Zwanger
alle pijlers
Al langer in de MMM
zondag 11 november 2018 om 13:06
Hoi Allemaal,
Eerder schreef ik in een topic met andere dames die in de MMM molen zitten. In die topics zitten ook vaak dames die pas aan het begin van een traject zitten, of er binnenkort mee starten. Inmiddels zijn wij dik 2,5 jaar onderweg en ik zou het fijn vinden om in een klein groepje te praten met andere dames die al wat langer bezig zijn met hun kinderwens. Ik merk dat ik na 2.5 jaar dingen anders ervaar dan aan het begin van een traject. Zelf ben ik vrij nuchter, maar vind het fijn ervaringen te delen en soms wat te kunnen (na)vragen.
Wie schrijven er mee:
Tijdelijk uit de tabel gehaald i.v.m. lang niet meeschrijven. Dames, laat het gerust weten als jullie wel weer willen meeschrijven! Van harte welkom!
Eerder schreef ik in een topic met andere dames die in de MMM molen zitten. In die topics zitten ook vaak dames die pas aan het begin van een traject zitten, of er binnenkort mee starten. Inmiddels zijn wij dik 2,5 jaar onderweg en ik zou het fijn vinden om in een klein groepje te praten met andere dames die al wat langer bezig zijn met hun kinderwens. Ik merk dat ik na 2.5 jaar dingen anders ervaar dan aan het begin van een traject. Zelf ben ik vrij nuchter, maar vind het fijn ervaringen te delen en soms wat te kunnen (na)vragen.
Wie schrijven er mee:
| Naam | Leeftijd | Kindje | Bezig sinds | Doet nu | Wacht op |
|---|---|---|---|---|---|
| Botanietje | 35-34 | 1 | 08-2014 | Ovulatie Inductie (letrozol) | - |
| ArcticFox | 27-37 | 1 | ? | Ovulatie Inductie | - |
| DaisyLiz | 28-29 | eerste kindje overleden | 12-2014 | IVF | - |
| Pergamon | 34-41 | 1 | 04-2016 | Ovulatie Inductie | - |
| Saartje26 | 28-33 | 1 | 03-2016 | ICSI | - |
| Redcurlz | 34-37 | 1 | 9-2016 | IUI | - |
Tijdelijk uit de tabel gehaald i.v.m. lang niet meeschrijven. Dames, laat het gerust weten als jullie wel weer willen meeschrijven! Van harte welkom!
| Irish_W_W | 36-43 | 1 | 10-2016 | 3x IUI | - |
pergamon wijzigde dit bericht op 28-03-2019 10:48
48.31% gewijzigd
donderdag 31 januari 2019 om 12:15
Natuurlijk, als je een lang verhaal niet erg vindt.
Ik ben zomer 2014 begonnen en ben eind 2015 en begin 2016 kort zwanger geweest. Daarna werden mijn cycli steeds langer en onregelmatiger, maar het was heel moeilijk om een doorverwijzing te krijgen omdat ik 'al' 2x zwanger was geweest en 'slechts' 2x een missed abortion had gehad (toenmalige huisarts: 'Ik zou gewoon eens lekker op vakantie gaan'). Dus we zijn pas begin 2017 in ziekenhuis 1 gestart, waar ze geen aanleiding vonden voor de misgelopen zwangerschappen en een beetje schouderophalend deden over mijn rare cycli. Ik kon toch zwanger worden, ik was pas een jaar aan het proberen sinds de laatste zwangerschap en met dat gepruttel van mij over luteale fases van zes dagen konden ze niks.
In 2018 naar ziekenhuis 2 en dat jaar bleef mijn cyclus helemaal uit, tot ik Clomid+Provera kreeg in augustus. In ziekenhuis 2 ben ik wel helemaal doorgelicht qua hormonen (de COLA-test), maar dat moet eigenlijk aan het begin van een cyclus en die had ik dus niet meer. Daar kwam niets eenduidigs uit. Ik weet alleen dat het geen vervroegde overgang is, want de eicelvoorraad is goed en FSH is laag.
