Relaties
alle pijlers
Getrouwd: welke achternaam gebruik je en waarom?
donderdag 19 maart 2009 om 08:13
Ik ben niet zo lang geleden getrouwd en had me voorgenomen voortaan de achternaam van mijn man te gaan gebruiken. De reden hiervoor is dat we een zoontje hebben en het mij erg aanspreekt een 'gezinsnaam' te dragen, zodat altijd duidelijk is dat wij bij elkaar horen. Wat meespeelt: mijn eigen moeder gebruikte altijd haar eigen naam en als kind heb ik dit vaak jammer gevonden. Aan de andere kant, in deze tijd is het natuurlijk veel gebruikelijker je eigen naam te houden en zorgt het voor minder verwarring dan toen ik zelf klein was.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
donderdag 19 maart 2009 om 15:44
quote:eleonora schreef op 19 maart 2009 @ 15:29:
Ik vind het niet zo'n issue hoor allemaal. Het lijkt net alsof je, als je de naam van je man gebruikt, je je ook achter de strijkbout en het aanrecht laat zetten. Dat oordelen over dit soort dingen vind ik zo veemd eigenlijk. Laat mensen lekker zelf weten hoe ze willen heten, zonder er meteen een onderdrukkend aspect aan te verbinden. Alsof de naam van de man nu nog een verlengstuk van zijn snikkel is of zo, alsof je jezelf het eigendom van je man maakt als je zijn naam gebruikt, kom op zeg, het is 2009.
Ik vind het niet zo'n issue hoor allemaal. Het lijkt net alsof je, als je de naam van je man gebruikt, je je ook achter de strijkbout en het aanrecht laat zetten. Dat oordelen over dit soort dingen vind ik zo veemd eigenlijk. Laat mensen lekker zelf weten hoe ze willen heten, zonder er meteen een onderdrukkend aspect aan te verbinden. Alsof de naam van de man nu nog een verlengstuk van zijn snikkel is of zo, alsof je jezelf het eigendom van je man maakt als je zijn naam gebruikt, kom op zeg, het is 2009.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
donderdag 19 maart 2009 om 16:02
Toen wij drie jaar geleden trouwden heb ik zijn achternaam genomen, en wat voelde dat als een opluchting! Ik heb er nooit moeite mee gehad om hem te gebruiken, de combinatie Voornaam-Achternaam Man voelde veel natuurlijker dan de combinatie die ik de 37 voorgaande jaren gebruikte.
God, wat ben ik gepest met die vervelende meisjesnaam, en wat werd ik te pas en te onpas vergeleken met mijn broers. Vanwege onze, ietwat wonderlijke, achternaam wist iedereen dat wij familie waren. Ook onze uiterlijke gelijkenis stond garant voor vele opmerkingen.
Ik kom sinds 10 jaar regelmatig in het ziekenhuis en wat werd ik altijd raar aangekeken als mijn meisjesnaam omgeroepen werd. Nu ik de naam van mijn man draag ben ik heerlijk anoniem. Alsof ik incognito ben, zoiets. Héérlijk!
Laat mij maar lekker 'burgerlijk' zijn in andermans ogen. Ik weet of ik dat wel of niet ben, en dat is voor mij voldoende. Ik heb andermans mening niet nodig!
God, wat ben ik gepest met die vervelende meisjesnaam, en wat werd ik te pas en te onpas vergeleken met mijn broers. Vanwege onze, ietwat wonderlijke, achternaam wist iedereen dat wij familie waren. Ook onze uiterlijke gelijkenis stond garant voor vele opmerkingen.
Ik kom sinds 10 jaar regelmatig in het ziekenhuis en wat werd ik altijd raar aangekeken als mijn meisjesnaam omgeroepen werd. Nu ik de naam van mijn man draag ben ik heerlijk anoniem. Alsof ik incognito ben, zoiets. Héérlijk!
