Uitgerekend eind mei begin juni 2019

Princess wat een verdrietig nieuws. Ik heb er geen woorden voor. Hoe is het nu met jullie? En natuurlijk mag je blijven meeschrijven zo lang je wil.


Mijn 20 weken echo is gepland voor begin januari. Dat is veel later dan ik wilde, maar kerstvakantie is hier 2 weken en ik kon er echt niet meer bij voor kerst. Ik vind het vooral vervelend omdat ik een minder goed gevoel heb bij deze zwangerschap en ik baby ook veel minder voel dan bij mijn vorige babies rond deze tijd. En mocht er iets niet goed zijn wil ik wel voldoende tijd hebben om in te grijpen, mocht dat nodig zijn. Maar helaas, ik zal moeten wachten tot ik 20+3 ben voor mijn scan. En me de hele kerstvakantie afvragen of het wel goed zit.

Latte, bij mijn echo rond 9 weken lag de placenta voor. Maar dan lijkt het me wel heel vroeg om de baby nu al te voelen, dus misschien is de placenta verschoven? Geen idee of dat kan. Bij de termijnecho leek de nub op een meisje te wijzen. Ik ben ook flink misselijk geweest net als de vorige keer. En we hebben al een meisje dus misschien komt het daardoor. Vorige keer dacht ik dat het een jongen was en toen had ik het ook mis

Tiramisuusje, wat vervelend dat je zo onzeker bent over deze zwangerschap Kan het niet zijn dat de placenta dit keer voor ligt, waardoor je minder voelt? Het feit dat je iets voelt betekent wel dat de kleine het gewoon doet. En je echo was ook gewoon goed toch? Hopelijk vliegen de weken voorbij door de feestdagen en is het zo januari voor je.

Fiona, ja, daar dacht ik ook al aan. Bij de 12 weken scan zat de placenta aan de zijkant volgens mij, maar die is nu natuurlijk flink gegroeid, dus misschien dat hij nu wat meer aan de voorkant ligt? Mijn baarmoeder ligt ook diagonaal vooral in de rechterkant van mij buik, dus wellicht dat het allemaal wat op een vreemde plaats zit.
Ik heb van het begin af aan al het idee dat deze zwangerschap me niet gegund is, misschien ook omdat het niet gepland was en man in het begin echt niet blij was.... Ik ben normaal helemaal niet zo’n piekeraar, dus ik weet niet waar het vandaan komt. Ik probeer het wel los te laten. Mijn zus heeft een keer een slechte 20 weken echo gehad, dus ik leef daar iedere zwangerschap toch echt wel een beetje naar toe. Als die echo maar goed zit kan ik het wel los laten denk ik...

Ik voel baby nog helemaal niet maar heb wel 5 echo's met een druk kindje gezien en daarna nog wekelijks hartje geluisterd. Placenta hier aan de voorkant. Maar het kan dus prima dat het heel actief is en dat je nauwelijks wat voelt!

Ik vind het zelf ook wel spannend. Met 20+6 de 20 weken echo. De vorige keer kon ik er echt nachten niet van slapen. Nu is het vlak na onze vakantie maar hoop dat ik het daar los kan laten.

Ik twijfel erg over het kopen van een doppler. Vooral dus omdat ik vrijwel niks voel en nu elke week naar de vk ga, maar dat kan dan niet. Wat zouden jullie doen?

Vervelend dat gevoel Tiramisuusje maar minder voelen hoeft niet veel te betekenen.
Moet zeggen dat ik ook onzeker ben over het niet heel veel voelen. En als je dan zoiets bij je zus mee hebt gemaakt kan ik me voorstellen dat je dat meeneemt in jouw eigen zwangerschap. Is ivm jouw gevoel het vervroegen van de 20 weken echo of een extra pretecho een optie?

Nou ben benieuwd Fiona of je het goed hebt qua geslacht!

Fijn de wekelijkse check appelstroop. Heeft dat een reden?

Bedenk me dat je bij onzekerheid VK altijd kan vragen om hartje extra te horen. Die onthou ik even!

Zijn jullie nog vrij rond de feestdagen? Hier vanaf vrijdag twee weken vakantie en echt aan toe.

Waarschijnlijk een van mijn laatste berichten hier.