De korte versie: ik viel medisch gezien overal een beetje tussen.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
donderdag 31 januari 2019 om 12:51
Wat ontzettend frustrerend! Ook ik heb vaak moeten 'vechten' om serieus genomen te worden en ben twee keer van ziekenhuis gewisseld. Wat is nu het plan bij jou? Hoevaak nog OI voordat je over 'mag' op bijvoorbeeld IUI? Of wil je dat misschien helemaal niet? Ik zelf had altijd heel erg behoefte aan een plan, zodat ik wist hoevaak ik iets moest proberen voordat ik door mocht met wat nieuws. Zo leek het iets minder eindeloos. En ik las van je korte luteale fase, hoe kort is kort?botanietje schreef: ↑31-01-2019 12:15Natuurlijk, als je een lang verhaal niet erg vindt.
Ik ben zomer 2014 begonnen en ben eind 2015 en begin 2016 kort zwanger geweest. Daarna werden mijn cycli steeds langer en onregelmatiger, maar het was heel moeilijk om een doorverwijzing te krijgen omdat ik 'al' 2x zwanger was geweest en 'slechts' 2x een missed abortion had gehad (toenmalige huisarts: 'Ik zou gewoon eens lekker op vakantie gaan'). Dus we zijn pas begin 2017 in ziekenhuis 1 gestart, waar ze geen aanleiding vonden voor de misgelopen zwangerschappen en een beetje schouderophalend deden over mijn rare cycli. Ik kon toch zwanger worden, ik was pas een jaar aan het proberen sinds de laatste zwangerschap en met dat gepruttel van mij over luteale fases van zes dagen konden ze niks.
In 2018 naar ziekenhuis 2 en dat jaar bleef mijn cyclus helemaal uit, tot ik Clomid+Provera kreeg in augustus. In ziekenhuis 2 ben ik wel helemaal doorgelicht qua hormonen (de COLA-test), maar dat moet eigenlijk aan het begin van een cyclus en die had ik dus niet meer. Daar kwam niets eenduidigs uit. Ik weet alleen dat het geen vervroegde overgang is, want de eicelvoorraad is goed en FSH is laag.
De korte versie: ik viel medisch gezien overal een beetje tussen.
donderdag 31 januari 2019 om 14:10
Bedankt dames, jullie reacties doen me wel goed.
DaisyLiz, het plan van mijn huidige arts is 12x OI. Persoonlijk kan IUI me niet snel genoeg beginnen: na 4,5 jaar op eigen kracht is de zin bij mij soms een beetje, eh, moeilijk te porren.
Maar voor IVF/ICSI ben ik ontzettend huiverig en ik hoop eigenlijk dat ik niet voor die keus kom te staan.
En korte lf betekende vanaf 2016: 6 tot max. 8 dagen. Nu met OI is het 9, dat is al een verbetering.
Pergamon: ik ben redelijk tevreden over deze arts. Niet zo tevreden als over de eerste arts in ziekenhuis 2 (die prompt met zwangerschapsverlof ging, oh ironie), maar tevredener dan over de tweede arts hier ('Plan is Clomid. Hier is een recept en hier is een folder. Succes. Doei.'). Ik wil nog wel terug naar arts 1, maar verder heb ik even genoeg gewisseld.
DaisyLiz, het plan van mijn huidige arts is 12x OI. Persoonlijk kan IUI me niet snel genoeg beginnen: na 4,5 jaar op eigen kracht is de zin bij mij soms een beetje, eh, moeilijk te porren.
Maar voor IVF/ICSI ben ik ontzettend huiverig en ik hoop eigenlijk dat ik niet voor die keus kom te staan.En korte lf betekende vanaf 2016: 6 tot max. 8 dagen. Nu met OI is het 9, dat is al een verbetering.
