Relaties
alle pijlers
Een maand pauze
zaterdag 21 maart 2009 om 17:31
Hallo allemaal,
Ben nieuw op het forum, had de behoefte om mijn verhaal op te tikken, ben er zo mee bezig in mijn hoofd dat dit misschien wel goed is. Het zit zo: mijn vriend kwam 2 weken geleden ineens met het feit dat hij geen toekomst meer zag in onze relatie (1 jaar samen). Ik reageerde eerst heel emotieloos en vroeg een paar keer of hij het uit wilde maken, maar dat zei hij niet. Ik flipte, knallende ruzie, beiden huilen, eerst wilde hij het wil proberen nog ene keer toen niet.
Een week later afgesproken en ik had een hele speech voorbereid waarom we het toch nog een keer moesten proberen, want we maakten ook wel erg veel ruzie, dat had ik ok niet mijn hele leven volgehouden. Maar we hadden daar nooit iets aan proberen te veranderen. Maar dat wilde hij dus niet.
Een dag later stond hij op de stoep, nu was het besef doorgedrongen en dit was ook niet wat hij wilde. Erover gepraat en toen samen besloten elkaar een maand niet te zien.
Hele moeilijk, ik hield het niet vol, en elkaar afgelopen dinsdag gezien en toen vroeg hij of we naar de bios konden. Ik stemde in, was heel raar. Net als vroeger zaten we tegen elkaar aan en hand in hand terug gelopen naar mijn huis. Daar moest ik huilen en bij het afscheid zoende hij me op mijn mond.
Gisteren hield ik het niet uit, gemaild en gesmst dat ik hem moest zien, om te vragen of het niet beter is om elkaar juist wel te zijn en dan te kijken of het wil of niet. Over de telefoon gesproken, en het kwam erop neer dat hij zijn vrijheid nog niet kwijt wilde (hij is 24, ik 25) en zoveel wilde doen en zien en misschien nog wel iets met andere meisjes (nou ja!) wilde proberen. En dat hij gewoon ging kijken of hij me genoeg zou missen in die maand, en wil me dan ook niet zien tot half april.
Hele moeilijk, voel me een suftut omdat ik een maand ga zitten peinzen en het moeilijk ga hebben, terwijl hij uitgaat en leuke dingen doet en gaat kijken of hij me wel gaat missen.
We houden wel van elkaar en zijn graag bij elkaar, maar hij heeft zich dus ineens in zijn hoofd gehaald dat hij zin vrijheid niet kwijt wil. De afgelopen maanden hebben we het ook niet makkelijk gehad: mijn scriptie afgekeurd en in 2 maanden een nieuwe schrijven, ik had geen geld en hij wel, dreigende werkloosheid. Ook bijna geen sex gehad, hij gad gister aan dat dat ook wel meespeelde.
De dagen lijken weken, echt erg! Maar ik wil hem echt niet kwijt. Soms denk ik dat het wel weer aangaat, andere momenten denk ik dat hij uiteindelijk toch niet wil.
Voel me er hele slecht onder en als onafhankelijke jonge vrouw zou ik natuurlijk moeten zeggen dat ik geen maand ga zitten wachten terwijl hij het leuk heeft. Maar we houden van elkaar en zijn graag bij elkaar, ik dacht altijd dat dat voldoende zou zijn, maar dat is het niet blijkbaar. Vertrouwen in mannen (en in mezelf) is wel ontzetten gedaald.
Dus, zou een maand elkaar niet zien goed zijn? Heeft iemand van jullie daar ervaring mee?
Ben nieuw op het forum, had de behoefte om mijn verhaal op te tikken, ben er zo mee bezig in mijn hoofd dat dit misschien wel goed is. Het zit zo: mijn vriend kwam 2 weken geleden ineens met het feit dat hij geen toekomst meer zag in onze relatie (1 jaar samen). Ik reageerde eerst heel emotieloos en vroeg een paar keer of hij het uit wilde maken, maar dat zei hij niet. Ik flipte, knallende ruzie, beiden huilen, eerst wilde hij het wil proberen nog ene keer toen niet.
Een week later afgesproken en ik had een hele speech voorbereid waarom we het toch nog een keer moesten proberen, want we maakten ook wel erg veel ruzie, dat had ik ok niet mijn hele leven volgehouden. Maar we hadden daar nooit iets aan proberen te veranderen. Maar dat wilde hij dus niet.
Een dag later stond hij op de stoep, nu was het besef doorgedrongen en dit was ook niet wat hij wilde. Erover gepraat en toen samen besloten elkaar een maand niet te zien.
Hele moeilijk, ik hield het niet vol, en elkaar afgelopen dinsdag gezien en toen vroeg hij of we naar de bios konden. Ik stemde in, was heel raar. Net als vroeger zaten we tegen elkaar aan en hand in hand terug gelopen naar mijn huis. Daar moest ik huilen en bij het afscheid zoende hij me op mijn mond.
Gisteren hield ik het niet uit, gemaild en gesmst dat ik hem moest zien, om te vragen of het niet beter is om elkaar juist wel te zijn en dan te kijken of het wil of niet. Over de telefoon gesproken, en het kwam erop neer dat hij zijn vrijheid nog niet kwijt wilde (hij is 24, ik 25) en zoveel wilde doen en zien en misschien nog wel iets met andere meisjes (nou ja!) wilde proberen. En dat hij gewoon ging kijken of hij me genoeg zou missen in die maand, en wil me dan ook niet zien tot half april.
Hele moeilijk, voel me een suftut omdat ik een maand ga zitten peinzen en het moeilijk ga hebben, terwijl hij uitgaat en leuke dingen doet en gaat kijken of hij me wel gaat missen.
We houden wel van elkaar en zijn graag bij elkaar, maar hij heeft zich dus ineens in zijn hoofd gehaald dat hij zin vrijheid niet kwijt wil. De afgelopen maanden hebben we het ook niet makkelijk gehad: mijn scriptie afgekeurd en in 2 maanden een nieuwe schrijven, ik had geen geld en hij wel, dreigende werkloosheid. Ook bijna geen sex gehad, hij gad gister aan dat dat ook wel meespeelde.
De dagen lijken weken, echt erg! Maar ik wil hem echt niet kwijt. Soms denk ik dat het wel weer aangaat, andere momenten denk ik dat hij uiteindelijk toch niet wil.
Voel me er hele slecht onder en als onafhankelijke jonge vrouw zou ik natuurlijk moeten zeggen dat ik geen maand ga zitten wachten terwijl hij het leuk heeft. Maar we houden van elkaar en zijn graag bij elkaar, ik dacht altijd dat dat voldoende zou zijn, maar dat is het niet blijkbaar. Vertrouwen in mannen (en in mezelf) is wel ontzetten gedaald.
