Kinderen
alle pijlers
Zoon van 19 en niets doen
zondag 20 januari 2019 om 12:05
Ik zet het maar even onder kinderen maar officieel is ‘ie dat niet meer natuurlijk.
Om te beginnen: 19jr, hoogbegaafd, add, dyslectisch, DCD.
Hij heeft drie jaar gekleuterd. De reden om hem niet naar groep 3 te laten gaan was ‘omdat ie af en toe ineens als een teiger door de klas gaat springen’ en dus was ie niet klaar voor groep 3. Vervolgens alles op de basisschool met twee vingers in de neus en daar kwam ook nog bij dat hij door zijn motorische achterstand en zijn snelle begrip veel minder hoefde te doen dan zijn klasgenoten maar daarvoor kwam niet iets verdiepends of verbredende in de plaats.
Op het VO dacht ie zo lekker verder te kunnen en dat lukte in klas 1 nog wel maar bleef zitten in klas 2 en vervolgens in klas 3 weer. We hebben orthopedagogen, onszelf (docent VO), psychologen etc ingezet om hem aan het leren te krijgen maar hij zei ja en amen en deed nee en fuck you. Op advies zijn we toen opgehouden met ‘pushen’ en hebben hem alleen herinnerd en verder moest ie het zelf uitzoeken. Dit omdat andere kinderen in het gezin hier ook last van houden en om de goede sfeer te behouden. Uiteindelijk twee jaar geleden zijn TL (mavo) gehaald en hij ging naar een leuke mbo-opleiding.
Daar bleek hij veel van de dingen uit jaar 1 al zichzelf te hebben geleerd (ook zijn hobby) en dus haakte hij af. ROC wilde voor hem wel een aangepast programma maken zodat ie in twee ipv drie jaar klaar zou zijn. Maar nee, dit wilde hij niet. Toen hij achttien was is ie gestopt met de opleiding. Zijn vader zei dat de voorwaarde voor dit tussenjaar dan wel was dat hij ging werken.
In het inmiddels verstreken 1,25jr heeft hij welgeteld in totaal zes weken gewerkt. Hij zegt het in het begin leuk te vinden maar al gauw haakt ie af met allerlei smoesjes. Dat ie moet werken om zichzelf in levensonderhoud te voorzien krijg je er niet in.
Ondertussen houdt ie zich thuis niet aan de regels, doet wat ie zelf wil. Rookt, blowt en drinkt. Zijn vrienden wonen bij mij in de buurt en de verleiding was te groot om er snachts tussenuit te knijpen.
In de weken dat hij bij zijn vader was, dan ben ik bij mijn vriend, kwam hij daar gewoon niet thuis en zat ie stiekem in mijn huis met zijn vrienden. Voor oud en nieuw vorig jaar had ie gevraagd of ie dat met zijn vrienden in mijn huis mocht vieren. Ik heb dat verboden omdat een eerder feestje uit de hand was gelopen (dat wil zeggen: niets was opgeruimd en planten vertrapt enz).
Op nieuwjaarsdag bleken ze toch in mijn huis te zitten. Toen ik aan kwam zaten er een stuk of dertig kerels in mijn woonkamer te roken en blowen. Ze hadden dus gewoon ingebroken! Een sleutel had ie al lang niet meer. Zoon had een raampje zo opengezet van tevoren dat het leek dat ie op slot zat. Voor de rest was alles hermetisch gesloten. Dat ze door een raam naar binnen moesten vonden ze achteraf inderdaad wel een beetje vreemd.
Toen hebben we besloten dat hij door de week bij zijn vader moest zijn (woont in een dorp 15km verderop) en in het weekend kon hij dan hier zijn, mits ik er was.
Inmiddels is ie bij een psychiater en twee psychologen (en verslavingszorg heeft zich er nog even mee bemoeid) geweest maar hij leidt ze om de tuin en ze hebben nu ook gezegd dat hij momenteel niet te helpen is. Omdat ie thuis (beide huizen) zijn eigen regels bepaalt is er een ultimatum gesteld dat hij op 1 feb uit huis moet. Dat ie dan dus een kamer moet hebben en voorlopig zijn eigen boontjes moet doppen. Hij moet eerst op zijn bek vallen zegmaar.
Nu ben ik het daar mee eens (was al eerder mijn voorstel maar bij zijn vader duurt het altijd even voor ie dit soort dingen beseft).
