Relaties
alle pijlers
Sleur of einde?
dinsdag 24 maart 2009 om 14:03
1,5 jaar samen. Plannen om te gaan samenwonen, reizen en misschien zelfs kinderen. En toch knaagt er de laatste tijd iets, onderbuikgevoel?
Een rits van vaagheden waar ik zelf niet uit kom en hoop op een herkenning of ervaring.
Hij is lief, betrouwbaar. Helaas erg onattent en communicatief nu niet bepaald vaardig. En de laatste tijd breekt dat me op. Gesprekken zijn vaak een uitwisseling van dingen die zijn gebeurd en een stuk gevoel van zijn kant mist. Lieve woordjes, een leuke opmerking, complimentje, dat soort zaken. Er ontstaan ook steeds meer ruzies die eigenlijk komen omdat we elkaar niet duidelijk kunnen maken wat we bedoelen. Het idee dat ik de leukste en liefste voor hem ben, heb ik niet meer. Dat komt ook doordat hij weinig voor sociale zaken of activiteiten is te porren. We doen weinig leuks samen. Ik voel me niet meer gewaardeerd en de sex is nu al erg minimaal. Knuffelen dan wel, maar voor de rest is er vaak een excuus als moeheid of hoofdpijn.
Als ik dingen met hem bespreek heeft hij op alle losse onderdelen wel een antwoord, maar dat het geheel steeds minder prettig voelt, is iets wat ik niet duidelijk kan maken.
Is dit nu iets wat na verloop van tijd ontstaat? Leg ik de lat te hoog en moet ik me er bij neerleggen dat het nu eenmaal zo gaat in het dagelijks leven of is dit niet gezond? Ik parkeer het hier maar even en ik hoop wat te lezen.
Een rits van vaagheden waar ik zelf niet uit kom en hoop op een herkenning of ervaring.
Hij is lief, betrouwbaar. Helaas erg onattent en communicatief nu niet bepaald vaardig. En de laatste tijd breekt dat me op. Gesprekken zijn vaak een uitwisseling van dingen die zijn gebeurd en een stuk gevoel van zijn kant mist. Lieve woordjes, een leuke opmerking, complimentje, dat soort zaken. Er ontstaan ook steeds meer ruzies die eigenlijk komen omdat we elkaar niet duidelijk kunnen maken wat we bedoelen. Het idee dat ik de leukste en liefste voor hem ben, heb ik niet meer. Dat komt ook doordat hij weinig voor sociale zaken of activiteiten is te porren. We doen weinig leuks samen. Ik voel me niet meer gewaardeerd en de sex is nu al erg minimaal. Knuffelen dan wel, maar voor de rest is er vaak een excuus als moeheid of hoofdpijn.
Als ik dingen met hem bespreek heeft hij op alle losse onderdelen wel een antwoord, maar dat het geheel steeds minder prettig voelt, is iets wat ik niet duidelijk kan maken.
Is dit nu iets wat na verloop van tijd ontstaat? Leg ik de lat te hoog en moet ik me er bij neerleggen dat het nu eenmaal zo gaat in het dagelijks leven of is dit niet gezond? Ik parkeer het hier maar even en ik hoop wat te lezen.
dinsdag 24 maart 2009 om 14:07
Als een relatie van 1,5 jaar al zo loopt (weinig samen ondernemen, over weinig dingen kunnen praten, miscommunicaties, geen spetterende seks) dan lijkt me dat jullie niet echt de match van de eeuw zijn en dat je beter nog niet over samenwonen of andere toekomstplannen na kunt denken. Klinkt alsof het leuk was zolang het duurde..
dinsdag 24 maart 2009 om 14:32
Dit is niet iets wat al 1,5 jaar speelt, maar wat sinds een paar weken zo langzamerhand speelt. Over het attent zijn en alles wat daarmee te maken heeft, heb ik al een paar keer een opmerking gemaakt of over gesproken en dan belooft hij beterschap. Resultaat; nada.
En die opmerking over na 14 jaar zo'n dip. Zo voelt het precies! Het is alsof we al 25 jaar samen zijn, zo gedraagt hij zich en ik krijg het daar heel benauwd van.
En die opmerking over na 14 jaar zo'n dip. Zo voelt het precies! Het is alsof we al 25 jaar samen zijn, zo gedraagt hij zich en ik krijg het daar heel benauwd van.
dinsdag 24 maart 2009 om 15:20
quote:Nina98 schreef op 24 maart 2009 @ 14:32:
Dit is niet iets wat al 1,5 jaar speelt, maar wat sinds een paar weken zo langzamerhand speelt. Over het attent zijn en alles wat daarmee te maken heeft, heb ik al een paar keer een opmerking gemaakt of over gesproken en dan belooft hij beterschap. Resultaat; nada.
En die opmerking over na 14 jaar zo'n dip. Zo voelt het precies! Het is alsof we al 25 jaar samen zijn, zo gedraagt hij zich en ik krijg het daar heel benauwd van.ik geloof er niks van! je zegt namelijk dat hij niet attent is en ook niet communicatief vaardig. lijkt me niet echt aardig als je dat over je eigen vriend zegt. dit speelt naar mijn mening al veel langer, maar hoopte jij steeds dat hij wel zou veranderen!
Dit is niet iets wat al 1,5 jaar speelt, maar wat sinds een paar weken zo langzamerhand speelt. Over het attent zijn en alles wat daarmee te maken heeft, heb ik al een paar keer een opmerking gemaakt of over gesproken en dan belooft hij beterschap. Resultaat; nada.
En die opmerking over na 14 jaar zo'n dip. Zo voelt het precies! Het is alsof we al 25 jaar samen zijn, zo gedraagt hij zich en ik krijg het daar heel benauwd van.ik geloof er niks van! je zegt namelijk dat hij niet attent is en ook niet communicatief vaardig. lijkt me niet echt aardig als je dat over je eigen vriend zegt. dit speelt naar mijn mening al veel langer, maar hoopte jij steeds dat hij wel zou veranderen!
dinsdag 24 maart 2009 om 20:45
Ik ben het niet helemaal met je eens; dingen zijn de laatste tijd wel veranderd. In het begin hadden we wel lange en leuke gesprekken. Deden we ook dingen en kreeg ik leuke sms-jes, kaartje enz.
Neemt niet weg dat je kern overeind blijft staan; dingen zijn veranderd en ja, dat zou ik graag anders zien. Maar.. misschien zijn het ook signalen voor het simpele feit dat zijn gevoel voor mij minder aan het worden is.
Neemt niet weg dat je kern overeind blijft staan; dingen zijn veranderd en ja, dat zou ik graag anders zien. Maar.. misschien zijn het ook signalen voor het simpele feit dat zijn gevoel voor mij minder aan het worden is.