Pergamon: ik ben redelijk tevreden over deze arts. Niet zo tevreden als over de eerste arts in ziekenhuis 2 (die prompt met zwangerschapsverlof ging, oh ironie), maar tevredener dan over de tweede arts hier ('Plan is Clomid. Hier is een recept en hier is een folder. Succes. Doei.'). Ik wil nog wel terug naar arts 1, maar verder heb ik even genoeg gewisseld.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
donderdag 31 januari 2019 om 15:48
Heb je dat aangegeven, dat je liever eerder met IUI begint? Een tussenstop kan bijvoorbeeld zijn dat je -net als ik nu- met Gonal F start? Dat is hetzelfde medicijn als je met IUI krijgt. Buiten het prikken vind ik het ideaal, want 0 klachten. Ook geen constante honger. Hoorde van een collega dat ik er wat beter uitzie (terwijl hij niet weet van traject), dus dat is ook een bonus vind ik 
Ik ben een groot voorstander dat jouw wensen ook een rol moeten spelen in het opstellen van een behandelplan. Ik zou ze dus zeker bespreekbaar maken.
Ik ben een groot voorstander dat jouw wensen ook een rol moeten spelen in het opstellen van een behandelplan. Ik zou ze dus zeker bespreekbaar maken.
donderdag 31 januari 2019 om 15:52
PS: Over de 'zin' kan ik me wel een voorstelling maken. Hier werkt het goed om een 'seks-week' in te stellen en meteen uit het werk aan de slag te gaan. 'savonds lukt het vaak minder goed (het duurt te lang voordat Pergaman naar boven komt, het duurt te lang voordat ik mijn make up er af heb, etc etc.) Pergaman wordt altijd heel enthousiast van seks-week ('de beste week van de maand!') en dan gaan we ook een keertje uit eten o.i.d. Pergaman maakt ook wat meer tijd vrij, want ik kan er af en toe ook wel gewoon klaar mee zijn. Alles om er toch maar gewoon wat leuks van te maken met z'n tweeën i.p.v. het "moeten".
donderdag 31 januari 2019 om 18:02
En weer een zwangerschapsaankondiging. Lief gebracht, heel voorzichtig en begripvol. Alleen zo ruk getimed! En wat is dat met iedereen die er ineens drie wil?
Pergamon, dankjewel voor het delen van jullie aanpak. Klinkt wel als een goed iets om te incorporeren. Dit soort dingen vind ik, ook in het ziekenhuis, best lastig om te bespreken. Niet alleen gêne, maar ik voel me altijd zo ... alsof ik ongemotiveerd overkom of zo? Alsof ik me niet genoeg inzet voor het proces, terwijl ik maar zoiets simpels hoef te doen. Het voelt alleen niet altijd zo simpel meer.
Pergamon, dankjewel voor het delen van jullie aanpak. Klinkt wel als een goed iets om te incorporeren. Dit soort dingen vind ik, ook in het ziekenhuis, best lastig om te bespreken. Niet alleen gêne, maar ik voel me altijd zo ... alsof ik ongemotiveerd overkom of zo? Alsof ik me niet genoeg inzet voor het proces, terwijl ik maar zoiets simpels hoef te doen. Het voelt alleen niet altijd zo simpel meer.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
vrijdag 1 februari 2019 om 08:55
Mekkerdagen mogen in dit topic 
Ik bespreek dit soort zaken 'live' ook niet makkelijk. Gelukkig is vriend enorm schaamtevrij dus die legt alles makkelijk op tafel. (we hebben wat dat betreft maar een rolverdeling gemaakt). Verder zijn wij erg van het plannen, dus hebben we iets bedacht dat voor ons werkt. Het gaat wat ons betreft ook niet om ongemotiveerd. Maar seksen op commando is de eerste paar maanden nog leuk en spannend en nieuw, maar als je (zoals ik) soms 15 dagen met ovulatietesten klungelt en om de dag verplicht seks hebt, dan is na 2 jaar de lol er wel vanaf. Seks is leuk als je beide zin hebt, niet als je al jaren vaker wel dan niet op commando 'moet' en elke maand teleurstellingen hebt die je indirect toch weer koppelt aan de seks. Daar staat motivatie los van. Veel stellen in zo'n traject ervaren dat, dat ligt niet alleen aan jou!
