Kinderen
alle pijlers
Zoon van 19 en niets doen
zondag 20 januari 2019 om 12:05
Ik zet het maar even onder kinderen maar officieel is ‘ie dat niet meer natuurlijk.
Om te beginnen: 19jr, hoogbegaafd, add, dyslectisch, DCD.
Hij heeft drie jaar gekleuterd. De reden om hem niet naar groep 3 te laten gaan was ‘omdat ie af en toe ineens als een teiger door de klas gaat springen’ en dus was ie niet klaar voor groep 3. Vervolgens alles op de basisschool met twee vingers in de neus en daar kwam ook nog bij dat hij door zijn motorische achterstand en zijn snelle begrip veel minder hoefde te doen dan zijn klasgenoten maar daarvoor kwam niet iets verdiepends of verbredende in de plaats.
Op het VO dacht ie zo lekker verder te kunnen en dat lukte in klas 1 nog wel maar bleef zitten in klas 2 en vervolgens in klas 3 weer. We hebben orthopedagogen, onszelf (docent VO), psychologen etc ingezet om hem aan het leren te krijgen maar hij zei ja en amen en deed nee en fuck you. Op advies zijn we toen opgehouden met ‘pushen’ en hebben hem alleen herinnerd en verder moest ie het zelf uitzoeken. Dit omdat andere kinderen in het gezin hier ook last van houden en om de goede sfeer te behouden. Uiteindelijk twee jaar geleden zijn TL (mavo) gehaald en hij ging naar een leuke mbo-opleiding.
Daar bleek hij veel van de dingen uit jaar 1 al zichzelf te hebben geleerd (ook zijn hobby) en dus haakte hij af. ROC wilde voor hem wel een aangepast programma maken zodat ie in twee ipv drie jaar klaar zou zijn. Maar nee, dit wilde hij niet. Toen hij achttien was is ie gestopt met de opleiding. Zijn vader zei dat de voorwaarde voor dit tussenjaar dan wel was dat hij ging werken.
In het inmiddels verstreken 1,25jr heeft hij welgeteld in totaal zes weken gewerkt. Hij zegt het in het begin leuk te vinden maar al gauw haakt ie af met allerlei smoesjes. Dat ie moet werken om zichzelf in levensonderhoud te voorzien krijg je er niet in.
Ondertussen houdt ie zich thuis niet aan de regels, doet wat ie zelf wil. Rookt, blowt en drinkt. Zijn vrienden wonen bij mij in de buurt en de verleiding was te groot om er snachts tussenuit te knijpen.
In de weken dat hij bij zijn vader was, dan ben ik bij mijn vriend, kwam hij daar gewoon niet thuis en zat ie stiekem in mijn huis met zijn vrienden. Voor oud en nieuw vorig jaar had ie gevraagd of ie dat met zijn vrienden in mijn huis mocht vieren. Ik heb dat verboden omdat een eerder feestje uit de hand was gelopen (dat wil zeggen: niets was opgeruimd en planten vertrapt enz).
Op nieuwjaarsdag bleken ze toch in mijn huis te zitten. Toen ik aan kwam zaten er een stuk of dertig kerels in mijn woonkamer te roken en blowen. Ze hadden dus gewoon ingebroken! Een sleutel had ie al lang niet meer. Zoon had een raampje zo opengezet van tevoren dat het leek dat ie op slot zat. Voor de rest was alles hermetisch gesloten. Dat ze door een raam naar binnen moesten vonden ze achteraf inderdaad wel een beetje vreemd.
Toen hebben we besloten dat hij door de week bij zijn vader moest zijn (woont in een dorp 15km verderop) en in het weekend kon hij dan hier zijn, mits ik er was.
Inmiddels is ie bij een psychiater en twee psychologen (en verslavingszorg heeft zich er nog even mee bemoeid) geweest maar hij leidt ze om de tuin en ze hebben nu ook gezegd dat hij momenteel niet te helpen is. Omdat ie thuis (beide huizen) zijn eigen regels bepaalt is er een ultimatum gesteld dat hij op 1 feb uit huis moet. Dat ie dan dus een kamer moet hebben en voorlopig zijn eigen boontjes moet doppen. Hij moet eerst op zijn bek vallen zegmaar.