Dus, zou een maand elkaar niet zien goed zijn? Heeft iemand van jullie daar ervaring mee?
zondag 22 maart 2009 om 10:07
Jullie hebben gelijk! Het is ook niet goed om na een jaar al een maand pauze te moeten nemen! De meeste vriendinnen zeggen dit ook wel. Maar ik wil ook niet een opgever zijn en er is nog wel hoop, dat kan ik gewoon niet loslaten (nu) nog. Liefde is toch wel een kans waard denk ik.
Ik moet ook deze maand nadenken wat ik nu precies wil uiteindelijk. Maar ik heb in mijn leven wel eens wat meer dingen opgegeven, waar ik nu een beetje spijt van heb. C'est la vie natuurlijk, maar als er nog een kans is op een happily ever after met hem dan wil ik het toch nog een keer proberen. Ik ben ook te romantisch ingesteld en ook wel een beetje naief denk ik. Ik hou van hem en hou zegt dat hij ook van mij houdt, perfect toch? Maar het werkt gewoon anders in de praktijk.
En het was wel een leuk jaar, en misschien dat ik nu zelf ook beter in een relatie kan staan (de volgende dan waarschijnlijk
), niet zo druk maken om kleine dingetjes en stressen om dingen die eigenlijk vrijwel altijd wel goed komen. Want dat dreef ons wel een beetje uit elkaar. Hij heeft een heel beschermd leven geleid en kan niet echt omgaan met problemen van hemzelf (die in mijn ogen niet echt grote problemen zijn, ook niet echt goed van mij natuurlijk, maar ja) en hij heeft weinig inlevingsvermogen voor mijn problemen zeg maar. Als ik verdrietig ben omdat ik soms bij vader mis (is een paar jaar geleden overleden) snapt hij daar geloof ik niet echt veel van. ("ja natuurlijk kun je hem niet meer bellen, dan bel je toch gewoon iemand anders op" )
Ach, het blijft gewoon zo lastig. Ik wil die maand wel aan kijken, voel me er nu ook al stukken beter onder en heb niet meer de hele tijd dat 'wachtgevoel'.
Pfffff, mannen! Voel me suf! Tegen een vriendin had ik al lang gezegd dat het misschien beter is om het maar gewoon zo te laten. Maar nu ik het zelf ben is dat natuurlijk ineens anders
Ik moet ook deze maand nadenken wat ik nu precies wil uiteindelijk. Maar ik heb in mijn leven wel eens wat meer dingen opgegeven, waar ik nu een beetje spijt van heb. C'est la vie natuurlijk, maar als er nog een kans is op een happily ever after met hem dan wil ik het toch nog een keer proberen. Ik ben ook te romantisch ingesteld en ook wel een beetje naief denk ik. Ik hou van hem en hou zegt dat hij ook van mij houdt, perfect toch? Maar het werkt gewoon anders in de praktijk.
En het was wel een leuk jaar, en misschien dat ik nu zelf ook beter in een relatie kan staan (de volgende dan waarschijnlijk
), niet zo druk maken om kleine dingetjes en stressen om dingen die eigenlijk vrijwel altijd wel goed komen. Want dat dreef ons wel een beetje uit elkaar. Hij heeft een heel beschermd leven geleid en kan niet echt omgaan met problemen van hemzelf (die in mijn ogen niet echt grote problemen zijn, ook niet echt goed van mij natuurlijk, maar ja) en hij heeft weinig inlevingsvermogen voor mijn problemen zeg maar. Als ik verdrietig ben omdat ik soms bij vader mis (is een paar jaar geleden overleden) snapt hij daar geloof ik niet echt veel van. ("ja natuurlijk kun je hem niet meer bellen, dan bel je toch gewoon iemand anders op" ) Ach, het blijft gewoon zo lastig. Ik wil die maand wel aan kijken, voel me er nu ook al stukken beter onder en heb niet meer de hele tijd dat 'wachtgevoel'.
Pfffff, mannen! Voel me suf! Tegen een vriendin had ik al lang gezegd dat het misschien beter is om het maar gewoon zo te laten. Maar nu ik het zelf ben is dat natuurlijk ineens anders
zondag 22 maart 2009 om 10:10
Ha Kopenschotel,
Volgens mij is deze 'relatie' kansloos.
En....je hoeft ook niet bang te zijn dat je 'overblijft' !
Ik was 43 toen ik ging scheiden en.. geloof me, ik heb daarna heel veel aandacht van mannen gekregen.
Ik ben nu 52 en heb net een lieve man in mijn leven gekregen.
Gooi het roer om en wacht niet op iemand die nog van zijn vrijheid wil genieten.
Bedenk eerst maar eens wat jij zelf wil met je leven.
Volgens mij is deze 'relatie' kansloos.
En....je hoeft ook niet bang te zijn dat je 'overblijft' !
Ik was 43 toen ik ging scheiden en.. geloof me, ik heb daarna heel veel aandacht van mannen gekregen.
Ik ben nu 52 en heb net een lieve man in mijn leven gekregen.
Gooi het roer om en wacht niet op iemand die nog van zijn vrijheid wil genieten.
Bedenk eerst maar eens wat jij zelf wil met je leven.
zondag 22 maart 2009 om 10:29
Je bent niet suf hoor K&S, helemaal niet en dat jij in de liefde gelooft is alleen maar prachtig. Ik hoop alleen niet dat je je al te erg vastbij in het 'ik hou van hem', want dat werkt verlammend. Als je wat beter nadenkt dan zie je al dat er toch wel het een en ander mankeerde aan die relatie tussen jullie. Weinig inlevingsvermogen en niet bestand zijn tegen problemen (die er, hoe jammer ook, ongetwijfeld nog heel veel gaan komen) zijn nogal grote 'dingetjes' aan deze jongen.
Je zult zwanger zijn en dat dat niet fijn verloopt voor jou. Dan wil je echt niet horen;'bel je zus/moeder maar' als je met je kont in het zand zit. Je zit ook echt niet te wachten op iemand die bij problemen wegloopt. Als je bijvoorbeeld kinderen krijgt dan kan dat echt niet meer hoor, dan zal hij dus grootgegroeid moeten zijn en de aanwezige problemen recht in het gezicht moeten kijken. En - god verhoede 't - je zult maar heel ziek worden. Wat heb je dan aan iemand die dat niet aankan?
Probeer niet alleen de korte termijn in de gaten te houden maar denk vooral ook na over de lange termijn. Als het nu, in het eerste jaar al zo moeizaam gaan, het jaar waarin je als stel aan de kroonluchter zou moeten hangen, hoe gaat het dan in jaar drie, vijf, acht?
Ik vind het mooi dat je in je liefde gelooft, de liefde gelooft ook echt in jou, maar het hoeft niet per se met deze man te zijn. Hou ook dát in je achterhoofd....