Ik bespreek dit soort zaken 'live' ook niet makkelijk. Gelukkig is vriend enorm schaamtevrij dus die legt alles makkelijk op tafel. (we hebben wat dat betreft maar een rolverdeling gemaakt). Verder zijn wij erg van het plannen, dus hebben we iets bedacht dat voor ons werkt. Het gaat wat ons betreft ook niet om ongemotiveerd. Maar seksen op commando is de eerste paar maanden nog leuk en spannend en nieuw, maar als je (zoals ik) soms 15 dagen met ovulatietesten klungelt en om de dag verplicht seks hebt, dan is na 2 jaar de lol er wel vanaf. Seks is leuk als je beide zin hebt, niet als je al jaren vaker wel dan niet op commando 'moet' en elke maand teleurstellingen hebt die je indirect toch weer koppelt aan de seks. Daar staat motivatie los van. Veel stellen in zo'n traject ervaren dat, dat ligt niet alleen aan jou!
vrijdag 1 februari 2019 om 09:22
Wat rot dat prikken zo lastig gaat Pergamon... Kan je vriend het niet sowieso doen als hij thuis is? Ik hoop dat ze in het ziekenhuis iets voor je kunnen betekenen. Hoelang ben je nu aan het prikken? 
Botanietje ik herken echt heel veel van wat je schrijft over het ziekenhuis en de protocollen. Mijn arts wilde altijd zo lang mogelijk een behandeling proberen, bijvoorbeeld ovulatie inductie en daarna IUI. Want zij zei: elke stap omhoog is een zwaardere behandeling en dus een hogere belasting. Maar voor mij werkte dat niet zo en dat heb ik haar ook geprobeerd uit te leggen. Voor mij was voor de 100e keer verplicht seksen met ovulatie inductie op den duur een veel hogere belasting dan IUI. En als je na tig mislukte pogingen de hoop verliest, is een behandeling ondergaan mentaal veel zwaarder. Dus ik heb altijd heel erg gevochten voor wat ik wilde. Na ruim een jaar ovulatie inductie wilde ik IUI. Maximaal 6 keer IUI. Ik zou je dat echt willen meegeven. Eigen inspraak is echt belangrijk.
Botanietje ik herken echt heel veel van wat je schrijft over het ziekenhuis en de protocollen. Mijn arts wilde altijd zo lang mogelijk een behandeling proberen, bijvoorbeeld ovulatie inductie en daarna IUI. Want zij zei: elke stap omhoog is een zwaardere behandeling en dus een hogere belasting. Maar voor mij werkte dat niet zo en dat heb ik haar ook geprobeerd uit te leggen. Voor mij was voor de 100e keer verplicht seksen met ovulatie inductie op den duur een veel hogere belasting dan IUI. En als je na tig mislukte pogingen de hoop verliest, is een behandeling ondergaan mentaal veel zwaarder. Dus ik heb altijd heel erg gevochten voor wat ik wilde. Na ruim een jaar ovulatie inductie wilde ik IUI. Maximaal 6 keer IUI. Ik zou je dat echt willen meegeven. Eigen inspraak is echt belangrijk.
vrijdag 1 februari 2019 om 09:31
Ik prik nu een dag of 10. De eerste 5 dagen ging volgens verwachting, maar daarna heb ik 1x een soort foutje gemaakt en sindsdien 'lukt' het niet meer. Alle handelingen er om heen no problemo, maar het prikken zelf klap ik helemaal van dicht. Als de naald er eenmaal in zit is alles ook weer helemaal oké en kan ik desnoods de handstand doen met dat ding er in zonder dat ik het eng vind (ik kan alleen geen handstand). Ik wil het graag zelf kunnen, want dat maakt zowel mij als mijn vriend veel flexibeler met dingen ondernemen. Ik ga vragen of ik misschien extra naaldjes mee mag en dan op een rustig moment een paar keer achter elkaar kan prikken om het gevoel 'het is niet eng' weer terug te krijgen.