Nu ben ik het daar mee eens (was al eerder mijn voorstel maar bij zijn vader duurt het altijd even voor ie dit soort dingen beseft).
Alleen: we hebben zorgplicht tot ie 21 is. Ik heb zelf geen financiële middelen hem te ondersteunen en bovendien moet ie zelf werken om inkomsten te krijgen.
Hoe pakken we dit op een goede manier aan?
Hij weet deze deadline al twee maanden overigens en heeft tot dusver niets ondernomen. We weten dat dingen in het verleden wellicht beter aangepakt hadden moeten worden maar dat valt nu niet meer te veranderen natuurlijk.
Om te beginnen: 19jr, hoogbegaafd, add, dyslectisch, DCD.
Hij heeft drie jaar gekleuterd. De reden om hem niet naar groep 3 te laten gaan was ‘omdat ie af en toe ineens als een teiger door de klas gaat springen’ en dus was ie niet klaar voor groep 3. Vervolgens alles op de basisschool met twee vingers in de neus en daar kwam ook nog bij dat hij door zijn motorische achterstand en zijn snelle begrip veel minder hoefde te doen dan zijn klasgenoten maar daarvoor kwam niet iets verdiepends of verbredende in de plaats.
Op het VO dacht ie zo lekker verder te kunnen en dat lukte in klas 1 nog wel maar bleef zitten in klas 2 en vervolgens in klas 3 weer. We hebben orthopedagogen, onszelf (docent VO), psychologen etc ingezet om hem aan het leren te krijgen maar hij zei ja en amen en deed nee en fuck you. Op advies zijn we toen opgehouden met ‘pushen’ en hebben hem alleen herinnerd en verder moest ie het zelf uitzoeken. Dit omdat andere kinderen in het gezin hier ook last van houden en om de goede sfeer te behouden. Uiteindelijk twee jaar geleden zijn TL (mavo) gehaald en hij ging naar een leuke mbo-opleiding.
Daar bleek hij veel van de dingen uit jaar 1 al zichzelf te hebben geleerd (ook zijn hobby) en dus haakte hij af. ROC wilde voor hem wel een aangepast programma maken zodat ie in twee ipv drie jaar klaar zou zijn. Maar nee, dit wilde hij niet. Toen hij achttien was is ie gestopt met de opleiding. Zijn vader zei dat de voorwaarde voor dit tussenjaar dan wel was dat hij ging werken.
In het inmiddels verstreken 1,25jr heeft hij welgeteld in totaal zes weken gewerkt. Hij zegt het in het begin leuk te vinden maar al gauw haakt ie af met allerlei smoesjes. Dat ie moet werken om zichzelf in levensonderhoud te voorzien krijg je er niet in.
Ondertussen houdt ie zich thuis niet aan de regels, doet wat ie zelf wil. Rookt, blowt en drinkt. Zijn vrienden wonen bij mij in de buurt en de verleiding was te groot om er snachts tussenuit te knijpen.
In de weken dat hij bij zijn vader was, dan ben ik bij mijn vriend, kwam hij daar gewoon niet thuis en zat ie stiekem in mijn huis met zijn vrienden. Voor oud en nieuw vorig jaar had ie gevraagd of ie dat met zijn vrienden in mijn huis mocht vieren. Ik heb dat verboden omdat een eerder feestje uit de hand was gelopen (dat wil zeggen: niets was opgeruimd en planten vertrapt enz).
Op nieuwjaarsdag bleken ze toch in mijn huis te zitten. Toen ik aan kwam zaten er een stuk of dertig kerels in mijn woonkamer te roken en blowen. Ze hadden dus gewoon ingebroken! Een sleutel had ie al lang niet meer. Zoon had een raampje zo opengezet van tevoren dat het leek dat ie op slot zat. Voor de rest was alles hermetisch gesloten. Dat ze door een raam naar binnen moesten vonden ze achteraf inderdaad wel een beetje vreemd.
Toen hebben we besloten dat hij door de week bij zijn vader moest zijn (woont in een dorp 15km verderop) en in het weekend kon hij dan hier zijn, mits ik er was.