Je zult zwanger zijn en dat dat niet fijn verloopt voor jou. Dan wil je echt niet horen;'bel je zus/moeder maar' als je met je kont in het zand zit. Je zit ook echt niet te wachten op iemand die bij problemen wegloopt. Als je bijvoorbeeld kinderen krijgt dan kan dat echt niet meer hoor, dan zal hij dus grootgegroeid moeten zijn en de aanwezige problemen recht in het gezicht moeten kijken. En - god verhoede 't - je zult maar heel ziek worden. Wat heb je dan aan iemand die dat niet aankan?
Probeer niet alleen de korte termijn in de gaten te houden maar denk vooral ook na over de lange termijn. Als het nu, in het eerste jaar al zo moeizaam gaan, het jaar waarin je als stel aan de kroonluchter zou moeten hangen, hoe gaat het dan in jaar drie, vijf, acht?
Ik vind het mooi dat je in je liefde gelooft, de liefde gelooft ook echt in jou, maar het hoeft niet per se met deze man te zijn. Hou ook dát in je achterhoofd....
zondag 22 maart 2009 om 10:47
quote:eleonora schreef op 22 maart 2009 @ 09:48:
Volgens mij Dametje, gaat het juist daar mis met pauzes, met dat moeten denken dat je uit elkaar bent. Want je hebt nog hoop. Als jij degene bent die de mededeling krijgt dat er een maand pauze moet komen dan ga je zitten wachten tot die maand voorbij is. Je vraagt je af wat de ander doet, met wie, waarom, tot hoe laat, waar enzovoort. Dat is heel menselijk.
................
Zelf een punt zetten achter deze rotsituatie is denk ik het enige wat je voor jezelf kunt doen. Dit is slechts uitstel van executie.
Ik had nog geen koffie op Leo
TO Ik probeerde met mijn posting inderdaad erg onduidelijk te zeggen dat je beter af bent met een punt dan met een komma. Je kunt niet doen alsof je geen hoop hebt, en nu gewoon 'lalala' gaan stappen. Maak het uit (dat bedoelde ik met neem de controle terug) en tot slot, sterkte, leuk is het niet maar je kunt er wel weer van groeien.
Volgens mij Dametje, gaat het juist daar mis met pauzes, met dat moeten denken dat je uit elkaar bent. Want je hebt nog hoop. Als jij degene bent die de mededeling krijgt dat er een maand pauze moet komen dan ga je zitten wachten tot die maand voorbij is. Je vraagt je af wat de ander doet, met wie, waarom, tot hoe laat, waar enzovoort. Dat is heel menselijk.
................
Zelf een punt zetten achter deze rotsituatie is denk ik het enige wat je voor jezelf kunt doen. Dit is slechts uitstel van executie.
Ik had nog geen koffie op Leo
TO Ik probeerde met mijn posting inderdaad erg onduidelijk te zeggen dat je beter af bent met een punt dan met een komma. Je kunt niet doen alsof je geen hoop hebt, en nu gewoon 'lalala' gaan stappen. Maak het uit (dat bedoelde ik met neem de controle terug) en tot slot, sterkte, leuk is het niet maar je kunt er wel weer van groeien.
zondag 22 maart 2009 om 16:34
quote:kopenschotel schreef op 22 maart 2009 @ 10:07:
Jullie hebben gelijk! Het is ook niet goed om na een jaar al een maand pauze te moeten nemen! De meeste vriendinnen zeggen dit ook wel. Maar ik wil ook niet een opgever zijn en er is nog wel hoop, dat kan ik gewoon niet loslaten (nu) nog. Liefde is toch wel een kans waard denk ik.
De enige hoop die er nog is, is jouw hoop! Daar kun je niets mee binnen een relatie. Loslaten kún je wel, maar wil je niet. Dat is een groot verschil (waar ik steeds over struikel hier op het forum). Waren jullie jaren samen, dan was het al anders, maar dan nog wil hij met andere vrouwen zijn. Die reden is gewoon duidelijk een andere benaming voor; Ik wil ooit mijn vrijheid op het gebied van andere vrouwen opgeven, maar niet voor jou!
Ik moet ook deze maand nadenken wat ik nu precies wil uiteindelijk. Maar ik heb in mijn leven wel eens wat meer dingen opgegeven, waar ik nu een beetje spijt van heb. C'est la vie natuurlijk, maar als er nog een kans is op een happily ever after met hem dan wil ik het toch nog een keer proberen. Ik ben ook te romantisch ingesteld en ook wel een beetje naief denk ik. Ik hou van hem en hou zegt dat hij ook van mij houdt, perfect toch? Maar het werkt gewoon anders in de praktijk.
Je hebt toch zeker wel geleerd van je fouten/spijt ? Je hebt dingen opgegeven terwijl je daar niet achter stond. Maar hoe kun je er niet achterstaan om een relatie op te geven met iemand die niet voldoende van je houdt?
En het was wel een leuk jaar, en misschien dat ik nu zelf ook beter in een relatie kan staan (de volgende dan waarschijnlijk ), niet zo druk maken om kleine dingetjes en stressen om dingen die eigenlijk vrijwel altijd wel goed komen. Want dat dreef ons wel een beetje uit elkaar. Hij heeft een heel beschermd leven geleid en kan niet echt omgaan met problemen van hemzelf (die in mijn ogen niet echt grote problemen zijn, ook niet echt goed van mij natuurlijk, maar ja) en hij heeft weinig inlevingsvermogen voor mijn problemen zeg maar. Als ik verdrietig ben omdat ik soms bij vader mis (is een paar jaar geleden overleden) snapt hij daar geloof ik niet echt veel van. ("ja natuurlijk kun je hem niet meer bellen, dan bel je toch gewoon iemand anders op" )
Jij stresst en maakt je druk om dingen die niet belangrijk zijn. Is het niet verstandig om daar eens aan te gaan werken, in plaats van aan een relatie met ruzies? Hij kan niet omgaan met zijn eigen problemen, laat staan met jouw problemen. Dit kun je hem niet kwalijk nemen. Hij is verstandig om de relatie te stoppen. Hij wil vrijheid, en hij heeft zo te lezen gelijk. Hij heeft nog vrijheid nodig.
Het is alleen totaal niet netjes om die maand te noemen, maar zoals ik je posts las heb je zelf om die oneerlijkheid gevraagd. Je kón niet zonder hem, móest hem zien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat ook tegen mijn partner zou zeggen als hij; "Ik wil geen relatie meer met je" niet begreep. Puur in de hoop dat hij het dan wel zou vatten (en met de hoop dat hij niet een maand zou wachten en dan weer op de stoep zou staan).
Ach, het blijft gewoon zo lastig. Ik wil die maand wel aan kijken, voel me er nu ook al stukken beter onder en heb niet meer de hele tijd dat 'wachtgevoel'.