Alleen: we hebben zorgplicht tot ie 21 is. Ik heb zelf geen financiële middelen hem te ondersteunen en bovendien moet ie zelf werken om inkomsten te krijgen.
Hoe pakken we dit op een goede manier aan?
Hij weet deze deadline al twee maanden overigens en heeft tot dusver niets ondernomen. We weten dat dingen in het verleden wellicht beter aangepakt hadden moeten worden maar dat valt nu niet meer te veranderen natuurlijk.
Om te beginnen: 19jr, hoogbegaafd, add, dyslectisch, DCD.
Hij heeft drie jaar gekleuterd. De reden om hem niet naar groep 3 te laten gaan was ‘omdat ie af en toe ineens als een teiger door de klas gaat springen’ en dus was ie niet klaar voor groep 3. Vervolgens alles op de basisschool met twee vingers in de neus en daar kwam ook nog bij dat hij door zijn motorische achterstand en zijn snelle begrip veel minder hoefde te doen dan zijn klasgenoten maar daarvoor kwam niet iets verdiepends of verbredende in de plaats.
Op het VO dacht ie zo lekker verder te kunnen en dat lukte in klas 1 nog wel maar bleef zitten in klas 2 en vervolgens in klas 3 weer. We hebben orthopedagogen, onszelf (docent VO), psychologen etc ingezet om hem aan het leren te krijgen maar hij zei ja en amen en deed nee en fuck you. Op advies zijn we toen opgehouden met ‘pushen’ en hebben hem alleen herinnerd en verder moest ie het zelf uitzoeken. Dit omdat andere kinderen in het gezin hier ook last van houden en om de goede sfeer te behouden. Uiteindelijk twee jaar geleden zijn TL (mavo) gehaald en hij ging naar een leuke mbo-opleiding.
Daar bleek hij veel van de dingen uit jaar 1 al zichzelf te hebben geleerd (ook zijn hobby) en dus haakte hij af. ROC wilde voor hem wel een aangepast programma maken zodat ie in twee ipv drie jaar klaar zou zijn. Maar nee, dit wilde hij niet. Toen hij achttien was is ie gestopt met de opleiding. Zijn vader zei dat de voorwaarde voor dit tussenjaar dan wel was dat hij ging werken.
In het inmiddels verstreken 1,25jr heeft hij welgeteld in totaal zes weken gewerkt. Hij zegt het in het begin leuk te vinden maar al gauw haakt ie af met allerlei smoesjes. Dat ie moet werken om zichzelf in levensonderhoud te voorzien krijg je er niet in.
Ondertussen houdt ie zich thuis niet aan de regels, doet wat ie zelf wil. Rookt, blowt en drinkt. Zijn vrienden wonen bij mij in de buurt en de verleiding was te groot om er snachts tussenuit te knijpen.
In de weken dat hij bij zijn vader was, dan ben ik bij mijn vriend, kwam hij daar gewoon niet thuis en zat ie stiekem in mijn huis met zijn vrienden. Voor oud en nieuw vorig jaar had ie gevraagd of ie dat met zijn vrienden in mijn huis mocht vieren. Ik heb dat verboden omdat een eerder feestje uit de hand was gelopen (dat wil zeggen: niets was opgeruimd en planten vertrapt enz).
Op nieuwjaarsdag bleken ze toch in mijn huis te zitten. Toen ik aan kwam zaten er een stuk of dertig kerels in mijn woonkamer te roken en blowen. Ze hadden dus gewoon ingebroken! Een sleutel had ie al lang niet meer. Zoon had een raampje zo opengezet van tevoren dat het leek dat ie op slot zat. Voor de rest was alles hermetisch gesloten. Dat ze door een raam naar binnen moesten vonden ze achteraf inderdaad wel een beetje vreemd.
Toen hebben we besloten dat hij door de week bij zijn vader moest zijn (woont in een dorp 15km verderop) en in het weekend kon hij dan hier zijn, mits ik er was.
Inmiddels is ie bij een psychiater en twee psychologen (en verslavingszorg heeft zich er nog even mee bemoeid) geweest maar hij leidt ze om de tuin en ze hebben nu ook gezegd dat hij momenteel niet te helpen is. Omdat ie thuis (beide huizen) zijn eigen regels bepaalt is er een ultimatum gesteld dat hij op 1 feb uit huis moet. Dat ie dan dus een kamer moet hebben en voorlopig zijn eigen boontjes moet doppen. Hij moet eerst op zijn bek vallen zegmaar.