Laat mij maar lekker 'burgerlijk' zijn in andermans ogen. Ik weet of ik dat wel of niet ben, en dat is voor mij voldoende. Ik heb andermans mening niet nodig!
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
donderdag 19 maart 2009 om 16:02
Ik vind het geen issue op zich, ik vind het niet persé ongeemancipeerd om je mans naam aan te nemen. Maar wat ik wél vervelend vind is dat ik consequent wordt aangesproken met zijn naam, zelfs door mijn familie. Die wéten dat ik mijn eigen naam niet wil afgeven, en hem dus gebruik en toch konden ze me niet vinden in het ziekenhuis omdat ze op zoek waren naar mevrouw Eowman ipv naar Mevrouw Eowynn. Na 5 jaar huwelijk en dágelijk de telefoon opnemen met voor en achternaam, dus ze wéten welke naam ik gebruik.
Dat ik van álle familie post krijg met mijn máns achternaam erop, dat we worden aangeschreven met 'familie J. Eowman' dus ook nog mét zijn voornaam erbij, alsof wij met z'n allen onderdeel zijn van mijn echtgenoot. Ik kan me daar blauw aan ergeren.
Dat ik van álle familie post krijg met mijn máns achternaam erop, dat we worden aangeschreven met 'familie J. Eowman' dus ook nog mét zijn voornaam erbij, alsof wij met z'n allen onderdeel zijn van mijn echtgenoot. Ik kan me daar blauw aan ergeren.
donderdag 19 maart 2009 om 16:17
En dat kan ik me heel goed voorstellen Eowynn. Dat zou ik ook hebben. Sterker nog, ik vind het ronduit onbeschoft dat je eigen familie je in dezen niet respecteert!
Ik heb het andersom: de energiemaatschappij wilde mijn naam niet veranderen zonder dat we een heel nieuw contract afsloten, dus ik blijf post van hen ontvangen die gericht is aan Setter Meisjesnaam. Grmbl...
Ik heb het andersom: de energiemaatschappij wilde mijn naam niet veranderen zonder dat we een heel nieuw contract afsloten, dus ik blijf post van hen ontvangen die gericht is aan Setter Meisjesnaam. Grmbl...
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
donderdag 19 maart 2009 om 17:15
Ik zou mijn eigen naam houden met zijn naam erachter. Dan wordt je meestal aangesproken met je geboortenaam, wel zo prettig.
Het scheelt wel salaris, vrouwen die de naam van hun man dragen ontvangen gemiddeld een lager salaris en worden als minder zelfstandig gezien.
Bizar maar waar. Ik zou als ik kinderen zou krijgen toch wel dezelfde naam als hen willen hebben. Misschien moeten kinderen maar standaard de naam van de vrouw krijgen. Vrouwen doen het werk ervoor.
Overigens, ik heb jaren geleden samengewoond en een paar jaar later gebeurde het nog dat geld wat ik terug zou krijgen van de belastingdienst op zijn rekening werd gestort. Waarvan akte!
Het scheelt wel salaris, vrouwen die de naam van hun man dragen ontvangen gemiddeld een lager salaris en worden als minder zelfstandig gezien.
Bizar maar waar. Ik zou als ik kinderen zou krijgen toch wel dezelfde naam als hen willen hebben. Misschien moeten kinderen maar standaard de naam van de vrouw krijgen. Vrouwen doen het werk ervoor.
Overigens, ik heb jaren geleden samengewoond en een paar jaar later gebeurde het nog dat geld wat ik terug zou krijgen van de belastingdienst op zijn rekening werd gestort. Waarvan akte!
donderdag 19 maart 2009 om 17:21
donderdag 19 maart 2009 om 18:22
quote:zusje78 schreef op 19 maart 2009 @ 09:28:
Een vraagje aan degenen die heel stellig kiezen voor eigen naam vanwege identiteit e.d.: kleurt dit jullie beeld van vrouwen die wel voor hun mans naam kiezen?
