordde ik 'Nee' zonder verdere uitleg. Vervolgens werden excuses gemaakt en werd de telefoon neergelegd. Een paar seconden later werd ik door dezelfde persoon opnieuw gebeld, en herhaalde het scenario zich, tot die persoon uiteindelijk door had dat ik weliswaar getrouwd was met meneer X, maar daarom nog niet dezelfde naam droeg. Ik vond het altijd wel grappig
In mijn huidige huwelijk heb ik me bij de gemeente onder een dubbele naam laten registreren (mijn mans naam gevolgd door de mijne). Waarom? Weer weet ik het niet, het is puur gevoel. Misschien omdat ik me veel meer met hem verbonden voel dan vroeger met mijn ex? Ik zou in elk geval niet gewild hebben dat mijn man mijn naam aannam, want zijn naam is ook de naam van zijn kinderen.
In mijn beroep blijf ik wel mijn oude naam ('meisjesnaam') gebruiken, omdat mijn klanten me al dertig jaar onder die naam kennen.
donderdag 19 maart 2009 om 12:45
quote:Oshin schreef op 19 maart 2009 @ 12:23:
Maar bij de ondertrouw bleek dat als ik zijn naam zou gaan voeren er in mijn paspoort 'e.v. <mansnaam> zou komen te staan, terwijl er in zijn paspoort he-le-maal niks zou veranderen.
...Dat was waarschijnlijk onwil of onkunde van de ambtenaar, want bij ons staat er bij allebei 'e.v.' in ons paspoort.
Maar bij de ondertrouw bleek dat als ik zijn naam zou gaan voeren er in mijn paspoort 'e.v. <mansnaam> zou komen te staan, terwijl er in zijn paspoort he-le-maal niks zou veranderen.
...Dat was waarschijnlijk onwil of onkunde van de ambtenaar, want bij ons staat er bij allebei 'e.v.' in ons paspoort.
donderdag 19 maart 2009 om 14:01
quote:Artemis schreef op 19 maart 2009 @ 12:16:
[...]
Hier ook om die reden de achternaam van mijn man genomen.
Hier ook. En guess what, ik ben gescheiden en draag nog steeds de naam van mijn exman. Dat mag, als de ex daar mee instemt. En dat deed de exman
En ik blijf zo heten tot ik hertrouw.
Toevallig.
Trouwens, als ik geen problemen had gehad met mijn meisjesnaam had ik nog de naam van mijn man aangenomen . Ik wilde hetzelfde heten als het nageslacht.
En nog heet ik hetzelfde
[...]
Hier ook om die reden de achternaam van mijn man genomen.
Hier ook. En guess what, ik ben gescheiden en draag nog steeds de naam van mijn exman. Dat mag, als de ex daar mee instemt. En dat deed de exman
En ik blijf zo heten tot ik hertrouw.
Toevallig.
Trouwens, als ik geen problemen had gehad met mijn meisjesnaam had ik nog de naam van mijn man aangenomen . Ik wilde hetzelfde heten als het nageslacht.
En nog heet ik hetzelfde
Geen bijzonderheden
donderdag 19 maart 2009 om 14:13
donderdag 19 maart 2009 om 14:28
quote:dubiootje schreef op 19 maart 2009 @ 14:13:
Hebben degenen die de naam van hun man gebruiken omdat ze willen dat het hele gezin dezelfde achternaam gebruikt, ook de mogelijkheid overwogen dat man en kinderen de naam van de vrouw dragen (voor wie dat een mogelijkheid was, want dit kan pas sinds een aantal jaren)?
Nope. Kwam gewoon nicht im Frage. Niet bij mij, ik ben van de ouderwetsche stempel
Zou ook raar zijn voor mijn schoonvader, mijn zoon is de enige stamhouder.
Nee hoor, het zou nooit bij me opkomen.
Hebben degenen die de naam van hun man gebruiken omdat ze willen dat het hele gezin dezelfde achternaam gebruikt, ook de mogelijkheid overwogen dat man en kinderen de naam van de vrouw dragen (voor wie dat een mogelijkheid was, want dit kan pas sinds een aantal jaren)?