Gisteravond om 18:28 is na een heftige bevalling via de natuurlijke weg onze dochter geboren.

We zijn verscheurd van verdriet. Ik mis haar verschrikkelijk en alles in mijn lichaam schreeuwt om haar en dat ze bij mij moet zijn.

Vanmiddag de begrafenisondernemer thuis gehad. We hebben besloten haar zaterdag te laten cremeren.

Onze eerste keus was om via het ziekenhuis de crematie te laten verlopen. Echter heeft afgelopen vrijdag de arts ons niet goed geinformeerd. We hadden het weekend besloten om haar via het ziekenhuis te laten cremeren, ze zal dan samen met andere kindjes gaan.

Gister nadat de eerste weeën opwekkers al waren toegediend kregen we een info boekje. Ik ben erg kwaad dat de arts deze vrijdag niet heeft gegeven nadat wij meermaals aan gaven dat we willen weten hoe het in zn werk gaat. Hij zei alleen (het gesprek was erg gehaast) steeds: maandag moeten jullie weten wat je wilt want dan vragen ze er om.

In ieder geval, gister hoorden we dat ze pas ergens in Januari gecremeerd zou gaan worden. En dat we pas uiterlijk na 3 maanden een brief zouden krijgen met info over wanneer het is gebeurd en waar. Gisteravond toch suf van de morfine getekend hier voor. De verpleging en arts zagen hoe verscheurd we waren en gaven aan ons meisje nog een nacht en dag op de afdeling in de koeling te bewaren zodat we nog even tijd hadden om na te denken.

Vanochtend raakte ik in paniek van het idee dat ik de komende weken/maanden niet weet waar ze is en of ze al is gecremeerd. Dat kon ik niet handelen.

Daarom besloten dat de begrafenisondernemer haar vanmiddag zou ophalen uit het ziekenhuis. Ze is nu bij deze begrafenisondernemer en daar blijft ze tot zaterdag. Dan zal hij haar naar het crematorium brengen en erbij blijven. Na 4 weken krijgen wij haar as.

Alles in mijn lichaam schreeuwt dat ik naar haar toe moet en bij haar moet zijn. Maar nóg een x afscheid nemen is zeer waarschijnlijk een te grote marteling.

Ik heb geschreeuwd toen we haar mee gaven en de verpleegster met haar weg liep. In de lift naar de auto nog meer. De pijn in onvoorstelbaar.

Ook lichamelijk lig ik aardig in de kreukels. Door de artsen etc was mij verteld dat de bevalling zou voelen als menstruatiepijn. Daardoor had ik het onderschat. Ik heb er 8 uur over gedaan en full on weeën gehad en aan morfinepomp gelegen.

Maar zelfs als in deze omstandigheden je dochter wordt geboren dan vergeet je de bevalling en neem je alle pijn voor lief.

Ik denk dat het een heel warrig verhaal is geworden.

Ik ben gebroken en ik mis mijn mooie meisje. Ze is helemaal af. Een klein neusje met neusgaatjes. Handjes en voetjes. Ze is zo mooi. We houden zielsveel van haar.

Oh prinses, wat een verschrikkelijke rauwe emoties moet je nu voelen. Alleen al van het lezen moet ik huilen en ik voel je drang om alleen maar te schreeuwen. Wat is het toch verschrikkelijk oneerlijk, jouw lieve mooie perfecte meisje. Ik denk aan je, terwijl je door deze verschrikkelijke tijd heen moet. Hebben jullie haar een naam gegeven? Weet in ieder geval dat jullie meisje hier nooit vergeten zal worden

Heel veel sterkte! Wat een keuzes en verdriet moeten jullie doorstaan. Wat fijn dat je je mooie meisje gezien hebt en moeilijk om haar weg te zien gaan.

Wat heftig prinses om dit mee te maken. Tranen staan bij het lezen in mijn ogen. Heel veel sterkte en je lieve mooie meisje zal nooit vergeten worden

Jeejtje princes, ik zit hier dus ook met tranen in mn ogen mee te lezen, ik kan me niet voorstellen hoe heftig het is om door te moeten maken en afscheid te nemen, mooi dat je het ook deelt! Heel veel sterkte!!

