Relaties
alle pijlers
Getrouwd: welke achternaam gebruik je en waarom?
donderdag 19 maart 2009 om 08:13
Ik ben niet zo lang geleden getrouwd en had me voorgenomen voortaan de achternaam van mijn man te gaan gebruiken. De reden hiervoor is dat we een zoontje hebben en het mij erg aanspreekt een 'gezinsnaam' te dragen, zodat altijd duidelijk is dat wij bij elkaar horen. Wat meespeelt: mijn eigen moeder gebruikte altijd haar eigen naam en als kind heb ik dit vaak jammer gevonden. Aan de andere kant, in deze tijd is het natuurlijk veel gebruikelijker je eigen naam te houden en zorgt het voor minder verwarring dan toen ik zelf klein was.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
Jullie horen het al: ik twijfel nog steeds. Ik mis mijn eigen achternaam erg, hoe raar dat ook klinkt. Ik gebruik de nieuwe naam, maar het voelt niet alsof ik het bén. Zou er een identiteitscrisis van krijgen .
Ik ben benieuwd wat jullie afwegingen waren om welke achternaam te gebruiken. En ook naar hoe dat in de praktijk bevalt. Natuurlijk ga ik hierin mijn eigen beslissing nemen, maar zoals wel vaker op dit forum kan het helpen om wat inzichten van anderen te lezen.
vrijdag 20 maart 2009 om 09:01
quote:eleonora schreef op 20 maart 2009 @ 08:27:
[...]
Ik vind het vooral opvallend dat vrouwen die de naam van hun man gebruiken minder oordelen over mensen die dat niet doen dan andersom.
Ik denk dat iedereen wel een mening heeft over de naamvoering, of je nu gaat voor je eigennaam of toch voor je man's naam. Als ik kijk naar mijn omgeving zijn het toch voornamelijk de getrouwde vrouwen die hun man's naam voeren die het maar stom vinden dat ik mijn eigen naam wil houden (en dat ook uitspreken). Andersom vind ik het best wel raar (spreek ik nooit uit trouwens, want dat moet men zelf weten) dat ze in één keer niet meer te vinden zijn in een telefoonboek (papieren of internetversie) of iets dergelijks. Net alsof ze hun eigen identiteit in één keer hebben opgegeven (ik zeg niet dat het zo is, maar zo komt het soms wel over).
Ouderwets, hoezo? Je mag toch kiezen? Moet je toch zelf weten dus? Niemand die je dwingt, het hóeft niet, het mag. Dan vinden de vrouwen die dat doen het blijkbaar leuk of heeft het waarde voor ze of een andere reden die je niet kunt weten als je die vrouw niet kent, hoezo is het ouderwets? Omdat het altijd zo was vroeger?
Ik wil de term ouderwets niet gebruiken. Iedereen moet het zelf weten verder. Het valt mij alleen wel op in mijn omgeving dat er eigenlijk geen enkele vrouw is die niet de naam van haar man heeft aangenomen. En dat vind ik hoogstpersoonlijk wel een beetje raar. Zeker in deze periode dat je kúnt kiezen. Binnenkort gaat er een nichtje van mij trouwen, en dat is dan tot nu toe de enige in mijn omgeving die haar eigen naam blijft houden. Haar, nu nog, vriend geeft wel aan dat hij dat ontzettend jammer vindt.
Ik vind behang met van die psychedelische figuren ouderwets, of die gruwelijke tweedstoffen waar zo'n beetje álle moderne banken van gemaakt worden, walgelijk ouderwets vind ik dat. Maar ja, alles komt terug he op een gegeven moment, het is mode, het is een trend.
Zo heeft iedereen wel iets wat er ouderwets gevonden wordt, toch? En ook iedereen heeft dingen die hij in meer of mindere mate leuk of niet leuk vindt....
De naam van je man gebruiken zou dus best wel eens heel erg hip en trendy kunnen zijn in plaats van hopeloos ouderwets. Zou kunnen.... maar aangezien ik nooit erg hip en trendy ben (geweest)
[...]
Ik vind het vooral opvallend dat vrouwen die de naam van hun man gebruiken minder oordelen over mensen die dat niet doen dan andersom.