Nope. Kwam gewoon nicht im Frage. Niet bij mij, ik ben van de ouderwetsche stempel
Zou ook raar zijn voor mijn schoonvader, mijn zoon is de enige stamhouder.
Nee hoor, het zou nooit bij me opkomen.
Geen bijzonderheden
donderdag 19 maart 2009 om 14:28
quote:dubiootje schreef op 19 maart 2009 @ 14:13:
Hebben degenen die de naam van hun man gebruiken omdat ze willen dat het hele gezin dezelfde achternaam gebruikt, ook de mogelijkheid overwogen dat man en kinderen de naam van de vrouw dragen (voor wie dat een mogelijkheid was, want dit kan pas sinds een aantal jaren)?
Ja.
Ik vind zijn naam alleen mooier.
Hebben degenen die de naam van hun man gebruiken omdat ze willen dat het hele gezin dezelfde achternaam gebruikt, ook de mogelijkheid overwogen dat man en kinderen de naam van de vrouw dragen (voor wie dat een mogelijkheid was, want dit kan pas sinds een aantal jaren)?
Ja.
Ik vind zijn naam alleen mooier.
donderdag 19 maart 2009 om 14:31
donderdag 19 maart 2009 om 14:57
quote:yasmijn schreef op 19 maart 2009 @ 14:31:
Neem nou bij ons vroeger thuis.
Mijn broer en ik hebben een andere achternaam. Moeder 2 keer gescheiden.
En zij ging samenwonen met ons erbij.
Dus 4 namen op 1 adres. Heb het altijd vreselijk gevonden.
Dus ik dacht, dat overkomt mij niet
Wat is er mis met alleen voornamen??
We wonen nu ook met twee namen op 1 adres, omdat we niet getrouwd zijn maar samenwonen. Ik zet nu echter nooit, onze achternamen ergens bij op (of het moet in die hele afwijkende situatie zijn dat we een kaartje sturen aan mensen die we minder goed kennen). Altijd Yraatjesvriend en Yraatje. We hebben ook geen naambordje aan de deur... Heb ik ooit wel Yraatjesvriend kado gegeven, maar hij vond de letters niet mooi en wilde er wat anders van maken (daar wacht ik nog steeds op )....
Waar ik me op dit moment echt wel blauw aan kan ergeren is dat wij (niet getrouwd, wel samenwonend) van familie (waar we goed mee omgaan) soms een kaartje krijgen met daarop Yraatje en Yraatjesvriend AchternaamYraatjesvriend.... Pff.... zet er dan alleen de voornamen neer......
Neem nou bij ons vroeger thuis.
Mijn broer en ik hebben een andere achternaam. Moeder 2 keer gescheiden.
En zij ging samenwonen met ons erbij.
Dus 4 namen op 1 adres. Heb het altijd vreselijk gevonden.
Dus ik dacht, dat overkomt mij niet
Wat is er mis met alleen voornamen??
We wonen nu ook met twee namen op 1 adres, omdat we niet getrouwd zijn maar samenwonen. Ik zet nu echter nooit, onze achternamen ergens bij op (of het moet in die hele afwijkende situatie zijn dat we een kaartje sturen aan mensen die we minder goed kennen). Altijd Yraatjesvriend en Yraatje. We hebben ook geen naambordje aan de deur... Heb ik ooit wel Yraatjesvriend kado gegeven, maar hij vond de letters niet mooi en wilde er wat anders van maken (daar wacht ik nog steeds op )....
Waar ik me op dit moment echt wel blauw aan kan ergeren is dat wij (niet getrouwd, wel samenwonend) van familie (waar we goed mee omgaan) soms een kaartje krijgen met daarop Yraatje en Yraatjesvriend AchternaamYraatjesvriend.... Pff.... zet er dan alleen de voornamen neer......
donderdag 19 maart 2009 om 15:04
quote:wanda_p schreef op 19 maart 2009 @ 14:47:
Ik gebruik mijn eigen naam.
Als het zo romantisch is om de naam van je partner te dragen na het huwelijk waarom gebruik dan slechts 0,000001 procent van de mannen de naam van hun vrouw?Omdat het gebruikelijk was dat de vrouw de naam van de man aanneemt. En dat soort gebruiken veranderen niet snel. Ook nu er gekozen kan worden vinden veel mensen het blijkbaar romantisch genoeg zoals het was.