Inmiddels is ie bij een psychiater en twee psychologen (en verslavingszorg heeft zich er nog even mee bemoeid) geweest maar hij leidt ze om de tuin en ze hebben nu ook gezegd dat hij momenteel niet te helpen is. Omdat ie thuis (beide huizen) zijn eigen regels bepaalt is er een ultimatum gesteld dat hij op 1 feb uit huis moet. Dat ie dan dus een kamer moet hebben en voorlopig zijn eigen boontjes moet doppen. Hij moet eerst op zijn bek vallen zegmaar.
Nu ben ik het daar mee eens (was al eerder mijn voorstel maar bij zijn vader duurt het altijd even voor ie dit soort dingen beseft).
Alleen: we hebben zorgplicht tot ie 21 is. Ik heb zelf geen financiële middelen hem te ondersteunen en bovendien moet ie zelf werken om inkomsten te krijgen.
Hoe pakken we dit op een goede manier aan?
Hij weet deze deadline al twee maanden overigens en heeft tot dusver niets ondernomen. We weten dat dingen in het verleden wellicht beter aangepakt hadden moeten worden maar dat valt nu niet meer te veranderen natuurlijk.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
zondag 20 januari 2019 om 17:10
Kan hij niet ergens in een werken-en-leren-traject terecht binnen zijn passie?
Of iets van stage?
Ik vermoed dat zijn blow-probleem daar niet mee is opgelost, maar hij doet wel ervaring op en bouwt aan zijn CV.
Kan het niet zijn dat de drugs de boel gewoon verergeren?
Ik zou de boel dan ook als 2 aparte problemen zien:
Zijn handicap aan de ene kant én de drugs aan de andere.
Tegen de drugs kan je weinig ...
Ondersteuning bij zijn handicap is misschien wel mogelijk.
En je kan dan misschien wel zorgplicht hebben tot 21 ... maar gezien er overal immense wachtlijsten zijn voor wonen zou ik hem toch al op elke mogelijke lijst zetten.
Heeft ie misschien ooit ergens een plaats.
Zelf verdwaalt ie waarschijnlijk in de papieren en wat ie ervoor moet doen of slaapt ie nog liever op straat omdat het allemaal te ingewikkeld is, maar met zo'n dingen zou ik hem dus wel helpen.
Net zoals ik dus zou uitzoeken wat er zonder teveel schoolsheid mogelijk is met zijn passie qua werk.
Aan 't eind moet hij het doen, maar ook daar ... verdwaalt ie waarschijnlijk weer, weet niet waar zoeken, ... en aan 't eind belandt ie dus nergens.
Of alleen in rotjobs die hij niet volhoudt.
Waarbij de drugs dus niet zullen helpen.
Als ie bijvoorbeeld graag met computers klooit, waarom niet op zoek gaan naar een compu-zaak die hem (verder) wil opleiden?
"Bezigheid" geeft hem misschien ook minder mogelijkheid door de week om te blowen.
Of iets van stage?
Ik vermoed dat zijn blow-probleem daar niet mee is opgelost, maar hij doet wel ervaring op en bouwt aan zijn CV.
Kan het niet zijn dat de drugs de boel gewoon verergeren?
Ik zou de boel dan ook als 2 aparte problemen zien:
Zijn handicap aan de ene kant én de drugs aan de andere.
Tegen de drugs kan je weinig ...
Ondersteuning bij zijn handicap is misschien wel mogelijk.
En je kan dan misschien wel zorgplicht hebben tot 21 ... maar gezien er overal immense wachtlijsten zijn voor wonen zou ik hem toch al op elke mogelijke lijst zetten.
Heeft ie misschien ooit ergens een plaats.
Zelf verdwaalt ie waarschijnlijk in de papieren en wat ie ervoor moet doen of slaapt ie nog liever op straat omdat het allemaal te ingewikkeld is, maar met zo'n dingen zou ik hem dus wel helpen.
Net zoals ik dus zou uitzoeken wat er zonder teveel schoolsheid mogelijk is met zijn passie qua werk.
Aan 't eind moet hij het doen, maar ook daar ... verdwaalt ie waarschijnlijk weer, weet niet waar zoeken, ... en aan 't eind belandt ie dus nergens.
Of alleen in rotjobs die hij niet volhoudt.
Waarbij de drugs dus niet zullen helpen.
Als ie bijvoorbeeld graag met computers klooit, waarom niet op zoek gaan naar een compu-zaak die hem (verder) wil opleiden?