Ik denk dat iedereen wel een mening heeft over de naamvoering, of je nu gaat voor je eigennaam of toch voor je man's naam. Als ik kijk naar mijn omgeving zijn het toch voornamelijk de getrouwde vrouwen die hun man's naam voeren die het maar stom vinden dat ik mijn eigen naam wil houden (en dat ook uitspreken). Andersom vind ik het best wel raar (spreek ik nooit uit trouwens, want dat moet men zelf weten) dat ze in één keer niet meer te vinden zijn in een telefoonboek (papieren of internetversie) of iets dergelijks. Net alsof ze hun eigen identiteit in één keer hebben opgegeven (ik zeg niet dat het zo is, maar zo komt het soms wel over).
Ouderwets, hoezo? Je mag toch kiezen? Moet je toch zelf weten dus? Niemand die je dwingt, het hóeft niet, het mag. Dan vinden de vrouwen die dat doen het blijkbaar leuk of heeft het waarde voor ze of een andere reden die je niet kunt weten als je die vrouw niet kent, hoezo is het ouderwets? Omdat het altijd zo was vroeger?
Ik wil de term ouderwets niet gebruiken. Iedereen moet het zelf weten verder. Het valt mij alleen wel op in mijn omgeving dat er eigenlijk geen enkele vrouw is die niet de naam van haar man heeft aangenomen. En dat vind ik hoogstpersoonlijk wel een beetje raar. Zeker in deze periode dat je kúnt kiezen. Binnenkort gaat er een nichtje van mij trouwen, en dat is dan tot nu toe de enige in mijn omgeving die haar eigen naam blijft houden. Haar, nu nog, vriend geeft wel aan dat hij dat ontzettend jammer vindt.
Ik vind behang met van die psychedelische figuren ouderwets, of die gruwelijke tweedstoffen waar zo'n beetje álle moderne banken van gemaakt worden, walgelijk ouderwets vind ik dat. Maar ja, alles komt terug he op een gegeven moment, het is mode, het is een trend.
Zo heeft iedereen wel iets wat er ouderwets gevonden wordt, toch? En ook iedereen heeft dingen die hij in meer of mindere mate leuk of niet leuk vindt....
De naam van je man gebruiken zou dus best wel eens heel erg hip en trendy kunnen zijn in plaats van hopeloos ouderwets. Zou kunnen.... maar aangezien ik nooit erg hip en trendy ben (geweest)
vrijdag 20 maart 2009 om 09:20
Het gaat me om de toon Yraatje.
Ik zie vrouwen die de naam van hun man gebruiken niet zeggen dat het 'bezopen' is dat niet te doen of zo.
Dat je iets voor jezelf vindt, prima, dat het meteen een waarde oordeel in moet houden over hoe iemand verder in elkaar zit als ze een keuze maakt die je zelf niet zou maken, daar begrijp ik niks van.
Ik zie vrouwen die de naam van hun man gebruiken niet zeggen dat het 'bezopen' is dat niet te doen of zo.
Dat je iets voor jezelf vindt, prima, dat het meteen een waarde oordeel in moet houden over hoe iemand verder in elkaar zit als ze een keuze maakt die je zelf niet zou maken, daar begrijp ik niks van.
vrijdag 20 maart 2009 om 09:32
Milo, heeft jouw broer of zijn vrouw misschien een naam die ook als voornaam kan? Dan zou het nog kunnen dat ze één van de twee achternamen officieel als voornaam opgegeven hebben. Pietje Puk en Marietje Jansen zouden een Jantje Puk Jansen kunnen krijgen, die dan officieel alleen Jansen als achternaam heeft, en Puk als voornaam, maar die dus ook de achternamen van beide ouders heeft.
Allebei de namen hadden wij ook best gewild, maar het kon (in 2007) echt niet. Uiteindelijk hebben we maar een muntje opgegooid.
Mijn schoonouders en een paar vrienden (mannen) die zelf bij hun trouwen klakkeloos aannamen dat hun vriendin hun naam wel zou gaan voeren, schrijven ons regelmatig aan als Familie Mansnaam. Vind ik redelijk irritant.
Kaetje, jullie oplossing vind ik eigenlijk wel een mooie!
Allebei de namen hadden wij ook best gewild, maar het kon (in 2007) echt niet. Uiteindelijk hebben we maar een muntje opgegooid.