Ik haal heel veel kracht uit alle lieve woorden en het feit dat ik mijn verhaal hier kwijt kan.

Heel veel dank

Wat een ontzettend emotionele tijd prinses. Ik heb veel aan je gedacht de laatste dagen. Kan me voorstellen dat je er ongelofelijk kapot van bent.

Maar los van hoe machteloos je je moet voelen, weet ook dat deze gebeurtenis laat zien hoe ongelooflijk liefhebbende moeder je bent dat je bereid bent door zoveel pijn te gaan om jullie mooie meisje de ellende van jouw ziekte te besparen.

Laat ze goed voor je zorgen! Ik denk aan je.

Liefs

Ook ik heb je post in tranen gelezen Prinsesconsuela, het lijkt me vreselijk om dit door te maken. Veel sterkte en neem de tijd om dit te verwerken. Wees lief voor jezelf en voor elkaar

Wat is het hier stil meiden, hoe gaat het met jullie? Hoe zijn jullie de feestdagen doorgekomen?

Ik had even niks te vertellen fiona, maandag heb ik m’n 20weken echo, dan weer een update.
Wij zijn net terug van een vakantie met de schoonfamilie en het was eigenlijk niet leuk. De vakantie op zich wel, maar de familie de hele tijd op elkaars lip was één en al spanning en gezeik. We zijn dan ook een dag eerder teruggekomen. Ik vond het zelf erg vervelend, maar vind het eigenlijk nog zieliger voor mijn man. Hij is zo teleurgesteld in zijn familie. Misschien dat ik er morgen nog wat meer over schrijf maar voor nu wil ik het even achter me laten...

Hoi allemaal,
Hier goede feestdagen gehad. Wel druk met familie en kids uit hun ritme. Hoe waren jouw dagen Fiona?

Lijkt me heel vervelend zo’n vakantie Tiramisuusje. Klinkt als een goede keuze om eerder terug te gaan. Was dit de eerste vakantie samen? Begrijp het als je er verder niet op in wilt gaan. Iig bijna 20 weken echo. Wat vliegt de tijd.

Ik heb midden januari de 20 weken echo. Vind het wel fijn als die achter de rug is omdat het toch een medische check is. Verder nog steeds erg moe dus zal kortere dagen gaan werken.

Hoe is het de anderen?

Wat vervelend Tiramisuusje. Wij hebben ook een aantal van dat soort weekenden gehad met mijn schoonfamilie, voor ons een reden om dat niet meer te doen. We kunnen prima met elkaar opschieten, zolang we niet met zijn allen op elkaars lip zitten.

Ik zie ook uit naar de 20 weken echo Latte, zal blij zijn als we die gehad hebben. Ik ben ook nog steeds erg moe, vooral als het een drukke dag is. De feestdagen waren hier ook heerlijk maar wel heel druk. Dochter was echt een paar dagen van de rel, dus ik ben blij dat we het weer achter de rug hebben.

Afgelopen week heb ik weer een check gehad bij de VK, dit keer een andere dan de vorige keer (deze praktijk heeft 4 VK's). Beide vrouwen vond ik erg zweverig, terwijl ik zelf vrij nuchter ben. Mijn vorige bevalling was heftig en voor mij toch een beetje traumatisch. Ze stelde voor dat ik een cursus mindfullness kon doen, alsof de bevalling dan wel soepel was verlopen.

Ze was niet enthousiast over de Kinkhoest vaccinatie voor zwangere vrouwen ("want ze weten nog niet wat de effecten zullen zijn") en zei dat ik misschien accupunctuur moest gebruiken tegen mijn hoofdpijn, terwijl ik vroeg of het kwaad kon om af en toe een paracetemol te nemen. Ze zullen vast hun werk goed doen, maar ik hoop dat ik met de andere VK's iets meer een klik heb.

Herkennen jullie dit en is het gewoon een trend van de laatste tijd?

Oh aparte reactie van de VK Fiona. Alsof acupunctuur bij iedereen past? Mij niet gezien iig. Alhoewel er genoeg mensen met positieve ervaringen zijn hiermee. Af en toe een paracetamol kan gewoon hoor.
Ik bracht kinkhoest vaccinatie ook ter sprake en mijn VK gaf aan dat het nu nog een keuze is maar binnenkort erbij hoort. Zelf ga ik het wel doen. VK had er voor haarzelf ook voor gekozen.

