Werk & Studie
alle pijlers
contract niet verlengd, ziekmelden?
vrijdag 20 maart 2009 om 19:41
Mijn jaar contract wordt niet verlengd. Nu werk ik al een aantal jaar voor deze werkgever maar eerst als freelancer (wel fulltime) en sinds bijna een jaar dus in dienst. Ik heb me altijd uit de naad gewerkt, had onlangs nog een goede beoordeling en toch lig ik er op een heel lullige manier uit. Bezuinigingen, ja dat weet ik, maar waarom de keuze op mij is gevallen weet ik niet. Wordt me niet verteld.
Ik heb veel verdriet, ben boos (ook omdat ik een aantal andere fikse tegenslagen heb moeten verwerken onlangs) en uitgeput. Ik heb keihard gewerkt voor dit bedrijf, dat zit in mijn aard en verlangt de organisatie ook wel van je. Daar zijn natuurlijk gradaties in. Ik ben behoorlijk productief en perfectionistisch. Mijn werk is inhoudelijk goed en snel af.
Nu ik er dus uit lig trek ik 't niet meer om terug te gaan. Ik heb de afgelopen jaren zoveel van mezelf gegeven, heb qua gezondheid een heftige periode door gemaakt (wat nog niet over is) maar waar mijn werkgever nauwelijks last van heeft gehad en ook geen weet van heeft (omdat ik bang was dat 't voor hen reden zou zijn om me niet te behouden).
Ik kan het niet meer aan me zo te moeten in zetten. De koek is voor mij op. Ik ben kapot, moe en voel me afgewezen. Ok dit alles is meer voor 't psyche forum waar ik idd over de last die ik hier van heb een topic heb geopend. Wat ik eigenlijk wil weten is kan ik me ziek melden? En wat zijn de consequenties daar van? Mijn contract loopt nog een paar maanden. Het idee om al die maanden keihard door te werken trek ik niet. Maar die maanden thuis zitten, is dat slecht voor de relatie met de werkgever en kan dat betekenen dat je geen referenties krijgt? Mijn werkgever weet dus niets van mijn andere problemen, maar dat zijn wel degelijk dusdanige problemen en met wat er nu bij komt zou er (ben ik bang) weer een depressie de kop op kunnen steken. Enigzins pas op de plaats is denk ik wel goed voor me. Maar snijd ik mezelf daarmee niet in de vingers?
Graag advies, als 't kan juridisch
Ik heb veel verdriet, ben boos (ook omdat ik een aantal andere fikse tegenslagen heb moeten verwerken onlangs) en uitgeput. Ik heb keihard gewerkt voor dit bedrijf, dat zit in mijn aard en verlangt de organisatie ook wel van je. Daar zijn natuurlijk gradaties in. Ik ben behoorlijk productief en perfectionistisch. Mijn werk is inhoudelijk goed en snel af.
Nu ik er dus uit lig trek ik 't niet meer om terug te gaan. Ik heb de afgelopen jaren zoveel van mezelf gegeven, heb qua gezondheid een heftige periode door gemaakt (wat nog niet over is) maar waar mijn werkgever nauwelijks last van heeft gehad en ook geen weet van heeft (omdat ik bang was dat 't voor hen reden zou zijn om me niet te behouden).
Ik kan het niet meer aan me zo te moeten in zetten. De koek is voor mij op. Ik ben kapot, moe en voel me afgewezen. Ok dit alles is meer voor 't psyche forum waar ik idd over de last die ik hier van heb een topic heb geopend. Wat ik eigenlijk wil weten is kan ik me ziek melden? En wat zijn de consequenties daar van? Mijn contract loopt nog een paar maanden. Het idee om al die maanden keihard door te werken trek ik niet. Maar die maanden thuis zitten, is dat slecht voor de relatie met de werkgever en kan dat betekenen dat je geen referenties krijgt? Mijn werkgever weet dus niets van mijn andere problemen, maar dat zijn wel degelijk dusdanige problemen en met wat er nu bij komt zou er (ben ik bang) weer een depressie de kop op kunnen steken. Enigzins pas op de plaats is denk ik wel goed voor me. Maar snijd ik mezelf daarmee niet in de vingers?
Graag advies, als 't kan juridisch
vrijdag 20 maart 2009 om 23:51
quote:Boarn schreef op 20 maart 2009 @ 23:42:
Uiteindelijk heeft je baas ook een business te runnen en kan hij niet met ieders persoonlijke omstandigheden rekening gaan houden. Je zegt het zelf al, het gaat financieel slecht met het bedrijf en ze moeten bezuinigen. Zakelijk gezien is het of de salarisen niet meer aan iedereen kunnen uitbetalen, of zijn leveranciers niet meer betalen. En in dat laatste geval staan er straks meer op straat. Het is een zakelijke beslissing geweest en jij pakt het heel persoonlijk op. Dat mag, niks mis mee, maar ik denk dat het effectiever is om je energie in het solliciteren en je eigen welzijn te stoppen dat hier tegen aan te blijven schoppen. Schiet je niks mee op en de beslissing is toch al gemaakt.Jij hebt geen idee waar je over praat.