Eens over het hebben van eigen inspraak en weten wat de planning is. Zelf inspraak hebben is echt belangrijk en je mag best op je strepen gaan staan als je zelf iets anders voor ogen hebt. Jij moet het doen, dus jij moet aangeven wat jouw grenzen en wensen zijn.
Eens over het hebben van eigen inspraak en weten wat de planning is. Zelf inspraak hebben is echt belangrijk en je mag best op je strepen gaan staan als je zelf iets anders voor ogen hebt. Jij moet het doen, dus jij moet aangeven wat jouw grenzen en wensen zijn.
vrijdag 1 februari 2019 om 10:15
Ja heel begrijpelijk. Mochten ze moeilijk doen, ik heb nog héél veel ongebruikfe gonal f naaldjes over en die wil ik best naar je opsturen!Pergamon schreef: ↑01-02-2019 09:31Ik prik nu een dag of 10. De eerste 5 dagen ging volgens verwachting, maar daarna heb ik 1x een soort foutje gemaakt en sindsdien 'lukt' het niet meer. Alle handelingen er om heen no problemo, maar het prikken zelf klap ik helemaal van dicht. Als de naald er eenmaal in zit is alles ook weer helemaal oké en kan ik desnoods de handstand doen met dat ding er in zonder dat ik het eng vind (ik kan alleen geen handstand). Ik wil het graag zelf kunnen, want dat maakt zowel mij als mijn vriend veel flexibeler met dingen ondernemen. Ik ga vragen of ik misschien extra naaldjes mee mag en dan op een rustig moment een paar keer achter elkaar kan prikken om het gevoel 'het is niet eng' weer terug te krijgen.
Eens over het hebben van eigen inspraak en weten wat de planning is. Zelf inspraak hebben is echt belangrijk en je mag best op je strepen gaan staan als je zelf iets anders voor ogen hebt. Jij moet het doen, dus jij moet aangeven wat jouw grenzen en wensen zijn.
vrijdag 1 februari 2019 om 10:31
Wat lief!! Op zich zijn ze bij mijn ziekenhuis heel lief en meewerkend, dus ik verwacht niet al te veel problemen (hoop stiekem op die lieve verpleegster vandaag, zodat zij even mee kan kijken)
vrijdag 1 februari 2019 om 12:24
Echo gehad. Nu rechts een eiblaasjes van 10mm. Links is niet doorgegroeid (?). Dinsdag terug, als er dan niks is doorgegroeid ophogen naar 50 eenheden. Liggen wel iets van 10 eiblaasjes klaar. Hoop echt dat er 1 (of 2) even een flinke groeispurt gaan maken!
Heb een heel pakket aan naaldjes meegekregen hahaha. Fijn!
Heb een heel pakket aan naaldjes meegekregen hahaha. Fijn!
vrijdag 1 februari 2019 om 13:18
Fijn dat je extra naalden mee hebt gehad. Hopelijk gaat het prikken steeds beterPergamon schreef: ↑01-02-2019 12:24Echo gehad. Nu rechts een eiblaasjes van 10mm. Links is niet doorgegroeid (?). Dinsdag terug, als er dan niks is doorgegroeid ophogen naar 50 eenheden. Liggen wel iets van 10 eiblaasjes klaar. Hoop echt dat er 1 (of 2) even een flinke groeispurt gaan maken!
Heb een heel pakket aan naaldjes meegekregen hahaha. Fijn!
En hopelijk heb je dinsdag in ieder geval een mooie follikel
Ik mag maandag langskomen voor een uitgangsecho. Beetje huiverig, aangezien ze vorige keer de cysten hadden gevonden
vrijdag 1 februari 2019 om 16:16
Veel sterkte maandag, Arcticfox. Kan me voorstellen dat de schrik erin zit na die cysten de vorige keer. Hopelijk ziet het er goed uit.
Pergamon, wat naar dat het prikken nu zo moeilijk gaat. Lief dat ze een stapel naalden mee hebben gegeven. Nu weer acupuncturistje spelen op je buik. Wel heel jammer dat de groei van de follikels nu niet heeft doorgezet. Misschien krijgen ze idd nog een groeispurt, net als ik vorige maand had (9->17 mm in 3 dagen).