Ik had bij mijn eerste bevalling ook helaas een trauma opgelopen en heb dit met een vd VK’s (die een eigen praktijk heeft in oa trauma begeleiding) kunnen bespreken toen ik van de tweede zwanger was want keek toen op tegen de bevalling. Heb jij dit naast de vk’s met iemand kunnen bespreken Fiona? Bij mij kwam het terug toen de bevalling naderde. En had geluk met de klik met de VK denk ik ivm haar eigen praktijk ernaast. Het vergt wel net een iets andere aanpak. Hoop dat het met de andere vk’s beter klikt voor je.

Pf wat raar die vk.

Bij mij is dat vooralsnog niet zo. Maar ook omdat ik heel duidelijk ben dat ik vooral wil weten of baby in orde is, en verder eigenlijk vrij weinig.

Kinkhoestvaccin heb ik vorige zwangerschap ook om kinkhoest vaccin gevraagd, toen vonden ze het ook maar raar terwijl het nu veel bekender is. Ga het nu zeker wel doen.

Mindfulness is trouwens, vast afhankelijk van de trainer, niet altijd zweverig. Het doel is dat je je aandacht kunt focussen op iets, en het accepteert als dat niet altijd lukt. Dan zijn er vast allemaal goeroes die dan vinden dat je tot je chakra's moet gaan ademen, maar je hebt er ook genoeg zonder!

Ik ga de kinkhoestvaccinatie inderdaad ook halen. Maar ik vond het wel raar dat ze zei dat de lange termijn effecten nog niet bekend zijn, terwijl iedere zwangere vrouw dit vaccin krijgt volgend jaar (en ze dit al jaren doen in andere landen).

Ik geloof ook dat mindfulness niet zweverig hoeft te zijn en ook iets kan toevoegen. Net als accupunctuur bij sommige mensen helpt. Voor mij is het alleen niets. En het kwam naar voren toen we het over de vorige bevalling hadden. Het voelde een beetje alsof ze probeerde te zeggen dat die bevalling wel soepel was gegaan als ik maar zo'n cursus had gedaan. En dat is natuurlijk onzin.

Latte, ik probeer nu nog niet zoveel na te denken over de bevalling. Ik zie er nog niet erg tegenop maar misschien komt dat later nog. Ik denk dat ik het wel redelijk verwerkt heb, maar het heeft er wel voor gezorgd dat ik sowieso in het ziekenhuis wil bevallen.

Sorry ik heb ook een tijdje niet geschreven. Ik lees wel mee, maar het schoot er steeds bij in om ook te schrijven.

@ princess: wat een ontzettend verdrietig bericht. Met tranen in mijn ogen gelezen. Heel veel sterkte gewenst!

@fiona; dat vind ik ook een bijzondere reactie van de VK. Mindfullness zou ook niets voor mij zijn.

@tiramisuusje; wat jammer dat de vakantie niet leuk was.Vakantie hoort nu juist leuk en ontspannen te zijn! Vooral als je zwanger bent

@kinkhoestvaccin; helemaal niet over nagedacht. Wel een goede tip! Ik ga me er eens in verdiepen!

@hier; Weinig te melden eigenlijk. Alles gaat zn gangetje en ik heb weinig last van kwaaltjes. Ik heb wel inmiddels een geslachtsecho gehad; het is een meisje! Volgende week al weer de 20-wekenecho, toch wel erg spannend! Zal blij zijn als die achter de rug is. Ondertussen zijn we druk aan de slag om ruimte te maken voor de baby. Dochter moet de babykamer verlaten en krijgt een mooie nieuwe kamer. Daar zijn we nu druk in aan het klussen.

Ik heb ook al een tijdje niet meegeschreven. Wel alles gelezen.

Fiona: kan me de angst voor een bevalling helemaal voorstellen. Zoek je wel goede begeleiding?

Linda: wat leuk een meisje.