Uiteindelijk heeft je baas ook een business te runnen en kan hij niet met ieders persoonlijke omstandigheden rekening gaan houden. Je zegt het zelf al, het gaat financieel slecht met het bedrijf en ze moeten bezuinigen. Zakelijk gezien is het of de salarisen niet meer aan iedereen kunnen uitbetalen, of zijn leveranciers niet meer betalen. En in dat laatste geval staan er straks meer op straat. Het is een zakelijke beslissing geweest en jij pakt het heel persoonlijk op. Dat mag, niks mis mee, maar ik denk dat het effectiever is om je energie in het solliciteren en je eigen welzijn te stoppen dat hier tegen aan te blijven schoppen. Schiet je niks mee op en de beslissing is toch al gemaakt.Jij hebt geen idee waar je over praat.
vrijdag 20 maart 2009 om 23:52
Ik kan me overigens voorstellen dat sommige reacties wat vervelend over komen voor je, maar ik denk dat de posters zelf vooral willen benadrukken dat je er helaas weinig tegen kunt doen omdat de werkgever in dit geval in zijn recht lijkt te staan.
Vandaar ook mijn advies om vooral je energie te stoppen in het weer vooruit komen voor jezelf en dit proberen zo snel mogelijk achter je te laten. Kan heel moeilijk zijn (ook daar weet ik alles van), maar kies de strijd die je nu aangaat zorgvuldig en ik denk dat voor jezelf en je geestelijke gezondheid de beste strijd wel eens die nieuwe baan/uitdaging zou kunnen gaan zijn.
Vandaar ook mijn advies om vooral je energie te stoppen in het weer vooruit komen voor jezelf en dit proberen zo snel mogelijk achter je te laten. Kan heel moeilijk zijn (ook daar weet ik alles van), maar kies de strijd die je nu aangaat zorgvuldig en ik denk dat voor jezelf en je geestelijke gezondheid de beste strijd wel eens die nieuwe baan/uitdaging zou kunnen gaan zijn.
vrijdag 20 maart 2009 om 23:53
zaterdag 21 maart 2009 om 00:05
Ik ben weg hier, geen zin om nog meer negativiteit over me heen te krijgen. Situatie is klote genoeg en geen zin om me tegenover een aantal harde nare forummers hier me te moeten verdedigen.
De mensen die een serieus en vriendelijk antwoord hebben gegeven: bedankt!
De rest die meent te moeten beledigen en oordelen (zonder echt op de hoogte te zijn): get a life, ga ergens boksen ofzo.
De mensen die een serieus en vriendelijk antwoord hebben gegeven: bedankt!
De rest die meent te moeten beledigen en oordelen (zonder echt op de hoogte te zijn): get a life, ga ergens boksen ofzo.
zaterdag 21 maart 2009 om 00:19
Bedenk ook dat men alleen weet wat men van je hoort hier, en hetgeen je bewust buiten beschouwing houdt weten mensen hier niet. En dus kunnen ze dat niet in hun reactie meenemen.
Ik heb het idee dat je vooral juridisch advies wilt hebben omtrent je situatie: ik weet niet of je rechtsbijstand hebt, maar indien je dat hebt: neem zsm contact met ze op.
En anders dus maar eens bij een rechtswinkel langsgaan of jurofoon bellen oid zodat je je volledige situatie kunt voorleggen aan een jurist die je alle ins en outs over je rechtspositie kan vertellen.
Ik heb het idee dat je vooral juridisch advies wilt hebben omtrent je situatie: ik weet niet of je rechtsbijstand hebt, maar indien je dat hebt: neem zsm contact met ze op.
En anders dus maar eens bij een rechtswinkel langsgaan of jurofoon bellen oid zodat je je volledige situatie kunt voorleggen aan een jurist die je alle ins en outs over je rechtspositie kan vertellen.
zaterdag 21 maart 2009 om 10:07
Duivelijntje: de wereld is nu eenmaal geen Punica Oase.
Je ageert regen alle kritieken, en zegt bv tegen Boarn dat ze niet weet waarover ze het heeft.
In eerste plaats misschien dan niet met halve informatie komen, als het allemaal zo anders zit dan nu lijkt (?).
Tweede punt is dat ik denk dat jij mss niet helemaal weet waarover je het hebt, vanuit je werkgever bezien.
De feiten liggen nu eenmaal zo , hoe vervelend ook, je een tijdelijjk contract hebt. Dat kan zonder verdere opgaaf van redenen niet verlengd worden. Dat wist je ook tevoren. Dat die tijd nu gekomen is, is zoals al meermaals gezegd, zeer vervelend voor je. Echter heb jij nog een overeenkomst met je werkgever tot het einde v dat contract. Daar kan geen vakbond of rechtswinkel iets aan doen.
Je zou wel op zoek kunnen gaan naar een andere baan. Je werkgever moet je daarvoor zelfs de ruimte geven ook in tijd, binnen redelijke grenzen. Maar misschien is dat wel een goede manier om er wat positieve "schwung" aan te geven voor jezelf.