Mijn schoonouders en een paar vrienden (mannen) die zelf bij hun trouwen klakkeloos aannamen dat hun vriendin hun naam wel zou gaan voeren, schrijven ons regelmatig aan als Familie Mansnaam. Vind ik redelijk irritant.
Kaetje, jullie oplossing vind ik eigenlijk wel een mooie!
vrijdag 20 maart 2009 om 10:31
quote:zusje78 schreef op 19 maart 2009 @ 09:02:
Ik heb het zelf meteen goed doorgevoerd: andere handtekening en ander e-mailadres (je kunt je oude altijd doorlinken, voor als je bang bent dat je het ergens vergeten bent te wijzigen).
Moest je dan niet ook meteen je handtekening bij je bank gaan wijzigen? Dat kan toch problemen opleveren?
Ik heb een yahoo-emailadres, dan kan je het niet zo makkelijk doorlinken geloof ik?
Ik heb het zelf meteen goed doorgevoerd: andere handtekening en ander e-mailadres (je kunt je oude altijd doorlinken, voor als je bang bent dat je het ergens vergeten bent te wijzigen).
Moest je dan niet ook meteen je handtekening bij je bank gaan wijzigen? Dat kan toch problemen opleveren?
Ik heb een yahoo-emailadres, dan kan je het niet zo makkelijk doorlinken geloof ik?
vrijdag 20 maart 2009 om 10:42
Meiske, dat klopt, dat heb ik dus ook gedaan. Ik heb tegelijkertijd mijn naam en mijn handtekening laten wijzigen bij de bank.
Wat betreft mail: ik heb hotmail en dat werkt prima, geen idee hoe het met yahoo zit...
En verder gehéél eens met de opmerking van Leo over de toon en dat waardeoordeel. Exact waar ik ook tegenaanloop.
Wat betreft mail: ik heb hotmail en dat werkt prima, geen idee hoe het met yahoo zit...
En verder gehéél eens met de opmerking van Leo over de toon en dat waardeoordeel. Exact waar ik ook tegenaanloop.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
vrijdag 20 maart 2009 om 10:57
vrijdag 20 maart 2009 om 12:12
Als jullie je eigen naam zo belangrijk vinden , kunnen jullie je dan ook voorstellen hoe belangrijk anderen het kunnen vinden dat een (klein)kind een bepaalde naam krijgt ?
In de meeste gevallen is jullie " meisjes " naam de naam van je vader......die je moeder heeft aangenomen .
In de meeste gevallen is jullie " meisjes " naam de naam van je vader......die je moeder heeft aangenomen .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 20 maart 2009 om 13:33
Ik heb mijn eigen naam gehouden. Ik heb namelijk niet het gevoel dat ik iemand anders ben geworden toen ik trouwde, dus ik zou niet weten waarom ik dan wel een andere naam zou moeten aannemen. Voor mij was er geen twijfel over mogelijk en mijn man vond het prima. Eigenlijk wel jammer dat ik dat zo voelde want de achternaam van mijn man is veel mooier.
BGB: dat is bij mij niet waar het om gaat. Ik heb gewoon heel mijn leven zo geheten, dat is MIJN naam. Mijn kinderen hebben de achternaam van mijn man, totaal geen problemen mee.
Ik heb overigens geen enkel waardeoordeel over vrouwen die hun naam wel veranderen.
BGB: dat is bij mij niet waar het om gaat. Ik heb gewoon heel mijn leven zo geheten, dat is MIJN naam. Mijn kinderen hebben de achternaam van mijn man, totaal geen problemen mee.
Ik heb overigens geen enkel waardeoordeel over vrouwen die hun naam wel veranderen.
anoniem_80627 wijzigde dit bericht op 20-03-2009 13:36
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
mahna mahna tuduuuudududu
vrijdag 20 maart 2009 om 13:48
quote:blijfgewoonbianca schreef op 20 maart 2009 @ 12:12:
Als jullie je eigen naam zo belangrijk vinden , kunnen jullie je dan ook voorstellen hoe belangrijk anderen het kunnen vinden dat een (klein)kind een bepaalde naam krijgt ?