D&P, ik heb echt veel steun aan jullie woorden over het seksen op commando. Dat is echt iets wat ik in mijn omgeving niet kwijt kan. Man weet het wel, maar om er nou elke keer in te wrijven 'bedankt voor je inzet, maar ik moet even niet aan jou in je blootje denken' is ook niet bevorderlijk. Door jullie verhalen kan ik wat milder naar mezelf zijn. Zo stom ook: als ik elke dag mijn teen tegen de badrand moest stoten om een kind te krijgen, dan zou dat rot zijn, maar hup, doorbijten en gaan. Wat zeg ik, het hele traject is klote natuurlijk, en dat hebben we er allemaal voor over. Maar bij seks is de aanpak 'dit is klote, even doorbijten' niet effectief (niet lang, althans). Echt, de dag dat ik weer 100% recreatieve seks kan hebben met nul gedachten aan baby's ...
In februari hoop ik weer terug te switchen naar arts 1 en bij haar kan ik dit wel aankaarten. Mijn medische assertiviteit staat nog in de kinderschoenen, maar ik leer steeds meer dat als het over ons moet gaan, we daar zelf voor moeten zorgen. Ja verdorie zeg, het is ons leven en ons traject, jullie hebben gewoon heel erg gelijk.
Pergamon, wat naar dat het prikken nu zo moeilijk gaat. Lief dat ze een stapel naalden mee hebben gegeven. Nu weer acupuncturistje spelen op je buik. Wel heel jammer dat de groei van de follikels nu niet heeft doorgezet. Misschien krijgen ze idd nog een groeispurt, net als ik vorige maand had (9->17 mm in 3 dagen).
D&P, ik heb echt veel steun aan jullie woorden over het seksen op commando. Dat is echt iets wat ik in mijn omgeving niet kwijt kan. Man weet het wel, maar om er nou elke keer in te wrijven 'bedankt voor je inzet, maar ik moet even niet aan jou in je blootje denken' is ook niet bevorderlijk. Door jullie verhalen kan ik wat milder naar mezelf zijn. Zo stom ook: als ik elke dag mijn teen tegen de badrand moest stoten om een kind te krijgen, dan zou dat rot zijn, maar hup, doorbijten en gaan. Wat zeg ik, het hele traject is klote natuurlijk, en dat hebben we er allemaal voor over. Maar bij seks is de aanpak 'dit is klote, even doorbijten' niet effectief (niet lang, althans). Echt, de dag dat ik weer 100% recreatieve seks kan hebben met nul gedachten aan baby's ...
In februari hoop ik weer terug te switchen naar arts 1 en bij haar kan ik dit wel aankaarten. Mijn medische assertiviteit staat nog in de kinderschoenen, maar ik leer steeds meer dat als het over ons moet gaan, we daar zelf voor moeten zorgen. Ja verdorie zeg, het is ons leven en ons traject, jullie hebben gewoon heel erg gelijk.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
vrijdag 1 februari 2019 om 16:59
Dat is juist ook het geniepige aan 'seks even niet leuk vinden'. Dat gaat zo over jullie samen en zou zo leuk moeten zijn, dat het heel tegenstrijdig is als het níet meer leuk is. We leren overal dat je geen seks moet hebben als je niet wil, etc etc. En nu is het opeens niet leuk, maar je wil wel (want baby), de spontaniteit is weg, alles heeft een extra gewicht gekregen (in de vorm van een baby) en de romantiek is er gewoon uit als je altijd maar afspreekt wat er moet gebeuren.
Dat is anders dan pillen slikken of injecteren of je teen stoten. Die handelingen zijn vrij van 'liefde, geluk, samen' etc. Ik neem rustig medicatie waar anderen bij zijn (nouja, het prikken nu even niet, maar dat komt wel), maar ik ga niet seksen waar mijn ouders / familie / overige mensen bij zijn. Als ik het prikken vervelend vind maakt mijn vriend een grapje. Als ik het vervelend vind om te seksen voelt hij zich afgewezen.