Pfffff, mannen! Voel me suf! Tegen een vriendin had ik al lang gezegd dat het misschien beter is om het maar gewoon zo te laten. Maar nu ik het zelf ben is dat natuurlijk ineens anders Nu het jezelf betreft komen je gevoelens erbij kijken. Die mag je hebben, maar die moet je niet eens willen. Het werkt niet, en daarom moet je het los willen laten. Gun jezelf wat leukers, en werk eerst aan dat piekeren van je. Iemand anders zegt niet zomaar dat je teveel piekert. Een ander geeft niet zomaar aan dat niet aan te kunnen. Meestal is het dan écht teveel. Dus werk daaraan, richt je op jezelf. Zet je leuke leven op poten en move on. Wil dat!
Jullie hebben gelijk! Het is ook niet goed om na een jaar al een maand pauze te moeten nemen! De meeste vriendinnen zeggen dit ook wel. Maar ik wil ook niet een opgever zijn en er is nog wel hoop, dat kan ik gewoon niet loslaten (nu) nog. Liefde is toch wel een kans waard denk ik.
De enige hoop die er nog is, is jouw hoop! Daar kun je niets mee binnen een relatie. Loslaten kún je wel, maar wil je niet. Dat is een groot verschil (waar ik steeds over struikel hier op het forum). Waren jullie jaren samen, dan was het al anders, maar dan nog wil hij met andere vrouwen zijn. Die reden is gewoon duidelijk een andere benaming voor; Ik wil ooit mijn vrijheid op het gebied van andere vrouwen opgeven, maar niet voor jou!
Ik moet ook deze maand nadenken wat ik nu precies wil uiteindelijk. Maar ik heb in mijn leven wel eens wat meer dingen opgegeven, waar ik nu een beetje spijt van heb. C'est la vie natuurlijk, maar als er nog een kans is op een happily ever after met hem dan wil ik het toch nog een keer proberen. Ik ben ook te romantisch ingesteld en ook wel een beetje naief denk ik. Ik hou van hem en hou zegt dat hij ook van mij houdt, perfect toch? Maar het werkt gewoon anders in de praktijk.
Je hebt toch zeker wel geleerd van je fouten/spijt ? Je hebt dingen opgegeven terwijl je daar niet achter stond. Maar hoe kun je er niet achterstaan om een relatie op te geven met iemand die niet voldoende van je houdt?
En het was wel een leuk jaar, en misschien dat ik nu zelf ook beter in een relatie kan staan (de volgende dan waarschijnlijk
), niet zo druk maken om kleine dingetjes en stressen om dingen die eigenlijk vrijwel altijd wel goed komen. Want dat dreef ons wel een beetje uit elkaar. Hij heeft een heel beschermd leven geleid en kan niet echt omgaan met problemen van hemzelf (die in mijn ogen niet echt grote problemen zijn, ook niet echt goed van mij natuurlijk, maar ja) en hij heeft weinig inlevingsvermogen voor mijn problemen zeg maar. Als ik verdrietig ben omdat ik soms bij vader mis (is een paar jaar geleden overleden) snapt hij daar geloof ik niet echt veel van. ("ja natuurlijk kun je hem niet meer bellen, dan bel je toch gewoon iemand anders op" ) Jij stresst en maakt je druk om dingen die niet belangrijk zijn. Is het niet verstandig om daar eens aan te gaan werken, in plaats van aan een relatie met ruzies? Hij kan niet omgaan met zijn eigen problemen, laat staan met jouw problemen. Dit kun je hem niet kwalijk nemen. Hij is verstandig om de relatie te stoppen. Hij wil vrijheid, en hij heeft zo te lezen gelijk. Hij heeft nog vrijheid nodig.
Het is alleen totaal niet netjes om die maand te noemen, maar zoals ik je posts las heb je zelf om die oneerlijkheid gevraagd. Je kón niet zonder hem, móest hem zien. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat ook tegen mijn partner zou zeggen als hij; "Ik wil geen relatie meer met je" niet begreep. Puur in de hoop dat hij het dan wel zou vatten (en met de hoop dat hij niet een maand zou wachten en dan weer op de stoep zou staan).
Ach, het blijft gewoon zo lastig. Ik wil die maand wel aan kijken, voel me er nu ook al stukken beter onder en heb niet meer de hele tijd dat 'wachtgevoel'.
Pfffff, mannen! Voel me suf! Tegen een vriendin had ik al lang gezegd dat het misschien beter is om het maar gewoon zo te laten. Maar nu ik het zelf ben is dat natuurlijk ineens anders Nu het jezelf betreft komen je gevoelens erbij kijken. Die mag je hebben, maar die moet je niet eens willen. Het werkt niet, en daarom moet je het los willen laten. Gun jezelf wat leukers, en werk eerst aan dat piekeren van je. Iemand anders zegt niet zomaar dat je teveel piekert. Een ander geeft niet zomaar aan dat niet aan te kunnen. Meestal is het dan écht teveel. Dus werk daaraan, richt je op jezelf. Zet je leuke leven op poten en move on. Wil dat!
zondag 22 maart 2009 om 18:37
quote:Madhe schreef op 22 maart 2009 @ 16:34:
[...]
Nu het jezelf betreft komen je gevoelens erbij kijken. Die mag je hebben, maar die moet je niet eens willen. Het werkt niet, en daarom moet je het los willen laten. Gun jezelf wat leukers, en werk eerst aan dat piekeren van je. Iemand anders zegt niet zomaar dat je teveel piekert. Een ander geeft niet zomaar aan dat niet aan te kunnen. Meestal is het dan écht teveel. Dus werk daaraan, richt je op jezelf. Zet je leuke leven op poten en move on. Wil dat!
Ja je hebt ook gelijk, als ik rationeel denk zie ik dat ook wel. Ik ga me gewoon lekker richten op die baan en leuke dingen doen. Gaat al veel beter dan een paar dagen geleden, nu denk ik er wel eens aan natuurlijk, maar ik denk er nu niet meer de hele dag aan.
Maar ik laat die afspraak maar gewoon staan voor medio april, als hij dan niet wil, neem ik aan dat ik er tegen die tijd ook wel vrede mee kan hebben. Als hij wel wil, dan moet ik nog bedenken of ik dan nog wel wil. Dat beetje hoop blijf ik toch wel houden, dat het goed komt. Maar als uitgangspunt moet ik dan wel kijken naar mij en mijn leven en niet zijn en/of ons leven.
Als we het proberen, maakt het ons misschien wel sterker, misschien wil het voor geen meter, maar dan weet ik dat ook zeker.
Lijkt me wel een goede middenweg. Ik kan nu niet zeggen: laat maar, ik wil al niet eens meer. Omdat ik eigenlijk wel wil. Maar ik ga de tijd dan gebruiken om te kijken wat ik nu precies wil en verwacht van onze relatie.
Bedankt voor jullie reacties! Die helpen goed om de gedachten te ordenen en niet te blijven hangen in 'ojee een maand vol onzekerheid, ik vind nooit meer iemand als hij' etc.