Je ageert regen alle kritieken, en zegt bv tegen Boarn dat ze niet weet waarover ze het heeft.
In eerste plaats misschien dan niet met halve informatie komen, als het allemaal zo anders zit dan nu lijkt (?).
Tweede punt is dat ik denk dat jij mss niet helemaal weet waarover je het hebt, vanuit je werkgever bezien.
De feiten liggen nu eenmaal zo , hoe vervelend ook, je een tijdelijjk contract hebt. Dat kan zonder verdere opgaaf van redenen niet verlengd worden. Dat wist je ook tevoren. Dat die tijd nu gekomen is, is zoals al meermaals gezegd, zeer vervelend voor je. Echter heb jij nog een overeenkomst met je werkgever tot het einde v dat contract. Daar kan geen vakbond of rechtswinkel iets aan doen.
Je zou wel op zoek kunnen gaan naar een andere baan. Je werkgever moet je daarvoor zelfs de ruimte geven ook in tijd, binnen redelijke grenzen. Maar misschien is dat wel een goede manier om er wat positieve "schwung" aan te geven voor jezelf.
Computer says nooooo
zaterdag 21 maart 2009 om 10:37
Tja, jij vindt de reacties van sommigen hier misschien hard en onredelijk, dit is wel realiteit! Wij voelen de emoties niet die jij nu voelt en daarom kunnen wij misschien rationeler denken.
Zo gaan die dingen binnen een bedrijf. Kun jij je wel altijd uit de naad hebben gewerkt en je pauzes overgeslagen hebben en je opgeofferd hebben. Uiteindelijk, als het erop aan komt, trek je als werknemer altijd aan het kortste eind. Lullig voor jou, maar zo gaan die dingen.
Wij bekijken de dingen gewoon vanuit het verhaal wat jij hier neer zet. Dat je bepaalde dingen niet plaatst kan ik mij voorstellen. Maar op basis van dit 'halve' verhaal, trekken wij onze conclusies. En die kun jij niet leuk vinden, maar zo gaan die dingen.
Zo gaan die dingen binnen een bedrijf. Kun jij je wel altijd uit de naad hebben gewerkt en je pauzes overgeslagen hebben en je opgeofferd hebben. Uiteindelijk, als het erop aan komt, trek je als werknemer altijd aan het kortste eind. Lullig voor jou, maar zo gaan die dingen.
Wij bekijken de dingen gewoon vanuit het verhaal wat jij hier neer zet. Dat je bepaalde dingen niet plaatst kan ik mij voorstellen. Maar op basis van dit 'halve' verhaal, trekken wij onze conclusies. En die kun jij niet leuk vinden, maar zo gaan die dingen.
zaterdag 21 maart 2009 om 11:56
quote:Duivelijntje schreef op 21 maart 2009 @ 00:05:
Ik ben weg hier, geen zin om nog meer negativiteit over me heen te krijgen. Situatie is klote genoeg en geen zin om me tegenover een aantal harde nare forummers hier me te moeten verdedigen.
De mensen die een serieus en vriendelijk antwoord hebben gegeven: bedankt!
De rest die meent te moeten beledigen en oordelen (zonder echt op de hoogte te zijn): get a life, ga ergens boksen ofzo.Ik vind je reacties herhaaldelijk disproportioneel en onfatsoenlijk naar anderen. Bovendien zijn er zinvolle vragen gesteld waar je niet op ingaat. Ik wens je succes en zal dit topic verder voor gezien houden.
Ik ben weg hier, geen zin om nog meer negativiteit over me heen te krijgen. Situatie is klote genoeg en geen zin om me tegenover een aantal harde nare forummers hier me te moeten verdedigen.
De mensen die een serieus en vriendelijk antwoord hebben gegeven: bedankt!
De rest die meent te moeten beledigen en oordelen (zonder echt op de hoogte te zijn): get a life, ga ergens boksen ofzo.Ik vind je reacties herhaaldelijk disproportioneel en onfatsoenlijk naar anderen. Bovendien zijn er zinvolle vragen gesteld waar je niet op ingaat. Ik wens je succes en zal dit topic verder voor gezien houden.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:08
De ziektewet is ervoor om mensen op te vangen die te ziek zijn om de deur uit te gaan, die iets mankeren waardoor ze niet in staat zijn om te werken.
Niet om doorbetaald baaldagen op te nemen. Dat is een mentaliteit die de economie meer schade berokkent dan een kredietcrisis.
Je bent niet ziek. Je baalt. En dat is terecht. Maar je hebt met je baas een overeenkomst voor een jaar en tot het einde van die periode ben jij aan hem ook verplicht om te komen werken.
En dat je de laatste maanden niet meer dan noodzakelijk doet is best te begrijpen.
Je kan natuurlijk wel een paar dagen snipperen om het slechte nieuws te verwerken en om op zoek te gaan naar een nieuwe job. En zo te horen ben je gemotiveerd genoeg om een nieuwe baan te kunnen vinden, ben je wel een bikkel.