Ik merk ook dat er echt wel verschil zit tussen 'doordeweeks seksen omdat er nu een ovulatie is', 'ovulatie in het weekend en dan verplicht seksen' en 'ik. wil. je. nu.'. Doordeweeks verplicht wordt steeds meer een routinekwestie. Zelfde standje, zelfde dingetje, huphup, klaar. Veel minder 'extra handelingen' ook, zeg maar. Opfrissen, koken, opruimen, avond, slapen. In het weekend trekken we er wat langer voor uit en voelt het meer spontaan. Maar beide zijn echt wezenlijk anders dan 'NU!'. Wij merkten dat de ander seks er ook anders van werd. dat kwam ook deels omdat mijn cyclus zo tyfus lang was. Ik vind mijn vriend leuk, maar na 16 dagen om de dag seks wil ik ook wel eens even géén gefriemel. Dus gebeurde er veel minder. Daarom hebben we een 'harde knip' gemaakt.Voor mij werkt dat mentaal ook prettiger. We zetten het ook letterlijk in de (gedeelde) agenda. Vriend komt tijdig thuis, ik scheer m'n benen een keertje extra (januhairy and all that). Keertje uit eten of bioscoop, keertje vroeg naar bed, en dan is het eigenlijk ook best wel weer leuk. En door het zo af te bakenen is de seks buiten de vruchtbare periode ook weer wat leuker.
Qua assertiviteit heb ik natuurlijk in een eerder stadium een soort spoedcursus gehad maar echt, ga niet meer weg voordat je het snapt. Of als je later vragen hebt: bel. Als je het niet wil: zeg het. Artsen zijn mensen en ze kunnen geen gedachtenlezen. Ze zijn daar voor jou, om jou te helpen en jou te begeleiden. Dat kunnen ze pas, als jij je wensen op tafel legt. Jij hoeft niet door hun hoepels te springen. Maar, soms blijkt dat wat voelt als een hoepel eigenlijk best heel handig is. Als een arts dat uitlegt, dan is dat oke (zo ervaar ik dat zelf dan). Zo had ik in oktober echt 100% verwacht dat het IUI zou worden. Dat werd het niet zoals je weet. Dus ik heb het gewoon gevraagd 'waarom geen IUI'? Daar kwam een super helder antwoord op en ik voel me er nu dan ook helemaal oké bij dat het geen IUI is. 'Op je strepen staan' klinkt ergens negatief, maar dat is het niet. Mijn fijnste gesprekken met artsen zijn geweest als ik aangaf 'ho stop, ik wil nu wat meer weten, want ik voel me nu niet oke'. Dat zijn altijd goede gesprekken geworden. Denk bijvoorbeeld aan dat gesprek begin januari. Dat was echt fijn! Terwijl ik vooraf shaky-shaky in de wachtkamer zat. Als jij je openstelt, dan is mijn ervaring dat het eigenlijk altijd terugkomt.
Dat is anders dan pillen slikken of injecteren of je teen stoten. Die handelingen zijn vrij van 'liefde, geluk, samen' etc. Ik neem rustig medicatie waar anderen bij zijn (nouja, het prikken nu even niet, maar dat komt wel), maar ik ga niet seksen waar mijn ouders / familie / overige mensen bij zijn. Als ik het prikken vervelend vind maakt mijn vriend een grapje. Als ik het vervelend vind om te seksen voelt hij zich afgewezen.