Ik gebruik mijn eigen naam.
Als het zo romantisch is om de naam van je partner te dragen na het huwelijk waarom gebruik dan slechts 0,000001 procent van de mannen de naam van hun vrouw?Omdat het gebruikelijk was dat de vrouw de naam van de man aanneemt. En dat soort gebruiken veranderen niet snel. Ook nu er gekozen kan worden vinden veel mensen het blijkbaar romantisch genoeg zoals het was.
donderdag 19 maart 2009 om 15:05
quote:Capibara schreef op 19 maart 2009 @ 09:29:
[...]
Sterker nog; ik heb er toen wij trouwden nog een akkefietje over gehad bij het gemeentehuis. Toen we in ondertrouw gingen kreeg ik een formulier onder m'n neus waarop ik moest aangeven hoe ik voortaan aangeschreven wilde worden door de gemeente: geboortenaam, geboortenaam-mansnaam, mansnaam-geboortenaam of mansnaam. Ik koos dus voor geboortenaam. Capiman kreeg die vraag echter niet. Toen ik daar iets over zei bleek dat die muts het formulier al weggegooid had, zonder ons eerst iets te vragen. Terwijl het dus heel goed gekund zou hebben dat Capiman liever onder mijn naam door het leven zou gaan! Ik heb toen een klacht ingediend bij de gemeente, wegens ongelijke behandeling, omdat ik het ten eerste stom vond dat Capiman die vraag niet kreeg, en ten tweede ik het bijzonder ongelijkwaardig vond als ik zou moeten tekenen om met mijn eigen naam aangeschreven te worden, terwijl dat bij hem automatisch zo zou zijn. En ik heb ook helemaal gelijk gekregen (en duizendmaal excuses); we hadden inderdaad allebei dat formulier moeten tekenen. Maar goed, zelfs bij gemeentes wordt dus blijkbaar nog in traditionele rolpatronen gedacht...
Zo ging het bij ons ook. Ik kreeg een formulier, Lief niet. Toen hij er om vroeg keek de ambtenaar al raar en toen deze zag dat Schravellief mijn achternaam wilde voeren achter zijn naam, keek ie helemaal stom Daarbij meldde hij ook nog even 'dat dat nooooit voorkomt en dat hooguit 2% van de mannen deze optie kiest (ja, dus?)
Ik heb mijn eigen naam gehouden met zijn naam erachter. Om het makkelijk te maken
[...]
Sterker nog; ik heb er toen wij trouwden nog een akkefietje over gehad bij het gemeentehuis. Toen we in ondertrouw gingen kreeg ik een formulier onder m'n neus waarop ik moest aangeven hoe ik voortaan aangeschreven wilde worden door de gemeente: geboortenaam, geboortenaam-mansnaam, mansnaam-geboortenaam of mansnaam. Ik koos dus voor geboortenaam. Capiman kreeg die vraag echter niet. Toen ik daar iets over zei bleek dat die muts het formulier al weggegooid had, zonder ons eerst iets te vragen. Terwijl het dus heel goed gekund zou hebben dat Capiman liever onder mijn naam door het leven zou gaan! Ik heb toen een klacht ingediend bij de gemeente, wegens ongelijke behandeling, omdat ik het ten eerste stom vond dat Capiman die vraag niet kreeg, en ten tweede ik het bijzonder ongelijkwaardig vond als ik zou moeten tekenen om met mijn eigen naam aangeschreven te worden, terwijl dat bij hem automatisch zo zou zijn. En ik heb ook helemaal gelijk gekregen (en duizendmaal excuses); we hadden inderdaad allebei dat formulier moeten tekenen. Maar goed, zelfs bij gemeentes wordt dus blijkbaar nog in traditionele rolpatronen gedacht...
Zo ging het bij ons ook. Ik kreeg een formulier, Lief niet. Toen hij er om vroeg keek de ambtenaar al raar en toen deze zag dat Schravellief mijn achternaam wilde voeren achter zijn naam, keek ie helemaal stom Daarbij meldde hij ook nog even 'dat dat nooooit voorkomt en dat hooguit 2% van de mannen deze optie kiest (ja, dus?)