Hier gaat alles eigenlijk zijn gangetje, ik heb ook een pretecho gehad. Dat was meer omdat mijn zoon dan mee kon.
Hij zag er zo tegen op om niet meer enigskind te zijn dat die eigenlijk geen broertje of zusje wou.
Na de echo is dat helemaal omgeslagen hij heeft nu een broertje. Iedereen in mijn omgeving weet het ook, hij verteld het aan iedereen.
Ik ben allang blij dat hij het nu leuk vind. Nu alleen nog een naam. Vind dat lastig bij mijn eerste zoon wist ik het meteen maar ja tijd genoeg.
Ergens vond ik het wel “jammer”.Mijn man heeft autisme en op 1 na elke man in zijn familie.

@fiona, ik kan me voorstellen dat je het zo hebt opgevat van je vk. Mijn docent van zo'n zwangerschapscursus zei tegen mij toen ik zei dat ik het heel druk had met werk en daar last van had, dat ik van alle mensen toch moest weten dat je in je zwangerschap geen stress mag hebben na al m'n miskramen. Alsof ik die zelf had veroorzaakt door stress die ik zou hebben én alsof ik iets kon met die opmerking. Ik was zó boos.

Ik las de opmerking van je vk meer als: bevallingen zijn vaak traumatisch en het zou jammer zijn als je die ervaring meeneemt naar deze bevalling. Dus misschien is het handig als het lukt om die gedachte de toekomstige bevalling niet te laten beïnvloeden. Niet zozeer dat je het proces ermee kan veranderen. Al zijn er ook mensen die dat wél geloven (bv bovenstaande docent) waar ik het absoluut niet mee eens ben. In elk geval goed om te lezen dat de angst je nu niet bezighoudt!! En dat mensen überhaupt thuis durven bevallen snap ik echt niet :').

@feetje: wat leuk dat je zoon zo enthousiast is nu!

update: de 20 weken echo was goed: alles zit er op en er aan, dus vanaf nu hoeft hij alleen nog maar te groeien. Nog steeds een jongen, net als bij de vorige echo, met een hele duidelijke peimel in beeld.

Fiona, lastig dat je geen klik hebt met die verloskundige. Misschien was het niet bedoeld als kritiek? Ik denk niet dat mindfulness de ervaring van je vorige bevalling kan veranderen, maar bij twee vriendinnen van mij heeft iets soortgelijks wel geholpen bij tweede bevallingen na een eerste traumatische ervaring. Niet dat je het trauma zozeer zelf veroorzaakt (natuurlijk niet!), maar dat het kan helpen om je herinneringen, gevoelens, angsten, etc wat te sturen. Maar als je denkt dat het niks voor je is, dan werkt het ook niet denk ik. Stond ze er wel voor open om met je over de ervaringen van de vorige bevalling te praten? Want dat is toch best wel belangrijk volgens mij.

Kinkhoest vaccinatie weet ik niet veel van. Ik heb m wel gehaald vorige keer omdat we toen midden in een kinkhoest epidemie zaten en er meerdere babies per jaar aan overleden waar wij woonden. Maar over de gevolgen op lange termijn etc weet ik ook niets.

Feetje, leuk van de pretecho en dat je zoon er nu zo positief in staat! Ik vind dat enthousiasme van kinderen zo schattig

Appelstroop, ik ben zo iemand die thuis bevalt. Ik ben een nogal nuchter persoon en heb de statistieken bekeken. Geloof het of niet, maar geplande thuisbevallingen van laag-risico zwangerschappen bij opvolgende babies (dus 2e, 3e, etc), hebben betere gezondheidsuitkomsten voor zowel baby als mama dan ziekenhuis bevallingen. Met zowel lagere kindersterfte en lagere moedersterfte cijfers dan ziekenhuisbevallingen van dezelfde laag-risico zwangerschappen. Ik doe het vooral omdat ik geen pijnbestreiding beschikbaar wil hebben, want als ik dat wel zou hebben dan zou ik het direct willen gebruiken . Maar ik begrijp ook heel goed dat een thuisbevalling voor velen niet prettig voelt. En ik ben een groot voorstander van de plek kiezen waar je je zelf het prettigst en het veiligst voelt, dus als dat in het ziekenhuis is dan lijkt dat me de beste plek. Ik krijg hier (buitenland) best veel kritiek op het kiezen voor thuisbevallingen, wat ik wat oneerlijk vind; alsof ik het doe uit een soort egoistische overwegingen. Wordt ik altijd wat verdrietig van. Dus ik wordt er altijd wat defensief van, ik besef me dat ik nu misschien ook een beetje te sterk overkom, sorry als dat het geval is, ik ben een beetje emotioneel op het moment.