"Bezigheid" geeft hem misschien ook minder mogelijkheid door de week om te blowen.
zondag 20 januari 2019 om 17:18
Het is moeilijk, maar bepaalde dingen bepaal jij. Roken, drinken, blowen, enz. hoef je niet toe te staan in je huis. En een "etiketje" is geen excuus om iemand dan maar anders aan te pakken. Er IS natuurlijk een moment geweest waarop je merkte dat hij begon met blowen of veel te drinken, en daar had je op dat moment gewoon op in moeten spelen.
De opeenstapeling van diagnoses die je noemt is wel bijzonder, overigens. Niet onmogelijk, maar wel bijzonder.
De opeenstapeling van diagnoses die je noemt is wel bijzonder, overigens. Niet onmogelijk, maar wel bijzonder.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 20 januari 2019 om 17:26
En toen was to dus te druk met haar nieuwe vriend en ze blijft onduidelijk over vanaf welke leeftijd ze de kinderen in de weekenden alleen thuis liet.pejeka schreef: ↑20-01-2019 17:18Het is moeilijk, maar bepaalde dingen bepaal jij. Roken, drinken, blowen, enz. hoef je niet toe te staan in je huis. En een "etiketje" is geen excuus om iemand dan maar anders aan te pakken. Er IS natuurlijk een moment geweest waarop je merkte dat hij begon met blowen of veel te drinken, en daar had je op dat moment gewoon op in moeten spelen.
De opeenstapeling van diagnoses die je noemt is wel bijzonder, overigens. Niet onmogelijk, maar wel bijzonder.
Nu is de jongste gok ik ook hooguit 14.
Is zij de volgende die zal ontsporen?
En het kan zijn dat Solomio iets te veel regelt voor haar kinderen maar die eindigen tenminste niet dakloos en verslaafd zwerfend op straat en met een strafblad.
zondag 20 januari 2019 om 17:38
Tuurlijk bepaal je als ouder de regels thuis maar op het moment dat je even weg bent (kan boodschappen zijn, of voor de broodnodige ontspanning met een vriendin naar de film bv) doet het kind waar hij zelf zin in heeft en heeft hij lak aan alle regels. Hoe vaak ik niet thuis gekomen ben dat er, tegen mijn regels in, wel een kudde tieners in mijn woonkamer zat te chillen/zuipen. Of zaten ze in de achtertuin te blowen. Je kunt nog zo streng je regels opstellen, als je er niet bent dan houdt hij zich er niet aan.pejeka schreef: ↑20-01-2019 17:18Het is moeilijk, maar bepaalde dingen bepaal jij. Roken, drinken, blowen, enz. hoef je niet toe te staan in je huis. En een "etiketje" is geen excuus om iemand dan maar anders aan te pakken. Er IS natuurlijk een moment geweest waarop je merkte dat hij begon met blowen of veel te drinken, en daar had je op dat moment gewoon op in moeten spelen.
De opeenstapeling van diagnoses die je noemt is wel bijzonder, overigens. Niet onmogelijk, maar wel bijzonder.
En drinken en blowen begint meestal niet thuis, maar wel altijd met vrienden samen. Nu is mijn zoon geen grote drinker maar voor ik door had dat hij blowde was het al te laat om er op in te spelen.
Het is altijd zo makkelijk van de zijlijn commentaar te geven.
zondag 20 januari 2019 om 18:20
zondag 20 januari 2019 om 18:28
c_estelle schreef: ↑20-01-2019 17:38Tuurlijk bepaal je als ouder de regels thuis maar op het moment dat je even weg bent (kan boodschappen zijn, of voor de broodnodige ontspanning met een vriendin naar de film bv) doet het kind waar hij zelf zin in heeft en heeft hij lak aan alle regels. Hoe vaak ik niet thuis gekomen ben dat er, tegen mijn regels in, wel een kudde tieners in mijn woonkamer zat te chillen/zuipen. Of zaten ze in de achtertuin te blowen. Je kunt nog zo streng je regels opstellen, als je er niet bent dan houdt hij zich er niet aan.
En drinken en blowen begint meestal niet thuis, maar wel altijd met vrienden samen. Nu is mijn zoon geen grote drinker maar voor ik door had dat hij blowde was het al te laat om er op in te spelen.
Het is altijd zo makkelijk van de zijlijn commentaar te geven.