Er is echt nog werk genoeg. Misschien lukt het je wel om er een uitdaging in te zien in plaats van een probleem, dat zou pas energie geven.
Niet om doorbetaald baaldagen op te nemen. Dat is een mentaliteit die de economie meer schade berokkent dan een kredietcrisis.
Je bent niet ziek. Je baalt. En dat is terecht. Maar je hebt met je baas een overeenkomst voor een jaar en tot het einde van die periode ben jij aan hem ook verplicht om te komen werken.
En dat je de laatste maanden niet meer dan noodzakelijk doet is best te begrijpen.
Je kan natuurlijk wel een paar dagen snipperen om het slechte nieuws te verwerken en om op zoek te gaan naar een nieuwe job. En zo te horen ben je gemotiveerd genoeg om een nieuwe baan te kunnen vinden, ben je wel een bikkel.
Er is echt nog werk genoeg. Misschien lukt het je wel om er een uitdaging in te zien in plaats van een probleem, dat zou pas energie geven.
zaterdag 21 maart 2009 om 14:27
quote:Duivelijntje schreef op 20 maart 2009 @ 21:18:
"Je zit nu te klagen dat het allemaal te zwaar is"
Zo bizar dat mensen (als je tegenslagen mee maakt waar je niets aan kan doen) het nodig vinden nare dingen te zeggen. Vraag me serieus af wat dat soort mensen bezielt.
dit soort mens vraagt zich wat hier naar aan is.
Herhaalde alleen je eigen tekst.
Ik heb meer moeite met dat zielige gedrag van je, 'tegenslagen meemaken waar je niets aan kunt doen' denk je serieus dat ieders leven altijd maar van een leien dakje gaat?
"Je zit nu te klagen dat het allemaal te zwaar is"
Zo bizar dat mensen (als je tegenslagen mee maakt waar je niets aan kan doen) het nodig vinden nare dingen te zeggen. Vraag me serieus af wat dat soort mensen bezielt.
dit soort mens vraagt zich wat hier naar aan is.
Herhaalde alleen je eigen tekst.
Ik heb meer moeite met dat zielige gedrag van je, 'tegenslagen meemaken waar je niets aan kunt doen' denk je serieus dat ieders leven altijd maar van een leien dakje gaat?
zaterdag 21 maart 2009 om 18:57
TO, misschien kun je preventief naar de arbo-arts of bedrijfsmaatschappelijk werker stappen terwijl je nog werkt en je situatie voorleggen. Die heeft misschien tips voor je om je werk vol te houden. Als je contract toch afloopt, maakt het ook minder uit als je iemand in het bedrijf op de hoogte stelt.
Klopt het dat de werkgever je bij het aflopen van een jaarcontract ook tijd moet geven om te solliciteren? Dacht dat dat met een jaarcontract voor eigen rekening was.
Iemand zegt ook: voor werkgever ook vervelend om contracten niet te kunnen verlengen... Is niet altijd zo, mijn werkgever geeft na drie contracten geen vast contract omdat ze niet aan werknemers vast willen zitten. Flexwet kan soms ernstig in je nadeel werken. Zie ook situatie van TO, soms ga je te ver bij zo'n werkgever omdat ziekte in je nadeel kan worden gebruikt. Het is dan een heel moeilijke keus om te laten zien dat je depressief, ziek of ergens vatbaar voor bent.
Klopt het dat de werkgever je bij het aflopen van een jaarcontract ook tijd moet geven om te solliciteren? Dacht dat dat met een jaarcontract voor eigen rekening was.
Iemand zegt ook: voor werkgever ook vervelend om contracten niet te kunnen verlengen... Is niet altijd zo, mijn werkgever geeft na drie contracten geen vast contract omdat ze niet aan werknemers vast willen zitten. Flexwet kan soms ernstig in je nadeel werken. Zie ook situatie van TO, soms ga je te ver bij zo'n werkgever omdat ziekte in je nadeel kan worden gebruikt. Het is dan een heel moeilijke keus om te laten zien dat je depressief, ziek of ergens vatbaar voor bent.
zondag 22 maart 2009 om 15:45
quote:Duivelijntje schreef op 20 maart 2009 @ 21:00:
Goh Sartan, dat het economisch slecht gaat was me niet opgevallen. Is dat zo???
Voor de rest:<snip>.
Zo gedraag je je anders niet. Je doet net alsof je werkgever je contract niet verlengt om je te pakken of zo.
Maar goed, ik geloof dat alles al gezegd is verder dus ik wens je veel succes, zowel bij het vinden van een wat realistischer levenshouding als bij het vinden van een nieuwe baan.
Goh Sartan, dat het economisch slecht gaat was me niet opgevallen. Is dat zo???
Voor de rest:<snip>.
Zo gedraag je je anders niet. Je doet net alsof je werkgever je contract niet verlengt om je te pakken of zo.