Ik heb mijn eigen naam gehouden met zijn naam erachter. Om het makkelijk te maken
donderdag 19 maart 2009 om 15:10
quote:dubiootje schreef op 19 maart 2009 @ 14:13:
Hebben degenen die de naam van hun man gebruiken omdat ze willen dat het hele gezin dezelfde achternaam gebruikt, ook de mogelijkheid overwogen dat man en kinderen de naam van de vrouw dragen (voor wie dat een mogelijkheid was, want dit kan pas sinds een aantal jaren)?Mijn man en ik hebben het er wel over gehad. Niet echt serieus, aangezien ik geen waarde hecht aan mijn achternaam en er eigenlijk wel vanaf wilde. Mijn man heeft wel gezegd, dat hij de laatste was in zijn familie om zijn achternaam "door te geven" aan eventuele kinderen en dat hij dat erg belangrijk vindt.
Hebben degenen die de naam van hun man gebruiken omdat ze willen dat het hele gezin dezelfde achternaam gebruikt, ook de mogelijkheid overwogen dat man en kinderen de naam van de vrouw dragen (voor wie dat een mogelijkheid was, want dit kan pas sinds een aantal jaren)?Mijn man en ik hebben het er wel over gehad. Niet echt serieus, aangezien ik geen waarde hecht aan mijn achternaam en er eigenlijk wel vanaf wilde. Mijn man heeft wel gezegd, dat hij de laatste was in zijn familie om zijn achternaam "door te geven" aan eventuele kinderen en dat hij dat erg belangrijk vindt.
donderdag 19 maart 2009 om 15:11
quote:droommeisje schreef op 19 maart 2009 @ 12:26:
"Maar bij de ondertrouw bleek dat als ik zijn naam zou gaan voeren er in mijn paspoort 'e.v. <mansnaam> zou komen te staan, terwijl er in zijn paspoort he-le-maal niks zou veranderen."
Ik mocht kiezen of ik dat in mijn paspoort wilde hebben, en ik heb besloten om dat niet te doen. Ik heb overigens officieel zijn naam achter de mijne geplakt, maar ik gebruikt alleen m'n eigen naam. Alleen door de gemeente en de belasting word ik aangeschreven met Parnell Parnetto-Cornetto, voor de rest van de wereld ben ik nog steeds Parnell Parnetto.
(Alleen hebben die stomme dozen van het gemeentehuis op mijn rijbewijs wel e.v. gezet, zonder dat ze me dat gevraagd hebben! En bij mijn man staat het er niet in! Heeel erg oneerlijk vind ik dat, maar goed, over 10 jaar mag ik weer een nieuwe... )
"Maar bij de ondertrouw bleek dat als ik zijn naam zou gaan voeren er in mijn paspoort 'e.v. <mansnaam> zou komen te staan, terwijl er in zijn paspoort he-le-maal niks zou veranderen."
Ik mocht kiezen of ik dat in mijn paspoort wilde hebben, en ik heb besloten om dat niet te doen. Ik heb overigens officieel zijn naam achter de mijne geplakt, maar ik gebruikt alleen m'n eigen naam. Alleen door de gemeente en de belasting word ik aangeschreven met Parnell Parnetto-Cornetto, voor de rest van de wereld ben ik nog steeds Parnell Parnetto.
(Alleen hebben die stomme dozen van het gemeentehuis op mijn rijbewijs wel e.v. gezet, zonder dat ze me dat gevraagd hebben! En bij mijn man staat het er niet in! Heeel erg oneerlijk vind ik dat, maar goed, over 10 jaar mag ik weer een nieuwe... )
donderdag 19 maart 2009 om 15:19
donderdag 19 maart 2009 om 15:22
donderdag 19 maart 2009 om 15:27
quote:Reiger100 schreef op 19 maart 2009 @ 15:19:
[...]
Misschien omdat het door veel mensen 'raar' en 'niet mannelijk' gevonden zou worden?
En misschien ook wel omdat wij vrouwen toch toegeeflijker zijn??