Ik proef namelijk regelmatig (niet zozeer hier hoor, maar in het algemeen) dat je dan gezien wordt als ongeemacipeerd en afhankelijk.Ja, het kleurt mijn beeld inderdaad. Vooroordelen zijn ook mij niet vreemd
Een vraagje aan degenen die heel stellig kiezen voor eigen naam vanwege identiteit e.d.: kleurt dit jullie beeld van vrouwen die wel voor hun mans naam kiezen?
Ik proef namelijk regelmatig (niet zozeer hier hoor, maar in het algemeen) dat je dan gezien wordt als ongeemacipeerd en afhankelijk.Ja, het kleurt mijn beeld inderdaad. Vooroordelen zijn ook mij niet vreemd
donderdag 19 maart 2009 om 18:32
quote:milo schreef op 19 maart 2009 @ 18:05:
@Hans66, waarom dan?
[...]
Trouwens op onze en/of rekening staat op man's pas alleen zijn naam,
op de mijne staat eerst mijn naam en dan de zijne.
Toen ik de bank vroeg waarom dat dat was en dat ik dat behoorlijk stom vond bleek dat het niet te veranderen was. Degene die me hielp vond het trouwens ook belachelijk.
Ging niet over kostwinnerschap, want ik was de meestverdienende.
Dit speelde 15 jaar geleden, is dit nog steeds zo bij pasgehuwden?
Ja, dat is nog steeds zo. Ik ben er (twee jaar geleden nog maar!) boos om geworden, ik heb stennis geschopt, maar het kon niet anders. Nu ben ik dus het trotse aanhangsel van Cornetto CJ. . Terwijl ik GVD de gezamenlijke rekening op mijn naam wilde. Maar ja, ik ben maar een vrouwtje, dus dat kon niet.
Stelletje smerige sexistische honden daar bij die rotbank. Heel goed dat ze omgevallen zijn.
@Hans66, waarom dan?
[...]
Trouwens op onze en/of rekening staat op man's pas alleen zijn naam,
op de mijne staat eerst mijn naam en dan de zijne.
Toen ik de bank vroeg waarom dat dat was en dat ik dat behoorlijk stom vond bleek dat het niet te veranderen was. Degene die me hielp vond het trouwens ook belachelijk.
Ging niet over kostwinnerschap, want ik was de meestverdienende.
Dit speelde 15 jaar geleden, is dit nog steeds zo bij pasgehuwden?
Ja, dat is nog steeds zo. Ik ben er (twee jaar geleden nog maar!) boos om geworden, ik heb stennis geschopt, maar het kon niet anders. Nu ben ik dus het trotse aanhangsel van Cornetto CJ. . Terwijl ik GVD de gezamenlijke rekening op mijn naam wilde. Maar ja, ik ben maar een vrouwtje, dus dat kon niet.
Stelletje smerige sexistische honden daar bij die rotbank. Heel goed dat ze omgevallen zijn.
donderdag 19 maart 2009 om 18:38
En nog even voor de volledigheid; Ik heb altijd mijn eigen naam gehouden. Niet omdat het zo'n mooie of exclusieve naam is maar gewoon omdat het mijn naam is. Mijn man heeft een mooiere naam dan ik maar dat vond ik geen reden om zijn naam aan te nemen.
Ik heb er nooit zelfs maar over nagedacht een andere naam aan te nemen. Ik ben met deze naam verbonden en draag hem al mijn hele leven. Daarnaast vind ik de gedachte achter het aannemen van de naam van man (de vrouw die overgaat van de familie van de vader naar die van de man) ook al niks. Voor mij is het echt een reliek uit het verleden.
De kinderen dragen wel zijn naam. Daar heb ik ook wel even over na moeten denken maar uiteindelijk heb ik man die eer gegeven. Iemand moet toch zijn zin krijgen en een dubbele achternaam vind ik alleen leuk wat betreft de kinderen als die namen redelijk bij elkaar passen. Bij ons is dat dus niet zo. Mijn naam en zijn naam achter elkaar gezet staat niet leuk. Dus dat vonden we allebei te onhandig voor de kinderen. Anders vond ik dat de beste oplossing.