Maar goed, ik geloof dat alles al gezegd is verder dus ik wens je veel succes, zowel bij het vinden van een wat realistischer levenshouding als bij het vinden van een nieuwe baan.
maandag 23 maart 2009 om 10:42
quote:Duivelijntje schreef op 20 maart 2009 @ 23:50:
Wat ik vreemd vind omtrent mijn ontslag/ relatie werkgever ga ik hier niet melden. Dat is te persoonlijk. Zit niet te wachten op herkenning. Begrijpelijk. Maar het maakt het tegelijk wel wat lastig voor anderen om adequaat te reageren. Toch een poging, ook al gaf je aan weg te zijn, wellicht lees je wel nog mee.quote:Ik heb altijd graag hard gewerkt, dat wil nog niet zeggen dat 't na al die jaren niet pijnlijk is als je de laan wordt uit gestuurd.Natuurlijk is dat pijnlijk. En je wekt de suggestie dat er meer speelt dan alleen economische noodzaak, dus ik kan me zo maar voorstellen dat daar nog wat meer pijn zit. Heel erg rot voor je.quote:Het is anders om hard te werken als je waardering krijgt dan wanneer dat niet (meer) gebeurt.Klopt. Daar staat iets tegenover dat je misschien heel lullig vindt klinken, maar dat toch wel waar is: de waardering krijg je maandelijks via de bank overgemaakt. Zolang je daar nog salaris ontvangt, loopt die afspraak door: jij levert prestaties, je werkgever waardeert dat in salaris. Als jij niet meer de motivatie kan vinden om je werk goed te doen, dan heeft je werkgever weinig reden meer je salaris te betalen.
En natuurlijk, ik snap heel goed wat de logische reactie is: "ik werk nog wel, maar minimaal, ze kunnen toch niet meer verwachten nu?"
Dat is zo.
Maar vraag je eens af: hoe groot is de wereld waarin je werkt? Wil je dat een volgende werkgever die om referenties vraagt te horen krijgt dat je indrukwekkend sterk reageerde op je vertrek, dat je ondanks dat het rot voor je was, je toch steeds dezelfde 150% bleef geven? Of heb je liever dat de laatste herinnering van je werkgever is dat je feitelijk het bijltje er bij neer gooide?
De vraag is niet wat eerlijk is. De wereld is niet eerlijk, en dat is knap klote, maar dat los je toch niet op. Waar je wel zelf iets aan kan doen, is hoe je op die oneerlijke wereld reageert, en hoe je daarin het beste voor jezelf zorgt.
quote:Uit hart voor mezelf ga ik daar nu heel strict in zijn.En de vraag die je jezelf echt moet stellen is of je daarmee op de langere termijn wel zoveel hart voor jezelf toont.quote:ik moet een nieuwe manier van werken vinden. Een balans waarin ik niet de kantjes er van af loop maar ook niet meer zo hard werk als ik altijd heb gedaan. Om inderdaad niet met een burnout thuis te komen zitten...
Dat klinkt heel verstandig. Maar als je het kan volhouden, zou ik die nieuwe manier van werken laten beginnen bij je nieuwe werkgever. Gewoon uit je eigen belang.
Succes!
Wat ik vreemd vind omtrent mijn ontslag/ relatie werkgever ga ik hier niet melden. Dat is te persoonlijk. Zit niet te wachten op herkenning. Begrijpelijk. Maar het maakt het tegelijk wel wat lastig voor anderen om adequaat te reageren. Toch een poging, ook al gaf je aan weg te zijn, wellicht lees je wel nog mee.quote:Ik heb altijd graag hard gewerkt, dat wil nog niet zeggen dat 't na al die jaren niet pijnlijk is als je de laan wordt uit gestuurd.Natuurlijk is dat pijnlijk. En je wekt de suggestie dat er meer speelt dan alleen economische noodzaak, dus ik kan me zo maar voorstellen dat daar nog wat meer pijn zit. Heel erg rot voor je.quote:Het is anders om hard te werken als je waardering krijgt dan wanneer dat niet (meer) gebeurt.Klopt. Daar staat iets tegenover dat je misschien heel lullig vindt klinken, maar dat toch wel waar is: de waardering krijg je maandelijks via de bank overgemaakt. Zolang je daar nog salaris ontvangt, loopt die afspraak door: jij levert prestaties, je werkgever waardeert dat in salaris. Als jij niet meer de motivatie kan vinden om je werk goed te doen, dan heeft je werkgever weinig reden meer je salaris te betalen.
En natuurlijk, ik snap heel goed wat de logische reactie is: "ik werk nog wel, maar minimaal, ze kunnen toch niet meer verwachten nu?"
Dat is zo.
Maar vraag je eens af: hoe groot is de wereld waarin je werkt? Wil je dat een volgende werkgever die om referenties vraagt te horen krijgt dat je indrukwekkend sterk reageerde op je vertrek, dat je ondanks dat het rot voor je was, je toch steeds dezelfde 150% bleef geven? Of heb je liever dat de laatste herinnering van je werkgever is dat je feitelijk het bijltje er bij neer gooide?