Maar dat gebeurt dan 1 keer, mag ik aannemen, dat je zoiets aantreft, en daarna is het toch afgelopen? Los daarvan, tuurlijk, iedere puber vliegt wel eens uit de bocht, maar toch niet zo gigantisch dat ze een blowende en zuipende groep uitnodigen terwijl ze weten dat dat niet OK is? Dat is toch een kwestie van regels en grenzen stellen en ook respect van je kind mogen verwachten op het moment dat je er niet bent? Dat dat kind uit zichzelf al zegt tegen zijn vrienden van: OK, colaatje, maar geen joints en alcohol?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 20 januari 2019 om 18:40
In het Parool van zaterdag stond in de PS een artikel precies hierover.
Die journaliste heeft keurig alle adviezen van de deskundigen overgetypt en ging vervolgens vrolijk op de oude voet verder in een 'hihi haha' einde maar dat terzijde.
Ik heb geen tips want geen ervaring en ik zou zelf mijn kind er nooit uitzetten (is mijzelf op zeer jonge leeftijd gebeurd zonder reden dus nee).
Wellicht heb je wat aan dit artikel.
Die journaliste heeft keurig alle adviezen van de deskundigen overgetypt en ging vervolgens vrolijk op de oude voet verder in een 'hihi haha' einde maar dat terzijde.
Ik heb geen tips want geen ervaring en ik zou zelf mijn kind er nooit uitzetten (is mijzelf op zeer jonge leeftijd gebeurd zonder reden dus nee).
Wellicht heb je wat aan dit artikel.
zondag 20 januari 2019 om 18:52
zondag 20 januari 2019 om 18:56
Dit.Solomio schreef: ↑20-01-2019 16:43Ik gok dat die jongen op bepaalde punten achterloopt op zijn leeftijd.
Dan kun je wel vinden dat hij zijn verantwoordelijkheid moet nemen, want hij is 'volwassen', maar van iemand van bijv 12 verwacht je niet dat die voor zichzelf kan zorgen.
En heel veel jongeren met een 'etiket' zijn op hun 18e gewoon nog niet toe aan al die verantwoordelijkheden.
Ik schrik me soms rot van wat adolescenten van rond de 20 echt serieus niet kunnen, met of zonder etiket.
Was laatst met een groep grote stadsjongeren op pad in hun eigen stad.
Het uitje eindigde om half twaalf. En daar liep ik als een akela met een meute grote nerveuze jongemannen achter me aan, die echt niet wisten hoe ze thuis moesten komen met het OV.
In. Hun. Eigen. Stad.
Leeftijdsgenoten hadden het gewoon geregeld maar sommigen vonden het echt heel eng, zo buiten in het donker (mensen zijn banger voor hen dan andersom maar ok).
En bij thuiskomst allemaal braaf appen dat ze er waren.
Tegenwoordig zijn ze wat langer jong ofzo.
zondag 20 januari 2019 om 18:58
Ik zou geen criminele activiteiten in en rond mijn huis met minderjarige kinderen erbij accepteren.suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 16:22Mooie interpretatie maar onjuist. Ik vergelijk hem niet. Dat doe ik met geen enkel kind omdat ieder kind uniek is en zo zijn eigen uitdagingen heeft. Het klopt wel dat ik het niet helemaal snap omdat ik zelf niet zo ben maar op andere vlakken weer wel.
Dat betekent allemaal niet dat ik hem laat vallen. Wij hebben een advies uit de hulpverlening gekregen waarbij vader en zoon allebei aanwezig waren en waar zoon het mee eens was. En het advies komt niet alleen bij de psych vandaan maar ook bij verslavingszorg en MJD. Onafhankelijk van elkaar.
En er zit een grens, namelijk de veiligheid van de andere kinderen en mijzelf. Blowend en rokend in slaap vallen, vreemde mensen in huis halen, diefstal om aan geld te komen (spaarpotten zijn regelmatig leeg gehaald) met je portemonnee en notebook en tablets naar bed moeten omdat ze anders ‘verdwijnen’. Drugsrunners die achter hem aanzitten omdat er nog geld schuldig is. Vreemde middernachtelijke telefoontjes en dan ‘gaat ie wel even iets regelen’.