De kinderen heten nu dus als man en ik heet anders. Daar heb ik geen problemen mee. Ik heb niet het idee dat we nu minder bij elkaar horen of minder een gezin zijn dan als we wel allemaal dezelfde naam hadden gehad.
Op de geboorte kaartjes stond trouwens eerst mijn naam en dan pas die van man. Daar hebben we zelfs niet over nagedacht, dat ging automatisch zo. Alleen voornamen trouwens.
Ik heb er nooit zelfs maar over nagedacht een andere naam aan te nemen. Ik ben met deze naam verbonden en draag hem al mijn hele leven. Daarnaast vind ik de gedachte achter het aannemen van de naam van man (de vrouw die overgaat van de familie van de vader naar die van de man) ook al niks. Voor mij is het echt een reliek uit het verleden.
De kinderen dragen wel zijn naam. Daar heb ik ook wel even over na moeten denken maar uiteindelijk heb ik man die eer gegeven. Iemand moet toch zijn zin krijgen en een dubbele achternaam vind ik alleen leuk wat betreft de kinderen als die namen redelijk bij elkaar passen. Bij ons is dat dus niet zo. Mijn naam en zijn naam achter elkaar gezet staat niet leuk. Dus dat vonden we allebei te onhandig voor de kinderen. Anders vond ik dat de beste oplossing.
De kinderen heten nu dus als man en ik heet anders. Daar heb ik geen problemen mee. Ik heb niet het idee dat we nu minder bij elkaar horen of minder een gezin zijn dan als we wel allemaal dezelfde naam hadden gehad.
Op de geboorte kaartjes stond trouwens eerst mijn naam en dan pas die van man. Daar hebben we zelfs niet over nagedacht, dat ging automatisch zo. Alleen voornamen trouwens.
donderdag 19 maart 2009 om 18:43
quote:zusje78 schreef op 19 maart 2009 @ 18:32:
Wat ik dan niet snap is dat je op zo'n feit dat soort dingen baseert, ipv op de persoon zelf Nymeria.
Als ik het verhaal er achter ken is het anders. Ik heb jouw verhaal gelezen en begrijp je beweegredenen heel goed. Misschien had ik in jouw geval precies hetzelfde gedaan.
Als ik echter het verhaal er achter niet ken en mijn enige informatie is dat X getrouwd is met Y en nu net als Y heet dan vul ik het inderdaad zelf de rest in. En inderdaad ik zal dan eerder blijven hangen bij termen als ouderwets, ongeëmancipeerd en patriarchaal dan bij termen als leuk, practisch en romantisch.
Ik begrijp best dat dit vast voor een deel vooroordelen zijn maar ik ben vrij gevoelig als het aankomt op vrouwenemancipatie en dergelijke.
Wat ik dan niet snap is dat je op zo'n feit dat soort dingen baseert, ipv op de persoon zelf Nymeria.
Als ik het verhaal er achter ken is het anders. Ik heb jouw verhaal gelezen en begrijp je beweegredenen heel goed. Misschien had ik in jouw geval precies hetzelfde gedaan.
Als ik echter het verhaal er achter niet ken en mijn enige informatie is dat X getrouwd is met Y en nu net als Y heet dan vul ik het inderdaad zelf de rest in. En inderdaad ik zal dan eerder blijven hangen bij termen als ouderwets, ongeëmancipeerd en patriarchaal dan bij termen als leuk, practisch en romantisch.