De vraag is niet wat eerlijk is. De wereld is niet eerlijk, en dat is knap klote, maar dat los je toch niet op. Waar je wel zelf iets aan kan doen, is hoe je op die oneerlijke wereld reageert, en hoe je daarin het beste voor jezelf zorgt.
quote:Uit hart voor mezelf ga ik daar nu heel strict in zijn.En de vraag die je jezelf echt moet stellen is of je daarmee op de langere termijn wel zoveel hart voor jezelf toont.quote:ik moet een nieuwe manier van werken vinden. Een balans waarin ik niet de kantjes er van af loop maar ook niet meer zo hard werk als ik altijd heb gedaan. Om inderdaad niet met een burnout thuis te komen zitten...
Dat klinkt heel verstandig. Maar als je het kan volhouden, zou ik die nieuwe manier van werken laten beginnen bij je nieuwe werkgever. Gewoon uit je eigen belang.
Succes!
maandag 23 maart 2009 om 10:44
Tuurlijk kun je je ziek melden, dat is niet alleen lichamelijk.
Het kan ook op psychische basis, dat gebeurt vaak.
Je kan op zijn en de situatie kan je mentaal ziek maken.
Dit kun je gewoon met de arboarts bespreken, mocht het zover komen. Ze kunnen je niks maken. Wel kan het nadelig zijn voor je referenties, maar dat hangt van je contact met de werkgever af. Dat kun jij het beste inschatten.
Je kunt anders toch ook even een aantal weken bijkomen, dat kan ook al helpen.
Heb je geen vrije dagen meer?
Of kun je misschien een stukje thuiswerken?
Ik snap dat het vervelend is, maar ook deze periode gaat over (ik heb het ook gehad)
Het kan ook op psychische basis, dat gebeurt vaak.
Je kan op zijn en de situatie kan je mentaal ziek maken.
Dit kun je gewoon met de arboarts bespreken, mocht het zover komen. Ze kunnen je niks maken. Wel kan het nadelig zijn voor je referenties, maar dat hangt van je contact met de werkgever af. Dat kun jij het beste inschatten.
Je kunt anders toch ook even een aantal weken bijkomen, dat kan ook al helpen.
Heb je geen vrije dagen meer?
Of kun je misschien een stukje thuiswerken?
Ik snap dat het vervelend is, maar ook deze periode gaat over (ik heb het ook gehad)
maandag 23 maart 2009 om 10:53
Ik vind je reacties nogal aanmatigend.
Hoe weet jij dat Boarn niet weet waarover ze praat??
Kom op zeg, als ik alleen al in mijn eigen omgeving kijk (en uit eigen ervaring weet), kan ik zo tig mensen opnoemen die ontslag hebben gekregen om bedrijfseconomische redenen (niet alleen nu, maar ook eerder) of waar jaarcontracten niet van zijn verlengd.
Je voert allemaal emotionele redenen aan, voor iets wat een zakelijke relatie is. Dat proberen vele anderen je hier ook al duidelijk te maken; maar dat kwartje lijkt niet te vallen!
Je werkgever is je geen verantwoording schuldig!
Met een vakbond, juridisch loket of wat dan ook bellen heeft geen enkele zin; je hebt een tijdelijk contract dat van rechtswege afloopt: niet meer en niet minder!
Hoe weet jij dat Boarn niet weet waarover ze praat??
Kom op zeg, als ik alleen al in mijn eigen omgeving kijk (en uit eigen ervaring weet), kan ik zo tig mensen opnoemen die ontslag hebben gekregen om bedrijfseconomische redenen (niet alleen nu, maar ook eerder) of waar jaarcontracten niet van zijn verlengd.
Je voert allemaal emotionele redenen aan, voor iets wat een zakelijke relatie is. Dat proberen vele anderen je hier ook al duidelijk te maken; maar dat kwartje lijkt niet te vallen!
Je werkgever is je geen verantwoording schuldig!
Met een vakbond, juridisch loket of wat dan ook bellen heeft geen enkele zin; je hebt een tijdelijk contract dat van rechtswege afloopt: niet meer en niet minder!
maandag 23 maart 2009 om 10:58
quote:Brown_Eyes schreef op 23 maart 2009 @ 10:44:
Tuurlijk kun je je ziek meldenMelden kan altijdquote:Ze kunnen je niks maken.
Dat lijkt me vrij optimistisch. De wet spreekt over "de ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid", niet over "werknemer heeft zich ziek gemeld". Als je geen overeengekomen arbeid verricht, terwijl je daar wel toe in staat bent, lijkt me dat je werkgever je wel iets kan maken. Misschien vinden ze het de moeite niet, maar ze kunnen het wel degelijk.
quote:Wel kan het nadelig zijn voor je referenties, maar dat hangt van je contact met de werkgever af. Dat kun jij het beste inschatten.Eens.
Puur theoretisch, zonder dat ik beweer meer van deze situatie te weten dan TO heeft verteld, maar wat denk je dat een werkgever aan referenties geeft over iemand die altijd goed werk heeft geleverd, maar bij het horen dat de arbeidsovereenkomst niet verlengt zou worden een acute aanval van burn-out krijgt?