Nu ben ik het daar mee eens (was al eerder mijn voorstel maar bij zijn vader duurt het altijd even voor ie dit soort dingen beseft).
Alleen: we hebben zorgplicht tot ie 21 is. Ik heb zelf geen financiële middelen hem te ondersteunen en bovendien moet ie zelf werken om inkomsten te krijgen.
Hoe pakken we dit op een goede manier aan?
Hij weet deze deadline al twee maanden overigens en heeft tot dusver niets ondernomen. We weten dat dingen in het verleden wellicht beter aangepakt hadden moeten worden maar dat valt nu niet meer te veranderen natuurlijk.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 21 januari 2019 om 10:22
Bewindvoering (de beschermingsmaatregel waar hier over gesproken word) wordt door de rechtbank alleen toegekend als er sprake is van voldoende gronden zoals zwakbegaafdheid en onvermogen om financiële transacties te begrijpen. Mentorschap is niets anders dan een door de rechtbank bekrachtigde voortzetting van de (zorg) taken die je als ouders toch al deed.
Als het gaat om een normaal begaafde persoon van wie redelijkerwijs verwacht mag worden dat hij inzicht heeft in eigen handelen dan zal de rechtbank, ondanks diverse diagnoses, geen bewindvoering of curatele en waarschijnlijk ook geen mentorschap toekennen.
Hij is voor de wet volwassen en heeft het recht om een puinhoop van zijn eigen leven te maken.
Als het gaat om een normaal begaafde persoon van wie redelijkerwijs verwacht mag worden dat hij inzicht heeft in eigen handelen dan zal de rechtbank, ondanks diverse diagnoses, geen bewindvoering of curatele en waarschijnlijk ook geen mentorschap toekennen.
Hij is voor de wet volwassen en heeft het recht om een puinhoop van zijn eigen leven te maken.
anoniem_381770 wijzigde dit bericht op 21-01-2019 10:38
0.91% gewijzigd
maandag 21 januari 2019 om 10:40
attribuutje schreef: ↑21-01-2019 10:37Daar komt het op neer sjabbes. Hulp komt nooit te laat maar dan moet zo een joch het wel aannemen. Wij zagen ook geen andere optie dan hem op straat te schoppen, het heeft alleen niets uitgehaald.
maandag 21 januari 2019 om 10:53
Sjabbes??attribuutje schreef: ↑21-01-2019 10:37Daar komt het op neer sjabbes. Hulp komt nooit te laat maar dan moet zo een joch het wel aannemen. Wij zagen ook geen andere optie dan hem op straat te schoppen, het heeft alleen niets uitgehaald.
Oh wacht dat is een nick
Op straat schoppen haalt natuurlijk nooit wat uit. Maar ik begrijp dat dat de allerlaatste optie is en je soms geen keuze hebt.
Maar zo ver is TO nog niet. Eerst eens proberen hem in een kliniek te krijgen. Misschien wil hij best. Het geeft hem ook een hoop rust.
Misschien een interventie achtig iets opzetten? Ouders samen, evt oma en opa erbij en de oudere kinderen? En dan niet dreigen/dwingen, maar vrágen.
Ik zou bellen met zo'n kliniek. Of meerdere. En vragen hoe je dat het beste aanpakt.
impala wijzigde dit bericht op 21-01-2019 11:03
48.87% gewijzigd
.
maandag 21 januari 2019 om 10:57
Tja, ik schijn mijn eigen ervaring niet te veel te mogen gebruiken, maar hier 2 hoogbegaafde autisten waarover ik mentor ben en ook bewindvoerder van mijn jongste. Vanwege hun autisme, maar ik heb de indruk dat de zoon van TO ook best wel een etiketje heeft waar een rechter wat mee kan.Sjabbes schreef: ↑21-01-2019 10:22Bewindvoering (de beschermingsmaatregel waar hier over gesproken word) wordt door de rechtbank alleen toegekend als er sprake is van voldoende gronden zoals zwakbegaafdheid en onvermogen om financiële transacties te begrijpen. Mentorschap is niets anders dan een door de rechtbank bekrachtigde voortzetting van de (zorg) taken die je als ouders toch al deed.