De (jonge) mannen in mijn omgeving willen toch het liefst dat hun toekomstige vrouw hun naam aan neemt. Het is dan nog wel bespreekbaar dat zij haar eigen naam aanhoudt, maar dat hij dan haar naam aan zou nemen.... nee, dat is bij deze jonge mannen NOT DONE.....
Grappig eigenlijk he???
[...]
Misschien omdat het door veel mensen 'raar' en 'niet mannelijk' gevonden zou worden?
En misschien ook wel omdat wij vrouwen toch toegeeflijker zijn??
De (jonge) mannen in mijn omgeving willen toch het liefst dat hun toekomstige vrouw hun naam aan neemt. Het is dan nog wel bespreekbaar dat zij haar eigen naam aanhoudt, maar dat hij dan haar naam aan zou nemen.... nee, dat is bij deze jonge mannen NOT DONE.....
Grappig eigenlijk he???
donderdag 19 maart 2009 om 15:29
Ik ken een paar mannen die de naam van hun vrouw gebruiken. Twee om precies te zijn. Omdat ze haar naam mooier vonden dan die van hunzelf en toen ze konden kiezen, kozen ze voor die van haar.
Ik vind het niet zo'n issue hoor allemaal. Het lijkt net alsof je, als je de naam van je man gebruikt, je je ook achter de strijkbout en het aanrecht laat zetten. Dat oordelen over dit soort dingen vind ik zo veemd eigenlijk. Laat mensen lekker zelf weten hoe ze willen heten, zonder er meteen een onderdrukkend aspect aan te verbinden. Alsof de naam van de man nu nog een verlengstuk van zijn snikkel is of zo, alsof je jezelf het eigendom van je man maakt als je zijn naam gebruikt, kom op zeg, het is 2009.
Als mijn man een minder mooie naam had gehad dan de mijne, hadden we fijn mijn achternaam gebruikt. Big deal.
Ik vind het niet zo'n issue hoor allemaal. Het lijkt net alsof je, als je de naam van je man gebruikt, je je ook achter de strijkbout en het aanrecht laat zetten. Dat oordelen over dit soort dingen vind ik zo veemd eigenlijk. Laat mensen lekker zelf weten hoe ze willen heten, zonder er meteen een onderdrukkend aspect aan te verbinden. Alsof de naam van de man nu nog een verlengstuk van zijn snikkel is of zo, alsof je jezelf het eigendom van je man maakt als je zijn naam gebruikt, kom op zeg, het is 2009.
Als mijn man een minder mooie naam had gehad dan de mijne, hadden we fijn mijn achternaam gebruikt. Big deal.
donderdag 19 maart 2009 om 15:37
quote:eleonora schreef op 19 maart 2009 @ 15:29:
Ik ken een paar mannen die de naam van hun vrouw gebruiken. Twee om precies te zijn. Omdat ze haar naam mooier vonden dan die van hunzelf en toen ze konden kiezen, kozen ze voor die van haar.
Ik vind het niet zo'n issue hoor allemaal. Het lijkt net alsof je, als je de naam van je man gebruikt, je je ook achter de strijkbout en het aanrecht laat zetten. Dat oordelen over dit soort dingen vind ik zo veemd eigenlijk. Laat mensen lekker zelf weten hoe ze willen heten, zonder er meteen een onderdrukkend aspect aan te verbinden. Alsof de naam van de man nu nog een verlengstuk van zijn snikkel is of zo, alsof je jezelf het eigendom van je man maakt als je zijn naam gebruikt, kom op zeg, het is 2009.
Als mijn man een minder mooie naam had gehad dan de mijne, hadden we fijn mijn achternaam gebruikt. Big deal.
Ik denk dat het daar nog niet eens altijd om gaat... Bij jullie was het eventueel bespreekbaar geweest. Bij heel veel vrouwen (in ieder geval in mijn omgeving) is het ook niet eens bespreekbaar. Dan is het of mans naam aannemen of je eigen naam houden (en dat vinden die mannen dan eigenlijk toch ook niet leuk om wat voor reden dan ook). Jouw naam houden en dat hij dan kiest voor jouw naam is heel vaak not done.
Mijn broer is ook zo'n voorbeeld. Die heeft een vriendin, laten we haar naam Smit geven. Laten we mijn broer Jansen geven.