[...]
Nu het jezelf betreft komen je gevoelens erbij kijken. Die mag je hebben, maar die moet je niet eens willen. Het werkt niet, en daarom moet je het los willen laten. Gun jezelf wat leukers, en werk eerst aan dat piekeren van je. Iemand anders zegt niet zomaar dat je teveel piekert. Een ander geeft niet zomaar aan dat niet aan te kunnen. Meestal is het dan écht teveel. Dus werk daaraan, richt je op jezelf. Zet je leuke leven op poten en move on. Wil dat!
Ja je hebt ook gelijk, als ik rationeel denk zie ik dat ook wel. Ik ga me gewoon lekker richten op die baan en leuke dingen doen. Gaat al veel beter dan een paar dagen geleden, nu denk ik er wel eens aan natuurlijk, maar ik denk er nu niet meer de hele dag aan.
Maar ik laat die afspraak maar gewoon staan voor medio april, als hij dan niet wil, neem ik aan dat ik er tegen die tijd ook wel vrede mee kan hebben. Als hij wel wil, dan moet ik nog bedenken of ik dan nog wel wil. Dat beetje hoop blijf ik toch wel houden, dat het goed komt. Maar als uitgangspunt moet ik dan wel kijken naar mij en mijn leven en niet zijn en/of ons leven.
Als we het proberen, maakt het ons misschien wel sterker, misschien wil het voor geen meter, maar dan weet ik dat ook zeker.
Lijkt me wel een goede middenweg. Ik kan nu niet zeggen: laat maar, ik wil al niet eens meer. Omdat ik eigenlijk wel wil. Maar ik ga de tijd dan gebruiken om te kijken wat ik nu precies wil en verwacht van onze relatie.
Bedankt voor jullie reacties! Die helpen goed om de gedachten te ordenen en niet te blijven hangen in 'ojee een maand vol onzekerheid, ik vind nooit meer iemand als hij' etc.
dinsdag 24 maart 2009 om 11:05
Wat hebben jullie eigenlijk afgesproken over trouw in die maand? heeft hij deze maand de vrijheid om alles te doen met andere vrouwen wat hij wil? Als hij sex gaat hebben met andere vrouwen en over een maand besluit dat het toch makkelijker is om een vriendin te hebben in plaats van eers een dame een hele avond vn drank te moeten voorzien voor je er op mag?
En omgekeerd, mag jij dan ook van je "vrijheid"genieten en met een andere man? of is het de bedoeling dat jij wel gaat zitten wachten. het beste voor je eigenwaarde zou zijn om tegen je vriend te zeggen "vrijheid en gebondenheid gaan niet samen. je moet kiezen. Dus of we zijn vrij, maar dan mag ik ook met anderen en kan ik over en maand ook beslissen dat ik jou niet meer wil, Of we gaan keihard samen an de relatie werken en laten die hele pauze voor wat ie is.
Als ie jou echt dan niet kwijt wil, dan gaat ie voor je. En anders is die maand pauze inderdaad gewoon een verzachting van het definitieve einde.
En omgekeerd, mag jij dan ook van je "vrijheid"genieten en met een andere man? of is het de bedoeling dat jij wel gaat zitten wachten. het beste voor je eigenwaarde zou zijn om tegen je vriend te zeggen "vrijheid en gebondenheid gaan niet samen. je moet kiezen. Dus of we zijn vrij, maar dan mag ik ook met anderen en kan ik over en maand ook beslissen dat ik jou niet meer wil, Of we gaan keihard samen an de relatie werken en laten die hele pauze voor wat ie is.
Als ie jou echt dan niet kwijt wil, dan gaat ie voor je. En anders is die maand pauze inderdaad gewoon een verzachting van het definitieve einde.
dinsdag 24 maart 2009 om 15:56
Net echt heeeeel suf een filmpje gemaakt en bij hem in de bus gedaan. Gewoon met wat grappige dingetjes, wat er anders was in huis en de nieuwe hamsterkooi en dat soort dingetjes. Wel gewoon luchtig gehouden. Moest echt even iets doen! Anders geef ik alles zo uit handen, ik kan blijkbaar erg slecht wachten
Nu bedenk ik me net nu ik weer thuis ben dat ik nu moet gaan zitten wachten op een reactie wat hij ervan vindt, niet zo handig dus achteraf! Maar ja, zat er een beetje mee dat hij me misschien een beetje aan het vergeten is, ook al is dat misschien helemaal niet zo.
Nou ja, terug naar het wachten dan maar, de tijd gaat in ieder geval wat sneller, doe veel leuke dingen met vriendinnen, dat is wel een goede afleiding.
Nu bedenk ik me net nu ik weer thuis ben dat ik nu moet gaan zitten wachten op een reactie wat hij ervan vindt, niet zo handig dus achteraf! Maar ja, zat er een beetje mee dat hij me misschien een beetje aan het vergeten is, ook al is dat misschien helemaal niet zo.
Nou ja, terug naar het wachten dan maar, de tijd gaat in ieder geval wat sneller, doe veel leuke dingen met vriendinnen, dat is wel een goede afleiding.
dinsdag 24 maart 2009 om 16:05
Als je echt wil dat hij zich gaat realiseren dat ie je niet wil missen, kun je m beter de gelegenheid geven om m te missen in plaats van als een hondje achter m aan gaan lopen en m bestoken met "suffe filmpjes" je zet jezelf voor schut en daarnaast laat je m zien dat er in jullie relatie idd weinig ruimte is voor zijn behoeftes.
Hij geeft aan dat ie vrijheid nodig heeft, ruimte. jij kunt nog geen dag zonder hem, blijft aandacht trekken. Sja uiteindelijk gaat ie zich losrukken en dan ben je m echt definitief kwijt. Je gooit je eigen glazen in op deze manier.
Hij geeft aan dat ie vrijheid nodig heeft, ruimte. jij kunt nog geen dag zonder hem, blijft aandacht trekken. Sja uiteindelijk gaat ie zich losrukken en dan ben je m echt definitief kwijt. Je gooit je eigen glazen in op deze manier.
dinsdag 24 maart 2009 om 16:21
quote:kopenschotel schreef op 24 maart 2009 @ 15:56:
Net echt heeeeel suf een filmpje gemaakt en bij hem in de bus gedaan. Gewoon met wat grappige dingetjes, wat er anders was in huis en de nieuwe hamsterkooi en dat soort dingetjes. Wel gewoon luchtig gehouden. Moest echt even iets doen! Anders geef ik alles zo uit handen, ik kan blijkbaar erg slecht wachten
Als hij echt pauze nodig heeft moet je hem ook echt met rust laten. Meer kan ik hier niet over zeggen. Ik denk namelijk nog steeds dat hij geen pauze, maar een definitief einde wil.