Ik merk ook dat er echt wel verschil zit tussen 'doordeweeks seksen omdat er nu een ovulatie is', 'ovulatie in het weekend en dan verplicht seksen' en 'ik. wil. je. nu.'. Doordeweeks verplicht wordt steeds meer een routinekwestie. Zelfde standje, zelfde dingetje, huphup, klaar. Veel minder 'extra handelingen' ook, zeg maar. Opfrissen, koken, opruimen, avond, slapen. In het weekend trekken we er wat langer voor uit en voelt het meer spontaan. Maar beide zijn echt wezenlijk anders dan 'NU!'. Wij merkten dat de ander seks er ook anders van werd. dat kwam ook deels omdat mijn cyclus zo tyfus lang was. Ik vind mijn vriend leuk, maar na 16 dagen om de dag seks wil ik ook wel eens even géén gefriemel. Dus gebeurde er veel minder. Daarom hebben we een 'harde knip' gemaakt.Voor mij werkt dat mentaal ook prettiger. We zetten het ook letterlijk in de (gedeelde) agenda. Vriend komt tijdig thuis, ik scheer m'n benen een keertje extra (januhairy and all that). Keertje uit eten of bioscoop, keertje vroeg naar bed, en dan is het eigenlijk ook best wel weer leuk. En door het zo af te bakenen is de seks buiten de vruchtbare periode ook weer wat leuker.
Qua assertiviteit heb ik natuurlijk in een eerder stadium een soort spoedcursus gehad maar echt, ga niet meer weg voordat je het snapt. Of als je later vragen hebt: bel. Als je het niet wil: zeg het. Artsen zijn mensen en ze kunnen geen gedachtenlezen. Ze zijn daar voor jou, om jou te helpen en jou te begeleiden. Dat kunnen ze pas, als jij je wensen op tafel legt. Jij hoeft niet door hun hoepels te springen. Maar, soms blijkt dat wat voelt als een hoepel eigenlijk best heel handig is. Als een arts dat uitlegt, dan is dat oke (zo ervaar ik dat zelf dan). Zo had ik in oktober echt 100% verwacht dat het IUI zou worden. Dat werd het niet zoals je weet. Dus ik heb het gewoon gevraagd 'waarom geen IUI'? Daar kwam een super helder antwoord op en ik voel me er nu dan ook helemaal oké bij dat het geen IUI is. 'Op je strepen staan' klinkt ergens negatief, maar dat is het niet. Mijn fijnste gesprekken met artsen zijn geweest als ik aangaf 'ho stop, ik wil nu wat meer weten, want ik voel me nu niet oke'. Dat zijn altijd goede gesprekken geworden. Denk bijvoorbeeld aan dat gesprek begin januari. Dat was echt fijn! Terwijl ik vooraf shaky-shaky in de wachtkamer zat. Als jij je openstelt, dan is mijn ervaring dat het eigenlijk altijd terugkomt.
zaterdag 2 februari 2019 om 18:44
Pergamon, ik heb je reactie nu een paar keer gelezen, hij is zo goed. Dankjewel dat je dit deelt. Ik ga hier echt iets mee doen. Meteen uit werk in de nuttig-week hebben we hier de laatste keer ook gedaan en dat werkt voor ons ook beter. Maar er een leuke week van maken met extra's, daar valt nog winst te behalen. Wie weet conditioneer ik mezelf nog met al die positieve associaties.
Hier helpen de lange/onregelmatige cycli ook niet: vanaf dag 12 aan de slag 'want je weet maar nooit', en dan in de praktijk >2 weken volhouden. Dan kwam bij wel eens de gedachte op: was ik er ook maar op dag 14 vanaf, zoals vrouwen met een normale cyclus! Om me vervolgens schuldig te voelen natuurlijk, dat ik van seks met mijn man af wil zijn. Maar dat is niet zo: ik wilde van de geplande seks af zijn. Ik vind hem namelijk nog steeds heel leuk.
Hier helpen de lange/onregelmatige cycli ook niet: vanaf dag 12 aan de slag 'want je weet maar nooit', en dan in de praktijk >2 weken volhouden. Dan kwam bij wel eens de gedachte op: was ik er ook maar op dag 14 vanaf, zoals vrouwen met een normale cyclus! Om me vervolgens schuldig te voelen natuurlijk, dat ik van seks met mijn man af wil zijn. Maar dat is niet zo: ik wilde van de geplande seks af zijn. Ik vind hem namelijk nog steeds heel leuk.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 4 februari 2019 om 18:58