Als het gaat om een normaal begaafde persoon van wie redelijkerwijs verwacht mag worden dat hij inzicht heeft in eigen handelen dan zal de rechtbank, ondanks diverse diagnoses, geen bewindvoering of curatele en waarschijnlijk ook geen mentorschap toekennen.
Hij is voor de wet volwassen en heeft het recht om een puinhoop van zijn eigen leven te maken.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 21 januari 2019 om 11:08
Dat denk ik juist niet solomio. En dan moet hij toch nog steeds zelf meewerken. De mijne heeft aardig wat onderzoeken gehad maar geen stickertje, alle keren vlak voor een diagnose werd er afgehaakt, ja waarschijnlijk add of ADHD, ik herken ook veel in dat DCD...maar wat moet je met zo een stickertje. Medicijnen wilde hij niet aan, ja blowen en dat doet hij dus nog steeds..
die ik wilde bestaat al...
maandag 21 januari 2019 om 11:15
TO, ben je al eens bij het RIBW geweest? Dat is een instelling voor begeleid/beschermd wonen maar bieden ook ambulante hulp. Zij hebben veel ervaring met zorgmijders en ook met verslavingsproblematiek. Hier in de regio zijn zelfs speciale woningen voor mensen die nergens terecht kunnen omdat ze te asociaal zijn om in een woonwijk te kunnen wonen. (Niet dat jouw zoon te asociaal is maar om aan te geven dat het RIBW ervaring heeft met mensen die erg lastig te helpen zijn).
Het zijn geen therapeuten die daar werken maar mensen die helpen om juist het leven een beetje op de rit te krijgen. Ook werken ze met ervaringsdeskundigen. Ze zijn juist heel praktisch.
En kunnen daarnaast ook meedenken en helpen in het krijgen van de juiste hulp.
Het zijn geen therapeuten die daar werken maar mensen die helpen om juist het leven een beetje op de rit te krijgen. Ook werken ze met ervaringsdeskundigen. Ze zijn juist heel praktisch.
En kunnen daarnaast ook meedenken en helpen in het krijgen van de juiste hulp.
maandag 21 januari 2019 om 11:18
Jou zoons gingen waarschijnlijk akkoord met de maatregel en waren het er zelf ook mee eens dat dit het beste is voor hen Solomio ?Solomio schreef: ↑21-01-2019 10:57Tja, ik schijn mijn eigen ervaring niet te veel te mogen gebruiken, maar hier 2 hoogbegaafde autisten waarover ik mentor ben en ook bewindvoerder van mijn jongste. Vanwege hun autisme, maar ik heb de indruk dat de zoon van TO ook best wel een etiketje heeft waar een rechter wat mee kan.
Als de jongere niet wil en zegt dat hij het allemaal prima voor elkaar heeft dan zal de rechter daar in meegaan en geen beschermingsmaatregelen toekennen. Of er moet genoeg overtuigend bewijs zijn voor de rechter dat de jongere het écht niet zelf kan, ondanks dat hij dat beweerd.
Helaas is de kalender leeftijd in de meeste gevallen een keiharde grens voor de wet, ook al zijn veel jongeren nog niet aan zelfstandigheid toe.
Het is vreselijk voor de ouders en de rest van het gezin. Daarom pleit ik voor liefdevol loslaten met in achtneming van duidelijke grenzen. Denken vanuit jezelf en voor de andere (minderjarige) gezinsleden.
maandag 21 januari 2019 om 11:21
Ach wat een onzin. Ik ken er zat die uitstekend terecht zijn gekomen.47084 schreef: ↑21-01-2019 07:48Als je de reacties ziet, is er weinig hoopgevende te melden. Het fenomeen “ zoon die niks uitvoert, niks wil, drugs gebruikt, liegt en bedriegt, en alleenstaande moeder die hem niet de baas is “ komt vaker voor. Opvallend: ik zie er geen één bij wie het positief is afgelopen.
Je ziet twee aflopen: op straat gegooid en doorgaan met niet deugen of thuis gehouden en eveneens doorgaan met niet deugen.
De keus is aan moeder. En vader.
Ik zou verhuizen naar een senioren of alleenstaande appartement. Zonder ruimte voor volwassen kinderen. Met de boodschap: ik ga kleiner en beschermden wonen, jij bent volwassen, je mankeert niks aan je handjes, ga naar de McDonakds voor een baan, en zoek een kamer.