Nu bedenk ik me net nu ik weer thuis ben dat ik nu moet gaan zitten wachten op een reactie wat hij ervan vindt, niet zo handig dus achteraf! Maar ja, zat er een beetje mee dat hij me misschien een beetje aan het vergeten is, ook al is dat misschien helemaal niet zo.
Als hij je in een maand vergeet na een tijd samen te zijn geweest, dan moet je niet eens willen dat hij aan je blijft denken. Je gaat moeite doen, zodat hij je niet vergeet. Je hebt dus geen vertrouwen in het gevoel dat hij wel voor je heeft/had. Slecht stukje uit de basis dus. Ik weet bijvoorbeeld zeker dat mijn vriend me nog niet vergeet, al zouden we een jaar geen contact hebben (waarmee ik niet zeg dat we dat van plan zijn, of dat ik een jaar zou gaan wachten).
Nou ja, terug naar het wachten dan maar, de tijd gaat in ieder geval wat sneller, doe veel leuke dingen met vriendinnen, dat is wel een goede afleiding.Niet terug naar het wachten. Terug naar jezelf lijkt me een beter plan.
Net echt heeeeel suf een filmpje gemaakt en bij hem in de bus gedaan. Gewoon met wat grappige dingetjes, wat er anders was in huis en de nieuwe hamsterkooi en dat soort dingetjes. Wel gewoon luchtig gehouden. Moest echt even iets doen! Anders geef ik alles zo uit handen, ik kan blijkbaar erg slecht wachten
Als hij echt pauze nodig heeft moet je hem ook echt met rust laten. Meer kan ik hier niet over zeggen. Ik denk namelijk nog steeds dat hij geen pauze, maar een definitief einde wil.
Nu bedenk ik me net nu ik weer thuis ben dat ik nu moet gaan zitten wachten op een reactie wat hij ervan vindt, niet zo handig dus achteraf! Maar ja, zat er een beetje mee dat hij me misschien een beetje aan het vergeten is, ook al is dat misschien helemaal niet zo.
Als hij je in een maand vergeet na een tijd samen te zijn geweest, dan moet je niet eens willen dat hij aan je blijft denken. Je gaat moeite doen, zodat hij je niet vergeet. Je hebt dus geen vertrouwen in het gevoel dat hij wel voor je heeft/had. Slecht stukje uit de basis dus. Ik weet bijvoorbeeld zeker dat mijn vriend me nog niet vergeet, al zouden we een jaar geen contact hebben (waarmee ik niet zeg dat we dat van plan zijn, of dat ik een jaar zou gaan wachten).
Nou ja, terug naar het wachten dan maar, de tijd gaat in ieder geval wat sneller, doe veel leuke dingen met vriendinnen, dat is wel een goede afleiding.Niet terug naar het wachten. Terug naar jezelf lijkt me een beter plan.
dinsdag 24 maart 2009 om 16:39
Pauzes in een relatie werken nooit. Als je er samen niet uitkomt, kom je er in je eentje helemaal niet uit.
Het is pure uitstel van het afstel.
Het is jammer, maar niet elke relatie werkt, ook niet als je er veel in investeert. Verspil geen energie meer aan dit problemenfeest, het leven is veel leuker dan deze droefenis. Kijk naar buiten, de lente knalt de grond uit. Nieuwe lente, nieuwe kansen!
Het is pure uitstel van het afstel.
Het is jammer, maar niet elke relatie werkt, ook niet als je er veel in investeert. Verspil geen energie meer aan dit problemenfeest, het leven is veel leuker dan deze droefenis. Kijk naar buiten, de lente knalt de grond uit. Nieuwe lente, nieuwe kansen!
dinsdag 24 maart 2009 om 16:45
quote:kopenschotel schreef op 21 maart 2009 @ 17:50:
Val iedereen die ik ken al lastig om de tijd te doden Dan gaat de tijd wat sneller.
Ben ook wel boos op hem, hij lekker uit eten en stappen elke avond, terwijl hij tijdens onze relatie nooit echt iets deed en ik een paar avonden per week wel andere dingen te doen had. En dan nu ineens over zijn vrijheid zitten piepen, het is gewoon zo oneerlijk!
Ik ben de hele tijd misselijk van de zenuwen over de onzekerheid, 2 weken bijna geen hap door mijn keel. Voel me vandaag voor het eerst weer goed en straks lekker uit eten met mijn moeder, dat is dan wel weer fijn.
Ben ook zo bang dat hij me gewoon vergeet in die maand! Maak me er veel te druk over, maar kan slecht omgaan met onzekerheid en angst. Van de 5 weken die ik moet wachten is er nu pas eentje om
Dit is ook de eerste keer dat mijn hart echt gebroken is (lekker dramatisch klinkt dat altijd )
Ik heb een stelregel: iemand mag/kan een keer mijn hart breken, maar geen tweede keer. Na een keer een gebroken hart stopt het bij mij.
Probeer je eigen leven te leiden en zelf ook leuke dingen te doen. Ik kan me voorstellen dat het koud en rot op je dak valt, maar deze dingen gebeuren. Richt je vooral op jezelf en het goed en leuk met jezelf hebben. Voor hetzelfde geld ben jij hem over een paar weken vergeten. Dat kan ook he. Dit is voor jou ook tijd om na te denken of je met hem verder wilt.
Val iedereen die ik ken al lastig om de tijd te doden Dan gaat de tijd wat sneller.
Ben ook wel boos op hem, hij lekker uit eten en stappen elke avond, terwijl hij tijdens onze relatie nooit echt iets deed en ik een paar avonden per week wel andere dingen te doen had. En dan nu ineens over zijn vrijheid zitten piepen, het is gewoon zo oneerlijk!
Ik ben de hele tijd misselijk van de zenuwen over de onzekerheid, 2 weken bijna geen hap door mijn keel. Voel me vandaag voor het eerst weer goed en straks lekker uit eten met mijn moeder, dat is dan wel weer fijn.
Ben ook zo bang dat hij me gewoon vergeet in die maand! Maak me er veel te druk over, maar kan slecht omgaan met onzekerheid en angst. Van de 5 weken die ik moet wachten is er nu pas eentje om
Dit is ook de eerste keer dat mijn hart echt gebroken is (lekker dramatisch klinkt dat altijd )
Ik heb een stelregel: iemand mag/kan een keer mijn hart breken, maar geen tweede keer. Na een keer een gebroken hart stopt het bij mij.
Probeer je eigen leven te leiden en zelf ook leuke dingen te doen. Ik kan me voorstellen dat het koud en rot op je dak valt, maar deze dingen gebeuren. Richt je vooral op jezelf en het goed en leuk met jezelf hebben. Voor hetzelfde geld ben jij hem over een paar weken vergeten. Dat kan ook he. Dit is voor jou ook tijd om na te denken of je met hem verder wilt.
dinsdag 24 maart 2009 om 16:48
quote:newstylista schreef op 24 maart 2009 @ 16:02:
waarom in godsnaam gaan zitten wachten op wat hij wil???? WAT WIL JIJ??? en na aanleiding van eerdere topics van je, lijkt me dat jij zelf genoeg dingen hebt om aan te werken.