Ik zou met hem bespreken dat hij dan alleen thuis mag komen slapen als ik daarachter kom.
zondag 20 januari 2019 om 18:58
Volgens mij is dat hetzelfde artikel dat eerder in het AD stond, dat hier al eerder genoemd is (derde tussenjaar). Moeder heeft uiteindelijk zelf sollicitatiebrieven geschreven voor hem. Dat gaat best ver ja. Hij werd wel ergens aangenomen, maar hoe het toen verder ging, en of hij dat baantje vol heeft gehouden, vertelt het verhaal niet.Het-groepje schreef: ↑20-01-2019 18:40In het Parool van zaterdag stond in de PS een artikel precies hierover.
Die journaliste heeft keurig alle adviezen van de deskundigen overgetypt en ging vervolgens vrolijk op de oude voet verder in een 'hihi haha' einde maar dat terzijde.
Ik heb geen tips want geen ervaring en ik zou zelf mijn kind er nooit uitzetten (is mijzelf op zeer jonge leeftijd gebeurd zonder reden dus nee).
Wellicht heb je wat aan dit artikel.
Het staat hier, als je toegang hebt tot Topics :
https://www.topics.nl/een-lethargische- ... Tussenjaar
Maar deze jongen had geen diagnoses. Hij blowt wel.
impala wijzigde dit bericht op 20-01-2019 19:04
12.10% gewijzigd
.
zondag 20 januari 2019 om 18:58
Bij de meeste kinderen kun je dat verwachten,maar niet bij alle kinderen.pejeka schreef: ↑20-01-2019 18:28Maar dat gebeurt dan 1 keer, mag ik aannemen, dat je zoiets aantreft, en daarna is het toch afgelopen? Los daarvan, tuurlijk, iedere puber vliegt wel eens uit de bocht, maar toch niet zo gigantisch dat ze een blowende en zuipende groep uitnodigen terwijl ze weten dat dat niet OK is? Dat is toch een kwestie van regels en grenzen stellen en ook respect van je kind mogen verwachten op het moment dat je er niet bent? Dat dat kind uit zichzelf al zegt tegen zijn vrienden van: OK, colaatje, maar geen joints en alcohol?
Mijn vriendin heeft 3 kinderen, waarvan er 2 redelijk binnen de lijntjes kleuren. Haar zoon heeft dezelfde opvoeding gehad, maar lijkt erg op de zoon die To schetst.
Zoon is gediagnostiseerd met ASS. Alles hebben ze gedaan, alle adviezen opgevolgd van alle hulpverleners, school etc.
En toch hebben ze slapeloze nachten van hun blowende thuishangende zoon van nu al weer 20.
Ik lees hier trouwens weinig adviezen, maar des te meer veroordelingen.
En daar heeft die vriendin ook meer dan genoeg van gehad. Zoveel mensen die het wel weten. " Bij mij zou dat niet gebeurd zijn."
Nou, wel dus.
zondag 20 januari 2019 om 19:04
zondag 20 januari 2019 om 19:07
koko67 schreef: ↑20-01-2019 18:58Bij de meeste kinderen kun je dat verwachten,maar niet bij alle kinderen.
Mijn vriendin heeft 3 kinderen, waarvan er 2 redelijk binnen de lijntjes kleuren. Haar zoon heeft dezelfde opvoeding gehad, maar lijkt erg op de zoon die To schetst.
Zoon is gediagnostiseerd met ASS. Alles hebben ze gedaan, alle adviezen opgevolgd van alle hulpverleners, school etc.
En toch hebben ze slapeloze nachten van hun blowende thuishangende zoon van nu al weer 20.
Ik lees hier trouwens weinig adviezen, maar des te meer veroordelingen.
En daar heeft die vriendin ook meer dan genoeg van gehad. Zoveel mensen die het wel weten. " Bij mij zou dat niet gebeurd zijn."
Nou, wel dus.