Ja, dat kan ik me goed voorstellen. Was dus ook een punt bij ons: man en ik vonden het allebei belangrijk.
quote:In de meeste gevallen is jullie " meisjes " naam de naam van je vader......die je moeder heeft aangenomen .Mijn moeder voert nog steeds haar meisjesnaam, maar al was dat niet zo: nou en? Mijn moeder kreeg vroeger ook geen promotie omdat ze een mannelijke collega had die dan wel minder gekwalificeerd was, maar hé, hij was kostwinner met een gezin thuis en zij niet. De man-vrouw verhoudingen zijn sindsdien gelukkig een beetje veranderd.
Als jullie je eigen naam zo belangrijk vinden , kunnen jullie je dan ook voorstellen hoe belangrijk anderen het kunnen vinden dat een (klein)kind een bepaalde naam krijgt ?
Ja, dat kan ik me goed voorstellen. Was dus ook een punt bij ons: man en ik vonden het allebei belangrijk.
quote:In de meeste gevallen is jullie " meisjes " naam de naam van je vader......die je moeder heeft aangenomen .Mijn moeder voert nog steeds haar meisjesnaam, maar al was dat niet zo: nou en? Mijn moeder kreeg vroeger ook geen promotie omdat ze een mannelijke collega had die dan wel minder gekwalificeerd was, maar hé, hij was kostwinner met een gezin thuis en zij niet. De man-vrouw verhoudingen zijn sindsdien gelukkig een beetje veranderd.
vrijdag 20 maart 2009 om 14:04
quote:blijfgewoonbianca schreef op 20 maart 2009 @ 12:12:
Als jullie je eigen naam zo belangrijk vinden , kunnen jullie je dan ook voorstellen hoe belangrijk anderen het kunnen vinden dat een (klein)kind een bepaalde naam krijgt ?
In de meeste gevallen is jullie " meisjes " naam de naam van je vader......die je moeder heeft aangenomen .
Mijn moeder heeft ook niet de naam van mijn vader aangenomen. Ik draag wel de naam van mijn vader maar om die nou om te ruilen voor de naam van de vader van mijn man lijkt me ook onzin. Ik heb meer met mijn eigen vader dan met de vader van mijn man. Bovendien heet ik al mijn hele leven zo. Mijn moeder zegt dat als ze toen had kunnen kiezen ze mij haar naam had meegegeven omdat die exclusiever is dan de naam van mijn vader. Maar goed ik draag dus de naam van mijn vader en ik ben nog altijd meer met hem verbonden dan met de vader van mijn man.
Wat betreft de naam voor de kinderen is dit dus ook zeker een punt van discussie geweest en ik heb toegegeven aan mijn man omdat ik het idee had dat voor hem nog veel belangrijker was dan voor mij dat de kinderen zijn naam droegen.
Als jullie je eigen naam zo belangrijk vinden , kunnen jullie je dan ook voorstellen hoe belangrijk anderen het kunnen vinden dat een (klein)kind een bepaalde naam krijgt ?
In de meeste gevallen is jullie " meisjes " naam de naam van je vader......die je moeder heeft aangenomen .
Mijn moeder heeft ook niet de naam van mijn vader aangenomen. Ik draag wel de naam van mijn vader maar om die nou om te ruilen voor de naam van de vader van mijn man lijkt me ook onzin. Ik heb meer met mijn eigen vader dan met de vader van mijn man. Bovendien heet ik al mijn hele leven zo. Mijn moeder zegt dat als ze toen had kunnen kiezen ze mij haar naam had meegegeven omdat die exclusiever is dan de naam van mijn vader. Maar goed ik draag dus de naam van mijn vader en ik ben nog altijd meer met hem verbonden dan met de vader van mijn man.
Wat betreft de naam voor de kinderen is dit dus ook zeker een punt van discussie geweest en ik heb toegegeven aan mijn man omdat ik het idee had dat voor hem nog veel belangrijker was dan voor mij dat de kinderen zijn naam droegen.
vrijdag 20 maart 2009 om 14:10
Leuk zeg, deze discussie!
Ik ben niet getrouwd (wie weet komt het er nog eens van) maar als ik het zou doen, zou ik ook zeker mijn eigen naam houden (wordt het trouwens niet tijd voor een poll??? ) vanwege alle redenen die al genoemd zijn.