Welke topics bedoel je precies, ben pas een paar dagen geleden lid geworden, heb alleen dit topic en een vraag over foundation gesteld.
Maar goed, tuurlijk ga ik die maand wachten om te horen wat hij uiteindelijk wil, naast denken wat ik zelf wil, en me verheugen op mijn nieuwe baan.
Het is natuurlijk veel dapperder om te zeggen tegen hem dat ik geen pauze blief en dat ik dus echt niet ga zitten wachten. Maar in de praktijk houd ik heel veel van hem, daarom wacht ik dus wel. Misschien gaat het uiteindelijk uit, misschien we niet. Misschien wil hij niet, misschien ik niet, misschien allebei wel. Maar ik ga niet zomaar een kans op iets moois weggooien.
En dat DVDtje was niet alleen voor hem, ook een beetje voor mij. Helemaal niks doen is gewoon moeilijk. Filmpje ging ook hoofdzakelijk over de nieuwe kooi voor zijn hamster, mocht het beestje houden maar had een te kleine kooi. Wilde ik graag laten zien. Weet ook wel dat hij me niet vergeet zo snel, we gingen vaak apart op vakantie en missen we elkaar ook wekenlang.
waarom in godsnaam gaan zitten wachten op wat hij wil???? WAT WIL JIJ??? en na aanleiding van eerdere topics van je, lijkt me dat jij zelf genoeg dingen hebt om aan te werken.
Welke topics bedoel je precies, ben pas een paar dagen geleden lid geworden, heb alleen dit topic en een vraag over foundation gesteld.
Maar goed, tuurlijk ga ik die maand wachten om te horen wat hij uiteindelijk wil, naast denken wat ik zelf wil, en me verheugen op mijn nieuwe baan.
Het is natuurlijk veel dapperder om te zeggen tegen hem dat ik geen pauze blief en dat ik dus echt niet ga zitten wachten. Maar in de praktijk houd ik heel veel van hem, daarom wacht ik dus wel. Misschien gaat het uiteindelijk uit, misschien we niet. Misschien wil hij niet, misschien ik niet, misschien allebei wel. Maar ik ga niet zomaar een kans op iets moois weggooien.
En dat DVDtje was niet alleen voor hem, ook een beetje voor mij. Helemaal niks doen is gewoon moeilijk. Filmpje ging ook hoofdzakelijk over de nieuwe kooi voor zijn hamster, mocht het beestje houden maar had een te kleine kooi. Wilde ik graag laten zien. Weet ook wel dat hij me niet vergeet zo snel, we gingen vaak apart op vakantie en missen we elkaar ook wekenlang.
dinsdag 24 maart 2009 om 16:52
quote:kopenschotel schreef op 22 maart 2009 @ 10:07:
En het was wel een leuk jaar, en misschien dat ik nu zelf ook beter in een relatie kan staan (de volgende dan waarschijnlijk ), niet zo druk maken om kleine dingetjes en stressen om dingen die eigenlijk vrijwel altijd wel goed komen. Want dat dreef ons wel een beetje uit elkaar. Denk dat ze dit stukje met je vorige topics bedoelde, en of je daar iets aan gaat doen, dus wellicht ook nadenken waarom jullie die ruzies hadden en wat je daar mee wilt gaan doen MOCHTEN jullie verder gaan...
En het was wel een leuk jaar, en misschien dat ik nu zelf ook beter in een relatie kan staan (de volgende dan waarschijnlijk
), niet zo druk maken om kleine dingetjes en stressen om dingen die eigenlijk vrijwel altijd wel goed komen. Want dat dreef ons wel een beetje uit elkaar. Denk dat ze dit stukje met je vorige topics bedoelde, en of je daar iets aan gaat doen, dus wellicht ook nadenken waarom jullie die ruzies hadden en wat je daar mee wilt gaan doen MOCHTEN jullie verder gaan...
dinsdag 24 maart 2009 om 17:21
Ah okay, ik vroeg me al af wat je bedoelde.
Mwah claimerig zou ik mezelf niet zo snel noemen. Tijdens onze relatie was ik juist redelijk vaag 's avonds weg, hij bleef meestal thuis. Ik moedigde hem juist aan om ook eens lekker af te spreken met vrienden. En hij heeft meer geld, dus hij ging veel vaker op vakantie enzo, maar ook nooit een probleem mee gehad, als ik maar een kaartje kreeg natuurlijk.
De dingen waar ik me het meest druk om maakte waren mijn scriptie (duurde eerst heel lang, afgekeurd en toen in 2 maanden een nieuwe geschreven) en stress omdat de werkgelegenheid zo moeilijk is nu en ik blut was. En dat is wel goed gekomen, allebei de punten, heb ik dan ook hard voor gewerkt. Het zijn stressvolle punten, heb me er ook druk om gemaakt en waarschijnlijk iets te druk. Maar zou het niet zo snel een probleem noemen, ben/was niet de hele dag aan het piekeren hoor
Wat ik misschien niet goed heb gedaan is te snel en te nadrukkelijk spreken over mijn stress, dat zou ik een volgende relatie niet zo snel meer doen misschien. Hij kon daar slecht mee omgaan, zelf weinig meegemaakt en nooit geldproblemen gehad.
Mwah claimerig zou ik mezelf niet zo snel noemen. Tijdens onze relatie was ik juist redelijk vaag 's avonds weg, hij bleef meestal thuis. Ik moedigde hem juist aan om ook eens lekker af te spreken met vrienden. En hij heeft meer geld, dus hij ging veel vaker op vakantie enzo, maar ook nooit een probleem mee gehad, als ik maar een kaartje kreeg natuurlijk.
De dingen waar ik me het meest druk om maakte waren mijn scriptie (duurde eerst heel lang, afgekeurd en toen in 2 maanden een nieuwe geschreven) en stress omdat de werkgelegenheid zo moeilijk is nu en ik blut was. En dat is wel goed gekomen, allebei de punten, heb ik dan ook hard voor gewerkt. Het zijn stressvolle punten, heb me er ook druk om gemaakt en waarschijnlijk iets te druk. Maar zou het niet zo snel een probleem noemen, ben/was niet de hele dag aan het piekeren hoor
Wat ik misschien niet goed heb gedaan is te snel en te nadrukkelijk spreken over mijn stress, dat zou ik een volgende relatie niet zo snel meer doen misschien. Hij kon daar slecht mee omgaan, zelf weinig meegemaakt en nooit geldproblemen gehad.