Tja, en ik ben er wel eens moe van dat álle kinderen die zich niet aan de regels willen houden, blijkbaar een etiket met een afkorting erop hebben (je kan tegenwoordig niks anders horen, zelfs van een dochter van een vriendin hoorde ik het gister: ja, want we hebben er vijf in de klas met ADHD, en Pieter heeft PD-NOS, en oh ja, Natasja en Martijn zijn autistisch, en Steven heeft weer wat anders - dat ik dacht: OK, vervelend allemaal, maar zitten er ook nog kinderen zónder aandoening in de klas? En je mag het mij best aanrekenen, maar ik denk wel eens: zó enorm veel kinderen met zó enorm veel stoornissen, dat kan niet. OK, dat 5% van de kinderen, of laten we het ruim nemen, 10%, op de één of andere manier een ontwikkelingsstoornis of gedragsstoornis heeft, daar wil ik nog best in mee gaan, maar het lijkt tegenwoordig wel 40-50-60% of meer. En de kinderen die daadwerkelijk onder een dergelijke stoornis lijden, niet tekort willen doen, maar ik heb heus wel eens de indruk dat er tegenwoordig al gauw een etiket wordt geplakt op gedragsproblemen die helemaal niet te maken hebben met een aandoening of stoornis, maar veeleer met een probleem in de huiselijke omgeving van het kind. Dát, ofwel we moeten het normaal gaan vinden dat 60% van de kinderen tegenwoordig een aandoening op het geestelijke vlak heeft.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 20 januari 2019 om 19:07
Eens.koko67 schreef: ↑20-01-2019 18:58Bij de meeste kinderen kun je dat verwachten,maar niet bij alle kinderen.
Mijn vriendin heeft 3 kinderen, waarvan er 2 redelijk binnen de lijntjes kleuren. Haar zoon heeft dezelfde opvoeding gehad, maar lijkt erg op de zoon die To schetst.
Zoon is gediagnostiseerd met ASS. Alles hebben ze gedaan, alle adviezen opgevolgd van alle hulpverleners, school etc.
En toch hebben ze slapeloze nachten van hun blowende thuishangende zoon van nu al weer 20.
Ik lees hier trouwens weinig adviezen, maar des te meer veroordelingen.
En daar heeft die vriendin ook meer dan genoeg van gehad. Zoveel mensen die het wel weten. " Bij mij zou dat niet gebeurd zijn."
Nou, wel dus.
Ik ken een super goede hulpverleenster(werk) die twee handen op 1 buik was met haar zoon. Het hele gezin klonk fantastisch, zulke leuke mensen.
Zoon komt in de puberteit en haalt de meest afgrijselijke stunts uit, terroriseert het gezin.
En die mensen hebben hulp gezocht maar daar hielp ook jarenlang niks.
Hele normale leuke mensen.
Misschien is dit wel een tip voor je to als je het nog niet kent trouwens: methode geweldloos verzet.
Genoemd gezin heeft hier heel veel aan gehad.
zondag 20 januari 2019 om 19:11
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 21-01-2019 12:26
Reden: Ongepast.
Reden: Ongepast.
47.85% gewijzigd
zondag 20 januari 2019 om 19:12
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 21-01-2019 12:25
Reden: Ongepast.
Reden: Ongepast.
41.98% gewijzigd
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 19:12
Suzyqfive, allereerst een hele dikke knuffel want dat verdien je als moeder maar vooral als mens. Ik heb tot zover meegelezen en heb je te doen, het is niet niks wat je meemaakt.suzyqfive schreef: ↑20-01-2019 16:36Klopt, huiswerk was een ramp maar ook doordat ie er geen zin in had. Duidelijker dan maak opdracht 1 kan het niet zijn maar daar had ie al geen zin in. En: ik heb zelf genoeg leerlingen met DCD gehad en ook genoeg daarvan die het wel erg belangrijk vonden om het goed te doen, je biedt ze structuur om daarbinnen bezig te kunnen en dat gaat dan prima.
We hebben aan hem een dagtaak gehad met schoolwerk op het VO en nog een batterij hulpverleners.
Ik heb geen ervaring met ACD of HD en ik geef mijn mening op gevoel zonder de intentie iemand te willen beledigen of schofferen. Indien het als zodanig overkomt hiervoor mijn excuses.
Er is wél een oplossing maar die ingrijpend en zou je kunnen als allerlaatste redmiddel.
Houd vast aan je ultimatum zodat de grens die jij meer dan duidelijk stelt.
Intussen neem je contact op met je huisarts of je contactpersoon bij verslavingszorg en ga maatregelen treffen om je zoon onder rechterlijk bewind / curatele te krijgen. Doe dit ter bescherming van je zoon, je zelf en je andere kinderen. In urgente situaties kan dit vrij snel geregeld worden. Een en ander hangt af van voorwaarden, regels et cetera. Geeft eveneens geen garantie dat rechterlijk bewind / curatele mogelijk is!