Ik begrijp best dat dit vast voor een deel vooroordelen zijn maar ik ben vrij gevoelig als het aankomt op vrouwenemancipatie en dergelijke.
donderdag 19 maart 2009 om 18:49
donderdag 19 maart 2009 om 19:01
Hier nog een "eigennaam-gebruiker". Niet omdat ik een reden had om mijn naam niet af te geven, maar omdat ik geen reden zag om zijn naam aan te nemen. Man vond het destijds wel een leuk idee dat we dezelfde naam zouden hebben, maar toen ik voorstelde dat hij dan mijn naam wel mocht gebruiken was dat inderdaad ineens vreemd. Einde discussie
Ik gebruik overal en altijd mijn eigen naam. Anderen helaas niet: die begrijpen kennelijk na 20 jaar nog niet dat ik gewoon nog hetzelfde heet als voor de trouwdag. Vooral van mensen die dichtbij me staan, vind ik dat een soort minachting voor mijn keuze. Mijn schoonmoeder heeft me vorig jaar voor het eerst een verjaardagskaart op mijn naam gestuurd. Met 2 spelfouten.
Dat de rekeningen van gas, licht en water enzo op mijn mans naam binnenkomen, boeit me niet. Ik snap best dat het administratief gezien makkelijker is om één naam in te voeren en welke er dan gebruikt wordt, maakt mij niet uit.
Veel bedrijven en instanties menen overigens wel dat ik mijn mans naam gebruik, want mijn (dubbele) achternaam wordt steevast in twee stukken gehakt. Als ik dan om correctie vraag, dan kan dat niet want "u bent toch getrouwd?" Jawel, maar deze naam is echt helemaal van mij zelf alleen. En nee, ik vertel u niet hoe mijn man heet, want die naam gebruik ik toch niet.
Waar ik wel hartelijk om kon lachen, is dat ik (toen we in Duitsland woonden) niet alleen aangesproken werd met mijn mans naam, maar ook nog met zijn titel erbij: Frau Diplomingenieur Mannennaam. Gratis en voor niks had ik er dus een academische graad bij.
Ik gebruik overal en altijd mijn eigen naam. Anderen helaas niet: die begrijpen kennelijk na 20 jaar nog niet dat ik gewoon nog hetzelfde heet als voor de trouwdag. Vooral van mensen die dichtbij me staan, vind ik dat een soort minachting voor mijn keuze. Mijn schoonmoeder heeft me vorig jaar voor het eerst een verjaardagskaart op mijn naam gestuurd. Met 2 spelfouten.
Dat de rekeningen van gas, licht en water enzo op mijn mans naam binnenkomen, boeit me niet. Ik snap best dat het administratief gezien makkelijker is om één naam in te voeren en welke er dan gebruikt wordt, maakt mij niet uit.
Veel bedrijven en instanties menen overigens wel dat ik mijn mans naam gebruik, want mijn (dubbele) achternaam wordt steevast in twee stukken gehakt. Als ik dan om correctie vraag, dan kan dat niet want "u bent toch getrouwd?" Jawel, maar deze naam is echt helemaal van mij zelf alleen. En nee, ik vertel u niet hoe mijn man heet, want die naam gebruik ik toch niet.
Waar ik wel hartelijk om kon lachen, is dat ik (toen we in Duitsland woonden) niet alleen aangesproken werd met mijn mans naam, maar ook nog met zijn titel erbij: Frau Diplomingenieur Mannennaam. Gratis en voor niks had ik er dus een academische graad bij.
donderdag 19 maart 2009 om 19:01
Grappig dat er toch zoveel zijn die hun eigen naam willen houden. Ik werd al een beetjes voor rebels versleten toen ik dat aankondigde. Over twee maanden ben ik ook iemands officiele wederhelft, maar wel met mijn eigen naam. Hoewel die van hem eigenlijk mooier is, en het zou ook best mooi klinken in combi met mijn voornaam. Maar waar ik erg tegen aan zat te hikken is dat mijn eigen familie (vader en moeder) er niet meer zijn, en die naam is zo'n beetje het enige wat me nog met ze verbindt. (nog even los van het feit dat het goed klote is dat je ouders er niet zijn op je trouwdag, maar da's een ander topic dat ik mss nog eens ga openen).