dinsdag 24 maart 2009 om 17:26
Denk dat je het gewoon moet houden op: hij kon daar slecht mee omgaan, er was dus geen ruimte of begrip voor, en kan me dan voorstellen dat jij dan juist je onbegrepen voelt en het dan op een ruzie uitloopt als hij je dan een zeur vind of iets dergelijks ipv begrip of desnoods een grap en je juist aleen maar meer gaat stressen....
dinsdag 24 maart 2009 om 17:27
misschien is dit de verklaring waarom ik nog single ben, maar zou je niet juist bij je partner steun moeten vinden in tijden van stress? ok, als je twee weken een relatie hebt moet je mss niet je hele rugzakje op zijn bord uitstorten, maar als je bijna een jaar samen bent, en je scriptie wordt afgekeurd dan is het toch logisch dat je steun zoekt bij je partner? als ie dat al niet trekt, dan moet je hopen op een vlekkeloos leven want anders moet je je probleem alleen oplossen? nja
zo'n vriendje zou ik liever kwijt dan rijk zijn.
ik vind ook dat je nogal claimerig overkomt, eigenlijk vooral doordat je nu contact blijft zoeken. Je blijft m smssen en vragen om een afspraak. en nu weer dat filmpje; zoals je al aangeeft vioor jezelf: omdat jij niet kunt loslaten, omdat jij aan het vastklampen bent. je kent toch wel die vergelijking met dat hoopje zand in je hand. jij bent nu heel hard aan het knijpen in dat zand, en zometeen is je hand leeg.
zo'n vriendje zou ik liever kwijt dan rijk zijn.
ik vind ook dat je nogal claimerig overkomt, eigenlijk vooral doordat je nu contact blijft zoeken. Je blijft m smssen en vragen om een afspraak. en nu weer dat filmpje; zoals je al aangeeft vioor jezelf: omdat jij niet kunt loslaten, omdat jij aan het vastklampen bent. je kent toch wel die vergelijking met dat hoopje zand in je hand. jij bent nu heel hard aan het knijpen in dat zand, en zometeen is je hand leeg.
dinsdag 24 maart 2009 om 17:45
quote:return_of_kreng schreef op 24 maart 2009 @ 17:27:
ik vind ook dat je nogal claimerig overkomt, eigenlijk vooral doordat je nu contact blijft zoeken. Je blijft m smssen en vragen om een afspraak. en nu weer dat filmpje; zoals je al aangeeft vioor jezelf: omdat jij niet kunt loslaten, omdat jij aan het vastklampen bent. je kent toch wel die vergelijking met dat hoopje zand in je hand. jij bent nu heel hard aan het knijpen in dat zand, en zometeen is je hand leeg.
Ik heb verder geen contact meer gezocht sinds wel elkaar hebben gezien voor het laatst (afgelopen vrijdag, we spraken over de foon en hij wilde zelf langs komen, ik had persoonlijk wel genoeg aan het telefoongesprek gehad). Hij heeft aangegeven dat hij niet kan denken die maand als we elkaar face-to-face blijven zien, dus we hebben afgesproken dat we elkaar niet zien, alleen mailen en smsen.
Mailen vind ik een beetje lastig, weet niet zo goed wat ik daarin moet zetten. Dus alleen dat filmpje van zijn hamster dus gestuurd, is ook eigenlijk geen contact zoeken, hoef geen filmpje terug
Voor de rest van de tijd ga ik dan ook geen contact opnemen, misschien een mailtje over hoe eerste werkdag is geweest, hij zei dat hij daar dan wel nieuwsgierig naar zou zijn.
Het is dus niet zo dat ik aan hem trek door contact te zoeken, dat zou inderdaad geen nut hebben op het moment.
ik vind ook dat je nogal claimerig overkomt, eigenlijk vooral doordat je nu contact blijft zoeken. Je blijft m smssen en vragen om een afspraak. en nu weer dat filmpje; zoals je al aangeeft vioor jezelf: omdat jij niet kunt loslaten, omdat jij aan het vastklampen bent. je kent toch wel die vergelijking met dat hoopje zand in je hand. jij bent nu heel hard aan het knijpen in dat zand, en zometeen is je hand leeg.
Ik heb verder geen contact meer gezocht sinds wel elkaar hebben gezien voor het laatst (afgelopen vrijdag, we spraken over de foon en hij wilde zelf langs komen, ik had persoonlijk wel genoeg aan het telefoongesprek gehad). Hij heeft aangegeven dat hij niet kan denken die maand als we elkaar face-to-face blijven zien, dus we hebben afgesproken dat we elkaar niet zien, alleen mailen en smsen.
Mailen vind ik een beetje lastig, weet niet zo goed wat ik daarin moet zetten. Dus alleen dat filmpje van zijn hamster dus gestuurd, is ook eigenlijk geen contact zoeken, hoef geen filmpje terug
Voor de rest van de tijd ga ik dan ook geen contact opnemen, misschien een mailtje over hoe eerste werkdag is geweest, hij zei dat hij daar dan wel nieuwsgierig naar zou zijn.
Het is dus niet zo dat ik aan hem trek door contact te zoeken, dat zou inderdaad geen nut hebben op het moment.
dinsdag 24 maart 2009 om 17:57
OOk een mailje, een sms je is contact. als jij echt wil dat ie je gaat missen. leg de bal dan even bij hem. telkens als je de neiging krijgt om hem te smssen ga je hier schrijven, bel je een vriendin of je moeder, of je geeft je telefoon een paar dagen in bewaring bij een vriendin, zodat je niet kunt smssen.
En naturlijk is een filmpje sturen wel contact zoeken, ookal hoef je geen filmpje terug, je hoopt stiekem wel opm een reactie. Een bedank-smsje op zijn minst. je schreef zelf al dat dat filmpje sturen dom was omdat j nu weer op een reactie moets gaan zitten wachten. Hoe is iets doen waarop je een antwoord verwacht geen "contact zoeken"?
Je bent jezelf voopr de gek aan het houden. Niet handig, want je komt jezelf altijd weer tegen en meestal is dat auw.
En naturlijk is een filmpje sturen wel contact zoeken, ookal hoef je geen filmpje terug, je hoopt stiekem wel opm een reactie. Een bedank-smsje op zijn minst. je schreef zelf al dat dat filmpje sturen dom was omdat j nu weer op een reactie moets gaan zitten wachten. Hoe is iets doen waarop je een antwoord verwacht geen "contact zoeken"?
Je bent jezelf voopr de gek aan het houden. Niet handig, want je komt jezelf altijd weer tegen en meestal is dat auw.
dinsdag 24 maart 2009 om 18:17
Dit wordt niks meer,klinkt hard, maar zie dat in. Hoe kan nu iemand van je houden als hij nog wel wat met andere meisjes wil en zo....Ik geloof daar niet in. En nu al die ruzies, klinkt gewoon niet goed. Ga door zonder hem zou ik zeggen, maar wie ben ik....Iemand met ervaring, ik zit er midden in, net weggegaan bij mijn vriend!
voer eendjes geen oorlog!