Bedankt voor jullie lieve woorden over familiegedoe. We hadden 2 weken vakantie met de schoonfamilie. Dat was al langer dan ik oorspronkelijk wilde, maar in mijn man's familie is dat normaal en vonden ze al dat we erg kort kwamen. Ze zijn altijd nogal van het 'ongevraagd maar goedbedoeld advies' geven. En hebben nogal vaak een mening over hoe wij dingen doen. Maar deze vakantie liep het wel echt de spuigaten uit. Constant commentaar op alles. Dat onze kinderen meeaten met het kerstdiner (in tegenstelling tot sommige van de andere kinderen, die niks lusten en dus een boterham kregen). want dan ging het 'dure' eten op aan de kinderen. Dat we onze auto verkeerd om parkeerden, dat we de kinderen te vroeg naar bed deden, dat een verkeerde taakverdeling hebben omdat mij man en ik het huishouden en de zorg voor de kinderen delen, dat we de was verkeerd doen, het hield maar niet op.
Nu kan ik dat normaal gesproken wel gewoon negeren, maar ze betrokken onze kinderen er ook in. Er waren 8 neefjes en nichtjes op vakantie. Mijn kinderen zijn 2 van de 3 jongste kinderen in de familie (2 en 4). En er was wel eens wat ruzie tussen de kinderen. Vind ik normaal en dat probeer je dat te sussen, maar mijn zwager ging steeds in de verdediging van zijn zoon bij elk conflict. Dus een paar keer liep ik een kamer binnen dat hij (een volwassen man) tegen mijn 4-jarige staat te schreeuwen dat hij een leugenaar is of dat hij dom is. Daar kan ik met mijn hoofd gewoon echt niet bij. En dan houdt het voor mij op. Ik kan echt geen respect opbrengen voor iemand die dat doet. En ik heb ook niet meer de behoefte om met ze om te gaan eerlijk gezegd. Maar het zieligst vind ik het voor mijn man. Hij is zo teleurgesteld in zijn familie. En vind het heel belangrijk wat zijn moeder denkt en vind. En zij heeft alleen maar de hele vakantie de klachten van de anderen gehoord over ons, dus hij wil dat dan nu recht gaan trekken. Ik zelf zou er geen energie meer in steken, maar hij wil dat nog wel. En zo zitten we nu thuis, met man echt van slag. Ik weet het zelf ook even niet meer hoe hier nu mee om te gaan

sorry voor mijn hele lange zeikbericht...

Jeetje wat een gedrag van die familie. Een beetje 'kritiek' kreeg ik in onze 2 weken schoonfamilie ook constant, maar meer in de zin van: moet je hem niet uit bed halen? Ah geef gewoon nog een stukje chocola (kind is 1,5).. En op een gegeven moment zei ik gewoon "nee" . en dat was het dan.

Maar dit gaat wel echt heel ver. En een oom die een ruzie met een 4jarige gaat uitvechten... Ik begrijp bijna niet dat iemand zo kan zijn.
Super naar en begrijpelijk dat je man zo van slag is. Ik hoop dat hij in elk geval een goede band met z'n moeder behoudt of herstelt als dat heel belangrijk voor hem is. Maar pff. ik zou er ook even klaar mee zijn, en dan 2 weken!

Dat wat betreft de thuisbevallingen was absoluut niet bedoeld als: wat een gekkies, die thuisbevallingen doen. Het lijkt mij zelf ook het fijnst (als ik niet zo'n angstig persoon was, met het verleden dat ik heb) maar na alle miskramen en een aantal medische- en doodgeboortes in mijn familie, was het hele zwanger zijn en blijven al zo iets klinisch geworden dat mijn enige eis was: dit kind moet er levend uitkomen. En dan graag met ctg, en een OK om de hoek, voor het geval dat.
Ik bedoelde dus te zeggen dat ik daar zelf nooit voor zou kunnen kiezen, en het vooral begrijp dat iemand met een traumatische eerste bevalling dezelfde keuze maakt.