Hoe dan ook: mijn eigen naam is mij dus wel dierbaar. Dat is eigenlijk de doorslaggevende reden om het daar lekker bij te houden. En stiekum, maar dat weegt iets minder zwaar, vind ik het ook een beetje onzin om ineens na 35 jaar anders te gaan heten. Als je eigen naam al niet meer zeker is in je leven, wat dan nog wel??! Als er kinderen zijn kan ik me nog wel voorstellen dat je toch allemaal hetzelfde wilt heten, maar da's bij ons niet aan de orde. Dus heb ik 2 maanden geleden het vakje aangekruist waar alleen mijn eigen naam staat.
(en laat mijn oude tantes de messen maar vast slijpen want die gaan zeker commentaar hebben)
Hoe dan ook: mijn eigen naam is mij dus wel dierbaar. Dat is eigenlijk de doorslaggevende reden om het daar lekker bij te houden. En stiekum, maar dat weegt iets minder zwaar, vind ik het ook een beetje onzin om ineens na 35 jaar anders te gaan heten. Als je eigen naam al niet meer zeker is in je leven, wat dan nog wel??! Als er kinderen zijn kan ik me nog wel voorstellen dat je toch allemaal hetzelfde wilt heten, maar da's bij ons niet aan de orde. Dus heb ik 2 maanden geleden het vakje aangekruist waar alleen mijn eigen naam staat.
(en laat mijn oude tantes de messen maar vast slijpen want die gaan zeker commentaar hebben)
donderdag 19 maart 2009 om 19:02
donderdag 19 maart 2009 om 20:39
'Meisjesnaam' vind ik zo'n irritant jeukwoord. Bestaat er ook zoiets als 'jongensnaam' dan?
Ik heb ervoor gekozen om aangesproken te worden met mijn eigen naam. Je 'neemt' sowieso niet zijn naam aan; je mag hem hooguit gebruiken. Officieel gezien staan vrouwen ook bij instanties zoals de IBG, de GBA, de Sociale Dienst e.d. gewoon vermeld onder hun eigen naam, omdat dat nu eenmaal de naam van die persoon is. In de GBA wordt enkel vermeld met welke naam je aangesproken wenst te worden.
Ik heb gekozen voor mijn eigen naam omdat die naam een stukje van mijn identiteit is. En omdat ik hem erg mooi vind. Ik heb in de GBA als aanspreeknaam mijn naam-mans naam laten registreren (dat leek me toen wel leuk), maar gebruik in feite alleen mijn eigen naam. De enige keer dat ik zijn naam weleens gebruik is wanneer ik naar een bedrijf o.i.d. bel waar we geregistreerd staan onder de naam van mijn man; dan gebruik ik zijn naam om gedoe te voorkomen.
Mochten wij overigens kinderen krijgen, dan krijgen die mijn naam. Mijn man vindt mijn naam ook mooier, en heeft niet zo'n binding met de zijne. En hij kan uiteraard ook gewoon mijn naam gebruiken, om verwarring of gedoe te voorkomen.
Ik heb ervoor gekozen om aangesproken te worden met mijn eigen naam. Je 'neemt' sowieso niet zijn naam aan; je mag hem hooguit gebruiken. Officieel gezien staan vrouwen ook bij instanties zoals de IBG, de GBA, de Sociale Dienst e.d. gewoon vermeld onder hun eigen naam, omdat dat nu eenmaal de naam van die persoon is. In de GBA wordt enkel vermeld met welke naam je aangesproken wenst te worden.
Ik heb gekozen voor mijn eigen naam omdat die naam een stukje van mijn identiteit is. En omdat ik hem erg mooi vind. Ik heb in de GBA als aanspreeknaam mijn naam-mans naam laten registreren (dat leek me toen wel leuk), maar gebruik in feite alleen mijn eigen naam. De enige keer dat ik zijn naam weleens gebruik is wanneer ik naar een bedrijf o.i.d. bel waar we geregistreerd staan onder de naam van mijn man; dan gebruik ik zijn naam om gedoe te voorkomen.