Rechterlijk bewind / curatele houd in dat je zoon ontheven wordt van zijn wettelijke bevoegdheden en een mentor krijgt die alles voor hem regelt. Het stelt jou en/of de hulpverleners in staat om je zoon gedwongen te laten opnemen, hem kunnen dwingen mee te werken in een behandeltraject, begeleid wonen et cetera. Bewindvoering / curatele kan aangegaan worden voor een bepaalde periode en telkens verlengd worden tot dat de zekerheid / vertrouwen aanwezig is dat je zoon veilig en verantwoordelijk verder kan, al dan niet op de achtergrond met begeleiding.
Dit klinkt keihard en dat is het ook. Maar een kind liefhebben is niet alleen het handje nemen en begeleiden tot dat jij het kind los kunt laten. Liefhebben is keihard zijn als het nodig is, jouw grenzen bewaken, je overige eigen kinderen beschermen tegen een kind dat ontspoort is, je eigen kind tegen zichzelf in bescherming nemen en ja, dat doe je niet met fluwelen handschoentjes. Dat is ook houden van, ouder zijn.
Persoonlijk zou ik voor je zelf contact opnemen met verslavingszorg afdeling lotgenoten, idem voor HB en ACD. Daar ontmoet je mensen die in of met soortgelijke situaties te maken hebben. Met hen spreken doet je relativeren en krijg je tips / handleidingen waar jij en jouw gezin bij gebaat kunnen zijn. Het kan wellicht deuren openen die nu dicht blijven.
Ik hoop dat je de hulp(verlening) kunt vinden en krijgen die je zoon nodig heeft en waar hij echt bij gebaat is. Wens je veel sterkte en wijsheid toe.
zondag 20 januari 2019 om 19:14
Ja, dat OV is natuurlijk tegenwoordig voor veel jongeten volstrekt nieuw.Het-groepje schreef: ↑20-01-2019 18:56Dit.
Ik schrik me soms rot van wat adolescenten van rond de 20 echt serieus niet kunnen, met of zonder etiket.
Was laatst met een groep grote stadsjongeren op pad in hun eigen stad.
Het uitje eindigde om half twaalf. En daar liep ik als een akela met een meute grote nerveuze jongemannen achter me aan, die echt niet wisten hoe ze thuis moesten komen met het OV.
In. Hun. Eigen. Stad.
Leeftijdsgenoten hadden het gewoon geregeld maar sommigen vonden het echt heel eng, zo buiten in het donker (mensen zijn banger voor hen dan andersom maar ok).
En bij thuiskomst allemaal braaf appen dat ze er waren.
Tegenwoordig zijn ze wat langer jong ofzo.
Altijd overal met de auto naar toe.
Nou hebben wij geen auto, altijd alles met OV gedaan, maar mijn ene kind snapt nog steeds niet hoe het werkt, dus dat is ook geen garantie.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 19:15
Thx. En mee eens.Het-groepje schreef: ↑20-01-2019 19:11Dat geld is er nu al uit, als het vergelijkingsmateriaal jou moet zijn
Maatschappelijk zullen ze wrsch vooral kostenposten zijn, maar ze zijn wel sympathiek, das ook wat waard.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 20 januari 2019 om 19:17
Dat denk ik dus ook. Niet dat dat direct dé oplossing is. Stoppen is niet zo moeilijk, als je ergens zit waar je niet kúnt blowen. Dus er moet zeker een intensief natraject zijn. Maar het is wel een begin. Zolang hij nog blowt verandert er zeker niks en thuis kan hij echt niet stoppen.azrielle schreef: ↑20-01-2019 19:04Zou hij niet alsnog naar een kliniek willen, nu de deadline nadert en een zwervende toekomst vol onzekerheid hem boven het hoofd hangt? lijkt mij stap 1 van de drugs af komen.. Ik heb zelf nul ervaring dus ik roep maar iets, maar ik wil je wel een hart onder de riem steken. Heel heftig.
De situatie is trouwens wel nog veel ernstiger dan ik eerst dacht, als ik de laatste post van to lees.
.