Nog een reden is, dat ik gewoon niet zo ben van 'traditie om de traditie'. En laten we eerlijk zijn, het overnemen van de naam van je man is op dit moment niet meer dan dat. Het heeft geen enkele officiële status, er wordt namelijk nog altijd naar je geboortenaam gevraagd die helaas nog steeds meisjesnaam genoemd wordt, bij het invullen van officiële papieren.
Als ik ooit kinderen mag krijgen heten ze mijnnaam als de eerste een meisje is en zijnnaam als de eerste een jongen is (maar dat weet hij nog niet )
Ik ben niet getrouwd (wie weet komt het er nog eens van) maar als ik het zou doen, zou ik ook zeker mijn eigen naam houden (wordt het trouwens niet tijd voor een poll??? ) vanwege alle redenen die al genoemd zijn.
Nog een reden is, dat ik gewoon niet zo ben van 'traditie om de traditie'. En laten we eerlijk zijn, het overnemen van de naam van je man is op dit moment niet meer dan dat. Het heeft geen enkele officiële status, er wordt namelijk nog altijd naar je geboortenaam gevraagd die helaas nog steeds meisjesnaam genoemd wordt, bij het invullen van officiële papieren.
Als ik ooit kinderen mag krijgen heten ze mijnnaam als de eerste een meisje is en zijnnaam als de eerste een jongen is (maar dat weet hij nog niet )
vrijdag 20 maart 2009 om 17:56
))
vrijdag 20 maart 2009 om 19:03
Grappig, deze discussie. Op mijn twintigste(ben nu 40) trouwde ik voor de eerste keer. Het was heel normaal dat ik de naam van mijn man ging gebruiken. Iedereen ging er gewoon vanuit. Het werd zelfs niet ter sprake gesteld. Ik ging hem ook maar gebruiken, omdat ik het gevoel had dat het zo "hoorde". Toen ik 32 was, ging ik scheiden. Ik wilde mijn eigen naam weer gebruiken en dat kon, maar ik vond het wel een gedoe om dat overal zo door te voeren. Toen ik voor het eerst weer een stembiljet kreeg na mijn scheiding stond daar nog steeds mijn naam plus naam van mijn ex erbij. Dus dat moest ik ook veranderen. Ik ben sinds 5 jaar geregistreerde partner en ook bij geregistreerd partnerschap kun je de naam van je partner gebruiken. Mijn partner wil dat ik mijn eigen naam blijf gebruiken, hij vindt dat het mijn identiteit is. Hij zou het me niet verbieden, hoor als ik zijn naam zou gebruiken. Maar hij vindt dat ik juist trots moet zijn op mijn identiteit. Bij de ondertrouw(ja, je hebt bij geregistreerd partnerschap ook ondertrouw, precies hetzelfde als bij het huwelijk) werd gevraagd aan ons allebei hoe we verder genoemd wilden gaan worden, maar wij gaven allebei aan onze eigen namen te gebruiken. Maar ik moet wel zeggen, als ik eens post krijg met mevrouw Primaman, lig ik er niet zo wakker van. Mijn partner krijgt ook weleens post met meneer Prima. Ook hij kan zich er niet zo druk over maken. Het gaat ook maar om een naam. Ik merk wel dat ik het op Hyves bijvoorbeeld wel handig vind als mensen ook hun eigen naam erbij zetten, want zo kan ik mensen van vroeger iets gemakkelijker terugvinden. Maar hoe iedereen zichzelf laat noemen, dat is toch ieders eigen zaak. Voor mezelf kan ik alleen maar zeggen dat ik gewoon niet meer de naam van een partner zou gebruiken, gewoon omdat ik met mijn eigen naam geboren ben.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
vrijdag 20 maart 2009 om 19:09
quote:zusje78 schreef op 20 maart 2009 @ 10:42:
Meiske, dat klopt, dat heb ik dus ook gedaan. Ik heb tegelijkertijd mijn naam en mijn handtekening laten wijzigen bij de bank.