Mochten wij overigens kinderen krijgen, dan krijgen die mijn naam. Mijn man vindt mijn naam ook mooier, en heeft niet zo'n binding met de zijne. En hij kan uiteraard ook gewoon mijn naam gebruiken, om verwarring of gedoe te voorkomen.
donderdag 19 maart 2009 om 21:00
quote:Spinster schreef op 19 maart 2009 @ 10:57:
[...]
Klopt. Mij geeft dat zo'n gevoel.
Je zult nu vast met voorbeelden komen om dit beeld te ontkrachten maar ik geloof niet dat dit het veel beter maakt.
Ik heb in een vorig topic over dit onderwerp al eens gezegd dat ik als ik bijvoorbeeld moet kiezen tussen twee vrouwen die gelijk lijken en de één voert haar eigen naam en de ander haar mans' naam, dat ik dan bewust zal kiezen voor de vrouw die zich gewoon vrouw voelt door haar eigen naam met trots te voeren. Ik heb het niet zo op 'vrouw-van'-vrouwen.
Ik vind dit dus onwijs kortzichtig. Wat boeit het jou nou hoe iemand genoemd wil worden? Je hebt toch geen idee wat er achter zit?
Daarbij kun jij bij een sollicitatie niet zien of de vrouw 'trots' haar eigen naam voert of 'trots' alleen de naam van haar man en haar eigen naam helemaal buiten beschouwing laat.
[...]
Klopt. Mij geeft dat zo'n gevoel.
Je zult nu vast met voorbeelden komen om dit beeld te ontkrachten maar ik geloof niet dat dit het veel beter maakt.
Ik heb in een vorig topic over dit onderwerp al eens gezegd dat ik als ik bijvoorbeeld moet kiezen tussen twee vrouwen die gelijk lijken en de één voert haar eigen naam en de ander haar mans' naam, dat ik dan bewust zal kiezen voor de vrouw die zich gewoon vrouw voelt door haar eigen naam met trots te voeren. Ik heb het niet zo op 'vrouw-van'-vrouwen.
Ik vind dit dus onwijs kortzichtig. Wat boeit het jou nou hoe iemand genoemd wil worden? Je hebt toch geen idee wat er achter zit?
Daarbij kun jij bij een sollicitatie niet zien of de vrouw 'trots' haar eigen naam voert of 'trots' alleen de naam van haar man en haar eigen naam helemaal buiten beschouwing laat.
donderdag 19 maart 2009 om 21:17
quote:milo schreef op 19 maart 2009 @ 18:05:
@Hans66, waarom dan?
[...]
Trouwens op onze en/of rekening staat op man's pas alleen zijn naam,
op de mijne staat eerst mijn naam en dan de zijne.
Toen ik de bank vroeg waarom dat dat was en dat ik dat behoorlijk stom vond bleek dat het niet te veranderen was. Degene die me hielp vond het trouwens ook belachelijk.
Ging niet over kostwinnerschap, want ik was de meestverdienende.
Dit speelde 15 jaar geleden, is dit nog steeds zo bij pasgehuwden?Ik ben zes jaar geleden getrouwd en bij ons is het niet zo. Op al onze bankpassen staat uitsluitend onze eigen naam; zoals we hem zelf opgegeven hebben bij het aanvragen van de rekening.
@Hans66, waarom dan?
[...]
Trouwens op onze en/of rekening staat op man's pas alleen zijn naam,
op de mijne staat eerst mijn naam en dan de zijne.
Toen ik de bank vroeg waarom dat dat was en dat ik dat behoorlijk stom vond bleek dat het niet te veranderen was. Degene die me hielp vond het trouwens ook belachelijk.
Ging niet over kostwinnerschap, want ik was de meestverdienende.
Dit speelde 15 jaar geleden, is dit nog steeds zo bij pasgehuwden?Ik ben zes jaar geleden getrouwd en bij ons is het niet zo. Op al onze bankpassen staat uitsluitend onze eigen naam; zoals we hem zelf opgegeven hebben bij het aanvragen van de rekening.