En met uitstekend bedoel ik niet perse de standaard dikke baan eigen huis, maar zelfstandig en een leuk leven verder.
maandag 21 januari 2019 om 11:31
Ik ook. Daarom : het is denk ik in de meeste gevallen een moeilijke fase die rond de leeftijd van 23 weer over gaat.Het-groepje schreef: ↑21-01-2019 11:21Ach wat een onzin. Ik ken er zat die uitstekend terecht zijn gekomen.
En met uitstekend bedoel ik niet perse de standaard dikke baan eigen huis, maar zelfstandig en een leuk leven verder.
maandag 21 januari 2019 om 12:03
TO, wat zegt jouw zoon er zelf over dat hij financieel niet voor zichzelf kan zorgen? Hij vindt zichzelf heel volwassen, en daar hoort op de eerste plaats natuurlijk bij dat je niet meer afhankelijk bent van je ouders!
Zou hij het leuk vinden om bij een boer te werken? Wellicht zou zoiets hem de structuur geven om verder te kunnen.
Zou hij het leuk vinden om bij een boer te werken? Wellicht zou zoiets hem de structuur geven om verder te kunnen.
maandag 21 januari 2019 om 12:27
Als een kind zich normaal ontwikkelt. Wat niet zo is bij de zoon van to, gezien zijn verslaving en zijn diagnoses.
Die RIBW tip van multomap lijkt me ook een goeie.
.
maandag 21 januari 2019 om 16:57
Een deel wat hoogbegaafd is, en een deel wat beneden de maat is, uiteindelijk na een ongeval en een scan een hersencyste ontdekt. Ook tig net niet diagnoses die achteraf een lichamelijke afwijking bleken. Is daar ooit naar gekeken?attribuutje schreef: ↑21-01-2019 11:08Dat denk ik juist niet solomio. En dan moet hij toch nog steeds zelf meewerken. De mijne heeft aardig wat onderzoeken gehad maar geen stickertje, alle keren vlak voor een diagnose werd er afgehaakt, ja waarschijnlijk add of ADHD, ik herken ook veel in dat DCD...maar wat moet je met zo een stickertje. Medicijnen wilde hij niet aan, ja blowen en dat doet hij dus nog steeds..
maandag 21 januari 2019 om 19:42
Maar dat is vaker ondanks de opvoeding en thuissituatie, dan dankzij...Het-groepje schreef: ↑21-01-2019 11:21Ach wat een onzin. Ik ken er zat die uitstekend terecht zijn gekomen.
En met uitstekend bedoel ik niet perse de standaard dikke baan eigen huis, maar zelfstandig en een leuk leven verder.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
dinsdag 22 januari 2019 om 06:37
dinsdag 22 januari 2019 om 13:47
To zoek hulp bij het wijkteam in je omgeving en maak een plan. Vask hebben gemeenten ook een team voor thuisloze jongeren. Die weten de weg en kunnen hem helpen. Er is opvang of begeleid of beschermd wonen. Als hij wil...
Het grote probleem is juist dat een 18 jarige voor de wet volwassen is. Als hij niets wil met hulp kan je niets.
Wat je kunt doen is inderdaad loslaten. Zet je huis goed dicht en plaats een camera zodat je weet als hij weer inbreekt (of erger zijn junk vrienden in jouw huis laat!) In dat geval bel je de politie. Informeer ook je buren zodat ze jouw direct bellen bij inbraak.
Geef hem niet langer geld. Daarmee hou je een verslaving in stand. Dat ben je niet verplicht. Net zoals je niet verplicht bent hem toe te laten in je huis.
Het grote probleem is juist dat een 18 jarige voor de wet volwassen is. Als hij niets wil met hulp kan je niets.
Wat je kunt doen is inderdaad loslaten. Zet je huis goed dicht en plaats een camera zodat je weet als hij weer inbreekt (of erger zijn junk vrienden in jouw huis laat!) In dat geval bel je de politie. Informeer ook je buren zodat ze jouw direct bellen bij inbraak.
Geef hem niet langer geld. Daarmee hou je een verslaving in stand. Dat ben je niet verplicht. Net zoals je niet verplicht bent hem toe te laten in je huis.