Nogmaals, ik wil niet rot doen, en ik beweer op geen enkele manier dat TO niet aan alle kanten gelijk zou hebben. Alles wat ik beweer is dat gelijk hebben je niet helpt. Zelfs gelijk krijgen niet altijd. Je moet naar de langere termijn kijken en voor jezelf zorgen.
Tuurlijk kun je je ziek meldenMelden kan altijdquote:Ze kunnen je niks maken.
Dat lijkt me vrij optimistisch. De wet spreekt over "de ongeschiktheid tot het verrichten van zijn arbeid", niet over "werknemer heeft zich ziek gemeld". Als je geen overeengekomen arbeid verricht, terwijl je daar wel toe in staat bent, lijkt me dat je werkgever je wel iets kan maken. Misschien vinden ze het de moeite niet, maar ze kunnen het wel degelijk.
quote:Wel kan het nadelig zijn voor je referenties, maar dat hangt van je contact met de werkgever af. Dat kun jij het beste inschatten.Eens.
Puur theoretisch, zonder dat ik beweer meer van deze situatie te weten dan TO heeft verteld, maar wat denk je dat een werkgever aan referenties geeft over iemand die altijd goed werk heeft geleverd, maar bij het horen dat de arbeidsovereenkomst niet verlengt zou worden een acute aanval van burn-out krijgt?
Nogmaals, ik wil niet rot doen, en ik beweer op geen enkele manier dat TO niet aan alle kanten gelijk zou hebben. Alles wat ik beweer is dat gelijk hebben je niet helpt. Zelfs gelijk krijgen niet altijd. Je moet naar de langere termijn kijken en voor jezelf zorgen.
maandag 23 maart 2009 om 10:59
Ik moet toegeven: de meeste reacties hier vind ik buitengewoon moralistisch. Argumenten als: de economie, je baas kan er ook niets aan doen, je had niet zo hard hoeven werken etc,.etc.. ik vind ze roomser dan de Paus.
Makkelijk oordelen over iemand en lopen sneren dat het niet netjes is. Er zijn wel meer dingen niet netjes. En wacht maar hoe jullie reageren wanneer er eens een keer door de baas een lullige (en o zo economische) streek wordt geleverd. Alsof jullie nooit een keer ziek zijn geweest terwijl je wel had kunnen werken.
Naast dat de werkgever met de economie te maken heeft, heeft de TO haar eigen economie-tje draaiende te houden.
Ik zeg: meid, doe waar JIJ je goed bij voelt. Schijt aan mensen met hun meningen. Het is net als 'konten', iedereen heeft er een. Als jij het niet meer trekt om naar je werk te gaan, dan ga je niet meer naar je werk. Waarom zou je? Gebruik je tijd om bij te komen, uit te rusten en te solliciteren en laat je vooral niet verleiden tot een burn out. Het is JOUW leven, jij weet wat je wel en niet kan maken en tot hoever je kan gaan.
Groetjes Klusserin
Makkelijk oordelen over iemand en lopen sneren dat het niet netjes is. Er zijn wel meer dingen niet netjes. En wacht maar hoe jullie reageren wanneer er eens een keer door de baas een lullige (en o zo economische) streek wordt geleverd. Alsof jullie nooit een keer ziek zijn geweest terwijl je wel had kunnen werken.
Naast dat de werkgever met de economie te maken heeft, heeft de TO haar eigen economie-tje draaiende te houden.
Ik zeg: meid, doe waar JIJ je goed bij voelt. Schijt aan mensen met hun meningen. Het is net als 'konten', iedereen heeft er een. Als jij het niet meer trekt om naar je werk te gaan, dan ga je niet meer naar je werk. Waarom zou je? Gebruik je tijd om bij te komen, uit te rusten en te solliciteren en laat je vooral niet verleiden tot een burn out. Het is JOUW leven, jij weet wat je wel en niet kan maken en tot hoever je kan gaan.
Groetjes Klusserin
maandag 23 maart 2009 om 11:07
Klusserin, dat is weer het andere uiterste. De werkgever handelt volgens de regels, TO moet dat ook gewoon doen. Een zakelijke opstelling is in dit geval het beste en het enige juiste. Je moet dus gewoon naar je werk blijven gaan, Duivelijntje.
Op een laag pitje natuurlijk, want het is nergens voor nodig om je uit te sloven. Zoek naar een werkmethode die voor jou prettig is. Dit is je kans om op zo'n manier te leren werken dat jij je er goed bij voelt. Als ik je reacties zo lees, lijk je me een perfectionist, die er eerder aan onder door wil gaan dan toegeven dat het werk haar teveel wordt.
Werk is ook een enorm emotioneel ding voor je, je hangt er een groot deel van je eigenwaarde aan op. Niet handig, ook niet in je volgende baan. In je werk ben je veel te afhankelijk van de goedkeuring van je opdrachtgever. Je eigenwaarde kun je beter uit jezelf halen, is veel gezonder.
Op een laag pitje natuurlijk, want het is nergens voor nodig om je uit te sloven. Zoek naar een werkmethode die voor jou prettig is. Dit is je kans om op zo'n manier te leren werken dat jij je er goed bij voelt. Als ik je reacties zo lees, lijk je me een perfectionist, die er eerder aan onder door wil gaan dan toegeven dat het werk haar teveel wordt.