Wat betreft mail: ik heb hotmail en dat werkt prima, geen idee hoe het met yahoo zit... Mijn naam is wel overal aangepast. Dat heb ik meteen gedaan. Mijn paspoort hoeft pas over 2 jaar vervangen te worden. Dus ik dacht dat ik dan echt ga bedenken wat ik met mijn handtekening ga doen. Maar mijn emailadres is eigenlijk wat noodzakelijker, want het is verwarrend op deze manier. Ik onderteken namelijk met mijn mans naam, maar mijn emailadres is mijn voornaam+meisjesnaam.
Meiske, dat klopt, dat heb ik dus ook gedaan. Ik heb tegelijkertijd mijn naam en mijn handtekening laten wijzigen bij de bank.
Wat betreft mail: ik heb hotmail en dat werkt prima, geen idee hoe het met yahoo zit... Mijn naam is wel overal aangepast. Dat heb ik meteen gedaan. Mijn paspoort hoeft pas over 2 jaar vervangen te worden. Dus ik dacht dat ik dan echt ga bedenken wat ik met mijn handtekening ga doen. Maar mijn emailadres is eigenlijk wat noodzakelijker, want het is verwarrend op deze manier. Ik onderteken namelijk met mijn mans naam, maar mijn emailadres is mijn voornaam+meisjesnaam.
vrijdag 20 maart 2009 om 19:21
Ik heb ruim 20 jaar geleden ervoor gekozen mijn mans naam te gaan gebruiken, nooit spijt van gehad. Laatst op ons werk hadden we het hierover. Veel collega´s die veel jonger zijn gebruiken prive wel de naam van hun man maar zakelijk niet. De verbazing was groot dat ik altijd mijn mans naam gebruikte, ze gingen ervan uit dat dit mijn meisjesnaam was.
Ik ben hopeloos ouderwets want ik sta ook nog gewoon in het telefoonboek.
Ik ben hopeloos ouderwets want ik sta ook nog gewoon in het telefoonboek.
vrijdag 20 maart 2009 om 19:30
Ik gebruik de achternaam van mijn man. De belangrijkste reden is dat ik dezelfde achternaam wil hebben als ons zoontje. Vind het altijd raar als moeders een andere achternaam heeft als haar kindjes. Noem me ouderwets... Alleen door officiele instanties word ik aangeschreven met mans naam-eigen naam. Ik moet zeggen dat het in het begin idd raar is om ineens een andere achternaam te dragen, maar ben er nu na een aantal jaren helemaal aan gewend. Zou niet anders meer willen...
vrijdag 20 maart 2009 om 19:39
Dat argument om dezelfde naam als mijn kinderen te gebruiken, dat had ik ook toen ik dus met mijn ex aan kinderen begon. Dat hoorde ik ook wel van andere vrouwen. Maar wat vreemd in feite dat het niet meer opgaat als je dan uiteindelijk gaat scheiden(ik heb me daar ook "schuldig"aan gemaakt, maar soms relativeer je de dingen als je een stuk verder bent in het leven). Al zijn er ook wel vrouwen die na een scheiding de naam van hun ex blijven gebruiken vanwege kinderen.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
zaterdag 21 maart 2009 om 14:52
[quote]draaimolen schreef op 20 maart 2009 @ 19:30:
Vind het altijd raar als moeders een andere achternaam heeft als haar kindjes. Noem me ouderwets...
Wereldvreemd eerder. Er zijn genoeg moeders die kinderen krijgen zonder boterbriefje of samenlevingscontract. Ook zij kunnen kiezen voor de achternaam van de vader.
Vind het altijd raar als moeders een andere achternaam heeft als haar kindjes. Noem me ouderwets...
Wereldvreemd eerder. Er zijn genoeg moeders die kinderen krijgen zonder boterbriefje of samenlevingscontract. Ook zij kunnen kiezen voor de achternaam van de vader.
zaterdag 21 maart 2009 om 14:54
zaterdag 21 maart 2009 om 15:05
Volgens traditie in onze familie heb ik de naam van mijn vader, net zoals mijn moeder en mijn dochter de naam van hun vaders hebben. Ik ben niet getrouwd. De meeste getrouwde nichten van mijn generatie gebruiken ook de naam van hun vader.
We zijn nu eenmaal geen familie van de respectievelijke schoonpapa's.
We zijn nu eenmaal geen familie van de respectievelijke schoonpapa's.