Mijn broer zegt nu al dat dat straks Jansen-Smit wordt en dat er niet over te praten valt. Als zij haar eigen naam wil blijven houden wordt er niet getrouwd..... Tja... vind ik zelf enigszins star......
Ik ken een paar mannen die de naam van hun vrouw gebruiken. Twee om precies te zijn. Omdat ze haar naam mooier vonden dan die van hunzelf en toen ze konden kiezen, kozen ze voor die van haar.
Ik vind het niet zo'n issue hoor allemaal. Het lijkt net alsof je, als je de naam van je man gebruikt, je je ook achter de strijkbout en het aanrecht laat zetten. Dat oordelen over dit soort dingen vind ik zo veemd eigenlijk. Laat mensen lekker zelf weten hoe ze willen heten, zonder er meteen een onderdrukkend aspect aan te verbinden. Alsof de naam van de man nu nog een verlengstuk van zijn snikkel is of zo, alsof je jezelf het eigendom van je man maakt als je zijn naam gebruikt, kom op zeg, het is 2009.
Als mijn man een minder mooie naam had gehad dan de mijne, hadden we fijn mijn achternaam gebruikt. Big deal.
Ik denk dat het daar nog niet eens altijd om gaat... Bij jullie was het eventueel bespreekbaar geweest. Bij heel veel vrouwen (in ieder geval in mijn omgeving) is het ook niet eens bespreekbaar. Dan is het of mans naam aannemen of je eigen naam houden (en dat vinden die mannen dan eigenlijk toch ook niet leuk om wat voor reden dan ook). Jouw naam houden en dat hij dan kiest voor jouw naam is heel vaak not done.
Mijn broer is ook zo'n voorbeeld. Die heeft een vriendin, laten we haar naam Smit geven. Laten we mijn broer Jansen geven.
Mijn broer zegt nu al dat dat straks Jansen-Smit wordt en dat er niet over te praten valt. Als zij haar eigen naam wil blijven houden wordt er niet getrouwd..... Tja... vind ik zelf enigszins star......
donderdag 19 maart 2009 om 15:40
quote:eleonora schreef op 19 maart 2009 @ 15:29:
Ik vind het niet zo'n issue hoor allemaal. Het lijkt net alsof je, als je de naam van je man gebruikt, je je ook achter de strijkbout en het aanrecht laat zetten. Dat oordelen over dit soort dingen vind ik zo veemd eigenlijk.
Andersom werd er in mijn vorige huwelijk redelijk veel geoordeeld over het feit dat ik mijn eigen naam hield. Mijn schoonfamilie was er nogal verbolgen over en hield het stug vol toch mij toch aan te schrijven met de naam van hun zoon / broer. Twaalf jaar lang....
Memorabel was ook wel dat ik uitgekafferd werd door de notaris toen ik hem er op wees dat ik met een verkeerde naam in de koopakte van ons huis vermeld stond, namelijk die van mijn toenmalige echtgenoot. Of ik wel helemaal lekker was om daar moelijk over te gaan zitten doen, met die moderne flauwekul. Ik moest het er maar mee doen zo. Wat dus niet ging, want de mevrouw in de koopakte bestond helemaal niet
Ik vind het niet zo'n issue hoor allemaal. Het lijkt net alsof je, als je de naam van je man gebruikt, je je ook achter de strijkbout en het aanrecht laat zetten. Dat oordelen over dit soort dingen vind ik zo veemd eigenlijk.
Andersom werd er in mijn vorige huwelijk redelijk veel geoordeeld over het feit dat ik mijn eigen naam hield. Mijn schoonfamilie was er nogal verbolgen over en hield het stug vol toch mij toch aan te schrijven met de naam van hun zoon / broer. Twaalf jaar lang....
Memorabel was ook wel dat ik uitgekafferd werd door de notaris toen ik hem er op wees dat ik met een verkeerde naam in de koopakte van ons huis vermeld stond, namelijk die van mijn toenmalige echtgenoot. Of ik wel helemaal lekker was om daar moelijk over te gaan zitten doen, met die moderne flauwekul. Ik moest het er maar mee doen zo. Wat dus niet ging, want de mevrouw in de koopakte bestond helemaal niet