Werk is ook een enorm emotioneel ding voor je, je hangt er een groot deel van je eigenwaarde aan op. Niet handig, ook niet in je volgende baan. In je werk ben je veel te afhankelijk van de goedkeuring van je opdrachtgever. Je eigenwaarde kun je beter uit jezelf halen, is veel gezonder.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
maandag 23 maart 2009 om 11:10
quote:klusserin schreef op 23 maart 2009 @ 10:59:
Makkelijk oordelen over iemand en lopen sneren dat het niet netjes is.Voor alle zekerheid: netheid boeit me niet zo. Ik stel wel de vraag wat slim is. In de huidige tijd zou het wel eens verstandig kunnen zijn je af te vragen hoe klein het wereldje is waarin je werkt, dat is alles.
Makkelijk oordelen over iemand en lopen sneren dat het niet netjes is.Voor alle zekerheid: netheid boeit me niet zo. Ik stel wel de vraag wat slim is. In de huidige tijd zou het wel eens verstandig kunnen zijn je af te vragen hoe klein het wereldje is waarin je werkt, dat is alles.
maandag 23 maart 2009 om 11:12
TO moet in mijn ogen helemaal niets. Moeten, moeten, moeten...
Het zou voor TO beter zijn wanneer ze eens een keer naar zichzelf luistert. Als dat betekent dat ze niet meer naar haar werk kan gaan omdat het te emotioneel voor haar is of omdat ze het niet meer trekt (en wat mij betreft zelfs uit rancune) dan moet TO dat in mijn ogen vooral doen.
Als ze het anders kan is anders aan te bevelen...maar ik zie geen enkel nut in het feit dat TO tegen heug en meug naar haar werk moet. Haar werk, dumpt haar... ik zeg: zo loyaal hoeft TO van mij dan ook niet meer te zijn. Het is fijn wanneer dat van 2 kanten komt he.
Het zou voor TO beter zijn wanneer ze eens een keer naar zichzelf luistert. Als dat betekent dat ze niet meer naar haar werk kan gaan omdat het te emotioneel voor haar is of omdat ze het niet meer trekt (en wat mij betreft zelfs uit rancune) dan moet TO dat in mijn ogen vooral doen.
Als ze het anders kan is anders aan te bevelen...maar ik zie geen enkel nut in het feit dat TO tegen heug en meug naar haar werk moet. Haar werk, dumpt haar... ik zeg: zo loyaal hoeft TO van mij dan ook niet meer te zijn. Het is fijn wanneer dat van 2 kanten komt he.
maandag 23 maart 2009 om 11:16
maandag 23 maart 2009 om 11:18
Ik denk dat er wel degelijk een middenweg is tussen ziekmelden en je kapot werken. Waarom ga je de komende maanden niet netjes om 17:00 uur naar huis, ondertussend doen wat je moet doen en je niet meer te druk maken om de zaak? Je hart en ziel liggen er al niet meer, je kunt dan gewoon je ding doen en op tijd thuis zijn, lekker en beetje kokkerellen (of wat jij dan ook doet om te ontspannen als je thuis komt) en de avonden gebruiken om te sporten of om met vriendinnen af te spreken. Je hoeft je niet meer 200 % te geven want je ligt er al uit, maar voor je eigen gemoed kun je natuurlijk gewoon doorwerken. Als je het helemaal niet meer trekt meld je je een weekje ziek, om bij te komen, eens flink uit te slapen en een boek te lezen, maar als je niet totaal overspannen bent of een burnout hebt dan zou dat voldoende moeten zijn om bij te tanken en met goede moed je ontract uit te dienen. En solliciteren vanuit een baan is altijd gunstiger dan vanuit een werkloze positie of vanuit de ziektewet. Misschien is het ook een goed idee om eens met iemand te praten over het gevoel van afgewezen zijn.
Sterkte.
Sterkte.
maandag 23 maart 2009 om 11:19
Nou klusserin, neem dan gewoon ontslag en laat je baas stoppen met het uitbetalen van loon.
Waar het hier mij volgens om draait, is niet of Duivelijntje wel of niet moet blijven doorwerken, maar dat haar beleving van werk en alles daaromheen veel te emotioneel is. In haar volgende baan gaat haar dat ook opbreken.
Laat ze nu de tijd nemen om emotie en werk meer van elkaar los te koppelen. Zo'n moeilijke werksituatie is daar juist ideaal voor. Nu kan ze leren werken zonder daarvoor direct goedkeuring terug te verwachten.
Waar het hier mij volgens om draait, is niet of Duivelijntje wel of niet moet blijven doorwerken, maar dat haar beleving van werk en alles daaromheen veel te emotioneel is. In haar volgende baan gaat haar dat ook opbreken.
Laat ze nu de tijd nemen om emotie en werk meer van elkaar los te koppelen. Zo'n moeilijke werksituatie is daar juist ideaal voor. Nu kan ze leren werken zonder daarvoor direct goedkeuring terug te verwachten.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
